اخبار، گزارش، اطلاعیه و مصاحبه های کارگری

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرام اردوی کار اینجا مراجعه کنید.
یکشنبه ۲۳ آذر تجمعات بازنشستگان‌در شهرهای مختلف
۱- تهران: تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی جلوی مجلس
۲ - اهواز : تجمع بازنشستگان در اهواز
۳- ایلام: تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۴- اراک : تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۵- مشهد: بازنشستگان تامین اجتماعی بلوار خیام
۶- یزد: تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی یزد
۷- خرم آباد : تجمع بازنشستگان خرم آباد مقابل ادارە کل تامین
۸- ملایر: تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۹- رشت تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۰- کرج تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۱-تبریز : تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۲- بجنورد : تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۳- رودسر تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی
۱۴- ابهر(زنجان) تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرامانجمن کارگران برق و فلزکار اینجا مراجعه کنید.

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرام گروه اتحاد بازنشستگان اینجا مراجعه کنید.
۲۳ آذر روز اعتراض سراسری بازنشستگان در مقابل مجلس و سازمان تامین اجتماعی. همکاران بازنشسته با اراده ای استوار پیگیر مطالبات خود هستند. با هیچ وعده ای نمی توانید ما را فریب دهید. اتحاد، تشکل مستقل، ایستادگی در مقابل تبعیض و حق کشی تنها راه مبارزه برای بدست آوردن حق زندگی و فائق آمدن به فلاکت موجود است.

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرام گروه شورای بازنشستگان ایران اینجا مراجعه کنید.
فیلمی از تجمع اعتراضی امروز بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی که با فراخوان قبلی در مقابل مجلس در اعتراض به شرایط معیشتی خود برگزار کردند.

جمعی از کارگران بازنشسته خوزستان در اعتراض به عملکرد کانون‌ها، امروز شنبه ۲۲ آذرماه با حضور دردفتر کانون استان خواستار پاسخ گویی اعضای کانون شدند.
یکی از بازنشستگان در ارتباط با مطالبات خود و همکارانش گفته: از نحوه عملکرد کانون در پیگیری مطالبات بازنشستگان رضایت نداریم؛ ماه‌ها منتظر اجرای همسان‌سازی و سپس اصلاح آن برای بازنشستگان سخت و زیان‌آور بودیم اما نتیجه‌ی کار به هیچ‌وجه رضایت بخش نیست.
بازنشستگان معترض می‌گویند: اگر کانون‌ها نمی‌توانند در پیگیری مطالبات بازنشستگان و مستمری‌بگیران با جدیت ورود کنند، بازنشستگان باید تشکل‌های مستقل خود را ترتیب داده و به پیگیری مستقل بپردازند.
در شبکه های اجتماعی گفته می شود که کانون های بازنشستگی که زیر نفوذ تشکیلات خانه کارگر قرار دارد مانع مطالبه گری بازنشستگان می شود.
قرار است فردا یکشنبه ۲۳ آذر در تهران و شهرستان ها تجمعات اعتراضی همزمانی از سوی بازنشستگان تامین اجتماعی برگزار شود

سال ۹۹ برای بازنشستگان تامین اجتماعی سالی سخت‌تر از گذشته شد. از یک سو شاهد تورم شدید، در هم شکستن فزاینده‌تر قدرت خرید مزد و مستمری‌ بگیران و تاثیر گرانی طاقت‌فرسا بر همه‌ی ابعاد زندگی آنان بودیم. از سوی دیگر شاهد افزایش بسیار محدود دستمزد و اجرایی نشدن همان مبلغ اندک از فروردین ماه و به اواسط تابستان کشیده شدن پرداختی‌ها بودیم که فشارهای چند جانبه‌‌ای را به بازنشستگان تامین اجتماعی وارد کرد.
این افزایش ناچیز دستمزد، آنان را هم‌چنان زیر خط فقر نگه داشته است. گروهی از بازنشستگان تامین اجتماعی اعلام کرده‌اند که در اعتراض به این ظلم آشکار در روز یکشنبه ۲۳ آذر ساعت ۱۰/۳۰ در مقابل مجلس و در سراسر کشور در مقابل اداره‌ی مرکزی تامین اجتماعی هر شهرستان تجمع خواهند داشت.
اتحاد بازنشستگان که مطالبه‌گری و اعتراض صنفی را حق همه‌ی بازنشستگان می‌داند، حمایت خود را از این تجمع اعلام می‌دارد!

۲۳ آذر مقابل مجلس

صبح روز پنجشنبه ۲۰ آذر ماه کارگران نیروگاه رامین برای دومین روز متوالی در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهای معوقه خود دست از کار کشیده و در محوطه این نیروگاه تجمع کردند.
این کارگران نسبت به واریز نشدن کمک‌های رفاهی، عدم پرداخت چندین ماه دستمزد معوقه خود، مشکلات بیمه‌ای و همچنین مشخص نبودن تکلیف پرداخت وامهایشان اعتراض دارند.
معترضان می گویند وزارت نیرو به عنوان کارفرما به گونه‌ای ارتباط خود را با بخش تولید مدیریت می‌کند که کارگران از آن متضرر می‌شوند. برای نمونه سال ۹٧ شرکت‌های تولیدی به دلیل کاهش بودجه‌های خود، کارانه و حق مسکن کارگران را حذف کردند تا به جای آن حق بن را افزایش دهند.

تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی

۲۳ آذر ساعت ۱۰:۳۰ تهران: مقابل مجلس

شهرستانها: مقابل مراکز تامین اجتماعی

چهل سال است کسانی که خود را نمایندگان کارگران (شاغلین و بازنشستگان) میدانند با نامه نگاری و یا رفتن به دفتر این مسئول و آن مسئول خواسته اند مطالبات بازنشستگان را بگیرند! این افراد وابسته به حکومت تلاش داشته اند که با این روش در مقابل اعتراضات کارگران بایستند که مبادا آنها در عرصه خیابان خواسته های خود را طلب کنند. در خوشبینانه ترین برداشت میتوان گفت بعضی از این افراد نیات خیرخواهانه داشته اند اما نیات خیرخواهانه چندان مهم نیست؛ مهم نتیجه کار است؛ نتیجه ای که همانا زندگی فلاکتبار امروز بازنشستگان میباشد. در چند روز گذشته بازنشستگان که به پوچ بودن نامه نگاری پی برده اند، تصمیم گرفته اند در بیست و سوم آذر ماه تجمع کرده و به حقوقهای پایمال شده خود اعتراض کنند. علی اصغر بیات رئیس کانون عالی کارگران بازنشسته و مستمری بگیر تامین اجتماعی که با شنیدن این خبر به دست و پا افتاده، بیانیه ای صادر نموده و اعلام داشته که "از این تجمع حمایت نخواهد کرد"! باید از این آقای بیات پرسید در طی این چهل سال شما از کدام تجمع حمایت کرده اید که این دومیش باشد؟ در ثانی ما بازنشستگان نیاز به حمایت شما و دار و دسته تان نداریم. اما در رابطه با برگزاری تجمع فقط بیات و دار و دسته اش نیستند که با تجمع مخالفت میکنند، بلکه ورژن های جدید بیات نیز مخالف برگزاری این تجمع و بطور کلی تجمعات هستند. این ورژنهای جدید؛ فرصت طلبانی میباشند که به این مسئله پی برده اند که دیگر در بین کارگران افرادی مانند محجوب و بیات منفور و طرد شده اند. این افراد فرصت طلب امروزه با صورتهای تراشیده و دو تیغه، با لباسهای شیک و اطو کشیده و با القابی همچون دکتر، مهندس ، وکیل، حقوقدان و با ادبیاتی مدرن میخواهند کارگران و بازنشستگان را فریب دهند و گاهی در کنار "نامه نگاری" از اصطلاح پرطمطراق "پتیشن" هم استفاده میکنند تا بدین صورت همچون اسلاف خود؛ بازنشستگان را مسخ کرده و در خانه هایشان بنشانند. و گاه این افراد فرصت طلب، وقاحت را به آن درجه میرسانند که میگویند کارگران بیسواد میباشند و قدرت تشخیص منافع خود را ندارند و ما باید بدنبال منافع آنها باشیم .در چند روز اخیر این مهره های جدید حکومتی چنین علیه ما سم پاشی میکنند که "با حضور پنجاه نفر در یک تجمع آیا شما موفق میشوید که خواسته های خود را بگیرید؟". جواب ما برای این افرادی که نامه نگاری را تبلیغ میکنند این است که "ما خود میدانیم که با حضور پنجاه نفر نمیتوانیم فشار لازمه را به حکومت وارد کنیم که او حق و حقوق سه و نیم میلیون نفر را بدهد! ما میخواهیم بذری را بکاریم که محصول آنرا در آینده درو خواهیم کرد. ما مطمئن هستیم در این بحران کنونی، کاردها هر روز بیشتر به استخوانها نزدیک میشوند و آندسته از همکارانی که کارد به استخوانشان برسد به ریسمان ما پنجاه نفر چنگ خواهند انداخت و شما خائنین را پس خواهند زد، پس ما پیروز خواهیم شد"

کارگران برای گرفتن خواسته های خود متحد شویم

نزدیک به یک‌سال پس از شیوع ویروس کرونا و انبوه مصائب بی‌سابقه‌ای که به‌علت پنهان‌کاری‌ها، تصمیم‌های ضدمردمی در سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های حکومت، موجب مرگ ده‌ها هزار نفر و تحمیل فقر عمومی بر مردم شد، اینک به یُمن تلاش‌های مراکز علمی و پزشکی جهان، واکسن این ویروس مرگ‌بار در مقیاس انبوه تولید و واکسیناسیون عمومی آن در بسیاری از کشورها آغاز شده است. بیشتر کشورهای درگیر ویروس کرونا با تقبل هزینه و اختصاص بودجه‌های مناسب رسما «رایگان» بودن پروژه پیش‌گیری عمومی را اعلام کرده و برنامه‌ریزی آن را در دستور کار خود قرار داده‌اند. البته روشن است که دولت‌ها و شرکت‌های سرمایه‌داری همان‌طور که از شیوع بحران کرونا سود جستند، از تولید و توزیع واکسن نیز هدفی جز سود دنبال نخواهند کرد.
حاکمیت در ایرانِ ثروتمند، همان‌طور که از قرائن و شواهد بر می‌آید، پروژه واکسیناسیون همگانی را نیز مانند سایر عرصه‌های خدمات عمومی به‌عنوان منبعی برای درآمد و بازاری برای کسب سودهای میلیاردی برای رانت‌خواران نزدیک به‌خود در نظر گرفته است. در مملکتی که هر ساله هزاران میلیارد تومان از بودجه عمومی به نهادها و موسسات سودجو، بیخاصیت و بیربط به زندگی مردم اختصاص داده می‌شود ، پرداخت هزینه‌های واکسیناسیون احتمالی از جیب مردم قابل تحمل نخواهد بود.
با‌ اینکه مجموعه سیاست‌ها و عملکردهای تاکنونی حکومت و نهادهای وابسته در حوزه سلامت، بهداشت و درمان جامعه، همانند دیگر عرصه‌های زندگی مردم، به ویژه در جریان این همه‌گیری جهانی، ‌منجر به مرگ هزاران انسان و تحمیل مشقت‌بارترین شرایط زندگی به مردم شده است، اما تامین و در دسترس قرار دادن فوری، عمومی و رایگان واکسن کرونا خواست آنی، مبرم و جدی مردم و وظیفه‌ی حیاتی حکومت نسبت به عموم ساکنان این سرزمین است.
ثروت، منابع و امکانات تولید شده جامعه که توسط نهادهای حاکم قبضه شده، متعلق به مردم زحمت‌کش و حاصل دسترنج آنان است. بدیهی است که تحمیل و اخذ هرگونه هزینه برای واکسیناسیون، به معنای کوتاهی و قصور حکومت در حفظ سلامت عمومی و ناگزیر تداوم بیماری و کشتار مردم به حساب خواهد آمد که قابل چشم پوشی و گذشت نخواهد بود. امضاء کنندگان این بیانیه، بازتاب دهنده خواستی عمومی‌اند.

نزدیک به یکسال پس از شیوع ویروس کرونا و انتظار بیم و امید مردم جهان، اینک واکسن این بیماری مرگبار موجود و بشکلی انبوه تولید و در دسترس قرار دارد. بعضی از کشورهای جهان از هم اکنون واکسیناسیون همگانی و رایگان را با اولویت بندی های پزشکی آغاز کرده اند.
در ایران هم مردم حق دارند که از دستاوردهای دانش بشری برای نجات خود و زندگیشان بهره ببرند.
حکومت و دولت اش تا همینجا هم بدهکار مردم است. برای همه ی قصور و پنهانکاری ها ، برای بی خردی و تصمیمات نادرست در سیاست ها و اقدامات تاکنونی شان در خلال حدود یکسال آوارشدن مرگبارترین ویروس بر سر مردم. اما از آنجا که جان و زیست انسانها بی هیچ خدشه و توجیهی ، مقدم برملاحظات سیاسی و اقتصادی، ارجحیت و پیشی دارد و با هیچ زیاده گوئی و سفسطه و منفعت های جناحی قابل معامله نیست، حکومت و همه نهاد ها و امکاناتش موظف ست بفوریت همه مردم را به رایگان واکسینه و از مرگ نجات دهد.
با کارنامه تا کنونی حکومت، مردم حق دارند برای جان خود و عزیزان شان نگران وضعیت بمراتب بدتری باشند. نگران از سیاست ها و اقدامات و «موعظه» های دولت و نهادهای متناظر بر قدرت و همه کسانی باشند که بجز منفعت های اقتصادی/ سیاسی خود و بقا قدرت و این وضعیت ، اراده دیگری را نشان نداده اند.
از بدو آوار این ویروس بر جان و زندگی مردم ، یکی از تاریک ترین دوران حیات سیاسی / اجتماعی و فلاکت بارترین موقعیت اقتصادی بر سر این مردم آوارشد. شاید با فروکش شدن غبار این دوران و بازشدن فضای رسانه ای در آینده، ابعاد این ویرانگری بیشترمشخص شود.
در این مدت نازلترین مزد فقر و گروکشی سفره نان بر مردم به زور تحمیل شد. بیکاری یک نورم عمومی ست و تن فروشی ، خودکشی و فروش اعضای بدن رسمیت عرفی یافته. کودکان بازمانده از تحصیل مدام فزونی یافته و هویت کودک کار میگیرند. گرانی را با سیاست هجوم به تتمه جیب سفره این مردم افسارش را خودشان رها و بدست گرفته اند.
هزینه های بهداشت و درمان را بر دوش مردمانی گذاشته اند که بی رمق از گرسنگی در قوت روزانه شان مانده و سفره هایشان شرمگین کودکانشان است. در چنین شرایطی و در حالیکه کشورهای دیگر از جمله کشورهای منطقه واکسیناسیون عمومی را بطور رایگان اعلام کرده اند، دولت ایران با سکوتش نشان داده که قصد دارد راه دیگری برگزیند!
این همه ثروت ، منابع و امکاناتی که خلق شده و به تملک و اختیار حکومت درآمده، متعلق به این مردم و حاصل دسترنج آنان است.
تحمیل هرگونه هزینه واکسن کرونا برای پیشگیری از ادامه این کشتار و ناتوانی اقشار فرودست در تامین آن ، شریک شدن در قتل مردم است.
واکسن کرونا موجود و اینک در دسترس است. حکومت موظف ست مردم را به رایگان واکسینه و از ادامه کشتار بی وقفه انسانها جلوگیری کند. و لازمست که ازهم اکنون این رویکرد را رسما" اعلام نماید، درغیر اینصورت مسبب ادامه این وضعیت چه بلحاظ ابتلاء وتلفات انسانی و چه بلحاظ بحرانهای معیشتی ناشی از آن خواهد بود.

جمعی از کارگران سازمان حمل و نقل بار و مسافربری یاسوج روز یکشنبه ۱۶ آذر ماه در اعتراض به عدم پرداخت چندین ماه مطالبات مزدی خود دست به تجمع زدند.
از قرار معلوم حدود ۵۰ تن از کارگران سازمان حمل و نقل بار و مسافربری یاسوج که تحت نظارت شهرداری مرکزی در پایانه مسافربری این شهر مشغول به کار هستند، از هشت ماه پی تاکنون هیچ دستمزدی دریافت نکرده اند.به گفته این کارگران، علیرغم پیگیری‌ های مکررشان برای دریافت حقوق، مسئولان سازمان حمل و نقل بار و مسافر پاسخ قانع ‌کننده‌ای به درخواست‌های کارگران نمی‌دهند

"هر روز عصر در حیاط امور فرهنگی بند هفت اوین، در آن دوساعتی که به او و هم بندیانش فرصت هواخوری میدادند میدیدمش و گاهی هم صحبت میشدیم بسیار متشخص و با سواد بود و عجیب مورد احترام همه، تصور اعدامش سخت و دردناک است برایم . امیدوارم تحت تاثیر جوِ انتقام، جان انسانی گرفته نشود."
براساس آخرین خبرها #احمدرضا_جلالی به زندان گوهردشت منتقل شده و گفته ميشود این انتقال براي اجراي حكم اعدام است. او اکنون در یک قدمی اعدام به حمایت هر چه گسترده تر همه معترضان به حکم صادره نیازمند است.

کارگران گروه ملی فولاد در اعتراض به عملی نشدن وعده های مسئولان در خصوص دستیابی این کارگران به حقوق و مطالبات صنفی دست به اعتصاب زدند. مطالبات کارگران و دلایل اعتصاب و اعتراض آنها از جملە شامل موارد زیر است:
▪️ عدم پرداخت تعطیل کاری ایام کرونا،
▪️عدم پرداخت حق فنی به همه کارگران،
▪️عدم پرداخت بدی اب و هوا،
▪️ تقلب در امتحان و عدم شفافیت سازی در استخدام،
▪️ عدم تایید و بایکوت جایگاه ها و عناوین شغلی،
▪️ عدم رعایت عدالت و انصاف و تبعیض در اضافه کار و پاداش،
▪️ عدم داشتن برنامه برای ورود مواد اولیه و رساندن ظرفیت تولید،
▪️ نا کارآمدی بیمه نوین و پرداخت های دارو درمان از جیب پرسنل
▪️ و همچنین پایین بودن دستمزد کارگران شرکت شفق

روز یکشنبه 9 آذر همزمان با معرفی مدیرعامل جدید شرکت ریخته گری ماشین سازی تبریز، کارگران کارخانه ماشین سازی تبریزبا اعتصاب وبرپایی تجمع صدای اعتراضشان را نسبت به نداشتن امنیت شغلی منعکس کردند.
به گزارش یک منبع خبری محلی،بعد از واگذاری شرکت ماشین سازی به سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، «تقوامنش» بعنوان مدیرعامل جدید معرفی شد و امروز در حضور مدیرکل کار و رفاه اجتماعی استان و رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان معارفه گردید.
درهمین رابطه،مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی آذربایجان گفت: امروز برای کارخانه ریخته گری ماشین سازی سر پرست جدید معرفی شده بود و برخی از کارگران نگران آینده شغلی خود بودند، چون اولین بار است که شرکت گسترش صنایع ایران این کارخانه را تحویل می گیرد.
وی افزود:کارگران دغدغه این را داشتند که امنیت شغلی آنها و روند تولید به چه شکلی خواهد بود.
وی به جلسه عصر امروز خود با برخی مسئولین پیرامون این مساله اشاره داشته و بیان داشت: قرار شد کارخانه با توافق و تعامل کارگران، مدیران استانی و سرپرست جدید، اداره شود و سازمان گسترش هم نسبت به نقدینگی و تامین مواد اولیه اقدامات خود را انجام دهد.
او درخاتمه گفت: قرار شد سازمان گسترش پیگیری مشکلات کارگران و تکمیل اعضای هیئت مدیره شود و متولیان کارگران متعهد شدند که امنیت شغلی آنها را فراهم کنند.

روز ٦ آذر شماری از کارگران پیمانی صنعت نفت در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و دیگر وعده‌های مقامات شرکت نفت، مقابل وزارت نفت در تهران تجمع کردند.
به گفته کارگران، اکنون بیش از ده ماه از ابلاغیه اسفند ماه ۹۸ وزیر نفت مبنی بر اجرایی شدن طرح طبقه‌بندی مشاغلِ بیش از ۱۰۶ هزار نفر از نیروهای پیمانکاری صنعت نفت میگذرد و هنوز خبری نیست. اجرای این طرح مبلغی ناچیز به حقوق کارگران اضافه میکند و در شرایطی که هر روز قدرت خرید مردم کمتر میشود، اجرایی کردن این مصوبه برای کارگران مهم است.
افزایش فوری حقوقها، قطع دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی، اجرایی کردن پروتکل های بهداشت جهانی کار در مقابله با بیماری مهلک کرونا، ایمنی محیط کار و بالا بردن استانداردهای معیشتی آنها در خوابگاهها و غذاخوری ها از جمله خواستهای اعلام شده این کارگران در اعتراضات سراسری مرداد ماه است.
اعتراضات در مراکز مختلف نفتی در جریان است. موضوع اعتراض کارگران عدم اجرای وعده های داده شده در اعتراضات مرداد ماه ٢٥ هزار کارگر پیمانی و شرایط نابسامان کاری و سطح نازل حقوقهاست. بنا بر گزارشات دریافتی در آبان ماه چندین اعتراض و اعتصاب در شرکت مپنا که تحت مسئولیت بزرگترین و ثروتمندترین پیمانکار کار میکند، در اعتراض به تعویق پرداخت دستمزدها و دیگر معضلات کاری برپا شد.

داوود رفیعی، کارگر اخراجی پارس - خودرو بعد از تحت فشار قرار گرفتن وثیقه‌گذارش توسط دستگاه قضایی، هنگام مراجعه به دادسرای مقدس برای پیگیری مسئله توسط مأموارن اجرای احکام هفتاد و چهار ضربه شلاق خورد!
این فعال کارگری سال ۹۱ اخراج شد و به اتهام توهین به وزیر کار محکوم به شلاق گردید. این در حالی است که علی ربیعی، وزیر کار سابق در نامه‌ای اعلام کرده بود که شکایتی از آقای رفیعی ندارد.

   

اسماعیل بخشی:
این تن شلاق خورده که می بینید، فقط تن داود رفیعی نیست.
این تن شلاق خورده ی تمام کارگران ایران است.
بله! کارگر با رنج و مشقت تولید میکند، زالو سودش را می برد، زالو اختلاس می کند، کارگر شلاقش را می خورد. طعم شیرین عدالت، شلاق بر تن کارگران است.

تجمع اعتراضی کارگران تخلیه و بارگیری بندر خمینی ادامه دارد
روز پنجشنبه ۶ آذر ماه ۹۹، شماری از کارگران تخلیه و بارگیری بندر خمینی در اعتراض به سطح نازل دستمزدها و همچنین عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل، پرداخت نشدن کامل مطالبات، شرایط سخت کاری و رعایت نشدن پروتکل های بهداشتی دست به تجمع زدند.

تجمع اعتراضی کارگران شهرداری فردیس
جمعی از کارگران شهرداری فردیس در استان البرز روز پنجشنبه ششم آذر ۹۹ در اعتراض به عدم تبدیل وضعیت خود به پیمانی و با خواست حذف شرکت پیمانکاری مقابل ساختمان شهرداری و دفتر پیمانکار اقدام به برگزاری تجمع کردند.

تجمع کارگران مجتمع تجاری اروند
تجمع کارگران مجتمع تجاری اروند در اعتراض به عدم پرداخت مطالبات مزدی تعدادی از کارگران این مجتمع روز گذشته (پنجشنبه ۶ آذر) تجمع کردند.
یکی از کارگران این مجتمع تجاری گفته: حقوق سه ماه شامل ماههای شهریور، مهر و آبان حدود ۴۰ کارگر بخش نگهبانی، تاسیسات، خدمات و فضای سبز مجتمع تجاری کنزال المال (اروند مال خرمشهر) با سوابق ۶ تا ۸ سال پرداخت نشده و به همین دلیل روز گذشته ما کارگران این مجتمع بزرگ و بین‌المللی در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان منطقه آزاد تجاری به پرداخت مطالباتمان دست به تجمع زدیم.

یکی از نمایندگان مجلس افاضه فرمودند «وکلا کاسبکار» اند. اما ما کارگران #هفت_تپه پس از شنیدن این سخن وقتی به پشت سر برمیگردیم و به وکیل شریف مان خانم #فرزانه_زیلابی و به کارنامه وکالت و عمل سرشار از انسانیت ایشان در حق کارگران ستم دیده نگاه می‌کنیم آنجا که ایشان از سال نود وشش تا به امروز در بیش از صد پرونده سازی قضایی برای کارگران هفت تپه وکالت پذیرفتند و تا کنون یک ریال بابت حق زحمت خودشان پول از کارگر دریافت نکرده اند که هیچ در بسیاری از مواقع از جیب خودش هم برای کارگران خرج کردند.
آنجا را بیاد می آورم که درسال نود و هفت که برای پیگیری پرونده شکایتم از وزارت اطلاعات در اوج دست تنگی مرتب باید به تهران میرفتیم و ایشان دستمزدش را که نمی‌گرفت هیچ گاهی پول بلیطم را هم متقبل میشد، آنجا که همکاران ما را بازداشت کرده بودند ایشان پا به پای ما بمدت یک هفته از صبح تا عصر جلوی دادگاه در آن گرما حضور داشتند، آنجا که وقتی در بازداشت و زندان بودیم ایشان علاوه بر امر وکالت و رسیدگی به پرونده های ما، با سخنان امیدوار کننده خانواده های مارا یاور و تسلا بودند، آنجا که هرگاه برای کارگری پرونده قضایی درست میشد ایشان بلافاصله قبل از اینکه به او بگوییم خودشان تماس می‌گرفتند و اعلام می‌کردند سریع برای پیگیری پرونده به او وکالت دهند، آنجا که وقتی می‌خواستیم به کارگری تحت فشار مالی کمک کنیم ایشان هم اعلام آمادگی می‌کرد، آنجا که نهادهای امنیتی مرتب کارگران را برای وکالت زیلابی تحت فشار می‌گذاشتند و از اینکه ایشان بی چشم داشت و بدون دریافت یک ریال پول، متعهد و با شجاعت وکیل کارگران می‌شود و ازشان دفاع می‌کند شک داشتند که حتما کاسه ای زیر نیم کاسه شان است چون کاسبکاری نمی‌کند اما نمی‌دانند شرافت چیز دیگریست، آنجا که از ایشان در هنگامه ی دفاع از کارگران در بیدادگاه چیزی جز تعهد و شرافت کاری نمی دیدیم، آنجا که در این چند سال که ایشان صبورانه و مهروزانه وکیل ما بوده ست از این بانوی بزرگوار علاوه بر مسائل حقوقی، تعهد، شرافت،شجاعت، اخلاق، عشق به انسانها و در نهایت انسانیت را آموختیم...
نه! این صفت کاسبکار به وکیل ما نمی‌خورد، کاسبکار کسی ست که در جایگاه خودش نیست کسی که خودش را با تبلیغ و تملق درجایگاهی که نه سواد و نه اندک بهره ای از علمش را دارد قرار میدهد کاسبکار است. وکیل ما فرزانه خانم # زیلابی، بسیار شریف و عزیز است و امروز نور چشم کارگران رنج کشیده ی هفت تپه است.

اعتراضات ٢٠٠٠ کارگر شاغل در شرکت‌های پیمانکاری فعال در عسلویه ادامه دارد.
کارگران در آبان‌ماه ۹۹ با صدور بیانیه ای از جمله اعلام کردند:
«اکنون که زمزمه‌های اعتراض در میان کارگران بلند است، پیمانکاران برای اینکه با اعتصاب مجدد آنان پروژه‌هایشان در این روزهای آخرش لَنگ نشود، اعلام کرده‌اند که پیمانکار بعدی بخشی از آنان را به کار خواهد گرفت. ... اینکه با کوچکترین واکنش ما عقب می‌نشینند و وعده می‌دهند، نشانه ترس از اتحاد مبارزاتی ما کارگران است.»
«تأکید می‌کنیم که همه با هم بر خواسته‌های اعلام شده خود پافشاری کرده و یک صدا اتمام حجت می‌کنیم که اگر به مطالبات ما پاسخ داده نشود از جمله اگر دستمزدهای ما متناسب با افزایش سطح قیمت‌ها افزایش نیابد، اگر دستمزدهای معوقه ما فورا پرداخت نشود، اگر قراردادهای موقت پیمانی به قراردادهای دایٔم تبدیل نشود و اگر بهبودی در وضعیت کاری و محیط زیستی ما انجام نگیرد، دوباره دست به اعتصاب خواهیم زد.

امتداد :در حالی که اخبار مربوط به شرکت هفت‌تپه، بخصوص در رسانه‌های اصولگرا و صدا و سیما، همچنان حول محور حل و فصل مشکلات کارگران این شرکت چرخیده و هر روز خبر جدیدی از تحقق وعده‌ای دیگر در این باره مطرح می‌شود، بنا بر گفته کارگران، هنوز هیچ خبری از حل و فصل این مشکلات نیست.
در همین رابطه، صبح امروز، کارگران بخش‌های مختلف شرکت هفت‌تپه به صورت خودجوش در حین شیفت کاری خود دست به اعتراض زده و با در دست داشتن بنرهای اعتراضی بر لزوم توجه به مطالبات به حق و قانونی خود و همچنین خلع ید از مالکان کنونی شرکت تاکید کردند.
به گفته کارگران از آن جا که برخی از افراد منتسب به مالکان شرکت، فعالین کارگری را به عنوان صحنه‌گردان اعتراضات معرفی کرده و مدعی عدم اعتراضات کارگری بودند، این تجمع خودجوش، بدون حضور فعالین کارگری و با شرکت کارکنان شرکت به صورت خودجوش صورت گرفت.

سال ها ۲۵ نوامبر ۱۹٦۰ روز شکنجه و قتل فجیع خواهران سازمانده و مبارز "میرابال"، علیه رژیم دیکتاتوری "تروخیلو" در جمهوری دومینیکن می گذرد. روزی که به همت مبارزات گسترده و پیگیر زنان در نقاط مختلف جهان، به نماد مبارزه با خشونت علیه زنان مبدل گردید و سازمان ملل پس از تعلل های بسیار و طولانی مدت در سال ۱۹۹۹ آن را اعلام و به رسمیت شناخت.
خشونت علیه زنان پدیده ای جهانی و دارای اشکال گسترده و پیچیده می باشد که زوایای پنهان و آشکارِ اِعمال آن آسیب های جسمی و ذهنی جدی را بر زنان قربانی وارد می سازد. علیرغم رشد آگاهی های اجتماعی و توسعه ارتباطات و فن آوری های مدرن نه تنها از میزان انواع خشونت بر زنان کاسته نشده بلکه بحران های همه جانبه ی گریبانگیر کنونی به آن شدت بیشتری بخشیده است. سرمایه داری سودمحور و خشونت طلب که از نیروی کار ارزان زنان در صنعت و خدمات رایگان زنان در کار خانگی بهره می برد، با به خدمت گرفتن انواع ایده های واپس گرا و ضد زن، بیشترین منافع را کسب میکند. از این روست که خشونت علیه زنان با مناسبات اقتصادی- سیاسی حاکم پیوندی محکم داشته و با اِعمال همزمان استثمار و ستم جنسیتی بر زنان، چرخه خشونت همه جانبه را نیز دایما بازتولید می کند. نمونه اخیر بحران پاندومی کرونا آشکارا نشان داد سر باز زدن دولت ها و نهادهای وابسته از انجام وظایف و ارائه خدمات حمایتی فراگیر به شهروندان، و متعاقب آن با بیکاری و بی درآمدی، فقر، بیماری، گرانی های کمرشکن اقلام ضروری زندگی مردم، تمامی فشار نگهداری، ارائه خدمات رایگان و مدیریت فقر خانوار بر گرده زنان هموار گردیده و بالاترین آمار قربانیان فجایع خشونت بار خانگی را نیز زنان و دختران تشکیل می دهند. از سوی دیگر مناسبات منطقه ای- بین المللی سرمایه داری جهانی که بر بستر نظامیگری و جنگ طلبی، کسب و کار پرسود عرصه صنعت و خدمات جنگ را به پیش می راند، انواع بحران های خشونت بار و فجایعی در ابعاد میلیون ها انسانِ خانه خرابِ آوارهِ پناهجو (که زنان و کودکان بخش اصلی آن می باشند)، را به بار آورده است.
مبارزه علیه انواع خشونت چه در عرصه اجتماع و چه در عرصه خصوصی و چه در برابر تجاوز و سرکوبگری دولتی، مسولیت برابرِ همگانی و شهروندانی است که فعالانه می کوشند علیه هرنوع و به هر میزان از اِعمال خشونت ایستادگی نمایند.
برای مبارزه با مناسبات ارتجاعی مرد سالار کنونی و تبعات ویرانگر فرهنگ تحمیلی آن، راهی جز مقاومت و نقد ریشه های نابرابری و ستم و تعیین تکلیف با مظاهر ظالمانه و خشونت پرور آن پیش رو نیست.

یکسال پیش در چنین روزهائی، ما توده مردم با اعتراضات چشمگیر در نپذیرفتن وضع موجود و جهنمی که میدانستیم با افزایش سه برابری قیمت سوخت گریبان مان را خواهد گرفت به خیابانها و به میدان آمدیم تا بگوئیم و بفهمانیم که این وضعیت برای ما قابل قبول نیست و باید تغییر کند.
آنچه در آبان بجلو آمد امتداد مقاومت ها و دهه ها جدال در برابر گسترش بیرحمانه ترین استثمار، بردگی مزدی، فقر، بیحقوقی و تبعیض های جنسیتی و غارتگری ثروت اجتماعی مان ، و علیه آوار شدن همه مصائب و تبعات یک بربریت سرمایه داری و بحران های فروپاشی اقتصادی وبیکاری بر زندگی مان بود.
آبان ، میدان تعیین کننده تری از صف آرائی طبقات و امتداد کشمکش های اعتراضی و اعتصابات کارگران در هفت تپه و فولاد ، هپکو و صنایع نفت و پتروشیمی ، و همچنین اعتراضات معلمان، بازنشستگان ، پرستاران، کولبران، دانشجویان و مالباختگان و لشکر بیکاران و نقطه ی سر ریز خشم و نفرت انباشته آنان علیه این بربریت در قامت انسانی ست که هزار باره حق داشته و داریم به دفاع از منفعت های انسانی و بقاء مان قدعلم کنیم . چرا که از همه تولیدات ، وفورکالاها ، امکانات جامعه و نعماتی که حاصل دسترنج مان است و از همه منابع و زمین و دریا و هر ثروت انباشته این جامعه ، بهره ای نمی بریم.
ما مردم سهم مان از زندگی را میخواستیم که در یک یورش نابرابر، بر قامت مان خون پاشیدند. با قطع اینترنت و بستن درها فضا را تاریک کردند و خونین ترین سرکوب تاریخ معاصر این مملکت را رقم زدند که همچنان ادامه دارد و آبان هنوز زیر تیغ دوران سنگین پساسرکوب است.
آنچه اتفاق افتاد، زخمی عمیق و تاریخی بر پیکره جامعه بود اما جامعه مرعوب نشد و اعتراضات و اعتصابات یکسال گذشته در کنار دادخواهی مصمم خانواده های کشته شدگان علیرغم تهدیدها و بازداشتها با ابعادی وسیع تر ادامه یافت.
آبان، ضمن اشاعه ترس و اضطراب در دل سرکوبگران، خشم عمومی و انگیزه واشتیاق برای تعیین تکلیف و تغییربنیادی را با قوت بیشتری تضمین کرده است.

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرام شورای بازنشستگان ایران اینجا مراجعه کنید.
موسوی با عوامفریبی ادعا میکند مسئله هفت تپه حل شده و حقوق ها به روز است. کارگران هفت تپه میگویند:
همکاران اخراج شده ما را سر کار برگردانید
بخش خصوصی نمی خوایم.
هفت تپه پادگان نیست.

هم راه کارگران: فضای شرکت نیشکر هفت تپه را پادگانی کرده و همزمان با آزادی موقت چهار کارگر بازداشتی ۱۵ کارگر را اخراج کرده اند. کارگران هفت تپه موج تازه ای از مقاومت جسورانه و پرشور را آغاز کرده اند تا مسدولان فاسد و نابکار محلی و مافیای اسدبیگی را بار دیگر به شکست بکشانند و اراده متحد کارگران بر علیه سرکوب و برای مطالبات شان را به همگان نشان دهند. این میان امام جمعه معامله گر اهواز خیال می کند کارگران هفت تپه را می تواند با جناحی معامله و از این طریق نمک گیر کند و آنها را نردبان بازی های جناح های مافیایی قدرت نماید. او وعده داده که کارگران هفت تپه را به سر کار بازگرداند و خبرگزاری امنیتی فارس به نقل از این نماینده ولی فقیه در استان خوزستان نوشته: «این قول را گرفته‌ام که ۱۵ نفر از کارگران شرکت کشت و صنعت هفت تپه که اخراج شده بودند از فردا رسماً فعالیت دوباره خود را در این شرکت آغاز کنند.»
«قول» و قرار امام جمعه با هر باند و دسته و محفلی که باشد کارگران هفت تپه را مقید و موظف به هیچ «قول» و قراری نمی کند. کارگران هفت تپه مسیر مطالبه گری خود را تاکنون مستقل و با اتکا به نیروی اراده جمعی طبقاتی خود و اتحاد همسرنوشتان و حمایت گسترده جهانی حامیان جنبش کارگری پیش برده اند و به تاکید نمایندگان و سخنگویان مستقل این کارگران پس از این نیز چنین خواهد بود.

یک سال از کشتار جنایتکارانه زنان و مردان و حتی کودکان معترض به فقر و گرانی و گرسنگی گذشت.
در جریان خیزش توده‌ای آبان ٩٨ تنها طی سه روز، روزهای ٢۵، ٢٦ و ٢٧ آبان هزاران نفر مورد آماج مستقیم گلوله قرار گرفته و به قتل رسیدند.
طبق برآورده‌هایی که از گزارش‌های بین‌المللی صورت پذیرفته بیش از ۱۵۰۰ نفر در کف خیابان‌ها قتل عام شدند هزاران نفر نیز زخمی و بازداشت گردیدند.
ابعاد واقعی آن جنایت هنوز مشخص نگردیده است. حکومت از اعلام تعداد کشته شدگان در سطح خیابان‌ها و قتل بازداشت‌شدگان زیر شکنجه و همچنین تعداد بازداشت‌شدگان و مکان نگهداری آنها همچنان طفره می‌رود و حاضر به پاسخگویی نیست.
تعداد زیادی از بازداشت‌شدگان خیزش آبان را زیر شکنجه وادار به اعتراف اجباری علیه خود کردند تا برایشان احکام اعدام صادر نمایند.
آنان اعدام میکنند تا از مردمی که بیش از چهل سال است تحت ستم قرارگرفته اند انتقام بگیرند، اعدام میکنند تا وحشت پراکنی کنند، تا آبان را متوقف کنند اما نمیدانند برای مردمی که چیزی برای از دست دادن ندارند مرگ بسیار شیرین تر از زندگی محقرشان است.
یک سال از آبان ٩٨ میگذرد. گرچه تا توانستند از خون جوانان و فرزندانمان ریختند اما این خون در تاریخ جریان دارد.
خون محسن، نیکتا، نوید و سایر فرزندانمان هیچگاه خشک نخواهد شد.
باید مسببین این کشتار عظیم و همه اعدام‌ها قتل‌های سیاسی محاکمه و مجازات شوند.
ما مردم به تنگ آمده از فقر و گرسنگی و مخالف سرکوب، کشتار، شکنجه و اعدام یاد جانباختگان آبان ٩٨ را در اولین سالگرد قتل عام‌شان گرامی خواهیم داشت چراکه این وظیفه ماست که راه معترضین آبان را ادامه داده و همراه خانواده های کشته شدگان دادخواه آنان باشیم.

برای مشاهدۀ مطالب، تصاویر و فیلم ها به کانال تلگرام شورای بازنشستگان ایران اینجا مراجعه کنید.
چهار نفر از کارگران این شرکت را از روز پنجشنبه ٨ آبانماه بازداشت و به زندان دزفول منتقل کرده اند.
این چهار کارگر زندانی نیشکر هفت‌تپه در اعتراض به ادامه‌ بازداشت غیرقانونی و عدم رسیدگی به پرونده آن‌ها دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
در این تماس تلفنی یوسف بهمنی ضمن تاکید بر بی دلیل و غیر قانونی بودن بازداشت ها، بر تلاش برای احقاق حقوق کارگران نیشکر هفت تپه و مصمم بودن تا دستیابی به مطالباتشان پافشاری دارد.

کارگران زندانی باید فوری آزاد شوند

روز گذشته چهار نفر از نمایندگان کارگران هفت تپه را بازداشت کردند. بنابر گزارش ها هشت ماشین نیروی انتظامی به درب خانه های این کارگران مراجعه کرده و آن ها را با خود برده اند. کارگران بازداشتی هنوز آزاد نشده اند. دو هفته پیش اسماعیل بخشی نماینده ی محبوب کارگران هفت تپه که اکنون خانه نشین شده است، در پیامی در اینستاگرام از همکاران خود در هفت تپه چنین یاد کرده بود:
در سیستم «سرمایه داری و رانت و اختلاس، صحبت از حقوق بشر، حقوق شهروندی و حقوق کارگری، شوخیِ ای بیش نیست. اگر به زندگی و سرنوشت هزاران کنشگرِ عرصه های مختلف در کشور نگاهی بیاندازید، رنج و مشقت «معیشتی_امنیتی» که پس از فعالیت شان به صورت سیستماتیک به آنها و خانواده شان تحمیل شده است را خواهید دید و بر این مدعای من صحه می گذارید.
این شرایط را به کرات برای فعالین کارگری هفت تپه در این سال‌ها پیش آورده اند تا باعث بازدارندگی حق خواهی و حقگویی آنها شوند، امابه سود چه کسی؟ به سود کارفرمایی که تشت رسوایی و اختلاس هایش از بام افتاده است.
نمایندگان کارگران هفت تپه، از نظر فشارهای امنیتی بارها دستگیر شدند و چه شب ها که در بازداشتگاه نخوابیدند، علیه شان پرونده سازی کردند و چندین ماه آنها را مشغول راه پله های دادگاه کردند، به کرات از طرف عوامل کارفرما امنیت خود و خانواده شان تهدید شد، مورد حمله فیزیکی قرار گرفتند، حریم خانه شان را یا آتش زدند یا شبانه به گلوله بستند و هرگز ضارین و عاملین این دست اقدامات تبهکارانه و ضد کارگری توسط هیچ نیروی امنیتی و قضایی شناسایی نشد!
از نظر فشارهای معیشتی نیز بارها در این سال‌ها فعالین کارگری را به اشکال مختلف اخراج یا تعلیق از کار کردند. در مواردی که حتی این اقدامات با قانون موجود هم تضاد داشت باز هم این اقدامات با سکوت معنادار مسئولین مواجه می شد.
کارفرمای بخش خصوصی هفت تپه پس از آنکه دید نمی تواند فعالین را جذب و با پول وعده وعید آلوده شان کند در یک حرکت عجیب و ضدانسانی و تازه اما با همان ماهیت سرکوبگرانه کارفرمایی، به قائم مقامش (آمیلی) دستور می‌دهد از پرداخت حقوق و مزایا و اضافه کار نمایندگان کارگران، با وجود اینکه سرکار بودند و تایم کارت برایشان پر شده است جلوگیری شود تا با اینکار علاوه بر فشارهای امنیتی با فشارهای معیشتی سنگین بر نمایندگان حق خواه آنها را از ادامه ی راه منصرف کند و مجبورشان کند تا با او بر سر میز مذاکره بنشینند!
اما نمایندگان شریف کارگران همچنان بر سر عهد خود با کارگران مانده اند. نمایندگان کارگری هفت تپه اصولا کارفرمای بخش خصوصی را به رسمیت نمیشناسند. این فعالین شریف هرگز تن به ذلت مذاکره با کارفرمای فاسد نخواهند داد تا درس شرافت و آزادگی را به چند دسته از آدمهای پیرامون خود بدهند:
اول به مسئولین و به مدیران بانکی که هیچ مشکل مالی نداشتند اما باز توسط رشوه و پول های کثیف اسدبیگی-رستمی شرف و زندگی خود را آلوده کردند.
دسته دوم مدیران شاغل در هفت تپه ست که برخی ادعای سواد و سابقه درخشان مدیریت نیشکری دارند بخصوص مهندس آمیلی که خود را پدر نیشکر ایران میداند اما آلوده ی چنین دم و دستگاه فاسدی می شود.
پول نداشتی؟ اعتبار نداشتی؟ کدام کمبود باعث شد در چنین دستگاه فاسدی آلوده شوید که اینهمه به دروغ از کارهای نکرده اسدبیگی ها تعریف و تمجید میکنید، بشدت ضد کارگری عمل میکنید و اولین طرح تان برای هفت تپه تعدیل و اخراج حداقل ۱۵۰۰ کارگر است و امروز دستور می‌دهید حقوق نمایندگان کارگری پرداخت نشود… آن نام گذشته را به باد دادی، با نام خودت با گذشته ات چه کردی؟ امروز ایشان در تمام اعمال ضد انسانی و غیر قانونی کارفرمای هفت تپه شریک است و باید پاسخگوی کارگران رنج دیده باشد.
دسته سوم متاسفانه نام کارگر را یدک می‌کشند هرچند تعدادشان اندک است اما در بدنه ی کارگری هفت تپه جای دارند؛ کسانی که صبح در اعتصاب کارگران حضور دارند و عصر در کنار کارفرما و تمام حجم فعالیت شان کوبیدن نمایندگان و کارگرانی بود که علیه کارفرما تجمع می‌کردند و در آخرین دور اعتصابات کارگران هفت تپه وقتی اسدبیگی را رفتنی دیدند بعد از پنج سال برای اعاده آبرو و جبران مافات در تجمعات شرکت کردند اما از یک تاریخ به بعد وقتی با عدم توجه و استقبال کارگران مواجه شدند به شکلی عجیب یکباره پلاکارد شان را عوض کرده و برای حمایت از کارفرما، به زدن انگ و تهمت علیه کارگران و نمایندگان مستقل کارگری پرداختند.
اما اسدبیگی ها و عواملش می روند و هفت تپه می ماند و کارگران سر افرازش… و رو سیاهی به زغال…
امروز به کارفرما و مدیران و عوامل خود فروخته اش اعلام می‌کنیم ما کارگران هفت تپه با تمام وجود از نمایندگان راستین خود حمایت می‌کنیم و نخواهیم گذاشت حق شان ضایع شود. اتحاد کارگران و نمایندگانشان و حمایتشان از هم باعث اجرایی شدن خلع ید از بخش خصوصی شد و این اتحاد و حمایت متقابل کماکان ادامه خواهد داشت!

صبح امروز جمعی از کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در اعتراض به بازداشت تعدادی از کارگران این شرکت مقابل پلیس امنیت شهرستان شوش دست به تجمع زدند.
به دنبال تجمع اعتراضی روز پنجشنبه کارگران در محوطه شرکت و ممانعت از ورود «آمیلی» نماینده تام الاختیار اسدبیگی به کارخانه، این تجمع با دخالت یگان امداد و نیروهای ویژه پلیس مواجه و پس از آن یوسف بهمنی، حمید ممبینی و مسعود حیوری از فعالین کارگری هفت‌ تپه در منازل خود بازداشت شدند.
ابراهیم عباسی منجزی دیگر فعال کارگری نیز ساعتی پس از بازداشت سایر فعالان این شرکت با خشونت نیروهای پلیس امنیت شوش در منزل شخصی‌اش بازداشت و به اداره آگاهی منتقل شد.
در ماه‌های اخیر تجمعات اعتراضی کارگران نیشکر هفت تپه بیش از دو ماه در خیابان‌های شهر شوش و در مقابل فرمانداری این شهر ادامه داشته است.
معترضان اهم مطالبات خود را پرداخت معوقات مزدی، رسیدگی به وضعیت شغلی، تعیین تکلیف شرکت، بازگشت به کار همکاران اخراج شده، ابطال واگذاری شرکت به بخش خصوصی و همچنین تمدید مهلت دفترچه‌های درمانی، عنوان کرده‌اند.
کشت و صنعت هفت تپه، قدیمی ترین کارخانه تولید شکر از نیشکر در کشور است که نیم قرن از تاسیس آن می‌گذرد و طبق اصل ۴۴ قانون اساسی اواخر سال ۱۳۹۴ از سوی سازمان خصوصی سازی از چرخه دولتی خارج و به بخش خصوصی واگذار شد.

ما کارگران نفت پیگیر مطالباتمان هستیم. به خلف وعده ها اعتراض اعتراض داریم. از جمله بیش از یک هفته است که کارگران پایپینگ و جوشکاری نفت در شرکتهای پتروپالایش فازهای ١٣ و ١٤ و بندر صادراتی تمبک دست به اعتصاب زده و محل کارشان را ترک کرده اند. اعتراض این کارگران به سطح پایین دستمزدها، عملی نشدن وعده های داده شده و عدم اجرای پروتکل های سازمان بهداشت جهانی کار در مقابله به بیماری خطرناک کرونا است. در برابر این حرکت پیمانکاران دوباره سراسیمه از ترس گسترش اعتراض به وعده و وعید جلو آمده و کارگران را به خاتمه اعتصاب فراخوانده اند. اما ما کارگران دیگر به این وعده ها اعتمادی نداریم و اعتصاب ادامه دارد. بدین ترتیب ما نفتگران با اعتراضاتمان در عسلویه، در پارس جنوبی و پتروپالایش کنگان، در پتروشیمی های رازی و دهلران، در پالایشگاه پارسیان لامرد و ... دور جدیدی از اعتراضاتمان را آغاز کرده و شمارمان هزاران نفر میشود. ما صدای اعتراض هزاران هزار کارگر نفت هستیم که در اعتراض میجوشد و از همه گروههای مدیای اجتماعی میخواهیم که با اطلاع رسانی های خود صدای ما را وسیعا انعکاس دهند. از همکارانمان در دیگر مراکز نفت میخواهیم که صدای اعتراض خود را وسیعا رسانه ای کنند.
پیمانکاران درهمدستی با حراست طی سالهای سال در مراکز نفتی فضای امنیتی شدیدی ایجاد کرده و تلاش میکند جلوی انعکاس اخبار هر اعتراضی را بگیرند. ما با اعتصاباتمان و با اعتراضاتمان حصارهایی که برایمان گذاشته شده است را شکسته ایم. با پخش وسیع اخبار نفت ما را در رساندن صدای اعتراضمان به جامعه و به همکارانمان یاری دهید.
پیام یک نفتگر

بی مسئولیتی صاحبان کار و مسئولین در قبال جان کارگران جرم است
با وحود بخشنامه کرونایی سازمان منطقه ویژه پارس برای برقراری یک هفته کار، یک هفته استراحت، پتروشیمی ها و فازها در عسلویه و کنگان از عمل به این بخشنامه خودداری کرده و همچنان نیروهای خود را ناگزیر به دو هفته کار یک هفته استراحت برای رسمی ها و ۲۳ روز کار، هفت روز استراحت برای پیمانکاری ها می کنند . مهمتر اینکه هیچگونه تجهیزات پیشگیری از گسترش این بیماری مهلک در میان کارگران وجود ندارد. محل استراحت کارگران تنگ و تراکم بالایی دارد. خوابگاه ها کثیف، غیر استاندارد و حتی در شرایط عادی نیز بیماری زاست. این در حالیست گسترش این بیماری شدت گرفته و خیلی جاها را به منطقه قرمز تبدیل کرده است. بی مسئولیتی پیمانکاران و صاحبکاران و مقامات مسئول در قبال جان کارگران جرم است و باید مورد پیگرد قرار گیرد. رعایت پروتکلهای جهانی پیشگیری از بیماری خطرناک کرونا ما کارگران در اعتصاب بزرگمان بود. امروز نیز این مساله یک موضوع اعتراض در میان کارگران است. خطاب من به عنوان یک نفتگر به همه همکاران اینست که به هر شکلی که شده با برپایی اعتصاب یک ساعته تا تهیه طومارهای اعتراضی جلوی این فاجعه را بگیریم. و در خواستمان از همگان اینست که اخبار نفت را وسیعا رسانه ای کنند

صبح روز دوشنبه ۵ آبان ماه برای چندمین روز متوالی کارگران اخراجی کارخانه برفاب با خواست بازگشت به کار مقابل این کارخانه دست به تجمع زدند.
اعتراض حدود یکهزار نفر از کارگران اخراجی کارخانه برفاب شهر کرد، به ادامه بلاتکلیفی شغلی و معیشتی شان که از روز پنجشنبه اول آبانماه آغاز شده همچنان ادامه دارد. این کارگران دیروز هم در مقابل کارخانه تجمع کردند. کارگران ضمن خواست بازگشت به سرکار، خواستار پرداخت معوقات مزدی خود، اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و اعمال ماده ‌۲۰ قانون کار هستند.

ماه مهر امسال پر بود از بازداشت و ایجاد فضای ترس و وحشت. فعالین کارگر و اجتماعی زیادی مورد یورش دستگاه‌های اطلاعاتی و قضایی قرار گرفتند و روانه بازداشتگاه ها و شکنجه گاه های مخوف گردیدند. واله زمانی فعال کارگری و عضو سندیکای نقاشان البرز، شبنم آشوری مدیر مسئول نشریه کارگری آگاهنامه، آرش جوهری، حنیف شادلو، سمیه کارگر، مهران رئوف و ناهید تقوی از جمله بازداشت شدگان این دوره هستند. واله زمانی همان روز بازداشت، پس از پلمب مغازه (کافه) اجاره ایش آزاد می شود. اما با پلمب محل کسب و درآمد، او را تحت فشار اقتصادی گذاشته‌اند تا از مبارزه علیه فقر، گرسنگی و خفقان و سرکوب منصرف گردد. شبنم آشوری دچار بیماری است و سمیه کارگر فاقد ۹٠ درصد بینایی می باشد اما با این حال تحت بازجویی و فشار هستند. یورش گسترده حکومت به فعالین کارگری و اجتماعی در آستانه آبان، سالگرد قتل عام جنایتکارانه بیش از ١۵٠٠ انسان معترض به فقر و خفقان که در میان آنان کودکان نیز بودند، نشانه وحشت از به خیابان آمدن مردم معترض و دادخواه قربانیان آن کشتار است.
خانواده های کشته شدگان در خیابان ها و به قتل رسیدگان زیر شکنجه در بازداشتگاه ها پس از خیزش آبان منتظر فرارسیدن سالگرد قتل عزیزانشان هستند تا فریاد دادخواهی خود را سر دهند و مردم عاصی از این همه ظلم بی گمان در کنارشان خواهند بود.
امروز که فقر و نداری به حدی رسیده است که ذهن و روان کودکان را نیز مورد هجوم قرار داده و هر روز شاهد خودکشی کودکی به خاطر نداشتن گوشی موبایل هستیم که بتواند با آن به شبکه شاد آموزش و پرورش وصل شود و درس بخواند، مردم بیش از هر زمان دیگری در گذشته حق دارند میلیونی به خیابان بیایند و خواهان محاکمه و مجازات عاملین فقر، گرسنگی و خودکشی در جامعه باشند.
اقدامات سرکوبگرانه و بازداشت و تحت تعقیب و تحت فشار قرار دادن فعالین کارگری و اجتماعی باید فورا متوقف شود و همه بازداشت شدگان باید بدون قید و شرط آزاد گردند.