!انتخاباتی که تمام شد و مبارزه ای که برای بهتر زیستن ادامه می یابد

انتخابات در جامعه سرمایه داری، فرایندی است که هر چند سال یک بار برای تغییر آرایش سیاسی لازم در ساختار حکومتی متناظر با نظم اقتصادی سرمایه داری صورت می گیرد. یک وجه دیگر این اقدام سیاسی، این است که حاکمیت اقتصادی - اجتماعی موجود در دنیای امروز، برای طبقات فرودست پذیرفتنی، قابل قبول و موجه به نظر بیاید. به بیانی دیگر انتخابات هم یکی دیگر از ابزارهایی است که می خواهد ایده "تغییر جهان" به نفع اکثریت فروشنده گان نیروی کار را به حاشیه براند.
انتخابات ها در نظم موجود حاکم بر جهان، علی رغم همه جنجال های سیاسی و خبری، می آیند و می روند، اما آنچه می ماند مبارزه اکثریت مردمی است که برای بهتر زیستن، به طور دایمی با تبعیض و نابرابری و بی حقوقی مواجه هستند. از فردا چه آن ٧۰ درصدی که بنا به آمار رسمی در انتخابات دیروز رای دادند و چه آن ۳۰ درصدی که رای ندادند، موقعیت آنها در رویارویی های اجتماعی معنا پیدا می کند. به عبارتی تقابل منفعت های طبقاتی است که آحاد مردم را در برابر هم قرار می دهد، نه تقابل رای دهنده گان و تحریم کننده گان در انتخابات!
بنابراین اینکه میزان مشارکت در انتخابات کم بوده یا زیاد، (که به نظر می رسد آن ٧۰ درصد به هر دلیلی پای صندوق رای رفته اند) تاثیری روی این واقعیت ندارد که جنبش مطالباتی بخش های مختلف جامعه از جمله مزدبگیران، سر جای خودش هست. و کشاکش همچنان در جامعه، بر بستر واقعیت های موجود ادامه می یابد.
و نکته آخر اینکه فراموش نکنیم که به دست آوردن مطالباتی مانند آزادی بیان و اندیشه و حقوقی مانند حق ایجاد تشکل و اعتصاب و دیگر مطالبات اجتماعی و مدنی، لزومن از کانال انتخابات به دست نیامده که از این طریق هم از دست برود. مطالبات روز و آنی مزدبگیران و فرودستان جامعه و مبارزه آنها برای پایان دادن به تبعیض و نابرابری، در کارزار کشمکش های اجتماعی و بر بستر واقعیت های عینی جدی تری به دست می آید که روزانه، پیشاروی ما در جریان است.