چند ده هزار کارگر سوئدی فاقد بیمه بیماری می شوند. این کارگران عموماً دچار بیماری های مزمن و گاه مهلک هستند. همه آنان در طول سال های کار، در شرایط استثمار شدن توسط سرمایه و در روزهای تولید سود برای سرمایه داران بیمار شده اند. بیماری شمار زیادی از این کارگران عارضه مستقیم فرسایش جسمی و روحی حاد ناشی از کار است. نوع بیماری این چند هزار کارگر به گونه ای است که به استراحت و درمان طولانی نیاز دارند. این را همه پزشکان معالج آن ها نیز نه یک بار بلکه چندین بار تأیید کرده اند. دولت سرمایه داری سوئد تصمیم گرفته است که بیمه درمان یعنی تنها ممر ارتزاق این جمعیت وسیع بیمار، فرسوده و معلول را قطع کند. ١٧ هزار کارگر در همین روزهای آینده و از شروع ماه ژانویه ٢٠١٠ مشمول این تصمیم بغایت جنایتکارانه سرمایه می شوند. فقط کمی آن سوتر و در طول ماه های بعدی همان سال شمار کارگران بیمار مشمول طرح توحش بار دولت سرمایه داری از مرز ۵۴ هزار نفر خواهد گذشت.
غرامت دوران بیماری یا « بیمه درمان» در طول چند دهه اخیر در جامعه سوئد همچون همه دستاوردهای دیگر جنبش کارگری اروپا سرنوشت بسیار دردناکی داشته است. در گذشته های دور هر کارگر بیمار در دوره بیماری خویش، هر چه قدرهم طولانی می بود، حقوق ایام کار خود را دریافت می کرد. میزان این غرامت بعدها به ٩٠% و سپس به ٨٠% و زمانی به ٧۵% کاهش پیدا کرد. توفان تعرض سرمایه به بهای نیروی کار و سطح معیشت توده های کارگر دنیا حق غرامت ایام بیماری را نیز مثل همه حقوق ابتدایی و اولیه کارگران و همچون تمامی دستاوردهای اندک جنبش کارگری دنیا سخت قلع و قمع کرد. سرمایه فقط دستمزدهای واقعی را گام به گام کاهش نداد. در بستن بیمارستان ها، در تعطیل مدارس، در سلاخی شمار پزشکان و پرستاران، در کاهش تعداد معلمان، در برچیدن اماکن نگه داری از پیران، در کاستن از هزینه های آموزش و درمان و مهد کودک ها، در قطع حق غرامت ایام بیکاری و بیماری نیز به سطح معیشت کارگران یورش برد و لحظه به لحظه بر قدرت و سرعت این یورش افزود. آنچه این روزها دولت سرمایه داری سوئد با بیمه درمان کارگران می کند نیز گامی در استمرار همین یورش و لحظه ای در افزایش قدرت ویرانگر آن است. کارگرانی که به این ترتیب از دایره شمول حق بیمه ایام بیماری خارج می شوند بر اساس بندهای مختلف مصوبه دولت سرمایه در اختیار اداره کار سوئد قرار می گیرند. آنان مجبورند با همان وضعیت بیماری برای مدت ها در دالان های پیچ در پیچ دیوان سالاری سرمایه چرخ بخورند. تمامی تلاش سرمایه داران و حاکمان و مالکان جهنم سرمایه داری این است که چند ده هزار کارگر بیمار و علیل و فرسوده یا با همان حالت مریضی و علیلی خود به سر کار باز گردند و یا، درغیراین صورت، با دریافت نازل ترین سطح مقرری های معیشتی موسوم به کمک های اجتماعی به زندگی دشوار و فقرزده خود ادامه دهند. اتحادیه سراسری کارگران سوئد مطابق معمول و مثل همیشه در مقابل این بیداد بشرستیز صاحبان سرمایه و دولت آن ها سکوت اختیار کرده است، سکوتی مالامال از رضا که جزء جدایی ناپذیر ایفای نقش رفرمیسم راست اتحادیه ای است. مستمری اخیر یعنی « کمک های اجتماعی» در زمره آخرین بازمانده های حاصل مبارزات سالیان دراز طبقه کارگر اروپا و جهان علیه سرمایه است. عظیم ترین بخش طبقه کارگر بین المللی از جمله طبقه کارگر ایران به دنبال ١٠٠ سال جنگ و ستیز بی امان خود هنوز قادر به تحمیل همین ابتدایی ترین حق بر نظام سرمایه داری نشده اند.
منبع: روزنامۀ اینترنتی اتحادیه سراسری کارگران سوئد
نوامبر ٢٠٠٩
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
www.hamaahangi.com
khbitkzs@gmail.com