اعتراضات کارگری در ترکیه

بیش از ده هزار تن از کارگران تنباکو ترکیه به همراه خانواده و حامیانشان در اعتراض به تصمیم دولت حاکم مبنی بر خصوصی سازی و بیکار سازی کارگران در آنکارا تظاهرات کردند.
پس از رد درخواست اتحادیه و فدراسیون جهانی کارگران جهت انجام مذاکرات از طرف دولت و با توجه به اینکه واگذاری شرکت دخانیات به بخش خصوصی به بیکاری دوازده هزار کارگر و چهل هزار نفر از خانواده هایشان می انجامد ، با فراخوان اتحادیه کارگران برای تظاهرات در ١۵ دسامر ٢٠٠٩ ( ٢٦ آذر ١٣٨٨ ) ، کارگران از ١٠٦ استان با تهیه اتوبوس خود را به پایتخت رساندند.
پلیس برای جلوگیری از تجمع تظاهر کنندگان در مقابل مرکز حزب اسلام گرای حاکم در دولت اقدام به ایجاد موانع خیابانی ، توقف اتوبوس های حامل کارگران از ورود به مرکز شهر و محاصره محل نمود . با فشار پلیس تظاهر کنندگان به پارک مرکزی شهر رانده شدند. روز بعد کارگران هنگام عبور از حصار های فلزی پلیس با ماشین های آب پاش و گاز اشک آور روبرو شدند و با صف آرایی کارگران و پلیس درگیری و زدوخورد به اوج خود رسید که در نتیجه باعث بستری شدن دها تن و حتی بازداشت مصطفی تورکل دبیر کل کنفدراسیون اتحادیه های ترکیه شد که پس از ساعاتی وی آزاد گردید.
شدت خشونت پلیس پارلمان ترکیه را به تکاپو برای یافتن راه حلی جهت خروج از بحران انداخت اما دولت اسلام گرا همچنان مخالف تن دادن به مطالبات کارگران است. کارگران خواستار کار جایگزین با بهره مندی از تمامی مزایای کار فعلی خود هستند که قوانین خصوصی سازی در ترکیه هم بر آن صحه می گذارد.
با بی اعتنایی دولت به مطالبات کارگران ، تظاهرکنندگان با تجمع در جلوی دفتر کنفدراسیون و اعتصاب غذای تعدادی از آنها هم چنان بر اعتراضات خود ادامه داده و با وجود موانع پلیس برای ورود و پیوستن دیگر کارگران به تجمع کنندگان ، لحظه به لحظه بر تعداد آنها افزوده می شود.
مردم آنکارا برای همراهی با کارگران ، سرپناه ، عذا و وسایل نقلیه در اختیار آنها قرار داده اند.

ترجمه و برگرفته از سایت http://cms.iuf.org/?q=node/152        http://cms.iuf.org/?q=node/157

شنبه نوزدهم دی ١٣٨٨ کانون مدافعان حقوق کارگر