اخبار کارگری

دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۱ مه ۲۰۱٨

اعتراض کارگران هپکو از سر گرفته شد

خروج سهامدار فعلی کارخانه

به گزارش خبرنگار ایلنا، منابع خبری در کارخانه هپکو گفتند: حدود ۹۰۰ کارگر کارخانه هپکو اراک؛ امروز (دوشنبه 31 اردیبهشت ماه) بعد از چهار روز وقفه به نشانه اعتراض به محقق نشدن وعده‌های داده شده ازسوی مسئولان بار دیگر اعتراض صنفی خود را از سر گرفتند.
کارگران معترض که مدعی‌اند مشکلات صنفی آنها از زمان خصوصی‌سازی شرکت هپکو و تغییر مدیریت آغاز شده است، در ادامه گفتند: خرداد ماه سال 96 مدیریت این شرکت تغییر کرد و از آن زمان به بعد در پرداخت مطالبات مزدی کارگران و مدیریت شرکت مشکلاتی ایجاد شد.
از قرار معلوم، پس از آنکه روز (بیست و ششم اردیبهشت ماه) اعتراض صنفی کارگران هپکو اراک برای چهارمین روز به اتمام رسید، برخی مسئولان شهرستانی با میانجی‌گری شرایطی را فراهم کردند که به موجب آن میان کارگران و کارفرما بر سر بازگشت به کار و خاتمه اعتراض، توافق شد.
این کارگران که نسبت به تاخیر در معوقات مزدی و همچنین تعیین تکلیف وضعیت کارخانه از روز یکشنبه (۲۳ تا روز ۲۶ اردیبهشت ماه) در مقابل کارخانه دست به اعتراض صنفی زده بودند، گفتند: طبق توافق کتبی که با میانجی‌گری برخی مسئولان شهرستان بین کارگران و کارفرما انجام شد، قرار است در مورد خواسته‌‌های کارگران تصمیم‌گیری شود و با عملی نشدن وعده‌های داده شده، امروز دوباره کارگران اعتراضات صنفی خود را از سر گرفته‌اند.
در عین حال این کارگران از خروج سهامدار فعلی شرکت هپکو خبر می‌دهند.
آنها می‌گویند: سهام شرکت هپکو که خرداد ماه سال گذشته به شرکت هیدرو اطلس واگذار شده بود، روز گذشته مجددا به شرکت واگن‌سازی کوثر محول شده است.
به گفته یکی از کارگران معترض، مسئولان موقع واگذاری اهلیت مالی شرکت هیدرو اطلس را به‌عنوان خریدار جدید هپکو تضمین کرده بودند.
او با بیان اینکه تصور این بود که سهامدار جدید در مقام کارفرما به تعهدات خود عمل خواهد کرد، می‌افزاید: وضعیت مالی کارگران مناسب نیست و آنان از تامین معاش خود ناتوان شده‌اند و این در حالی است که کارفرمای جدید قبل از واگذاری، مرتبا وعده پرداخت تمامی مطالبات را می‌داد.
کارگران معترض هپکو می‌گویند: مسئولان بدون درنظر گرفتن شرایط زندگی آنها در مورد واگذاری این واحد صنعتی تصمیماتی را اتخاذ می‌کنند که کاملا به زیان آنها و خانواده‌هایشان است و برای همین است که آنها با برپایی اجتماعات صنفی پیگیر خواسته‌های خود می‌شوند.

مطالبات کارگران هپکو پیگیری می‌شود
در این زمینه حسین بختیاری (فرماندار اراک) که در جمع امروز کارگران هپکو حضور داشت، با تایید کناره‌گیری شرکت هیدرو اطلس از هپکو، در تشریح جزئیات این خبر گفته است: از روز یکشنبه گذشته تا امروز پیگیر مطالبات کارگران بوده‌ایم و در جلسه‌ای که با حضور مدیرکل صنعت و معدن استان و مسئولان کشوری در تهران برگزار شد، تصمیمات خوبی گرفته شد.
وی با اشاره به پیگیری‌های استاندار استان مرکزی و دیگر مسئولان استان در این خصوص، از مطالبات کارگران ازجمله درخصوص تغییر سهامدار یاد کرد و افزود: در پیگیری این مهم با رییس سازمان خصوصی‌سازی، خواسته کارگران منتقل و عنوان شد که سهامدار فعلی توانایی اداره این شرکت را ندارد چراکه اعتباری به شرکت وارد نکرده درحالیکه برای راه‌اندازی هپکو نیاز است ابتدا حدود ۱۰۰ میلیارد تومان برای خرید تجهیزات و مواد اولیه و پرداخت حقوق در این شرکت هزینه شود که وی این اعتبار را به همراه نداشت و تنها بدهی‌های هپکو را قبول کرده بود.
وی افزود: از طرفی سهامدار تیم کاری نیز نداشت درحالیکه برطرف شدن مشکلات هپکو نیازمند تیم تخصصی قوی و کارشناس است تا تصمیم‌های کارشناسی و قابل اجرایی ارائه شود و سومین مورد اینکه وی برنامه کاری درخصوص را‌ه‌اندازی ارائه نداد و مدعی بود که امنیت وی جهت حضور در هپکو تامین نشده که در این راستا نیز به وی اعلام کردم تضمین امنیت وی برای کار در این شرکت توسط بنده انجام می‌شود ولی علیرغم تامین امنیت و همکاری کارگران در این خصوص وی بازهم کاری نکرد چراکه برنامه‌ای نداشت.
بختیاری گفت: براساس دفاعیات ما در بحث سهامدار هپکو درنهایت تصمیم بر این شد که وی از مقام خود استعفا دهد که این کار انجام شد و خصوصی‌سازی رسما استفعا را پذیرفت و این مهم رسما اطلاع‌رسانی شد. در واقع برکناری سهامدار که مطالبه کارکنان این شرکت بود، اجرایی شد.
وی در خصوص دیگر پیگیری‌های انجام شده، گفت: سازمان خصوصی‌سازی به عنوان نماینده دولت برای تشکیل هیات مدیره و انتخاب مدیرعامل ورود پیدا خواهد کرد و امروز عصر در جلسه‌ای در تهران با حضور وزرای مربوطه و استاندار مرکزی در خصوص ایجاد هیات مدیره و مدیریت این واحد صنعتی بحث و بررسی خواهد شد و در واقع مدیریت این واحد صنعتی با هیات مدیره‌ای است که همه در تشکیل آن به طریقی نظر می‌دهند.
بختیاری گفت: براین اساس، تصمیم‌گیرنده برای این واحد صنعتی فرد نیست بلکه هیات مدیره‌ای است که دولت در تشکیل آن نظر می‌دهد و تاکید کرده‌ایم که کسانی در این هیات مدیره باشند که توان کار داشته باشند، در محل حضور پیدا کنند و تنها به حضور در دفتر مرکزی و استفاده از مزایای این مهم اکتفا نکنند. در واقع از این پس تمام تصمیماتی که برای هپکو گرفته می‌شود توسط هیات مدیره و مدیرعاملی است که مسئولان استانی و کشوری در تعیین آن نقش داشته‌اند و با این کار نگرانی کارگران درخصوص سهامدار بعدی برطرف می‌شود. هیات مدیره کاری به سهامدار اصلی ندارد و براساس اختیاراتی که از طرف قانون دریافت کرده؛ برای چرخش چرخ واحد و احیای آن برنامه‌ریزی و اجرا می‌کند.
وی درخصوص بدهی‌های این شرکت نیز گفت: در هیات دولت مصوب شده که از ابتدای امسال به بدهی‌های بانکی شرکت هیچ جریمه‌ای تعلق نگیرد و دولت آن را پرداخت می‌کند. براین اساس چیزی به بدهی‌های شرکت اضافه نمی‌شود و هیات دولت این آمادگی را دارد که بعد از این دوسال برای سه سال دیگر اگر شرایط مناسب باشد این مهم را تمدید کند.
به گفته وی، مبلغ ۹۰ میلیارد تومان تسهیلات نیز تصویب شده که در اختیار هیات مدیره جدید قرار بگیرد تا هیات مدیره بتواند خرید تجهیزات و مواد اولیه و پرداخت حقوق را به انجام برساند. همچنین امروز استاندار در تهران حاضر می‌شود و موضوع هیات مدیره را با حضور وزرا پیگیری می‌کند.

----------------------

مانع خروج ابزار تولید کارگران کارخانه ایران پوپلین رشت شوید

کارفرما در حال فروش ۴۸ دستگاه بافندگی به یک تاجر پاکستانی است

جمعی از کارگران کارخانه ایران پوپلین در تماس با ایلنا، از فروش بخشی از ماشین‌آلات این واحد تولیدی ازسوی کارفرمای کارخانه خبر دادند.
این کارگران با بیان اینکه در مدت زمانی که در این کارخانه مشغول به کار هستیم، علیرغم چندین ماه مزد معوقه، زیان‌های مالی و روحی زیادی را هم متحمل شده‌ایم، افزودند: سالهاست با تلاش شبانه‌روزی توانسته‌ایم با افزایش مشکلات اقتصادی کشور فعالیت تولیدی کارخانه را حفظ کنیم اما هر چند سال یکبار کارفرما بخشی از ماشین آلات و سایر ابزار کار کارگران این واحد تولیدی را به بهانه مستهلک بودن به فروش می‌رساند به گونه‌ای اگر این وضعیت ادامه پیدا کند کارگران کاری برای انجام دادن نخواهند داشت.
این کارگران در ادامه با اشاره به اینکه در شب گذشته تعدادی کامیون و تریلی وارد کارخانه شده‌اند و قصد بار زدن تعداد ۴۸ دستگاه ماشین آلات بافندگی کارخانه را دارند، در ادامه گفتند: این وضعیت درحالی تداوم دارد که تابستان سال گذشته نیز شاهد فروش یک دستگاه ژنراتور دیزلی کارخانه بودیم.
به گفته آنها، این واحد دارای حدود ۲۰۰ دستگاه ماشین آلات بافندگی است و تعداد ۲۹۵ کارگر همزمان با این دستگاه‌ها مشغول کارند و این نگرانی وجود دارد که در صورت جایگزین نشدن این دستگاه‌ها با دستگاهای جدید تعدادی از کارگران کار خود را از دست بدهند.
طبق اظهارات کارگران این کارخانه، متاسفانه امروز خریدار که یک تاجر پاکستانی است در حال بازکردن۴۸ دستگاه بافندگی در سالن‌های تولید است که از قرار معلوم وی قصد دارد بعد از انتقال این ماشین آلات به کشور خود زمینه تولید و اشتغال کارگران کشور خود را فراهم کند.
این کارگران خواستار رسیدگی به وضعیت اسفبار این کارخانه شدند و گفتند: در صورت ادامه روند فروش ابزار تولید به‌طور کل کارخانه از بین می‌رود.
به گفته کارگران ایران پوپلین، متأسفانه وقتی دیده می‌شود در یک کارخانه که تنها محل درآمد اهالی یک منطقه بوده و کارگران آن سالها عمر خود را برای نگهداری محل کار خود هزینه کرده‌اند، اقدام برای فروش ماشین‌آلاتی که در حال تولید هستند، نه با مواضع مسئولان و نه با قوانین همخوانی ندارد.
کارخانجات ایران پوپلین (سهامی عام) در سال ۱۳۵۱ در زمینی به مساحت ۲۴۹۷۴۹ متر مربع در شمال ایران (محور جاده رشت به تهران) تاسیس شد. زیر بنای آن ۱۱۵۹۹۹ متر مربع است که شامل واحدهای ریسندگی، بافندگی، سفید گری، رنگرزی، دوزندگی و چاپ و تکمیل بازرسی و بسته بندی می باشد.

----------------------

مطالبات مزدی کارگران شهرداری اصفهان پرداخت نشده/روابط‌عمومی شهرداری: امروز حقوق اردیبهشت پرداخت می‌شود

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران پیمانکاری شهرداری اصفهان از پرداخت نشدن چندین ماه معوقات مزدی گله‌مند هستند. این کارگران که در بخش‌های مختلف فضای سبز و پاکبانی کار می‌کنند، می‌گویند: از سال گذشته، بخشی از معوقات مزدی ما پرداخت نشده‌است.
از قرار معلوم این کارگران در شرکت‌های پیمانکاری مختلف مشغول به کار هستند.
با این وجود، روابط عمومی شهرداری اصفهان در این‌باره گفت: کارگران شهرداری اصفهان، معوقات مزدیِ چندانی ندارند؛ با این حال باید با خودِ شرکت‌های پیمانکاری مربوطه تماس بگیرید. وی افزود: از نظر شهرداری اصفهان و امور مالی آن، همه چیز مرتب است و مطالبات مزدی پرداخت نشده، در کار نیست. امروز هم حقوق اردیبهشت ماهِ کارگران شهرداری اصفهان پرداخت می‌شود.
این اظهارات درحالی‌ست که روز گذشته (سی اردیبهشت)، کوروش محمدی (عضو شورای شهر اصفهان) در سی و چهارمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: اعضای شورای شهر نمی‌توانند همه مشکلات را حل کنند. ما متوجه شده‌ایم برخی از کارگران و پرسنل زیرمجموعه شهرداری اصفهان از بهمن ماه سال گذشته حقوقی دریافت نکرده‌اند که بسیار دردآور است.
این عضو شورا تصریح کرد: پیش از این وظیفه وکالت خود را فراموش کرده بوده‌ام زیرا ده‌ها و صدها کارگر وجود دارند که چهار ماه است هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند اما در گذشته به راحتی از کنار این مسئله عبور کرده‌ام این درحالی است که این افراد به خوبی به وظیفه خود عمل کرده‌اند.
وی خاطرنشان کرد:از شهردار اصفهان و معاون مالی و اقتصادی او درخواست می‌کنم که تلاش کنند هرچه سریع‌تر، حقوق‌های معوقه کارگران پرداخت شود.

----------------------

آتش‌سوزی در پتروشیمی بندر امام/یک کارگر دچار سوختگی جزئی شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، ساعت 7:40 صبح امروز (سی و یک اردیبهشت)، واحد «ونیل کلراید مونومر» پتروشیمی بندر امام، دچار آتش‌سوزی جزئی شد.
براساس اعلام روابط عمومی این پتروشیمی، این حادثه راس ساعت ٨ صبح (پس از ٢۰ دقیقه) مهار شد. این واحد در حال حاضر در وضعیتِ تثبیت و شرایط عملیاتی است.
از قرار معلوم در این حادثه یک کارگر دچار سوختگی جزیی شد که بلافاصله جهت مراقبت‌های پزشکی به بیمارستان انتقال یافت.

----------------------

دروازه غارِ «علی‌جان‌جان» تهِ خط است

به گزارش خبرنگار ایلنا، صدایش درد دارد؛ درد در صدایش، در کلامش با لهجه جنوب خراسانی، تنوره می‌کشد؛ فواره‌ی درد است حرف‌هایش؛ غمی که از عمق وجودش می‌آید، در مردمکِ چشمانش شعله می‌شود؛ غمی که اگر سرت را برنگردانی، خاکسترت می‌کند؛ اینجا دروازه غار است؛ خیابان مولوی؛ بغلِ راسته‌ی پارچه فروش‌ها؛ جایی که آنقدر مواد و موادفروش زیاد است که خیلی از اهالی محل به طنز به آن می‌گویند راسته‌ی موادفروشا....
اینجا دروازه غار است و «علی‌جان‌جان» کارگری که از فرط ناچاری با زن معلول و دو فرزند هفت و دوازده‌ساله‌اش در همین راسته‌ی موادفروشا خانه کرده‌است. در اتاقکی نمناک که شبیه پستویی بی‌نور و بی‌روزن است. در خانه‌ای که پنج اتاق توسری‌خورده دارد. خانه‌ای که آشپزخانه ندارد. خرابه‌ای با یک سرویس بهداشتی مشترک که سقفش شکم داده و هر آن می‌تواند روی سرت آوار شود. غیر از «علی» و خانواده‌اش همه همسایه‌های خانه، مهاجر افغانستانی هستند. همه کارگر مهاجرِ نصفِ سال بیکار؛ همگی مهاجرانی در جستجوی «نان».
تا دلت بخواهد، بچه‌های قد و نیم‌قد در این حیاطِ کهنه وول می‌خورند؛ از هر اتاق، حداقل دو بچه بیرون می‌آید؛ با این همه، رخت‌های شسته و رنگارنگ روی بند که نشان می‌دهد در این عمارتِ رو به زوال و فرسوده، «زندگی» کجدار و مریز ادامه دارد. زندگیِ آدم‌ها در جستجوی نان؛ زندگی زن‌ها، بچه‌ها؛ زندگیِ مردهای خسته و بیکار.
«علی جان‌جان» یکی از همین آدم‌های مستاصل و درجستجوی نان است. مهاجری غریب که سرنوشت، او را از روستاهای بیرجند به پایتخت و کوچه پس‌کوچه‌هایش کشانده. قصه‌ی زندگی‌اش را که روایت می‌کند، گذشته و امروزش به هم گره می‌خورد. قصه‌ی زندگی‌اش به دورها می‌رود؛ به خراسان تفتیده؛ به جنوب خراسانِ خشک و بی‌آب؛ به گرمای سوزان و بی‌بارانی؛ به رودهای خشک؛ به درختچه‌های عناب و بوته‌های زرشکِ ماتم‌گرفته و بی‌بار؛ به آوازهای «الله مدد».... او به 37 کیلومتری جاده بیرجند- قائن برمی‌گردد؛ به «مزار حنبل»؛ روستایی که دیگر «جان» ندارد:
«خشکسالی بود؛ کشاورزی از سال‌های 75- 76 رو به نابودی رفت؛ روستای ما آب نداشت؛ حتی آب لوله‌کشی را با تانکر می‌آوردند؛ ما عناب و زرشک می‌کاشتیم؛ چهل خانوار بودیم؛ تا به خود بیاییم، کشت‌و‌کار خوابید و همه مهاجرت کردیم؛ حالا فقط پنج خانوار در مزار حنبل ساکنند؛ آنها همه پیر و فرتوت‌اند و زمین‌گیر؛ وگرنه در روستا نمی‌ماندند»
پنج سال پیش، «علی جان‌جان» کوله‌بار کوچکش را پشتش می‌اندازد و با زن علیل و دو فرزند کوچک، راهی جاده می‌شود؛ اولین مقصدش، ساری‌ست؛ کارخانه آلومینیوم‌سازی در شهرک مصطفی خمینیِ ساری. سه سال به امید بیمه کار می‌کند اما آخر سر، بیمه که نمی‌شود هیچ؛ کارخانه هم بدهی به بانک بالا می‌آورد و تعطیل می‌شود؛ چهل کارگر هم آواره و بیکار.
خانواده‌ی «جان‌جان» باز آواره‌ی جاده‌ها و راه‌ها می شود؛ سرگردانی در ساری خیلی نمی‌پاید؛ اتوبوس قدیمی، «بقچه‌بندیل‌شان» را به پایتخت می‌آورد؛ به تهران؛ شهرِ بی‌آسمان:
«آمدیم تهران؛ دو شب مرقد امام خوابیدیم. به تهران که رسیدیم؛ رفتیم سراغ سرایداری؛ گفتند زنت فلج است؛ نمی‌تواند کار کند، نمی‌توانی سرایدار شوی؛ بی‌خانمان بودیم و آخر سر، یک نفر گفت بیایید دروازه غار، یک اتاق خالی برایتان جور می‌کنم؛ اینجا را گرفتیم با یک میلیون تومان پول پیش و ماهی 320 هزار تومان اجاره؛ دو سال است اینجاییم؛ اول در یک تولیدی لباس کار می‌کردم که آن هم ورشکست شد؛ حالا کارم «چایی فروشی» در پارک دانشجوست؛ فلاسک دستم می‌گیرم و چند لیوان یک بار مصرف و یک کیسه قند؛ عصرها می‌روم پارک و تا نیمه شب چایی دست خلق‌الله می‌دهم. به اندازه اجاره خانه درمی‌آید؛ اما باقیِ زندگی را با پول یارانه می‌چرخانیم؛ دیگر چه بگویم؛ خودتان خوب می‌دانید؛ پول یارانه به نان خالی هم نمی‌رسد...»
قصه‌ی زندگی و آوارگی این خانواده و «نانِ خالی خوردن» تمام ماجرا نیست؛ از یک جایی به بعد اوضاع بازهم بدتر می‌شود؛ تنهایی و بی‌پناهی وقتی «دردها» سرازیر می‌شوند، بیشتر خودش را نشان می‌دهد.
بیست و سوم فروردین، ساعت سه بعدازظهر، چهارراه گلوبندک، فصل دردناک‌تری برای «جان‌جان» فرا می‌رسد:
«محمدمهدی تازه از مدرسه آمده بود؛ کنار من ایستاده بود که یک موتوریِ از خدا بی‌خبر زد به ساق پایش و در رفت؛ ساق پایش خرد شد و خون فواره زد؛ فوری پسرم را به بیمارستان رساندم؛ صد هزار تومان ریختیم به حساب که پایش را پانسمان کردند؛ بعد هم آتل‌بندی و عمل؛ بیست و هفتم گفتند مرخص است؛ همان روز بیست و هفتم، مصیبت شروع شد؛ گفتند دو میلیون تومان باید بریزی به حساب و برگِ ترخیص بگیری؛ من هم به این امید که دفترچه‌ی «بیمه سلامت» را قبول می‌کنند رفتم حسابداری؛ اما گفتند این دفترچه را نمی‌پذیریم؛ مانده بودم چه کنم؛ بچه را بیمارستان نگه داشتند و من راهی راهروهای وزارت بهداشت شدم.»
«جان‌جان» از وزارت بهداشت هم نامه می‌برد که چون استطاعت مالی ندارد، «فرانشیز درمان» رایگان باشد؛ اما گویا بازهم بیمارستان نمی‌پذیرد؛ درنهایت بعد از چهار روز، انجمن‌های مردم‌نهاد پا پیش می‌گذارند و بخشی از هزینه درمان را می‌پذیرند؛ ششصد هزار تومان می‌ریزند به حساب بیمارستان. بیمارستان هم کارت ملی و گواهینامه پدر را نگه می‌دارد و بچه را مرخص می‌کند؛ می‌گویند هر وقت باقی پول را پرداختید بیایید مدارک را ببرید...
«علی جان جان» آن روزها را بدترین روزهای زندگی‌اش می‌داند؛ روزهایی که هیچ‌کس از او، کارگرِ بیکار و بی‌بیمه حمایت نکرد؛ برای «محمدمهدی» هم روزهایی که پدرش از این در به آن در می‌زد و در راهروهای بیمارستان، التماس می‌کرد؛ بدترین روزهاست؛ او در کودکی طعم محرومیت و نداری را چشیده؛ اما دردش از این بزرگ‌تر است، او شرمندگی پدر را دیده؛ این درد کمی نیست.
محمدمهدی که گوشه‌ی اتاق نشسته و با چشمان درشتش به ما که نشسته‌ایم و از این همه درماندگی حرف می‌زنیم، زل زده؛ می‌گوید: از کارمندان و مسئولان بیمارستان یک سوال دارم؛ اگر بچه خودشان هم بود همین کار را می‌کردند؟ بازهم نمی‌گذاشتند برود خانه؟ دوست دارند کس و کار خودشان، اینجور مقابل بچه‌شان سکه‌ی یک پول شود؟
محمدمهدی نامه‌ای نوشته که دلش می‌خواهد «همه» بخوانند: همه باید بدانند من و پدرم آن روزها چقدر غصه خوردیم...
قصه‌ی این کارگر، قصه‌ی مشترکِ کارگران فصلی و بیکار است؛ «علی‌جان‌جان» که به قول خودش از ده سالگی کار کرده و زحمت کشیده، از خیلی از حداقل‌ها محروم است؛ حتی یک بیمه درمانی مناسب ندارد؛ زندگی‌اش، سیکلِ بسته‌ی تکرار مرارت‌هاست؛ کار؛ بیکاری؛ آوارگی؛ کار بیکاری؛ آوارگی؛ این دور، تمامی ندارد.....
حرف آخرِ این پدرِ مغموم که حین حرف زدن، دستانِ زمخت با رگ‌های برآمده را روی سر دخترک خردسالش می‌کشد؛ ساده است؛ حرف ساده‌ای که «خیلی‌ها» نمی‌خواهند بشنوند؛ «خیلی‌ها» خود را به نشنیدن زده‌اند که این دردها را نشنوند:
« اگر فکری به حال روستای محروم و بی‌آب‌مان می‌کردند، برمی‌گشتم بیرجند؛ برمی‌گشتم «مزار حنبل» و آقایی می‌کردم؛ ولی چه کنم که آنجا کار نیست؛ حتی آب هم پیدا نمی‌شود؛ از بدِ سرنوشت، اینجا گیر افتاده‌ام؛ چایی‌فروشی و سیگارفروشی و دستفروشی که نشد کار؛ من از کار کردن نمی‌ترسم، به هر دری هم که فکر کنید، زدم اما همه درها بسته بود؛ حالا دیگر امیدی به زندگی ندارم؛ حالا آرزوی مرگ می‌کنم؛ من و زن و بچه‌ام «هیچ‌کس» را نداریم؛ اینجا، این اتاق کوچک ما در دروازه غار، ته خط است»
اینجا ته خط است؛ اینجا کوچه‌های فرسوده‌ی «دروازه غار»، تهِ خط است؛ از اتاق که خارج می‌شوی، از در کوتاه خانه که بیرون می‌آیی، خیلی‌ها مثل «علی جان‌جان» هستند؛ دور افتاده از دیار و کاشانه؛ در جستجوی نان، با چشم‌های بی‌امید؛ سال‌های دربدری برای مردمِ بی‌روزی تمامی ندارد......
گزارش: نسرین هزاره مقدم

----------------------

یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۰ مه ۲۰۱٨

تجمع کارگران «تراورس» زاگرس به روز دوم رسید

به گزارش ایلنا، در ادامه اعتراض صنفی روزهای گذشته کارگران تراورس در برخی نقاط مختلف کشور، صبح امروز اجتماع کارگران تراورس زاگرس ادامه یافت.
کارگران تراورس زاگرس که دیروز نیز تجمع مشابهی در محل کار خود برپا کرده بودند، مدعی‌اند؛ پرداخت مطالبات مزدی آن‌ها به تاخیر افتاده و چند ماه حق بیمه آنها پرداخت نشده است.
از قرار معلوم، کارگران تراورس گلستان و گرگان نیز در اعتراض به عدم دریافت حقوق و واریز نشدن حق بیمه، دیروز در برابر دفتر این شرکت تجمع کرده بودند. گفته می‌شود کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن منطقه لرستان از یک هفته پیش در اعتصاب هستند.

----------------------

تجمع کارگران تعدیل شده شرکت «حمل‌ و نقل آبادان» در مقابل اداره کار غرب تهران

به گزارش خبرنگار ایلنا، شماری از کارگران تعدیل شده شرکت حمل و نقل آبادان که بامداد امروز (30 اردیبهشت) از محل کار خود در منطقه اسلامشهر راهی تهران شده‌اند، در تماس با ایلنا گفتند: قرارداد شغلی ما که تعدادمان به حدود ۸۰ تا ۹۰ نفر می‌رسد؛ به مرور از سال ۹۱ به بهانه اتمام قرارداد کار، فسخ شده است.
کارگران گفتند: باوجود آنکه از آن تاریخ تاکنون، ما راننده‌های بیکار شده با طرح شکایت در اداره کار غرب تهران پیگیر مطالبات معوقات و بازگشت به‌کار خود شده‌ایم، اما هنوز بلاتکلیف هستیم.
یکی از کارگران این واحد حمل‌ونقل جاده‌ای در توضیح این ماجرا گفت: همکارانی که بیکار شده‌اند بین ۷ تا ۲۵سال سابقه کاری داشتند و همزمان برای بازگشت به کار و وصول مطالبات خود به اداره کار غرب تهران شکایت کرده‌اند که در نهایت پرونده شکایت تعدادی از همکاران‌مان به شهرستان اسلامشهر انتقال یافته است.
این کارگر افزود: هیات حل اختلاف به عنوان مرجع رسیدگی‌کننده به این شکایت در اداره کار غرب تهران با این استدلال که «ماهیت کار کارگران حمل ونقل آبادان دائمی است» اخراج ما را نپذیرفته و برای تعدادی از کارگران رای بازگشت به کار صادر کرده است.
به گفته وی، در حال حاضر بعد از گذشت چند سال هنوز به پرونده تعداد زیادی از این کارگران رسیدگی نشده و از سوی دیگر احکام صادر شده برای برخی از همکاران آنها به دلیل تمکین نکردن؛ کارفرما اجرایی نمی‌شود.
از قرار معلوم کارگران بیکار شده‌ی شرکت حمل‌ونقل آبادان در این مدت در جستجوی کار به واحدهای صنعتی و خدماتی زیادی مراجعه کرده‌اند اما به دلیل شرایط سنی خود، موفق به پیدا کردن کار نشده‌اند.

----------------------

نارضایتی کارگران مراکز درمانی علوم پزشکی گیلان از حقوق دریافتی

تعدادی از کارگران شاغل در بیمارستانها و مراکز درمانی علوم پزشکی گیلان در تماس با خبرنگار ایلنا می‌گویند: دست‌کم حدود ۴۰۰ نفر هستیم که تحت عنوان بهیار، کمک‌بهیار، خدماتی و غیره در مراکز درمانی علوم پزشکی گیلان مشغول کاریم که درآمد برخی از ما کارگران نزدیک به حداقل‌ حقوق است و دریافتی ماهانه‌مان کفاف معاش زندگی‌مان را نمی‌دهد.
به گفته آنان، کارگران و کارکنان علوم پزشکی گیلان ماهانه با اضافه کاری، مبلغی در حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنند که این رقم باتوجه به افزایش روزانه قیمت بسیاری از اقلام مصرفی و غذایی بسیار ناچیز است.
این کارگران که پیگیر وضعیت افزایش دستمزدشان هستند؛ در ادامه می‌گویند: جدا از وضعیت دستمزدهایمان، علوم پزشکی گیلان، پرداخت حدود ۷ تا ۸ ماه از حق پاداش‌های ما را به تاخیر انداخته است.
آنان می‌گویند: در مقابل این طلب مزدی، هر ماه به دفاتر مدیریتی بیمارستانها و دانشگاه علوم پزشکی گیلان مراجعه می‌کنیم اما متاسفانه علارغم وعده‌های داده شده از سوی مسئولان دانشگاه علوم پزشکی؛ همچنان معوقات مزدی ما پرداخت نشده باقی مانده است.
آنها می‌گویند: همه ما در گذشته به صورت پیمانی در علوم پزشکی مشغول کار بودیم که در دوران ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد با مجوز دولت تبدیل وضعیت شده و هم‌اکنون به صورت قرارداد مستقیم با علوم پزشکی فعالیت داریم. اما آنچه قابل تامل است مقایسه دریافتی کارگران علوم پزشکی با کارگران و کارکنان سازمان تامین اجتماعی است.
بنا بر ادعای این کارگران، دریافتی کارگران و کارکنان ساده شاغل در مراکز در مانی سازمان تامین اجتماعی تقریبا دو برابر کارکنان مراکر علوم پزشکی است.
به گفته آنان، همچنین عیدی بسیاری از کارگران مشمول قانون کار که در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی علوم پزشکی گیلان مشغول به کارند با فرمول محاسبه حقوق کارمندان دولت پرداخت می‌شود.
آنان با تاکید بر اینکه این شیوه محاسبه حق عیدی، غیرقانونی است، می‌گویند: حق عیدی تعداد زیادی از کارگران مشمول قانون کار شاغل در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی علوم پزشکی با فرمول کارگری (حداقل دو برابر دستمزد کارگران) محاسبه نمی‌شود و عیدی آنان به شیوه کارمندان دولت پرداخت می‌شود، این در حالی است که کارگران مراکز درمانی علوم پزشکی از «مزایای کارمندی» بی‌بهره‌اند.

----------------------

تظاهرات کارگران صنعت برق در زوریخِ سوییس/دولت می‌خواهد ساعات کار را افزایش دهد

به گزارش خبرنگار ایلنا، اتحادیه‌های کارگریِ صنعت برق زوریخ، روزگذشته (نوزدهم ماه مه) را به عنوان روز اعتراض به سیاست‌های دولت انتخاب کردند و برای تظاهرات در خیابان های زوریخ فراخوان دادند.
در پاسخ به این فراخوان، پانصد نفر از کارگران صنعت برق که عضو اتحادیه‌های کارگری هستند، دست از کار کشیدند و از ساعت 14 تا ساعت 15:30 در خیابان‌های زوریخِ سوییس تظاهرات کردند.
کارفرمایان قصد دارند قانون چهل ساعت کار در هفته را به چهل وچهار ساعت برگردانند، اما کارگران و اتحادیه‌های کارگری با این تغییر به زعم آنها ناعادلانه؛ مخالفند و نمی‌خواهند ساعات کار افزایش یابد.
در مورد سن بازنشستگی نیز کارگران برق خواهان تغییرسن بازنشستگی از 65 سال به 62 سال هستند.
بهتر شدن حقوق کار و تقویت قراردادهای دسته‌جمعی از دیگر خواسته‌های شرکت‌کنندگان در این تظاهرات بود. این تظاهرات درحالی‌که معترضان پلاکارهایی در دست داشتند، در جوی آرام و مسالمت‌آمیز برگزار شد.

----------------------

شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۹ مه ۲۰۱٨

امیدوارم قرار وثیقه موکلم به سرعت اجرایی شود

به گفته حسین تاج (وکیل محمد حبیبی)، سه‌شنبه‌ی هفته گذشته با وثیقه‌ی حبیبی موافقت شده و امیدواریم که در دادگاه قرار وثیقه به سرعت اجرایی شود.
وی با بیان اینکه موکل من در روز بیستم اردیبهشت در جریان تجمع معلمان بازداشت شد، گفت: موکلم تفهیم اتهام شده و اتهام او «اخلال در نظم عمومی» است.
وکیل کانون صنفی معلمان گفت: برای پیگیری حقوق قانونی موکلم از هیچ تلاشی فروگذار نخواهم کرد و امیدوارم در هفته جاری محمد حبیبی آزاد شود چراکه خواسته‌های موکلم و شانزده نفر دیگری که در تجمع بیستم بازداشت و سپس با قرار کفالت آزاد شدند، کاملا صنفی و قانونی‌ست و هیچ مطالبه‌ی غیرصنفی ندارند. محمد حبیبی (عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان) در تجمع بیستم اردیبهشت معلمان، مقابل سازمان برنامه و بودجه بازداشت شد.

----------------------

تجمع کارگران«اکیا خودرو» مقابل ساختمان استانداری آذربایجان شرقی

به گزارش ایلنا، صبح امروز گروهی از کارگران کارخانه خودروسازی «اکیا خودرو » در اعتراض به تاخیر افتادن مطالبات مزدی خود از شهرستان صوفیان برای تجمع در مقابل استانداری آذربایجان شرقی به شهر تبریز آمدند.
به گفته منابع ایلنا، کارخانه اکیا خودرو در زمینه تولید اتوبوس‌های درون شهری فعالیت دارد و کارگران آن مدعی هستند که طی چهار ماه گذشته حقوق نگرفته‌اند.

----------------------

تاخیر ۴ ماهه در پرداخت دستمزد کارگران شهرداری «سی سخت»

شهردار: بخش زیادی از معوقات پرداخت شد

به گزارش خبرنگار ایلنا، منابع کارگری ایلنا در شهرداری سی سخت گزارش دادند: کارگرانی که در شهرداری سی سخت و سازمان‌های وابسته به آن به‌صورت پیمانی، قراردادی و روزمزدی مشغول کارند. دست‌کم ۴ ماه حقوق معوقه طلب دارند.
این کارگران با بیان اینکه مهم‌ترین عامل پرداخت نشدن مزد آن‌ها کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی است، در ادامه افزودند: آخرین حقوقی که دریافت کرده‌ایم مربوط به دستمزد دی ماه ۹۶می‌شد که کارفرما آن را حدود چهار هفته قبل پرداخت کرده است.
کارگران شهرداری سی سخت در گفتگو با خبرنگار ما گفتند: پیش از این مطالباتمان به حدود ۱۰ تا ۱۲ ماه می رسید که سال پیش با تامین مالی، نیمی از این مطالبات مزدی به مرور پرداخت شد اما از بهمن ماه سال ۹۶ روند پرداخت مطالبات کارگران مجددا به روال سابق بازگشته است.
طبق اظهارات کارگران شهرداری سی سخت؛ آنها به دلیل عدم دریافت حقوق و دستمزد در ۴ماه گذشته با مشکلات مالی و خانوادگی روبرو شده‌اند. آنها همچنین اعلام کردند: بار‌ها از شهردار و شورای شهر درخواست کرده‌ایم حقوق معوقه را پرداخت نمایند ولی مسئولان تنها قول می‌دهند و در عمل کاری انجام نمی‌شود.

مطالبات کارگران شهرداری سی سخت از ۱۲ ماه به ۳ ماه رسیده است
شهردار شهرداری سی سخت با تایید معوقات مزدی، کمبود منابع مالی را علت به تاخیر افتادن دستمزد کارگران عنوان کرد.
علی‌محمد حسینی با بیان اینکه سال ۹۴ درآمد شهرداری سی سخت به حداقل کاهش یافته بود و به همین دلیل کارگران حدود ۱۲ ماه مزد معوقه طلبکار بودند، افزود: طی یکی دو سال گذشته با تامین اعتبارات مالی که بخشی از آن با وصول طلب‌های مالی شهرداری همراه بود، توانستیم بخش زیادی از مطالبات کارگران را پرداخت کنیم. به گفته وی، مطالبات کارگران شهرداری سی سخت در حال حاضر سه ماه به تاخیر افتاده است و در این زمینه می‌توان گفت شهرداری در ۲۴ ماه گذشته حدود ۳۴ ماه مزد به کارگران پرداخت کرده است.
وی همچنین درباره معوقات بیمه‌ای کارگران شهرداری سی سخت گفت: مشکلاتی درخصوص پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی کارگران وجود دارد اما در حال حاضر حق بیمه کارگران به موقع پرداخت می‌شود.
به گفته وی، شهرداری سی سخت برای تامین منابع مالی خود برخی اماکن خدماتی را در شهر تاسیس کرده و از این راه بخشی از منابع مالی خود را تامین می‌کند.

----------------------

تعویق ۴۲ ماه حقوق ۲۰ کارگر نگهبان سامان کاشی بروجرد

به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از کارگران شاغل در کارخانه «سامان کاشی» در بروجرد از بیش از ۴۲ ماه تأخیر در پرداخت حقوق ۲۰ کارگر قراردادی این کارخانه خبر داد. این کارگر که به نمایندگی از همکارانش سخن می‌گفت، در تشریح جزئیات این خبر به ایلنا گفت: سامان کاشی که تولیدکننده انواع کاشی در بروجرد واقع است، در فروردین ماه سال ۹۴ به سبب افزایش مشکلات مالی با بیش از ۴۰۰ کارگر تعطیل شد و فقط حدود ۲۰ نگهبان در این کارخانه باقی ماندند.
او با بیان اینکه هیچ کدام از کارگران بیکار شده تاکنون نتوانسته‌اند مطالبات مزدی خود را علارغم شکایت به مراجع قضایی از کارفرما دریافت کنند، در ادامه افزود: در حال حاضر ۲۰ کارگری که از زمان تعطیلی کارخانه محافظ اموال کارخانه هستند، دست‌کم ۴۲ ماه مزد دریافت نکرده‌اند.
این کارگر در خصوص سایر معوقات حقوقی ۲۰ کارگر نگهبان گفت: جدا از معوقات مزدی ۴۲ ماهه، کارفرما در سه سال گذشته عیدی و پاداش این کارگران نگهبان را پرداخت نکرده است. وی همچنین در مورد معوقات بیمه این کارگران اظهار داشت: هم‌اندازه معوقات حقوقی، بیمه کارگران به تامین اجتماعی نیز پرداخت نشده و در حال حاضر چندین ماه است دفترچه‌های درمانی آنان از سوی تامین اجتماعی تمدید یا تعویض نمی‌شود.
او در خصوص وضعیت بازنشستگی کارگران این کارخانه گفت: حدود ۵ نفر از کارگران نگهبان از چندین ماه قبل مشمول بازنشستگی با مشاغل سخت و زیان‌آور هستند اما به دلیل مشکلات بیمه‌ای و پرداخت نشدن هزینه بازنشستگی آنها؛ تامین اجتماعی بازنشستگی آنها را تایید نمی‌کند.
وی با بیان اینکه مشکلات معیشتی این ۲۰ کارگر به تبع عدم دریافت حقوق روز به روز بیشتر می‌شود. تصریح کرد: بدون تردید بی‌توجهی کارفرمایان واحد‌های تولیدی به مشکلات کارگران‌ مستقیما در کیفیت محصولات تاثیرگذار است، اما ۳۲ کارگری که به امید آینده بهتر از زمان تعطیلی کارخانه از اموال آن محافظت کردند، نبایستی امروز دچار بلاتکلیفی در تامین معاش‌ خود شوند.
به گفته این کارگر، در حال حاضر که در ماه مبارک رمضان به سر می‌بریم؛ برای تامین حداقل یک قرص نان دچار مشکل مالی هستیم و این موضوع در شان کشوری مانند ایران نیست.
گفتنی است تلاش‌های خبرنگار ایلنا برای گفتگو با مدیرعامل یا سایر مقامات کارفرمایی این کارخانه تا لحظه انتشار خبر بی‌ثمر بوده است.

جمعه ۲٨ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱٨ مه ۲۰۱٨

تخریب محل گودبرداری شده جان چهار کارگر را گرفت

جلال ملکی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره جزییات این حادثه آوار گفت: در ساعت ۹:۳۰ امروز یک مورد حادثه آوار در یک محل گودبرداری شده در خیابان نیاوران، بالاتر از خیابان یاسر به سامانه ۱۲۵ سازمان آتش‌نشانی اطلاع داده می‌شود.
وی با بیان اینکه بلافاصله دو ایستگاه با امکانات کامل به همراه عوامل شهرداری به محل حادثه اعزام می‌شود، اظهار داشت: محل حادثه قطعه زمینی به وسعت ۲۵۰ تا ۳۰۰ متر بوده که به عمق پنج متر گودبرداری شده بود.
سخنگوی سازمان آتش‌نشانی با بیان اینکه به گفته حاضران به دلیل اینکه روز تعطیل بوده فعالیت‌های عمرانی در محل انجام نمی‌شده است، تصریح کرد: کارگران که در حال استراحت و رسیدگی به امور شخصی بودند به یکباره دیوار بخش جنوبی کارگاه به وسعت حدودی ۱۵ تا ۲۰ متر تخریب می‌شود.
ملکی با بیان اینکه اطلاعات اولیه حاکی از محبوس بودن تعدادی از کارگران بود، خاطرنشان کرد: آتش‌نشانان بلافاصله عملیات جستجو و آواربرداری و خاک‌برداری را با تجهیزات دستی و مکانیکی موجود در محل آغاز کردند.
وی با بیان اینکه در دقایق اولیه دو کارگر حدود ۳۰ ساله از زیر آوار بیرون کشیده شدند، ابراز داشت: این دو کارگر تحویل عوامل اورژانس شده و از آنجا که احتمال می‌دادند افراد دیگری نیز زیر آوار باشند به کار خود ادامه دادند.
سخنگوی سازمان آتش‌نشانی ادامه داد: ساعتی بعد دو کارگر دیگر از زیر آوار بیرون کشیده شده و به عوامل اورژانس تحویل شدند که متاسفانه مشخص شد هر چهار نفر همان ساعت اولیه جان خود را از دست دادند.
به گفته ملکی، محل برای تحقیق درباره علت حادثه تحویل عوامل نیروی انتظامی و مالکان شد.

----------------------

ریزش معدن در نور مازندران/یک کارگر جان باخت

به گزارش ایلنا، روز گذشته (بیست و هفتم اردیبهشت) یک کارگر معدن در لاویج شهرستان نور استان مازنداران بر اثر ریزش دیواره‌‌‌های معدن، جان خود را از دست داد. سرپرست روابط عمومی اورژانس مازندران ضمن تایید این خبر گفت: پس از اعلام حادثه، نیروهای امدادی بلافاصله به لاویج اعزام شدند و پس از برداشتن آوار متوجه شدند که متاسفانه یک کارگر جان خود را در اثر این ریزش از دست داده است.

پنجشنبه ۲٧ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱٧ مه ۲۰۱٨

تجمع کارگران شهرداری آبادان مقابل ساختمان شهرداری مرکزی

به گزارش ایلنا، دیروز چهارشنبه (۲۶ اردیبهشت ماه) گروهی از کارگران خدماتی و پسماند شهرداری آبادان مقابل ساختمان شهرداری مرکزی این شهر تجمع کردند. دلیل تجمع این کارگران؛ پرداخت نشدن دست‌کم ۵ ماه از معوقات مزدی عنوان شده‌است.
در این زمینه آرش دُر (معاون امور مالی شهرداری آبادان) گفته است: از ماه گذشته براساس دستورالعمل استانداری خوزستان، منطقه چهار شهرداری آبادان منحل و بیش از ۱۰۰ نفر از کارکنان آن در شهرداری سه آبادان ادغام شد.
وی افزود: کارگران پسماند و فضای سبز و کارکنان شهرداری آبادان چهار ماه است که اضافه کار و حقوق دریافت نکرده‌اند و ۶۰۰ میلیارد ریال نیز به بیمه تامین اجتماعی بابت حق بیمه کارکنان شهرداری در سال‌های گذشته بدهی داریم.
معاون امور مالی شهرداری آبادان، کسر ۱۶۰ میلیارد ریال عوارض ارزش افزوده پالایشگاه آبادان از منابع درآمدی شهرداری را یکی از چالش‌های شهرداری این شهر عنوان کرد و گفت: علاوه بر این، شهرداری آبادان یک هزار و ۸۰۰ میلیارد ریال منابع درآمدی در بخش‌های مختلف ازجمله آلایندگی و ارزش افزوده را از دست داده است.
وی افزود: در چندماه گذشته این شهرداری توانسته ۱۷۰ میلیارد ریال کاهش هزینه داشته باشد و ۷۵ میلیارد ریال نیز از هزینه‌های غیرضروری خود کسر کند.
معاون امور مالی شهرداری آبادان گفت: باتوجه به وضعیت مالی این شهرداری غیر از طرح‌های اولویت‌دار طرح و پروژه جدید تعریف نمی‌شود.

----------------------

تجمع کارگران فیلتر البرز مقابل استانداری قزوین

به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز پنجشنبه (۲۷ اردیبهشت ماه) گروهی از کارگران کارخانه «فیلتر البرز» در اعتراض به بلاتکلیفی در وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتشان مقابل ساختمان استانداری قزوین تجمع کردند.
کارگران می‌گویند: علارغم اینکه این واحد در زمینه تولید و فروش محصولات خود مشکلی ندارد، دست‌کم دو ماه حقوق نگرفته‌ایم و مدیران شرکت به بهانه‌های مختلف از اوایل سال جاری اقدام به تعدیل نیرو کرده‌اند.
به گفته آنان، شرکت فیلتر البرز با ۱۰۰ کارگر از کارخانه‌های فعال استان قزوین است که در محور جاده قزوین به رشت فعالیت تولیدی دارد.
کارگران در خاتمه با بیان اینکه مسئولان قبل از تعطیلی این واحد به مشکلات آن و کارگرانش رسیدگی کنند، افزودند: هر یک از ما کارگران دارای چند سر عائله هستیم که امنیت شغلی‌مان به خطر افتاده است.
در این زمینه مسعود بابایی (مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی قزوین) با تایید معوقات مزدی کارگران فیلتر ایران گفته است: اداره کل کار استان قزوین پیگیر مطالبات کارگران این واحد صنعتی است.

----------------------

پایانِ اعتراضِ چهار روزه کارگران هپکو در اراک

به گزارش خبرنگار ایلنا، جمعی از کارگران هپکو اراک در تماس با ایلنا، از خاتمه یافتن اعتراضات صنفی چهار روز گذشته خود خبر دادند.
از قرار معلوم، پس از آنکه روز گذشته اعتراض صنفی کارگران هپکو اراک برای چهارمین روز آغاز می‌شود، برخی مسئولان شهرستانی با میانجی‌گری شرایطی را فراهم می‌کنند که به موجب آن میان کارگران و کارفرما بر سر بازگشت به کار و خاتمه اعتراض، توافق می‌شود.
این کارگران که نسبت به تاخیر در معوقات مزدی و همچنین تعیین تکلیف وضعیت کارخانه از روز یکشنبه (۲۳ اردیبهشت ماه) در مقابل کارخانه دست به اعتراض صنفی زده بودند، می‌گویند: طبق توافق کتبی که با میانجی‌گری برخی مسئولان شهرستان بین کارگران و کارفرما انجام شد، قرار است در مورد خواسته‌‌های کارگران تصمیم‌گیری شود.
کارگران هپکو اراک می‌گویند: همچنین قرار بود روز گذشته بنا بر پیشنهاد مسئولان شهرستانی جلسه‌ای در ساختمان وزارت صنعت، معدن و تجارت در تهران برگزار شود که از نتیجه این جلسه هنوز باخبر نیستیم.
کارگران این کارخانه برای پایان دادن به اعتصاب خود خواستار خلعِ سهام‌دار کنونی کارخانه هستند. به اعتقاد کارگران، سهام‌دار فعلی توانایی اداره کارخانه هپکو را ندارد. همچنین این کارگران مدعی‌اند؛ سهام‌دار فعلی اهلیت لازم را برای واگذاری نداشته و در این خصوص باید مسئولان پاسخ دهند.
آنها می‌گویند: اگر هپکو خریدار ندارد با این‌وجود ما کارگران خواستار بازگرداندن دوباره این شرکت از بخش خصوصی به دولتی (سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران) هستیم.

----------------------

چند ماه حق بیمه کارگران دو کشتی لایروبی در بندرعباس پرداخت نشده است

به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از کارگران کشتی‌های لایروبی (هاپرساکشن) در شرکت نگین‌ سبز خاورمیانه در بندرعباس؛ از عدم پرداخت ۳۰ تا ۴۳ ماه حق بیمه دست‌کم ۱۰۰ نفر از همکاران خود خبر داد.
این کارگر که به نمایندگی از دیگر کارگران این شرکت پیمانکاری سخن می‌گفت، به ایلنا گفت: در دو مقطع حق بیمه دست‌کم ۱۰۰ نفر از کارگران نگین‌ سبز خاورمیانه در اسکله بندر شهید رجایی از حقوق آن‌ها کسر شده اما به حساب سازمان تامین اجتماعی بندرعباس واریز نشده است و از آن موقع تاکنون تلاش ما کارگران برای وصول این طلب بیمه‌ای از کارفرما بی‌نتیجه باقی مانده است.
این کارگر در تشریح این تخلف کارفرما ادامه داد: در مرحله نخست، از ابتدای مرداد ماه سال ۹۰ تا پایان اسفندماه‌‌ همان سال و در مرحله دوم از ابتدای دی‌ماه سال ۹۱ تاکنون حق بیمه کارگران از حقوق آن‌ها کسر اما به حساب تامین اجتماعی واریز نشده است.
این کارگر با بیان اینکه پیش از این تعداد همکارانی که پیگیر مطالبات بیمه‌ای خود بودند به حدود ۱۵۰ نفر می‌رسید، افزود: طی این مدت تعدادی توانستند با شکایت به مراجع؛ پیگیر مطالبات بیمه‌ای خود از کارفرما باشند و آن را وصول کنند و تعدادی دیگر به دلایل مختلف محل کار خود را ترک کرده و از وضعیت وصول مطالبات بیمه‌ای آنها باخبر نیستیم. به گفته وی، کارگران طی استعلامی که از سازمان تامین اجتماعی گرفته‌اند، متوجه این تخلف کارفرما شده و سالهاست اعتراض خود را هم به تامین اجتماعی و هم به مدیریت شرکت نگین سبز بندرعباس اعلام کرده‌اند.
وی درباره پاسخ سازمان تامین اجتماعی به کارگران اظهار داشت: تامین اجتماعی دلیل این اقدام را نداشتن قرارداد شرکت نگین سبز خاورمیانه با تامین اجتماعی بندرعباس اعلام کرده است. براساس اطلاعات بدست آمده؛ این کارگران در دو گروه ۵۰ نفره تقسیم شده‌اند و هر گروه در نوبت‌های کاری ۱۵ روزه با استفاده از کشتی‌های لایروبی که به سازمان بنادر و دریانوردی تعلق دارد، عملیات لایروبی اسکله‌های بندر عباس را انجام می‌دهند.

----------------------

مصدومیت یک کارگر مقنی در تهران بر اثر سقوط از چاه

به گزارش ایلنا، حوالی ساعت ۱۴ روز گذشته (چهارشنبه، ۲۶ اردیبهشت ماه) یک کارگر چاه‌کن درحالی‌که قصد خروج از چاه یک واحد مسکونی در بزرگراه امام علی(ع)، مقابل شهرک شهید دقایقی را داشت، ناگهان به داخل چاه ۱۵متری سقوط کرد.
بنا بر گفته پیمان شامانی (رئیس ایستگاه ۲۶ آتش‌نشانی)، ماموران آتش نشانی با استفاده از تجهیزات خود کارگر مصدوم را که از شهروندان افغانستانی بود از چاه خارج و جهت انتقال به بیمارستان، تحویل عوامل اورژانس دادند.
طبق اظهارات وی، این کارگر ۳۰ ساله در اثر این حادثه از چند قسمت بدن دچار شکستگی شده است.

چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۶ مه ۲۰۱٨

وضعیت نامشخص ۱۵۰۰ کارگر دفاتر سهام عدالت

تلاش برای دریافت ۳۸ ماه مطالبات معوقه

به گزارش ایلنا، با توقف اتمام واگذاری «سهام عدالت» از سال ۹۴ تاکنون، حدود ۱۵۰۰ نفر از کارکنان دفاتر سهام عدالت در سراسر کشور برای دریافت ۳۸ ماه مطالبات مزدی خود در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
از قرار معلوم، وضعیت پیش آمده درحالی است که این کارگران همچنان در دفاتر سهام عدالت در سراسر کشور مشغول کارند و برای رسیدن به مطالبات مزدی و وضعیت شغلی خود بارها در تهران مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی و اقتصاد و دارایی به عنوان متولیان دفاتر سهام عدالت دست به تجمع اعتراضی زده‌اند که آـخرین آنها در روزهای ۲۳ و۲۴ اردیبهشت ماه جاری انجام شد.
یکی از کارکنان سهام عدالت با بیان اینکه ما حدود هزار و پانصد نفر در دفاتر شرکت‌های تعاونی سهام عدالت سراسر کشور از ابتدای سال ۹۴ به حال خود رها شده و مطالبات مزدی و بیمه‌ای‌مان پرداخت نمی‌شود.
به گفته وی، از یازده سال پیش همه کارکنان دفاتر سهام عدالت مشغول انجام خدمات به مراجعین دفاتر سهام عدالت هستند و انتقاد آنها به مسئولان وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی این است که نسبت به پرداخت مطالبات مزدی آنها بی‌توجه هستند.
طبق اظهارات این کارگر، ۱۵۰۰ نفر همزمان با آغاز طرح واگذاری سهام عدالت به استخدام سازمان خصوصی‌سازی درآمده‌ایم و از سال ۹۴ که واگذاری‌ها به اتمام رسیده، سازمان خصوصی‌سازی هیچ هزینه‌ای بابت این دفاتر پرداخت نمی‌کند و مخارج آن ازسوی کارکنان تامین می‌شود.
این کارگر افزود: هر یک از ما کارگران با چند سر عائله برای دریافت حداقل مطالبات مزدی‌مان از شهرستان‌های دورافتاده برای اعتراض به تهران سفر کنیم.
او در تکمیل سخنان خود گفت: در تجمع روز (یکشنبه ۲۰ اسفند ماه سال ۹۶) کارکنان سهام عدالت مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) که در آن «آیین نکوداشت ساماندهی سهام عدالت» از سوی سازمان خصوصی‌سازی برگزار می‌شد، مسئولان این سازمان قول پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان را تا پایان سال ۹۶داده بودند که تاکنون عملی نشده است.

----------------------

ادامه اعتراضات برنج‌کاران خوزستان/استانداری جواب روشنی نمی‌دهد

به گزارش خبرنگار ایلنا، در روزهای گذشته تعدادی از برنج‌کاران خوزستان در اعتراض به ممنوعیت کشت برنج در تابستان، مقابل استانداری خوزستان تجمع کردند. این برنج‌کاران که دو روز متوالی از ساعات آغازین صبح مقابل استانداری جمع شدند، خواستار رفع این ممنوعیت هستند و می‌گویند: ممنوعیت کاشت برنج در شرایطی که هیچ جایگزینی برایمان تعریف نشده، معیشت ما را نابود می‌کند.
یکی از برنج‌کاران گفت: استانداری خوزستان هیچ پاسخ روشنی به ما نداده است و همچنان بلاتکلیفیم.
این کشاورز با بیان اینکه «کشت برنج» شغل سنتی من، پدر و برادرانم است، می‌گوید: به بهانه کمبود آب، کشت برنج در ساحل کارون را ممنوع کرده‌اند اما هیچ فکری به حال بلاتکلیفی ما نکرده‌اند.
معاون سازمان جهاد کشاورزی خوزستان پیش از این اعلام کرد براساس مصوبه شورای کشاورزی استان کشت برنج برای سال زراعی ۹۸-۹۷ در این استان ممنوع خواهد شد. وی بحران آب موجود در کشور را علت این تصمیم اعلام کرد و خواستار این شد که برنج‌کاران به دنبال کشت حبوبات و سویا به‌‌جای برنج باشند.
طبق آمار رسمی، استان خوزستان از لحاظ کشت و تولید برنج بعد از استان‌های گیلان و مازندران، رتبه سوم کشور را به خود اختصاص داده است و شوش، شوشتر، اهواز، ایذه، باغملک و دشت آزادگان از عمده شهرستان‌های برنج‌خیز استان هستند.

----------------------

بلاتکلیفی ۱۵۰ هزار قالیبافی که بیمه آنها قطع شده/۷۰ درصد از قالیبافان خانم هستند

به گزارش خبرنگار ایلنا، خبر مختصر اما تامل برانگیز است:‌ «از سال 1394 تاکنون بیمه‌ی بیش از 150 هزار قالیباف حذف شده است.» قالیبافانی که با هزار امید، رج به رج تار و پود قالی‌هایشان را به هم گره‌زدند و بالا رفتند تا به امید روزی که بازنشست شوند و ثمره سال‌ها حق بیمه‌آی که پرداخت‌ کرده‌اند را ببینند. قالیبافانی که به گفته عبدا... بهرامی (مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف) 70 درصد آنها خانم هستند.
داستان بیمه قالیبافان به سال 1388 بازمی‌گردد که براساس مصوبه‌ای قانونی اعلام شد بافندگان کشور می‌توانند از بیمه قالیبافان بهره‌مند شوند. اما برخورداری از این بیمه؛ مشروط بر این بود که قالیبافان از سازمان فنی و حرفه‌ای گواهی مهارت بگیرند و ادارات صنعت و معدن که متولی فرش در سطح کشور هستند، این افراد را تایید کنند.
پس از طی این مراحل ‌سازمان تامین اجتماعی مکلف بود تا از افراد تایید شده 7 درصد حق بیمه بگیرد و 23 درصد دیگر را نیز دولت یارانه به تامین اجتماعی بدهد.

70 درصد قالیبافان خانم هستند
همه چیز خوب پیش می‌رفت تا اینکه بنا به گفته بهرامی، تا سال 1392 حدود 470 هزار نفر در سطح کشور بیمه شدند که بیشتر آنها نیز خانم بودند. مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف در این باره اظهار می‌کند: بیشتر قشر قالیباف کشور را خانم‌ها تشکیل می‌دهند و اگر بخواهم به درصد بگویم بانوان 70 درصد قالیبافان را تشکیل می‌دهند.
اما ورق از حدود سال 1394 بازمی‌گردد؛ بهرامی با بیان اینکه از سال 93 -94 به بعد سازمان تامین اجتماعی با دو دلیل اقدام به حذف بیمه عده‌ای از بافندگان کرد، می‌گوید: یکی از دلایل سازمان تامین اجتماعی این بود که مدعی شد برخی از افرادی که بیمه بافندگی شده‌اند قالیباف نبوده‌‌اند و از این بیمه استفاده کرد‌ه‌اند. بنابراین این سازمان طرح پایش را اجرا کرد.
وی درباره دلیل دوم سازمان تامین اجتماعی برای حذف بیمه قالیبافان نیز توضیح می‌دهد: سازمان تامین اجتماعی بر این باور بوده است که دولت سهم مالی خود را پرداخت نکرده و بودجه‌ای که برای این کار در نظر گرفته؛ کم بوده است بنابراین به عناوین مختلف شروع به حذف بافندگان کردند.
مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف به جزئیات چگونگی حذف بافندگان از بیمه می‌پردازد و می‌گوید: اگر بافنده با یک روز تاخیر حق بیمه خود را پرداخت می‌کرد یا اینکه هنگام بازرسی که بدون هماهنگی انجام می‌شد در خانه نبود، بیمه‌اش را قطع می‌کردند.

96 درصد از کارگاه‌های قالیبافی کشور در خانه‌ها دایر است
بهرامی ادامه می‌دهد: وقتی قالیبافان برای تمدید دفترچه بیمه خود به تامین اجتماعی می‌رفتند، متوجه می‌شدند که بیمه‌ آنها قطع شده است و دلیل آن را که جویا می‌شدند، می‌گفتند که یک ماه پیش بازرس آمده در خانه و شما در را باز نکردید یا اینکه با یک روز تاخیر حق بیمه خود را پرداخت کرده‌اید. صحبت که به اینجا می‌رسد، وی با گلایه اظهار می‌کند: قالیبافان هم انسان هستند و همانگونه که کارمندان اجازه مرخصی رفتن دارند آنها نیز شاید یک روز خانه نباشند یا بیمار شده باشند یا برای خرید به بازار رفته باشند اما سازمان تامین اجتماعی تحت هیچ شرایطی هیچگونه اعتراض و نامه‌ای را قبول نمی‌کند تا دوباره بازرسی را انجام بدهند. بهرامی با تاکید بر اینکه قالیبافی شغلی کاملا خانگی است، اعلام می‌کند: 96 درصد از کارگاه‌های قالیبافی کشور در خانه‌ها هستند و مجتمع نیستند که افراد آن؛ سر وقت بروند و بیایند و نباید با بهانه بیمه آنها را قطع کرد.
گفتند اگر بیمه می‌خواهید 20 میلیون تومان هزینه سنوات بدهید
مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف در بخش دیگری از توضیحات خود با بیان اینکه مشکل اینجاست که سن بیشتر این قالیبافان نیز زیاد است و شامل هیچ بیمه دیگری نمی‌شوند، می‌گوید: وقتی قالیبافان به تامین اجتماعی برای تعیین تکلیف وضعیت خود مراجعه می‌کنند به آنها گفته می‌شود که باید 20 میلیون تومان برای خرید سوابق خود بپردازی تا بیمه شوی. درصد زیادی از این قالیبافان را نیز زنان سرپرست خانوار تشکیل می‌دهند، بهرامی تصریح می‌کند:‌ مگر حمایت از زنان خانه‌دار و زنان سرپرست خانواده چیست؟ همین است که بیمه شوند و آینده‌ آنها تضمین شود.
وی با تاکید بر اینکه قالیبافان نمی‌توانند 20 میلیون تومان حق بیمه برای سنواتی که گذشته و قطع شده است، پرداخت کنند، می‌گوید: از طرفی نه تنها توان ادامه کار ندارند و نه کار دیگری لد هستند. اغلب آنها امیدشان را برای داشتن آینده مطمئن از دست داده‌اند و کسی هم حمایتشان نمی‌کند.

90 درصد از تولیدات قالیبافان صادراتی است
بهرامی با بیان اینکه قالیبافی تنها صنعتی در کشور به شمار می‌رود که عده زیادی را در خانه‌هایشان مشغول کرده است، می‌گوید: این خانواده‌ها با تولید فرش دستباف در خانه‌هایشان با این شغل خانگی کسب درآمد می‌کنند و کالایی را هم که تولید می‌کنند 100 درصد ایرانی است و حدود 90 درصد آن نیز صادر می‌شود.
به باور وی، اینکه در این چند سال گذشته که شعار اقتصاد مقاومتی و حمایت از کالای ایرانی مطرح بوده و هست، هیچ حمایتی از این قشر نشده، واقعا حق‌کشی است.
مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف با بیان اینکه چطور گفته‌اند؛ تعدادی که بیمه‌هایشان حذف شده است،‌ بافنده نبوده‌اند،‌ ادامه می‌دهد: اگر بافنده نبوده‌اند چگونه سازمان فنی و حرفه‌ای گواهینامه مهارت به آنها داده و چطور یک نهاد دولتی دیگر آنها را تایید کرده است؟ اگر اینها خلاف کرده‌اند و بافنده نبوده‌اند، مرجعی که آنها را معرفی کرده است باید جواب بدهد و اگر هم ادعایشان مستند است که واقعا هم همه مورد تایید هستند و کارت دارند، چگونه می‌شود یک شبه بیمه آنها را قطع کنند.
بهرامی با تاکید بر اینکه در این مدت خیلی پیگیر وضعیت قالیبافانی که بیمه آنها حذف شده، بوده است، تصریح می‌کند: هیچ‌کس پاسخگوی این وضعیت نبوده است و هرچه به نمایندگان مجلس گفتیم بودجه را بدهید که حق اینها ضایع نشود، نتیجه‌ای نداشت و تنها راهی که برایمان مانده زبان گویای خبرنگاران است.

خیلی از قالیبافان، زنان سرپرست خانوار هستند
وی با بیان اینکه چند روز پیش نیز وضعیت قالیبافان را به گوش علی لاریجانی (رئیس مجلس) رسانده است، می‌گوید:‌ بیش از 150 هزار خانوار بی‌‌پشتیبان شده‌اند درحالی‌که خیلی از آنها زنان سرپرست خانوار هستند که هم پولشان رفته است و هم دیگر امنیتی ندارند.
بهرامی در ادامه شمایی کلی از شرایطی که قالیبافان برای تهیه و پرداخت حق بیمه‌هایشان داشته و دارند، ارائه می‌دهد و تصریح می‌کند:‌ ماهی 60 هزار تومان برای این قشر خیلی زیاد است. حتی برخی‌ برای تهیه حق بیمه‌شان یا فرش‌هایشان را ارزان فروختند یا پول قرض گرفتند یا النگوی دستشان را فروختند به امید اینکه وقتی 55 سالشان شد آب باریکه‌ای داشته باشد و فردا محتاج دست کسی نباشند.
وی با بیان اینکه سازمان تامین اجتماعی این تنها راه و امید را برای این قشر محروم و مولد بسته است، می‌گوید: فرش ایران، پرچم فرهنگی کشور به شمار می‌رود و اگر نخواهند فعالان این صنعت را حمایت کنند، به چه می‌خواهند رحم کنند؟ زمانی 35 درصد فرش ایران به آمریکا صادر می‌شد اما تحریم شدیم حال؛ حداقل تحریم داخلی نشویم.

قرار بود تا پایان 1398، یک میلیون قالیباف باقی‌مانده بیمه شوند
مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف همچنین با اشاره به اینکه زمانی جمعیت قالیبافان کشور 2 میلیون نفر بود که با واسطه اجحاف‌هایی که در حقشان می‌شد به یک میلیون نفر کاهش یافت، تصریح می‌کند: از جمعیت باقی مانده قالیباف کشور فقط 320 هزار نفر تحت پوشش بیمه‌ای کشور قرار گرفته‌اند و بنا بود تا پایان سال 1398 حداقل یک میلیون قالیباف باقی‌مانده که هیچ بیمه‌ای ندارند، نیز تحت پوشش قرار بگیرند اما نه تنها این اتفاق محقق نشد بلکه بیش از 150 هزار بیمه شده نیز حذف شدند که البته این آمار مربوط به سال گذشته است و از 8 ماهه اخیر هنوز اطلاعی نداریم.
مدیرعامل اتحادیه سراسری تولیدکنندگان فرش دستباف در بخش دیگری از صحبت‌هایش به هزینه‌ای که از جیب قالیبافان به صندوق سازمان تامین اجتماعی واریز شده است هم گریز می‌زند و با یک محاسبه سر انگشتی می‌گوید: بیش از 150 هزار نفر ظرف حداقل 6 سال هر کدام ماهی 50 هزار تومان پرداخت می‌کردند که حداقل سالی 600 هزار تومان می‌شد که این جدای از مسئله هزینه‌ آموزش، دریافت گواهی‌ فنی و حرفه‌ای،‌ صدور کارت قالیبافی و بازرسی است.
وی با بیان اینکه دولت بابت هر فرد سالانه 20 درصد می‌پرداخته است که نفری یک میلیون و 200 هزار تومان می‌شود، ادامه می‌دهد: اگر این ارقام را ضرب در 6 سال کنیم، صدها میلیارد تومان می‌شود که همه این پول‌ها به صندوق سازمان تامین اجتماعی رفته است اما دست قالیبافان به هیچ جایی بند نیست.
گفتگو: ندا علیزاده

سه شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۵ مه ۲۰۱٨

ادامه اعتراض کارگران هپکو به عملی نشدن وعده‌هایشان

به گزارش خبرنگار ایلنا از اراک، کارگران هپکو امروز (25 اردیبهشت ماه) در اعتراض به محقق نشدن مطالباتشان برای سومین روز متوالی به نشانه اعتراض دست به تجمع زدند. هپکویی‌ها با انتقاد از عملکرد مدیر ارشد استان اظهار داشتند: شخص استاندار در سال گذشته در بازدیدی از هپکو، قول تعیین تکلیف و پایان مشکلات هپکو را تا پایان سال 96 داده بودند ولی امسال در آستانه روز کارگر، با سخنانش ما را دلسردتر کرد. ایشان با حضور در جمع کارگران هپکو اظهار داشت: "زورمان به حل مشکلات هپکو نمی‌رسد".
کارگران هپکو با تجمع در بیرون از ساختمان این شرکت، از مسئولان استان خواستار تعیین وضعیت کار در هپکو شدند. آنها ایجاد فضای کار در شرکت را مهم‌ترین مطالبه خود از مسئولان استانی و کشوری عنوان و تاکید کردند: در شرایط کنونی دیگر حقوق و معوقات برای ما اهمیت ندارد و آنچه مهم است تضمین امنیت شغلی کارگران در هپکو و تضمین ایجاد کار در کارگاه‌های شرکت است. الان دیگر به جایی رسیده‌ایم که اگر روند نبود کار در هپکو به همین شکل ادامه یابد، نابودی هپکو مسئله‌ای غیرقابل انکار و حتمی است.
وی بیان کرد: شب عید امسال منهای مشکلات مالی خانواده هپکویی‌ها، شاهد طلاق چندین خانواده از کارکنان هپکو بودیم. سوال بزرگ ما این است که چه کسی پشت قضیه واگذاری هپکو است که زور استاندار به عنوان مقام ارشد استان به حل این مشکل نمی‌رسد؟
یکی دیگر کارگران هپکو، با انتقاد از اجرای نادرست اصل 44 قانون اساسی خصوصا درباره هپکو گفت: ما با شخص کاری نداریم و مهم نیست چه کسی هپکو را تحویل می‌گیرد؛ مهم این است که شخص خریدار برای شرکت کار بیاورد و این همه نیروی بیکار بلاتکلیف و متخصص را ساماندهی کند.
وی افزود: مشکل کار، اصلی‌ترین مسئله هپکو است. هیچیک از هپکویی‌ها راضی به مسدود کردن معابر، خیابان‌ها یا مسیر ریلی شهر نیستند اما با این وضعیت چه باید کرد.
وی ادامه داد: خریدار اصلی هپکو از زمان واگذاری تاکنون به مدت ده سال، هپکو را تعطیل کرد و مالک جدید نیز در بدو ورود به هپکو، قول تامین تجهیزات مورد نیاز کارگاهی و امنیت شغلی در شرکت را داد درحالی‌که هیچیک از وعده‌ها عملی نشد و کارگران همچنان با معوقات حقوقی مواجهند.

----------------------

بلاتکلیفی کارگران تعدیل شده شرکت حمل ونقل آبادان/نارضایتی از احکام صادره

جمعی از راننده‌های اخراج شده «شرکت حمل و نقل آبادان» در تماس با خبرنگار ایلنا، از ادامه بلاتکلیفی خود خبر دادند. از قرار معلوم، قرارداد شغلی این کارگران که تعدادشان به حدود ۸۰ نفر می‌رسد به مرور از شهریور ماه سال ۹۵ تا پایان سال ۹۶ به دلیل اتمام قرارداد کار، فسخ شده است. کارگران می‌گویند: با وجود آنکه از آن تاریخ تاکنون، ما راننده‌های بیکار شده با طرح شکایت در اداره کار غرب تهران پیگیر مطالبات معوقات و بازگشت به‌کار خود شده‌ایم، اما هنوز بلاتکلیف هستیم.
یکی از کارگران این واحد حمل‌ونقل جاده‌ای در توضیح این ماجرا گفت: همکارانی که بیکار شده‌اند بین ۷تا ۲۵سال سابقه کاری داشتند و همان زمان برای بازگشت به کار و وصول مطالبات خود به اداره کار غرب تهران شکایت کردند که در نهایت پرونده شکایت تعدادی از همکارانمان به شهرستان اسلامشهر انتقال یافت.
به گفته وی، در حال حاضر نزدیک به ۲ سال از این ماجرا می‌گذرد اما هنوز تمامی کارگران بیکار شده نتوانسته‌اند مطالبات خود را از کارفرما دریافت کنند و به کار سابق خود نیز بازنگشته‌اند. او در ادامه می‌گوید: در این دو سال که بیکار بوده‌ایم در جستجوی کار به واحدهای صنعتی و خدماتی زیادی مراجعه کرده‌ایم اما به دلیل شرایط سنی‌مان تا این لحظه هیچ کاری برای من و سایر همکارانم پیدا نشده است.
او گفت: درحالی من و سایر همکارانم به دنبال ایجاد شرایط برای بازگشت به کار هستیم که چندین ماه است احکامی که از هیات تشخیص و هیات حل اختلاف اداره کار غرب تهران و شهرستان اسلامشهردر پیگیری شکایت‌مان صادر شده، رضایت ما را جلب نکرده و به آن اعتراض داریم. به گفته این کارگر شرکت حمل‌ونقل آبادان، در آراء صادر شده، مطالبات‌مان به‌صورت حداقلی محاسبه شده درحالی‌که هر یک از ما کارگران حدود ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان از کارفرما طلبکار هستیم.
او در خاتمه می‌گوید: در حال حاضر کاری برای انجام دادن نداریم و نگرانیم که با ادامه این وضعیت نتوانیم برای مدت زیادی با این شرایط زندگی کنیم.
از قرار معلوم کارگران بیکار شده‌ی شرکت حمل‌ونقل آبادان در این مدت در جستجوی کار به واحدهای صنعتی و خدماتی زیادی مراجعه کرده‌اند اما به دلیل شرایط سنی خود، موفق به پیدا کردن کار نشده‌اند.

----------------------

تعویق ۲ ماه دستمزد ۱۷۰ کارگر شهرداری هویزه

منابع کارگری در شهر هویزه با اعلام این خبر به خبرنگار ایلنا گفتند: حدود ۱۷۰ کارگر شاغل در مجموعه‌های شهرداری هویزه و سازمان‌های وابسته به آن هنوز دستمزد ماه‌های اسفند ۹۶ و فروردین سال جاری خود را دریافت نکرده‌اند.
از قرار معلوم، دستمزد بهمن ماه (۹۶) این کارگران که در سازمان‌هایی همانند آتش نشانی، فضای سبز و خدماتی شهرداری هویزه کار می‌کنند، روز گذشته پرداخت شده است.
طبق اظهارات کارگران شهرداری هویزه، علاوه بر معوقات مزدی، این عده در زمینه پرداخت بیمه تامین اجتماعی نیز دچار مشکل هستند و در برخی از ماه‌های سال دفترچه‌های درمانی آنها فاقد اعتبار است.
طبق ادعای این کارگران، مهم‌ترین عامل پرداخت نشدن مزد آنها کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی است.
آنها همچنین اعلام کردند: بار‌ها از شهردار و شورای شهر درخواست کرده‌اند حقوق معوقه را پرداخت نمایند ولی مسئولان تنها قول می‌دهند و در عمل کاری انجام نمی‌شود.
کارگران در خاتمه تصریح کردند: مشکلاتی که در زمینه پرداخت دستمزد آنان بوجود آمده، باعث نگرانی کارگران شهرداری شده و آنان نیازمند دریافت همه معوقات حقوقی خود هستند.

----------------------

مرگ یک کارگر بر اثر ریزش معدن منگنز در قم

به گزارش ایلنا، مدیرعامل معدن منگنز و نارچ از جان باختن یک کارگر ۴۰ ساله در این حادثه خبر داد. «راغبیان» علت وقوع این حادثه را ریزش لایه دیواری یکی از تونل‌ها بیان کرد. وی با اشاره به اینکه این حادثه (ریزش لایه کناری) در معادن کم نظیر است، افزود: با احتساب فوت این کارگر در ۵۰ سال گذشته، هفت کارگر در حوادث این معدن جان باخته‌اند. معدن منگنز و نارچ قم با دو میلیون تن ذخیره قطعی بزرگترین معدن منگنز خاورمیانه است. این معدن در کیلومتر ۱۵ جاده قدیم قم اصفهان واقع شده و منگنز استخراجی به کارخانه ذوب آهن اصفهان ارسال می‌شود.

----------------------

دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۴ مه ۲۰۱٨

کارگران هپکو برای دومین روز متوالی تجمع کردند
منابع خبری خبرنگار ایلنا در کارخانه هپکو اراک می‌گویند: دلیل برپایی این اعتراض دو روزه، بی‌تفاوتی کار فرمای کارخانه در قبال پرداخت مطالبات کارگران و وضعیت شرکت است. به ادعای این کارگران، مشکلات کارخانه هپکو اراک هر روز بیشتر می‌شود و بخش خصوصی کارخانه که اخیرا مسئولیت این واحد صنعتی را برعهده گرفته، نسبت به مشکلات کارخانه و کارگرانش بی‌توجه است و هر روز بر فشار مشکلات افزوده می‌شود.
طبق اظهارات کارگران هپکو، آنها در جریان اعتراض روزگذشته هیچ پاسخی از سوی مسئولان دریافت نکردند به همین دلیل امروز اعتراض خود را برای دومین روز پیاپی ادامه دادند.

----------------------

تجمع کارگران «تراورس» مشهد در اعتراض به مشخص نبودن وضعیت شغلی
به گزارش خبرنگار ایلنا، به دنبال برپایی تجمعات صنفی کارگران تراورس در نقاط مختلف کشور، صبح امروز گروهی از کارگران خطوط ابنیه راه‌آهن (تراورس) مشهد در اعتراض به آنچه بی‌توجهی مسئولان به خواسته‌های صنفی‌شان می‌خوانند، در محل کار خود دست به تجمع زدند.
کارگران تراورس مشهد که امروز اجتماع صنفی خود را مقابل ساختمان ایستگاه راه‌آهن مشهد برپا کردند، می‌گویند: چندین سال است که وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان مشخص نیست. این کارگران می‌گویند: دو ماه و نیم دستمزد عقب افتاده به همراه بیمه طلب داریم در این حال وضعیت بیمه تکمیلی‌مان مشخص نیست.
این کارگران دلیل به تعویق افتادن مطالبات مزدی خود را که به صورت حداقلی پرداخت می‌شود، تامین نشدن منابع مالی ازسوی کارفرما عنوان می‌کنند.
طبق اظهارات کارگران معترض، یکی دیگر از مشکلات صنفی آنها نداشتن امنیت شغلی به سبب داشتن قراردادهای کوتاه‌مدت یک‌ماهه است که آنهم برای کارگرانی که بیش از ۱۰ سال سابقه کار دارند، هر ماه به صورت آزمایشی منعقد می‌شود.
این کارگران می‌گویند: شرکت تراورس در نواحی ریلی کشور حدود ۷ هزار کارگر دارد که مجموع این کارگران از شرایط موجود نگران هستند.
از قرار معلوم، همزمان با کارگران تراورس مشهد، کارگران نواحی لرستان، زاگرس، رباط کریم، اسلامشهر، زنجان و ... از ابتدای هفته جاری در اعتراض صنفی به سر می‌برند.

----------------------

وضعیت نامشخص ۲۵ کارگر رسمی سدید ریخته‌گر

بلاتکلیفی در بازنشستگی و وصول مطالبات معوقه
منابع کارگری در کارخانه «سدید ریخته‌گر» به خبرنگار ایلنا گفتند: با توقف فعالیت تولیدی این کارخانه از خرداد ماه سال ۹۴ تاکنون، حدود ۲۵ کارگر رسمی آن در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند و همه آنها چندین ماه مزایای مزدی معوقه و حق بیمه طلبکارند و سنوات این کارگران نیز پرداخت نشده است.
به گفته این کارگران، وضعیت پیش آمده درحالی‌ست که پیش‌تر و در زمان فعالیت کارخانه «سدید ریخته‌گر» تعداد کارگران این واحد تولیدی به حدود ۳۰۰ نفر می‌رسید. از این تعداد حدود ۲۷۵ نفر از آنها که به‌ صورت قراردادی فعالیت داشتند، از خرداد ماه سال ۹۴ به دلیل عدم نیاز اخراج شده‌اند.
یکی از کارگران رسمی سدید ریخته‌گر با بیان اینکه از موعد بازنشستگی او و ۲۴ نفر از همکارانش گذشته، درباره شرایط سخت بازنشستگی خود و همکارانش گفت: ما با استفاده از مزایای بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور امکان بازنشستگی داریم اما چون کارفرما توانایی پرداخت حق بیمه و سهم ۴ درصدی بیمه آنان را در مشاغل سخت و زیان‌آور ندارد، امکان بازنشستگی برای این تعداد کارگر وجود ندارد.
به گفته وی، چندین سال است به دلیل پرداخت نشدن حق بیمه آنها به تامین اجتماعی، دفترچه‌های درمانی کارگران این کارگاه فاقد اعتبار بوده و در این زمینه دچار مشکلات زیادی هستند. وی همچنین گفت: همه اموال کارخانه ازسوی طلبکاران مصادره شده و آنها هرچند ماه یکبار با نظارت مراجع قضایی برخی اموال کارخانه را به فروش می‌رسانند و بدین ترتیب بخش کمی از مطالبات خود را با رای دادگاه دریافت می‌کنند.
طبق اظهارات این کارگر هریک از ما کارگران رسمی سدید ریخته‌گر براساس سوابق کار مبالغی بین ۷۰ تا ۸۰ میلیون از کارفرما طلبکاریم. این درحالی‌ست که چندین سال است ما کارگران علارغم داشتن طلب مالی از شرکت برای تامین حداقل مایحتاج روزانه خانواده‌های خود دچار مشکل هستیم.
این کارگر کارخانه سدید ریخته‌گر با بیان اینکه امیدوار است در سال ۹۷ به همت مسئولان شهرستان اسلامشهر مشکلات صنفی او و سایر همکارانش مرتفع شود، در ادامه گفت: در حال حاضر علاوه بر معوقات مزدی که مربوط به سالهای گذشته می‌شود، موضوع تعیین تکلیف ما ۲۵ کارگر رسمی با سوابق ۲۵ تا ۲۷ سال هنوز مشخص نیست.

----------------------

تاخیر در پرداخت معوقات مزدی کارگرانِ ایستگاه راه‌آهن در زواره

مدیرکل راه‌آهن یزد: پیمانکار وعده پرداخت داده است
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران ایستگاه راه‌آهن زواره در استان اصفهان که از نظر شغلی تحت پوشش اداره راه‌آهن یزد هستند، از تاخیر در دریافت حقوق و مزایای مزدی خود انتقاد دارند. این کارگران که هنوز دستمزد ماه گذشته را نگرفته‌اند، می‌گویند: از سال گذشته نیز مطالبات مزدی پرداخت نشده داریم. این تاخیرها دیگر تبدیل به یک عرف متداول شده و پیمانکار همواره دستمزد ما را با تاخیر بسیار پرداخت می‌کند.
این کارگران می‌گویند: هنوز حقوق اسفندماه را که قرار بوده فروردین دریافت کنیم، نگرفته‌ایم.
یکی از کارگران راه‌آهن زواره با بیان اینکه مسئولان باید فکری به حال تاخیر در پرداخت دستمزد کارگران پیمانکاری بکنند، می‌گوید: همه ما کارگران اقساط بانکی داریم و وقتی مشخص نیست کی قرار است حقوق‌مان را بپردازند، چطور می‌توانیم وام‌های خود را پرداخت کنیم؟ این مساله زندگی ما را با مشکل مواجه می‌کند.
سیدمصطفی داوودی (مدیرکل راه‌آهن یزد) با اشاره به اینکه کارگران ایستگاه راه‌آهن زواره اصفهان، طرف قرارداد با «بخش خصوصی» هستند و راه‌آهن به لحاظ قانونی اجازه دخالت در امور این بخش را ندارد، گفت: البته ما پیگیری کرده‌ایم و پیمانکار برای پرداخت حقوق معوقه این کارکنان تا پایان هفته قول مساعد داده است.
وی در خصوص عدم پرداخت حقوق کارکنان راه‌آهن ایستگاه زواره از اسفند ماه سال گذشته افزود: به لحاظ قانونی اداره کل راه‌آهن یزد اجازه ورود به این موضوع را ندارد و کارگران از نگاه قانونی در صورت نداشتن رضایت از کارفرما می‌توانند با مراجعه به اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی به‌عنوان دستگاه حاکمیتی بین کارگر و کارفرما، شکایت خود را مطرح کنند.
وی عنوان کرد: در چنین مواردی با اعلام رای اداره کار، راه‌آهن می‌توانند حق کارگران را از صورت وضعیت پیمانکار بخش خصوصی کسر و به کارگران در ازای حق‌الزحمه‌شان پرداخت نماید.

----------------------

انفجار در پتروشیمی آبادان/چهار کارگر مصدوم شدند
به گزارش ایلنا، پیش از ظهر امروز، در واحد تولیدی ۷۰۰ پتروشیمی آبادان، انفجار رخ داد که در پی آن، چهار کارگر دچار مصدومیت جزئی شدند.
روابط عمومی پتروشیمی آبادان در ارتباط با این حادثه با بیان اینکه آتش سوزی در این واحد تولیدی پس از دقایقی مهار شد، اظهار کرد: این حادثه تلفات جانی دربر نداشت و خسارت جزیی در واحد رخ داده است.
منابع غیررسمی دلیل بروز حادثه را نشت یکی از پمپ‌های گاز در واحد ۷۰۰ دانسته‌اند ولی روابط عمومی پتروشیمی اعلام کرده علت بروز حادثه در دست بررسی است.

----------------------

کشته و زخمی شدن سه کارگر در تبریز بر اثر ریزش ساختمان نیمه‌کاره
به گزارش ایلنا، روز گذشته (بیست و سوم اردیبهشت)، یک ساختمان نیمه‌کاره در تبریز فروریخت. در این حادثه، دو کارگر میانسال جان خود را از دست دادند و یک کارگر دیگر نیز به شدت مجروح شد.
معاون عملیات سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تبریز با تایید این خبر گفت: خبرهای منتشر شده در فضای مجازی مبنی بر وقوع این اتفاق به دلیل ریزش باران نادرست است. جلیل ستاری ادامه داد: دلیل اصلی وقوع این اتفاق ناگوار، فشار خاک و فرو ریختن دیوار حایل بوده است.
وی، محل این حادثه را محله «بارون آواک» در بخش مرکزی تبریز اعلام و اظهار کرد: متاسفانه بر اثر این حادثه دو کارگر 60 و 65 ساله جان خود را از دست دادند و یکی از کارگران نیز مصدوم و برای درمان به مراکز درمانی تبریز منتقل شد.

----------------------

یکشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۳ مه ۲۰۱٨

تجمع کارگران هپکو اراک مقابل کارخانه
به گزارش خبرنگار ایلنا، گروهی از کارگران معترض کارخانه هپکو اراک در ادامه اعتراضات صنفی خود، صبح امروز (۲۳ اردیبهشت ماه) با تجمع در مقابل شرکت، خواسته‌های صنفی خود را مطرح کردند.
یکی از کارگرانی که در این اجتماع صنفی حضور داشت، گفت: در واکنش به محقق نشدن وعده‌های کارفرما و همچنین نامشخص بودن وضعیت کارخانه اینجا جمع شده‌ایم.
وی در تشریح اتفاقاتی که باعث شده او و همکارانش تجمع کنند، گفت: حدود یکسال است مالکیت این واحد صنعتی از سوی مسئولان سازمان خصوصی‌سازی با حداقل ارزش مالی به سهامدار جدید واگذار شده است، در این مدت کارفرما علارغم وعده‌های داده شده در خصوص بهبود وضعیت کارخانه خوب عمل نکرده و اخیرا در گفتگو با یکی از رسانه‌های مکتوب برنامه‌های کوتاه‌مدت خود را برای راه‌اندازی کارخانه اعلام کرده است.
به گفته وی، قرار بود براساس تعهدات، کارفرمای جدید تا پایان خرداد ماه همه مشکلات شرکت اعم از کارخانه و کارگرانش را مرتفع کند اما به تازگی مشاهده کرده‌ایم کارفرما نه تنها در این موارد هیچ اقدامی انجام نداده و مشکلات همچنان باقی‌ست بلکه اخیرا در یکی از رسانه‌های مکتوب از برنامه‌های کوتاه مدت خود برای بهبود وضعیت کارخانه صحبت کرده و این موضوع بعد از یکسال نگران کننده است.
وی با بیان اینکه در زمان واگذاری؛ اهلیت مالک جدید توسط مسئولان مربوطه تایید شده بود، یادآور شد: به دنبال برپایی دور نخست اعتراضات کارگران هپکو اراک که در سال نود‌وپنج اتفاق افتاد، سازمان خصوصی‌سازی، سهامدار سابق را به دلیل نداشتن اهلیت برکنار کرد اما با آمدن سهام‌دار جدید در وضعیت شرکت هیچ تغییری ایجاد نشده است.

----------------------

تجمع کارکنان سهام عدالت مقابل ساختمان خصوصی‌سازی
به گزارش خبرنگار ایلنا، تعدادی از کارکنان حاضر در تجمع امروز که از نقاط مختلف کشور برای پیگیری وضعیت شغلی و مطالبات معوقه خود عازم تهران شده‌اند، گفتند: برای چندمین بار است که جهت پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالبات‌مان از نقاط مختلف کشور به تهران سفر می‌کنیم و مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی دست به تجمع می‌زنیم. به گفته معترضان، پیش از این نیز کارکنان دفاتر سهام عدالت مقابل ساختمان‌های مجلس شورای اسلامی، وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی تجمع کرده بودند که آخرین آن مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) انجام شد.
طبق اظهارات کارکنان سهام عدالت؛ در تجمع روز (یکشنبه ۲۰ اسفند ماه سال ۹۶) مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) که در آن «آیین نکوداشت ساماندهی سهام عدالت» از سوی سازمان خصوصی‌سازی برگزار می‌شد، مسئولان این سازمان قول پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان را تا پایان سال داده بودند که تاکنون عملی نشده است.
به نقل از این کارگران گفته می‌شود، حدود هزار و پانصد نفر در دفاتر شرکت‌های تعاونی سهام عدالت سراسر کشور با سوابق حدودا ۱۱ سال مشغول کار هستند که به حال خود رها شده و در حال حاضر حدود ۳۸ ماه مطالبات مزدی و بیمه‌ای معوقه طلبکارند.
تجمع‌کنندگان در پلاکاردی از مسئولان وزارت امور اقتصادی و دارایی خواسته‌اند باتوجه به شعار امسال پس از ۱۱ سال فعالیت شرکت‌های سهام عدالت، اشتغال آتی آنها را مدنظر قرار داده و حقوق و دستمزد معوقه ۳۸ ماه کارکنان سهام عدالت را پرداخت کند.

----------------------

کارگران بالای چهل سال فقط سه روز در هفته کار کنند

کار تمام-وقت تا ۶۷ سالگی مفید نیست
به گزارش خبرنگار ایلنا، «انستیتوی کارگران ملبورن» در استرالیا به عنوان یک موسسه تحقیقاتی مستقل، اخیراً پژوهشی انجام داده که نتایج آن نشان می‌دهد هیچ رابطه مستقیمی بین ساعات کار کارگران و بهره‌وری آنها وجود ندارد؛ به عبارتی کارفرما با هرچه بیشتر کارکشیدن از نیروی کار نمی‌تواند در تولید یا خدمات به بهره‌وری بالا برسد و نرخ انباشت سرمایه‌ی خود را بالا ببرد؛ از یک جایی به بعد، نیروی کارِ «خسته» و پر از استرس، دیگر کارایی ندارد.
در این تحقیق، ۳۵۰۰ زن و ۳۰۰۰ مردِ کارگر، تحت نظر محققان قرار گرفتند و نحوه عملکرد ذهنی آنها براساس ساعات کار مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه مشخص شد که بهترین کارایی و بهره‌وری آنها زمانی است که فقط ۲۵ ساعت در هفته کار می‌کنند و این شاخص با افزایش سن، تقویت می‌شود؛ به عبارتی برای کارگران بالای چهل سال، بهترین گزینه، فقط سه روز کار کردن در هفته یا همان ۲۵ ساعت کار هفتگی است.
نتایج این تحقیق، شاخص‌های بهره‌وری را در چرخشی به سمت« فراغت ذهنی و آسودگی خیال» کارگر هدایت می‌کند؛ در بخش دیگری از این نتایج آمده که اگر رابطه مناسب و قابل قبولی بین ساعات کار و ساعات فراغت و تفریح و علی‌الخصوص تعطیلات در محیط آرام وجود نداشته باشد، کارایی بی‌معنا خواهد بود.
در پایان، این تحقیق مدعی‌ست آنطور که دولت‌ استرالیا و بسیاری دیگر از دولت‌ها در نظام سرمایه‌داری مدرن می‌پندارند، کار تمام-وقتِ نیروی کار تا سن ۶۷ سالگی چندان برای جامعه مفید نیست و می‌تواند اختلالات اجتماعی و روانی متعددی به بار بیاورد.

----------------------

بلاتکلیفی ۱۸۰ کارگر اخراج شده «صدر فولاد» برای بازگشت به کار

تعویق ۷ ماه مزد معوقه
به گزارش ایلنا، آذر ماه سال ۹۶، حدود ۱۸۰ نفر از کارگران کرخانه «صدر فولاد» خرم‌آباد در استان لرستان با میانگین ۱۰ تا ۱۵ سال سابقه کار به دلیل عدم نیاز از سوی کارفرما اخراج شدند. همچنین حدود ۳ نفر از پرسنل اداری صدر فولاد که در دفتر تهران کار می‌کردند، کار خود را از دست داده‌اند.
به نقل از کارگران این واحد صنعتی گفته می‌شود، برای پیگیری مطالبات مزدی وضعیت بازگشت به کارمان هرچند روزی یک‌بار مقابل ساختمان نهادهای مختلف دست به اعتراض می‌زنیم اما هنوز بلاتکلیف هستند.
از قرار معلوم کارگران این کارخانه در پنج ماهی که اخراج شده‌اند؛ در جستجوی کار به واحدهای صنعتی و خدماتی زیادی مراجعه کرده‌اند اما به دلیل شرایط سنی که دارند تا این لحظه هیچ کاری برای آنها پیدا نشده است.
گفته می‌شود کارگران اخراجی در حال حاضر حدود ۷ ماه مطالبات مزدی از کارفرما خود طلبکارند اما تاکنون تحت پوشش بیمه بیکاری قرار نگرفته‌اند. آنها نگرانند که با ادامه این وضعیت نتوانند برای مدت زیادی با این شرایط بتوانند ادامه دهند.
به گفته کارگران اخراجی؛ مدیریت این واحد صنعتی مدعی‌ست در شرایطی که به دلیل مشکلات اقتصادی حتی قادر به پرداخت دستمزد کارگران موجود نیست، امکان بازگشت به کار اخراج‌شدگان وجود ندارد.

----------------------

مرگ کارگر ساختمانی در بندر ترکمن بر اثر برق‌گرفتگی
به گزارش ایلنا، یک کارگر ساختمانی حین کار در بندر ترکمن بر اثر برق‌گرفتگی، جانش را از دست داد. در این حادثه که صبح روز شنبه (بیست و دوم اردیبهشت) رخ داد، «صمد فرشادی کرد» ساکن و اهل روستای خواجه نفس شهرستان گُمیشان، در حین لوله‌کشی یک ساختمان در بندر ترکمن، جان خود را از دست داد.
شدت برق‌گرفتگی به حدی بود که فرد حادثه دیده، در جا علایم حیاتی را از دست داد و نیروهای امداد نیز نتوانستند او را احیا کنند. به گفته‌ی معاون اجتماعی انتظامی بندر ترکمن، ساختمانِ محل حادثه بیمه نبوده‌ است.

----------------------

شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۲ مه ۲۰۱٨

مامور خاطی شهرداری منطقه ۷ اخراج شد
به گزارش ایلنا، فیلمی از ضرب و شتم یک کارگر توسط مامور شهرداری در فضای مجازی منتشر شده است که در آن مامور برای تنبیه کارگر او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد. مامور خاطی سپس رو به شهروندان معترض کرده و به آنها می‌گوید: «کارگر خودم هست و می‌تونم بزنم».
در پی انتشار این تصاویر که شباهت بسیار به تصاویری دیگر از برخورد ماموران شهرداری با شهروندان دارد، بازهم شهرداری اعلام کرد با مامور خاطی برخورد و او اخراج شده است.
عباس مافی (معاون خدمات شهری شهرداری منطقه ۷) در تشریح جزئیات این خبر گفته است: شهرداری منطقه ۷ با استفاده از یک پیمانکار قصد دارد مانع زباله‌گردی افرادی شود که پسماندهای ارزشمند را جمع‌آوری می‌کنند. پیمانکار نیز افرادی را استخدام کرده تا این کار را انجام دهند.
وی افزود: در فیلمی که منتشر شده، فرد خاطی نیروی تحت استخدام شرکت پیمانکار بوده که وظیفه او برخورد با افراد خاطی بوده اما اینکه او برخورد فردی نامناسب داشته، ما را بر آن داشت تا با او برخورد کرده و او را اخراج کنیم. با پیمانکار هم برخورد صورت گرفت.

----------------------

تقاضای کارکنان تعدیلی «مرکز بهداشت شرق اهواز» برای بازگشت به کار/پیمانکار قرارداد را تمدید نکرد
به گزارش خبرنگار ایلنا، حدود صد نفر از کارکنان مرکز بهداشتی-درمانیِ شرق اهواز که در پی اجرای طرح تحول سلامت جذب شده بودند، از ابتدای سال جاری بیکار شده‌اند. یکی از این کارکنان به نمایندگی از طرف همکارانش گفت: در دو ماه گذشته به همه نهادهای مربوط مراجعه کردیم تا برای بازگشت به کار ما فکری بکنند؛ اما تاکنون هیچ پاسخی نگرفته‌ایم. حتی چهارشنبه گذشته به استانداری خوزستان مراجعه کردیم اما جواب روشنی به ما ندادند. وی که مدرک کارشناسی بهداشت دارد، در ارتباط با روندی که منجر به تعدیل خود و همکارانش شده، گفت: تعداد ۷۰ نفر از ما با آزمون وزارت کشور سال ۹۳ از مهر ماه ۹۴ مشغول به کار شدیم که در ادامه به منظور گسترش طرح سلامت این تعداد به ۴۰۰ نفر رسید. این طرح به صورت پیمانکاری به یک شرکت خصوصیِ وابسته به هلال احمر واگذار شد. پایان اسفند ماه سال گذشته قرارداد ما با این شرکت تمام شد که پس از آن، با ما تمدید قرارداد نکردند و خاتمه همکاری را به ما اعلام کردند. او مطالبه خود و همکارانش را بازگشت به کار و عقد قرارداد حداقل یک ساله، عنوان کرد و گفت: شاید این حرف درست باشد که در ابتدای طرح تحول سلامت، نیروی مازاد جذب شد اما در بین ما تعدیلی‌ها افراد کاربلد و متخصص نیز هستند که در حال حاضر بیکارند. به عبارتی با اجرایی شدن طرحِ حذف نیروهای مازاد، خشک و تر با هم سوخته‌اند و این درست نیست؛ چرا باید بعد از دو سال و اندی کار کردن، یک‌باره همه‌ی ما را بیکار کنند؟

----------------------

بازگشت به کار تعدیلی‌های فاز ۱۹ پارس جنوبی/پیگیری‌‌ها و رایزنی‌ها نتیجه داد
به گزارش خبرنگار ایلنا، «خبر خوب» برای پیمانکاری‌های پارس جنوبی و به خصوص آنها که در فاز ۱۹ (پالایشگاه دهم) مشغول به کار هستند، بازگشت به کار ۸۰ کارگری‌ست که از ابتدای سال جاری بیکار شده بودند.
این کارگران که از نیروهای پیمانکاریِ حراست فاز ۱۹ بودند، با خاتمه قرارداد در اسفند ماه گذشته بیکار شدند. آنها از ابتدای سال برای بازگشت به کار تلاش‌های بسیاری صورت دادند؛ از نامه‌نگاری و استمداد از نمایندگان مجلس گرفته تا مراجعه حضوری به دفتر مدیریت مناطق آزاد.
در نهایت این پیگیری‌ها نتیجه داد و حراستی‌های فاز ۱۹ هفته گذشته دو مرتبه شاغل شدند و به سر کار قبلی خود بازگشتند.
در این میان، رایزنی‌ها و پیگیری‌های سکینه الماسی (نماینده مردم دیر و کنگان در مجلس شورای اسلامی) را نمی‌توان نادیده گرفت. یکی از این کارگرانِ بازگشتی می‌گوید: نماینده مجلس و برخی از مقامات محلی، برای بازگشت به کار ما خیلی تلاش کردند و صدای ما را به گوش مقامات وزارت نفت که کارفرمای مادر همه ماست، رساندند که این جای قدردانی دارد.
وی اضافه کرد: البته در حال حاضر با ما قرارداد دو ماهه بسته‌اند و قرار است آخر خرداد دوباره تعیین تکلیف شویم؛ البته قول داده‌اند که حتی اگر در نگهبانی و حراست برای ما ۸۰ نفر کاری نباشد، ما را به بخش‌های دیگرِ پالایشگاه دهم منتقل کنند. پالایشگاه دهم پارس جنوبی در فاز ۱۹ در شهرستان کنگان واقع است.

----------------------

جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۱ مه ۲۰۱٨

تجمع اعتراضی کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی آذربایجان
به گزارش ایلنا، روز گذشته (۲۰ اردیبهشت ماه) گروهی از کارگران شرکت خدمات مهندسی خط و ابنیه فنی، منطقه آذربایجان در محدوده ایستگاه راه‌آهن تبریز تجمع کردند.
به ادعای این کارگران؛ پرداخت مطالبات مزدی آنها چندین ماه به تاخیر افتاده و یکی دیگر از مشکلات صنفی آن‌ها نداشتن امنیت شغلی به سبب داشتن قراردادهای کوتاه‌مدت است که باعث نگرانی بیشتر کارگران شده است.
کارگران خطوط ابنیه آذربایجان یادآور شدند؛ پیش از این نیز به دلیل بی‌توجهی‌ مدیریت کارفرما نسبت به مشکلاتشان، اعتراضی مشابهی را انجام داده بودند.

کارگران ابنیه مشکلات خود قانونی پیگیری کنند
مدیرکل راه‌آهن آذربایجان‌شرقی در رابطه به تجمع روز گذشته کارگران بخش ابنیه راه‌آهن گفته است: رسیدگی به موضوع تجمع‌کنندگان مربوط به راه‌آهن نبوده و باید از طریق مراجع قانونی حل شود.
به گفته «شاپور ار‌صلانی» کارگرانی که دیروز در تبریز تجمع کرده بودند شامل دو بخش هستند که قریب به ۶۰ نفر به شکل رسمی مشغول به کار هستند که در قالب خصوصی‌سازی طبق تصمیمات دولتی به بخش خصوصی واگذار شده‌اند و در شرکت خدمات ابنیه فنی مشغول به فعالیت هستند.
وی افزود: قرارداد این شرکت در سال ٩٦ با راه‌آهن استان به پایان رسیده و در مناقصه جدید برنده نشد و به دلیل جلوگیری از مشکلات و جابه‌جایی‌ها، با توجه به حضور پیمانکار در شهرهای دیگر جلسه سه‌جانبه‌ای با پیمانکار قدیم، جدید و راه‌آهن آذربایجان‌شرقی برگزار شد و قرار بر فعالیت کارگران در همان بخش بود.
مدیرکل راه‌آهن آذربایجان‌شرقی با بیان اینکه تجمع‌کنندگان خواستار بازگشت از بخش خصوصی به دولتی هستند ولی متاسفانه این موضوع در دست اداره‌کل راه‌آهن استان نیست، تصریح کرد: کارکنان دچار مشکل به قوه قضائیه مراجعه کرده و پیگیر مشکل هستند و امیدواریم به نتیجه برسند، ما نیز در حد توان پیگیر خواهیم بود.
وی ادامه داد: مشکل کارگران راه‌آهن یک تصمیم دولتی بوده و مصوبه دولت مبنی بر خصوصی‌سازی است و این کارگران جزو افرادی هستند که دیگر از بدنه راه‌آهن جدا شده‌ و به بخش خصوصی ملحق شده‌اند و اصلاً موضوع دست ما نیست.
ارصلانی خاطرنشان کرد: حل این مشکل نیاز به ورود مجلس یا مصوبه جدید دولت دارد تا دوباره به مجموعه راه‌آهن برگردند. وی، در رابطه به اینکه کارگران تجمع‌کننده سردرگم بوده و نمی‌دانند به وزارت رفاه یا راه و شهرسازی مراجعه کنند، گفت: پیمانکاری به‌طور کامل و قانونی به وزارت کار مرتبط بوده و زیر نظر آنها هستند.
مدیرکل راه‌آهن استان افزود: در ابتدای ورود پیمانکار، کارگران مشکلاتی از لحاظ احکام داشتند و به واسطه راه‌آهن توانستیم اداره‌کار و رفاه اجتماعی را نیز وارد موضوع کنیم و جلسات متعددی در این خصوص برگزار شد هر آنچه طبق قانون به کارگران تعلق می‌گیرد با نظر مستقیم اداره کار در احکام لحاظ شده است.
وی تاکید کرد: این وظیفه اداره‌کل راه‌آهن استان است تا هر آنچه حق و حقوق قانونی کارکنان بوده را پیگیری کرده و پیمانکار نیز موظف به پرداخت است.
ارصلانی با تاکید به اینکه قانون اداره کار، رفاه و تعاون اجتماعی برای همه کارگران و کارکنان یکسان است، افزود: حق و حقوق کلیه پرسنل تا پایان اسفند سال گذشته تسویه شده و حق و حقوق فروردین‌ماه نیز در دست بررسی است و به محض اتمام بررسی وجه به حساب آنها واریز خواهد شد.
وی ادامه داد: پروژه فعلی در دست پیمانکار از محل طرح‌های عمرانی بوده و باید دولت نقدینگی لازم این طرح را تأمین کند تا راه‌آهن نیز به تبع آن بتواند پرداختی به پیمانکار داشته باشد ولی با همه این شرایط ما پیمانکار را موظف به پرداخت به موقع حقوق پرسنل کرده‌ایم و اگر کم و کسری وجود داشته باشد، پیگیر هستیم.

----------------------

پنجشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱۰ مه ۲۰۱٨

«تجمع معلمان شاغل و بازنشسته در استان‌های مختلف

دستمزد بالاتر از خط فقر و "نه" به خصوصی‌سازی آموزش، مطالبات اصلی‌ست
به گزارش خبرنگار ایلنا، از ساعت ده صبح امروز (بیستم اردیبهشت) معلمان شاغل و بازنشسته به مناسبت هفته معلم در تهران و استان‌های مختلف تجمع اعتراضی برگزار کردند. این تجمع در تهران مقابل سازمان برنامه و بودجه و در استان‌ها مقابل ادارات آموزش و پرورش برگزار شده‌است.
معلمان با در دست داشتن پلاکاردهایی اعتراض خود را به کمبود بودجه‌های آموزشی و دستمزدهای پایین‌تر از خط فقر نشان داده و از مسئولان می‌خواهند به مطالبات آنها رسیدگی کنند. یکی از حاضران در تجمع امروز که در استان فارس مقابل اداره آموزش و پرورش حاضر شده، در ارتباط با خواسته‌های معلمان می‌گوید: منِ بازنشسته خواهان اجرای همسان‌سازی، مستمری های بالاتر از خط فقر و بیمه کارآمد هستم؛ اما همه معلمان یک‌سری خواسته‌های مشترک دارند ازجمله تامین آموزش رایگان و کیفی برای همه کودکان و مخالفت با خصوصی‌سازی آموزش. ما حاضران در تجمع خواستار افزایش بودجه‌های آموزشی هستیم و می‌خواهیم آموزش و پرورش در اولویت اول تصمیم‌گیرندگان باشد تا شاهد فردایی بهتر باشیم.
یکی از معلمان حاضر در تجمع در تماس با ایلنا از بازداشت حدود شش نفر از تجمع‌کنندگان در تهران خبر داد.
هنوز از دلیل این بازداشت و محل نگهداری بازداشتی‌ها اطلاعی در دست نیست.
در تجمع امروز که فراخوان آن پیش از این توسط شورای هماهنگی کانون‌های صنفی معلمان سراسر کشور صادر شده بود، صدها معلم در شهرها و استان‌های شرکت کردند.
در قطعنامه‌ی این تجمع آمده‌است:
عدم توجه به زندگی و معیشت معلمان بازنشسته و شاغل و بی‌توجهی به کیفیت آموزش در مدارس نشان از آن دارد که آموزش‌وپرورش در اولویت نهادهای حاکمیتی و مسئولان دولتی نیست. شورای هماهنگی نسبت به این وضعیت اعتراض دارد و نسبت به ادامه بی‌توجهی‌ها و تبعات آن به مسئولان هشدار می‌دهد.
شورا پیش‌بینی می‌کند با توجه به افزایش بی‌رویه تورم و گرانی و افزایش تعداد دانش آموزان (با توجه به رسیدن دانش آموزان نظام جدید به پایه دوازدهم ) وضعیت نیروهای آموزشی و اداری مدارس در سال تحصیلی 98 –97 به‌مراتب سخت‌تر خواهد شد و توجه ویژه به وضعیت معلمان و نیازهای دانش آموزان امری ضروری است.

----------------------

«میکسر» جان کارگر جوان اصفهانی را گرفت
به گزارش خبرنگار ایلنا، شب گذشته (نوزدهم اردیبهشت) یک کارگر جوان در «خور و بیابانک» استان اصفهان بر اثر سقوط در دستگاه میکسر جان باخت.
به گفته منابع خبری ایلنا، متوفی در حین کار، در دستگاه میکسر سیمان در یک کارگاه بلوک زنی سقوط کرد؛ بلافاصله پس از حادثه همکاران او با نیروهای امداد تماس گرفتند اما متاسفانه شدت حادثه به حدی بود که حضور به موقع نیروهای امداد نیز نتوانست جان کارگر مصدوم را نجات دهد. کارگر متوفی 26 سال داشت و همان شب گذشته، جنازه او تحویل پزشکی قانونی شد.

----------------------

سقوط کارگر ساختمانی روی میلگرد
به گزارش ایلنا، ساعت هشت صبح دیروز سقوط کارگر از ارتفاع در خیابان تهرانپارس، شهرک حکیمیه، خیابان پاسگاه به سامانه ۱۲۵ اعلام شد که ستاد فرماندهی آتش‌نشانی تهران، بی‌درنگ زنگ ایستگاه ۵۶ و گروه امداد و نجات ۱۰ را به صدا درآورد و آتش‌نشانان به محل حادثه اعزام شدند.
بهمن رضایی‌نیا، رئیس ایستگاه ۵۷ آتش‌نشانی درباره جزئیات این حادثه اظهار کرد: یک کارگر هنگام کار در یک مجتمع تجاری در حال ساخت، به علت نامعلوم از ارتفاع چهار متری به پایین سقوط کرد و روی میلگردهای فلزی ساختمان افتاده بود.
وی ادامه داد: آتش‌نشانان پس از بررسی محل حادثه، خود را به فرد مصدوم رساندند و به وسیله تجهیزات مخصوص و برانکارد با رعایت کامل اصول ایمنی کارگر بیست و پنج ساله را از محل حادثه خارج کرده و به سطح زمین انتقال دادند.
بنابر اعلام پایگاه خبری ۱۲۵؛ علت بروز این حادثه بی‌احتیاطی و عدم استفاده از تجهیزات ضروری بود و با توجه به مصدومیت کارگر جوان از نواحی گردن، دست و پا‌ها، وی برای مداوا به مرکز درمانی منتقل شد.

----------------------

چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۹ مه ۲۰۱٨

کارگران معدن یورت بیش از ۵ ماه حقوق معوقه دارند

عدم رعایت استانداردهای ایمنی در معدن
به گزارش ایلنا، «علیرضا ابراهیمی» با یادآوری حادثه انفجار معدن زمستان یورت که باعث کشته شدن 43 نفر از معدنچیان شد، گفت: متاسفانه از این حادثه درس عبرت نگرفته نشد و به رعایت استاندارد‌ها و ایمنی در معدن بی‌توجهی می‌شود. البته هرچند بعد از حادثه خدماتی به کارگران این معدن ارائه شد اما پس از ۶ ماه این خدمات رسانی متوقف شد.
نماینده مردم رامیان و آزادشهر در مجلس شورای اسلامی، با انتقاد از اینکه کارگران معدن یورت بیش از ۵ ماه حقوق معوقه دارند و بیمه آن‌ها ناقص پرداخت می‌شود، تصریح کرد: البته مشکل کارگران حقوق معوقه نیست بلکه عدم ایمنی معدن است این در حالی است که بخش خصوصی نیز هیچ توجهی به رعایت استاندارد‌ها ندارد.
وی با یادآوری تلاش برای پیگیری مشکلات کارگران معدن یورت از طریق وزارت صنعت، افزود: این پیگیری‌ها هنوز به نتیجه نرسیده است.
این نماینده مردم در مجلس دهم، با انتقاد از اینکه استانداردهای ایمنی در معدن یورت زمستان آزادشهر رعایت نمی‌شود، گفت: به صورت جدی نیاز است ایمنی در معادن توسط دولت انجام شود زیرا پیمانکار به هیچ وجه به این مهم توجه نداشته و به فکر سودآوری و منفعت اقتصادی خود است نه جان کارگران.
ابراهیمی تصریح کرد: وزارت صنعت، معدن وتجارت تاکنون نتوانسته گامی جدی در جهت رفع مشکلات کارگران بردارد و از سویی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز تاکنون ورودی جدی به حوزه تامین اجتماعی و بیمه این قشر نداشته است.
نماینده مردم رامیان و آزادشهر در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه کار در معدن جزو مشاغل سخت و زیان‌آور محسوب می‌شود، گفت: در این رابطه خلاء قانونی نداریم و کار در معدن جزو مشاغل سخت است اما بخش خصوصی خود را ملزم به رعایت قانون نمی‌داند؛ در این رابطه نیاز است وزارت کار، صنعت و معدن و شورای عالی معادن به مشکلات کارگران معدن توجه بیشتری داشته باشند.

----------------------

انتظار ۵ ساله کارگران «اشکان چینی» برای دریافت مطالبات معوقه
به گزارش خبرنگار ایلنا، فعالیت کارخانه «اشکان چینی» در قزوین یکبار با ۲۰۰ کارگر در سال ۹۲ و بار دیگر با ۱۵۰ کارگر در مرداد ماه سال ۹۴ به دلیل آنچه از سوی کارفرما «مشکلات مالی» خوانده شده‌ است، تعطیل اعلام شد و از آن زمان تا امروز هنوز بخش عمده‌ای از مطالبات کارگران‌ تعدیل شده این واحد، پرداخت نشده است.
کارگران این کارخانه تولیدکننده ظروف چینی گفتند: مجموع مطالبات مزدی و بیمه‌ای ۲۰۰ کارگر که در سال ۹۲ بیکار شده‌اند به بیش از یک میلیارد تومان می‌رسد. و مطالبه ۱۵۰ کارگر دیگری که در فاصله زمانی بازگشایی کارخانه چینی اشکان تا تعطیلی مجدد آن در مرداد ماه سال ۹۴ بیکار شده‌اند نیز به بیش از ۲ میلیارد تومان می‌رسد.
این کارگر درباره روند پیگیری حقوقی دریافت مطالباتشان خود و سایرهمکارانش می‌گویند: بعد از بدقولی کارفرما‌ همه کارگران بیکار شده به صورت مجزا بعد از دریافت ترک کار خود به اداره کار قزوین شکایت کردند و اداره کار حکم به پرداخت مطالبات آنها داده است اما کارفرما تمکین نکرد به همین دلیل پرونده به مراجع قضایی واگذار شد.
کارگران اشکان چینی در ادامه تصریح کردند: باوجود آنکه در این پنچ سال، کارگران اخراجی طی سه مرحله با دریافت حکم توقیف از مراجع قضایی، اموال کارخانه را برای فروش به مزایده گزاشته‌اند اما هر بار به دلایلی نامعلومی امکان فروش برای آنها مهیا نشده و کارگران هنوز به مطالبات خود نرسیده‌اند.

----------------------

بلاتکلیفی کارگران «اسوه ایران» ادامه دارد
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران کارخانه اسوه ایران در تشریح جزئیات مشکلات این کارخانه افزوند: کارفرمای کارخانه اسوه ایران چند سال است حضور فیزیکی در کارخانه ندارد و کارگران را بدون پرداخت دستمزد رها کرده است.
آنها می‌گویند: تعدادی از کارگران خودخواسته محل کار خود را‌‌ رها کرده یا به مرور بازنشسته شده‌اند بطوری که هم‌اکنون تعداد کارگران کارخانه به ۱۲ نفر رسیده است. از این تعداد هم حدود ۳ نفر بعد از تعطیلات نوروز سر کار خود حاضر نمی‌شوند.
کارگران این کارخانه عمده مشکل کارخانه اسوه ایران را مشکلات مدیریتی و مالکیتی عنوان کرده و گفتند: هر یک از کارگران به صورت میانگین ۱۷ تا ۲۵ سال سابقه کار دارند که استمرار وضعیت فعلی کارخانه نگرانی آن‌ها را بیش از حد کرده است.
این کارگران با اشاره به پیگیری وضعیت خود ازسوی مسئولان مختلف استانی اعتقاد دارند: تاکنون وعده‌های زیادی از طرف مسئولان به ما داده شده اما نتیجه‌ای مبنی بر متقاعد کردن کارفرما برای پرداخت حقوق کارگران به دست نیامده است. کارخانه «اسوه ایران» واقع در شهرک صنعتی قزوین سازنده لوح‌ دیگ‌های بخار وشوفاژ است.

----------------------

سقوط کارگر ساختمانی روی میلگرد
به گزارش ایلنا، ساعت هشت صبح دیروز سقوط کارگر از ارتفاع در خیابان تهرانپارس، شهرک حکیمیه، خیابان پاسگاه به سامانه ۱۲۵ اعلام شد که ستاد فرماندهی آتش‌نشانی تهران، بی‌درنگ زنگ ایستگاه ۵۶ و گروه امداد و نجات ۱۰ را به صدا درآورد و آتش‌نشانان به محل حادثه اعزام شدند.
بهمن رضایی‌نیا، رئیس ایستگاه ۵۷ آتش‌نشانی درباره جزئیات این حادثه اظهار کرد: یک کارگر هنگام کار در یک مجتمع تجاری در حال ساخت، به علت نامعلوم از ارتفاع چهار متری به پایین سقوط کرد و روی میلگردهای فلزی ساختمان افتاده بود.
وی ادامه داد: آتش‌نشانان پس از بررسی محل حادثه، خود را به فرد مصدوم رساندند و به وسیله تجهیزات مخصوص و برانکارد با رعایت کامل اصول ایمنی کارگر بیست و پنج ساله را از محل حادثه خارج کرده و به سطح زمین انتقال دادند.
بنابر اعلام پایگاه خبری ۱۲۵؛ علت بروز این حادثه بی‌احتیاطی و عدم استفاده از تجهیزات ضروری بود و با توجه به مصدومیت کارگر جوان از نواحی گردن، دست و پا‌ها، وی برای مداوا به مرکز درمانی منتقل شد.

----------------------

۲ کارگر ساختمانی پس از سقوط به چاهک آسانسور به شدت مصدوم شدند
به گزارش ایلنا، شامگاه روز گذشته حوالی ساعت ۱۹ تعدادی از کارگران شاغل در یک ساختمان نیمه‌ساز در تماس با سامانه ۱۲۵ آتش‌نشانی از سقوط دو کارگر به داخل چاهک آسانسور خبر دادند که بلافاصله آتش‌نشانان ایستگاه ۶۵ و گروه امداد و نجات ایستگاه ۳۸، به محل حادثه در خیابان فلاح، میدان بهاران، خیابان عابدی روانه شدند.
ولی فلاحی؛ فرمانده آتش‌نشانان اعزامی درباره جزئیات این حادثه اظهار کرد: دو کارگر جوان افغانستانی، در هنگام کار در آسانسور ساختمان ۶ طبقه در حال احداث، به علت نامعلوم به طبقه منفی یک و چاهک آسانسور سقوط کرده و به شدت مصدوم شده بودند.
وی افزود: آتش‌نشانان بلافاصله، خود را به مصدومان رساندند و همزمان با ایمن‌سازی محل حادثه، اقدامات لازم و کمکهای اولیه را تا رسیدن عوامل اورژانس انجام دادند. بنابر اعلام پایگاه خبری ۱۲۵؛ آتش‌نشانان با رسیدن عوامل اورژانس، مصدومان را برای مداوا و انتقال به مرکز درمانی تحویل آن‌ها دادند و با ارائه تذکرات ایمنی به کارگران دیگر به مأموریت خود پایان دادند.

----------------------

سقوط مرگبار کارگر جوان در ساختمان نیمه‌کاره
به گزارش ایلنا، ساعت 21:55 شب گذشته (هجدهم اردیبهشت) در پی تماس کارگران ساختمانی با سامانه 125 مبنی بر سقوط یک کارگر به انتهای چاهک آسانسور، نیروهای عملیاتی ایستگاه 55 به همراه گروه امداد و نجات 3 با هماهنگی ستاد فرماندهی سازمان آتش نشانی تهران، به بزرگراه اشرفی اصفهانی جنوب به شمال، بعد از بزرگراه شهید حکیم، خیابان درخشانی رهسپار شدند
امیر عباس عادل، فرمانده آتش نشانان اعزامی به محل حادثه در این باره گفت: در یک ساختمان 10 طبقه در حال احداث، یک کارگر 16 ساله تبعه افغان از طبقه چهارم به چاهک آسانسور در طبقه منفی 3 سقوط کرده بود.
وی در ادامه گفت: آتش نشانان پس از رسیدن به محل حادثه خود را به انتهای چاهک آسانسور رساندند و پس از خارج کردن مرد جوان، وی را برای انجام معاینات پزشکی تحویل امدادگران اورژانس دادند که متأسفانه پس از معاینات اولیه مشخص شد کارگر جوان بر اثر شدت جراحات وارده، جان خود را از دست داده است.
فرمانده آتش نشانان اضافه کرد: پس از بررسی‌های بیشتر مشخص شد که کارگر جوان در حال انتقال مصالح ساختمانی بوده که ناگهان به دلیل فاصله ای که بین اتاقک آسانسور و سطح زمین در آن طبقه وجود داشته به انتهای چاهک آسانسور سقوط کرده است.
عادل خاطرنشان کرد: آتش نشانان پس از دادن تذکرات ایمنی به مهندسین ناظر و سازنده ساختمان با تحویل دادن محل به عوامل انتظامی به ماموریت خود پایان دادند و به ایستگاه مراجعت کردند.

----------------------

سه شنبه ۱٨ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ٨ مه ۲۰۱٨

تجمع کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی مقابل مجلس

انتظار برای طرح جذب به درازا کشید
به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (هجدهم اردیبهشت) حدود صد نفر از کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی سراسر کشور از استان‌های مختلف به تهران آمده و مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع کردند.
یکی از حاضران در تجمع با بیان اینکه ماه‌هاست در انتظار آمدن «طرح جذب» به صحن علنی مجلس هستیم، گفت: قبل از آغاز سال جدید به دلیل در دستور بودن بررسی لایحه بودجه، ما را در اولویت‌های بعدی قرار دادند. در سال جدید نیز هنوز نوبت به بررسی طرح جذب ما نرسیده است. امیدواریم ظرف امروز یا فردا این طرح در صحن علنی مجلس مطرح شود و تکلیف ما کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی هرچه زودتر روشن شود.
سال گذشته، طرح جذب کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی در بدنه دولت، در کمیسیون اجتماعی مجلس رای آورد و از این رو کارگزاران منتظر مطرح شدن این طرح در صحن علنی مجلس هستند.
این چندمین بار است که کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی از شهرها و استان‌های مختلف به تهران آمده و تجمع اعتراضی برگزار می‌کنند. مهم‌ترین خواسته‌ی آنها روشن شدن تکلیف استخدامی و خروج از بلاتکلیفی شغلی‌ست.

----------------------

تاخیر ۵ ماهه در پرداخت دستمزد ۶۰۰ کارگر شرکت جنگل شفارود
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران شاغل در مجموعه شرکت سهامی جنگل شفارود واقع در استان گیلان هنوز دستمزد ۵ ماه گذشته خود را دریافت نکرده‌اند. این کارگران می‌گویند: کارفرما مدعی‌ست مهم‌ترین عامل پرداخت نشدن مزد آن‌ها کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی است. در عین حال این کارگران نگران امنیت شغلی خود با اجرای طرح «تنفس جنگل» ازسوی منابع طبیعی و جنگل‌بانی هستند.
به نقل از کارگران شرکت جنگل شفارود که در زمینه چوب و تامین بخشی از نیاز صنایع سلولزی کشور در منطقه رضوان شهر استان گیلان فعالیت دارد، گفته می‌شود؛ در شش ماه گذشته با اجرای این طرح (تنفس جنگل) فعالیت آنان رونق سابق را نداشته و کارفرما از مدت‌ها قبل ناچار شده است بخش زیادی از فعالیت شرکت را کاهش دهد.
به گفته کارگران، پیش از این مطالبات کارگران این شرکت به ۷ ماه می‌رسید که کارفرما اواخر سال گذشته (۹۶) با تامین منابع مالی بخش از آن را به حساب کارگران پرداخت کرد. آنان با بیان اینکه کارگران این کارخانه از وضعیت موجود رضایت ندارند، در ادامه گفتند: علاوه بر مطالبات مزدی کاهش تولیدات این کارخانه؛ تهدیدی بر امنیت شغلی کارگران قراردادی و رسمی کارخانه شده است.
همچنین کارگران شرکت جنگل شفارود در خصوص پیگیری مطالبات مزدی خود گفتند: سال قبل برای پیگیری مطالبات معوقه خود چندین تجمع اعتراض در محوطه شرکت انجام دادند که به نوعی مشکلات خود را در نتیجه دریافت نکردن ۷ ماه مزد معوقه به گوش مسئولان برسانیم. با این حال همه مسئولان شهرستانی از وضعیت کارگران این شرکت مطلع هستند. تلاش خبرنگار ایلنا برای شنیدن پاسخ مسئولان شرکت جنگل شفارود تا لحظه ارسال خبر بی‌نتیجه باقی مانده است.

----------------------

نارضایتی بازنشسته‌های پتروشیمی آبادان از تاخیر در پرداخت مطالبات
به گزارش خبرنگار ایلنا، بازنشسته‌های پتروشیمی آبادان از تاخیر متداول در پرداخت مستمری‌های خود انتقاد دارند.
یکی از این بازنشستگان که به همراه دیگر همکاران خود روز گذشته برای پیگیری این مساله به فرمانداری آبادان مراجعه کرده‌ است، می‌گوید: معمولاً مستمری بازنشستگی ما با تاخیر پرداخت می‌شود و صندوق بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت که مسئول پرداخت مستمری‌های ماست، می‌گوید کارفرما (پتروشیمی آبادان) در پرداخت سهم خود تعلل می‌کند.
از قرار معلوم، مشکل اصلی، عدم پرداخت چهار درصد سهم کارفرما برای بازنشستگی پیش از موعد است که باعث می‌شود مستمری‌های بازنشستگان پیش از موعد پتروشیمی آبادان با تاخیر پرداخت شود.
این بازنشسته با بیان اینکه هزینه‌های زندگی ما بازنشستگان بالاست و تاخیر در پرداخت مستمری‌ها، زندگی ما را با دشورای مواجه می‌کند، گفت: از فرمانداری آبادان و مقامات مسئول می‌خواهیم به مشکلات ما بازنشستگان پتروشیمی که سالها در یک شغل سخت و زیان‌آور مشغول به کار بوده‌ایم، رسیدگی کنند و نگذارند حقوق ما ضایع شود.

----------------------

کارگران «ایران چوکا» دست‌کم سه ماه مزد طلبکارند
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران شاغل در «ایران چوکا» واقع در کیلومتر ۱۰ شهرستان رضوان شهر استان گیلان مدعی هستند دست‌کم سه ماه دستمزد از کارفرمای خود طلبکارند.
به گفته کارگران «ایران چوکا» حدود هزار کارگر در این واحد تولیدکننده انواع کاغذ مشغول کارند که از بهمن ماه سال ۹۶ دستمزد آن‌ها به تاخیر افتاده و مشکلاتی نیز در خصوص بیمه تامین اجتماعی آنها وجود دارد.
این منابع کارگری با یادآوری اینکه مدیریت این مجموعه مانند سایر بنگاه‌های اقتصادی در چند سال گذشته برای تامین منابع مالی با چالش‌هایی روبرو بوده است، افزود: نگرانی کارگران از این است که مبادا با استمرار وضعیت فعلی این کارخانه‌ها، معوقات مزدی آن‌ها در ماه‌های آینده افزایش پیدا کند به همین دلیل روز شنبه (۱۵ اردیبهشت ماه) کارگران به‌صورت خودجوش یک تجمع اعتراضی در محل کار خود برپا کردند.
کارگران با تاکید بر پیگیری مسئولان استانی درمورد وضعیت کارخانه «ایران چوکا» و کارگرانش گفتند: امیدوار بودیم با تغییرات مدیریتی که به‌وجود آمده، مشکلات این قطب تولیدکننده کاغذ برطرف شده و سطح تولید افزایش پیدا کند و درنتیجه مشکلات کارگران از قیبل تاخیر‌های متداول در پرداخت مطالبات مزدی نیز برطرف شود.

----------------------

پایان اعتراض دو روزه کارگران شرکت حمل ونقل خلیج فارس در تهران
به گزارش خبرنگار ایلنا، منابع خبری ما در این واحد حمل ونقل جاده‌ای گزارش کردند: معترضان از کارگرانی هستند که طی روز‌های ۱۶ و ۱۷ اردیبهشت ماه در واکنش به پرداخت نشدن بیش از سه ماه مزد معوقه و همچنین بلاتکلیفی که از زمان خصوصی‌سازی این واحد تولیدی به آن دچار شده‌اند، اعتراض کرده بودند.
گفته می‌شود؛ این تجمع اعتراضی حوالی ساعت ۹ صبح روز گذشته آغاز شد و در ‌‌نهایت حوالی ساعت ۱۷ و سی دقیقه عصر با وعده مسئولان سازمان خصوصی‌سازی خاتمه یافت. این کارگران که شمار آن‌ها تا ۴۰۰ نفر برآورد می‌شود، به ایلنا گفتند: روز گذشته همزمان با تجمع مقابل ساختمان خصوصی‌سازی برای پیگیری مطالبات مزدی خود با مراجعه به کلانتری ۱۳۲ شهرک غرب که در جوار سازمان خصوصی‌سازی واقع شده است، از مسئولان انتظامی کشور درخواست استمداد کردیم که در ‌‌نهایت مسئولان خصوصی‌سازی جلسه‌ای را به‌صورت حضوری با آن‌ها ترتیب دادند.
به گفته آنان، مسئولان ارشد سازمان خصوصی‌سازی با گوش دادن به سخنان و مشکلات آنان، وعده پیگیری خواسته‌ای کارگران را تا چند روز آینده دادند. کارگران تصریح کردند: خواسته ما پرداخت مطالبات معوقه مزدی و واگذاری دوباره شرکت به بخش خصوصی جدید است که این امکان قرار است با باز شدن نماد فروش در شرکت بورس فراهم شود.
کارگران این واحد حمل ونقل جاده‌ای می‌گویند: همه کارگران شرکت حمل ونقل خلیج فارس که از شهرستان اسلامشهر راهی تهران شده بودند، با اعتماد به وعده مسئولان ارشد سازمان خصوصی‌سازی موقتا به تجمع اعتراضی خود پایان دادند.

----------------------

یک کارگر مخابرات بر اثر سقوط از ارتفاع جان‌ باخت
به گزارش ایلنا، این حادثه زمانی رخ داد که کارگر مخابراتی در ارتفاع یک برج مخابراتی در خیابان پیروزی، خیابان پنجم نیروی هوایی با بر هم خوردن تعادلش روی نورگیر ساختمان مجاور، سقوط می‌کند.
«میرمنصور موسوی» فرمانده آتش‌نشانان اعزامی گفت: فرد حادثه‌دیده از کارگران شرکت پیمانکاری اداره مخابرات تهران بوده که به قصد تعمیر خطوط تلفن بالای دکل رفته بود اما متاسفانه امدادگران اورژانس مرگ وی را در محل حادثه تایید کردند.

----------------------

شنبه ٨ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲٨ آپریل ۲۰۱٨

کارگران فولاد قزوین چادر زدند

وضعیت شغلی و معوقات مزدی کارگران مشخص نیست
به گزارش خبرنگار ایلنا، جمعی از کارگران فولاد قزوین واقع در شهرستان تاکستان از ادامه اعتراضات صنفی خود خبر دادند.
این کارگران می‌گویند: بیش از یک ماه است که در اعتراض به عدم پرداخت مطالبات معوقه وضعیت شغلی‌مان، مقابل ساختمان نهادهای مختلف دولتی در استان و شهرستان تجمع کرده‌ایم و امروز نیز با زدن چادر مقابل ورودی کارخانه خواستار رسیدگی مسئولان به وضعیت نابسامان خود شده‌ایم.
از قرار معلوم، کارفرمای کارخانه فولاد قزوین از حدود یک هفته قبل درهای کارخانه را به روی کارگران معترض بسته و اجازه ورود آنها را به کارخانه نمی‌دهد. این درحالی‌ست که مسئولان کارخانه برای جایگزین کردن نیروی کار جدید اطلاعیه‌ای بر سر در کارخانه نصب کرده‌اند.
این کارگران ضمن شرح مشکلات معیشتی خود می‌گویند: تا زمانی که مدیران کارخانه و مقامات محلی و استانی به اوضاع ما رسیدگی نکنند، به اعتراض صنفی ادامه خواهیم داد. ظاهرا کارگران این کارخانه جدا از مطالبات جاری (دستمزد اسفند ۹۶ و فروردین ۹۷)، حدود ۵ تا ۷ میلیون تومان از کارفرمای سابق کارخانه طلب دارند که طبق قوانین واگذاری کارفرمای جدید باید مسئولیت پرداخت آن را برعهده گیرد. در عین حال حق بیمه این کارگران از دی ماه ۹۶ به تامین اجتماعی پرداخت نشده است.
به گفته کارگران معترض فولاد قزوین، پس از واگذاری این واحد به بخش خصوصی در سال ۹۶، مشکلات کارگران این شرکت آغاز شده و در ماه‌های گذشته اوضاع به شدت وخیم‌تر شده است.
این کارگران می‌گویند: ماه گذشته حدود ۱۰۰ نفر از همکارانمان یکجا از کار بیکار شدند و بعد از گذشت چند روز با حمایت سایر کارگران کارخانه به کار سابقشان بازگشتند. با این حال نگرانی از بیکاری هم بر نگرانی‌ها و مشکلات کارگران افزوده شده است.

----------------------

کارگران «سیستم‌های صنعتی» ۱۰ ماه مزد معوقه و عیدی طلبکارند
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران شاغل در «سیستم‌های صنعتی» واقع در کیلومتر دو تاکستان به قزوین مدعی هستند ۱۰ ماه دستمزد از کارفرمای خود طلبکارند.
به گفته کارگران «سیستم‌های صنعتی» حدود ۷۰ کارگر در این واحد تولیدکننده انواع مخازن نفتی و گازی مشغول کارند که از خرداد ماه سال ۹۶ دستمزد آنها به تاخیر افتاده و در عین حال عیدی و پاداش پایان سال ۹۶ خود را دریافت نکرده‌اند.
این منابع کارگری با یادآوری اینکه مدیریت این مجموعه مانند سایر بنگاه‌های اقتصادی در چند سال گذشته برای تامین منابع مالی با چالش‌هایی روبرو بوده است، افزود: نگرانی کارگران از این است که مبادا با استمرار وضعیت فعلی این کارخانه‌ها، معوقات مزدی آن‌ها در ماه‌های آینده افزایش پیدا کند.
طبق اظهارات کارگران، علاوه بر مطالبات مزدی سال ۹۶ بخش دیگری از مطالبات آنها مربوط به پاداش حق تولید می‌شود که از سالها قبل کارفرما آن را به‌صورت عرفی به کارگران پرداخت می‌کرده و در حال حاضر؛ کارگران پنج ماه پایانی سال ۹۵ طلبکارند.
به گفته آنها، همچنین مدیریت «سیستم‌های صنعتی» بدهی‌های مالی زیادی بابت تاخیر در پرداخت بیمه کارگران به تامین اجتماعی دارند و در حال حاضر حق بیمه کارگران از از مهر ماه ۹۶ به تامین اجتماعی پرداخت نشده است.
کارگران با تاکید بر پیگیری مسئولان استانی در مورد وضعیت کارخانه«سیستم‌های صنعتی» و کارگرانش گفتند: اگر مسئولان هرچه سریعتر به وضعیت «سیستم‌های صنعتی» رسیدگی نکنند، در آینده نزدیک شاهد تعطیلی کامل واحدهای آن و بیکاری کارگرانش خواهیم بود.

----------------------

کارگرانی که لابه‌لای قراردادها از یاد رفته‌اند
به گزارش خبرنگار ایلنا، حرف که می‌زند احساس می‌کنی نگاهش از روی همه چیز سُر می‌خورد؛ انگار از همه چیز کناره گرفته، از دنیا و مافیها؛ از فرزندی که در کمپ ترک اعتیاد در حاشیه شهر مشهد بستری‌ست؛ از همسری که از داربست سقوط کرد و زمین‌گیر شد و بعد هم دِق کرد و رفت؛ از خودش؛ زنی اهل روستاهای حاشیه بیرجند با لهجه‌ای که هم‌آهنگ دوبیتی‌های قدیمی و دوتار خراسانی‌ست.
سالهاست که به قول خودش مجاورِ «امام رضا» شده، از همان زمان که خشکسالی آمد، همان سال‌های زلزله و کم‌آبیِ خراسان جنوبی؛ همسرش در جستجوی کارِ ساختمان به مشهد آمد اما عاقبتش به خیر نشد؛ سقوط و مرگ. سرنوشت محتوم خیلی از کارگران ساده‌ی بخش ساختمان، گریبان او را هم گرفت. حالا این زن، دستْ‌تنها مانده با یک فرزند که درگیر غول اعتیاد، از این کمپ به آن کمپ سرگردان است و روی دست مادرِ بی پناه مانده‌.
این زن، زنی که نامش «ریحانه» است. گرچه از دنیا و مافیها بُریده اما هنوز ترجیع‌بند کلامش، امید ناتمامِ زنی با دست‌های ترک‌خورده را فریاد می‌زند. زنی که بعد از هر دو جمله می‌گوید «قربان امام رضا بروم... راضیم به گدایی درگاهش...» بیشتر از دو سال است که برای یک شرکت پیمانکاری کار می‌کند. کارش نظافت یک سرویس بهداشتی در یکی از فضاهای سبز مشهد است. شب‌ها را هم کنار همان سرویس بهداشتی، در یک اتاقک کوچک و نمناک به سر می‌برد:
«همین‌جا کنار سرویس‌ها اتاقی تاریک و نمور دارم. بازهم خدا را شکر. نمی‌توانم اجاره خانه بپردازم. نصف حقوقم می‌رود برای ماهانه‌ی کمپ اعتیاد پسرم؛ باقی را هم خرج دوا و درمان خودم می‌کنم. رماتیسم دارم. دیابت هم دارم؛ اما بیمه ندارم....»
او که نه همسرِ کارگرش بیمه بوده که حالا مستمری و دفترچه خدمات درمانی داشته باشد و نه خودش سابقه برخورداری از خدمات حمایتی تامین اجتماعی را داشته، مجبور است برای برخورداری از خدمات بهداشتی و درمانی، مبالغی گزاف بپردازد. ریحانه از شرایط شغلی‌‌اش هم ناراضی‌ست اما می‌گوید برای زنی در شرایط و موقعیت او فرصتی بهتر از این پیدا نمی‌شود:
«کمتر از یک میلیون تومان دریافتی دارم؛ قرارداد نوشته هم ندارم. شرکت، کار را از شهرداری مشهد گرفته و برای نگهداری فضای سبز چند نفر را استخدام کرده که وظیفه من نظافت سرویس‌هاست. به خاطر سن و سالی که دارم، حق بیمه هم برایم نمی‌پردازند و البته می‌دانند که با اوضاعی که من دارم، سمتِ شکایت و گرفتن حقم نمی‌روم...»
سرنوشتِ ریحانه، سرنوشتی منحصر به فرد نیست. زنان و مردان بسیاری در شرکت‌های پیمانکاری مختلف مورد اجحاف قرار می‌گیرند و به کمتر از حداقل مزد رضایت می‌دهند و از ترس اینکه مبادا بیکار شوند، صدایشان هم درنمی‌آید. پیمانکاران فقط در «شهرداری‌ها» نیستند، هرجا که پول هست، پیمانکار هم هست، شهرداری‌ها، پروژه‌های راهسازی و حمل و نقل و البته پروژه‌های نفتی و پالایشگاه‌ها. از دهه هفتاد شمسی که «مناطق آزاد و ویژه اقتصادی» شکل گرفتند و گسترش پیدا کردند، شرکت‌های پیمانکاری نیز به‌صورت سلسله‌مراتبی پا به عرصه وجود گذاشتند.
اما زنگ اخطار جایی به صدا درمی‌آید که پیمانکارانِ شهری برای بهره‌بردن از سود بیشتر، سراغ نیروی کار کم‌دردسر و پُرسود می‌روند؛ سراغ زنان و کودکان و دقیقا در همین جاست که استثمار، شدت بیشتری پیدا می‌کند و البته نکته اصلی این است که کارفرمای مادر یا همان شخصیتِ حقوقی که کار را به پیمانی می‌سپارد، علیرغم تصریح قانون کار، معمولاً از خود سلب مسئولیت می‌کند و کاری ندارد که پیمانکار چه رفتاری در قبال نیروهایش دارد.
ماده ۱۳ قانون کار، وظایف کارفرمای مادر را در پروژه‌هایی که برون‌سپاری می‌شود، به صراحت بیان کرده. براساس این ماده قانونی، کارفرمای مادر در قبال عملکرد پیمانکار، مسئولیت تضامنی دارد:
ماده ۱۳ - در مواردی که کار از طریق مقاطعه انجام می‌یابد. مقاطعه‌دهنده مکلف است قرارداد خود را با مقاطعه کار به نحوی منعقد نماید که در آن‌مقاطعه کار متعهد گردد که تمامی مقررات این قانون را در مورد کارکنان خود اعمال نماید.
‌تبصره ۱ - مطالبات کارگر جزء دیون ممتاز بوده و کارفرمایان موظف می‌باشند بدهی پیمانکاران به کارگران را برابر رأی مراجع قانونی از محل‌مطالبات پیمانکار, منجمله ضمانت حسن انجام کار، پرداخت نمایند.
‌تبصره ۲ - چنانچه مقاطعه‌دهنده برخلاف ترتیب فوق به انعقاد قرارداد با مقاطعه‌کار بپردازد و یا قبل از پایان ۴۵ روز از تحویل موقت, تسویه‌حساب نماید، مکلف به پرداخت دیون مقاطعه‌کار در قبال کارگران خواهد بود.
مهدی تقوی (اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی) در ارتباط با فلسفه‌ی ماهویِ «شرکت‌های پیمانکاری» می‌گوید: ایجاد شرکت‌های پیمانکاری در اقتصاد، علی‌الخصوص اقتصاد نفت مبتنی بر دلایل زیرساختی است. معمولاً شرکت‌های بزرگ و غول‌پیکر نفتی وارد حوزه‌های نفت و گاز می‌شوند، کار را از کارفرمای مادر و در موارد بسیاری دولت می‌گیرند و انجام می‌دهند. حالا مساله اینجاست که در کشورهای توسعه‌نیافته و دارای فضای اقتصادی بیمار، در واگذاری‌ها «پارتی‌بازی» و رانت نقش اساسی دارد و دقیقاً همین جاست که مشکل اصلی به‌وجود می‌آید.
تقوی، شکل‌گیری پیمانکاریِ «شاخه‌ای» یا سلسله‌مراتبی را نتیجه محدودیتِ توانایی‌های پیمان‌گیرنده اصلی می‌داند و می‌گوید: ممکن است شرکت پیمانکارِ اصلی، بخشی از کار را نتواند خودش انجام دهد یا نیروی متخصص لازم را نداشته باشد، طبیعی‌ست که این بخش کار را به شرکت یا شرکت‌های دیگر واگذار می‌کند.
یکی از مشکلات اصلی در پارس جنوبی، همین پیمانکاری‌های سلسله‌مراتبی هستند. پیمانکار اصلی کار را به شرکت زیرین واگذار می‌کند و آن هم می‌دهد به دیگری تا اینکه نیروی انسانی در پایین‌ترین رتبه قرار می‌گیرد و حقوقش معمولا زیرپا گذاشته می‌شود؛ چراکه با تغییرات متناوب پیمانکاران، یا مطالباتش پرداخت نمی‌شود یا بیکار می‌شود و اصطلاحاً دستش در حنا می‌ماند.
تقوی در این مورد معتقد است که اگر پیمانکارِ طرف حساب با نیروی انسانی، حقوق نیروی کار را رعایت کند و دستمزدها را به اندازه کافی و سر موقع پرداخت کند، قاعدتاً نباید مشکلی وجود داشته باشد اما اگر این ساختار باعث شود که به کارگر فشار وارد شود و نیروی کار مجبور شود با دستمزد پایین و شرایط نامناسب کار کند، تجسم عینی «اجحاف» محسوب می‌‌شود؛ البته اگر اقتصاد «در حال رشد» باشد، تقاضا برای کارگر، افزایش پیدا می‌کند و کارگرِ ناراضی و مورد ستم، راحت می‌تواند برود جای دیگر کار کند. مشکل اینجاست که در شرایط فعلی ایران، تقاضا برای نیروی کار محدود است و کارگر هر اجحافی را مجبور می‌شود تحمل کند و کارفرمای پیمانکار نیز ترسی از اعمال این اجحاف ندارد. در کل باید بگویم این مساله، مساله‌ی بسیار غامض و پیچیده‌ای ‌است و به عوامل بسیاری بستگی دارد.
این اقتصاددان بحث «نظارت درست» را هم دخیل می‌داند و می‌گوید: مجموعه کارفرمای مادر باید به دقت بر سلسله مراتب پیمانکاران نظارت کنند تا حق‌کُشی و اجحاف در حق نیروی کار به وجود نیاید.
تقوی در مجموع، وجود شرکت‌های پیمانکاری و فلسفه‌ی وجودیِ «برون‌سپاری» را پدیده‌ای عجیب و غریب نمی‌داند و معتقد است: در اقتصاد مدرن در کشورهای پیشرفته جهان، پیمانکاران در حوزه‌های کلیدی حضور دارند؛ پیمانکاران نفت، پیمانکاران جاده‌ساز، پیمانکاران ساخت و تجهیز خطوط راه‌آهن، حتی پیمانکاران کشتی‌سازی و هواپیماسازی که براساس «
توانایی‌هایشان» پروژه‌های بزرگ را به پیمان می‌گیرند؛ به عبارتی در اقتصادهای رقابتی، شرکت‌های پیمانکاری معمولا غول‌های بزرگ هستند که نیاز به «حسن شهرت» و عملکردِ قابل قبول دارند تا بتوانند پروژه‌های بیشتری بگیرند و سر پا بمانند.
در روزهای گذشته تصاویری در فضای مجازی منتشر شد که کودکی را در حال رنگ‌آمیزی جداولِ کنار خیابان در یزد نشان می‌داد. روابط عمومی شهرداری یزد در واکنش به این تصاویر که آنها را نتیجه‌ی شیطنت رسانه‌ها نامید گفت: رنگ‌آمیزی جداول شهری به «پیمانکاران» واگذار شده و شهرداری «مسئولیتی» در زمینه نیروی انسانی ندارد.
فرافکنیِ بی‌محابای شرکت‌های پیمانکاری و اینکه چگونه است که کارفرمایانِ مادر با تمسک به «واگذاری»، از خود تمام مسئولیت‌های قانونی را سلب می‌کنند، موضوعی است که آن را با احمد مشیریان (معاون روابط کارِ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی) در میان می‌گذاریم. مشیریان، وجود شرکت‌های پیمانکاری را از آنجا که در قانون، جایگاه‌شان تعریف شده قانونی می‌داند و البته تاکید می‌کند اینکه تعدادی «کارگر دائم» را به شرکت پیمانکاریِ جدیدالورود بسپارند و آنها را از کارگر دائم به کارگر قراردادی موقت تبدیل کنند، غیرقانونی است، ولی اگر کاری ماهیاتاً پیمانکاری باشد، برون‌سپاری آن بلااشکال است.
مساله دیگری که مطرح است، سپردن وظایف «دائمی» مثل نگهداری فضای سبز و تمیزکاری معابر به پیمانکاران «موقت» است. مشیریان در این رابطه می‌گوید: در قانون تعریف نشده که کار دائم را نباید به پیمانکار سپرد؛ مزید بر اینکه مفاهیم «دائم» و «موقت» در سالهای اخیر با هم خلط شده‌اند و دیگر تعریف دقیقی از کار دائم نداریم. این روزها حتی در کارهای مستمر نیز قرارداد موقت می‌بندند؛ وقتی شهرداری مجاز است نیروی جدید استخدام کند، می‌تواند این نیرو را مستقیم خودش بگیرد یا از طریق پیمانکار بگیرد، محدودیتی در قانون تعریف نشده.
مشیریان اینکه حق و حقوق کارگران پیمانکاری رعایت نمی‌شود را قبول ندارد و می‌گوید: پیمانکار طبق قانون «موظف» است که حق و حقوق کارگران را رعایت کند. حالا اگر پیمانکارانی هستند که حق و حقوق کارگر را ضایع می‌کنند، کارگر می‌تواند شکایت کند و به حق و حقوقش برسد؛ مراجع رسیدگی کننده بررسی می‌کنند؛ حتی در مورد بازگشت به کارِ کارگرانِ پیمانکاریِ اخراجی نیز در صورت تغییر پیمانکار تصمیم‌گیری می‌کنند و رای به بازگشت به کار می‌دهند.
باید اذعان کرد «حق شکایت» در صورتی محفوظ است که ترس از بیکاری و اخراج در کار نباشد که البته در حال حاضر این واهمه همه جا هست و بر فضای کاری ایران مستولی‌ست. مشیریان بر وظایف تضامنی کارفرمای مادر نیز تاکید دارد و می‌گوید: اگر پیمانکار، حق و حقوق کارگر را پرداخت نکند، کارفرمای اصلی مسئولیت دارد که این حقوق را بپردازد و مبلغی را که هنگام برون‌سپاری برای «حسن انجام کار» نگه می‌دارند، به همین منظور است.
از معاون وزیر کار در ارتباط با «سامانه قراردادهای شغلی» می‌پرسیم؛ اینکه بحث ساماندهی قراردادهای موقت به کجا کشید و آیا این سامانه که پیش از این وعده داده شده بود، به بهره‌برداری رسیده‌ است، او در پاسخ می‌گوید: نرم‌افزارها و پیش‌نیازها تهیه شده و آماده است و در مرحله‌ای‌ست که در حال مذاکره با متصدیان و مراجعی هستیم تا به کارگر و کارفرما کد شناسایی بدهند که آنها بتوانند وارد سامانه شوند و کارهای مورد نیاز را انجام دهند.
سامانه مورد نظر تا کجا کارایی دارد؟ آیا ابزاری وجود دارد که جلوی تخطی کارفرما را بگیرد؟ آیا ثبت الکترونیکی قراردادها می‌تواند مانع حق‌کُشی شود؟ مشیریان در این رابطه می‌گوید: ابزاری که از تخلف کارفرما جلوگیری می‌کند اول ماده ۱۰ قانون کار است که تاکید دارد قرارداد کار باید در چهار نسخه تنظیم شده و یک نسخه تحویل وزارت کار شود، حالا از طریق سامانه، کار راحت شده و کارفرما دیگر نیاز نیست قرارداد را دستی تحویل بدهد و فقط به راحتی آن را «آپلود» می‌کند و دیگری ماده ۱۹۲ قانون کار است که براساس آن وزارت کار این اجازه را دارد که آمار و اطلاعات مورد نیاز را از کارفرما درخواست کند و کارفرما نیز ملزم است این اطلاعات را در «مهلت مقرر» ارائه کند.
به نظر نمی‌رسد این سامانه بتواند ابزار کنترلی دقیقی باشد و جلوی تخلفاتی از قبیل عدم عقد قرارداد، عدم واریز حق بیمه و رواج قرارداد موقت در کارهای مستمر را بگیرد ولی بازهم باید منتظر ماند و دید در راه‌اندازی و اجرا، به کجا می‌انجامد و آیا قادر است خلاءهای موجود را تا اندازه‌ای هرچند محدود پر کند یا خیر؟
با این وجود سوال اساسی همچنان پابرجاست؛ در فضایی که انبوهی از شرکت‌های پیمانکاری ریز و درشت، فعال مایشاء هستند و هرچه می‌خواهند، به راحتی انجام می‌دهند و نیروی انسانی نیز از ترس «بیکاری و اخراج» مجبور به تحمل می‌شود و از سر ناچاری حتی از ابزار قانونی‌ای که در اختیار دارد برای پیگیری حق و حقوقش استفاده نمی‌کند؛ چگونه می‌توان ابزار نظارتی و جلوگیری از تخلف را فعال کرد؟ چگونه می‌شود فضا را به نفع نیروی کار تغییر داد؟ آیا درنهایت روزی فراخواهد رسید که مرجع یا نهادی در کار باشد که آستین بالا بزند و از حقوق زنانی مانند «ریحانه» تمام قد دفاع کند؟
گزارش: نسرین هزاره مقدم

----------------------

مرگ کارگر آرماتور بند بر اثر سقوط از ارتفاع طبقه پنجم
عباس شیری (سخنگوی کانون کارگران ساختمانی استان قم) با اعلام این خبر به ایلنا گفت: ، روز گذشته (هفتم اردیبهشت ماه) یک کارگر ۴۹ساله‌ به نام «فتح الله انگواتی» هنگام کار آرماتوربندی در یکی از ساختمان‌های درحال ساخت در فلکه معلم شهر قم با سقوط از ارتفاع طبقه پنجم بر اثر برخورد با کف زمین؛ کشته شد.
به گفته وی، این اتفاق بدنبال رعایت نشدن موارد ایمنی در محیط کار رخ داده به طوریکه گفته می‌شود آقای انگواتی سالها سابقه کار در زمینه آرماتوربندی را دارد.

----------------------

مصدومیت یک کارگر به دلیل سقوط از آسانسور
به گزارش ایلنا، کارگری که در یک ساختمان مشغول تعمیر آسانسور بود، از طبقه اول به طبق منفی یک آسانسور سقوط کرد و به شدت زخمی شد.
براساس گزارش بهمن رضائی‌نیا (رئیس ایستگاه ۵۷ آتش‌نشانی) روز گذشته، گیر کردن پا و دست کارگر در کابین آسانسور، امدادگران را به خیابان تهرانپارس، خیابان ۲۰۲ شرقی، خیابان سجده‌ای کشاند.
در محل حادثه؛ کارگری دیده می‌شد که بر اثر سقوط از ارتفاع طبقه اول ساختمان به منفی یک، پا و دستش بر اثر سقوط ناگهانی آسانسور بین کابین و دیوار گیر کرده بود.
وی افزود: آتش‌نشانان بی‌درنگ با استفاده از تجهیزات امداد و نجات، پای و دست کارگر را آزاد کرده و وی را تحویل عوامل اورژانس دادند.

----------------------

چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۵ آپریل ۲۰۱٨

تجمع کارگران فولاد قزوین در اعتراض به وضعیت کارخانه/قرارداد سه روزه، دلیل اعتراض
به گزارش ایلنا، گروهی از کارگران کارخانه فولاد قزوین واقع در شهرستان تاکستان در اعتراض به آنچه بی‌توجهی کارفرما به وضعیت شغلی خود و کارخانه می‌خوانند، صبح امروز (۵ اردیبهشت ماه) مقابل ساختمان استانداری قزوین دست به اعتراض صنفی زدند.
طبق ادعای کارگران معترض، افزایش مشکلات کارخانه باعث شده کارفرما پیشنهاد خاتمه قرارداد کار به تعدادی از کارگران بدهد. به‌طوری که چند روز پیش حدود ۱۰۰ نفر از کارگران از کارخانه اخراج شدند که با مخالفت کارگران دوباره به کار سابقشان بازگشتند. شب گذشته نیز کارفرما از ورود ۴ نفر از همکارانمان به اتهام اغتشاش و رهبری کارگران برای اعتراض، جلوگیری به عمل آورده است.
این کارگران همچنین مدعی‌اند؛ از زمانی که شرکت راه ابریشم بهره‌بردار رسمی شرکت‌های فولاد قزوین و پارس آرمان شفق شده‌اند، وضعیت این شرکت به نسبت قبل بد‌تر شده و امنیت شغلی کارگران به سبب قرارداد‌های یک و سه روزه از بین رفته است.
به گفته کارگران معترض فولاد قزوین، قرارداد کاری کارگران این کارخانه از ابتدای سال جاری یک تا سه روزه شده و از پرداخت مطالبات معوقه و بیمه کارگران هم خبری نیست. طبق اظهارات این کارگران، در حال حاضر کارگران این کارخانه جدا از مطالبات جاری، حدود ۵ تا ۷ میلیون تومان از کارفرمای سابق کارخانه طلب دارند که طبق قوانین واگذاری کارفرمای جدید باید مسئولیت پرداخت آن را برعهده گیرد.
آن‌ها می‌گویند: در آخرین پیگیری‌هایی که با کارفرما انجام دادیم هیچ پاسخ قاطعی از سوی کارفرما برای دریافت مطالباتمان نشنیدیم به همین دلیل ناچار شدیم برای احقاق حقوق از دست رفته‌مان تجمع کنیم.
به گفته این کارگران بعد از تعطیلات نوروز چندین تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان شرکت و چند نهاد دولتی در استان و شهرستان انجام داده‌ایم اما مشکلاتمان به نسبت قبل بد‌تر شده و کسی پاسخگو نبوده است.

انتقال اجتماع کارگران فولاد قزوین به مقابل دادگستری/از قوه قضائیه استمداد می‌طلبیم
منابع خبری ایلنا در کارخانه فولاد قزوین با اعلام این خبر گفتند: حدود ۱۰۰ نفر از مجموع ۲۰۰ کارگر شاغل کارخانه «فولاد قزوین» صبح امروز پس از اجتماع مقابل ساختمان استانداری قزوین با مراجعه به دادگستری قزوین درخواست استمداد کردند.
از قرار معلوم حدود ۲۰۰ کارگر شاغل این کارخانه قبل از واگذاری شرکت فولاد قزوین به کارفرمای جدید، حدود ۶ تا ۷ میلیون تومان طلبکار هستند که می‌گویند؛ کارفرما راضی به پرداخت این معوقات مزدی نمی‌شود. همچنین گفته می‌شود؛ کارفرما بابت معوقات مزدی از اسفند ماه به کارگران بدهکار است. مطالبات دیگری همانند حق بیمه، سختی کار و سنوات نیز به کارگران پرداخت نشده است.
کارگران این کارخانه می‌گویند: جدا از مشخص شدن وضعیت پرداخت مطالبات معوقه، به دنبال تامین امنیت شغلی خود هستند. به گفته آن‌ها، این کارخانه حدود شش ماه قبل از سوی مراجع قضایی به شرکت «راه ابریشم» واگذار شده و از آن موقع تا هم‌اکنون وضعیت کارخانه و کارگران آن به نسبت قبل بد‌تر شده است.
این کارگران مدعی‌اند؛ شرکت «راه ابریشم» اهلیت لازم را برای نگهداری کارخانه ندارد و بدین ترتیب امنیت شغلی کارگرانش به خطر افتاده است. کارگران معترض همچنین می‌گویند: اگر در جریان این واگذاری؛ به منافع کارگر توجه می‌شد دیگر دلیلی برای ادامه یافتن اعتراض‌های صنفی وجود نداشت. با این وجود تا این لحظه از جانب مسئولان استانی، پاسخ مشخصی به این خواسته‌ها داده نشده است.

----------------------

ادامه بلاتکلیفی «کلاه‌زردها»/چرا از اجرای ابلاغیه سازمان امور استخدامی سرباز می‌زنند؟
به گزارش خبرنگار ایلنا، اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق مدتهاست که پیگیر تغییر وضعیت خود از «قرارداد کار معین» به «قرارداد دائم» هستند. در این رابطه سازمان امور استخدامی کشور نیز تکالیفی را برعهده وزارت نیرو گذاشته است که به گفته شورای هماهنگی اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق، نه تنها این تکالیف اجرایی نشده بلکه مسئولان وزارت نیرو قصد فرافکنی و فرار از مسئولیت دارند.
اعضای این شورا در پاسخ به اظهارات مدیرکل روابط عمومی وزارت نیرو که مدعی شده تعیین تکلیف شاغلان پست‌های انتقال و وفوق توزیع شرکت‌های برق بیشتر به سیاست دولت و سازمان امور استخدامی کشور برمی‌گردد که باید آن‌ها وضعیت این افراد را مشخص کنند، می‌گویند:
«راجع به تعیین تکلیف شاغلان پست‌های فشار قوی برق که آن را در زمره وظایف سازمان امور استخدامی دانسته‌اند، چند نکته قابل تامل است:
همانگونه که می‌دانیم سازمان امور استخدامی، مرجع بالادستی کلیه وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های اجرای راجع به نحوه جذب و ساماندهی منابع انسانی است. حال با توجه به این نکته، شایان ذکر است قریب به یک سال جلساتی مابین کمیسیون اجتماعی و کارشناسان سازمان امور استخدامی و معاونت‌های انرژی و منابع انسانی وزارت نیرو و شورای اپراتوری برگزار شد و ماحصل این جلسات این بود که شاغلان پستهای برق در زمره مشاغل حاکمیتی و با نوع قرارداد «کارگری دایم» هستند و طی تفاهماتی که بین اعضای کارگروه فوق‌الذکر برگزار شد، مقرر شد ذی‌نفعان در زمره مشاغل کارگری ماده 124 قانون خدمات کشوری قرار بگیرند و در همین راستا ابلاغیه‌ایی در اسفند 1396 به شماره 1149587 خطاب به معاونت محترم تحقیقات و منابع انسانی وزارت نیرو توسط معاونت سرمایه انسانی سازمان امور استخدامی ارسال شد و وزیر نیروی وقت نیز پیرو ابلاغیه فوق، بخشنامه‌ای راجع به تبدیل وضعیت شاغلان پستهای برق به گارگر دایم را برای مدیریت سازمان توانیر ارسال کرد و به این سازمان ضرب‌العجل سه ماهه داد تا ابلاغیه سازمان امور استخدامی راجع به تبدیل وضعیت نامبردگان را اجرا نماید. حال با گذشت قریب به یک سال، معاونت منابع انسانی وزارت نیرو و توانیر از اجرای ابلاغیه سازمان امور استخدامی و بخشنامه وزیر وقت، به دلایل نامعلوم سرباز می‌زنند.» اعضای شورای هماهنگی اپراتورهای پست‌های فشار قوی برق در ادامه در ارتباط با فرافکنی وزارت نیرو، سوالات و تردیدهایی را مطرح می‌کنند:
«1- این ابلاغیه با حضور منابع انسانی وزارت نیرو و توسط سازمان امور استخدامی تنظیم و تهیه شده است؛ چطور می‌شود که هنگام تنظیم، ابلاغیه که به نوعی پیشنهاد وزارت نیرو نیز بوده قابلیت اجرایی داشت ولی بعد از صدور ابلاغیه و بخشنامه‌ی وزیر، قابلیت اجرایی خود را از دست داده‌است؟
2- همانگونه که بر همگان واضح و مبرهن است هیچ وزیر و حتی مدیری بدون بازخورد نظر کارشناسان مربوطه هیچ نوع بخشنامه و یا دستوری را در دستور کار قرار نمی‌دهد؛ حال با وجود اینکه پیش نویس بخشنامه فوق‌الذکر وزیر وقت به دست کارشناسان خبره‌ی حوزه منابع انسانی وزارت نیرو تهیه و تنظیم شده و وزیر با مشورت معاونت منابع انسانی آن را امضا و به توانیر ابلاغ کرده، چطور می‌شود که همان منابع انسانی آن را غیر اجرایی می‌داند.»
در پایان، اعضای این تشکل صنفی می‌گویند لابه‌لای چرخ‌های فرسوده و مستهلک بوروکراسی اداری به جان آمده‌ایم و نمی‌دانیم چگونه و از طریق چه نهادی به حق‌مان برسیم.

----------------------

تجمع بازنشستگان بانک‌های دولتی در اعتراض به عدم‌همسان‌سازی حقوق
به گزارش ایلنا، صبح امروز (۵ اردیبهشت ماه) جمعی از بازنشستگان بانک‌های دولتی در خیابان برزیل تهران تجمع کردند. در این تجمع، بازنشستگان بانک‌های صادرات، رفاه، ملی و سپه شرکت دارند.
حاضران در تجمع، خواستار همسان‌سازی حقوق و دستمزد بازنشستگان با کارمندان دستگاه‌های دولتی بودند.

----------------------

سه شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۴ آپریل ۲۰۱٨

----------------------

اعمال فشار بر نمایندگان کارگران فضای سبز شهرداری امیدیه
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران فضای سبز شهرداری امیدیه از محدودیت فعالیت نماینده صنفی خود که از ۲۲ آبان ماه سال ۹۶ شکل گرفته است، خبر دادند و گفتند: از ابتدای دی ماه سال گذشته همزمان با تغییر پیمانکار، فشار کارفرما برای منصرف کردن نماینده صنفی‌مان برای پیگیری مطالبات قانونی که در یک دوره انتخابات با نظارت اداره کار انتخاب شده‌اند، بیشتر شده است.
آن‌ها با بیان اینکه ماهیت نهادهای صنفی کارگری واقعی و اصیل پیگیری حقوق قانونی همه افرادی است که در کسوت کارگر مشغول کارند، در ادامه گفتند: پیش از این، این نماینده برای مدت سه تا چهار روز از سوی کارفرما از کار معلق شد که با حمایت اداره تعاون کار ورفاه اجتماعی شهرستان امیدیه به کارش بازگشت.
کارگران خدمات و فضای سبز شهرداری امیدیه با بیان اینکه اخراج با تهدید نهادهای کارگری اقدامی غیرقانونی ازسوی کارفرما است و باید مسئولان مرتبط به این موضوع رسیدگی کنند، افزودند: در حال حاضر فشار به نماینده صنفی‌مان بیشتر شده تا جایی که با جابجایی محل کار او فرصت انجام فعالیت نمایندگی از وی گرفته شده است.
به گفته این کارگران، این اقدام کارفرما به دنبال پیگیری اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و مطالبات مزدی سال جاری و سالهای گذشته (۹۲ و ۹۳) انجام شده است.
آن‌ها افزودند: از دید کارفرما، نماینده صنفی‌مان با پیگیری مصرانه خود در روند فعالیت شرکت اختلال ایجاد کرده است. بدین ترتیب سعی در محدود کردن فعالیت وی کرده‌اند. کارگران شهرداری امیدیه در ادامه تشریح کردند که عدم تمدید یا فسخ زودهنگام قراردادهای کار ساده‌ترین شیوه‌ای است که کارفرماها می‌توانند با استفاده از آن تمایلات نماینده‌های صنفی کارگران موقت و پیمانی را در داخل محیط کار محدود کند.
آن‌ها افزودند: به موازات این محدودیت‌های درون کارگاهی، کارفرمای شرکت پیمانکاری در حال حاضر قرارداد همه کارگران را در سال جدید بدون درج پایه سنواتی و طرح طبقه‌بندی مشاغل به‌صورت یکطرفه تنظیم کرده است و کارگران به سبب نداشتن امنیت شغلی چاره‌ای جز امضای آن ندارند.

----------------------

قراردادهای موقت ابزاری برای فشار به کارگر شده است
به گزارش خبرنگار ایلنا، بیش از صد روز از تاسیس انجمن صنفی کارگران پیمانکاری «حاتمی» مستقر در معدن چادرملو می‌گذرد. این کارگران در ابتدای امر با مشکلات و مصائب بسیار برای ایجاد تشکل صنفی مواجه بودند اما درنهایت توانستند انجمن صنفی خود را تاسیس کنند و گام‌های اولیه را برای متشکل شدن و احقاق حق بردارند. به گفته «حسین رجائیان» اینکه «کارگران پیمانکاری» در یک واحد معدنی بزرگ توانسته‌اند تشکل صنفی داشته باشند و از حقوق قانونی خود دفاع کنند، شاید بتواند نقطه عطفی در جنبش کارگری ایران باشد؛ جنبشی ناهمگون و پاره پاره که در سال‌های گذشته با ظهور شرکت‌های پیمانکاری ریز و درشت، مسیر ناهمواری را پیموده‌است.
پیمانکاران علاقه‌ای به کنش‌گریِ کارگر ندارند
رئیس انجمن صنفی کارگران پیمانکاری «حاتمی» در ادامه از مسیر مطالبه‌گری خود و همکارانش در بیش از صد روز گذشته می‌گوید: ما در انجمن صنفی، نماینده حدود 260 کارگر پیمانکاری چادرملو هستیم که همه ما طرف قرارداد با یک شرکت پیمانکار به نام شرکت حاتمی هستیم. در بیش از صد روز گذشته، علیرغم بی‌مهری‌هایی که شد و حتی اتاق کار و دفتر برای برگزاری جلسات انجمن به ما ندادند، قدم‌های مثبتی در جهت احقاق حقوق کارگران برداشتیم. او معتقد است: در کلیت امر، «پیمانکاران» علاقه‌ای به کنش‌گری کارگران طرف قرارداد خود ندارند و نمی‌خواهند توسط مطالبه‌گری کارگران، اوضاع بهبود پیدا کند. رجائیان؛ اوضاع کاری کارگران پیمانکاری محل اشتغال خود یعنی معدن چادرملو را اینگونه توصیف می‌کند: در معدن بزرگ و متمولی مثل چادرملو همچنان قراردادهای موقت رواج دارد، «طرح طبقه‌بندی مشاغل» برای کارگران پیمانکاری اجرا نمی‌شود و ضرایب ریالی پرداخت‌ها رعایت نمی‌شود. علاوه بر این، پرداخت دقیق «حق سنوات» و «حق اولاد» مورد غفلت اکثر پیمانکاران قرار گرفته‌است.
حکم به نفع کارگر صادر شد
او ادامه می‌دهد: در زمینه اجرایی شدن موارد فوق که از حقوق بدیهی کارگران و تاکید شده در قانون کار است، بارها هم با پیمانکار و هم با کارفرمای مادر، نامه‌نگاری و رایزنی کردیم؛ جلسات متعددی هم برگزار کردیم اما متاسفانه در نهایت به نتیجه نرسیدیم و این شد که به اداره کار متوسل شدیم.
او از طرح شکایت در اداره کار اردکان در استان یزد خبر می‌دهد و می‌افزاید: اسفند ماه سال گذشته، شکایتی با شش مورد را به اداره کار اردکان ارائه دادیم که اداره کار بعد از تعطیلات نوروز، بازرسان خود را فرستاد و بررسی‌های لازم را انجام دادند و خوشبختانه در نهایت، رای به نفع کارگر صادر شد.
به گفته‌ی او، طبق حکم اداره کار، « شرکت حاتمی» در مقام پیمانکار موظف است تا پایان اردیبهشت حق اولاد و حق سنوات را تمام و کمال پرداخت کند و در ضمن مابه‌التفاوت سال‌های قبل را نیز بپردازد. علاوه بر این با رویکرد «کارگر-محور» اداره کار، پیمانکار ملزم به عقد قراردادهای قانونی و اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل شده‌است که باید این طرح تا آخر اردیبهشت اجرایی شود.
«کارِ خوب- مزدِ خوب» شعار ماست
رجائیان با اشاره به طرح شکایت در اداره کار، آن را «ناگزیر» توصیف می‌کند و می‌گوید: ما در انجمن صنفی کارگران پیمانکاری حاتمی، همواره تمایل داشته‌ایم و داریم که با گفتگو و تعامل مشکلات را حل کنیم ولی اهل مماشات بر سر حق و حقوق کارگر هم نیستیم و در صورت نیاز از همه ابزارهای قانونی برای رسیدن به حقوقمان استفاده می‌کنیم که نمونه‌اش همین طرح شکایت در اسفند ماه گذشته است. «کار خوب-مزد خوب» شعار ما فعالان صنفی‌ست و معتقدیم اگر کار خوب می‌خواهند باید حق‌الزحمه‌ی قانونی کارگر را تمام و کمال پرداخت کنند، بدون هیچ تخفیف و چشم‌پوشی‌.
رواج «قراردادهای موقت» به خصوص در پروژه‌های پیمانکاری، رویه‌ای معمول است که در عین تضاد با قانون کار همچنان ادامه دارد. رجائیان با اشاره به این موضوع می‌گوید: قراردادهای موقت تبدیل به ابزار فشار در دست پیمانکار شده؛ در جایی مثل معدن جادرملو، کار، مستمر است و طبق ماده هفت قانون کار، نباید با کارگر قرارداد موقت منعقد کنند، اما برخلاف تصریح قانون، این کار را انجام می‌دهند. همه تلاش ما در انجمن صنفیِ پیمانکاری این است که این رسم نامیمون را براندازیم و حداقل پیمانکار را مجاب کنیم به اندازه همان مدت زمانی که خودش با کارفرمای مادر قرارداد می‌بندد، با کارگر نیز قرارداد ببندد و از قراردادهای یک‌ماهه و دوماهه اجتناب کند.
وی در پایان، آینده‌ی کارگران پیمانکاری را در گرو تلاش دسته‌جمعی خودشان دانست و گفت: تا زمانی که ما قرارداد موقتی‌ها و پیمانکاری‌ها متشکل و متحد نشویم به هیچ‌کدام از خواسته‌هایمان نمی‌رسیم.

----------------------

۹۹ درصد از کارگران همدان قراردادهای سفید امضا کرده‌اند/معیشت دومین دغدغه و مشکل جامعه کارگری است
به گزارش خبرنگار ایلنا، دبیر اجرایی خانه کارگر همدان با تاکید بر اینکه هم‌اکنون بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مطالبات کارگران، داشتن امنیت کامل شغلی است، می‌گوید: استان همدان ۲۴۸ هزار کارگر شاغل دارد که ۹۹ درصد آن‌ها به ناچار قراردادهای سفید امضا کرده‌اند یا قرارداد موقت یا قرارداد سه ماهه دارند.
چنگیز اصلانی با بیان اینکه تکلیف ۲۴ ساعت آینده زندگی شخصی جامعه کارگری به دلیل داشتن قراردادهای سفید امضا و دیگر مشکلات قراردادی مشخص نیست، تصریح می‌کند: کارگران دغدغه قرارداد‌ها و نداشتن امنیت شغلی را دارند و کارفرمایان نیز این رویه را پیش گرفته‌اند که هر زمان به بحران خوردند، دیگر قرارداد‌ها را با کارگران تمدید نکنند. وی که بر این باور است این اتفاق در روحیات زندگی کارگران، کیفیت تولید کالا، سرمایه و آینده‌نگری سرمایه‌گذار تاثیر گذاشته است، اظهار می‌کند: از سال ۱۳۷۴ به بعد نه تنها نیروی کار بلکه کارفرما و کارخانه‌ها نیز بلاتکیلف هستند.
دبیر اجرایی خانه کارگر همدان با اظهار تاسف از شرایط حاکم بر واردات، وجود ۶۰ اسکله قاچاق در کشور و وجود کالاهای خارجی بی‌کیفیت، می‌گوید: این عوامل موجب شده است که کارفرما نتواند به درستی مدیریت کرده و برای ۱۰ سال آینده برنامه‌ریزی کند. این در حالی است که پیش از انقلاب کارخانه‌ها برای ۱۰ سال آینده خود پیش‌بینی می‌کردند که این مسئله موجب افزایش روزافزون کیفیت کار و برخورداری از استانداردهای داخلی و بین‌المللی و توسعه کارخانه می‌شد.
کارخانه‌ها و کارگران نمی‌دانند در ۲۴ ساعت آینده چه اتفاقی برایشان می‌افتد
اصلانی با بیان اینکه اکنون هیچ کدام از کارخانه‌های تولیدی و خدماتی نمی‌دانند که در ۲۴ ساعت آینده چه اتفاقی برایشان می‌افتد، اظهار می‌کند: اکنون در کارخانه‌ها و بخش‌های خدماتی آرامش وجود ندارد و کارگران نمی‌دانند که فردا روز حقوقشان پرداخت می‌شود یا نه؛ ضمن اینکه این مسئله به همه سطوح و اقشار حقوق بگیر تسری می‌یابد.
وی با بیان اینکه کارخانه‌ها یکی پس از دیگری در استان همدان به طور ۱۰۰ درصد تعطیل شده‌اند، می‌گوید: برخی از کارخانه‌های دیگر هم نیروهای خود را تعدیل کرده‌اند و مشکل این را دارند که چطور فردا در کارخانه را باز و فعالیت کنند.
دبیر اجرایی خانه کارگر همدان معتقد است: ‌ همه این‌ها بازمی‌گردد به بحث بحران اقتصادی و درجا زدن برنامه‌های سیاست اقتصادی دولت که نمی‌تواند تکلیف را روشن کند. اصلانی سپس به موضوع ماده ۷ قانون کار گریز می‌زند و اظهار می‌کند: بار‌ها قرار بوده که تبصریه‌های یک و دو ماده ۷ قانون کار در مجلس شورای اسلامی تعیین تکلیف شود اما به دلایلی تاکنون مسکوت مانده و ادامه نیافته است تا قانون اصلاح شود.
وی با بیان اینکه این‌ها در راستای حمایت از سرمایه و اقتصاد بوده است، تصریح می‌کند: آن‌ها خواسته‌اند در قالب کسب و کار این اتفاق بیفتد و سرمایه‌گذار با فراغ بال سرمایه‌گذاری کند که در هیچ جای دنیا حتی پیش از انقلاب هم در قوانین کار این اتفاق نیفتاده بود و تکلیف کارگر با نوع قرارداد و کارش مشخص بود و می‌دانست که آینده کاری‌اش از نظر عقد قرارداد با کارفرما چیست.
دبیر اجرایی خانه کارگر همدان با اشاره به اینکه از سال ۷۴ به بعد در کارخانه‌های ایران این اتفاق افتاده است، می‌گوید: به دنبال این مسئله کارگر که از ابتدا تا انت‌ها که وارد کارخانه، ‌موسسه تولیدی، ‌خدماتی و کشاورزی و فصلی می‌شود، ‌ خاطرش برای آینده‌ کاری و تامین نیاز‌ها و هزینه‌های زندگی‌اش جمع نیست و همه چیزش روی آب است.
معیشت دومین دغدغه و مشکل جامعه کارگری است
وی که دومین مشکل جامعه کارگری را مسئله معیشت آن‌ها بیان می‌کند، ‌ می‌گوید: حقوق و درآمد خوب دومین دغدغه کارگران همدان است زیرا در هر صورت حقوق کارگر کنترل می‌شود یعنی برای کارگر تعیین تکلیف می‌کنند که این خلاف عقلانیت بازار کار است.
اصلانی با بیان اینکه کارگران در بحث تامین هزینه‌های زندگی و معیشت خود مانده‌اند، توضیح می‌دهد: کارگران در تامین هزینه‌های روزمره خود مانده‌اند و تهیه مسکن برایشان تبدیل به رویا شده است همچنین خیلی از کارگران نمی‌توانند بچه‌هایشان را برای تحصیل در مدارج بالای علمی حمایت کنند.
دبیر اجرایی خانه کارگر همدان با تاکید بر اینکه دولت باید فکری برای این مشکلات بکند، تصریح می‌کند: ‌ دولت اگر می‌خواهد با واردات مقابله کند باید از کالای ایرانی حمایت کند و این مسئله در حد شعار باقی نماند زیرا حمایت از تولید ملی یعنی ارزش دادن به نیرو، سرمایه و آینده کشور که تولیدکننده بتواند کالای با کیفیت عالی و قابل رقابت با کالای خارجی را ارائه کند.
در ۳۹ سال گذشته دستمزد کارگران براساس نرخ تورم واقعی پرداخت نشده است
اصلانی ادامه می‌دهد: ‌ اما به دلیل مباحث موجود، کارگر از نظر معیشت خیلی پایین است و همه دغدغه‌اش این است که چگونه با این دستمزد کم زندگی‌اش را بچرخواند به خصوص اینکه در ۳۹ سال گذشته، دستمزد‌ها براساس نرخ تورم واقعی داده نشده است.
وی این توضیح را هم اضافه می‌کند که: ‌ از قبل از انقلاب تا اوایل دهه اول پیروزی انقلاب اسلامی، قیمت ارز ۷ تومان و ۳ قران بوده است و باتوجه به اینکه خیلی از کارخانه‌های ما محتاج مواد اولیه هستند، ‌ متاسفانه گرفتار شده‌اند؛ بنابراین چون تکیلف کارفرما مشخص نیست، معیشت کارگران نیز دستخوش این شرایط شده است.
اصلانی با بیان اینکه از سال ۵۷ به بعد به خصوص زمان جنگ و بعد از جنگ هیچ‌گاه دستمزد واقعی را به کارگران نداده‌اند، تصریح می‌کند: ‌ دستمزد واقعی سال گذشته ۲ میلیون و ۴۴۵ هزار تومان بود و امسال نیز ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است و حتی برخی از متفکران اقتصادی می‌گویند که باید بیش از ۴ میلیون تومان باید باشد که یک خانواده چهار نفری بتواند زندگی آبرومندانه‌ای داشته باشد.
داشتن مسکن، خواسته محقق نشده کارگران
به گفته دبیر اجرایی خانه کارگر همدان، داشتن مسکن با کیفیت و تحت مالکیت خود سومین دغدغه کارگران است. وی با اظهار تاسف از اینکه طرح مسکن اجتماعی در دولت یازدهم محقق نشد و در دولت دوازهم هم خبری از آن نیست، می‌گوید: ‌ متاسفانه این بخش به‌طورکلی‌‌ رها شده در صورتی که در قوانین، جایگاه آن‌ها مشخص شده است و تعاونی‌های مسکن کارگری باید برای کارگران مسکن ارزان قیمت با کیفیت بسازند که این هم کلا انجام نشده است.
آموزش حین کار خواسته دیگر کارگران
چهارمین خواسته و دغدغه کارگران بحث آموزش نیروی کار است که اصلانی در این زمینه اینگونه توضیح می‌دهد: باید نیروی کار در حین کار آموزش‌های لازم و به‌روز را ببیند و کارفرمایان باید به این مسئله توجه لازم را داشته باشند. همچنین مراکز دولتی که بودجه می‌گیرند و مسئولیت دارند باید توجه داشته باشند که نیروی کار خودش را با استانداردهای جهانی و داخلی هماهنک کند.
اصلانی با بیان اینکه این چهار مشکلات در جامعه کارگری عمده‌ترین مشکلاتی است که همیشه عقیم مانده و هر سال پس رفته اما پیش نرفته است، کدامیک از مسئولان دولتی و غیردولتی که در بخش‌های کلان هستند دغدغه این مسائل را دارند؟

----------------------

میلیاردها تومان سرمایه چند نسل کارگر را مالک شدند / وضع کارگران قرارداد موقت در صنایع نفت «فاجعه‌بار» است
ناصر آقاجری (فعال کارگری و عضو اتحادیه نیروی کار پروژه‌ای) در آستانه اول ماه مه (روز جهانی کارگر) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با وضعیت فعلی طبقه کارگر ایرانی با اشاره به اتفاقات رخ داده و روند مطالبه‌گری در سال گذشته می‌گوید: سال پرچالشی را کارگران ایران پشت سر گذاشته‌اند. اعتراضات کارگری بی‌شماری را تجربه کردند ولی به‌صورت پراکنده که طبیعتاً برآیندی قابل توجه نمی‌تواند داشته باشد و از آنجا که «تشکل‌های مستقل کارگری» با وجود دهه‌ها مبارزه و ایستادگی هنوز پا نگرفته‌اند، جبهه متحدی برای فشار آوردن به طرف‌های مقابل وجود ندارد. از سوی دیگر در درون حاکمیت بدون تردید مناسبات نولیبرالیسم آن هم از نوع «هایکی» آن، با قدرت کاربردی می‌شود.
مناسبات «هایکی» خواهان قبضِ حقوق کارگر است
وی در تشریح این نوع مناسبات و خصیصه‌های آن می‌گوید: نوع «هایکی» نولیبرالی که در تیم مشاوران اقتصادی دولت و همچنین اقتصاددانان نزدیک به بدنه دولت، هواخواهان بی‌شمار دارد، به مناسبات تعدیل ساختاری و خصوصی‌سازی هایکی باور دارد و در عین حال خواستار «قبض» هرچه بیشتر حقوق اجتماعی طبقه‌ی کارگر است؛ براساس این اندیشه، نیروی کار در آخرین اولویت سیاست‌ورزانِ اقتصادی قرار می‌گیرد. برای معتقدان به این مناسبات، دوران طلایی، عصر زمامداری خانم تاچر در انگلیس و ریگان در آمریکا است.
منافع کارگران به کناری نهاده شد
این فعال کارگری ادامه می‌دهد: این نوع تفکراتِ دستِ راستی باعث شده است که برخلاف قاعده و عرفِ قوانین اساسی و قانون کار و بدون توجه به حدود شرعی و الزامات آن، منافع کارگران ایران به گونه یک استثنا به کناری نهاده شده و از کلیه مناسبات مدنی جامعه خارج شود؛ کارگر نه حقوق شهروندی دارد ونه هیچ حق دیگری. او ابزاری است زنده برای تولید، که درصد استهلاک آن نیز نباید محاسبه شود؛ گویی تنها وسیله ای یک بار مصرف است که بایستی تا صفر شدن حیات‌اش به تولید بپردازد.
یازدهم اردیبهشت یا همان اول ماه مه، روز «جشن جهانی» طبقه‌ی کارگر است؛ جشن و پایکوبی برای دستاوردهای کارگران و تشکل‌هایشان در صد سال اخیر؛ ناصر آقاجری اما معتقد است ما کارگران ایرانی در شرایط بسیار دشوار و پیچیده‌ای به استقبال این جشن جهانی می‌رویم؛ شرایطمان در کل دشوار است و این شرایط در برخی از مناطق مثل «مناطق آزاد و ویژه اقتصادی» به مراتب دشوارتر هم هست.
کارگران پروژه‌ای بسیاری بیکار شده‌اند
وی در ارتباط با این دیدگاه ادامه می‌دهد: در بخش کارگران قرارداد موقت در صنایع نفت و پتروشیمی جنوب، وضع فاجعه‌بار، شکل دیگری دارد؛ چون کارهای توسعه صنایع نفت به دلیل تحریم‌ها متوقف شده‌اند و بیش از دوسال است که پروژه‌های نفتی به صورت بسیار محدود کار می‌کنند، خیل بزرگی از کارگران بیکار شده‌اند. «آقایان کارآفرین» یا همان به اصطلاح پیمانکاران نیز به سبک دوران مک‌کارتیسم آمریکا با نگاه به «بلک لیست‌ها»، برخی را به کار می‌گیرند؛ در واقع آنهایی را به کار می‌گیرند که سابقه‌شان عاری از هر نوع اعتراض و انتقادی باشد و از این رو کارگران پروژه‌ای بسیاری بیکار شده‌اند و هر کدام در یک شهر به سر می‌برند و درآمدی ندارند که هزینه زندگی خانواده‌شان را پرداخت کنند.
میلیاردها تومان سرمایه‌ی چند نسل کارگر را مالک شدند
آقاجری بازهم تاکید می‌کند که امسال در «شرایط نامناسبی» به استقبال روز جهانی کارگر می‌رویم و می‌گوید: کارگران ایران همان‌هایی بودند که با حمایت از جنبش مردمی ۲۲ بهمن ۵۷ با قطع کردن گردن نظام سرمایه‌داری وابسته به امپریالیسم جهانی، باعث پیروزی انقلاب شدند ولی اینک خوشه‌چینان انقلاب آن را مصادره کرده‌اند و خود را صاحب انقلاب و انقلابی معرفی می‌کنند. به این ترتیب است که میلیاردها تومان سرمایه‌های چند نسل کارگری را به نام بند "ز" مالک می‌شوند؛ همانگونه که دولت پوپولیست قیلی بخش بزرگی از این اموال کارگران را بین «خودی‌های» خودشان تقسیم نمودند که محجوب (نماینده مجلس) این غارتگری را افشا کرد.
بازی با نرخ ارز، افزایش مزدی را بی‌اثر کرد
او ادامه می‌دهد: تلاش نمایندگان کارگران و فضای مطالبه‌گری اجتماعی باعث شد تا حداقل دستمزد امسال حدود ۲۰ درصد تایید شود ولی دولت که همه ابزار اقتصادی را در دستان خود دارد، با بازی با نرخ ارز بیش از ۳۰ درصد قدرت خرید کارگران و همه حقوق‌بگیران را پایین آورد. به واقع دولت بدون توجه به این واقعیت‌هایی که کشور را به ورطه بی‌ثباتی کشانده است، همچنان مناسبات اقتصادی تعدیل ساختاری و خصوصی‌سازی را، که سه دهه کاربردی کردن آن، نتوانسته چیزی فراتر از بحران اجتماعی – اقتصادی در کشور ایجاد نماید، کورکورانه دنبال می‌کند؛ از این رو کارگران چاره‌ای جز اتحاد و همدلی ندارند ؛ باید با بهره‌گیری از همه‌ی ابزار، حقوق قانونی خود را با جدیت هرچه بیشتر مطالبه کنند.

----------------------

دوشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۳ آپریل ۲۰۱٨

سه ماه مزد و عیدی کارگران «سیمان سفید بنوید نائین » به تاخیر افتاده است
به گزارش ایلنا، کارگران شاغل در کارخانه «سیمان سفید بنوید نائین» در استان اصفهان مدعی هستند سه ماه دستمزد و عیدی سال ۹۶ خود را از کارفرما طلبکارند.
این کارگران درباره طلب وصول نشده خود گفتند: مطالبات مزدی ما مربوط به سه ماه طلب مزدی ماه‌های بهمن، اسفند سال گذشته و فروردین سال جاری می‌شود. همچنین کارفرما به دلیل کمبود نقدینگی عیدی پایان سال ۹۶ را پرداخت نکرده است.
یکی از کارگران شاغل در کارخانه سیمان سفید بنوید با یادآوری اینکه این واحد در زمینه تولید و فروش محصولات خود هیچ مشکلی ندارد، افزود: آخرین دستمزدی که دریافت کرده‌ایم مربوط به دستمزد دی ماه سال ۹۶ می‌شود که کارفرما اخیرا آن را به حساب کارگران واریز کرده است.
وی با بیان اینکه هرکدام از ما به‌صورت میانگین ۱۵ تا ۲۰ سال سابقه کار داریم، گفت: در نتیجه وضعیت پیش آمده ممکن است امنیت شغلی خود را از دست بدهیم.
این کارگر در خاتمه می‌گوید: با اینکه کارفرمای سیمان سفید بنوید بار‌ها وعده پرداخت مطالبات معوقه مان را داده است اما هنوز مشکل باقی است.

مطالبات کارگران سیمان بنوید به هفت ماه می‌رسید
در این زمینه عباسعلی پوربافرانی (نماینده مردم شهرستان‌های نایین و خورو بیابانک) ضمن تاکید بر پرداخت سریع و به موقع کارگران سیمان سفید بنوید نایین گفت: در خصوص مشکلات این وا/حد تولیدی دست‌کم ۱۰ جلسه با برخی مسئولان شهرستان برگزار کرده‌ایم و در حال حاضر روند کار در این کارخانه به نسبت قبل بهتر شده است. به گفته وی؛ پیش از این مطالبات مزدی کارگران سیمان سفید بنوید نایین به هفت ماه می‌رسید اما در حال حاضر بخشی از این مطالبات پرداخت شده است. این نماینده با بیان اینکه کارگران، این کارخانه در زمینه بیمه تامین اجتماعی مشکلات زیادی دارند در ادامه گفت: کارفرمایان حق به تاخیر انداختن مطالبات مزدی وبیمه‌ای کارگران را ندارند چراکه هم دین وهم قانون بر پرداخت به موقع دستمزد کارگران تاکید کرده‌است. طبق اظهارات این نماینده مجلس، دغدغه اول هرکارگر حقوق و دستمزد است کارخانه‌ای که با این حجم تولید می‌کند و زیان ده هم نیست چرادربحث پرداخت معوقات و مطالبات کارگری تعلل کرده است.
قرار داد کارگران سیمان بنوید نایین یک ماهه است
همچنین رضا عقدایی (معاون سیاسی و امنیتی استانداری اصفهان) گفت: به طور کل کارخانه‌ها از وضعیت خوبی برخوردار نیستند و دیرکرد در پرداخت حقوق و مطالبات کارگران از دغدغه‌های صنایع کشور است.
وی درباره مطالبات کارگران سیمان سفید بنوید نایین نیز گفته است: با وجود اینکه محصول تولیدی کارخانه سیمان سفید بنوید ذخیره‌سازی نمی‌شود و بلافاصله وارد بازار می‌گردد انتظار داریم مطالبات کارگران به موقع پرداخت شود چراکه پرداخت نکردن دستمزد کارگران سرآغاز آسیب‌های اجتماعی در جامعه و باعث می‌شود باالاجبار از راه دیگر این مشکل را حل کنیم. معاون سیاسی و امنیتی استانداری اصفهان با اشاره به یک ماهه بودن قراردادکارگران این کارخانه تاکید کرد: کارگری که بیشترین عمر خود را در کارخانه گذرانده نیاز به آزمودن ندارد و بایستی قرارداد یک ساله داشته باشد.
عقدایی در پایان با بیان اینکه نیروی‌های کارگری کویر از ظرفیت‌های خوب اصفهان هستند، خاطرنشان کرد: اگر به پرداخت حقوق، بیمه و همچنین امنیت شغلی کارگر اقدام شود کارگر نیز با جان و مشقت بیشتری کار می‌کند.

----------------------

یکی از کارگران حادثه خط لوله انتقال گاز جاده سد دز جان باخت
به گزارش ایلنا، «شهرام حامدی‌فر» با اعلام این خبر گفته است: در حادثه ریزش دیواره ناشی از شکستگی خط لوله انتقال گاز واقع در ابتدای جاده اختصاصی سد دز که حوالی ساعت ۳۰: ۱۱روز (یکم اردیبهشت) رخ داد، دو کارگر مصدوم شدند که یکی از آن‌ها به مدت نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه زیر آوار محبوس شده بود.
وی ادامه داد: همچنین در این حادثه دو آتش‌نشان در حین انجام عملیات امدادرسانی مصدوم شدند که به همراه دو کارگر مصدوم به بیمارستان امام علی (ع) انتقال یافتند.
رئیس بیمارستان امام علی (ع) اندیمشک افزود: متاسفانه کارگر محبوس زیر آوار که مردی ۴۵ ساله بود پس از رسیدن به بیمارستان به دلیل شدت جراحات وارده و خونریزی فوت کرد. دو آتش‌نشان مصدوم نیز در بیمارستان بستری هستند.

----------------------

کارخانه شیر وارنادر آستانه تعطیلی/۲۰۰ کارگر بلاتکلیف شدند
به گزارش خبرنگار ایلنا، برخی منابع کارگری در کارخانه شیر وارنا اعلام کردند: بیش از ۲۰۰ کارگر شاغل در این کارخانه بعد از پایان تعطیلات نوروزی وضعیت مشخصی ندارند و از کار بیکار شده‌اند.
آن‌ها ضمن اشاره به وضعیت بحرانی کارخانه اظهار کردند: کارخانه «شیر وارنا» واقع در شهرستان ورامین به دلیل مالی دچار مشکل شده و در آستانه تعطیلی قرار دارد.
به گفته آن‌ها، کارخانه شیر وارنا پیش از این حدود ۴۰۰ کارگر داشت که حدود ۲۰۰ نفر سال پیش به بهانه کاهش هزینه‌ای جاری از کار بیکار شده‌اند.
آن‌ها با بیان اینکه کارگران این کارخانه روز چهارشنبه هفته گذشته برای پیگیری وضعیت اشتغال و مطالبات معوقه خود مقابل ورودی کارخانه تجمع کرده بودند، افزودند: جدا از نداشتن امنیت شغلی کارگران این کارخانه بین سه تا چهار ماه مطالبات مزدی طلبکارند.
آن‌ها با تاکید بر لزوم تامین امنیت شغلی کارگران این واحد تولیدی از سوی دولت، می‌گویند: کارگران این کارخانه انتظار دارند با حمایت دولت به کارشان بازگردند. به گفته آن‌ها، نگرانی‌هایی که کارگران به واسطه دریافت نکردن مطالبات معوقه خود متحمل شده‌اند هم‌اکنون با تصمیم کارفرما برای تعطیلی کارخانه، دوچندان شده است. حیدر مظاهری (دبیر خانه کارگر شهرستان ورامین) با تایید خبر تعدیل تعدادی از کارگران کارخانه «وارنا» به ایلنا گفت: در حال حاضر فعالیت تولیدی این واحد متوقف شده و کارگران ان با چندین ماه مزد معوقه بلاتکلیف شده‌اند.
او با بیان اینکه این کارخانه در گذشته حدود ۴۰۰ کارگر داشت و هم‌اکنون تعداد کارگران آن به نیم کاهش یافته است، افزود: عده‌ای از کارگران تعدیل شده‌ای این کارخانه هم اکنون از بیمه بیکاری استفاده می‌کنند.
طبق اظهارات مظاهری، عمده‌ترین مشکل این واحد تولیدی انباشت بدهی‌های مالی کارخانه به چند نهاد دولتی و خصوصی همانند اداره تامین اجتماعی، چندین بانک و همچنین اداره دارایی است. به گفته وی، مسئولان شهرستانی در راستای نجات این واحد بحران‌زده قصد دارند این کارخانه تولیدکننده محصولات لبنی را به یک بخش خصوصی مرتبط واگذار کنند.

----------------------

یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۲ آپریل ۲۰۱٨

اعتراض کارگران «فولاد قزوین» به اخراج ۱۰۰ نفر از همکارانشان
یکی از کارگران معترض فولاد قزوین در تماس با خبرنگار ایلنا گفت: از صبح روز گذشته مدیران کارخانه به بهانه کمبود منابع مالی از ورود حدود ۱۰۰ نفر از همکارانمان به محل کارشان با دست‌کم سه ماه معوقات مزدی و بیمه‌ای خودداری می‌کنند.
او با بیان اینکه سوابق فعالیت بعضی از کارگران بیکار شده به ۱۵ سال می‌رسد، اظهار کرد: در مجموع این کارخانه حدود ۲۰۰ کارگر دارد که علاوه بر آنکه فاقد امنیت شغلی‌اند، کارفرمای بخش خصوصی کارخانه در پرداخت مطالبات آنان بی‌توجهی می‌کند.
به گفته این کارگر، افراد حاضر در تجمع امروز از کارگران شیفت عصرکارخانه فولاد قزوین هستند که به حمایت از ۱۰۰ کارگر اخراجی خواستار بازگشت به‌کار همکارانشان شده‌اند. این کارگر در ادامه اظهار داشت: کارگران نگران‌اند که روند اخراج کارگران ادامه پیدا کند و شاهد اخراج سایر کارگران قراردادی در هفته‌های آینده باشیم.
او در ادامه با اشاره به اینکه روند تولیدات این واحد صنعتی بعد از واگذاری به بخش خصوص به کندی صورت می‌گیرد، افزودند: از ۲۸ اسفند ماه سال گذشته (۹۶) تا هم‌اکنون فعالیت تولیدی کارخانه به مدت سه تا چهار روز بوده و کارگران کاری برای انجام دادن نداشتند.
او در پایان با بیان اینکه بخش دیگری از مشکلاتمان مربوط به پرداخت مطالبات مزدی‌مان می‌شود، افزود: شرکت راه ابریشم بهره‌بردار رسمی شرکت‌های فولاد قزوین چندین ماه است که مسئولیت این کارخانه را برعهده گرفته است. در حال حاضر حدود سه ماه دستمزد و بیمه کارگران را به تاخیر انداخته است. همچنین مطالباتی از قبل در حدود سه تا ۴ میلیون تومان داریم که مربوط به کارفرمای سابق می‌شود.

----------------------

تجمع کارگران بازنشسته معدن زغال سنگ البرز غربی مقابل ساختمان ایمیدرو
به گزارش ایلنا، صبح امروز (دوم اردیبهشت ماه) شماری از بازنشستگان معدن زغال سنگ البرز غربی در استان گیلان مقابل ساختمان ایمیدرو (سازمان توسعه و نوسازی معادن وصنایع معدنی ایران) در تهران تجمع کردند. این کارگران روز گذشته نیز مقابل ساختمان شرکت تهیه و تولید نواد معدنی ایران جمع شده بودند.
این بازنشسته‌ها که خواستار وصول مطالبات محقق نشده بازنشستگی خود هستند، مدعی‌اند؛ تصویب نامه هیات وزیران که به استناد اصل یکصد و و سی هشتم قانون اساسی برای محاسبه ایام مقرری بگیری دوران بیکاریشان در زمان بازنشستگی تنظیم شده، اجرا نشده و بدین ترتیب میزان دریافتی بازنشستگی این کارگران که از حدود یکسال قبل بر مبنای آخرین دستمزد انجام شده‌اند، کفاف زندگی انها را نمی‌دهد.
به گفته آن‌ها سالهای ۹۳ و ۹۴ هیئت دولت به پیشنهاد وزرای صنعت و کار و رفاه مصوبه مورد نظر را در جهت کمک به کارگران شرکت البرز غربی مستقر در ارتفاعات شهرستان رودبار در استان گیلان تصویب کرده است.

----------------------

بازنشستگان معترض بانک ملی مقابل شعبه مرکزی بانک تجمع کردند
به گزارش خبرنگار ایلنا، بازنشستگان معترض بانک ملی که از ساعت 10 صبح امروز مقابل شعبه مرکزی این بانک تجمع کرده بودند، خواهان حق و حقوق تضییع شده خود شدند. یکی از تجمع‌کنندگان با گلایه از بی‌توجهی به حقوق بازنشستگان در کشور گفت: یکی از مشکلات بازنشستگان بانک ملی اجرا نشدن همسان‌سازی حقوق آنهاست که بنا بوده از برج 11 سال 1395 اجرا شود اما هنوز برای هیچکس آن را اجرا نکرده‌اند.
وی با بیان اینکه مابه‌التفاوت همسان‌سازی حقوق بازنشستگان بانک ملی از سال 1395 تاکنون رقم قابل توجهی شده است، تصریح کرد: همه این رقم را دریافت کرده‌اند اما هنوز به هیچ کدام از بازنشستگان ما این مبلغ پرداخت نشده است.
اما این بین مهمترین مسئله‌ای که بازنشستگان بانک ملی خواهان تحقق آن هستند، بازگشایی دوباره کانون بازنشستگان بانک ملی است. این بازنشسته معترض بانک ملی با بیان اینکه از یک سال پیش بدون دلیل کانون بازنشستگان بانک ملی را تعطیل کرده‌اند، تصریح کرد: با تعطیلی کانون بازنشستگان بانک ملی؛ بازنشستگان دیگر جایی را برای پیگیری مطالبات و مشکلاتشان ندارند و هیچکس هم برای تعطیلی کانون جوابگو نیست و در واقع نمی‌خواهند ما در کانون دور هم جمع شویم.
این گروه از بازنشستگان عنوان کردند که بنا بوده حسین‌زاده (مدیرعامل بانک ملی) به جمع معترضان آمده و پاسخگوی اعتراض آنها باشد.

----------------------

کارگران شهرداری امیدیه خواستار اجرا ی طرح طبقه‌بندی مشاغل شدند
به گزارش ایلنا، تعدادی از کارگران شهرداری امیدیه در تماس با ایلنا گفتند: نزدیک به ۲۷۰ تا ۲۸۰ کارگر شاغل در بخش خدمات، فضای سبز، آتش‌نشانی و عمرانی در شهرداری امیدیه هستیم که مطابق قانون کار و تامین اجتماعی تحت مسئولیت چندین شرکت پیمانکاری کار می‌کنیم.
آنها افزود: درحالیکه برابر همین مقررات کار و تامین اجتماعی در کارگاه‌های بالای ۱۰۰ نفر باید طرح طبقه‌بندی مشاغل به اجرا درآید اما این بخش از مقررات قانون کار در مورد ما کارگران پیمانکاری شهرداری امیدیه اجرا نمی‌شود.
به گفته این کارگران، مسکوت ماندن اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در مورد ما باعث شده است تا درآمد ماهانه‌مان در حد و اندازه حداقل‌های قانونی باقی بماند.
کارگران شهرداری امیدیه با اشاره به «ماده ۵۰ قانون کار» گفتند: براساس ماه ۵۰ قانون کار، وظیفهٔ پیگیری اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، چنانچه کارفرمایان مشمول این قانون در مهلت‌های تعیین شده مشاغل کارگاه‌های خود را ارزیابی نکرده باشند، برعهدهٔ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است.
به گفته وی، چندین سال است پیگیری اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل خود هستیم اما مهم‌ترین بخش مشکلمان زیر بار نرفتن کارفرمایان شرکت‌های پیمانکاری تحت قرارداد با مجموعه شهرداری امیدیه است واین موضوع مسکوت مانده است.
این کارگران در پایان درباره نتیجه پیگیری چند ساله خود گفتند: نتیجه پیگیری ما کارگران در اجرای طرح طبقه‌بندی این شد که تعدادی از پیمانکاران در مفاد قرارداد‌های جدید خود با کارگران بندهایی همانند «پایه سنواتی» و «طرح طبقه‌بندی مشاغل» را حذف کرده و به اجبار از کارگر امضا می‌گیرند.

----------------------

کار در نانوایی، بازی دو سر باخت است
به گزارش خبرنگار ایلنا، شغلی که از هشت هزار سال پیش از میلاد مسیح در مصر باستان «قوت غالب» مردم را تامین می‌کرد و البته سخت و مشقت‌بار بود، امروز در ایران همچنان همان وضعیت را دارد. سروکار داشتن با آتش و حرارتِ سیری‌ناپذیر آن قاعدتا کار هرکسی نمی‌تواند باشد؛ با این حال کارگران خباز خصوصا شاطر (نان‌پز) ناچار به تماس مسقیم با آن هستند و باید عوارض آن را هم تا آخر عمر در بدن خود میزبانی کنند.
اوضاع درباره سه کارگر دیگری هم که زیر یک سقف با شاطر با کار می‌کنند، چندان بهتر نیست. همگی آنها ناچار هستند که ۱۶ ساعت (۶ صبح تا ۱۰ شب) از روز را سرپا باشند و مرارت‌ها را تحمل کنند و بعضا برخوردهای ناشایست برخی از مشتریان را. با همه اینها در اکثر استان‌های کشور تنها شغل شاطر را در ردیف مشاغل سخت‌و‌زیان‌آور قرار داده‌اند و شغل پیشکار (کارگری که نان را از تنور بیرون می‌آورد)، خمیرگیر (کارگری که خمیر را چانه می‌زند) و وابر (کارگری که خمیر را پهن می‌کند) را سخت نشناخته‌اند. البته استثنائاتی همچون استان اصفهان وجود دارند که با پیگیری انجمن صنفی کارگران خباز این استان؛ هر ۴ شغلی که کارگران خباز در آن کار می‌کنند را در ردیف مشاغل سخت قرار داده‌اند.
در آیین‌نامه مشاغل سخت‌و‌زیان‌آور مصوب ۲۹ آذر سال ۱۳۷۹ به مشاغلی سخت گفته می‌شود که در آنها عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، غیراستاندارد بوده و در اثر اشتغال کارگر تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی (جسمی و روانی) در وی ایجاد می‌کنند که نتیجه آن بیماری‌های شغلی و عوارض ناشی از آن است.
البته مشاغل سخت به دو دسته ماهیتی و محیطی تقسیم‌بندی می‌شوند. سختی‌وزیان آور دسته دوم را می‌توان حذف نمود اما سختی‌ کار دسته اول را صرفا می‌توان با به به‌کارگیری تدابیر لازم کاهش داد و به‌صورت کلی قابل حذف نیست. به هر روی کارگران مشاغلی که شامل دسته دوم می‌شوند، می‌توانند با ۲۰ سال بیمه‌پردازی مستمر یا ۲۵ سال بیمه‌پردازی متناوب بدون شرط سنی بازنشست شوند.
مشکل یکی و دو تا نیست
اما مشکل کارگران خباز یکی و دو نیست؛ علاوه بر اینکه سازمان تامین اجتماعی مشاغل پیشکار، خمیرگیر و وابر را سخت نمی‌شناسد، جفای دیگری هم از سمت کارفرمایان به آنها می‌شود: آنها کارگران خود را بیمه نمی‌کنند یا به‌صورت مرتب برای آنها لیست بیمه رد نمی‌کنند؛ در نتیجه حتی اگر شغل آنها از نظر سازمان تامین اجتماعی در ردیف مشاغل سخت قرار گیرد؛ بدون برخورداری از بیمه پایه سازمان تامین اجتماعی، به‌صورت کلی بازنشستگی برای آنها به یک رویای دست‌نیافتنی تبدیل می‌شود؛ در نتیجه نمی‌توان این دو را از هم جدا دید.
به همه اینها بیماری‌های خانمان‌سوز و پرهزینه که کمترینشان انواع سرطان‌‌های پوستی و کبد است و منتظر عنایت دستگاه‌های مربوطه و کارفرمایان متخلف به کارگران خباز نمی‌شوند و بدن کارگران شاغل در خبازی را مورد حمله قرار می‌دهند و ضعیف می‌کنند را باید اضافه کرد.
همین حالا هزاران کارگر خباز با همین وضعیت در ۱۱ هزار کارگاه خبازی کشور وجود دارند که تقریبا از قرار گرفتن مشاغلشان در ردیف مشاغل سخت ناامید شده و پیگیری‌های انجمن‌های صنفی کارگری خباز استان‌هایشان به این منظور به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است.
سوءاستفاده همیشگی و بازی دو سر باخت
«رمضان محمدولی» کارگر خبازی که چند سالی است بازنشسته شده و حالا رئیس انجمن اسلامی کارگران خباز است، درباره مرارت‌هایی که یک کارگر در این شغل باید به جان بخرد می‌گوید:
ابتدا باید بگویم که خودم سال‌ها پیگیر بازنشستگی با قانون مشاغل سخت‌و‌زیان آور بودم؛ اما مشمول آن نشدم؛ البته حتی اگر مشمول هم می‌شدم از آنجا که کارفرمایانی که با آنها در تمام این سال‌ها سر و کار داشتم؛ لیست بیمه‌ای خود را به موقع و صحیح رد نمی‌کردند و اسم منِ کارگر را با وجود الزام قانونی در آن نمی‌گنجاندند؛ بازنشستگی با استفاده از این قانون برایم عملا ممکن نمی‌شد؛ نوعی سوءاستفاده همیشگی و بازی دو سر باخت برای منِ کارگر.
به گفته‌ی محمدولی، یک کارگر خباز فارغ از اینکه چه کاری انجام می‌دهد باید زودتر از همه در ساعت پنج صبح از خواب بیدار شود و شب هم دیرتر از همه به خانه برگردد. وی می‌افزاید: البته کارگران خباز که مثلا از شهرستان‌های دور به خبازی‌های مستقر در شهرها می‌آیند، شب را در محل کار خود صبح می‌کنند، چون که خانه رفتن و استراحت کردن عملا در این شرایط معنایی ندارد؛ چراکه کارگر باید شش صبح کارش را شروع کند. از طرفی برخلاف کارهای دیگر که فرد در محل کارش است اما کاری برای انجام دادن ندارد، کارگر خباز به غیر از ساعت‌های استراحتی که از قبل با کارفرما توافق کرده، باید بی‌وقفه کار بکند و این یعنی اینکه خانواده‌ و دوست را کم کم فراموش کند و با کارش زندگی کند.
رئیس انجمن اسلامی کارگران خباز، بیماری‌های شغلی را اولین آفت گره خوردن کار و زندگی می‌داند و به تجربه خود اشاره می‌کند: من روی هر نان ده تا دنده می‌زدم و هر روز این کار را روی سه هزار نانی که پخت می‌کردیم انجام می‌دادم. شب که خانه می‌رفتم دیگر دست مرا همراهی نمی‌کرد و نمی‌توانستم آن را بالا بیاورم و چیزی را بگیرم و این یعنی اینکه دستم از کار می‌افتاد. همین حالا هم با آرتروز مزمن زندگی می‌کنم البته این تنها و آخرین عوارض این کار در بدن من نبود.
از اینجا به بعد این کارگر بازنشسته از سروکله زدن با آتش و مضرات آن سخن می‌گوید؛ از استرسی که حرارت آتش به جان کارگران می‌اندازد و آنها در جوانی به پیری زودرس مبتلا می‌کند.
طبق تحقیقات انجام شده در سال ۱۳۸۲ روی ۱۷۵ کارگر خباز که نتایج آن در نشریه دانشگاه علوم پزشکی کاشان منتشر شده، مشخص شده است، ۱۰۷ نفر از این کارگران (۶۱ درصد) در محیط‌های با استرس گرمایی کار می‌کردند. مطابق نتایج به دست آمده میزان استرس گرمایی در نانوایی‌های سنتی ۶۴ درصد و در نانوایی‌های ماشینی ۴۵ درصد بود. در نتیجه این تحقیق آمده است: «کارگرانی که در نانوایی با تکنولوژی پخت سنتی کار می‌کردند ۳/۳ برابر بیشتر از کارگران نانوایی ماشینی در مواجه با استرس گرمایی بودند.»
محققان این پژوهش دانشگاهی همچنین تاکید کرده‌اند: استرس گرمایی در نانوایی‌های کاشان نگران کننده بود و در نانوایی‌های سنتی به مراتب بیشتر از نانوایی‌های ماشینی.
با این حال همین ۴۵ درصد استرس گرمایی هم برای یک شاطر که در یک نانوایی ماشینی کار می‌کند، زیاد است. امری که موجب شده سازمان تامین اجتماعی در برقراری سختی کار میان شاطر در نانوایی سنتی و نانوایی ماشینی تفاوتی قائل نشود؛ اما قرار نیست که گرما و استرس ناشی از آن که شیره جان را می‌کشد، تنها شاطر را بیازارد و «پیشکار» که نان را از تنور درمی‌آورد، هم از عوارض تماس با آن محروم نمی‌شود!
رئیس انجمن اسلامی کارگران خباز می‌افزاید: این حرارت؛ آتش پیری زودرس و سفیدی مو را با خودش می‌آورد. چشم کارگر را آرام آرام خشک می‌کند و در روزهای گرم تابستان خصوصا در شهرستان‌های گرم‌سیر، چشم‌ها را تبدیل به یک کاسه خون می‌کند. این چشم دیگر چشم بشو نیست چراکه تا آخر عمر ناخواسته از آن اشک جاری می‌شود. چهره خود من همیشه علائم سوختگی داشت. همین حالا اگر به چهره یک کارگر خباز نگاه کنید گونه‌های سوخته و قرمز دارد. شما البته به همه این مواردی که گفتم کاهش تعداد کارگران یک نانوایی را هم اضافه کنید، کاهش تعداد کارگران از ۷ نفر و ۴ نفر به یک نفر و دو نفر. حالا همه بار کار بر دوش تعداد کارگران کمتری می‌افتد. مثلا در لواشی‌‌ها به تازگی تعداد کارگر یک نفر شده است؛ این یعنی اینکه یک نفر باید هم پای تنور بی‌ایستد و هم اینکه خمیر را چانه‌گیری و پهن کند؛ این یعنی کار بیشتر و بیماری‌های بیشتر.
به گفته پزشکان متخصص کبد و امراضِ داخلی، مصرف آب یخ بیش از اندازه موجب ایجاد و گسترش سلول‌های جهش یافته (سرطانی) در کبد و معده می‌شود؛ امری که غالبا برای کارگران نانوایی‌ها اتفاق می‌افتد. آنها در تماس مداوم با گرما ناچار به استفاده از آب یخ هستند.
محمدولی به همین مساله اشاره می‌کند و می‌افزاید: همه کارگران خباز مشکل کبدی دارند. از آنجا که محیط کار آنها به گونه‌ای نیست که بتوانند در طول روزهای گرم تابستان کولر روشن کنند، مجبور هستند که آب یخ مصرف کنند، آب یخ هم به دستگاه گوارش آنها آسیب جدی می‌زند و این مساله حالا برای همه آنها دردسر شده است؛ آنهم وقتی که بسیاری از آنها بیمه نیستند و صفر تا صد هزینه‌های درمان بر دوش خودشان است؛ لذا کارگران نانوایی‌ها از همه لحاظ محروم هستند.
تاکید این فعال صنفی کارگری و کارگر سابق بر این امر که کارفرمایان خبازی‌ها بر کارگران جفا می‌کنند؛ در شرایطی است که بسیاری از کارگاه‌های خبازی در دست مستاجر است؛ یعنی کسی که مغازه را از صاحب اصلی آن اجاره کرده است؛ مستاجرین اتفاقا رقم‌های بالایی را بسته به محل کارگاه به عنوان اجاره بها می‌پردازند. با این حال فعالان صنفی کارگران خباز از اینکه شرایط کار کارگران همچنان طاقت‌فرساست و هزینه‌ای برای سلامت بهداشت محیط کار آنها نمی‌شود، گلایه‌مند هستند.
مطابق ماده ۹۲ قانون کار «کلیه واحدهای موضوع ماده ۸۵ قانون این قانون که شاغلین آنها در معرض بروز بیماری‌های ناشی از کار قرار دارند، باید برای همه افراد مذکور پرونده پزشکی تشکیل دهند و حداقل سالی یک بار توسط مراکز بهداشتی – درمانی از آنها معاینه و آزمایش‌های لازم را به عمل آورند و نتیجه را در پرونده مربوطه ضبط نمایند.»
در تبصره یک این ماده قانون هم تاکید شده است که درصورتی‌که کارگر بیمار تشخیص داده شود کارفرما مکلف است که بدون کاستن از مزد کارگر، قسمت مناسبی را متناسب با حال وی برایش پیدا کند، تا کارگر بیکار نشود. در تبصره دو آمده است که در صورت وجود کارگر بیمار، که بیماری‌اش مربوط به محیط کار باشد، بازرسان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مکلف به بازدید و تایید مجدد شرایط فنی و بهداشت و ایمنی کار خواهند بود.
اما آیا ماده ۹۱ قانون کار توسط کارفرمایان اجرایی می‌شود؟ محمدولی در پاسخ به این پرسش می‌گوید: نه! مستاجر کارگاه هرگز چنین کاری برای کارگران خود نمی‌کند. از آنجا که درآمد نانوایی‌ها به مانند گذشته نیست، تنها کاهش هزینه‌ها در دستور کار قرار دارد؛ به گونه‌ای که به تازگی بسیاری از کارفرمایان برای اینکه به کارگر حقوق و دستمزد ندهند و برای بیمه کردنش هزینه نکنند، خودشان آستین‌ها را بالا زده‌اند و کار می‌کنند. در نتیجه تشکیل پرونده پزشکی برای کارگر و هزینه کردن برای معاینه سالیانه وی در چنین شرایطی عملا بی‌معنی است. اصلا خیلی از این مستاجران یک بار هم قانون کار را نخوانده‌اند که حقوق متقابل کارگر و کارفرما را بشناسند و فقط می‌دانند اگر کارگر را بیمه نکنند سروکارشان با سازمان تامین اجتماعی است؛ که البته آن را هم یا اجرا نمی‌کنند یا به درستی اجرایی نمی‌کنند. به هر صورت سر کارگر بی‌کلاه مانده است.
رئیس انجمن اسلامی کارگران خباز تاکید دارد که کارگران خباز نمایندگان دلسوزی که پیگیر تعلق گرفتن سختی کار به تمام کارگران خباز بشوند را ندارند و آنها که در حال حاضر خود را نماینده کارگران در چانه‌زنی با کارفرمایان خباز معرفی کرده‌اند، عملا یک روز هم کارگری نکرده‌اند و همین عامل موجب شده است که کارگران همچنان شاهد عدم افزایش دستمزد، نداشتن امنیت شغلی و تعلق نگرفتن سختی کار باشند.
این نکته‌ای است که «علی یزدانی» رئیس انجمن صنفی کارگران خباز کشور و رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگری استان اصفهان بر آن دست می‌گذارد و به ایلنا، می‌گوید: صدای کارگران خباز کشور که در پی تعلق گرفتن سختی کار و بازنشستگی با استفاده از مزایای آن هستند، شنیده نشده است. تنها در استان اصفهان با چانه‌زنی مستدل و مستندی که با سازمان تامین اجتماعی داشتیم توانستیم برای هر ۴ شغلی که در یک کارگاه خبازی وجود دارد، سختی کار بگیریم. منتها در دیگر استان‌ها تنها شغل شاطر را سخت می‌شناسند که این به هیچ وجه کافی نیست. من البته این امر را تنها ناشی از سوء استفاده‌ها بالا دستی از ناحیه کارفرمایان و... نمی‌دانم بلکه آن را از ناحیه ضعف تشکل‌های کارگری و مماشات آنها، هم می‌دانم. مثلا انجمن صنفی کارگران خباز در استان تهران واقعا دلسوزانه عمل نمی‌کند و مذاکرات ماهم برای متقاعد کردن رئیس آن به منظور پیگیری چنین مطالباتی بی‌نتیجه بوده است.
تاکید یزدانی بر «سلیقه‌ای عمل کردن» دستگاه‌های مربوطه در هر استان درباره سخت محسوب کردن مشاغل کارگران نانوایی‌ها در شرایطی است که به گفته یزدانی این کار همین حالا در استان اصفهان در حال انجام است و قاعدتا نمی‌بایست تبعیضی بین کارگران زحمتکش این صنف قائل شد.
رئیس انجمن صنفی کارگران خباز استان اصفهان می‌افزاید: برای نمونه ما دستور العملی را که در استان اصفهان تهیه کرده بودیم را به استان کردستان هم فرستادیم تا در آنجا اجرایی شود با این حال هیچ تحولی رخ نداد و در بر همان پاشنه می‌چرخد. حتی در استان‌های جنوبی هم که گرما شدید مزید بر علت است؛ در این زمینه کاری انجام نشده است که اینها همه جفا در حق کارگر است؛ اصلا برای چه باید سلیقه‌ای عمل کرد؟!
اما قضیه به همین جا ختم نمی‌شود مطابق ماده ۱۴ آیین‌نامه مشاغل سخت مصوب سال ۱۳۸۶ کارفرما مکلف است پس از احراز شرایط بازنشستگی بیمه شده شاغل در کارگاه خود، چهار درصد میزان مستمری برقراری بیمه شده نسبت به سنوات اشتغال او در مشاغل سخت‌وزیان‌آور را که توسط سازمان تامین اجتماعی محاسبه و مطالبه می‌گردد را به طور یکجا به این سازمان پرداخت کند. ماده ۱۴ این آیین‌نامه اما چندی است که دردسری بزرگ برای کارگران مشمول خود ایجاد کرده است: کارفرمایان بهانه می‌کنند که توان پرداخت این ۴ درصد را ندارند. سازمان تامین اجتماعی هم تا زمانی که کارفرمایان به‌صورت یکجا آن را پرداخت نکنند، کارگر را بازنشسته محسوب نمی‌کند. در نتیجه همین حالا کارگران بسیاری در سطح کشور وجود دارند که معطل بازنشستگی هستند. وقتی این پرسش را با یزدانی در میان می‌گذاریم که آیا کارفرمایان خباز ۴ درصد مابه‌التفاوت بازنشستگی کارگران مشمول قانون مشاغل سخت را می‌پردازند، می‌گوید: نه خیر نمی‌پردازند و با این کار خود عملا دست کارگر را در پوست گردو می‌گذارند. این حساب و کتابی است که سازمان تامین اجتماعی با کارفرمایان دارد و نباید کارگر را اسیر آن کنند؛ این قضیه‌ای است که به کارگر مربوط نمی‌شود اما کارگر پاسوز آن می‌شود. سازمان تامین اجتماعی باید به گونه‌ای رفتار کند که در بازنشستگی کارگر اخلالی ایجاد نشود، بعد هم خود در مراحل بعدی طلبش را از کارفرما مطالبه کند. آیین‌نامه مشاغل سخت نباید برای کارگر قوز بالاقوز شود!
یزدانی تاکید می‌کند که بیماری‌های ناشی از محیط کار (درد مفاصل، نازایی، واریس، سرطان‌های پوست و دستگاه گوارش، جابجایی مهره‌های کمر، ناراحتی‌های چشم و...) برای کارگران خباز می‌طلبد که وزارت کار بیشتر از این اینها در خصوص شرایط کار کارگران خباز دقت به خرج دهد؛ آنهم در شرایطی که دستمزد کارگران خباز از سال ۱۳۸۳ تاکنون تغییری نیافته است؛ دستمزدی که براساس پیمان‌های دست جمعی کار تعیین می‌شود. وی می‌افزاید: از طرفی اگر کارگر خباز امنیت شغلی داشته باشد و به راحتی توسط کارفرمای خود اخراج نشود می‌تواند به شرایط طاقت‌فرسای کار اعتراض کند؛ اما با این اوصاف این یک مورد هم امکان‌پذیر نیست.
لزوم اجرای ماده ۹۱ و ۵۲ قانون کار
با درنظر گرفتن همه این موارد، شرایطِ کارِ کارگران خباز همانند سایر کارگرانی که در مشاغل سخت کار می‌کنند (آنهایی که با تنور، مواد شیمیایی، گرد وغبار و سایرآلاینده‌های محیطی) سر‌وکار دارند، به معنای واقعی کلمه «غیرقابل تحمل» است. طبیعتا این امر اقتضا می‌کند که نهادهایی که بر شرایط کار آنها نظارت می‌کنند؛ اقداماتی موثر و راهگشا برای کاهش آلام آنها اقتضا کنند. این حرف به معنای اجرای قوانین حمایتی موجود (ماده ۹۱ قانون کار و تبصره‌های آن) است. حتی ماده ۵۲ قانون کار که ذکر کرده است که در کارهای سخت‌وزیان آور ساعات کار نباید از شش ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته تجاوز نماید برای «شاطر» که شغلش سخت شناخته شده است؛ اجرایی نمی‌شود و همان‌طور که گفته شد، یک شاطر روزی ۱۶ ساعت کار می‌کند. اینکه مرتب در سال‌های گذشته و به مناسبت‌های مختلف ازجمله هفته کارگر گفته شود «کارگر بودن یک افتخار است» درست؛ اما نباید کارگر را بدون حمایت‌های قانونی در مسیر افتخار کردن به حال خود رها کرد؛ آنهم کارگرانی که با گرد نشسته آرد بر ریه‌های خود سر و کار دارند و زبانه‌های آتش!
گزارش: پیام عابدی

----------------------

شنبه ١ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۱ آپریل ۲۰۱٨

تجمع کارگران بیکارشده فاز ۱۹ پارس جنوبی مقابل درب ورودی
به گزارش خبرنگار ایلنا، صبح امروز (اول اردیبهشت) تعدادی از کارگران بیکارشده فاز 19 پارس جنوبی مقابل درب ورودی مجتمع تجمع کردند.
این کارگران که بیشتر آنها در بخش نگهبانی مشغول به کار بوده‌اند با اتمام پروژه بیکار شده‌اند. این عده معتقد هستند که پس از سال‌ها تلاش در این پروژه، حق آنهاست که پس از بهره برداری پالایشگاه دهم به کار گرفته شوند.
این کارگران پیمانکاری می‌گویند: اگر قرار باشد با اتمام پروژه بیکار شویم در حالی‌که کارفرمای مادر هیچ تعهدی نسبت به ما احساس نمی‌کند، از کدام مرجع و نهاد باید حقوق‌مان را پیگیری کنیم. با شروع به کار «پالایشگاه دهم» و به بهره‌برداری رسیدن آن، تعدادی از کارگران پیمانکاری بیکار شده‌اند.

----------------------

رکودِ شش ساله پروژه‌های مسکن مهر پرند/ کارگرانی که از «یک بام و دو هوا» خسته‌اند
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران فلزکار و مکانیک از تاخیر در تحویل واحدهای مسکونی پرند انتقاد دارند. به گفته این کارگران، با وجود اینکه قرار بود با ۱۰ میلیون تومان هر خانواده صاحب خانه شود تاکنون با بالا بردن مبلغ دریافتی از متقاضیان، این مبلغ به ۲۰ میلیون رسیده و بیش از ۶ سال است که پروژه‌ها راکد مانده‌اند.
دولت جدید آجری روی آجر در این طرح نگذاشت
این کارگران می‌گویند: از زمان روی کار آمدن دولت جدید تا کنون آجری روی آجر در این طرح گذاشته نشده و بارها بی‌میلی دولت برای پایان این پروژه اعلام شده‌است. اینها دردِ دل‌های اعضای تعاونی مسکن کارگران فلزکارمکانیک است که در پروژه‌ی «هسا یک» دارای ۴۵ خانه هستند و به گفته خودشان، متاسفانه از سال ۹۲ تاکنون هیچ فعالیتی از سوی شرکت «عمران پرند» در این پروژه صورت نگرفته است.
تاریخ دقیق اتمام خانه‌ها را نمی‌گویند
آنها می‌گویند: در آخرین دیداری که در هفته آخر فروردین، رییس هیات مدیره تعاونی مسکن کارگران فلزکارمکانیک با مسئولین پرند داشت به ایشان گفته شده است که هنوز پیمانکاری برای پروژه «هسا یک» قرارداد نبسته و در نتیجه اتمام این خانه‌ها تاریخ دقیق ندارد و بی‌تردید زمان تحویل امسال نخواهد بود؛ این درحالی است که بارها مسئولان پرند و وزارت مسکن در جراید و رسانه‌ها اعلام کرده‌اند که خانه‌های خالی پرند را متقاضیان نمی‌خواهند.
یکی از اعضای این تعاونی می‌گوید: در بهمن گذشته که رییس هیات مدیره تعاونی به پرند مراجعه کرد به ایشان گفته شد تا یک ماه دیگر متقاضیان که پول داده‌اند و پروژهایشان تکمیل نیست را در این خانه‌های خالی جابجا خواهند کرد اما هنوز خبری نیست.
در خبر دیگر هم گفته شده که خانه‌های ساخته شده را به کمیته امداد می‌خواهند بدهند چون متقاضی وجود ندارد؛ این «یک بام و دو هوا» کارگران را سرگردان کرده است.
پولمان را هم پس نمی‌دهند
وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر کارگران که با این همه انتظار به خانه‌های خود نرسیده‌اند و معلوم هم نیست که چه زمانی این پروژه‌ها تکمیل می‌شود، خواهان استرداد پول‌های خود هستند اما پاسخ مسئولان پرند این است که فعلاً پولی نیست تا به کارگران داده شود، مگر اینکه این امتیازها را دیگری بخرد و به این وسیله، وجه کارگران تامین شود.
این کارگر بحث دیگری را مطرح می‌کند که دغدغه همکارانش است: «از سوی دیگر کارگران مال‌باخته و صاحب خانه نشده این سوال را طرح می‌کنند که مگر سن مفید یک ساختمان چقدر است که بیش از ۶ سال است این سازه ها به حال خود در باد و باران رها شده‌اند؟ آیا اینها روزی می‌توانند یک «سرپناهِ امن» باشند؟»

----------------------

افزایش ۲۱ هزار نفری جمعیت کارگری شهرک شکوهیه قم
به گزارش ایلنا، امیر هوشنگ طیبی‌نژاد ظهر امروز در دیدار با آیت‌الله سید محمد سعیدی امام جمعه قم با اشاره به اینکه سال گذشته در سطح کشور با مشکلات اقتصادی مختلفی روبرو بوده‌ایم، اظهار کرد: با وجود این مشکلات سال گذشته در حوزه صنعتی، استان قم روند پر رونق و مطلوبی را سپری کرده‌ است.
وی با بیان اینکه سال گذشته ۱۹۰ هکتار زمین به سرمایه‌گذاران بخش صنعت واگذار شده است، اضافه کرد: بیش از ۶۳ قرارداد احداث واحدهای صنعتی در استان قم بسته شده که اثر این واحد‌ها در افزایش اشتغال، رونق اقتصادی و شادابی جمعیت جویای کار طی سال‌های آینده به خوبی قابل احساس خواهد بود.
مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان قم خاطرنشان کرد: سال گذشته ۱۸۳ واحد صنعتی با ایجاد هزار و ۸۴۱ شغل و ۳۴۲ میلیارد تومان سرمایه‌گذاری مستقیم در شهرک‌های صنعتی استان قم فعالیت خود را آغاز کردند.
وی با تاکید بر اینکه ۳۵ کارگاه صنعتی در سال گذشته به سرمایه‌گذاران واگذار شده است، عنوان کرد: سال گذشته ۶۳ زمین برای احداث واحدهای کارگاهی در اختیار صنف درودگران قرار گرفته است.
طیبی‌نژاد با اشاره به اینکه ۶۰ درصد تولیدات مصنوعات چوبی کشور در قم تولید می‌شود، گفت: تاکنون رکود اقتصادی برطرف نشده است و با وجود تغییرات چشم‌گیر قیمت دلار و توزیع نامناسب ارز بسیاری از واحد‌ها با مشکلات مختلف روبرو شده‌اند اما امیدواریم بتوانیم حمایت‌های لازم را از این واحد‌ها داشته باشیم تا در حوزه صنعت با خسارت‌های سنگین روبرو نشویم.
وی از فعالیت ۱۳ تا ۱۵ هزار کارگر در ابتدای دولت دهم در شهرک شکوهیه یاد کرد و افزود: در ۶ ماه دوم سال گذشته این آمار به ۱۸ تا ۲۱ هزار کارگر رسید و امیدواریم در سال جاری بتوانیم همچنان تعداد کارگران این شهرک را افزایش دهیم.

----------------------

ادامه اعتراض برخی مغازه‌داران مریوان به بسته بودن مرزها / بازارها نیمه‌تعطیل است
به گزارش خبرنگار ایلنا، اعتراض برخی کاسب‌کاران و مغازه‌داران مریوانی نسبت به بسته شدن مرزهای غربی کشور ادامه دارد.
امروز شنبه (اول اردیبهشت)، چندمین روز متوالی است که برخی مغازه‌داران مریوانی مغازه‌های خود را تعطیل کرده‌اند؛ هم‌زمان در دیگر شهرهای مرزی مانند بانه نیز این اعتراضات تداوم دارد. یکی از مغازه‌داران بازار مریوان می‌گوید: با بستن مرزهای کولبری و اعمال تعرفه‌های جدید، عملاً اگر مغازه‌هایمان هم باز باشد کاسبی چندانی نداریم، پس ترجیح می‌دهیم در خانه بمانیم و کار نکنیم.
در ما‌ه‌های پایانی سال گذشته، دولت اقدام به بستن مرزهای کولبری غرب کشور کرد، این تصمیم نه تنها کولبران را ناراضی کرده‌است بلکه به اعتراض تعدادی از مغازه‌داران نیز انجامیده‌است. در هفته‌های اخیر نمایندگان مجلس از جمله رسول خضری (نماینده پیرانشهر) و محسن بیگلری (نماینده بانه) نیز به این تصمیم دولت اعتراض کرده‌ و گفتند: این تصمیم به بیکاری هزاران نفر می‌انجامد و زندگی مردم مناطق مرزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

افق روشن
www.ofros.com

اخبار دولتی: روزگار سیاه کارگران درایران (اردیبهشت)

خبرگزاری کار ایران دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۱ مه ۲۰۱٨

افق روشن www.ofros.com

اخبار دولتی: روزگار سیاه کارگران درایران (اردیبهشت)

خبرگزاری کار ایران دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۱ مه ۲۰۱٨

افق روشن
www.ofros.com