اعلام اعتصاب کارگران در فروشگاه های زنجیره ای سوئد
روز اول آوریل ٢٠١٠ بیش از ۵٢٠٠ کارگر مراکز فروش مواد غذایی و پوشاک همراه با رانندگان و کارگران انبار این بنگاه ها در سراسر سوئد دست به اعتصاب می زنند. هدف اعتصاب افزایش دستمزدها به میزان حداقل ٦/٢% و رفع برخی تهاجم های عنان گسیخته و زورمدارانه سرمایه داران به ابتدایی ترین موازین و ملاک های مصرح در توافق نامه دیرینه میان اتحادیه های کارگری و صاحبان سرمایه درباره چند و چون فروش نیروی کار موسوم به « قانون کار سوئد» است. اتحادیه های کارگری زیر فشار سنگین و گسترده اعتراض های کارگران، به دنبال یک دوره طولانی مقاومت در مقابل این اعتراض ها و تلاش برای کاهش و فرسایش هر چه بیشتر خواست های کارگران سرانجام به اعلام اعتصاب رضایت داده اند. رؤسای اتحادیه ها در همان حال گام به گام در تدارک کنترل موج نارضایی کارگران و هموارسازی راه برای جلب توافق آن ها در قبال حداقل عقب نشینی های اضطراری سرمایه داران هستند. این که اعتصاب واقع می شود یا نه مقدم بر هر چیز به میزان توان توده های کارگر برای وارد کردن فشار بر اتحادیه ها و مجبور کردن سکانداران رفرمیسم اتحادیه ای به اجتناب از اعلام تعطیل یا «غیرقانونی»!! بودن اعتصاب بستگی دارد. اگر همه چیز بر وفق اراده کنونی کارگران پیش رود در روز اول آوریل فقط و فقط کارگران ٧٩ مرکز فروش مواد غذایی و پوشاک یا انبار ذخیره این کالاها در سراسر سوئد دست به اعتصاب می زنند و چرخ کار را می خوابانند. سرمایه داران صدرنشین رفرمیسم اتحادیه ای از همان روز ولادت قدرت خود همچون سایر گرایش ها و رویکردهای طبقه سرمایه دار تمامی خلل و فرج و زوایا و کوره راه های لازم را برای خارج ساختن لکوموتیو پیکار ضدسرمایه داری توده های کارگر از ریل و تضعیف قدرت ضدکارمزدی توده کارگر سنجیده اند. اتحادیه ها مطابق منوال و عرف خود تاریخاً تمامی تدابیر لازم را به کار گرفته اند که موج اعتراض و خشم و قدرت کارگران حتی در چهارچوب مومیایی شده و مین گذاری شده رفرمیسم سندیکالیستی هم یکباره و یکجا علیه سرمایه اعمال نشود. آنان در کار جلوگیری از میدان داری توده های کارگر همواره چنین می کنند که از چند صد هزار یا چند میلیون کارگران یک رشته تولیدی یا تجاری فقط شمار معدودی مراکز کار تعطیل شود و تعداد هر چه کمتری از کارگران دست از کار بکشند. این امر به سرمایه داران و دولت آن ها به اندازه کافی فرصت می دهد تا تمامی توان خود را برای مقابله با موج مبارزه کارگران وارد میدان سازند تا تمامی جا به جایی لازم را برای تحمل کمترین میزان خسارت انجام دهند، تا کل ترفندها و توطئه های ممکن را علیه کارگران جامه عمل پوشند، تا کارگران هیچ گاه شکوه قدرت عظیم و تعیین کننده خویش را لمس نکنند، تا بردگان مزدی هیچ وقت در تدارک به کارگیری هر چه مؤثرتر و آگاه تر این قدرت علیه سرمایه داران و نظام سرمایه داری بر نیایند. جنبش اتحادیه ای به همه این ها اندیشیده و همه این ها را واقعیت حیات و تاروپود عینی هستی خود ساخته است. اتحادیه ها حتی به همین شکل اعتصاب زمانی اجازه وقوع می دهند که کل بندبازی ها و توطئه پردازی های مشترک مذاکراتی میان آنان و سرمایه داران به بن بست رسیده و هیچ راهی برای جلوگیری از آغاز اعتصاب باقی نمانده باشد. در اینجا و در جریان اعتصاب کارگران بخش تجارت سوئد نیز در روز اول آوریل از جمعیت چند صد هزار نفری کارگران این بخش فقط ۵٢٠٠ کارگر دست از کار می کشند و چندصد هزار همزنجیر دیگر آنان به کار کردن و استثمار شدن ادامه می دهند تا مبادا شریان سود سرمایه متحمل ضربه سنگینی شود، تا سرمایه داران با فراغ خاطر و با کمک چاره اندیشان اندرونی طبقه خویش در صدر اتحادیه ها راه ورود بعدی توده های کارگر به میدان اعتصاب را سد کنند.
اتحادیه کارفرمایان سوئد تا کنون با اطمینان خاطر از نقش بازی های سرمایه سالارانه سران اتحادیه ها و عدم احساس نیاز به توافق با خواست های کارگران از پذیرش این خواست ها امتناع کرده است. کارفرمایان به قبول ٧،% ( هفت دهم درصد) افزایش دستمزد به جای ٦/٢% اکتفا کرده اند و در مورد عقب نشینی از تجاوزهای خود علیه ابتدایی ترین دستاوردهای مبارزات گذشته کارگران و مصرح در « قانون کار» این کشور نیز خود را نیازمند هیچ نوع واکنشی ندیده اند. محتوای این تجاوزها که مورد اعتراض کارگران در اعتصاب احتمالی آینده است، تضمین اشتغال کارگران، اجتناب سرمایه داران از اخراج کارگران با قراردادهای ثابت کار و دادن جای آنان به کارگران با قراردادهای موقت و بالاخره تمام وقت کردن زمان استثمار کارگرانی است که اینک به صورت نیمه وقت کار می کنند و استثمار می شوند.
---------------------
پایان تحصن کارگران در هتل صدف کراچی
٢٠٠ کارگر هتل صدف کنتیننتال کراچی در پاکستان در اعتراض به اخراج ۴ رفیق کارگر خود در ٢۴ فوریه که عضو اتحادیه نیز بودند در زیرزمین هتل به اعتصاب نشسته اقدام کردند. در ١٩ مارس دونفر از کارگران اعتصابی اقدام به اعتصاب غذای نامحدود کردند. اعتصاب کارگران مورد حمایت کارگران همین هتل در شهر راولپندی قرار گرفت. آن ها در همبستگی با مبارزات رفقای کارگر خود در کراچی به راه پیمایی های روزانه دست زدند و در هفته آخر اعتصاب به عنوان اعتراض از خوردن سه وعده غذای خود در هتل خود داری کردند.
بسیاری ازاین ٢٠٠ کارگر بعد از نزدیک یک ماه تحصن دچار بیماری شدید شدند. این امر سبب شد که انجمن پزشکی پاکستان برای ویزیت بیماران پزشکی را به محل هتل بفرستد. کارفرما در آغاز با کار این پزشک سخت مخالفت کرد، اما بالاخره به آن تن داد. یکی از اعتصابیون و سه کارگر دیگر به دلیل وخامت احوالشان به بیمارستان منتقل شدند و کارفرما سرانجام مجبور به بازگرداندن کارگران اخراجی شد. کارگران هتل صدف کنتیننتال در کراچی بعد از ٢۵ روز اعتصاب نشسته در زیرزمین هتل، پیروزمندانه به اعتصاب خود پایان دادند.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
مارس ٢٠١٠