حسن روحانی برای ارائه گزارش کارنامه ١٠٠ روزه دولت دوازدهم پشت تریبون صداو سیما قرار می گیرد و در بخشی از سخنان خود به بدتر شدن سال به سال سرنوشت صندوق های بیمه ای اعتراف میکند!
آقای روحانی! اگر بخواهید انصاف را رعایت کنید باید اعتراف کنید که اتفاقا وضع شما و دولتتان به یمن دست درازی های بی حساب و کتاب به سرمایه های حاصله از دسترنج ما کارگران که در صندوق های بیمه ای گردآوری گردیده و غصب شده سال به سال بهتر شده است!
چرا که از اول انقلاب همه دولتهای اسلاف و همچنین دولتهای خود شما ،حق بیمه ای که دولت ها باید به صندوق ها میداند را نپرداخته اند و اکنون یکی از دلایل ورشکستگی این صندوق ها ،عدم انجام تعهدات شما و اسلافتان در دولتهای قبل بوده است به طوری که حالا رقم بالای ١۵٠ هزار میلیارد تومان فقط به تامین اجتماعی بابت آن بدهکار هستید.
اعتراف شما از آن جهت که چیزی از سرمایه های ما برای استفاده خود در هنگام بیکاری، از کار افتادگی، بازنشستگی و غیره باقی نمانده و حالا مجبوریم از دستمزد پنج برابر زیر خط فقر خود بزنیم و هزینه بیمه تکمیلی کنیم کاملا درست است که سال به سال بیشتر به خاک سیاه می نشینیم.
ما نیاز به اعتراف امروز شما نداریم، وجود دهها میلیون بیکار و بی پناه که هر روز در کنار ورود نیروهای جوان آماده بکار و اخراج کارگران شاغل که همگی با حمایت دولت و دستگاههای زیر نظر شما اتفاق میافتند به صف بیکاران ، از قبل صدایشان گوش فلک را هم کر کرده است. ما بازگرداندن دسترنج های سالیان عمر خود را که شما و روئسای دولت های پیشین به تاراج برده و هزینه امور بی ربط به زندگی ما کارگران کرده اید را خواهان هستیم نه اعتراف شما!
بعد از گذشت ۵ سال از تحقیق و تفحص سازمان تامین اجتماعی بزرگترین متهمش مرتضوی تبرئه میشود و آن همه اسنادی که منتشر شد کشک از آب درمیاید!
صندوق تا مین اجتماعی که دربست در اختیار بزرگترین بدهکارانش یعنی دولتها قرار داشته و دارد مدام مورد چپاول و غارت قرار گرفته، از آن توسط مدیران منتصب شماها اختلاس ها و بریز و بپاشهای هزاران میلیارد تومانی صورت گرفته و هر زمان که سیستم هایتان نیاز به نقدینگی داشته از این خوان یغما بهره گرفته اید.
در دوره جنگ از آن برددید، کسری یارانه ها که خود بلائی مهلک به جان اکثریت مردم جامعه شد را با دست درازی به صندوق بیمه جبران کردید، غیر از دولت که بزرگترین غاصب صندوق بیمه است، به کارفرمایان دولتی و نیمه دولتی و وابستگان به قدرت برای سهم بری از غارت دسترنج های ما کارگران تحت عناوین کمک به نجات کارخانه ها از ورشکستگی و نوسازی ماشین آلات تولید چراغ سبز نشان دادید، هزینه طرح های اشتغال زایی تان (همانند طرح موسوم به کارورزی) را بر دوش صندوق تامین اجتماعی با دو سال معافیت کارفرماها برای بیمه کردن کارگرانشان انداختید و با اختراع فرمول ادغام صندوق ها بعد از غارت و چپاول، صندوق های دیگر مثل صندوق فولاد را اختراع کردید که پاسخی به بی پاسخیتان در قبال خالی شدن ذخیره مالی این صندوق ها باشد.
من وقتی با یک حساب ساده محاسبه میکنم که چطور میشود شماها دم از ورشکستگی صندوقی بزنید که تک تک بیمه شده هایش سالیان سال هر ماه یک سوم حقوقشان را در آن ریختند و اکنون شما برای پرداخت حقوق من بازنشسته دم از این میزنید که باید تعداد شاغلینی باشند که با حق بیمه ی آنان بتوانید حقوق من بازنشسته را تامین کنید، مغزم سوت می کشد که سی سال پرداخت بیمه من کجا رفت ؟!!! اگر حقوق یک کارگر را میانگین یک میلیون و دویست هزار تومان در نظر بگیریم با دوسال حق بیمه اش اگر یک تیکه زمین خریداری کنید ودیگر دست بهش نزنید تا ٢٨ سال بعد ، ببنید چه ارزش ریالی پیدا میکند؟
چطور شماها ٣٠ سال از من بازنشسته هر ماه یک سوم حقوق ام را گرفته اید و اکنون کاسه چکنم، چه کنم دستتان گرفته اید؟
ایراد از نفس وجود صندوق های بیمه ای و نظام بازنشستگی نیست، اشکال از وجود دولتهایی بود و هست که پاسخگو نبوده و نیستند و در روز روشن دزدی کرده و دروغ تحویلمان داده اند.
شما بدهی تان را پرداخت کنید. دستتان را از صندوق کوتاه کنید. دزدان و اختلاس گران و مدیران نجومی بگیر را محاکمه کنید. اموال به غارت رفته را مسترد کرده و اداره صندوق را به بیمه شده ها بسپارید.
پروین محمدی - ٩ آذر ٩٦