آنچه دولت سرمایه داری یونان، اتحادیه اروپا و کل سرمایه جهانی علیه کارگران یونان انجام دادند اینک با تمامی ابعاد درب خانه توده های کارگر اسپانیا را کوبیده است. دولت سرمایه اعلام کرده است که باید به حساب سفره بی نان کارگران ۵٠ میلیارد یورو به اقلام کهکشانی سودهای تاکنونی صاحبان سرمایه بیفزاید. باید ۵٠ میلیارد یورو از دستمزدها و امکانات محقر معیشتی، بهداشتی، آموزشی و درمانی کارگران کسر کند تا شرایط لازم برای استمرار و ادامه حیات نظام سرمایه داری را فراهم سازد. باید موج جدیدی از گرسنگی، فقر، بیکاری و بی دکتر و دارویی را بر زندگی طبقه کارگر سرشکن سازد تا نظام بردگی مزدی سر پا بماند، تا این نظام هر روز با دندان تیزتر و چنگال خونین تر آخرین خونمایه حیات بردگان مزدی را از تن آن ها خارج سازد. دولت اسپانیا در چهارچوب سیاست های مشترک خود با اتحادیه اروپا و صندوق جهانی پول چگونگی تحمیل این ۵٠ میلیارد یورو و میلیاردها یوروی دیگر بر زندگی توده های کارگر اسپانیا را به شرح زیر برنامه ریزی کرده است:
١. دستمزد همه کارگران ۵% کاهش یابد. هر کارگر از هر ١٠٠٠ یورو دستمزد سالانه اش ۵٠ یوروی آن را تسلیم صاحبان سرمایه کند.
٢. سن بازنشستگی و امکانات معیشتی بازنشستگان به نفع افزایش هر چه بی مهارتر سود سرمایه ها تغییریابد. کارگران هر چه بیشتر کار کنند، در آخرین روزهای عمرشان نیز برای سرمایه داران ارزش اضافی و سرمایه تولید کنند، برای بازتولید نیروی کار خود به نازل ترین نیازهای اولیه زیستی رضایت دهند و هر بلای دیگر نظام سرمایه داری را به جان بخرند.
٣. آنچه زیر نام « حقوق» نگه داری نوزادان و کودکان خردسال به والدین آن ها تعلق می گیرد در مورد تمامی کسانی که از این پس صاحب اولاد می شوند کاهش یابد. این کارگران علاوه بر کاهش ۵% دستمزد، افزایش سن کار و کاهش امکانات بازنشستگی از این طریق نیز فشار تهاجم سرمایه به بهای نیروی کارشان را تحمل کنند.
۴. بخش اعظم قرارها و قوانین مربوط به شرایط کار یا آنچه از آن به نام دستاوردهای مبارزات گذشته طبقه کارگر یاد می شود، به نفع افزایش سود سرمایه ها و در راستای کاهش بهای نیروی کار و سطح زندگی توده های کارگر برای همیشه گم و گور شود. سرمایه داران با خیال بسیار راحت تر و آسوده تر هزارهزار کارگران را از کارخانه ها و مراکز کار بیرون ریزند، فشار کار هر چه فرساینده تر شود، هر نوع تضمین اشتغال کارگران به بایگانی تاریخ سپرده شود، هر گونه صدای اعتراض توده های کارگر بسیار درنده تر در نطفه خفه گردد و بسیاری پسرفت های دیگر در زندگی کارگران که سرمایه برای دست و پنجه نرم کردن با بحران مرگبار اندرونی خود بدان نیاز دارد.
دولت اسپانیا دست به کار سازمان دهی و اجرای این تهاجم بربرمنشانه علیه توده های کارگر است و در واکنش به همین یورش های سرمایه است که میلیون ها کارگر اسپانیایی در روز هشتم ژوئن چرخ کار و تولید را در سراسر اسپانیا از گردش بازداشتند. بیمارستان ها و همه مراکز درمان، تمامی مؤسسات نگه داری از سالمندان، تمام وسائط حمل و نقل شهری، تمامی مدارس، مراکز آتش نشانی سراسر کشور و بسیاری جاهای دیگر یکپارچه در محاق تعطیل فرو رفته اند. شمار اعتصاب کنندگان حتی بر اساس گزارش رسانه های جمعی سرمایه از ۵/٢ میلیون نفر افزون است. خبرها از احتمال گسترش بیش و بیشتر اعتصاب در روزهای آینده حکایت دارد. موج خشم توده های کارگر سراسر فضای حاکمیت سرمایه داری را آکنده است. این که سرانجام مبارزات کارگران اسپانیا چه خواهد شد، پرسشی است که پاسخ آن را باید در سیر رویدادهای آینده این کشور جستجو کرد.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
ژوئن ٢٠١٠