ایرلند در روز سه شنبه ٢۴ نوامبر شاهد اعتصاب یکپارچه ٢۴ هزار کارگر در بخش های موسوم به « خدمات» بود. اعتصاب در اعتراض به طرح دولت برای کاهش حقوق بازنشستگان کارگر در بخش های یاد شده آغاز شد و تا ٢۴ ساعت ادامه یافت. پیشینه ماجرا به سال قبل باز می گردد. با اوج گیری بحران در آن روزها، دولت طرحی را تصویب کرد که به موجب آن دستمزد کارگران بازنشسته بخش های « خدمات» ١٠ درصد کاهش می یافت و همزمان هر نوع افزایش حقوق آنان برای مدتی نا معلوم و نامحدود ممنوع می شد. با اعلام طرح، فریاد خشم و اعتراض کارگران از همه سو بلند شد و اتحادیه کارگری زیر فشار گسترده و خشمگین توده های کارگر مجبور شد که دستور اعتصاب سراسری را صادر کند. موج عصیان کارگران و اقدام اتحادیه دولت ایرلند را به دست و پا انداخت. سران دولت مطابق معمول روند مذاکرات، ترفند پردازی ها و توطئه گری های مشترک میان اتحادیه و خود را شروع کردند. این توطئه ها به سرعت به ثمر نشست.
اتحادیه با آغوش باز و بسیار سخاوتمندانه از کاهش ٧ درصد حقوق کارگران استقبال کرد و در مقابل عقب نشینی محدود ٣ درصدی دولت دستور تعطیل و ممنوعیت هر نوع اعتصاب را به کارگران ابلاغ نمود. چند صدهزار کارگر که کل قدرت پیکار خویش را به دار جنبش اتحادیه ای آویزان کرده بودند در مقابل ترفند مشترک سران رژیم و زعمای اتحادیه سکوت کردند و اعتصاب آنان جامه عمل نپوشید.
دولت ایرلند که به یمن همکاری بسیار کارساز سرسپردگان اتحادیه ای، خود را فاتح واقعی جدال علیه کارگران می دید دست به کار نقشه های دیگر برای تهاجم گسترده تر به سطح زندگی نازل و نان بخور و نمیر توده کارگر شد. رژیم این بار کاهش ١٣٠٠ میلیون یورو از بودجه سالانه همان بخش های « خدمات» را دستور کار خود ساخت. تصمیم جدید دولت یک بار دیگر خشم کارگران را سبب شد. دامنه عصیان و اعتراض در سطحی بود که حتی سران اتحادیه یارای مقاومت در برابر آن را ندیدند و مجبور به همراهی با آن شدند، چه بسا به این دلیل که پیش گرفتن چنین تاکتیکی ممکن است راه موفقیت های بعدی آنان در منحرف کردن مبارزات کارگران را هموارتر سازد. سران اتحادیه با اعتصاب سراسری موافقت کردند. اعتصاب آغاز شد و ٢۴ ساعت به طول انجامید. مبارزه ادامه دارد و کارگران بسیار مصمم و جدی اعلام کرده اند که امتناع دولت از ابطال حتمی طرح کاهش بودجه را با اعتصاب نیرومندتر بعدی و تعطیل طولانی تر روزهای کار پاسخ خواهند گفت. این که فرجام مبارزه چه خواهد شد هنوز هیچ معلوم نیست. اما در این میان یک چیز بسیار روشن است. روزهای آینده زمان از سرگیری توطئه پردازی های مجدد و مشترک سران اتحادیه و عوامل رژیم علیه کارگران خواهد بود. این امر بدان معنی است که اگر ٢۵٠ هزار کارگر اعتصابی با سر هشیار و اراده مصمم همه توان خود را برای خنثی کردن این توطئه ها وارد میدان نکنند بازهم یک عقب نشینی فاجعه بار دیگر بر آنان تحمیل خواهد گردید. این که چه خواهد شد و مبارزات جاری چه دستاوردی خواهد داشت یکسره به چگونگی صف آرایی و اعمال قدرت جمعی کارگران علیه سرمایه و ترفندپردازی های متعارف رفرمیسم راست اتحادیه ای بستگی دارد.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
www.hamaahangi.com
khbitkzs@gmail.com
منبع سایت نروژی جنبش آزاد اتحادیه ای
نوامبر ٢٠٠٩