به دنبال لو رفتن فیشهای حقوقی صدها میلیون تومانی مدیران دولتی، چندی پیش حریرچی سخنگوی وزارت بهداشت در واکنش به فیش های صدها میلیونی تعدادی از مدیران شاغل در وزارت بهداشت گفت: هر کس که حقوقش را می گیرد این حقوق برایش حلال است! سخنگوی وزارت بهداشت به شرح دلایل حلال بودن حقوقهای صدها میلیونی می پردازد و می گوید: در ایران کمبود پزشک است و پزشکان مجبورند ٧۵ ساعت در هفته کار کنند!
این ادعا که کمبود پزشک است را در کنار گزارش شورای عالی نظام پزشکی در مورد وجود ١۵ هزار پزشک عمومی بیکار در کشور قرار دهید. برای ١۵ هزار پزشک کار نیست و باید برای امرار معاش به دستفروشی موبایل و مسافرکشی روی بیاورند. باید ١۵ هزار خانواده در فقر باشند و تحقیر شوند تا مدیران و پزشکان خاص حقوقهای صدها میلیونی بگیرند.
در حالیکه حقوقهای صدها میلیونی تنها به وزارت بهداشت محدود نمی باشد و تقریبا در همه بخشهای دولتی رایج است، اما همین مدیران و کار به دستان، برای کارگران و مزدبگیران حقوق هشتصد هزار تومانی و زیر یک میلیون را از سرشان هم زیادی می دانند!
ربیعی وزیر کار با تصویب ١۴ درصدی افزایش حداقل دستمزد نسبت به نرخ تورم اعلام شده ١٢ درصدی که میزان آن به ٨١٢ هزار تومان می رسد، بر سر کارگران منت افزایش دو درصد بیشتر از نرخ تورم می گذارد در حالیکه حقوق علی صدقی یکی از مدیرانش دربانک رفاه که سرمایه این بانک از وجوه بیمه ای کارگران حاصل گردیده ٢۴٠ میلیون تومان است ولی کارگری که روزانه ١١ ساعت بدون در نظر گرفتن ساعات رفت و برگشت و نهار در زیر آفتاب سوزان و رطوبت ١٠٠ در صدی مناطقی مانند بندر ماهشهر، عسلویه و بندرعباس کار می کند به بهانه های جورواجور از قبیل نبود نقدینگی، بحران اقتصادی و غیره نباید بیشتر از یک میلیون تومان باشد و کارگران کمپروسور سازی تبریز باید به خاطر پرداخت نشدن چهار ماه دستمزد چهار برابر زیر خط فقرشان از شدت گرسنگی از کمیته امداد برای دریافت غذا استمداد نمایند
کارگرانی که در ماه ٢۵٠ تا ٢٦٠ ساعت در ماه در بدترین شرایط، با تحمل برخوردهای تحقیرآمیز کارفرمایان و مدیران به دور از خانواده و در چهار دیواریهای فاقد کمترین امکانات و تسهیلا رفاهی و بهداشتی به عنوان محل استراحت تن به کار می دهند، کارگرانی که در معادن مخوف و ناایمن جسم و روح خود را در کمترین زمان فرسوده و از کار افتاده می کنند، کارگرانی که در کارخانه ها باید ساعات طولانی تبدیل به بخشی از دستگاهها و ماشین آلات تولید گردند و به همان سرعت ماشن آلات کار کنند اگر به شرایط کارشان، به شأن تحقیر شده خود و به فلاکت بار بودن زندگیشان در نتیجه چهار برابر زیر خط فقر بودن دستمزد اعتراض کنند و اگر بیکاران خواهان کار باشند، امنیت ملی را به خطر می اندازند، برای این دهها میلیون انسان، حقوقهایی که هزینه های زندگیشان را تأمین کند تا بتوانند با آن زندگی ای شایسته انسان برای خود بسازند، حرام است. آنچه که برای کارگران و مزدبگیران حلال است، گرسنگی، حسرت و در صورت بروز نارضایتی، زندان، شلاق و گلوله است.
جوانمیر مرادی - ٧ تیر ٩۵