پس از تجمع بی‌نتیجه کارگران اخراجی شهاب‌خودرو در مقابل ساختمان ریاست جمهوری در روز چهارشنبه هفته گذشته، این کارگران صبح امروز - شنبه - در اعتراض به اخراجشان در مقابل وزارت کار، رفاه و تامین اجتماعی تجمع کردند.
به گزارش ایلنا، کارگران اخراجی پیش از عزیمت به تهران، بامداد امروز در مقابل درب کارخانه تجمع کرده بودند اما در پی بی‌توجهی به اعتراض آنان، عازم خیابان آزادی شدند و با تجمع در مقابل وزارت کار تعاون و رفاه اجتماعی از وزیر کار و سایر مسئولین درخواست پی گیری دلیل اخراج و بازگشت به کار کردند.
خبرنگار ایلنا كه در میان کارگران معترض حضور یافته بود گزارش داد: تجمع این کارگران در ساعت ۱۳ و چهل دقیقه بدون نتیجه‌ای مشخص خاتمه یافت.
بنا بر این گزارش، از مجموع ۶۵۰ کارگر شهاب‌خودرو که پس از پایان تعطیلات، با عدم تمدید قرارداد کاریشان اخراج شده بودند در حدود ۵۰۰ نفر در این تجمع حضور یافته بودند. آن‌ها با در دست داشتن پلاکادرهایی که درخواست بازگشت به کار و اعتراض به اخراج را یادآور می‌شد، تجمعی آرام و بدون سردادن شعار را برگزار کردند.
یکی از کارگران حاضر به خبرنگار ما گفت: پانزده سال در کارخانه شهاب خودرو کار کرده‌ام، دارای مدرک کار‌شناسی هستم و به صورت قراردادی با پایه دستمزد استخدام شده بودم و بعلاوه اضافه کاری در مجموع حدود ۵۰۰ هزار تومان نیز حقوق می‌گرفتم.
متاهل و دارای دو فرزند بوده و در یکی از خیابانهای جنوب شهر با ماهی ۳۵۰ هزار تومان اجاره و۱۰ میلیون ودیعه مستاجر هستم.
در حال حاضر با ١۵ سال سابقه كار و در سن ۴١ سالگی، به غیر از تخصص‌ام در كارخانه کار دیگری از من بر نمی‌آید که امیدوار به تغییر شغل باشم.
کارگر دیگری كه در زیر پل عابر پیاده خیابان آزادی در كنار سایر همكارانش در سكوت به ساختمان وزارت كار نگاه می‌كرد، با امیدواری به خبرنگار ما گفت: به ما گفته‌اند کمسیون تامین استان و وزارت کار در حال برسی مشکلاتمان هستند. حتما تا چند روز دیگر مشکلمان حل می‌شود.
با ۸ سال سابقه کار که به صورت روز مزدی در کارخانه شهاب خودرو کار می‌کنم، فوق دیپلم ماشین ابزار هستم و با اضافه كاری ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم.
برای تامین مخارج زندگیمان درمانده شده‌ام، امسال بابت اجاره یک آپارتمان ۴۰ متری در جنوب شهر ۱۱ میلیون پول پیش و ماهی ۲۵۰ هزار تومان اجاره می‌دهم.
اگر مسئولین به مشکلات ما رسیدگی نکنند و بیکاری ما ادامه پیدا کند نمی‌دانیم جواب زن و بچه‌های‌مان را چه بدهیم.
کارگری دیگری در جواب این سئوال كه بعد از اخراج از كارخانه چه برنامه‌ای برای آینده دارد، گفت: فقط می‌توانم به خدا توکل کنم.
من هیچ آینده‌ای نداریم، چه كسی با ۳۸ سال سن به من شغل می‌دهد؟
این چند روز استرس و ناراحتی امانم را بریده و هنوز چند روز از بیكاری نگذشته، مشکلات خانوادگی‌مان شروع شده، از بس به خانواده‌ام وعده‌های امید الکی داده‌ام، خودم خسته شدم، نمی‌دانم تکلیف چیست.
او ادامه داد: من ۱۵ سال راننده لیفتراک بودم. با حقوق و مزایا نمی‌توانستم کاری برای زن و بچه‌ام انجام بدهم، حالا که اخراج شده‌ام هیچ.