اخبار دولتی: روزگار سیاه کارگران درایران (مرداد)

به گزارش خبرنگار ایلنا، حوالی ظهر، چهارراه لیعصر؛ مرکز خدمات درمانیِ بازنشستگان فولاد؛ جایی که معدنکارانِ قدیمی بساط دردهایشان را پهن می‌کنند. اینجا همه جور لهجه‌ای به گوش می‌خورد؛ از همه سن و سالی مراجعه‌کننده هست. برخی بازنشسته اصلی هستند؛ بعضی هم مستمری‌بگیر تبعی هستند، همسر یا پدر متوفایشان فولادی بوده‌است؛ همه نسخه‌ در دست آمده‌اند که هزینه‌های هنگفتِ درمانی را دریافت کنند...
بعضی بازنشسته‌ها با فرزندانشان آمده‌اند؛ مسن‌ترها نشسته‌اند و جوان‌ها پای باجه‌ها منتظر نوبت هستند؛ برخی هم خودشان عصا در دست از این باجه به آن باجه، از این طبقه به آن طبقه می‌روند....
نفر اول- بازنشسته‌ی معدن سنگ آهن بافق:
«وضعِ سلامت مراجعان اینجا خوب نیست؛ اینجا کسی ریه ندارد؛» این اولین جمله‌ای‌ست که به زبان می‌آورد؛ بعد می‌رود سراغ باقی درد دل‌ها:
باید از بافق بیاییم تهران برای تایید نسخه‌های درمانی یا برای درمان تخصصی؛ برخی داروها هم سخت گیر می‌آید؛ یکی، دو ماهی‌ست که برخی از داروها اصلا پیدا نمی‌شوند یا اینکه دیگر نمونه خارجی که همیشه مصرف می‌کردیم در بازار نیست؛ نمونه‌های ایرانی را به سختی در تهران پیدا کردیم. فرانشیز ویزیت پزشک هم ده درصد شده، زمانی فقط 5 درصد بود؛ حالا سهم بازنشسته از ویزیت و مراجعه برای درمان، ده درصد است که با افزایش نرخ‌ها این ده درصد، مبلغ زیادی است. همه درد که اینها نیست که؛ سی سال در معدن سنگ آهن بافق زحمت کشیدیم؛ در گرمای 60 درجه در دل کویر، مته در زمین فرو کردیم و آهن برش داریم؛ حالا هنوز هم باید سختی بکشیم.... از جوانی تا پیری، از پیری تا به کی؟!
من پدر شهیدم؛ در زندگی سختی زیاد کشیدم؛ حالا هم باید دربدر دارو باشم؛ همه همکارانم در معدن بافق مثل من هستند؛ کمتر و بیشتر، همه مشکل سلامتی دارند؛ اول که گفتم اینجا کمتر کسی نفس دارد.
حقوق‌ها را هم با تاخیر می‌پردازند؛ قبلاً اوضاع خیلی بدتر بود؛ تجمعاتی هم برگزار شد؛ الان چند ماهی‌ست که مدیرعامل جدید آمده اوضاع یک مقداری بهتر شده؛ اما حقوق ماه گذشته را دهم این ماه واریز کردند؛ دوباره نگران شدم؛ این ماه قرار است کی حقوق‌ها را بریزند؛ امروز بیست و سوم است دیگر...... می‌گویند صندوق پول چندانی ندارد و اوضاعش چندان خوب نیست؛ اما ساختمان‌های خودشان را خوب بازسازی می‌کنند؛ همین دور و بر را ببینید دوباره بازسازی و نقاشی کرده‌اند!
نفر دوم- بازنشسته‌ی فولاد یکی از شهرستانها:
سر و وضع مرتبی دارد؛ پیرمرد آراسته‌ای است؛ نسخه‌های دارویش در دستش است و منتظر است که نوبتش برسد؛ نگاهش به باجه است؛ وقتی سوال می‌پرسم انگار از دنیای خودش به زور بیرون می‌آید؛ آهسته صحبت می‌کند:
پرداخت حقوق‌های بازنشستگان فولاد کمی بهتر شده؛ از وقتی مدیرعامل جدید آمده، تا حدودی اوضاع بهتر شده؛ حالا باید سه، چهار ماه دیگر صبر کنیم، ببینیم چه می‌شود؛ اصلاً شما از کدام ارگانی؟ چرا باید درد دل کنم؛ حوصله‌ی خبر و روزنامه را ندارم؛ اصلاً ما هیچ مشکلی نداریم؛ راضیم به رضای خدا؛ بفرمایید! نفر سوم- مستمری‌بگیر البرز شرقی به همراه پسر جوانش:
پدر روی صندلی نشسته؛ خسته به نظر می‌رسد؛ پسرش مدام در رفت و برگشت است؛ لهجه شمالی دارند؛ پدر نگاه بسیار مهربانی دارد؛ صدایش هم عمیق و مهربان است:
برخی داروها در این چند ماه گذشته خیلی گران شده‌اند؛ البته الان «بیمه ملت» آمده، شده متولی درمان فولادی‌ها، اوضاع بازنشسته‌ها خیلی بهتر شده؛ امیدوارم همینطوری بماند؛ اما من به سوالات شما و تعرفه‌ها و فرانشیز کاری ندارم؛ همین گرانی دارو خودش یک معضل است؛ اصلاً فرض کنید هزینه‌ی نسخه را کامل صندوق بپردازد؛ من باید پول نقد داشته باشم که خدمات دارو و بستری و غیره را بپردازم که بعد بیایم از صندوق وصول کنم؛ با حقوق دو میلیون تومانی از کجا بیاورم؟ شما فکر می‌کنید یک معدنکارِ بازنشسته در این اوضاع وانفسا زورش به پس‌انداز می‌رسد که برای روز مبادا چیزی در بساط داشته باشد؟ به خدا گاهی که ریه‌هایم خیلی اذیت می‌کند و می‌آیم تهران که در بیمارستان بستری شوم، سرِ راه از همه اقوام و در و همسایه، پول قرض می‌گیرم؛ شرمنده‌‌ی آنها می‌شوم اما با جیب خالی هم که نمی‌شود رفت درِ بیمارستان؛ می‌شود؟
مساله بعدی همین کمیسیون‌های دارویی است؛ من کارتِ صعب‌العلاجی دارم؛ دیگر کمیسیونِ دارویی جه صیغه‌ای است؟! هر داروی خاصی باید برود در کمیسیون و تایید شود تا مجوز صادر شود و بتوانند هزینه‌ها را پرداخت کنند. این همه کاغذبازی، این همه رفت و برگشت؛ دمار از روزگار بازنشسته درمی‌آورد.
آخر بیمارِ صعب‌العلاج مشخص است که داروهای «خاص» مصرف می کند؛ اینکه دیگر کمیسیون و معطلی نمی‌خواهد؛ فرض کنید پسرم کار داشته باشد و نتواند هربار همراهِ من بیاید تهران، یا بازنشسته‌ی بخت برگشته‌ای باشد که فرزند نداشته باشد؛ آن وقت تکلیف چیست؟ با این ریه‌های داغان چطور می‌خواهد از این اتاق به آن اتاق برود دنبال نتیجه کیسیون و پرونده و .....؟
نفر چهارم- همسر یک بازنشسته فولادی:
این خانم همراه همسرش آمده؛ روی نیمکت نشسته و منتظر است تا همسرش کارش تمام شود؛ کیف رودوشی‌اش پر است از کاغذ و پرونده؛ چقدر کاغذ؟ چه خبر است؟چرا اینقدر مدرک و کاغذ همراهتان است؟
«اینها همه مدارک درمانی همسرم است؛ هر بار که می‌آییم برای گرفتنِ پولِ یک نسخه، همه را می‌آوریم؛ ممکن است احیاناً لازم شود؛ باید هر ماه بیاییم برای داروها؛ هم داروهای همسرم و هم داروهای خودم؛ سن و سالی از ما گذشته دیگر؛ مریضی پشت مریضی؛ کاریش نمی‌شود کرد؛ بچه‌ها هم ایران نیستند؛ خودمان تاکسی دربست می‌گیریم و می‌آییم اینجا؛ ماهی یک روز از صبح تا ظهر...
برخی داروها خیلی گران شده؛ خارجی‌اش هم پیدا نمی‌شود؛ ایرانی‌اش را با معطلی و گشتن می‌شود پیدا کرد؛ صندوق، پول نسخه‌ها را «گاهی» دیر می‌پردازد؛ البته چند وقتی‌ست اوضاع یک مقداری بهتر شده؛ همه چیز گران شده، دارو یکی‌اش هست؛ دیگر از پسِ هزینه‌ها برنمی‌آییم؛ زندگی ما بازنشته‌های مستمری‌بگیر مثل ماشینی‌ست که موتورش جواب کرده، روغن‌ریزی دارد؛ دائم «ریپ» می‌زند؛ حالا کِی باشد که کامل از کار بیفتد!...»
همینطور از دردهای زندگی می‌گوید؛ اما بعد که می‌فهمد برای نوشتن گزارش اینجا هستم؛ طرز نگاهش تغییر می‌کند؛ بدجور نگاهم می‌کند و می‌گوید: دلتان خوش است! صدر تا ذیل کارمان مشکل دارد، اینجا هم یکیش؛ چی را می‌خواهی بنویسی؟! اصلاً مگر فایده‌ای هم دارد؟! اینجا کسی ریه ندارد، حال و حوصله هم ندارد....
صحبت‌ها ته می‌کشد؛ حرف‌ها و درد دل‌ها تکراری‌ست؛ موقع برگشتن است؛ نگاهم به صفحه‌ی بزرگ تلویزیونی می‌افتد که در سرسرای درمانگاه روشن است؛ انگار میان برنامه است؛ بین تبلیغ هتل‌های لاکچریِ زیارتی و برندهای روشن‌کننده‌ی پوست، یکباره کل صفحه از یک جمله کلیشه‌ای پر می‌شود: دهه کرامت مبارک...
گزارش: نسرین هزاره مقدم

به گزارش ایلنا، نوری معاون فنی و عملیات سازمان اورژانس کشور در ارتباط با جزئیات ریزش معدن طلا گفت: این حادثه حوالی ساعت ۱۶ ظهر روز گذشته (سه شنبه) در ورزقان رخ داده است.
وی افزود: پس از تماس با سامانه ۱۱۵ اورژانس بلافاصله یک دستگاه آمبولانس جهت اقدامات لازم به محل حادثه اعزام شدند.
معاون فنی و عملیات سازمان اورژانس کشور گفت: متاسفانه در این حادثه یک نفر جان خود را از دست داد و ۲ نفر مجروح شدند که توسط تکنسین‌های اورژانس به نزدیکترین مرکز درمانی انتقال یافتند.

به گزارش ایلنا، «علی عسکری» از سقوط یک نفر کارگر به داخل گودال مربوط به پروژه فاضلاب شهری خبر داد.
وی با بیان اینکه این حادثه در بزرگراه امام خمینی (ره) میدان ابوذر شهر کرمان روی داد، اظهار کرد: پس از اعلام وقوع حادثه بلافاصله دو تیم تخصصی نجات این سازمان در محل حادثه حضور یافته و امدادرسانی به مصدوم را آغاز کردند.
عسکری گفت: مصدوم از کارگران مشغول در پروژه فاضلاب شهری بود که به دلیل بی احتیاطی و عدم رعایت نکات ایمنی دچار حادثه شده بود در کمترین زمان ممکن توسط نجاتگران سازمان آتش نشانی از داخل گودال به عمق ۱۰ متر خارج و به بیمارستان منتقل شد.
مدیرعامل سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرمان به کارفرمایان پروژه‌های شهری و کارگاه‌های ساختمانی توصیه کرد که با رعایت اصول ایمنی و حفاظتی از حوادث جلوگیری کنند.
وی همچنین از یک مورد اطفاء حریق خودرو سخن گفت و افزود: در ساعت ۱۳و چهل دقیقه ظهر امروز ۲۴ مرداد ماه از طعمه حریق شدن یک دستگاه خودرو پیکان وانت طی تماس شهروندان با سامانه ۱۲۵ مطلع شدیم.

به گزارش خبرنگار ایلنا، حدود ۱۳۰ کارگر شاغل در مجموعه تولیدی «پارچه مقدم» شش ماه مزد پرداخت نشده دارند. غلامرضا کرمی (مدیر داخلی کارخانه پارچه مقدم) با تایید معوقات مزدی کارگران گفت: به دلیل مشکلات نقدینگی و شرایط کنونی اقتصاد کشور که با نوسانات نرخ ارز همراه است، جدا از معوقات باقیمانده دستمزد کارگران، در زمینه تهیه مواد اولیه برای تولید نیز دچار مشکل هستیم.
او در تشریح جزئیات این اتفاق گفت: در بهمن ماه سال گذشته پشم گوسفند را برای تهیه نخ و تولید پارچه کیلویی ۸۲ تومان می‌خریدیم که این رقم در سال جاری به حدود ۲۰۰ تومان رسیده است. همچنین در سال جاری قیمت انواع رنگ افزایش زیادی پیدا کرده است. به عنوان نمونه رنگ آلمانی که کیلویی ۴۰ تومان بود، در حال حاضر به ۱۸۰ تومان افزایش رسیده است.
وی ادامه داد: در حال حاضر پارچه مقدم در برزخ تولید قرار دارد. نه توان تولید داریم و نه قصد تعطیلی آن را با ۱۳۰ کارگر.
غلامرضا کرمی گفت: شرایط بسیار سختی داریم. به جرات می‌توانم بگویم که در یک بازار ترسناک قرار گرفته‌ایم، چه کارکنان و کارگران و چه مدیران و هیات مدیره هیچ تفاوتی ندارد. مدیران نیز تمام دغدغه‌شان مطالبات کارگران است.
وی تاکید کرد: باتوجه به شرایط سخت و بحران اقتصادی؛ تاکنون هیچ نیرویی در این کارخانهتعدیل نشده است. کارخانه تا سال ۸۰ حدود ۸۰۰ کارگر داشت که برخی با اجرای قانون بازسازیی، نوسازی صنایع و سخت و زیان‌آور، بازنشسته شدند اما این واحد توان جایگزینی نیروی جوان و جدید را نداشت، مصداق این ضرب‌المثل بودیم: هر سال دریغ از پارسال.
مدیر داخلی این واحد تولیدی افزود: کارفرما، هیات‌مدیره درصدد کمک هستند. آنها حتی از اموال شخصی خود هزینه کرده‌اند. یعنی ‌آورده‌های نقدی که به این واحد تولیدی تزریق شده، متعلق به خودشان است و از اموال شخصی خود هزینه کرده‌اند. آنها از آبرو، مال، جان و ... هزینه کرده‌اند برای زنده نگاه داشتن این واحد تولیدی.
غلامرضا کرمی در پایان با طرح این سوال که آیا کسانی که سرمایه‌شان را در سرزمین خود و برای چرخیدن چرخ اقتصاد کشور و آبادانی مملکت هزینه می‌کنند نباید امنیت داشته باشند، گفت: از تمام مسولین که از مشکلات تولید با خبر هستند، از رئیس قوه مجریه گرفته تا یک مسئول جزء، درخواست حمایت و کمک داریم.

به گزارش خبرنگار ایلنا، یک شنبه (بیست و یکم مرداد) یک کولبر به اسم «صبور یاری» اهل روستای شمشیر پاوه در مرز نوسود بر اثر انفجار مین، پای سمت راست خود را از دست داد.
این کولبر 31 ساله و متاهل است.
بعد از بروز حادثه مردم محلی او را به بیمارستان منتقل کردند اما پزشکان مجبور شدند پای راست او را قطع کنند. این چندمین بار است که انفجار مین‌های به‌جامانده از جنگ تحمیلی موجب قطع عضو و مصدومیت شدید کولبران می‌شود.

عباس عطایی (رییس پزشک قانونی بندر ماهشهر) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، از فوت کودکی ۶ ساله به نام حیدر عسکراوی به علت تصادف جاده‌ای خبر داد. این کودک که از اهالى شهرک طالقانى(کوره) بندر معشور است؛ با دو برادرش درحال جمع آوری کارتون و پلاستیک بود که در اثر تصادف با اتوبوس در جاده ماهشهر جان خود را از دست داد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (بیست و دوم مراد ماه) جمعی از مربیان پیش دبستانیِ شهرستان کارون در استان خوزستان دست به تجمع اعتراضی زدند. آنها از ساعت ده صبح مقابل اداره آموزش و پرورش جمع شده و خواستار پاسخگویی مسئولان به اوضاع شدند.
حاضران در تجمع می‌گویند: بیش از 90 نفر از مربیان پیش دبستانی هستیم که به پیمانکار واگذار شده‌ایم. کارفرما در ماه‌های گذشته حق بیمه‌های ما را واریز نکرده‌ است. ما خواستار این هستیم که وضعیت بیمه‌ای ما مشخص شود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، منابع کارگری در شرکت «برنا ریل گستر تهران» گزارش دادند؛ کارگرانی که تحت مسئولیت شرکت پیمانکاری «برنا ریل گستر تهران» به کارهای خدمات‌دهی به مسافران (مهمانداری) مشغول‌اند، سه ماه مزد از کارفرما طلبکارند.
به گفته این کارگران که از ۴ تا ۱۵ سال دارای سابقه کار هستند، معوقات حقوقی نیروی کار این شرکت خدماتی در ماه‌های اسفند ۹۶ و فروردین واردیبهشت سال جاری به تعویق افتاده است.
آنها می‌گویند: شرکت پیمانکاری برنا ریل گستر تهران دستمزد ماهای خرداد و تیر ما را پرداخت کرده و برای پرداخت سه مطالبات معوق مانده مرتبا وعده می‌دهد. به گفته کارگران مهماندار و خدمات سیر محور ریلی گرگان به زاهدان؛ به تعویق افتادن مطالبات مزدی آنها درحالی‌ست که ظاهرا شرکت رجا (کارفرمای اصلی) به‌صورت منظم صورت وضعیت‌های پیمانکار را پرداخت می‌کند.
آنها می‌گویند: درحال حاضر به غیر از سه ماه مزد پرداخت نشده، ما برای قرارداد کار با پیمانکاران نیز دچار مشکل هستیم. تلاش خبرنگار ایلنا برای گرفتن پاسخ مسئولان شرکت «برنا گستر تهران» تا لحظه ارسال خبر بی‌نتیجه باقی مانده است.

منابع خبری در مجتمع نیشکر هفت تپه با اعلام این خبر به خبرنگار ایلنا گفتند: در این حادثه که روز گذشته به وقوع پیوست، سه کارگر به دلیل دودگرفتگی به مراکز درمانی اعزام شدند.
به گفته وی؛ این آتش‌سوزی از قسمت کاندیشنر برج خوراک دام شروع شد که خوشبختانه با حضور به موقع آتش‌نشانان مجتمع و همراهی کارگران؛ به موقع مهار شد.

روی بلندی که بایستی، همه روستاها زیر پایت هستند؛ زن‌ها، مردها، بچه‌ها، مراتع سرسبز؛ دشت‌های فراخ در دامنه‌های البرز غربی. اینجا چند ده روستای کوچک و بزرگ در منطقه «فاراب عمارلو» به صف شده‌ و ایستاده‌اند اما اینجا زمان هم ایستاده‌است....
«چنانچه موضوع تعطیلی معدن زغال سنگ به حقیقت بپیوندد بالغ بر ۳۲۰ کارگر بیکار خواهند شد و براین اساس اگر میانگین افراد خانواده هر کدام از این کارگران را چهار نفر در نظر بگیریم مشکلات معیشتی گریبان‌گیر نزدیک به یک‌هزار و ۵۰۰ نفر از اهالی این بخش خواهد شد. تنها امیدمان به جلسه آتی مجمع فوق‌العاده هیات واگذاری به بخش خصوصی» است که قرار است روز شنبه (۲۶ مهر ماه) برگزار شود»
اینها حرف‌هایی‌ست که سالها پیش زده شد؛ حرف‌هایی که جدی گرفته نشد؛ معدن سنگرود به بهانه اقتصادی نبودن تعطیل شد؛ مردانِ سیه‌چرده‌ی معدنکار آواره شدند و سکوت سنگرود را فراگرفت. همان حرف‌هایی‌ که اوایل مهر ماه ۱۳۹۳، «مرتضی نیک‌پور» رئیس شورای اسلامی کار معدن سنگرود درباره عواقب تعطیلی این معدن خطاب به تمام مسئولان وقت گفت؛ اما افسوس که جدی گرفته نشد و این شد که حالا احساس می‌کنی در سنگرود در منطقه فاراب عمارلو، زمان به راستی ایستاده است؛ عقربه‌ها از جایشان جُم نمی‌خورند.....
محلی‌ها از آن روزهای رونق خاطرات خوبی دارند؛ مردم عکس‌های رنگ و رفته اما روشنِ آن روزها را هم دارند؛ از آن روزها هرچه مانده، نگه داشته‌اند؛ از روزهایی که معدن سر پا بود و چراغ روستاها روشن؛ از روزهایی که هنوز سر و کله‌ی پیمانکاران ریز و درشت به این واحد معدنی باز نشده بود و هرکس به دنبال «سهم خود» از روزی بندگان خدا نبود؛ البرز غربی را تکه تکه نکرده بودند؛ مردمانش هم برقرار بودند...
معدن البرز غربی که کار می‌کرد و تُن تُن بار ذغال‌سنگ که بیرون می‌آمد؛ زندگی مردم هم روی غلتک خوشبختی افتاده بود و به خوبی پیش می‌رفت. پای صحبت محلی‌ها که بنشینی قصه های شیرینی از آن روزهای روشن روایت می‌کنند؛ از روزگارانی که زنگ تعطیلی معدن که به صدا درمی‌آمد، بوی چای ذغالی در روستاها می‌پیچید. مردان با صورت‌های سیاه از دوده‌ی ذغال سنگ به خانه بازمی‌گشتند و زن‌ها بساط چای عصر را تیار می‌کردند؛ روی نیمکت‌ها و مخده‌ها کنار مردها می‌نشستند و دل به دل‌شان می‌دادند. قصه‌ها از زیر زمین روایت می‌شد؛ حدیثِ کار و کار و خستگی؛ حدیث یک لقمه «نان حلالی» که نگذاشتند برقرار بماند؛ حلال‌ترین نانی که یک مرد می‌تواند برای خانواده‌اش بیاورد.....
نان حلال از گلوی مردم سنگرود و روستای اطراف، مردم جیرنده و فارابِ رودبار پایین نرفت یعنی نگذاشتند که پایین برود؛ آواره کردند این مردم را؛ کوچاندنشان؛ آموزش و پرورش مدرسه‌هایش را جمع کرد؛ مسجد المهدی در معدن سنگرود، درها را بست و نانِ حلالِ «سنگرود» آجر شد.
سال ۹۵ گزارش تلخی در روزنامه‌ها منتشر شد از مدرسه‌ای که در منطقه سنگرود فقط یک دانش‌آموز دارد؛ این مدرسه نیز بعدها چراغش خاموش شد.
پای درد دل محلی‌ها می‌نشینم؛ آنها که آن روزهای خوب را خوب به خاطر دارند: «باورتان می‌شود دهه شصت نزدیک به پنج هزار نفر در همین معدن سنگرود کار می‌کردند؟ آنقدر وسیع بود این معدن که چندین سرویس حمل و نقل داشت؛ کارگران را از شهرها و روستاهای اطراف می‌آوردند اینجا؛ در دهه شصت، سنگرود یکی از قطب‌های معدنی ایران بود؛ مایه افتخار منطقه بود؛ مجموعه‌ی معدن، باشگاه ورزشی داشت؛ سینما داشت؛ تئاتر داشت.....»
دهه شصت، دوران رونق و شکوفایی سنگرود بود؛ یکی از فعال‌ترین واحدهای معدنی کشور با مدیریت دولتی یکپارچه و کارگرانی که از شرایط شغلی‌شان راضی‌اند، تصویری کلی از فضای آن روزهاست؛ تصویری که چندان دیر نمی‌پاید؛ از آخرین سال دهه شصت، باران مصیبت فروبارید؛ دهه هفتاد، اوجِ بدبیاری‌ها بود.
معدن سنگرود در زلزله ۳۱ خرداد سال ۶۹ طعم تلخ خرابی‌ها را چشید؛ آوار بر سر کارگران و خانواده‌هایشان فرو ریخت؛ اما این پایان کارِ مصیبت نبود؛ شش سال بعد حادثه تلخ انفجار معدن از راه رسید؛ در این حادثه ۲۰ نفر از کارگرانی که برای کسب یک لقمه نان حلال به دل معدن رفته بودند، جان خود را از دست دادند و عده بسیاری نیز دچار جراحات سنگین شدند. در این حادثه فرزندان بسیاری به سوگ پدرهایشان نشستند و بر در و دیوار بسیاری از خانه‌های منطقه، پارچه‌های سیاه آویزان شد.
اما اینها همه پیش درآمد بود؛ مصیبت واقعی آهسته آهسته از راه رسید؛ واگذاری به بخش خصوصی؛ دست به دست چرخیدن؛ هجوم پیمانکاران و شرکت‌های تامین نیرو یا همان دلالان انسان و در نهایت انحلال و تعطیلی؛ شرکتی که روزگار ۵۰۰۰ کارگر داشت، در اواخر کار در سال ۹۳، بیش از سیصد نفر در آن شاغل نبودند.
معدن سنگرود در دولت خاتمی به بخش خصوصی واگذار شد که در واگذاری این واحد به بخش خصوصی دقت کافی صورت نگرفت. درنهایت معدن به شرکتی واگذار شد که توانایی مالی نداشت و از بدو واگذاری با رکود مواجه و از همین نقطه سراشیب حضیض آغاز شد تا در نهایت در مهر ماه ۹۳، حکم نهایی صادر شد: معدن سنگرود صرفه اقتصادی ندارد و باید تعطیل شود. کارگران دوندگی بسیار کردند؛ چه پیش از تعطیلی و چه بعد از آن؛ بارها تجمع اعتراضی برگزار کردند؛ بارها با لباس کار و دستان سیه‌اندود به تهران آمدند و حق خود را طلب کردند، بارها و بارها نامه‌نگاری کردند؛ دست به دامان مسئولان شدند و اما هرگز به هیچ جا نرسیدند؛ در نهایت برخی بازنشسته شدند، برخی کوچ کردند و برخی نیز بیکار ماندند.
بعد سال‌ها باز هم به سراغ «مرتضی نیک‌پور» می‌روم؛ رئیس شورای اسلامی کارگران معدن سنگرود که سالها پیش از این، هشدار داده بود معیشت این جمعیت عظیم مردم را به خطر نیاندازید. او که خودش همراه بخشی از کارگران بیکارشده سنگرود به معدن ذغال‌سنگ طبس منتقل شده، در ارتباط با سرنوشت کارگران سنگرود می‌گوید: حدود ۱۷۰ نفر از کارگران سنگرود با بیمه بیکاری بازنشست شدند؛ ۱۰۹ نفر هم به واحدهای دیگر منتقل شدند؛ ۵۰ نفر طبس رفتند؛ ۲۶ به اصفهان و ۴۰ نفر هم به مازندران منتقل شدند. همه پراکنده و آواره شدند.
نیک‌پور به عواقب این تعطیلی می‌پردازد: معدن سنگرود قطب صنعتی منطقه رودبار بود؛ کل شهرستان و پنج منطقه‌ی ‌آن، عمارلو، فاراب، نوده و خورگام، رحمت آباد و رستم‌آباد را پوشش می‌داد. از همه این مناطق در سنگرود کارگر داشتیم. معدن سنگرود که تعطیل شد، انگار رودبار تعطیل شد. از سال ۹۳ مهاجرت‌ها شروع شد؛ مردم از منطقه رفتند...
او به دلایل تعطیلی این واحد معدنی می‌پردازد: نمی‌دانیم کی با کی معامله کرد که بدبختی‌اش نصیب کارگران شد؛ نماینده وقت مجلس پی کار را گرفت و در مجلس ثابت کرد که توجیه اقتصادی ندارد! در نهایت با هم زدند و بستند و معدن را از پا انداختند. گفتند کیفیت ذغال‌سنگش خوب نیست و توجیه اقتصادی ندارد و تعطیلش کردند. من همان زمان به عنوان نماینده کارگران کلی پیگیری کردم؛ حتی پیش وزیر صنعت و معدن وقت رفتم؛ از همه آنها پرسیدم که چرا می‌خواهید این واحد قدیمی را تعطیل کنید؛ به همه‌ی آنها هشدار دادم که این کار را نکنید اما دریغ از یک پاسخ روشن......
نیک‌پور به گذشته‌های روشن نقب می‌زند: دهه شصت، معدن سنگرود ۴۸۰۰ کارگر داشت؛ ۸۵ تا اتوبوس کارگران را به خانه‌هایشان می‌برد؛ الان خودم در معدن طبس کار می‌کنم؛ همه مدیران ارشد اینجا زمانی در سنگرود کار کرده‌اند و تجربه اندوخته‌اند. اما آن روزهای خوب خیلی زود سپری شد؛ حتی اگر حوادث غیرمترقبه (زلزله و آوار و سیل) را کنار بگذاریم؛ بازهم این معدن افت می‌کرد؛ سیاست‌های غلط، این معدن را خورد کرد، کوچک کرد و داد دست پیمانکار.....
او ادامه می‌دهد: معدن سنگرود که تعطیل شد، زندگی خوابید. آموزش و پرورش هم مدارسش را از منطقه سنگرود و دور و بر جمع کرد؛ این را باید در کتاب رکوردهای گینس بنویسند: تنها مسجدی که در مملکت ما تعطیل شد، مسجد المهدی معدن سنگرود است؛ فقط در همین سه، چهار سال اخیر، حدود ۲۸۰ خانواده از منطقه جیرنده و عمارلو کوچ کردند.....
اینکه چرا تصمیم گرفتند معدن را تعطیل کنند، سوالی‌ست که باید مسئولانِ وقت پاسخگوی آن باشند؛ در برابر مردم عمارلو، فاراب، جیرنده و سنگرود بایستند و به آن پاسخ بدهند. باید بگویند چگونه صرفه‌ی اقتصادی را محاسبه کردند که به این نتیجه رسیدند معدن سنگرود به‌صرفه نیست؟! به‌صرفه برای چه کسی؟ برای مردمی که از همین معدن «نان» می‌خوردند یا برای پیمانکاران و آنها که نتوانسته بودند در زد و بندها «سهم قابل ملاحظه‌ای» به دست بیاورند؟!
لطفی (بخشدار فعلی منطقه عمارلو) نیز معتقد است؛ به‌صرفه نبودن فقط یک «ترفند» بود؛ گفتند رگه‌های ذغال سنگِ آن خوب و باکیفیت نیست؛ اینها همه ترفند بود. می‌خواستند این معدن قدیمی را تعطیل کنند که کردند.
او در ادامه به امکان احیای این واحد معدنی که این روزها قوت گرفته، می‌پردازد: به دنبال این هستیم که هرجور شده دوباره این واحد معدنی را احیا کنیم؛ با راه‌اندازی مجدد این معدن، زندگی مردم محلی دوباره سامان می‌گیرد؛ در حال حاضر سرمایه‌گذار و پیمانکار هم پیدا شده؛ انگار روی مبلغ کارشناسی برای واگذاری به مشکل برخورده‌اند. وی معتقد است که قیمت‌هایی که سازمان صنعت و معدن اعلام می‌کند بالاست و از آنجا که تجهیزات و نیروهای معدن به جاهای دیگر منتقل شده، چندان برای خریدار به‌صرفه نیست. او ادامه می‌دهد: با این وجود، قیمتِ پایین برای واگذاری نیز صحیح نیست؛ چون معدن، منابع ملی‌ست و نباید با «رانت» واگذار شود.
وعده‌ی راه‌اندازی کی قرار است جامه‌ی عمل بپوشد؛ لطفی در پاسخ می‌گوید: تا حالا حرف زیاد زده‌اند، یک بار گفتند بعد از عید راه می‌اندازیم؛ بعد آمدند گفتند تا پایان ماه رمضان؛ تا حالا که هیچ اتفاقی نیفتاده؛ فقط وعده و وعید...! می‌گویند نامه‌ی واگذاری پیش رئیس صنعت، معدن و تجارت استان است، اما چه زمانی این کار واقعاً انجام می‌شود، الله اعلم!
بخشدار عمارلو اما امیدوار است؛ امیدوار به آینده‌ای که با نام معدن سنگرود گره خورده: امیدواریم این پروژه به انجام برسد؛ امیدواریم چراغ معدن باز هم روشن شود؛ خیلی رویاپردازی نمی‌کنم؛ نمی‌گویم معدن به دوران اوج و ۵۰۰۰ نفر کارگرى آن زمان ها برگردد؛ حداقل در فاز اول با ۳۰۰-۴۰۰ کارگر شروع به کار کند؛ همین هم خیلی عالی‌ست.
او در پایان می‌گوید: این روزها ذغال‌سنگ بازار خوبی دارد؛ فروش ذغال به‌صرفه است؛ خوب فروش می‌رود؛ دلیلی ندارد که نخواهند اشتباهات را جبران کنند و این معدن را راه بیاندازند....
این امیدواری‌ها را کنار بگذاریم؛ اینها بماند برای بعد.....
فکرش را بکنید که در این سال‌ها چه بر سر سنگرود آمد؟ مردهایی که از خانه رفتند؛ خانه‌هایی که چراغ‌هایشان خاموش شد و چراغ‌هایی که کنج پستوها خاک خوردند؛ هنوز هم که روی بلندی، روی ستیغ‌های البرز غربی می‌ایستی، روستاها زیرپایت هستند؛ اما خوابیده، به اغما فرورفته؛ نالان و محتضر؛ انگار گرد مرگ همه جا پاشیده‌اند؛ سنگرود دیگر آن سنگرود سابق نیست؛ همه جا خاموش است؛ همه چیز در جای خود میخکوب شده‌است....
گزارش: نسرین هزاره مقدم

به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارگران کارخانه کنتورسازی ایران که شمار آنها تا ۱۳۰نفر برآورد می‌شود، به‌صورت قراردادی در این واحد صنعتی نیمه تعطیل مشغول به کار هستند.
به گفته این کارگران، هرچند بار‌ها شرایط دشوار کاری آنها از رسانه‌های جمعی اطلاع‌رسانی شده اما تاکنون هیچ توجهی به تغییر شرایط یا رسیدگی به وضعیت این کارگران نشده است. موضوعی که به اعتقاد این افراد ناشی از مهم نبودن این وضعیت برای کارفرما و مسئولان به حساب می‌آید.
کارگران خواستار آن هستند که به وضعیت تعدیل نیروی کار، حقوق‌های معوق ۱۲ تا ۱۴ماهه و پرداخت حق بیمه‌های همراه با تأخیر پایان داده شود.
آنچه برای این کارگران حائز اهمیت است، دریافت مطالبات و حفظ امنیت شغلی است؛ چراکه در منطقه محل کار آنها فرصت شغلی دیگری وجود ندارد اما آنها باید پاسخگوی نیازهای خانواده‌هایشان باشند.
به گفته این کارگران که هریک از آنها دارای سوابقی بین ۱۵ تا ۲۰ سال هستند، جدا از معوقات مزدی ۱۴ماهه، کارگرانی که از روز گذشته (۲۰ مرداد) از تعطیلات تابستانی طولانی‌مدت بازگشته‌اند، بیکار و سرگردان هستند و هیچ کاری برای انجام دادن ندارند.
این کارگران همچنین می‌گویند: چندین سال است کارفرمای اصلی کارخانه به دلایلی که ما کارگران از آن بی‌اطلاعیم در زندان است و بدین ترتیب کارخانه و کارگران بلاتکلیف رها شده‌اند.
کارگران کنتورسازی ایران با بیان اینکه در این واحد هیچ مسئولی نیست که پاسخگوی کارگران باشد، افزود: از آنجا که این کارخانه ظرفیت اشتغال حدودا ۳۰۰ کارگر را دارد و برای فروش محصولات تولیدی خود هیچ مشکلی ندارد، از مسئولان درخواست داریم برای رفع مشکلات پیش آمده که امنیت شغلی کارگران را به خطر انداخته، چاره‌اندیشی کنند.
تا پایان سال ۹۶ حدود ۲۴۰ کارگر در این کارخانه مشغول به کار بودند اما کارفرما همزمان با آغاز سال ۹۷ به دلیل «رکود بازار فروش محصولات» حدود ۱۰۰ نفر از آنها را تعدیل کرد و هم‌اکنون این کارگران به امید بازگشت به کار، از مقرری بیمه بیکاری استفاده می‌کنند. همچنین در تیر ماه سال جاری؛ یکی از اعضای شورای اسلامی کارگران کارخانه بعد از سال‌ها تلاش صنفی با ۲۲ سال سابق کار با اتمام قرارداد کار از سوی کارفرما تعدیل شد.

به گزارش ایلنا به نقل از آناتولی، آتش نشانی شهر ایپاتینگا در ایالت میناس گرایس در شرق برزیل اعلام کرد: در اثر انفجار ظرف مخصوص انبار گاز در کارخانه تولید فولاد در این شهر ۲۵ کارگر زخمی شدند.
وضعیت مصدومان این سانحه رضایت بخش گزارش شده است. در اثر این انفجار دود بسیار غلیظی شهر را فراگرفته و برخی مدارس و منازل اطراف محل انفجار تخلیه شده‌اند.

به گزارش ایلنا، شب گذشته (۲۰ مردادماه) حادثه سقوط یک کارگر از ارتفاع در یکی از پروژه‌های ساختمانی در خیابان مشتاق اصفهان به وقوع پیوست، این کارگر ساختمانی به دلایل نامعلومی از ارتفاع سه متری روی میلگردهای قرار داده شده در حیاط سقوط کرد.
غفور راستین (مدیر حوادث و فوریت‌های پزشکی استان اصفهان) درباره جزئیات این حادثه اظهار کرد: یک کارگر حدودا ۴۰ ساله هنگام کار در یک مجتمع مسکونی در حال ساخت، به علت نامعلوم از ارتفاع سه متری به پایین سقوط کرد و روی میلگردهای فلزی ساختمان افتاد.
وی با بیان اینکه یکی از میلگردها وارد بدن وی شده بود که بلافاصله امدادگران مصدوم را به بیمارستان الزهرا(س) منتقل کردند، ادامه داد: با تلاش تیم پزشکی این بیمارستان میلگرد از بدن مصدوم خارج شد و حال عمومی وی مناسب اعلام شده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران بیکار شده کارخانه «کاشی نیلو» که به دنبال بازگشت به کار و دریافت مطالبات مزدی خود هستند، می‌گویند اخیرا این واحد تولیدی به بخش خصوصی واگذار شده و ما خواستار بازگشت به کار و دریافت مطالبات معوقه خود هستیم.
در این زمینه صالحی (معاون سیاسی، اجتماعی فرمانداری فرماندار نجف‌آباد) در خصوص وضعیت کارخانه کاشی نیلو گفته است که با راه‌اندازی خطوط جدید همه کارگران به کار سابق خود بازمی‌گردند.
او افزود: در حال حاضر حدود ۴۰ نفر از نیروی رسمی کارخانه مشغول کارند و تعداد ۳۰۰ نفر هم درحال دریافت مقرری بیمه بیکاری هستند.
به گفته این مسئول؛ فعلاً بخشی از معوقات جاری کارگران این واحد پرداخت‌ شده اما هنوز معوقات قبلی باقیمانده است.
صالحی همچنین اظهار داشت: سعی همه مسئولان مربوطه در رابطه با کارخانه کاشی نیلو آن است که ضمن پرداخت مطالبات کارگران، خطوط تولید به شرایطی مناسب برسند تا کارگران نیز دوباره مشغول به فعالیت شوند.

به گزارش ایلنا، مطابق اعلام «پیمان صابریان» حادثه ریزش آوار حوالی ساعت ۱۰ امروز (شنبه) در شوش خیابان مسعودیان رخ داده است.
وی افزود: پس از تماس با سامانه ۱۱۵ اورژانس بلافاصله چهار دستگاه آمبولانس و یک دستگاه موتورلانس جهت اقدامات لازم به محل حادثه اعزام شدند.
رئیس مرکز اورژانس تهران تاکید کرد: متاسفانه در این حادثه ۷ نفر مجروح شدند که یک نفر توسط تکنسین‌های اورژانس در محل درمان و ۶ نفر به مرکز درمانی انتقال یافتند.

جلال ملکی در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره جزییات این حادثه گفت: ساعت ۱۸:۴۵ عصر امروز یک مورد حادثه آوار در یک منزل مسکونی قدیمی در مسیر شرق به غرب اتوبان تهران کرج، شهرک دانشگاه، خیابان اردستانی به سامانه ۱۲۵ سازمان آتش‌‌‌نشانی اطلاع داده می‌‌شود.
وی با بیان اینکه بلافاصله سه ایستگاه با امکانات کامل به محل حادثه اعزام می‌‌‌شوند، اظهار داشت: محل حادثه یک منزل دو طبقه قدیمی ویلایی بود و کارگران برای ساخت بنای جدید مشغول تخریب بنای قدیمی بودند که به یک باره سقف طبقه بالایی به صورت قطعات کوچک و بزرگ بتن تخریب می‌‌شود.
سخنگوی سازمان آتش‌‌‌‌‌نشانی اضافه کرد: براساس اطلاعات اولیه یکی از کارگران ۲۵ ساله افغانی در زیر قطعات بتن محبوس شده بود. آتش‌‌نشانان بلافاصله عملیات جابجا کردن قطعات و آواربرداری را آغاز کردند و بعد از مدتی تلاش موفق شدند به کارگری که زیر آوار مانده بود، دسترسی پیدا کنند.
ملکی با بیان اینکه آتش‌‌‌نشانان این کارگر را تحویل عوامل اورژانس دادند، تصریح کرد: پس از معاینات اورژانس مشخص می‌‌‌‌شود در لحظات اولیه این کارگر بر اثر شدت جراحات وارده جان خود را از دست داده است. محل ایمن‌‌‌سازی شده و عملیات هم در ساعت ۱۹:۱۵ به پایان رسید.

به گزارش ایلنا، مدیرعامل آتش‌نشانی‌مشهد گفت: امروز (نوزدهم مرداد) به‌دلیل حفر غیراصولی چاه فاضلاب ساختمانی در خیابان پنج تنِ مشهد، دو نفر کشته شدند.
دو کارگر مشغول حفر یک حلقه چاه در مجاورت چاه قدیمی بودند که دیواره بین دو چاه تخریب و دو کارگر درون آن گرفتار شدند.
ماموران آتش نشانی با حضور در محل عملیات امداد و نجات خود را آغاز و کارگران گرفتار را از درون چاه خارج کردند.
این دو مقنی تبعه افغانستان پس از انتقال به سطح زمین تحویل عوامل اورژانس شدند که متاسفانه مرگ هر دو نفر آنها تایید شد.

به گزارش ایلنا، انفجار در کارخانه شیمیایی «هنگدا» در یک پارک صنعتی در شهر «یبین» کشور چین منجر به کشته شدن ۱۹ کارگر و زخمی شدن ۱۲ تن شد.
مهار آتش تا بامداد امروز طول کشید و نیروهای آتش‌‌‌نشانی صبح امروز موفق به خاموش کردن آتش شدند. حال مصدومان این حادثه در وضعیت پایدار است و هم‌‌‌اکنون در مراکز درمانی تحت مراقبت های ویژه هستند. دلیل این حادثه مشخص نیست و پلیس هم‌‌اکنون در حال تحقیق در این زمینه است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارگران خط و ابنیه فنی راه آهن کشوردر تماس با ایلنا گفتند: باوجود آنکه روز گذشته (۱۷ مرداد ماه) معادل یک ماه از مجموع سه ماه معوقات مزدی کارگران پرداخت شده، اما نگرانی از وضعیت نامعلوم مابقی مطالباتمان باعث شده تا گروهی از همکاران‌مان در نواحی مختلف امروز نیز اعتراضات صنفی خود را دنبال کنند.
به گفته این گروه از کارگران، تقریبا از روز جمعه (۲۹ تیرماه) کارگر پیمانی نواحی مختلف خط و ابنیه فنی راه آهن کشور با فراخوان شورای هماهنگی در حال برپا کردن اجتماعات صنفی هستند.
امروز بیست ویک روزاست که کارگران پیمانی خط و ابنیه فنی راه آهن بابت معوقات مزدی و سایر مطالبات صنفی خود دست به برپایی اجتماعات صنفی زده‌اند.
آنان با بیان اینکه کارگران خواهان مشخص شدن وضعیت مابقی مطالبات خود هستند، گفت: تا این لحظه از جانب مدیران شرکت‌های پیمانکاری و مسئولان اداری شهرستان‌های محل استقرار کارگران، پاسخ روشنی به این خواسته‌ کارگران داده نشده است.
به ادعای کارگران خطوط ابنیه، موضوع اصلی اعتراض چند روزه کارگران در واکنش به سه ماه مزد معوقه سال جاری و چندین ماه مطالبات بیمه‌ای می‌شود.
از قرار معلوم روز گذشته کارفرما، یک ماه دستمزد مربوط به اردیبهشت ماه کارگران را تقریبا با چهار ماه تاخیر پرداخت کرده است.
دلیل دیگر اعتراض کارگران این واحد خدماتی، مربوط به مشکل پرداخت شدن «سنوات»، «عقد قرارداد مستمر و دائم»، «شکل‌گیری نهاد مستقل کارگری»، «تامین امنیت شغلی کارگران و جلوگیری از اخراج بی‌رویه»، «دادن حق اعتراض و بیان مشکلات صنفی از سوی کارگران»، «مشخص شدن زمان پرداخت حقوق در هر ماه» و «رفع مشکلات بیمه تکمیلی» می‌شود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (هفدهم مرداد) جمعی از کارگران شهرداری سردشت که در بخش‌های مختلف ازجمله فضای سبز و خدمات مشغول به کار هستند، در اعتراض به عدم پرداخت معوقات مزدی خود دست از کار کشیدند و تجمع اعتراضی برگزار کردند.
این کارگران می‌گویند: چند ماه دستمزد پرداخت نشده داریم. حتی از سال 96، عیدی و سنوات طلبکاریم که مشخص نیست چه زمانی قرار است این معوقات پرداخت شود.
این کارگران همچنین از عدم پرداخت حق بیمه خود انتقاد دارند و می‌گویند: در این چند ماهی که از سال جدید گذشته حق بیمه ما واریز نشده است. در سال 96 نیز حق بیمه ما کامل پرداخت نشده؛ در نتیجه در تمدید دفترچه‌های بیمه درمانی خود با مشکل مواجه هستیم. به تامین اجتماعی که مراجعه می‌کنیم، دفترچه‌های بیمه جدید به ما نمی‌دهند چون کارفرما حق بیمه را واریز نکرده‌است.
به گفته‌ی این کارگران، هیچکدام از وعده‌هایی که برای پرداخت معوقات داده‌اند تاکنون محقق نشده است و سرگردانی کارگران همچنان ادامه دارد.
یکی از این کارگران با بیان اینکه ماه‌هاست به همه اقوام و آشنایان و کسبه محل بدهکاریم، گفت: آیا خود مسئولان می‌توانند در این اوضاعِ گرانی چند ماه بدون دستمزد سر کنند که از کارگران توقعِ صبر و تحمل دارند؟!
شهرداری سردشت، کمبود نقدینگی و بدهی‌های شهرداری در زمان شهردار قبلی را دلیل تاخیر در پرداخت مطالبات کارگران عنوان کرده و گفت: در صورت تامین نقدینگی در اولین فرصت مطالبات کارگران پرداخت خواهد شد.

تعدادی از کارگران شهرداری لوشان واقع در استان گیلان در تماس با خبرنگار ایلنا گفتند: به‌صورت مشخص حدود ۸۰ کارگر در مجموعه شهرداری لوشان به صورت مستقیم با سوابق بالای ۱۵ سال مشغول کارند که هنوز بابت بخش از دستمزد اسفند سال گذشته به همراه مزد چهار ماهه نخست سال جاری طلبکارند.
این کارگر گفتند: سالهاست که زیر نظر شهرداری در بخش خدمات، فضای سبز، موتوری و آتش‌نشانی به سختی کار می‌کنیم و در تمامی این سال‌ها شهردارانی که به ترتیب مدیریت شهری را برعهده می‌گیرند، در مقام کارفرما به تمامی تعهدات مزدی خود عمل نکرده‌اند.
به گفته آنها، در نتیجه استمرار این وضعیت دستمزدهای کارگران دیگر پاسخگوی هزینه‌های زندگی نیست. اخیرا نیز شهردار لوشان بخشی از دستمزد اسفند ماه را به حساب کارگران واریز کرده اما هنوز دست‌کم سه ماه حق بیمه به کارگران بدهکار است.
کارگران شهرداری لوشان خواستار آن هستند تا شخص شهردار در مقام کارفرمای اصلی چاره‌ای برای تامین منابع مالی شهرداری و پرداخت دستمزد نیروی کار شهرداری بیندیشد بنابراین اگر قرار است مشکلات به همان صورت قبل استمرار داشته باشد چرا اعضای شورای شهردر هر دوره مرتبا شهردار تغییر می‌دهند؟
کارگران شهرداری لوشان گفتند: چون به مشکلاتمان از جانب مدیران شهری اعم از شهردار و اعضای شورای شهر و سایر مسئولان شهرستانی و استانی اهمیتی داده نمی‌شود، تصمیم داریم به زودی در ادامه پیگیری مشکلات شغلی‌مان که ناشی از بی‌توجهی به وضعیت معاش ما کارگران شهرداری است، در مقابل شهرداری تجمع کنیم.
در این زمینه جبار نظامیوند چگینی (نائب رئیس شورای شهر لوشان) در تشریح مشکلات شهرداری لوشان و کارگرانش گفت: مهمترین موضوع در شهرداری لوشان تاخیر در پرداخت حقوق کارکنان و کارگران است. در حال حاضر کارگران شهرداری لوشان حدود ۵ ماه مطالبات معوقه دارند که این موضوع آنها را در شرایط سخت مالی قرار داده است. چگینی در ادامه با بیان اینکه مشکلات و چالش‌های شهرداری لوشان ریشه در گذشته دارد، افزود: در حال حاضر از مجموع حدود ۳۰۰ میلیون از درآمد شهرداری لوشان بیش از نیمی بابت پرداخت بدهی طلبکاران خصوصی و دولتی هزینه می‌شود.
او افزود: هر ماه به کارگران پرداختی داریم اما در ماه جاری به دلیل آنکه یکی از طلبکاران سابق شهرداری لوشان اقدام به مسدود کردن حساب شهرداری کرده بود، آخرین دریافتی کارگران به صورت کامل پرداخت نشد.
او با بیان اینکه پیگیر مطالبات کارگران و وضعیت تامین منابع مالی شهرداری لوشان از طریق استانداری هستم، افزود: اخیرا ما اعضای شورای شهر با ارسال نامه‌ای مکتوب به استانداری به همه مشکلات موجود پرداخته‌ایم.
به گفته وی، یکی از مشکلات شهرداری لوشان؛ قانون ارزش افزوده است که بخش زیادی از درآمد شهرداری لوشان را بابت گرفتن عوارض به حداقل رسانده است.
او در ادامه سخنان خود گفت: تا سال ۷۶ همیشه شهرداری لوشان جزو ۵ شهر پردرآمد استان گیلان محسوب می‌شد اما بعد از آن با اجرای قانون ارزش افزوده همه عوارض مستقیم شهر تبدیل به غیرمستقیم شده و به حساب دولت ریخته می‌شود. بدین ترتیب این درآمدها براساس بودجه و جمعیت بین سایر شهرهای شهرستان تقسیم می‌شود.
به گفته نائب رئیس شورای شهر لوشان از دیگر مشکلات شهر لوشان اجرای بزرگراه قزوین به رشت از کنار شهر لوشان است که که منابع درآمد کسبه را به حداقل َرسانده است.
چگینی تاکید کرد: اعضای شورای شهر در تلاش هستند از طریق گسترش منابع در آمدی از داخل شهر لوشان بتوانند مظالبات معوقه کارگران و سایر هزینه‌های جاری شهر را تامین کنند.

به گزارش ایلنا، ‌اکبر مولوی در تشریح جزئیات این حادثه افزود: پیش از ظهر امروز در جریان گودبرداری یک ساختمان مسکونی بخش هایی از آن ریزش کرد و در نتیجه ۴ کارگر زیر آوار محبوس شدند.
وی افزود: با حضور به موقع سه دستگاه آتش‌نشانی و نیروهای آنها گودبرداری انجام گرفت و اجساد قربانیان از زیر آوار بیرون کشیده شد.
مولوی با بیان اینکه علت حادثه حفاری غیرمجاز، غیراصولی و غیرایمن بوده است، خاطرنشان کرد: بنا به دستور دادستان عوامل اصلی این حادثه دستگیر شدند.

به گزارش ایلنا، ساعت ۲۰:۳۷ شامگاه سه‌شنبه یک مورد حادثه انفجار در آکادمی ملی المپیک در خیابان سئول رخ داد که در جریان آن سه کارگر جان خود را از دست دادند.
از قرار معلوم در بخش تاسیسات یکی از ساختمان‌های این مجتمع که بیش از ۳۰۰ متر وسعت داشت، کارگران مشغول کار روی یکی از چیلرها بودند که به یکباره مخزن منفجر شد. البته این انفجار منجر به آتش‌سوزی و تخریب ساختمان نشد اما به دلیل شدت انفجار، شیشه‌های همان بخش تخریب شد.
سخنگوی آتش‌نشانی تهران در مورد تلفات این حادثه اظهار کرد: سه کارگر که بین ۳۰ تا ۶۰ سال سن داشتند، براساس تایید اورژانس در همان لحظات اولیه به دلیل شدت انفجار جان خود را از دست دادند.

معترضان که در بخش خطوط ابنیه فنی مناطق ریلی راه آهن کشور کار می‌کنند، خواستار دریافت دو تا سه ماه حقوق معوقه و تامین امنیت شغلی‌شان پس از خاتمه اعتصاب هستند. کارگران می‌گویند عامل تشدید اعتراضات صنفی بی‌توجهی کارفرمایان شرکت‌های پیمانکاری به پرداخت مطالبات کارگران بوده است. به گفته آنان، مسئولان و سایر ذینفعان به‌جای چاره‌اندیشی منطقی برای خاتمه اعتصاب، سکوت اختیار کرده و برخی با تهدید به اخراج سعی دارند بین کارگران نفاق ایجاد کنند.
بر اساس ادعای کارگران خطوط ابنیه فنی، برخی عوامل کارفرمایی در نخستین روزهای اعتصاب با شناسایی برخی کارگران معترض قصد داشتند با آنان به جرم ایجاد اغتشاش و رهبری معترضان، تسویه‌حساب کنند اما با حمایت سایر کارگران این اتفاق نیفتاد.
به گفته این کارگران، بی‌توجهی مسئولان سیاسی و ادارات کار بویژه مسئولان بالادستی راه آهن به وضعیت کارگران خطوط ابنیه فنی و سایر کارگران در بخش‌های دیگر راه آهن کشور همانند مهمانداران که مشکلات صنفی زیادی با پیمانکاران دارند، باعث ناامیدی و احساس شکست در میان کارگران معترض شده است.
آنها در ادامه گفتند: نداشتن احساس مسئولیت و بی‌توجهی برخی مسئولان مربوطه به استیفای حقوق کارگران حوزه خدمت‌شان باعث شده مشکلات این کارگران بعد از گذشت سال‌ها، همچنان پابرجا بماند و کارگران نتوانند به حقوق اولیه صنفی خود دست یابند.
به گفته این کارگران؛ هر روز شاهد اعتراض‌ها و تحصن‌های کارگری در مناطق مختلف ریلی هستیم و کارگران پس از هر اعتراض از مسئولان استانی و کشوری انتظار رسیدگی دارند.

کارگران ایران چوکا در تماس با خبرنگار ایلنا گفتند: دست‌کم بابت بخش از دستمزد اردیبهشت ماه و حقوق کامل ماه‌های خرداد و تیر طلبکاریم و با توجه به مخارج سنگین زندگی از کارفرما می‌خواهیم بخشی از این طلب مزدی را پرداخت کند.
از قرار معلوم در این واحد تولیدی نزدیک به ۸۲۰ کارگر مشغول کارند که جدا از دستمزد، آنها در زمینه بیمه تامین اجتماعی نیز با مشکل روبرو هستند. این منابع کارگری با یادآوری اینکه مدیریت این مجموعه مانند سایر بنگاه‌های اقتصادی در چند سال گذشته برای تامین منابع مالی با چالش‌هایی روبرو بوده است، افزود: نگرانی کارگران از این است که مبادا با استمرار وضعیت فعلی این کارخانه‌ها، معوقات مزدی آن‌ها در ماه‌های آینده همانند گذشته افزایش پیدا کند.
این کارگران در تشریح پیشینه مشکلات خود اظهار داشتند: ایران چوکا برای یکسال تا ۲۹ آبان ماه سال ۹۵ تعطیل بود که در نتیجه اعتراضات ده روزه کارگران، بار دیگرفعالیت تولیدی خود را از سر گرفت. ما نمی‌خواهیم بعد از پشت سر گذاشتن این همه مشکلات دوباره به وضعیت بحرانی سالهای قبل دچار شویم. به گفته این کارگران؛ هم‌اکنون به دلیل تامین نشدن مواد اولیه و سایر مشکلات، شرکت چوکا با تمام ظرفیت تولید ندارد و میزان تولید آن در هر ماه به حدود دو تا سه هزار تن می‌رسد. این در صورتی است که ظرفیت تولید در این کارخانه حدود ۷ هزار تن در ماه است.
به نقل از کارگران این واحد گفته می‌شود: حدود ۱۰۰ نفر از همکارانی که از سال گذشته بازنشسته شده‌اند منتظر دریافت سنوات پایان خدمت خود از کارفرما هستند. همچنین اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل نیز از خواسته‌های کارگران این کارخانه است.
کارگران با تاکید بر پیگیری مسئولان استانی درمورد وضعیت کارخانه «ایران چوکا» و کارگرانش گفتند: امیدوار هستیم همچنان با حمایت مسئولان، مشکلات این قطب تولیدکننده کاغذ برطرف شده و سطح تولید افزایش پیدا کند و درنتیجه مشکلات کارگران از قیبل تاخیر‌های متداول در پرداخت مطالبات مزدی نیز برطرف شود.
علی برزن (مدیرعامل کارخانه ایران چوکا) با بیان اینکه این واحد تولیدی همانند سایر واحدها دچار مشکلاتی است، حاضر به پاسخ به سوالات خبرنگار ایلنا به صورت تلفنی نشد.

عباس کاربخش (دبیر اجرایی خانه کارگر استان کرمان) به خبرنگار ایلنا گفت: کارگران این پروژه ۷ ماه است حقوق نگرفته‌اند.
وی افزود: دلیل معوق شدن حقوق کارگران این پروژه، عدم تامین اعتبار مالی آن از طرف شرکت آب و فاضلاب استان کرمان است. البته وعده‌هایی مبنی بر پرداخت معوقات این کارگران در آینده نزدیک، داده شده است.
هفته گذشته، محمدمهدی زاهدی (نماینده حوزه انتخابیه کرمان و راور و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی) با اشاره به موضوع سد صفارود و انتقاد از عدم اتمام این پروژه، بیان داشت: متاسفانه سد صفارود که از مصوبات سفر رهبری به استان کرمان در سال ۱۳۸۴ بوده هنوز به اتمام نرسیده و پنج ماه است که کارگران آن حقوق و دستمزد دریافت نکردند و در این راستا تذکرات متعددی به وزیر نیرو داده‌ام اما متاسفانه تاکنون اقدامی صورت نگرفته است.
عباس سروش (معاون آب و آبفای وزارت نیرو) نیز با گلایه از روند کند ساخت این پروژه، تصریح کرد: مسئولین این پروژه قول دادند در صورت پرداخت هزینه‌های این پروژه از سوی دولت، عملیات ساخت این پروژه هرچه سریعتر آغاز شود.
وی تصریح کرد: به دلیل مشکلات مالی متاسفانه نمی‌توانیم از محل منابع عمومی از سوی دولت بخشی از مطالبات پیمانکار این پروژه را تامین کنیم اما سعی می‌کنیم در حداقل زمان ممکن تامین مالی از سوی دولت برای این پروژه صورت گیرد.

به گزارش ایلنا، صبح امروز (شانزدهم مرداد) یک کولبر نوجوان در مرز قندیل بر اثر حادثه غیرطبیعی جان خود را از دست داد. این کولبر به نام «حاصل بادبرین» ۱٨ ساله، اهل روستای ترکش از توابع پیرانشهر بوده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، بازنشستگان دانشگاه فرهنگیان که روز گذشته در تهران تجمع اعتراضی برگزار کردند، از بی‌نتیجه ماندن پیگیری‌های خود خبر دادند.
نماینده این بازنشستگان می‌گوید: امروز با قرار قبلی به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور مراجعه کردیم و خواستیم با مسئول آموزش این سازمان صحبت کنیم که ما را به داخل سازمان راه ندادند.
وی با بیان اینکه ساعت‌هاست در گرما در انتظار به سر می‌بریم، افزود: از ساعت هشت صبح اینجا بوده‌ایم اما به ما گفته‌اند تا 12 صبر کنید شاید امکان مذاکره فراهم شد.
این بازنشسته که از روز گذشته در تهران به سر می‌برد، می‌گوید: جمعی بازنشسته از روز گذشته در تهران سرگردانیم؛ بعد 15 ماه که یک ریال پرداخت نکرده‌اند و هیچ برنامه‌ای هم برای پرداخت پاداش پایان خدمات ما ندارند، حتی حاضر به گفتگو و مذاکره با ما نیستند. آیا این رفتار با کسانی که معلمان این ممکلت را پرورش داده‌اند، صحیح است؟ یکی دیگر از بازنشستگان دانشگاه فرهنگیان می‌گوید: عدالت کجاست وقتی قرار باشد جمعی بازنشسته از کردستان و بلوچستان و ایلام به تهران بیایند و از این سازمان به آن وزارتخانه برای دریافت حق و حقوق خود دوندگی کنند؟ با وجود اینکه به دلیل کاهش ارزش پول، ارزش معوقات ما به کمتر از نصف رسیده، حاضر نیستند حتی زمان پرداخت را مشخص کنند.
176 نفر از بازنشستگان دانشگاه فرهنگیان که سال 96 بازنشست شده‌اند، در انتظار دریافت پاداش پایان خدمت خود هستند؛ این بازنشستگان روز گذشته مقابل ساختمان اصلی دانشگاه فرهنگیان در تهران تجمع کردند.

به گزارش ایلنا، سرهنگ خلجی (معاون اجتماعی فرمانده انتظامی استان مرکزی) با اعلام این خبر گفت: دو کارگر در یک شرکت تولیدی در شهرستان زرندیه حین کار دچار برق گرفتگی شدند که یکی از آنها جان خود را از دست داد و کارگر دیگر مصدوم شد.

به گزارش ایلنا، ظهر امروز در پی بروز یک حادثه در یک سیلوی گندم در محور مرند- جلفا، چهار کارگر مصدوم شدند.
سخنگوی اورژانس آذربایجان شرقی در این رابطه گفت: با تلاش نیروهای امدادی حاضر در محل تاکنون جسد یکی از فوت‌شدگان این حادثه از زیر خاک بیرون کشیده شده و تلاش برای یافتن بقیه ادامه داد.
وی گفت: سنگینی گندم های انبار شده در محل، موجب ریزش دیوار سیلو شده است. شهرستان مرند در 70 کیلومتری شمال غرب تبریز قرار دارد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، منابع خبری کارگری در نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن از گسترده شدن اعتراضات صنفی کارگران این واحد خدماتی خبر می‌دهند.
این کارگران که تعداد آنها تا حدود ۷ هزار نفر برآورد شده است، می‌گویند: امروز اعتراض صنفی کارگران خطوط ابنیه فنی کشور با همراهی کارگران حوزه احمداباد هرمزگان و نگهداری ایستگاه ابومسلم و چند ایستگاه دیگر گسترده‌تر شده است.
به گفته یکی از کارگران، تشدید اعتراضات کارگری در حالی از روز جمعه (۲۹ تیرماه) ادامه دارد که پیش از این کارگران ایستگاه نیشابور، سبزوار، کاشمر و عطار ، کارگران خطوط ابنیه راه‌آهن زنجان و مناطق ریلی هرمزگان (سیرجان)، اسلامشهر تهران، کرج، لرستان، آذربایجان، زاگرس، شاهرود، دامغان و سمنان دست به اعتراض صنفی زده بودند اما نتیجه‌ای دربرنداشته است.
کارگران معترض در ادامه سخنان خود با بیان اینکه کارگران در اجتماع امروز خود همچنین خواستار دریافت مطالبات صنفی خود هستند، افزودند: اگر دست‌کم سه ماه معوقات مزدی آنها به صورت کامل پرداخت شود، دلیلی برای استمرار این اعتراض صنفی وجود ندارد.
کارگران خطوط ابنیه فنی تاکید کردند: سایر خواسته‌های صنفی ما «عقد قرارداد مستمر و دائم»، «شکل‌گیری نهاد مستقل کارگری»، «تامین امنیت شغلی کارگران و جلوگیری از اخراج بی‌رویه»، «دادن حق اعتراض و بیان مشکلات صنفی از سوی کارگران»، «مشخص شدن زمان پرداخت حقوق در هر ماه» و «رفع مشکلات بیمه تکمیلی» است که تاکنون اهمیتی از سوی مسئولان به این حقوق قانونی داده نشده است.
شرکت پیمانکاری «توسعه و صنعت»، «گسترش آهن‌راه»، «تراورس» و «جوش گستر» ازجمله شرکت‌های پیمانکاری خطوط ابنیه فنی راه‌آهن کشور هستند که دست‌کم ۷ هزار کارگر تحت مسئولیت این شرکت‌ها در خطوط ریلی مشغول کارند.

تعدادی از کارگران حاضر در تجمع امروز به خبرنگار ایلنا گفت: از روز جمعه (۱۲ مردادماه) برای معوقات مزدیمان در محوطه کارخانه مقابل دفتر مدیریت تجمع کرده‌ایم اما هربار به جز وعده‌، سخن دیگری از زبان کارفرما و مسئولان مربوطه نشنیدیم.
او ادامه داد: در نتیجه ادامه همین وضعیت به ناچار دو روز گذشته نیز در محدوده دفتر مدیریت که در محوطه کارخانه قرار دارد، جمع شدیم تا بلکه این بار وعده‌هایی تکراری رنگ اجرایی به خود بگیرد.
براساس اظهارات این کارگر آذرآب، دلیل اعتراض صنفی او و همکارانش، پرداخت نشدن دست‌کم ۲تا۳ ماه مزد معوقه از سوی کارفرماست. کارگران این مجتمع که در بخش‌های کشاورزی و صنعتی مشغول کارند، در ادامه گفتند: هر یک از ما کارگران دست‌کم دارای سه سر عائله هستیم و تامین مخارج زندگی در شرایط فعلی اقتصادی کشور بسیار برایمان سخت شده است.
به ادعای این کارگران، کارفرما در پاسخ به پیگیری‌های کارگران گفته است شرایط فعلی اقتصاد کشور باعث تاخیر در پرداخت دستمزد کارگران شده است. سوال ما از کارفرما این است چرا شرکت‌های همجوار هفت تپه همانند کاغذسازی پارس، پاک چوب و کارون با وضعیت اقتصادی فعلی کشور مشکل پرداخت حقوق ندارند و برخی از شرکت‌ها حتی حقوق برج ۴ را پرداخت کرده‌اند؟ این همه بی‌سرو سامانی در پرداخت حقوق می‌تواند دلایلی دیگری داشته باشد.
کارگران مجتمع کشت وصنعت هفت تپه همچنین به شائبه تقسیم اراضی و املاک کشاورزی و صنعتی از سوی شرکای این مجتمع ابراز نگرانی کردند و در خاتمه گفتند: در صورت صحت این شائبه ما مخالف این تقسیم اراضی و املاک هستیم.

حسین تاج (وکیل محمد حبیبی) در تماس با خبرنگار ایلنا، از صدور حکم بدوی موکل خود خبر داد.
وی گفت: محمد حبیبی به اتهام اجتماع و تبانی به هفت سال و نیم حبس، به اتهام تبلیغ علیه امنیت ملی به 18 ماه حبس و همچنین به اتهام اخلال در نظم به 18 ماه حبس محکوم شده‌است.
وی با بیان اینکه موکلم در مجموع به ده سال و نیم حبس محکوم شده، گفت: وی همچنین به 74 ضربه شلاق و 2 سال ممنوعیت فعالیت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی و ممنوعیت خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی محکوم شده‌است.
وی تاکید کرد: این حکم بدوی است و روز گذشته (سیزدهم مرداد) ابلاغ شده و حتماً ظرف بیست روزِ آینده نسبت به این حکم درخواست تجدیدنظر خواهیم کرد.

به گزارش ایلنا، سرپرست روابط عمومی سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تبریز گفت: در این حادثه که روز گذشته بوقوع پیوست، سه کارگر ۲۸، ۲۵ و ۳۵ ساله دچار مصدومیت سوختگی شدند.
به گفته حجت الاسلام سیدیعقوب موسوی؛ این آتش‌سوزی از قسمت کارگاه ترکیب مواد شروع شد و به سمت کارگاه تولیدی در حال گسترش بود.
موسوی ادامه داد: آتش‌نشانان با ایجاد هماهنگی‎های لازم، عملیات مهار و پیشگیری از حریق را انجام دادند و این آتش‌سوزی را به سرعت مهار و از سرایت حریق به کارگاه تولیدی کارخانه جلوگیری کردند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، تاکسیران‌های شهرستان قرچک امروز مقابل فرمانداری این شهرستان تجمع کردند. روابط عمومی تاکسیرانی شهرستان قرچک درباره علت برگزاری این تجمع به ایلنا اعلام کرد: سه خط تاکسیرانی در شهرستان قرچک وجود دارند که باید براساس مصوبه شورای اسلامی شهر قرچک تجمیع شوند اما این کار به دلایلی شدنی نیست.
روابط عمومی تاکسیرانی شهرستان قرچک تاکید کرد: رانندگان مایل هستند که این سه خط پس از تجمیع یکی شوند اما همین حالا خط‌ها به اندازه‌ی کافی به خاطر بالا بودن تعداد تاکسیران‌ها شلوغ هستند.
روابط عمومی تاکسیرانی شهرستان قرچک ادامه داد: در حال حاضر یک خط در جوانمرد قصاب و یک خط در محمد آباد وجود دارد. همین حالا خط جوانمرد قصاب ۱۷۰ تاکسیران دارد و برای تجمیع خط باید زیر ۱۰۰ تاکسیران داشته باشد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن با صدور بیانیه‌ای، پایان اعتصاب شانزده روزه کارگران خطوط و ابنیه فنی را به دریافت مطالبات معوقه منوط کرد.
اعتراض صنفی صدها کارگر «خط و ابنیه فنی راه‌آهن کشور» از روز جمعه (۲۹ تیرماه) در اعتراض به تعویق سه تا ۴ ماه حقوق و سایر مشکلات صنفی آغاز شده است. در این بیانیه به نقل از شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن گفته می‌شود: جنبش اعتراضی ما به این دلیل بسیار فراگیر شده است که در مذاکرات با کارفرمایان به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم.
از قرار معلوم صدها کارگر به صورت رسمی و قراردادی در نقاط ریلی مختلف کشور مشغول کارند که با فراخوان شورای هماهنگی کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن پیوستن آنها به اعتصاب بسیاری از بخش‌ها را موقتا به تعطیلی کشانده است.
شورای هماهنگی کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه‌آهن در این بیانیه به‌ دنبال وصول مطالبات کارگرانی است که در نقاط و نواحی مختلف ریلی کشور به دور از خانواده‌های خود در سخت‌ترین شرایط کاری مشغول کارند.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده‌ است: شرکت پیمانکاری «توسعه و صنعت»، «گسترش آهن‌راه»، «تراورس» و «جوش گستر» ازجمله شرکت‌هایی هستند که با کارگران خطوط ریل راه‌آهن قرارداد کاری دارند اما به این قراردادها پایبند نبوده و اهمیت نمی‌دهند.
همچنین در این بیانیه با تاکید بر اینکه اعتراضات صنفی کارگران خطوط ابنیه کشور صنفی است، در خصوص شروط کارگران خط و ابنیه برای پایان اعتصاب آمده است: «پرداخت کامل بدهی‌های مزدی، بیمه‌ای و سنواتی»، «عقد قرارداد مستمر و دائم»، «شکل‌گیری نهاد مستقل کارگری»، «تامین امنیت شغلی کارگران و جلوگیری از اخراج بی‌رویه»، «دادن حق اعتراض و بیان مشکلات صنفی از سوی کارگران»، «مشخص شدن زمان پرداخت حقوق در هر ماه» و «رفع مشکلات بیمه تکمیلی» از خواسته‌های کارگران برای پایان اعتراض است.
این تشکل صنفی کارگری در دنباله بیانیه خود با مخاطب قرار دادن مسئولان دولتی می‌افزاید: چگونه کارگران خطوط ابنیه فنی می‌توانند با داشتن مشکلات صنفی فراوان، امنیت ریلی کشور را تامین کنند، در صورت وقوع هر مشکل و حادثه‌ای مسئولیت آن برعهده کارگران ریلی نیست.

شماری از کارگران شاغل در کارخانه «کنتورسازی ایران» در استان قزوین در تماس با خبرنگار ایلنا می‌گویند: با گذشت ۱۲ روز از مهلتی که از سوی کارفرمای این واحد صنعتی برای توقف فعالیت این واحد صنعتی تعیین شده بود، هنوز درهای کنتورسازی به روی کارگران بسته است.
یکی از کارگران کنتورسازی ایران در این‌باره گفت: پیش‌تر این واحد تولیدی به مدت دو هفته تعطیل بود و بعد از پایان تعطیلات ۱۲ روزه‌‌ای که پیش از این از جانب کارفرما تعیین شده بود، هنوز وضعیت هیچکدام از ما مشخص نیست.
وی در ادامه با بیان اینکه کارگران شاغل در این واحد تولید‌ی تا ۱۴ ماه مطالبات مزدی عقب افتاده دارند، تصریح کرد: روز پنجشنبه از جانب کارفرما اطلاعیه‌ای مبنی بر افزایش تعداد روزهای تعطیل کارخانه به بهانه تعطیلات تابستانی نصب شده است اما هنوز به زمان بازگشت به کار هیچ اشاره‌ای نشده و تنها عنوان شده که تا پایان هفته خبردار می‌شویم. طبق اظهارات وی، باتوجه به وضعیت کارگران قراردادی این واحد که با ۱۴ ماه طلب مزدی فاقد امنیت شغلی هستند، استفاده از تعطیلات تابستانی برای آنها نوعی خانه‌نشینی محسوب می‌شود.
این کارگر که احتمال می‌دهد در نتیجهٔ افزایش تعداد روزهای تعطیلات؛ ممکن است همکاران وی امنیت شغلی خود را از دست بدهند، یادآور شد: تا پایان سال ۹۶ حدود ۲۴۰ کارگر در این کارخانه مشغول به کار بودند اما کارفرما همزمان با آغاز سال ۹۷ به دلیل «رکود بازار فروش محصولات» حدود ۱۰۰ نفر از آنها را تعدیل کرد و هم‌اکنون این کارگران به امید بازگشت به کار، از مقرری بیمه بیکای استفاده می‌کنند.
به گفته وی؛ تیر ماه سال جاری نیز یکی از اعضای شورای اسلامی کارگران کارخانه بعد از سال‌ها تلاش صنفی با ۲۲ سال سابق کار با اتمام قرارداد کار از سوی کارفرما تعدیل شد.

به گزارش ایلنا، در این حادثه که شب گذشته (جمعه) در نزدیکی شهر "کورنوول" هند و پس از انفجار میله‌های ژلاتینی مورد استفاده در معادن اتفاق افتاد، ۱۱ کارگر کشته و چهار نفر دیگر زخمی شده‌اند.
به گفته مردم محلی، این انفجار که باعث آتش گرفتن تراکتورها، کامیون‌ها و یک انبار شده در دیوارهای خانه‌های مسکونی اطراف معدن نیز ترک‌هایی ایجاد کرده است. تحقیقات در مورد علت این حادثه در حال انجام است اما بررسی‌های پیشین در موارد مشابه نشان می‌دهد مواد منفجره و قابل اشتغال در هند بسیار نامناسب بوده و به طور استاندارد ساخته نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری شینهوا، هویت کارگران جان باخته در این حادثه که همگی کارگران مهاجر بوده‌اند، شناسایی شده و فرماندار ایالت آندراپرادش به اعضای خانواده این قربانیان تسلیت گفته است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، رمضانی (مدیر سابق شرکت پویا اقتصاد استوار) در تشریح مشکلات کارگران کارخانه"صابون‌سازی یاس خرمشهر" گفت: "شرکت پویا اقتصاد استوار" خریدار ملک کارخانه "صابون‌سازی یاس خرمشهر"است نه برند آن.
وی در ادامه افزود: پس از اعلام ورشکستگی کارخانه "یاس خرمشهر" توسط دادگستری خرمشهر در سال ۹۳، شرکت "پویا اقتصاد استوار" در سال ۹۵ از طریق مزایده ملک کارخانه را خریداری و کارخانه و برند "یاس خرمشهر" به هیچ شرکتی واگذار نشد و طبق قانون، کارفرما همان شرکت یاس خرمشهر است.
وی در پایان افزود: تعیین تکلیف کارگران واحد‌های ورشکسته برعهده اداره کار استان یا شهر است و با توجه به ورشکستگی کارفرما، تعیین تکلیف کارگران برعهده اداره کار شهرستان است. کارفرما هم مطابق قانون، لیست کارگران را به اداره کار جهت تعیین تکلیف ارائه داده است.
به گفته یکی از کارگران این واحد تولیدی، در این کارخانه ۱۵۰ کارگر به طور مستقیم مشغول به کار بودند و بعد از توقف تولید در سال ۹۱، تمامی این کارگران بلاتکلیف شدند. تعدادی از کارگران علی‌رغم داشتن ۲۰ سال سابقه کار سخت‌و‌زیان‌آور با حداقل حقوق بازنشسته و مابقی وضعیت مشخصی ندارند.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ آقای «دال» زندگی آبرومندی دارد؛ سری بین سرها دارد؛ دخترهایش را خانه بخت فرستاده و نوه‌دار شده؛ پا به سن گذاشته و در همه این سال‌ها، با هزار مصیبت صورتش را با سیلی سرخ نگه داشته:
«نمی‌خواهم از من اسم ببرید؛ حتی اسم کوچکم را؛ از خانه و زندگی‌ام هم عکس برندارید؛ نمی‌‌خواهم اسمم سر زبان‌ها بیفتد، نمی‌خواهم حتی کسی به من کمک کند؛ اگر دامادهایم بفهمند، اگر فامیل‌ها ببینند، دخترهایم سرافکنده می‌شوند. من این را نمی‌خواهم؛ فقط از دردهایم بنویسید؛ از مشکلاتم؛ تا بدانند که امثال ما هم هستند که در این شهرِ بی‌دروپیکر با این سختی نفس می‌کشند و هنوز زنده‌اند؛ درد من درد خیلی‌هاست؛ درد مردان میانسالی‌ست که عمری دویده‌اند و به هیچ جا نرسیده‌اند».
درد «دال» درد طبقه‌ی بی‌نصیبِ کارگر است؛ یک عمر عرق ریختن؛ آجر روی آجر گذاشتن؛ جوش روی جوش زدن؛ گرما و سرما را به جان خریدن اما در انتها، بعد سال‌های طولانی، حاصل همچنان هیچ است؛ همچنان شرمندگی باقی‌ست؛ زندگی به آنجا که باید، نمی‌رسد؛ درجا می‌زند.
خانه‌اش محله‌ی مختاری تهران است؛ همان محله‌ای که سقف‌ها کوتاهند و خانه‌ها در دل هم فرورفته‌اند؛ بغل به بغل؛ کیپِ هم؛ شب‌ها صدای سرفه‌های خشک سیگارِ مرد همسایه را می‌شود شنید و البته ناله‌های مکرر همسر آقای «دال» را؛ او که دیگر محتضر است و روی یک تخت فنری کنار اتاق بی‌حرکت افتاده؛ زندگی نباتی.....
«دال» از زندگی‌اش راضی‌ست؛ البته از زندگی‌اش نه، از لطف خدا راضی‌ست؛ لحظه به لحظه خدا را شکر می‌کند؛ شکر می‌کند که چهارستون بدنش سالم است و می‌تواند این همه بار را بکِشد؛ می‌تواند این همه را «تاب» بیاورد؛ تاب آوردن این همه، ساده نیست. آنچه از خودش و روزگارش می‌گوید، در یک عبارتِ ساده خلاصه می‌شود: دوندگی مدام....اینها تصاویری‌ست گسسته از آنچه هر روز بدون وقفه تکرار می‌شود.

پرده اول: روزها
«دال» پنجاه و نه ساله است؛ شغلش، تراشکاریِ روزمرد است؛ از جوانی تراشکار بوده، اما هیچ زمانی نتوانسته صاحبِ یک «شغل ثابت» با درآمد ثابت باشد؛ هرگز در استخدام شرکت یا کارگاهی نبوده؛ این روزها در مغازه تراشکاری فرد دیگری کار می‌کند اما حقوق‌بگیر او نیست؛ اگر کسی به مغازه مراجعه کند و درخواست کارگر تراشکار بدهد، دال را می‌فرستند سر کار؛ هرچقدر حق‌السعی و دستمزد بگیرد، نصف آن را صاحب مغازه برمی‌دارد و نصف دیگر را به خود دال می‌دهد؛ نه قراردادی در کار است؛ نه مزایایی نه عیدی و نه حتی حق سنواتی؛ بیمه را هم خودش می‌پردازد، بیمه‌ی خویش‌فرما:
« کاری اگر به تورِ آقای صاحب مغازه بخورد و خودش نخواهد و یا نتواند برود انجام دهد، من می‌روم انجام می‌دهم؛ هیچ مسئولیتی نسبت به من ندارد؛ تازه کلی خواهش کرده‌ام که اجازه داده در مغازه‌اش بایستم و کاسبی کنم. از صبح ساعت نُه می‌روم مغازه و تا پنج یا شش بعدازظهر منتظر کار می‌مانم؛ اگر کار به پُست‌مان خورد که چندرغاز گیرم می‌آید وگرنه ول‌معطلم؛ باید بدون یک قران درآمد برگردم خانه.»
درآمد این کارگری که روزی هشت ساعت، بیرون از منزل، سر کار است و دیگر مدتهاست دوران جوانی را پشتِ سر گذاشته، خیلی کم است؛ کمتر از آنچه بتوان تصور کرد؛ حتی از حداقل مزدی که زندگی را نمی‌چرخاند هم کمتر است:
«قبلا برجی هفتصد، هشتصد تومان درمی‌آوردم اما حالا خدا شاهدست که بیشتر از پانصد هزارتومان درنمی‌آورم؛ از این مبلغ دویست و خورده‌ای برای بیمه می‌پردازم. ته بساط چیزی برایم نمی‌ماند؛ چطور زندگی را می چرخانیم؟ پول یارانه هست و کمک برادرها و اقوام. بخشی از همین درآمد کم را برای درمان همسرم می پردازم؛ آمپول‌هایی هست که باید هرماه بزند.»
روزهای کاریِ آقای «دال» چه با روزی و چه بی‌روزی، ساعت شش عصر به پایان می‌رسد، اما کار تمام نمی‌شود.....

پرده دوم: شب‌ها
شب‌های «دال» به پرستاری از همسر و تنها پسرش می‌گذرد؛ شب که خسته و کلافه از مزد کم و کار زیاد به خانه بازمی‌گردد، یک شیفت کاری سخت شروع می‌شود؛ از پوشک گذاشتن و شستشو بگیر تا پخت و پز و رفت‌وروب:
«هم همسرم مریض است و هم تنها پسرم؛ تنها پسرم معلول ذهنی‌ست؛ سندورم داون دارد.»
قانون حمایت از معلولان در سال ۱۳۸۳ به تصویب رسیده و توسط وزارت بهداشت ابلاغ شده‌است؛ ماده ۱ این قانون می‌گوید: دولت موظف است زمینه‌های لازم را برای تامین حقوق معلولان، فراهم و حمایت‌های لازم را از آنها به عمل آورد. در ماده ۳ همین قانون، پرداخت یارانه و تسهیلات به خانواده‌ها برای نگهداری از معلولان جسمی و ذهنی، پیش‌بینی شده است؛ اما این کارگر میانسال که حتی به اندازه حداقل دستمزد نیز درآمد ندارد، هیچ حمایتی از هیچ نهادی دریافت نکرده؛ نه یارانه‌ای گرفته، نه حتی خدماتی مانند مشاوره و توانبخشی: از فرزندم هیچ حمایتی نشده...
مشکلاتِ «دال» یکی دوتا نیست؛ نه فقط تنها پسرش معلول است و نیاز به مراقبت و نگهداری دارد؛ بلکه همسرش نیز سال‌هاست مثل یک نوزاد نیاز به مراقبت و تروخشک کردن دارد: همسرم هم ده پانزده سال است که زمینگیر است؛ روی تخت خوابیده و فقط نفس می‌کشد. تومور مغزی داشت که چند سال پیش عمل کرد؛ دو سه سالی روی پایش بود؛ بعد از آن کم کم افتاده شد؛ بردیم دکتر گفتند در مغزش لخته خون است؛ دوباره با کلی هزینه عملش کردند ولی بعد از آن دیگر فلج شده و رو به قبله افتاده؛ دکترها ازش قطع امید کرده‌اند. سال‌هاست که خودم همه کارهایش را انجام می‌دهم؛ برایش پوشک می‌گذارم؛ لباس‌هایش را می‌شویم، هفته‌ای یکی دوبار حمام می‌برمش و غذا دهانش می‌گذارم؛ آن هم فقط غذاهای رقیق و مایع؛ شش عصر که می‌رسم خانه، دوباره کار شروع می‌شود. غذا می پزم؛ کارهای همسرم را می‌کنم؛ کارهای پسرِ معلولم هم هست؛ او را هم باید ضبط و ربط کنم؛ خدا را شکر او دیگر کار پوشک کردن و شستشو ندارد؛ اما باید کارهای روزمره‌اش را انجام دهم، معلولِ ذهنی‌ست دیگر؛ روزها که می‌روم سر کار،درب خانه را قفل می‌کنم تا پسرم نرود بیرون و گم‌وگور شود. بعضی روزها دخترهایم می‌آیند و صبح‌ها پیش مادرشان می‌مانند؛ اما آنها هم زندگی خودشان را دارند؛ زندگیِ آنها هم سخت است؛ مشغله‌ها برای همه زیاد شده....» اما شاید روزی..... آقای «دال» چند ماه دیگر شصت ساله می‌شود؛ امیدش ای انست که بتواند در شصت سالگی بازنشسته شود، گرچه یادش نمی‌آید که چند سال سابقه بیمه‌پردازی داشته؛ می‌گوید باید بروم همین روزها سابقه بیمه‌ام را بگیرم؛ اگر خدا بخواهد شاید یک روز از همین روزها بازنشست شوم. او امیدوار است که بازنشستگی بتواند کمی آرامش با خود به همراه بیاورد؛ حقوقِ ثابتِ بازنشستگی، ماندن در خانه، اما استراحت نه، استراحتی در کار نیست. پرستاری تمام وقت از زنی معلول و رو به قبله و پسری که سندورم داون دارد، تمامی ندارد؛ این کار، بازنشستگی و دوران تقاعد ندارد..... گزارش: نسرین هزاره مقدم

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ صدها نفر نفر از کارگران شاغل در شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی راه‌ آهن کشور که تحت مدیریت شرکت پیمانکاری «تراورس» فعالیت دارند، از روز جمعه (۲۹ تیر) تاکنون در اعتراض به دریافت نکردن حقوق طی ۳ تا ۴ ماه گذشته دست از کار کشیده‌اند و پایان اعتراض خود را به دریافت معوقات مزدی‌شان منوط کرده‌اند. از قرار معلوم در خطوط ابنیه راه‌ آهن کشور حدود ۷هزار کارگر رسمی و قراردادی شاغل در نقاط ریلی مختلف کشور مشغول کارند که جدا از مطالبات مزدی دلیل دیگر اعتراض آنها، مربوط به پرداخت نشدن حق بیمه از جانب کارفرما به سازمان تامین اجتماعی است که مشکلات زیادی برای کارگران ایجاد کرده است.
به نقل از کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی راه‌ آهن کشور گفته می‌شود که تا این لحظه از جانب مدیریت شرکت و مسئولان استانی پاسخ مشخصی به خواسته‌های آنان داده نشده، درنتیجه اعتراض صنفی کارگران استمرار پیدا کرده است.
به ادعای کارگران، همه مسئولان بویژه مسئولان استان و شهرستانی از موضوع اعتصاب کارگران نواحی مختلف خطوط ابنیه فنی با خبرند اما هیچ توجهی به مطالبات کارگران ندارند. طبق اظهارات این کارگران معترض، شرکت تراورس یکی از شرکت‌های احداث شده توسط گروه سرمایه‌گذاری امیر منصورآریا است که پس از ماجرای اختلاس ۳ هزار میلیاردی و مصادره شرکت‌های متهم اصلی پرونده دچار مشکل شده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران کارخانه ایران سوییچ تولیدکننده خازن و سکسیوز، هفت ماه از مطالبات مزدی خود را دریافت نکرده‌اند. همچنین هشت ماه از حق بیمه‌های آنها به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز نشده است.
آنها روزهای دوشنبه و سه‌شنبه این هفته مقابل کارخانه تجمع برگزار کردند تا مدیریت کارخانه تکلیف پرداخت حق بیمه‌ها و معوقاتشان را مشخص کند.
ایران سوییچ ۳۶ نفر کارگر دارد که ۱۴ نفر از آنها در خط تولید کار می‌کنند. اما هم‌اکنون خطوط تولید کارخانه تنها با ۱۵ درصد ظرفیت کار می‌کند.
روز گذشته به منظور حل مشکلات کارگران این کارخانه جلسه‌ای با حضور اعضای شورای اسلامی کار ایران سوییچ، مدیرعامل کارخانه، مدیران اداره کار جنوب غرب تهران، اداره کل کار استان تهران و «محمدرضا فرزعلیان» رئیس محور غرب و شمال عرب کانون شوراهای اسلامی کار برگزار شد.

فرزعلیان به ایلنا گفت: در جلسه روز گذشته مدیرعامل کارخانه وعده داد تا دو هفته دیگر معوقات کارگران و حق بیمه‌های آنان را پرداخت کنند. خازن‌های این کارخانه به اداره برق فروخته می‌شود اما چون حجم تولید بسیار کم شده، این وضعیت رقم خورده است.
عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران، افزود: با توجه به اعتراض کارگران از مدیرعامل کارخانه خواستیم که حتما در اداره کار حاضر شود. فعلا تجمع متوقف شده چراکه کارگران منتظر هستند تکلیفشان مشخص شود.
علی مرادیان (مدیرعامل کارخانه ایران سوییچ) نیز درباره مشکلات کارخانه و مطالبات کارگران گفت: مشکلاتی در تولید به خاطر بالا رفتن نرخ ارز وجود داشت. در جلسه امروز قرار شد که مطالبات کارگران پرداخت شود.

به گزارش ایلنا، رئیس سازمان اورژانس استان لرستان گفت: صبح امروز چهارشنبه (۱۰ مرداد) دو کارگر ۴۰ و ۴۲ ساله شرکت آب و فاضلاب گلدشت خرم‌آباد بر اثر سقوط در چاه فاضلاب جان باختند.
رئیس سازمان اورژانس استان لرستان گفت: عوامل اورژانس ۱۱۵ به محض اطلاع در محل حاضر شدند اما با وجود انجام عملیات احیا، متاسفانه هر دو کارگر به علت خفگی جان خود را از دست دادند. اجساد این کارگران به پزشکی قانونی تحویل شد.

به گزارش ایلنا، عصر روز گذشته (نهم مرداد) ریزش چاه در یک ساختمان در حال ساخت در زاهدان، به مرگ یک کارگر انجامید. این حادثه در خیابان دانشگاه زاهدان رخ داد.
در این حادثه کارگر جوان، بلافاصله جان خود را از دست داد. آتش‌نشانان بعد از حضور در محل حادثه، جنازه کارگر را از زیر آوار بیرون کشیدند و به پزشکی قانونی تحویل دادند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (نهم مرداد ماه) جمعی از فرهنگیان خوزستان در اعتراض به فیش‌های حقوقی خود، تجمع اعتراضی برگزار کردند.
معترضان که از ساعت ده صبح مقابل اداره کل آموزش و پرورش جمع شده‌اند، خواستار رسیدگی به اوضاع معیشتی خود هستند و می‌گویند: نسبت به فیش‌های حقوقی معترضیم چراکه وعده‌های قبلی محقق نشده‌است.
در هفته‌های گذشته، فرهنگیان در اعتراض به فیش‌های حقوقی، کنش‌های مختلفی را ترتیب دادند؛ آنها می‌گویند بیست درصد افزایش مزدیِ وعده داده شده، محقق نشده‌است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، فعالیت کارخانه «بلورک البرز» در قزوین یکبار با ۱۱۰ کارگر در اسفند ماه سال ۹۵ به دلیل آنچه از سوی کارفرما «مشکلات مالی» خوانده شده‌ است، تعطیل اعلام شد و از آن زمان تا امروز هنوز بخش عمده‌ای از مطالبات کارگران‌ تعدیل شده این واحد، پرداخت نشده است.
کارگران این کارخانه سازنده بلور وشیشه گفتند: مجموع مطالبات مزدی و بیمه‌ای ۱۱۰ کارگر که در سال ۹۵ بیکار شده‌اند به بیش از یک میلیارد تومان می‌رسد. این کارگران گفتند: از آبان ماه سال ۹۵ دستمزدمان به تاخیر افتاده و در این فاصله علارغم اینکه مجددا فعالیت تولید بلورک با حدود ۴۰ کارگر از سر گرفته شد، کارفرما فقط مبالغ ناچیزی را به صورت علی‌الحساب به حساب کارگران واریز کرده است. همچنین کارفرما به دلیل کمبود نقدینگی، عیدی سال ۹۵ را به کارگران بدهکاراست.
یکی از کارگران شاغل در کارخانه «بلورک البرز» که در شهر صنعتی البرز قزوین واقع شده است، با یادآوری این مطلب که به دلیل کمبود منابع مالی و سایر مسایل مدیریتی، مشکلات آنها از چند سال قبل آغاز شده است، افزود: دلیل پرداخت نشدن معوقات مزدی من و سایر همکارانم، کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی به دلیل کاهش حداقلی فعالیت تولیدی و نیروی کار کارخانه است.
او گفت: صرف‌نظر از تلنبار شدن حجم معوقات مزدی آنها، نهادهای دولتی و خصوصی نیز از کارفرمای بلورک طلبکار هستند.
وی با بیان اینکه سوابق کاری هریک از کارگران به‌صورت میانگین به ۲۰ تا ۲۵سال می‌رسد، گفت: جدا از معوقات مزدی، مشکل دیگر کارگران تعدیلی این کارخانه درج عناوین غیرواقعی در احکام شغلی ثبت شده در لیست بیمه تامین اجتماعی است.
به گفته وی به دلیل غیرواقعی بودن احکام شغلی ثبت شده در لیست‌های بیمه سازمان تامین اجتماعی بسیاری از کارگران که می‌توانستند با استفاده از قانون مشاغل سخت و زیان‌آور بازنشسته شوند، از بین رفته است.
وی افزود: این درحالیست در این واحد تولیدی اکثر کارگران در شرایط سخت در مقابل کوره‌های آتش مشغول کاربودند و کار آنها به دلیل شرایط محیطی، سخت و زیان‌آور تلقی می‌شد اما در عمل چون کارفرما در لیست بیمه ماهیانه سازمان تامین اجتماعی برای کارگری که در مقابل کوره‌های آتش کار می‌کرده؛ از عنوان دیگری مانند کارگر، کارگر ساده، آبدارچی و… استفاده کرده است ، این کارگران نمی‌توانند از مزایای بازنشستگی پیش از موعد استفاد کنند.
او درباره روند پیگیری حقوقی دریافت مطالباتشان خود و سایرهمکارانش می‌گوید: بعد از بدقولی کارفرما‌ همه کارگران بیکار شده به صورت مجزا بعد از دریافت ترک کار خود به اداره کار قزوین شکایت کردند و اداره کار حکم به پرداخت مطالبات آنها داده است اما کارفرما تمکین نکرد به همین دلیل پرونده به مراجع قضایی واگذار شد.
کارگر بیکار شده بلورک البرز در ادامه تصریح کرد: باوجود آنکه در این دو سال، کارگران اخراجی با دریافت حکم توقیف از مراجع قضایی، اموال کارخانه را برای فروش به مزایده گذاشته‌اند اما جلوتر از کارگران بانک‌ها و نهادهای دولتی اموال کارخانه را توقیف کرده‌اند و کارگران هنوز به مطالبات خود نرسیده‌اند.
او که به نمایندگی از سایر همکاران تعدیلی خود سخن می‌گفت، در خاتمه تاکید کرد: آنچه کارگران کارخانه بلورک از مسئولان می‌خواهند دریافت مطالباتشان است.

مدیرعامل شرکت خدماتی شهرک صنعتی شمس آباد در شهر ری گفت: این حادثه حوالی ظهر دیروز (هشتم مرداد) هنگامی رخ داد که یکی از کارگران مشغول جوشکاری بودند.
مسلم ولی پور افزود: جرقه‌های جوشکاری، ضایعات جمع‌آوری شده در محوطه را به آتش کشیده بود و سه کارگر این کارخانه که در محل مشغول کار بودند، دچار حادثه شدند که بعد از حضور عوامل امداد و نجات برای مداوا به بیمارستان منتقل شدند.

محمدرضا شریفات (شهردار امیدیه) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در تشریح مطالبات کارگران گفت: کمبود منابع مالی در شهرداری باعث تاخیر در پرداخت دستمزد کارگران شده است. او گفت: از شهریور ماه سال ۹۶ که به سمت شهردار شهر امیدیه منصوب شدم، کارگران پیمانی بین ۲ و ۹ ماه و کارگران روزمزدی تا یک سال معوقات مزدی داشتند. با تامین منابع مالی این مطالبات به مرور به دو تا سه ماه تقلیل یافته است. هچنین کارگران عیدی سال ۹۵ را دریافت نکرده بودند که همراه با عیدی سال ۹۶ همزمان به آنها پرداخت شد.
شهردار امیدیه اظهار داشت: کاهش درآمد شهرداری امیدیه باعث بروز مشکلاتی شده است به همین دلیل هم اکنون کارگران ماه‌هاست که معوقات مزدی طلب دارند.
به گفته وی، بخش زیادی از درآمد سالانه شهرداری امیدیه از دریافت عوارض از شرکت نفت تامین می‌شود. در این زمینه می‌توان گفت که شرکت نفت از سال ۹۳ بدهی خود را به شهرداری پرداخت نکرده است و این مطالبات به حدود ۲۶ میلیارد تومان رسیده است.
شریفات در ادامه گفت: این عوارض آلایندگی یک درصد از فروش نفت است. سهم آلایندگی شرکت نفت درواقع هزینه دارو و درمان مادران و کودکان و کارگران این شهر است.
شهردار امیدیه در پایان تاکید کرد: برای پیگیری مطالبات شهرداری، نیازمند حمایت وزارت اقتصاد و دارایی و مسئولان شهرستانی و استانی هستیم و در صورت عدم پرداخت عوارض الایندگی توسط شرکت نفت، مطالبات خود را از طریق ماده ۷۷ پیگیری خواهیم کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، حجت نعیمی در تشریح مشکلات شهرداری الوند و کارگرانش گفت: مهمترین موضوع در شهرداری الوند تاخیر در پرداخت حقوق کارکنان و کارگران است. در حال حاضر کارگران خدماتی شهرداری الوند چندین ماه مطالبات معوقه دارند که این موضوع آنها را در شرایط سخت مالی قرار داده است.
بازرس شهرداری الوند با بیان اینکه بخشی از مشکلات مالی شهرداری الوند به تخلفات مالی پیمانکاران برمی‌گردد، افزود: علاوه بر آن اختلافات مالی زیادی با پیمانکاران مجموعه شهرداری داریم بطوریکه این اختلافات مالی از سوی پیمانکاران پذیرفته نمی‌شود.
به گفته وی، بخش دیگری از مشکلات شهرداری الوند مربوط به بدهی‌های مالی آن به نهادهای دولتی و خصوصی است، افزود: این مشکلات از مدتها قبل در زمان مدیریت شهردار سابق بوجود آمده به طوری که از سال ۹۳ شهرداری هر ماه منابع مالی زیادی بابت پرداخت این بدهی‌ها هزینه می‌شود.
بازرس شهرداری الوند با تاکید بر اینکه مشکلات و چالش‌های شهرداری الوند ریشه در گذشته دارد، افزود: شهرداری الوند قصد دارد هر ماه با تزریق منابع مالی قابل توجهی به پیمانکاران به مرور تا پایان شهریور ماه همه بدهی مزدی کارگران را پرداخت کند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران قراردادی شرکت گسترش آهن راه روز گذشته بعد از شش روز اعتصاب، برای پیگیری مطالباتشان در ایستگاه راه آهن تبریز تجمع کردند و شب را در ایستگاه ماندند. اعتصاب این کارگران از حوزه سلماس شروع شده و در طول هفته به حوزه‌های تبریز، صوفیان، عجب‌شیر، مرند و شفاخانه کشیده شده‌ است. این کارگران به عدم پرداخت حقوق معوقه، کاهش ضریب سختی کار از طرف شرکت گسترش آهن راه و عدم تسویه مطالباتشان از طرف کارفرمای سابق این شرکت (تراورس) معترض هستند.

شاپور ارصلانی (مدیرکل راه‌آهن حوزه آذربایجان) گفت: به دنبال اعتراضات اخیر کارگران خطوط ریلی آذربایجان به دلیل معوقات مزدی، جلسه‌ای در استانداری تشکیل و مقرر شد راه‌ آهن و شرکت پیمانکار نسبت به تامین منابع مالی و پرداخت حقوق معوق آنان اقدام کند. وی با بیان اینکه حدود ۶۰۰ نفر از کارگران شاغل در راه‌آهن منطقه آذربایجان ۲ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند، اظهار داشت: یکی دیگر از مطالبات صنفی کارگران خطوط ریلی آذربایجان پرداخت حق سنوات آنان از سوی پیمانکار قبلی است که مقرر شد نمایندگان‌شان از طریق اداره کار اقدام کنند تا بعد از صدور حکم قضایی، راه‌آهن از محل ضمانت‌نامه شرکت پیمانکار، مطالبات آنان را پرداخت کند. ارصلانی ادامه داد: پیمانکار موظف است تمام مطالبات کارگران را پرداخت و برگه تسویه حساب را به دستگاه‌های ذیربط ارایه کند تا راه‌آهن نیز ضمانت‌نامه وی را عودت کند. همچنین در این خصوص معاون سیاسی و امنیتی استاندار آذربایجان شرقی گفت: پیگیر پرداخت مطالبات مزدی رانندگان و کارگران راه‌آهن منطقه آذربایجان هستیم. رحیم شهرتی‌فر افزود: در حال مکاتبه با راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران هستیم تا مطالبات و معوقات رانندگان و کارگران راه‌آهن پرداخت و مشکل به سرعت حل شود. راه‌آهن آذربایجان به عنوان یکی از نواحی نوزده‌گانه راه‌آهن ایران در محورهای تبریز - میانه، تبریز- جلفا، تبریز- رازی، مراغه - ارومیه و در آینده نزدیک میانه - بستان آباد فعال است و خطوط ریلی این ناحیه به حدود یک هزار و ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، از ۴۰ درصد گران شدن لوازم خانگی «ایرانی» گرفته تا بیش از ۸۰ درصد افزایش قیمت گوشت قرمز؛ همه این خبرها برای طبقه‌ی مزدبگیر، رگبار مصیبت است. مصیبت بی‌امانِ فقر و استیصال؛ آنهم در دولتی که وعده داده بود از معیشت مردم صیانت می‌کند.
سقوط ارزش ریال و به دنبال آن سقوط قدرت خرید دستمزد، هنگامی کلید خورد که قیمت ارز بی‌محابا افزایش یافت. در این معادله‌ی نابرابر، مزدبگیران و فرودستان بیش از دیگران متضرر شدند. آنها نه دلار و طلا داشتند که قیمتش بالا برود و نه صاحب ملک و املاک و مغازه بودند که بتوانند نرخ اجاره بها را بالا ببرند؛ فقط یک دستمزد ثابت داشتند که قدرت خریدِ آن روز به روز آب رفت و آنچه اتفاق افتاد، این بود که سفره‌های خالی روز به روز خالی‌تر شدند.
در روزهای گذشته، علی خدایی (عضو کارگری شورای عالی کار) از کاهش ۴۸.۲ درصدی قرت خرید دستمزد خبر داد و گفت: کارفرمایان و دولتی‌ها این واقعیت را پذیرفته‌اند اما برای حل این مشکل، هیچ راهکاری در چنته ندارند!
او از برگزاری جلسات کمیته دستمزد اطلاع داد و اظهار کرد که باید برای مساله معیشت کارگران مجدداً تصمیم‌گیری شود. بی‌تردید ضرورت این تصمیم‌گیریِ مجدد بر هیچ کس پوشیده نیست. ناکافی بودنِ دستمزدی که با پیش‌بینی تورم انتظاریِ تک‌رقمی، ۱۹.۵ درصد افزایش یافته بود و در زمان خود به نوعی یک گامِ رو به جلو محسوب می‌شد، پس از گذشت یک فصل از سال جدید، دیگر اظهر من‌ الشمس است.
نمی‌شود کتمان کرد که خانواده‌های کم‌درآمد بیش از هر زمان دیگر، ناتوانی معیشتی را احساس می‌کنند. این همان واقعیتِ تلخی‌ست که حسین رجائیان (رئیس انجمن صنفی کارگراان پیمانکاری حاتمی در معدن چادرملو) آن را تایید می‌کند. او معتقد است: کارگرانی که در یکی از موفق‌ترین و پررونق‌ترین واحدهای معدنی کشور کار می‌کنند، توان پرداخت هزینه‌های زندگی خود را ندارند؛ چه برسد به دیگرانی که حداقل‌بگیر هستند و از همه مزایای رفاهی و خدماتی محروم!

رجائیان در رابطه با شرایط خود و همکارانش می‌گوید: کارگران پیمانکاری چادرملو دو گروه هستند؛ یک عده در فضای سبز کار می‌کنند و عده دیگر مامور به خدمت هستند در خود مجتمع؛ با توجه به پیگیری‌های تشکیلاتی که انجام دادیم و توانستیم مزایای مزدیِ معوق را زنده کردیم، دستمزد پیمانکاری‌های حاتمی در مقایسه با دیگر کارگران پیمانکاری کشور، چندان بد نیست؛ اینجا کارگران بین دو میلیون تا سه میلیون و دویست هزار تومان مزد ماهانه می‌گیرند؛ با این وجود اوضاع معیشتمان اصلاً خوب نیست.
وی در ارتباط با کاهش ۵۰ درصدی قدرت خریدِ دستمزد می‌گوید: من به عنوان یک کارگر پیمانکاری که چهار سر عائله دارم، این کاهش را خیلی بیشتر از اینها احساس می‌کنم. نمونه ساده‌اش این است که وقتی صد هزار تومان دستم می‌گیرم و برای خریدِ میوه و سبزی می‌روم بازار، یک پلاستیکِ پُر میوه دستم نمی‌دهند. افزایش عجیب و غریبِ نرخ دلار شاید نزدیک به صد درصد، قدرت خریدِ ما کارگران را نسبت به سال قبل کم کرده‌است.
چه عناصری را کارگران از زندگی روزمره خود حذف کرده‌اند؛ از مواد خوراکی گرفته تا مسکن و آموزش و بهداشت و البته تفریحات؛ رجائیان در این‌باره می‌گوید: خیلی از اقلام از زندگی ما حذف شده؛ جالب است بدانید تفریح خانواده‌های کارگران چادرملو این است که بتوانند مجوز بگیرند و خانواده‌هایشان را برای دو، سه روز بیاورند محوطه معدن که فضای سبز و درخت دارد؛ این را به پای مسافرت سالیانه‌شان می‌گذارند! چه کنند؟! چاره دیگری ندارند! در زمینه بهداشت و درمان هم مشکلات بسیار است؛ از یک طرف قیمت خدمات درمانی بالا رفته، از طرف دیگر وقتی تغذیه فرزندان خانواده‌های کارگری خوب نباشد، انواع و اقسام بیماری‌ها پیش می‌آید؛ به هرحال اوضاع به حدی رو به خرابی‌ست که دیگر قابل وصف نیست......

در این اوضاعِ خراب، گروه کارگری شورای عالی کار با مشاهده‌ی تخریبِ قدرت خرید دستمزد و بی اثر شدن افزایش بیست درصدی آن، درخواست جلسه‌ی سه جانبه کردند؛ در این جلسه مقرر شده که بار دیگر کمیته دستمزد شروع به کار کند و راهکارهایی برای ارتقاء قدرت خرید کارگران ارائه بدهد. بدون تردید در شرایط فعلی، حفظ معیشت کارگران یک مطالبه ی بسیار جدی‌ست؛ ولی تا چه حد دولت به عنوان اصلی‌ترین متولیِ زندگی و معاش مردم و بعد از آن کارفرمایان، ضرورت این موضوع را احساس می‌کنند و حاضرند به قانون تمکین کنند؟
براساس ماده ۴۱ قانون کار، مزد کارگران باید متناسب با نرخ تورم و مکفی برای هزینه‌های یک خانوار متوسط باشد؛ بگذریم از مواد لازم الاجرا اما فراموش‌شده‌ی قانون اساسی؛ از اصول ۲۹، ۳۰، ۴۳ و ..... ؛ الزاماتی که تهیه مسکن، اشتغال، بهداشت و رفاه را از وظیفه دولت می‌داند؛ هیچ کدام از این قوانینی که به حقوق مدنی و اجتماعی مردم مربوط است، اجرا نمی‌شود؛ گویی هیچ وظیفه ای در قبال زندگیِ روبه افولِ مردم ندارند!

در این شرایط آیا هیچ جای امیدواری هست؟ فرامرز توفیقی (رئیس کمیته مزد کانون عالی شوراها) در این زمینه ابتدا به وخامت اوضاع اشاره می‌کند: بقای طبقه‌ی کارگر در خطر است؛ اوضاع از «نامساعد» و حتی «وخیم» هم رد شده، برای توصیفش هیچ واژه‌ای پیدا نمی‌کنم. حال فارغ از ضوابط و قواعد ماده ۴۱ قانون کار، باید فکری اساسی به حال این شرایط کرد؛ بگذریم از این که قانون‌گزار در ماده ۴۱ نگفته « فقط سالی یک بار» فقط تاکید کرده بر این که «هر ساله» مزد باید با یک سری خصوصیات افزایش پیدا کند؛ پس این تعبیر که فقط سالی یک بار می‌تواند مزد زیاد شود، اصلاً صحت ندارد. مصادیق بسیار هم برای این موضوع وجود دارد؛ سال ۹۲ وزیر کار هنگام رای اعتماد در مجلس به صورت علنی گفت که با تورم ۴۲ درصدی چرا باید فقط شش درصد افزایش مزد داشته باشیم و باید با موافقت رئیس جمهور این مابه‌التفاوت را به کارگران بپردازیم! این وعده هیچگاه عملی نشد ولی همین اعلامِ موضوع نشان می‌دهد که افزایش دوباره‌ی مزد شدنی‌ست؛ باز هم از این اتفاقات داریم؛ از جمله سالی که در میانه آن حق مسکن افزایش یافت و یا سطوح مزدی تغییر کرد.
وی تاکید می‌کند: وقتی مشکل معاش، کیان خانواده را تهدید می‌کند، باید کاری کرد؛ هر روز شاهد سخت تر شدن تنگناها هستیم؛ حیات طبقه‌ی کارگر در شرایط کنونی امکانپذیر نیست؛ برای حفظ کارگران باید دستمزد را دوباره مورد بررسی قرار داد؛ ضرورتِ این را باید دولتی‌ها و کارفرمایان دریابند.
توفیقی مسئولیت اصلی را متوجه دولت می‌داند: چه کارفرمایان این ضرورت را بپذیرند و چه نپذیرند، دولت مسئول اصلی‌ست و باید مطابق قانون اساسی و برنامه های پنجم و ششم توسعه، به وظایف اصلی خود در زمینه استیفای حقوق شهروندی و اجتماعیِ طبقه‌ی دستمزدبگیرعمل کند؛ متاسفانه تا کنون، نه دولت‌های اصلاح‌طلب و نه دولت‌های اصول‌گرا، حقوق اجتماعی کارگران را رعایت نکرده‌اند.

در این روزها دولتی‌ها نگران مشکلات کارفرمایان هستند؛ ولی کارگران را به دست فراموشی سپرده‌اند؛ توفیقی قصد دولت برای حمایت از کارفرمایان را مثبت توصیف می‌کند ولی معتقد است حمایت از کارفرمایان به تنهایی نمی‌تواند جامعه را از فروپاشی اقتصادی و به تبع آن فروپاشی و انهدام اخلاقی، فرهنگی و سیاسی نجات دهد: در خبرها خواندیم که کارفرمایان پیشنهاد داده‌اند که برای مدت دوسال، بدهی‌های کارفرمایان فریز شود؛ این دست اقدامات و قصد دولت برای حمایت از بخش خصوصی، خیلی خوب است؛ دولت باید نگران کارفرمایان باشد اما جای تعجب است که چرا به هیچ وجه نگران کارگران و دستمزدبگیران نیست؟ الان اوضاع به گونه‌ای است که مشکلات معیشتی، تبدیل به یک معضلِ جمعی شده؛ کارگر، بازنشسته، کارمند، معلم، پرستار، فرقی نمی‌کند، همه درگیر این ناگواری‌ها هستند. حتی در جامعه پزشکی هم داریم کسانی را که اوضاع معاش نامناسبی دارند؛ من پزشکی عمومی می‌شناسم که شب‌ها در همین تهران، مسیر میدان امام حسین تا رسالت را مسافرکشی می‌کند.

وی به افزایش رسمی قیمت‌ها اشاره می‌کند: اعلام می‌کنند ۳۲ درصد لبنیات گران شده؛ ۸۵ درصد افزایش قیمت گوشت قرمز داشته‌ایم؛ بیش از ۵۰ درصد افزایش قیمتِ گوشت مرغ؛ بیش از صد درصد افزایش نرخِ گوشت سفیدِ ماهی؛ بیش از ۳۰ درصد افزایش قیمتِ میوه؛ در بخش مسکن بیش از ۱۴۰ درصد افزایش هزینه داشته‌ایم؛ در ارتباطات ۵۳ درصد افزایش داشته‌ایم؛ شما سر این طناب را بگیرید و همینطور جلو بروید.... .
وی ادامه می‌دهد: ۴۸.۲ درصدی که برای کاهش قدرت خرید دستمزد اعلام شده، بدون تغییر مولفه‌های تاثیرگذار در سبد معیشت، محاسبه شده ولی اگر تاثیر مولفه‌های تاثیرگذار در سبد ازجمله مسکن، ارتباطات، حمل‌ونقل را در نظر بگیریم، ۷۲ درصد افزایش نرخ سبد معیشت یا به طریقه‌ی اولی، کاهش قدرت خرید داشته‌ایم. به عبارت دیگر سبد معیشتی که حدود ۲ میلیون و هفتصد هزار تومان محاسبه شده بود، حالا بعد چهار ماه و اندی به ۴ میلیون و ۶۵۰ هزار تومان رسیده! این تفاوتِ کمی نیست؛ یعنی همان سبد معیشتی که شب عید با هزار مکافات دو میلیون و هفتصد هزار تومان مصوب کردیم و در نهایت نتوانستیم دستمزد را به همان رقم حداقلی برسانیم، حالا نزدیک ۵ میلیون تومان است.

توفیقی معتقد است حتی تقلیل این ارقام هم تغییری در اصل ماجرا نمی‌دهد: حتی اگر همان ۴۸ درصد کاهش قدرت خرید را بدون تاثیر تغییرات مولفه‌ها در نظر بگیریم، بازهم سبد معیشت سه میلیون و ۹۹۶ هزار تومان است؛ چهار هزار تومان از چهار میلیون کمتر؛ شما فاصله همین چهار میلیون تومان با دستمزد یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان را محاسبه کنید؛ می‌شود دو میلیون و هشتصد هزار تومان! این یعنی مصیبت؛ یعنی فروپاشی معیشتیِ کارگر! از آن طرف به خاطرِ نابسامانی اوضاع اقتصاد، در خیلی از واحدها، اضافه‌کار، مزایای نقدی و خدمات و تسهیلاتِ رفاهی قطع شده؛ این هم یعنی مصیبت به توان دو.

این خلاءهای اقتصادی را چه کسی باید پُر کند؟ بدون تردید در مرحله‌ی اول وظیفه‌ی دولت است که عمق بحران را درک کند و آستین بالا بزند؛ اکنون دیگر وقت دست روی دست گذاشتن نیست؛ شرایطی نیست که با یک «نگران نباشید» خیال مردم راحت شود؛ زمان، زمانِ عمل است و اگر غفلت شود....
اما در ععمل چه کارهایی می‌شود کرد؛ کارگران از دولت چه انتظاراتی دارند؛ توفیقی در این رابطه می‌گوید: یکی از خواسته‌ها افزایش دستمزد است که یک خواسته‌ی صد درصد جدی است ولی کارهای دیگری هم می‌شود انجام داد؛ دولت می‌تواند از قِبَلِ افزایش درآمدهای خود (افزایش نرخ ارز و مسکوکات و بالا رفتنِ ارزش ریالیِ صادرات نفت) به کارگران بُن و سبدِ غیرنقدی بپردازد؛ منِ کارگر حقم که همان پُر شدنِ شکافِ دستمزد و سبد معیشت است را مطالبه‌گرایانه از دولت می‌خواهم و از این مطالبه‌گری عقب نمی‌نشینم؛ این دولت و کارفرمایان هستند که باید در جلسات سه‌جانبه راهکارهایی برای احقاق این حق ارائه دهند. آن وقت نمایندگان کارگران می‌توانند با این راهکارها موافقت کنند یا نکنند؛ دولت و کارفرمایان با یک جامعه‌ی هدف بزرگِ ۶۰ میلیونی طرف هستند؛ این جمعیت انبوه در مرز گرسنگی مطلق هستند؛ بازهم تاکید می‌کنم این حقیقتِ تلخ، شوخی نیست؛ باید جدی گرفته شود.
اعداد و ارقام به شدت وهم‌ناک است؛ فاصله‌ی عمیقی که در ماه‌های اخیر عمیق‌تر هم شده‌است؛ این چاه عمیقِ بی‌انتها به غایت ترسناک است اما برای درک وخامت اوضاع لازم نیست حتما این اعداد و ارقام را بدانیم؛ کافی‌ست از خانه بیرون بیاییم؛ قصد خرید کنیم و به اولین فروشگاه مواد غذایی محل سکونت‌مان برویم؛ حتی اگر همه دستمزد ماهانه‌مان را یک‌جا خرج کنیم، با همه‌ی این پول، به اندازه‌ی نیاز یک هفته، مواد غذایی با کیفیت نصیب‌مان نمی‌شود. این واقعیت از همه اعداد و ارقام وهم‌ناک‌تر است.....      گزارش: نسرین هزاره مقدم

منابع کارگری استان سمنان به خبرنگار ایلنا می‌گویند: حدود ۸۰۰ کارگر شاغل در کارخانه «نساجی بروجرد» که در زمینه تولید انواع پارچه‌ در جنوب شرقی شهر بروجرد فعالیت دارد، دست‌کم بابت دوماه مزد معوقه طلب کارند. همچنین پرداخت سنوات پایان سال این کارگران در ۴ سال گذشته به تاخیر افتاده است.
کارگران با بیان اینکه معوقات حقوقی کارگران مربوط به ماه‌های خرداد و تیر است، افزودند: کارفرما در پرداخت بیمه کارگران به تامین اجتماعی با مشکلاتی روبروست. این منابع کارگری با یادآوری اینکه سال‌ها با چالش کارگری روبرو بودیم اما در سال جاری کارفرما با تامین منابع مالی با تجهیز کارخانه مطالبالت مزدی کارگران را به حداقل رسانده است، افزودند: نگرانی کارگران از این است که مبادا با استمرار وضعیت فعلی این کارخانه‌ها، معوقات مزدی آن‌ها در ماه‌های آینده افزایش پیدا کند و به شرایط قبل بازگردیم.
طبق اظهارات کارگران، علاوه بر دستمزد، مدیریت نساجی بروجرد بدهی‌های مالی زیادی بابت تاخیر در پرداخت بیمه کارگران به تامین اجتماعی و سایر نهادهای دولتی و خصوصی دارد.
کارگران این واحد تولیدی همچنین مدعی شدند: حدود ۱۰۰ نفر از همکارانشان از ماه‌ها پیش مشمول بازنشستگی تحت قانون مشاغل سخت و زیان‌آور قرار دارند اما به دلیل عدم پرداخت ۴ درصد از هزینه بازنشستگی به تامین اجتماعی، این سازمان امکان بازنشستگی را برای آنان فراهم نمی‌کند.

به گزارش ایلنا، عصر روز گذشته ( ۷مردادماه) دو کارگر مقنی حین کندن چاه فاضلاب بر اثر مسمومیت با گاز منوکسید کربن در یکی از روستای کدنج از توابع سیاخ دارنگون جان خود را از دست دادند.
‌نامجو وصالی (معاون عملیات سازمان آتش نشانی شیراز) درباره این حادثه گفت: این کارگران در کنار یک چاه قدیمی فاضلاب مشغول حفر چاه بودند که ناگهان پس از اتصال و راهزنی میان دو چاه، گازهای سمی وارد چاه جدید شده و هر دوی آنها که به عمق ۱۰ متری چاه رفته بودند، بیهوش شده و در انتهای چاه محبوس شدند.
وی ادامه داد: نیروهای عملیاتی به سرعت کارگاه چاه را در دهانه چاه برپا کردند و با استفاده از تجهیزات مخصوص نجات خود را به انتهای چاه رساندند و با تلاش فراوان دو کارگر ۲۵ و ۲۱ ساله که کاملا بیهوش بود را به خارج از چاه انتقال دادند‌.
معاون عملیات آتش نشانی اضافه کرد: آتش نشانان دو کارگر چاه‌کن را تحویل امدادگران اورژانس دادند که متاسفانه پس از معاینات پزشکی مشخص شد کارگران جوان در همان لحظات اولیه جان خود را از دست داده‌اند.

منابع خبری ایلنا در شرکت شرکت تراورس راه‌آهن می‌گویند که دلیل برپایی این اعتراض حدودا چهار روزه آنها بی‌تفاوتی کارفرما و مسئولان مربوطه در قبال پرداخت مطالبات کارگران خط و ابنیه فنی و بتنی است.
کارگران شرکت تراورس که امور نگهداری خط و ابنیه فنی خط آهن را انجام می‌دهد، می‌گویند: حدود هفت هزار نفر تحت مسئولیت شرکت تراورس درخطوط ریلی سراسر کشور مشغول کارند که مطالبات مزدی و بیمه‌ای ما تا سه ماه به تاخیر افتاده است.
آنها می‌افزایند: تاخیر چند ماهه در پرداخت مطالبات مزدی ما را با مشکلات فراوانی روبه رو کرده و طی این مدت به دلیل بی‌توجهی مسئولان نه تنها وعده‌های داده شده مسئولان هنوز بی‌عمل مانده است که هر روز بر فشار مشکلاتمان افزوده می‌شود.
این کارگران در ادامه می‌افزایند: با دادن فراخوان در روز ۲۸ تیرماه هر روز کارگران نواحی مختلف خطوط ریلی راه‌آهن به صورت همزمان دست به اعتراض صنفی می‌زنند و تا وصول مطالبات معوقه به این تجمعات ادامه خواهیم داد.
کارگران خطوط ابنیه ریلی کشور می‌گویند: امروز ۷ مرداد کارگران ایستگاه نیشابور، سبزوار، کاشمر و عطار در مقابل ساختمان فرمانداری نیشابور دست به اعتراض صنفی زده‌اند که همزمان تجمعات صنفی کارگران خطوط ابنیه راه‌آهن زنجان و چند مناطق دیگر در محدوه محل کارشان را شاهد هستیم.
به گفته کارگران شرکت تراورس راه‌آهن، پیش از این نیز همکارانشان در مناطق ریلی هرمزگان (سیرجان)، اسلامشهر تهران، کرج، لرستان، آذربایجان، زاگرس، شاهرود، دامغان و سمنان دست به اعتراض صنفی زده بودند که نتیجه‌ای دربرنداشته است.
طبق اظهارات کارگران تراورس بتنی، آنها به دلیل داشتن قراردادهای کوتاه مدت امنیت شغلی ندارند و هر ماه تعداد زیادی از همکارانشان به همین دلیل شغل خود را به راحتی از دست می‌دهند و دست‌شان برای پیگیری مطالباتشان به جایی بند نیست.
معترضان می‌گویند: در ماهای گذشته ۳۶ نفر از همکارانمان در شرکت تراورس بتنی اندیمشک و حدود ۵۰ نفر دیگر در ناحیه آذربایجان (عجبشیر) با اتمام قرارداد کار تعدیل شده و شغل خود از دست داده‌اند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، در روزهای گذشته، جوانان جویاى کار شهرستان عسلویه مقابل اداره کار و اشتغال پارس جنوبى تجمع کردند.
حاضران در تجمع، خواستار اشتغال بومی‌ها در پروژه‌های نفت، گاز و پتروشیمیِ پارس جنوبی هستند.
یکی از این جوانان جویای کار می‌گوید: بارها به ما وعده دادند که سهمیه‌ی خاص برای جذبمان درنظر می‌گیرند ولی متاسفانه اوضاع هیچ تغییری نکرده و بیکاری بومی‌ها همچنان ادامه دارد.
به گفته‌ی او، یک ماه پیش از این نیز تجمعات اعتراضی برگزار شد اما مسئولانِ مربوطه وعده دادند که به زودی مشکل را حل می‌کنند ولی با گذشت بیش از یک ماه هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده‌است.
بومی‌های بیکار عسلویه می‌گویند: این عادلانه نیست که از شهرهای دیگر برای کار به عسلویه بیایند ولی جوانان ماهر و تحصیل‌کرده‌ی این شهر که به نوعی پایتخت اقتصادی ایران است، بیکار باشند. آلودگی و بیکاری نصیب ماست، پول و نعمت برای دیگران!

منابع کارگری ایلنا در شهرداری سده از توابع شهرستان اقلید در استان فارس اعلام کردند: برخی کارگران در این واحد خدماتی چهار ماه تاخیر در دستمزد دارند. این کارگران در شهرداری سده و سازمان‌های وابسته به آن به‌صورت پیمانی، قراردادی و استخدامی مشغول به کار هستند و دست‌کم چهار ماه حقوق معوقه طلب دارند.
کارگران با بیان اینکه مهم‌ترین عامل پرداخت نشدن مزد آنها کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی است، در ادامه افزودند: کارگران شرکتی ۴ ماه و کارگران استخدامی و قراردادی حدود سه ماه معوقات مزدی طلبکارند. همچنین عیدی سال‌های ۹۵ و ۹۶ این کارگران به صورت کامل پرداخت نشده است.
این کارگران در ادامه گفتند: آخرین حقوقی که دریافت کرده‌ایم مربوط به دستمزد بهمن ماه سال ۹۶ است که کارفرما آن را حدود یک هفته قبل پرداخت کرده است. البته جدا از معوقات مزدی، پرداخت حق سنوات آنها از ۷ سال پیش به تاخیر افتاده است.
به گفته آنها، با تغییر شهردار که از فروردین ماه سال جاری صورت گرفته است، بازهم کارگران با مشکلات معیشتی ناشی از عدم دریافت مزد مواجهند.
به نقل از این کارگران گفته می‌شود: بار‌ها از شهردار و شورای شهر درخواست کرده‌ایم تا حقوق معوقه را پرداخت نمایند ولی مسئولان تنها قول می‌دهند و در عمل کاری انجام نمی‌شود. شهردار شهرداری سده با تایید معوقات مزدی، کمبود منابع مالی را علت به تاخیر افتادن دستمزد کارگران عنوان کرد.
سیدلطف‌الله موسوی با بیان اینکه پیگیر موضوع مطالبات کارگران شهرداری هستیم، افزود: شهرداری سده هیچگونه منبع درآمد پایداری ندارد.
او گفت:پیش از این کارگران شرکتی شش ماه مطالبات مزدی طلبکار بودند که در حال حاضر به ۴ ماه تقلیل یافته است.
به گفته وی، جدا از نیروی کار شرکتی، کارگران قراردادی و استخدامی نیز حدودا سه ماه مطالبات مزدی طلبکارند.
شهردار سده گفت: من اخیرا، از اول فروردین، مدیریت شهری شهر سده را پذیرفته‌ام و در این مدت کوتاه تمام تلاش خود را برای کاهش میزان مطالبات کارگران انجام داده‌ام.
موسوی در خاتمه با بیان اینکه شهرداری سده نیازمند حمایت بیشتری از سوی مسئولان است، گفت: برای خروج از بحران مالی شهرداری به دنبال انجام چند راه‌حل هستیم که امیدواریم مسئولان در این راه به ما کمک کنند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق که روز گذشته مقابل وزارت نیرو تجمع کردند، از بی‌نتیجه ماندن این کنش صنفی خبر دادند.
اعضای شورای اپراتورها که ماه‌هاست در حال رایزنی با مقامات وزارت نیرو برای اجرای طرح کارگر دائم هستند، می‌گویند: روز گذشته باز هم وعده‌های بدون ضمانت اجرایی شنیدیم؛ باز هم به ما گفتند صبر کنید؛ امکان جذب شما در بدنه وزارت نیست.
این فعالان کارگری می‌گویند: از آنجا که وزارت نیرو در اجرای یک قانون مصوب، تعلل می‌کند، می‌خواهیم دست به دامان ریاست جمهوری شویم و از او در خواست کنیم که به عنوان یک مقام بالادستی به قضیه ورود کرده و تکلیف استخدام ما را مشخص کند.
روز گذشته اپراتورهای پست های فشار قوی برق برای چندمین بار در ماه‌های اخیر، مقابل وزارت نیرو تجمع اعتراضی برگزار کردند. خواسته‌ی آنها تبدیل وضعیت و عقد قرارداد دائم است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نجات‌غریقانان استان گیلان مدعی هستند که از سال پیش هنوز حقوق خود را از استانداری دریافت نکرده‌اند اما به علت حساسیت کاری بالای خود در مناطق ساحلی حاضر می‌شوند. اما روایت رییس هیات نجات‌غریق و غواصی گیلان از نجات غریقان چیز دیگری است.
امیر نوری سادات (رئیس هیات نجات‌غریقان و غواصی گیلان) گفت: تمامی افرادی که در مناطق ساحلی به عنوان نجات‌غریقان فعالیت می‌کنند؛ مورد تایید هیات نجات‌غریقان و غواصی گیلان نیستند. اکثریت دهیاران در این مناطق نزدیکان خود را به ساحل می‌آورند و یک لباس زرد تن این افراد می‌کنند. در مناطق ساحلی هر کوچه با یک طناب بسته شده و یک نگهبان آنجا گذاشته‌اند که از مردم برای ورود به ساحل پول بگیرد. هیچ امکاناتی به مردم نمی‌دهند. فقط به خاطر ورود به ساحل ورودی می‌گیرند.
وی ادامه داد: مردم به علت هزینه‌های بالای طرح‌های ساحلی در قیاس با سایر مناطق ساحلی، کمتر به طرح‌ها می‌روند. اگر هم بروند آنقدر باید و نباید در این طرح‌ها هست که برای دفعات بعدی از این مناطق استفاده نمی‌کنند.
نوری‌ سادات، متولی مناطق خطر آفرین ساحلی را استانداری بیان کرد و گفت: حقوق نجات‌غریقانانی که در طرح‌های ساحلی تحت پوشش شهرداری بوده‌اند، واریز شده است اما حقوق نجات‌غریقانان طرح‌های ساحلی که تحت پوشش استانداری بوده‌اند، بعد از گذشت یک سال هنوز پرداخت نشده است. این درحالی‌ست که طرح‌های ساحلی مربوط به استانداری از مناطق خطرآفرین است و نجات‌غریقان باید حتما در این مناطق حضور داشته باشند. ما یک‌سال است که به دنبال پیگیری مطالبات نجات‌غریقان هستیم، اما هنوز به نتیجه‌ای نرسیدیم.
وی افزود: ریشه‌ی پیگیری‌ این معوقات مالی در دست نمایندگان مجلس است. سالانه یک سوم کشور به صورت گردشگر به استان گیلان می‌آید حال آنکه برای فراهم‌سازی سواحل تنها از بودجه‌ی همین مناطق هزینه می‌شود. در مناطق ساحلی نزدیک دریا تنها نجات‌غریق نیست که فعالیت می‌کند بلکه پلیس، هلال احمر و اورژانس همگی درگیر هستند لذا این بودجه تنها از طرف یک استان نمی‌تواند پرداخت شود. از همین رو در مجلس باید یک بودجه جداگانه برای سواحل درنظر گرفته شود.
نوری سادات گفت: در دریای جنوب بیشتر بحث قایق‌رانی مطرح است و مانند دریای شمال مردم در آن شنا نمی‌کنند. البته به جز کارون که آمار غرق‌شدگانش بیشتر از گیلان است. برنامه‌ریزی برای سواحل باید در سال پیش انجام شود. نمی‌شود تابستان که شد؛ تند تند یک برنامه بچینند که فقط از سر خودشان باز کنند. می‌گویند برای سازماندهی سواحل ۳۵ طرح ارایه داده‌اند. در این طرح‌ها وقتی روی کاغذ است، در مجموع ۳۵۰ هم نفر شنا نمی‌کنند اما در واقعیت ۳۵۰هزار نفر شنا می‌کنند.
رئیس هیات نجات‌غریقان و غواصی گیلان با اعتراض به نسبت بودجه‌بندی کشور گفت: بودجه‌ی استان وارد استانداری می‌شود و چون بودجه‌ای جداگانه به عنوان بودجه سواحل یا نجات‌غریقان درنظر گرفته نشده است؛ استانداری از ردیف بودجه واحدهای زیرساخت، عمرانی یا عمومی برای آنها هزینه می‌کند.
وی در ادامه افزود: مگر منابع داخلی استان چقدر است؟ نجات‌غریقان از سال ۹۶ هنوز حقوق نگرفته‌اند. مطالبات این نجات غریقان حدود ۲ میلیارد تومان می‌شود که بعد از دو سال و با گذشت یک ماه از تابستان تنها ۶۰۰ میلیون تومان از آن پرداخت شده است.
نوری سادات در پایان افزود: مجلس باید ردیف بودجه جداگانه برای سواحل درنظر بگیرد. مسوولان برای پرداخت و هزینه در سواحل مدام از بودجه‌ی بخش‌های دیگر برداشت می‌کنند و بعد جای خالی‌اش را با برداشت از بخش دیگری جبران می‌کنند. نمی‌شود که یک‌بار از منابع عمرانی به سواحل برسد بعد عمرانی کم بیاورد و از منابع عمومی به عمران اختصاص دهند.

به گزارش ایلنا، ابراهیم شاد قوشچی (رئیس سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری ارومیه) با اعلام خبر گفت: این کارگر که مشغول کندن چاهی در یک کارواش بود بر اثر گازگرفتگی در همان لحظات اولیه قبل از ریدن گروهای امداو نجات جان سپرده است.
وی افزود: آتش‌نشانان بوسیله تجهیزات انفرادی و سیلندر هوای فشرده و با بستن طناب به داخل چاه رفته و جسد کارگر مقنی را از داخل چاه بیرون و تحویل عوامل اورژانس دادند.

به گزارش ایلنا، اسماعیل موحدی‌نژاد با اعلام این خبر اظهار کرد: این حادثه حدود ساعت ۱۱ صبح امروز در بلوار امام‌حسین(ع) و موقعیت مکانی روبروی بازارچه رخ داده است.
وی با اشاره به اینکه پاکبان فوت شده «یوسف ارجمندی» نام داشته و از کارگران خودروی تنظیف بوده، گفت: این کارگر در ابتدای شروع فعالیت روزانه خود قرار داشته که متاسفانه دچار حادثه تصادف شده است. موحدی‌نژاد اعلام کرد: آقای ارجمندین حدود ۴۰ سال سن داشته و داری سه فرزند است.

وکیل مدافع دو نفر از اعضای هیات مدیره سابق سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی گفت که پرونده موکلانش در مرحله تجدیدنظر است.
صالح نیکبخت در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص پرونده دو نفر از اعضای هیات مدیره سابق سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی اظهار کرد: رسیدگی به درخواست تجدید نظرخواهی داود رضوی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد به آبان ماه موکول شد اما پرونده داود مددی یک بار در دادگاه رسیدگی شده ولی هنوز نتیجه آن ابلاغ نشده است.
وی گفت: رسیدگی به پرونده آقایان ابراهیم مددی و داود رضوی اتهام آنها رفتن به سمت پایانه اتوبوس‌های شرکت واحد در میدان آزادی جهت توزیع شیرینی به مناسبت روز کارگر در بهار سال ۱۳۹۳ و نیز حضور آنان در اسفندماه این سال در وزارت کار و رفاه امور اجتماعی برای پیگیری موضوع حداقل دستمزد کارگران برای سال ۹۴ بوده است.
وکیل‌مدافع ۲ نفر از کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی گفت: پرونده دو موکلم در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی احمدزاده رسیدگی شده و هر دو به حداکثر مجازات‌های در نظر گرفته شده (ابراهیم مددی به ۵ سال و ۳ ماه و داود رضوی به ۵ سال حبس) محکوم شده‌اند در حالی که نامبردگان در همان شب بازداشت به علت فقد دلیل آزاد شدند.
وی افزود: در ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴ این دو نفر مجدداً بازداشت و پس از ۲۲ روز با قید وثیقه آزاد شدند و پس از مدتی به اتهام تبانی علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب محکوم شدند.
وکیل مدافع کارگران شرکت واحد تصریح کرد: آقای رضوی به عنوان نماینده کارگران عضو یکی از تعاونی‌های مسکن کارگران، به همراه سایر نمایندگان تعاونی‌ها در مقابل شهرداری تهران در خیابان بهشت حضور پیدا کرده که این اقدام بدون هرگونه درگیری و برخورد با مأمورین و پس از ملاقات‌هایی با اعضای شورای شهر دوره چهارم به صورت مسالمت آمیز بوده و بعد از آن هم متفرق شدند که این مورد هم به اتهامات او اضافه شده است.
نیکبخت خاطرنشان کرد: رأی محکومیت داود رضوی به ۵ سال حبس، حدود دو سال قبل در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی احمدزاده صادر شده و آقای ابراهیم مددی هم در این دادگاه به ۵ سال و سه ماه محکوم شده است و با توجه به اینکه شاکی دولتی بوده خواهان رعایت حقوق شهروندی در خصوص آنها هستیم، جا دارد دولت به این موضوع ورود پیدا کرده و با توجه به عدم وقوع بزه از تأیید و اجرای چنین احکامی جلوگیری شود.
وی یادآور شد: آنچه گفته شد عین اقدامات و اتهامات وارده است که شائبه جرم بودن آن متصور نمی‌باشد، اگر اتهامات دیگری در پرونده آقای مددی مطرح باشد مربوط به قبل از محکومیت قبلی او بوده است.
وکیل مدافع کارگران شرکت واحد گفت: ابراهیم مددی چندین بار بازداشت شده و آخرین بار به چهار سال زندان محکوم که پس از گذراندن دوران محکومیت از زندان آزاد شد و برخی از اتهامات، اسناد و مدارک ارایه شده از طرف شاکی در پرونده جدید مربوط به قبل از محکومیت فعلی او بوده و از مستندات شاکی در پرونده قبلی می‌باشد.
نیکبخت تصریح کرد: داود رضوی و ابراهیم مددی در حال حاضر با قرار وثیقه آزاد هستند و پرونده آنها در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر مطرح است.     ایسنا

به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارگران شرکت زمزم آذربایجان، در اعتراض به عدم امنیت شغلی در مقابل این شرکت تجمعی اعتراضی برگزار کردند.
در همین زمینه، چنگیز قاسمی (رییس هیئت مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان آذربایجان شرقی و عضو هیئت مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) اظهار داشت: دلیل تجمع اعتراضی کارگران این بوده که مدیریت شرکت اخیرا اعلام کرد که مازاد نیرو داشته و متعاقبا، تعدیل نیرو انجام داد.
قاسمی تصریح کرد: در پی این اقدام شرکت، کارگران که نگران امنیت شغلی خود و همکارانشان هستند، این تجمع اعتراضی را برگزار کردند. آنها نگران هستند این روند تداوم یابد. سیدرضا موسوی (نایب رییس انجمن صنفی کارگران شرکت زمزم آذربایجان) نیز با اشاره به وضعیت تولید شرکت و نحوه کار و تولید آن به ایلنا گفت: در ده-بیست سال گذشته، در تابستان‌ها، تولیدات شرکت ما افزایش می‌یافت. از همین روی، تعدادی کارگر فصلی بین اسفند تا مهر در این شرکت در کنار دیگر نیروهای کار فعالیت می‌کردند. طی دو-سه سال اخیر که تعدادی از کارگران شرکت به مرحله بازنشستگی رسیدند دیگر کسی جایگزین آنها نشد و همین کارگران فصلی به فعالیت‌شان در سایر فصول سال در شرکت ادامه دادند. البته بعضی از این کارگران فصلی حتی بیست سال است در این شرکت کار می‌کنند.
موسوی گفت: در گذشته، این شرکت در حدود ۴۵۰ الی ۵۰۰ نفر نیرو داشت اما در سال‌های اخیر تعداد نیروهای آن کاهش یافت و اکنون به ۳۰۸ نفر رسیده‌ است. اخیرا طی تصمیماتی که از سوی بنیاد مستضعفان به‌عنوان صاحب اصلی این مجموعه تقریبا ۱۲۰ نفر مازاد نیرو اعلام شده است.
وی ادامه داد: ۵ شنبه هفته گذشته، از طرف مدیرعامل اعلام شد با ۲۳ نفر از نیروهای شرکت تسویه حساب و به آنها اعلام شد که تا زمان نامعلومی سر کار نیایند. البته استنباط مدیریت این بود که فعلا این تعداد برون تا بعد از اینکه مواد اولیه رسید، می‌توان این افراد را برای کار دوباره فراخواند. از همین روی بود که آنها امروز صبح در ساعت ۷ صبح در مقابل شرکت تجمع اعتراضی برپا کردند. آنها می‌گفتند که با چنین وضعی، ما چگونه زندگی‌مان را اداره کنیم.
نایب رییس انجمن صنفی کارگران شرکت زمزم آذربایجان افزود: متعاقب این تجمع، ما با نمایندگان اداره کار، استانداری و مدیریت شرکت جلسه‌ای داشتیم که در انتهای جلسه، قرار بر این شد تا کارکنان تعدیل شده، سر کار خود بازگردند تا ببینیم برای دیگر مشکلات شرکت در آتیه چه تصمیمی باید گرفت.
وی درباره وضعیت کنونی تولید شرکت، بیان داشت: اکنون به‌رغم اینکه اوج فصل کاری است و عموما در چنین زمانی دوشیفته کار می‌کردیم، به‌خاطر فقدان مواد اولیه، تا ساعت ۱۴ بیشتر کار نمی‌کنیم و فقط هم یک بخش شرکت که آن هم، خط شیشه است فعالیت می‌کند و ۶ خط دیگر تعطیل هستند.
موسوی تاکید کرد: خوشبختانه از لحاظ پرداخت دستمزدها، مشکل خاصی نداریم و مزدهای کارکنان شرکت، معوق نمی‌شود.
نایب رییس انجمن صنفی کارگران شرکت زمزم آذربایجان در پایان، تصریح کرد: اکنون پرسنل شرکت نگران از تعدیل نیرو هستند. ما می‌خواهیم شرکت فعالیتش را ادامه دهد و از مدیریت هم انتظار داریم مشکلات موجود را حل کند. شرکت زمزم آذربایجان در کیلومتر ۲۰ جاده تبریز-میانه واقع است و در سال ۱۳۴۷ تاسیس شده است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، اعتصاب کارگران شرکت « گسترش آهن راه» در اعتراض به حقوق معوقه خود؛ امروز به روز ششم رسید.
یکی از کارگران واحد سوفیان واقع در آذربایجان گفت: امروز ششمین روز از اعتصاب سراسری کارگران شرکت گسترش آهن راه حوزه آذربایجان است. در صحبت‌هایی که کارفرمای شرکت در حضور مدیرکل راه‌آهن ناحیه آذربایجان با کارگران انجام داد، قرار بر این شد که تا ۵مرداد ماه حقوق معوقه اردیبهشت ماه به کارگران پرداخت شود اما هنوز هیچ پرداختی صورت نگرفته است.
وی ادامه داد: روز گذشته در ناحیه شرفخانه یک پروژه به کارگران محول شد اما کارگران این واحد در اعتراض به عدم وصول مطالباتشان از حضور و انجام پروژه ممانعت کردند.
طاهر عتیق (مدیر پروژه گسترش آهن راه واحد آذربایجان) نیز با تایید این خبر گفت: کارفرما در حال پیگیری مطالبات کارگران است و پروژه شرفخانه با کارگران واحدهای دیگر در حال انجام است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (ششم مرداد ماه) حدود دویست نفر از اپراتورهای پست‌های فشار قوی برقِ سراسر کشور به تهران آمدند و مقابل وزارت نیرو تجمع کردند.
خواسته‌ی حاضران در تجمع، اجرایی شدن تبدیل وضعیت است. آنها می‌گویند: مدتهاست در انتظاریم که وضعیت شغلی‌مان از قرارداد کار معین به قرارداد دائم تغییر کند اما وزارت نیرو از اجرای مصوبه وزیر قبلی به بهانه‌ی نبودن «چارت خالی سازمانی» طفره می‌رود.
تجمع‌کنندگان خواستار پاسخ وزارت نیرو هستند و می‌گویند: باید به ما پاسخ دهند که چرا مصوبات قانونی برای تبدیل وضعیت اجرایی نمی‌شود. این چندمین بار است که اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق از استان‌های مختلف به تهران می‌آیند و تجمع اعتراضی برپا می‌کنند.

به گزارش ایلنا، به دنبال برپایی تجمعات صنفی کارگران تراورس در نقاط مختلف کشور، صبح امروز شنبه (۶ مرداد ماه) گروهی از کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی، منطقه خراسان در محدوده محل کار خود تجمع کردند.
به ادعای این کارگران؛ پرداخت مطالبات مزدی و بیمه‌ای آنها سه ماه به تاخیر افتاده و یکی دیگر از مشکلات صنفی آن‌ها نداشتن امنیت شغلی به سبب داشتن قراردادهای کوتاه‌مدت است که باعث نگرانی بیشتر کارگران شده است.

به گزارش ایلنا، کارگران پیمانی شاغل در پروژه ساخت باند دوم تور بروجرد به اراک، هفت ماه مطالبات مزدی پرداخت نشده دارند.
از قرار معلوم این کارگران از روز شنبه (۳۰ تیر ماه) تاکنون در اعتراض به مطالبات مزدی خود، دست از کار کشیده و در محل کار خود تجمع کرده‌اند؛ اما موفق نشد‌ه‌اند معوقات خود را دریافت کنند.
گفته می‌شود کارگران این پروژه عمرانی که از شهر‌های مختلف در پروژه ساخت باند دوم تور بروجرد به اراک مشغول کارند، به دلیل مطالبات معوقه با مشکلات بسیار دست و پنجه نرم می‌کنند.
همچنین به نقل از منابع کارگری گفته می‌شود؛ کارگران این پروژه عمرانی از طریق شرکت پیمانکاری «رامان» در پروژه راهسازی باند دوم تور بروجرد به اراک مشغول کارند. ظاهرا پیمانکار پروژه‌ به کارگران گفته است که به دلیل عدم تامین اعتبار، از پرداخت دستمزد آنان ناتوان است.
در همین زمینه یک مقام مسئول در پروژه راهسازی باند دوم تور بروجرد به اراک، معوقات مزدی هفت ماهه کارگران را تایید کرد.
طبق اظهارات وی، پرداخت نشدن به موقع صورت وضعیت‌های مالی پیمانکاران پروژه راهسازی باند دوم تور بروجرد به اراک باتوجه به تعویق افتادن حقوق ۷ ماهه کارگران، باعث کاهش چشمگیر سرعت احداث این پروژه راهسازی شده است.
او با بیان اینکه کارگران این پروژه در وضعیت بد مالی‌ و معیشتی قرار دارند، گفت: در خصوص پرداخت مطالبات مزدی کارگران این پروژه، کارفرما «شرکت رامان» مدعی است امکان به موقع صورت وضعیت‌های مالی خود را از کارفرمای اصلی ندارد.
این ادعا در حالی مطرح است که آقای ورزی (مدیر منطقه شمال غرب شرکت ساخت وتوسعه زیر بناهای حمل ونقل کشور) امروز شنبه در پاسخ به پیگیری ایلنا گفت: همه صورت وضعیت های مالی پیمانکار پرداخت شده و شرکت پیمانکار مسئولیت پرداخت به موقع مطالبات نیروی کار خود را دارد.

به گزارش ایلنا، سردار محمدرضا مهماندار (رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ) از وقوع یک تصادف فوتی خبر داد و گفت: ساعت ۶:۴۰ صبح امروز یک دستگاه خودروی ۲۰۶ که در مسیر غرب به شرق بزرگراه بابایی در حال حرکت بوده، در روی پل هنگام از مسیر خود منحرف می‌شود و به گاردریل کنار بزرگراه برخورد می‌کند.
مهماندار در این رابطه افزود: متأسفانه در این حادثه خودروی یاد شده با ۶ نفر از کارگران فضای سبز شهرداری برخورد می‌کند که منتظر سرویس خود برای جابه‌جایی بوده و در فضای حاشیه بزرگراه نشسته بودند. در اثر این برخورد ۳ نفر در دم جان خود را از دست می‌دهند و ۳ نفر نیز به بیمارستان منتقل می‌شوند. شدت ضربه تا حدی بوده که ۲ نفر از این افراد در اثر برخورد با خودرو به فضای سبز اطراف پرتاب می‌شوند.
رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ همچنین اظهار داشت: متأسفانه در تستی که از راننده و سرنشینان این خودرو به عمل آمد مشخص شد که ۳ نفر از این افراد حالت طبیعی نداشته و مشروبات الکلی مصرف کرده بودند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها افزایش نرخ ارز و تلاطمات اقتصاد، زندگی کارگران و مزدبگیران را بیش از هر زمان دیگری متاثر کرده‌است؛ توان معیشتی طبقه‌ی کارگر در پایین‌ترین سطح ممکن است و نیازهای روزمره مردم یا تامین نمی‌شود یا به سختی تامین می‌شود.
مازیار گیلانی نژاد (فعال صنفی کارگران فلزکار) در ارتباط با اوضاع معیشتی مزدبگیران با انتقاد از شرایط پیش آمده می‌گوید: در ماه‌های اخیر بالا رفتن قیمت ارز، به کمتر شدن قدرت خرید زحمتکشان منجر شد. اگر کارگران در سال ۹۶ با دستمزد ۹۳۰ هزار تومانی و دلار ۳۸۰۰ تومانی، دستمزدشان ۲۴۵ دلار بود امروز با دستمزد ۱ میلیون و ۱۳۰ هزار تومانی و دلار ۸۰۰۰ تومانی، به ۱۴۰ دلار تنزل یافته است. امروز در میان کارگران این نگرانی دهان به دهان می‌چرخد که «به ریال کار می‌کنیم اما به دلار خرج می کنیم»؛ آیا این عبارت صحیح نیست؟
وی ادامه می‌دهد: بخش بزرگی از قیمت کالاها به حمل و نقل بستگی دارد؛ وقتی قیمت دلار افزایش می‌باید هزینه‌های لاستیک، روغن، تعمیرات و .... به تبع آن به سرعت افزایش می‌یابد. در واقع هر کالایی که به مواد اولیه‌ای که از خارج وارد می‌شود وابسته است، قیمتش به نرخ ارز محاسبه و عرضه می‌شود.
گیلانی‌نژاد در ادامه می‌گوید: این مساله زیر و بم‌های پنهان‌تری هم دارد؛ شاید محصولاتی مانند روغن خوراکی، لبنیات، نان و .... به ظاهر افزایش قیمت نداشته‌اند اما هر روز از حجم و کیفیت محصولات کاسته می‌شود؛ برای نمونه روغن ۹۵۰ گرمی در بسته‌های ۸۶۰ گرمی توزیع می‌شود. این کم‌فروشی پنهان در حقیقت افزایش قیمت را به همراه داشته است. قرص نان کوچکتر شده و از کیفیتش کاسته شده است. کافی‌ست به قیمت اقلام اولیه نگاهی بیندازیم؛ هندوانه کیلویی ۲۵۰۰ تومان، شکر کیلویی ۳۵۰۰ تومان، تخم مرغ دانه‌ای ۶۰۰ تومان، گوشت ۶۵ هزار تومان و مرغ کیلویی ۱۲ هزار تومان در حال حاضر عرضه می‌شود؛ در این وانفسا، یک خانواده کارگری چطور می‌تواند از پس این هزینه‌ها بربیاید؟
این فعال کارگری می‌افزاید: اگر کارگری این قدر خوشبخت باشد که کارفرمایش حقوق وزارت کار را رعایت کرده و هرماه هم به موقع دستمزدش را پرداخت کند، چگونه می‌تواند با این قیمت‌های دوبرابر شده از سال گذشته تا به امروز زندگی یک خانواده ۴ نفره را اداره کند؟ سوال اساسی اینجاست که به راستی خود مسئولان و مقامات با این حقوق مصوب چند روز می‌تواند زندگی کنند که کارگران را محکوم به زندگی یک‌ماهه کرده‌اند؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، روز گذشته برخی کارگران پروژه ساختمانی مجتمع تجاری بانتا آبیدر تجمع برگزار کردند.
یکی از کارگران این شرکت به ایلنا گفت: روز گذشته بین ساعت ۱۴ الی ۱۵، من و نوزده نفر دیگر از کارگران این شرکت در اعتراض به ۶ ماه معوقه مزدی‌مان امروز در محل شرکت تجمع کردیم.
وی افزود: ما بارها به عدم پرداخت مطالباتمان اعتراض کرده‌ایم اما در پاسخ به ما، می‌گویند که می‌توانید بیایید و انصرف از کار داده و تسویه حساب کنید. دلیل شرکت برای عدم پرداخت مطالبات ما، به‌خاطر مشکلات مالی است.
وی در پایان، گفت: در طول این چند ماه، به‌جای پرداخت کامل مطالبات ما، صرفا مساعده‌هایی می‌دادند. روز گذشته هم بعد از حدود یک ساعت که از تجمع اعتراضی ما گذشت، وعده پرداخت مطالبات را در صورت بازگشت به کار دادند که البته کسی به تحقق این وعده امیدوار نیست.

عباس شیری (بازرس کانون کارگران ساختمانی کشور) با اعلام این خبر به ایلنا گفت: در حادثه نخست که روز گذشته (چهارشنبه سوم مرداد ماه) در یک حسینیه در منطقه نیروگاه قم رخ داد ، ۵ کارگر به همراه یک کودک بر اثر ریزش ناگهانی سقف حسینیه بشدت مصدوم می‌شوند.
به گفته وی، این حسینیه بدون رعایت اصول ایمنی در حال توسعه بود که به علت سنگین شدن، سقف آن فروریخت.
شیری افزود: همچنین دیروز کارگری دیگری حین کار آرموتوربندی در ساختمانی در حال ساخت در خیابان جمهوری بلوار وطن دوست شهر قم با برخورد آرموتور با برق فشار قوی دچار برق گرفتگی و مصدومیت شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، به دنبال برپایی تجمعات صنفی کارگران تراورس در نقاط مختلف کشور، صبح امروز چهارشنبه (۳ مرداد ماه) گروهی از کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی بار دیگر به صورت جداگانه اما همزمان در مناطق لرستان، کرج، آذربایجان، زاگرس، شاهرود، دامغان و سمنان تجمع کردند.
از قرار معلوم؛ این اعتراض صنفی به دنبال فراخوان روز ۲۸ تیرماه کارگران خطوط ریلی راه‌آهن صورت گرفته است.
این کارگران دلیل به تعویق افتادن مطالبات مزدی خود را تامین نشدن منابع مالی از سوی کارفرما عنوان می‌کنند.
به ادعای این کارگران، شرکت تراورس در نواحی ریلی کشور حدود ۷ هزار کارگر دارد که مجموع این کارگران از شرایط موجود رضایت ندارند. شرکت تراورس یکی از شرکت‌های اقماری راه‌آهن است که امور نگهداری خط و ابنیه فنی خط آهن را انجام می‌دهد.

به گزارش خبرنگار ایلنا،‌ کارگران «گسترش آهن راه» منطقه آذربایجان در دومین هفته اعتصاب خود به‌سر می‌برند. این اعتصابات از حوزه سلماس شروع شده و در طول هفته به حوزه‌های تبریز، صوفیان، عجب‌شیر، مرند و شفاخانه کشیده شده‌ است. این کارگران به عدم پرداخت حقوق معوقه، کاهش ضریب سختی کار و عدم تسویه مطالباتشان از طرف کارفرمای سابق این شرکت (تراورس) معترض هستند. دامنه این اعتراضات محدود به آذربایجان نشده و روز ۳۱ تیرماه گروهی از کارگران تراورس در منطقه اسلامشهر تهران در محدوده ایستگاه راه‌آهن تجمع کردند.
کارگران قراردادی شرکت‌ «گسترش آهن راه» در اعتراض به حقوق معوقه خود به ایلنا گفتند: ما کارگران گسترش آهن راه با اینکه در محل کار حاضر شدیم؛ اما حاضر به انجام کار نیستیم. تنها از میان ما، کارگران راهداری که کارشان بسیار مهم‌ است ؛ مشغول به کار هستند.
آنها گفتند: ما تا زمانی که حداقل یک ماه حقوق خود را دریافت نکنیم؛ دست از کار خواهیم کشید.
یکی از کارگران «گسترش آهن راه» حوزه تبریز به ایلنا گفت: از تاریخ ۹۶/۱۰/۱ که شرکت گسترش آهن راه بر سر کارآمده است، مشکلات بسیاری برای ما کارگران به وجود آمده است. شرکت سابق که «تراورس» بوده است؛ به هرکدام از ما کارگران حدود ۸میلیون بدهکار است.
این کارگر ادامه داد: کلیه کارگران نواحی آذربایجان شکایت کرده‌اند تا ضمانت نامه‌ی شرکت تراورس ضبط شود.
وی ادامه داد: معضلات ما تنها مربوط به تراورس نیست. همانطور که گفتم شرکت گسترش آهن راه از ابتدای سال جدید تنها حقوق فروردین ماه را پرداخت کرده است که آن‌هم به هر کارگر حدود ۲۰۰هزار تومان کم پرداخت شده‌است.
وی گفت: شرکت گسترش آهن راه از ابتدای کار تنها به کارگران دروغ گفته است. ابتدا به ما گفت به علت شرایط اقتصادی کشور هر ۴۵ روز یک‌بار حقوق پرداخت کند، ما هم پذیرفتیم اما حالا حتی آن را هم پرداخت نمی‌کند.
وی ادامه داد: اعتصابات ما از سلماس شروع شد و ۵شنبه هفته گذشته کلیه نواحیه آذربایجان دست از کار کشیده‌اند.

«شاپور ارصلانی» (مدیرکل راه‌آهن حوزه آذربایجان) با تایید این خبر گفت: به دنبال اعتراضات اخیر کارگران خطوط ریلی آذربایجان به دلیل معوقات مزدی، جلسه‌ای در استانداری تشکیل و مقرر شد راه‌آهن و شرکت پیمانکار نسبت به تامین منابع مالی و پرداخت حقوق معوق آنان اقدام کند.
وی با بیان اینکه حدود ۶۰۰ نفر از کارگران شاغل در راه‌آهن منطقه آذربایجان ۲ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند، اظهار داشت: یکی دیگر از مطالبات صنفی کارگران خطوط ریلی آذربایجان پرداخت حق سنوات آنان از سوی پیمانکار قبلی است که مقرر شد نمایندگانشان از طریق اداره کار اقدام کنند تا بعد از صدور حکم قضایی، راه‌آهن از محل ضمانت‌نامه شرکت پیمانکار، مطالبات آنان را پرداخت کند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، برخی منابع کارگری در لامرد می‌گویند: ۵۲ کارگر پیمانی شهرداری لامرد که به عنوان نیروهای خدماتی در سطح شهر فعالیت داشتند، در تاریخ ۳۱ تیر ماه سال جاری از کار بیکار شدند.
گفته می‌شود میانگین سابقه کاری این کارگران ۸ تا ۱۰ سال است و آنها هنوز بابت بخشی از مطالبات مزدی خود طلبکار هستند.
کارگران معترض شهرداری لامرد می‌گویند؛ آنها بعد از اتمام قراردادهای کاری در راستای بخشنامه معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس‌جمهوری و نامه رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور اخراج شده‌اند.
به گفته این کارگران معترض، مطابق بخشنامه فوق شهرداری لامرد امکان تامین نیروی انسانی را نداشته است.
طبق اظهارات آنان، با این وجود کسی پیگیر مشکلات آنان نیست. از این رو آنان روز اول مرداد ماه با تجمع مقابل ساختمان شهرداری این شهر، نارضایتی خود را به مسئولان شهرداری اعلام کردند.

مهدی کشتکار (شهردار لامرد) درباره اعتراض کارگردان در این شهر گفت: بیکاری این تعداد نیروی کار شهرداری موقتی است و این افراد با ورود پیمانکار بخش خصوصی بازگشت به کار داده می‌شوند.
او گفت: مطابق بخشنامه معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهوری و نامه رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور شهرداری امکان تامین نیروی انسانی را ندارد به همین دلیل قرار است این کارگران به بخش خصوصی واگذار شوند.
او با بیان اینکه ماهیت قرارداد این کارگران دچار مشکل بود، در خصوص مطالبات مزدی کارگران بیکار شده شهرداری گفت: همه مطالبات کارگران تعدیل شده پرداخت می‌شود.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ منابع کارگری در کارخانه سامان کاشی گزارش داده‌اند ۲۰ کارگر قراردادی این شرکت به دلیل آنچه «کمبود مواد اولیه» عنوان می‌‌شود؛ بیش از ۴۴ ماه است حقوق و مزایا دریافت نکرده‌اند. یکی از کارگران در تشریح جزئیات این خبر گفت: به‌رغم وعده‌های داده شده درخصوص پرداخت معوقات حقوقی کارگران، هنوز هیچ اقدامی ازسوی کارفرما جهت پرداخت این مطالبات صورت نگرفته و علاوه بر آن از فروردین ماه سال ۹۴ فعالیت تولیدی کارخانه با حدود ۴۰۰ کارگر متوقف شده و این ۲۰ کارگر از زمان تعطیلی کارخانه محافظ اموال کارخانه هستند.
او در خصوص وضعیت بازنشستگی کارگران نگهبان این کارخانه گفت: حدود ۹ نفر از کارگران نگهبان از چندین ماه قبل مشمول بازنشستگی با مشاغل سخت و زیان‌آور هستند اما به دلیل مشکلات بیمه‌ای و پرداخت نشدن هزینه بازنشستگی آنها؛ تامین اجتماعی بازنشستگی آنها را تایید نمی‌کند.
علاوه براین کارگران موردنظر می‌گویند: همزمان با تعطیلی کارخانه حدود ۱۱۲ نفر از همکاران آنها که با استفاده از قانون بازنشستگی پیش از موعد بازنشسته شده‌اند، امکان دریافت سنوات بازنشستگی خود را از کارفرما ندارند.
طبق اظهارات آنان، علاوه بر حدود ۱۱۲ کارگری که بازنشسته شده و از کارخانه خارج شده‌اند، حدود ۲۷۰ کارگر اخراجی دیگر برای پیگیری وضعیت شغلی خود به اداره کار شکایت کرده و از مقرری بیمه بیکاری استفاده می‌کنند.
به گفته کارگران، حدود شش ماه است که اداره تصفیه امور ورشکستگی با پلمب درهای بخش‌های تولیدی و انبارهای این کارخانه قصد واگذاری آن را دارد اما در عمل شاهد هیچ اقدام جدی ازسوی مسئولان این اداره نبوده‌ایم.
کارگران با بیان اینکه خواهان بازگشایی کارخانه و دریافت معوقات مزدی خود هستند و برای چندمین بار از تریبون رسانه های داخلی ازمسئولان خواسته اند تا به مشکلات این واحد تولیدی و کارگرانش رسیدگی کنند افزودند؛ همه مسئولان در جریان مشکلات کارخانه سامان کاشی وکارگرانش قرار دارند.

این منابع با اعلام این خبر به خبرنگار ایلنا گفتند: یکی از ماموران خدمات سیر راه‌آهن کرج بنام «بابک میوه‌چی» روز گذشته بر اثر سانحه با قطار جان خود را از دست داد.
به گفته همکاران وی؛ کارگر متوفی تحت مسئولیت «شرکت چرخ ریل» در ایستگاه راه‌آهن کرج مشغول کار بوده است. از قرار معلوم مراسم تدفین وی فردا پنجشنبه در زادگاهش اندیمشک برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار ایلنا، «لقمان وحید» کولبر است؛ کولبری سی و چند ساله؛ اهلِ «شین آباد» پیرانشهر؛ ماجرایش شاید برای خیلی‌ها تکراری باشد؛ کولبری جوان بدون بیمه و خدمات حمایتی که چند ماه پیش از این، روی مین می‌رود و یک پایش را از دست می‌دهد و چشمانش نیز به شدت آسیب می‌بیند. کمیسیون ماده یک، هیچ خسارت یا غرامتی به او نمی‌پردازد؛ تشخیصِ کمیسیون این است که این کولبر بینوا، غیرقانونی ردِ مرز کرده و بنابراین ماهیتاً مرتکب جرم شده؛ پس قرار نیست برای رفتن روی مین که از ادوات بازمانده از هشت سال جنگ است، ریالی به او پرداخت شود.
پس از قطع پا، پزشکان متخصص لقمان را معاینه کرده‌اند و گفته‌اند که باید عمل قرنیه چشم انجام شود و گرنه کلاً بینایی را از دست می‌دهد؛ این عمل بیست و سه میلیون تومان هزینه دارد و باید این مبلغ «نقد» به حساب بیمارستان واریز شود.
لقمان برای تامین این مبلغ، دشواری‌های بسیار می‌کشد؛ نه بیمه تامین اجتماعی ندارد و نه قرار است از وعده‌هایی که همواره برای بهداشت رایگان داده‌اند، چیزی نصیبش شود. اگر او یک بیمه ساده‌ی تامین اجتماعی داشت، نیاز نبود این قدر برای تامین هزینه‌های جراحی دوندگی کند؛ خیلی راحت به مراکز ملکی تامین اجتماعی مراجعه می‌کرد و از خدمات درمانی رایگان بهره‌مند می‌شد؛ اما حالا دستش از زمین و زمان کوتاه است؛ نه کارگر محسوب می‌شود که بتواند از مزایای حداقلیِ درمانى کارگران استفاده کند و نه کارمند دولت است که لااقل بیمه تکمیلی داشته باشد.
بگذریم که براساس اصل ۴۳ قانون اساسی، بهداشت و درمان و آموزش و پرورش باید برای عموم مردم رایگان باشد. چراکه این «باید» هم مثل خیلی از بایدها و الزامات دیگر، به فراموشی سال‌ها و دهه‌ها سپرده شده‌ است؛ حقوق اساسیِ مردم در قانون اساسی؛ درش را قفل زدند و کلیدش را در چاه غفلت و فراموشی انداختند.
همسر لقمان وحید هم مثل خودش کارگر است؛ دقیقاً مثل خودش یک کارگر بی نام و نشان، بی‌حقوق و بی‌پشت و پناه؛ خدیجه کشاورز است؛ روزی چهل هزار تومان درآمد دارد بدون بیمه و مرخصی؛ همین پول را هم با تاخیر می‌پردازند؛ باید کاشت و داشت و برداشت تمام شود تا با کارگران کشاورز تسویه حساب کنند. او هم خیلی نگران همسرش است؛ می‌گوید: بدون چشم، بدون پا، دیگر زنده نمی‌ماند؛ امیدی برای زنده ماندن ندارد.
بنابراین لقمان راهی برای تامین هزینه عمل جراحی ندارد؛ پدر و برادرهایش هم مثل خودش کولبر هستند که البته در سال جدید بعد از بسته شدن مرزهای کولبری، از کول بُردن هم افتاده‌اند و بیکار شده‌اند؛ با این حساب در ماه‌های گذشته، کل خانواده لقمان یک ریال هم درآمد ثابت ندارد؛ چطور باید هزینه بیمارستان جور شود؟
لقمان از همه جا مانده، دست به دامان فعالان صنفی و مدنی می‌شود؛ همه دست به دست هم می‌دهند و برایش پول می‌فرستند؛ در طول یکی، دو هفته، هجده میلیون تومان جمع می‌‌شود ولی کافی نیست؛ بازهم پنج میلیون تومان کسری دارد.
این کولبر شین‌آبادی چه می‌تواند بکند؟ نه سرمایه‌ای برای فروش دارد؛ نه ملکی نه اتوموبیلی؛ حتی یک دوچرخه هم ندارد؛ همین مبلغ پول را که با زحمت بسیار جمع شده، برمی‌دارد و به بیمارستان می‌رود؛ اما باز هم او را عمل نمی‌کنند؛ می‌گویند باید بیست و سه میلیون تومان را نقد به حساب بیمارستان واریز کنی و بعد بستری شوی برای عمل.
اگر عمل جراحی قرنیه انجام نشود، این کولبر به همین زودی‌ها سوی چشم را از دست می‌دهد؛ علیل شدن و قطع پا به کنار، کوری دیگر موضوعی علی‌حده است؛ چه باید بکند؛ به کجا باید مراجعه کند؛ در روزهای گذشته هزاران بار با استیصال تام می‌پرسد: می‌توانید مرا به جایی معرفی کنید که کمکم کنند؟ آیا بازهم آدرسی، شماره‌ای از انجمن‌های مدنی و خیرین دارید که بشود از آنها کمک گرفت؟ بازهم کسی هست که بشود دست به دامنش شد؟
در نهایت، با رزیدنت اتاق عمل بیمارستان فارابی تماس می‌گیرم؛ تماسی با هزاران بیم و امید؛ مثل تاس انداختن بدون اینکه بدانی چه پیش خواهد آمد.
«شاوش رحمان‌زاده» رزیدنت اتاق عمل، با مهربانی پاسخ می‌دهد؛ شرایط لقمان را تایید می‌کند؛ اما می‌گوید اولِ کار هزینه بیمارستان 28 میلیون تومان تعیین شده بود که ما از سهم بیمارستان پنج میلیون تومان تخفیف دادیم و قرار شد بیست و سه میلیون تومانِ باقیمانده را بپردازد که این مبلغ بیشتر سهم پزشک متخصص است و دستِ بیمارستان نیست؛ اما متاسفانه به دلیل عدم تامین هزینه، عمل انجام نشد.
به رحمان‌زاده در مورد شرایط لقمان می‌گویم؛ از استیصالش، از اینکه اگر عمل نکند، زندگی خودش و خانواده‌اش نابود می‌شود؛ اینکه به شدت مضطرب کوری است؛ شرایط لقمان را درک می‌کند؛ می‌پذیرد کمک کند؛ همکاری می‌کند و در نهایت موافقت می‌شود که بیمارستان بازهم به او تخفیف بدهد؛ پنج میلیون تومان تخفیفِ دوباره...
این، خیلی خوب است؛ پنج میلیون تومان می‌تواند زندگی یک خانواده مرزنشین را متحول کند؛ این پذیرش بیمارستان، این تخفیف دوباره یعنی نور و روشنی برای چشم‌های کولبری تنها و درمانده؛ این پنج میلیون تومان تخفیف، یعنی امید به آینده به خانواده درمانده و گرفتار شین‌آبادی برمی‌گردد؛ آری امید به خانه‌ای روستایی در شین‌آباد، دوباره در می‌زند و داخل می‌شود.....
لقمان که گوشی را برمی‌دارد ابتدا صدایش گرفته است؛ انگار به ته خط رسیده اما خبر را که می‌شنود نزدیک است از خوشحالی بال دربیاورد؛ همه چیز به یک باره عوض می‌شود؛ همه جا روشن است؛ غم جای خودش را به شادی می‌دهد، تاریکی به نور و انگار از همین الان چشم‌های لقمان دیگر می‌بیند؛ صدایش دیگر گرفته نیست: «شنبه بروم بیمارستان بخوابم دیگر؟»
گزارش: نسرین هزاره مقدم

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز تجمعی از سوی کارکنان بیمارستان امام خمینی کرج در اعتراض به عدم پرداخت مطالباتشان برگزار شد.
یکی از کارکنان این بیمارستان در تماس با خبرنگار ما گفت: این بیمارستان نزدیک به ۴۰۰ نفر پرسنل دارد.
وی افزود: نزدیک به ۸ سال در این بیمارستان مشغول به کار هستم و هنوز استخدام نشده‌ام. طرف قرارداد من هم، نه پیمانکار که خود بیمارستان است. اکنون حدود ۷ ماه می‌شود که حقوق نگرفته‌ام. هیچ‌کس دیگر هم به‌درستی حقوق دریافت نکرده است. پزشکان هم به‌دلیل عدم دریافت مطالباتشان، دیگر حاضر به ارائه خدمات پزشکی در اینجا نیستند.
وی ادامه داد: به‌خاطرمشکلات مالی، چند روزپیش، برای دریافت وام به یکی ازبانکهای کرج رجوع کردم. متاسفانه وقتی در بانک متوجه شدند که برای بیمارستان امام خمینی کار میکنم، به‌دلیل اعتبارپایینی که بیمارستان داشت، وامی به من داده نشد.
در همین زمینه، قاسم طاهری (نایب رییس شورای اسلامی کار بیمارستان امام خمینی کرج) گفت: به‌خاطر سوءمدیریت، اوضاع بیمارستان روز به روز دارد بدتر میشود و بخشهای آن تعطیل میشوند. این بیمارستان دچار مشکلات مالکیتی است.
وی درباره مطالبات مزدی کارکنان بیمارستان، تصریح کرد: مطالبات بین ۳ الی ۸ ماه متفاوت است. بعضی توانسته‌اند مساعده دریافت نمایند و بعضی هم خیر.
نایب رییس شورای اسلامی کار بیمارستان امام خمینی کرج در پایان، گفت: تجمع امروز از صبح برگزار شد و تا الان همچنان ادامه داشته است. متاسفانه در پی برخورد فیزیکی‌ای که پیش آمد، مدیر مالی بیمارستان سر یکی از کارکنان را شکسته است. در پی این پیشامد، نیروی انتظامی گزارشی از حادثه تهیه کرد.

به گزارش ایلنا به نقل از پایگاه خبری آپسنی، کارگران معترض خواستار برکناری مسئولان شرکت دولتی استخراج ذغال سنگ «ساکناخشیری» و دیدار با نخست وزیر گرجستان و تقویت تدابیر ایمنی در معادن شدند.
«تیمور چوبینیدزه» شهردار تکیبولی با معترضان دیدار و اعلام کرد که در گفتگوی تلفنی با رئیس شرکت «ساکناخشیری» وی وعده داده است که همه خواسته‌های تظاهرات‌کنندگان اجرا و مسئولان مورد نظر آنها برکنار خواهند شد.
یکی از خواسته‌های معترضان تحقیق در مورد دلایل بروز حوادث ۵ آوریل و ۱۶ جولای سال جاری در معادن ذغال سنگ تکیبولی و مجازات عاملین بروز این حوادث است.
منطقه تکیبولی واقع در ۱۶۵ کیلومتری شمال غرب تفلیس در مرکز صنعت ذغال سنگ گرجستان به شمار می‌رود. روز ۱۶ جولای - ۲۷ تیر- در اثر انفجار در یکی از معادن این منطقه، چهار کارگر معدن کشته و شش نفر دیگر مجروح شدند. پنجم آوریل - ۱۶ فروردین - امسال نیز بر اثر ریزش یکی از معادن ذغال سنگ این منطقه شش نفر جان خود را از دست داده بودند.

به گزارش ایلنا، روز گذشته (یکم مرداد ماه) گروهی از کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی، منطقه اسلامشهر در محدوده ایستگاه راه‌آهن تجمع کردند.
به ادعای این کارگران؛ پرداخت مطالبات مزدی آنها دست‌کم سه ماه به تاخیر افتاده و یکی دیگر از مشکلات صنفی آن‌ها نداشتن امنیت شغلی به سبب داشتن قراردادهای کوتاه‌مدت است که باعث نگرانی بیشتر کارگران شده است.
کارگران خطوط ابنیه اسلامشهر با بیان اینکه ما خواهان مشخص شدن وضعیت پرداخت مطالبات معوقه خود هستیم، در ادامه گفتند: تا این لحظه از جانب مسئولان راه‌آهن کشور پاسخ مشخصی به خواسته‌های ما کارگران خطوط ابنیه اسلامشهر و سایر همکارانمان که در نقاط مختلف ریلی کشور مرتبا دست به اعتراض صنفی می‌زنند، داده نشده است. به گفته آنان، در حال حاضر با وضعیت فعلی که مطالبات مزدی‌شان چندین ماه به تاخیر افتاده، گذران زندگی خانواده‌های آنها را با مشکل مواجه کرده‌ است.

به گزارش ایلنا، «شاپور ارصلانی» گفت: به دنبال اعتراضات اخیر کارگران خطوط ریلی آذربایجان به دلیل معوقات مزدی، جلسه‌ای در استانداری تشکیل و مقرر شد راه‌آهن و شرکت پیمانکار نسبت به تامین منابع مالی و پرداخت حقوق معوق آنان اقدام کند.
وی با بیان اینکه حدود ۶۰۰ نفر از کارگران شاغل در راه‌آهن منطقه آذربایجان ۲ ماه حقوق دریافت نکرده‌اند، اظهار داشت: یکی دیگر از مطالبات صنفی کارگران خطوط ریلی آذربایجان پرداخت حق سنوات آنان از سوی پیمانکار قبلی است که مقرر شد نمایندگان شان از طریق اداره کار اقدام کنند تا بعد از صدور حکم قضایی، راه‌آهن از محل ضمانت‌نامه شرکت پیمانکار، مطالبات آنان را پرداخت کند.
ارصلانی ادامه داد: پیمانکار موظف است تمام مطالبات کارگران را پرداخت و برگه تسویه حساب را به دستگاه‌های ذیربط ارایه کند تا راه‌آهن نیز ضمانت‌نامه وی را عودت کند.
همچنین در این خصوص معاون سیاسی و امنیتی استاندار آذربایجان شرقی گفت: پیگیر پرداخت مطالبات مزدی رانندگان و کارگران راه‌آهن منطقه آذربایجان هستیم.
رحیم شهرتی‌فر افزود: در حال مکاتبه با راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران هستیم تا مطالبات و معوقات رانندگان و کارگران راه‌آهن پرداخت و مشکل به سرعت حل شود.
راه‌آهن آذربایجان به عنوان یکی از نواحی نوزده‌گانه راه‌آهن ایران در محورهای تبریز - میانه، تبریز- جلفا، تبریز- رازی، مراغه - ارومیه و در آینده نزدیک میانه - بستان آباد فعال است و خطوط ریلی این ناحیه به حدود یک هزار و ۱۰۰ کیلومتر می‌رسد.

به گزارش ایلنا، مجتبی خالدی درباره جزییات این حادثه گفت: انفجار مخزن آمونیاک حوالی ساعت ۱۱ امروز ۲ مرداد ۹۷ در فاروج شهرک صنعتی کارخانه لبنیات ۲۰ مصدوم برجای گذاشت.
وی ادامه داد: پس از اعلام حادثه به اورژانس ۱۱۵ بلافاصله ۴ دستگاه آمبولانس به محل اعزام شدند و اقدامات درمانی اولیه برای حادثه دیدگان توسط تکنسین‌های اورژانس انجام شد و مصدومان توسط آمبولانس به بیمارستان انتقال داده شدند.

به گزارش ایلنا، مهدی غلام نیا روشن (سخنگوی اورژانس ۱۱۵بابل) با اعلام این خبر گفت: روز گذشته طی گزارشی به مرکز اورژانس ۱۱۵ بابل مبنی بر سقوط کار گر ساختمانی از طبقه سوم در شهر امیرکلا بعداز چهارراه ولیکدان کوچه بیمارستان گزارش شد.
به گفته وی، در این حادثه متاسفانه کارگر ساختمانی که مرد ۳۴ ساله بود به دلیل رعایت نکردن نکات ایمنی کار سقوط می‌کند. او افزود: این کارگر به علت شدت جراحات وارده علارغم تلاش گروهای امداد و نجات جان خود را از دست داد.

به گزارش ایلنا، شب گذشته فردی از روستای اورسی بخش سیلوانا به صورت اورژانسی در حال انتقال به بیمارستان بودکه به دلیل گیر کردن در ترافیک این مسیر جان باخت.
شخص متوفى که شغلش دامداری بود، بر اثر خرابى طویله و سقوط آوار دچار سانحه شده بود که به علت تاخیر در انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد.

حسین تاج (وکیل معلمان زندانی) در تماس با خبرنگار ایلنا، از برگزاری دادگاه محمد حبیبی خبر داد.
به گفته‌ی تاج، جلسه رسیدگی به پرونده محمد حبیبی صبح امروز در شعبه 26 دادگاه انقلاب برگزار شد. وی ابراز امیدواری کرد که موکلش به زودی بتواند از همه حقوق قانونی خود بهره‌مند شود. محمد حبیبی 20 اردیبهشت 97 در تجمعاتی که فرهنگیان به مناسبت هفته معلم داشتند، بازداشت شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نماینده «انجمن تاکسیرانان استان تهران» به نمایندگانی از ۵ هزار تاکسیران روز گذشته در فرمانداری استان تهران با مقام‌های سیاسی-امنیتی این استان ملاقات کرد. در این جلسه نمایندگان فرمانداری و استانداری تهران و سایر دستگاه‌ها حضور داشتند با این حال نمایندگان «شورای اسلامی شهر تهران»، «شهرداری تهران» و «پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا» حضور نداشتند.
یک نفر از حاضران در این جلسه در خصوص مواد طرح شده، گفت: بحث ما تاکسیرانان این است که چرا قانون هوای پاک به درستی اجرا نمی‌شود؟ چرا تنها ۴ ماده آن اجرا می‌شود و ۳۲ ماده دیگر اجرا نمی‌شود؟ چرا آنجا که تنها قرار است منافع تاکسیرانان به خطر بیفتد، صحبت از اجرای قانون می‌کنند و چون پای خود وسط است، قانون را دلبخواهی اجرایی می‌کنند؟ کجای این عدالت است که یک راننده تاکسی براساس قانون هوای پاک بخواهد بابت هر روز ترد خودروی فرسوده‌اش ۵۰ هزار تومان جریمه بدهد؟ مگر چه قدر در روز درآمد داریم که بخواهیم ۵۰ هزار تومان جریمه بدهیم؟
وی افزود: البته نمایندگان پلیس راهنمایی و رانندگی حضور نداشتند تا بتوانند جواب ما را بدهند که چرا چنین اتفاقی در حال رخ دادن است؛ به هر حال رانندگان به سبب اجرای ناقص قانون هوای پاک متضرر شده‌اند و لذا بهتر بود که آنها حضور می‌داشتند.
نماینده انجمن تاکسیرانان استان تهران در ادامه با بیان اینکه هنوز مشکل بیمه رانندگان تاکسی که از سال ۹۴ وارد سیستم سازمان تاکسیرانی شده‌اند، حل نشده است، گفت: قرار بود که از محل هدفمندی یارانه‌ها بودجه لازم برای بیمه رانندگان و کامیون‌دارن تامین می‌شود اما مشکل ما هنوز برطرف نشده است و فقط وعده حل مشکل را می‌دهند.
او افزود: اگر سازمان تامین اجتماعی خدمات دهی به رانندگان را به خاطر پرداخت نشدن سهم بیمه دولت (۵۰ درصد) متوقف کند، تکلیف رانندگان چه می‌شود؟ دقت کنید که رانندگان تاکسی با بیماری‌های تنفسی دست به گریبان هستند و مشکل توقف خدمات‌دهی در زمینه درمان وضعیت همه ما را درهم می‌ریزد.
وی با اشاره به وعده مقام‌های سیاسی-امنیتی استان تهران برای ساماندهی فعالیت‌های شرکت‌های تاکسیرانی اینترنتی، گفت: فعالیت گسترده و بی‌ضابطه این نوع شرکت‌ها باعث کاهش درآمدهای تاکسیرانان شده است لذا ما محکم ایستاده‌ایم تا اوضاع به سامان شود.
نماینده انجمن تاکسیرانان استان تهران، گفت: مقام‌های حاضر در جلسه به صراحت گفتند که مشکلات را حل می‌کنند و ماهم پذیرفتیم. امیدوارهستیم که وعده‌هایشان محقق شود؛ چراکه تاکسیرانان به شدت در مضیقه هستند و بیشترین از این توان تحمل فشارهای معیشتی و تهدید امنیت شغلی خود را ندارند.