دلایل اخراج گروه کارگری ایلنا
اسماعیل محمدولی: دلیل اخراج دسته جمعی گروه کارگری ایلنا محدود به یک خبر مشخص نمی شود. اما مقاومت در برابر سانسور خبر تجمع کارگران کارخانه «فارسیت دورود» مقابل ساختمان وزارت کار، نقطه اوج اختلافات گروه کارگری با مدیرعامل ایلنا بود که به اخراج ما ختم شد.
روز پنجشنبه ٢٨ خرداد ٩۴ مشغول کار بودیم که منشی مدیرعامل ایلنا پیغام آورد به هیچ نحوی حتی یک خط خبر درباره تجمع کارگران فارسیت دورود در مقابل وزارت کار منتشر نشود. دلیلش را که پرسیدیم به نقل از آقای مسعود حیدری، مدیرعامل، گفته شد: «این اعتراض به حق نیست و کارگران زیاده خواهی می کنند.»
پس از بی پاسخ ماندن تماس تلفنی دبیر گروه کارگری با مدیریت که آن زمان در ساختمان ایلنا حضور نداشت، دبیر گروه نوشته ای را به منشی مدیرعامل داد تا با او تماس بگیرد و نظر گروه کارگری را برای ایشان بخواند. نوشته بودیم: «ما در جایگاه خبرنگار کارگری اجازه قضاوت درباره حقانیت اعتراض صنفی کارگران را نداریم. وقتی کارگران از لرستان به تهران آمده اند تا مطالبه ای را از وزارت کار طرح کنند ما وظیفه انتشار این خبر را داریم». مدیرعامل ایلنا که خود زمانی از اعضای هیئت مدیره یکی از کارخانه های تولید سیمان زیرمجموعه تامین اجتماعی بوده است، پس از شنیدن پاسخ ما درباره انتشار خبر اعتراض کارگران فارسیت دورود که زیر مجموعه «هلدینگ سیمان فارس و خوزستان» تامین اجتماعی است، بلافاصله دستور مسدود کردن دسترسی تمامی اعضای گروه کارگری به پنل ارسال اخبار را صادر کرد و سپس برای دو روز، بخش کارگری را از سایت ایلنا، تنها مرجع اخبار کارگری ایران، حذف کرد و در نهایت در اولین روز کاری، یعنی شنبه ٣٠ خرداد تمامی اعضای گروه را با برخوردی نامحترمانه بصورت شفاهی اخراج کرد.
گفتیم که دلیل اخراج ما تنها به یک خبر محدود نمی شود. در طول پنج سالی که از تشکیل بدنه سرویس کارگری ایلنا می گذرد، جدالی دائمی میان خبرنگاران کارگری با سه نهاد «مدیریت ایلنا»، «خانه کارگر» و «وزارت کار» در جریان بوده است.
مدیریت ایلنا
تا پیش از انتصاب مدیرعامل جدید ایلنا در آذرماه سال ٩٣، مدیریت پیشین گاه تحت تاثیر کارفرمایانی که اخبار اعتراضات و مطالبات کارگران شان در ایلنا منتشر می شد و گاه با اعمال فشار دولت وقت، محدودیت هایی را برای گروه کارگری ایجاد می کرد. این محدودیت ها از آنجا که موردی اعمال می شدند چندان جدی و بازدارنده نبودند و با وجود تنش های فراوان، امکان حفظ سلامت اخبار برای ما مهیا بود. اما پس از روی کار آمدن مدیریت جدید اعمال محدودیت ها شکل تازه ای به خود گرفت.
در حکم نمونه، به طور ناگهانی پوشش خبری اعتراضات صنفی معلمان از محدوده وظایف گروه کارگری خارج شد؛ حال آنکه ما خود را موظف به پی گیری اخبار صنفی تمامی مزدبگیران می دانستیم و مطالبات صنفی نیروی کار بخش آموزش را متفاوت با مطالبات نیروی کار صنعتی نمی دیدیم.
در موردی دیگر، خبر اخراج گروهی از خبرنگاران روزنامه کسب و کار پس از انتشار به دستور مدیرعامل از خروجی ایلنا حذف شد.
ما تلاش داشتیم تریبونی برای طرح مطالبات صنفی روزنامه نگاران بسازیم چرا که بر خلاف تصور عامه، روزنامه نگاران هیچ تریبونی برای طرح مشکلات صنفی شان ندارند و محرومیت آنان از حقوق اولیه نیروی کار به دلیل مناسبات و ارتباطات صاحبان رسانه، اجازه انتشار نمیابد.
اختلاف دیگر ما و مدیریت بر سر انتشار اخبار سندیکای شرکت واحد بود. پس از جلسه مدیرعامل ایلنا و مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در محل خبرگزاری، به ما دستور داده شد تحت هیچ شرایطی خبری از سندیکای کارگران شرکت واحد منتشر نشود. در مذاکره با مدیریت برای انتشار اخبار سندیکا، سخنرانی اش در مراسم معارفه اش را یادآوری کردیم که گفته بود ایلنا باید مرجعی برای طرح مطالبات نهادهای مدنی باشد، اما او این بار، به طور کلی منکر «نهاد مدنی» بودن سندیکا شد و با وجود این که به او تذکر دادیم نهاد مدنی را با نهاد قانونی اشتباه گرفته است، پاسخ قانع کننده ای به این توضیح نداد.
اما مهمترین جدل گروه کارگری با مدیرعامل بر سر تشکیل یک نهاد صنفی در ایلنا بود. در روز ٢٦ خرداد با توصیه گروه کارگری، نامه درخواست تشکیل یک نهاد صنفی برای پیگیری مطالباتی چون حق اضافه کاری، حق شیفت، وضعیت مرخصی ها، ساعات کاری، حق ماموریت و... خطاب به ایشان تنظیم شد که توسط تمامی خبرنگاران و دبیران سرویس و تایپیست های ایلنا (به جز یک نفر) به امضا رسید. در این نامه با منصفانه ترین لحن ممکن از مدیرعامل خواسته بودیم ظرف دو هفته آینده، روزی را برای برگزاری انتخابات هیئت مدیره این نهاد صنفی مشخص کند. اما با واکنش مدیرعامل به این درخواست قانونی و حداقلی، برای ما مسجل شد که دیگر وجود ما در ایلنا تحمل نخواهد شد. تا اینکه دو روز بعد آن اتفاق افتاد.
در حاشیه، سخنی با روزنامه نگاران
امیدواریم تلاش ما برای ایجاد انجمن صنفی مورد توجه همکارانمان در سایر رسانه ها قرار بگیرد. اغلب ما روزنامه نگاران (چه در رسانه های اصلاح طلب و چه اصولگرا) از حقوق اولیه صنفی نیروی کار بی بهره ایم. بر خلاف نظر بسیاری از بزرگان جامعه روزنامه نگاری ایران، ما با پشتوانه سالها تجربه و آموختن از کارگران در امور صنفی، معتقدیم تنها راه جلوگیری از این ظلم دائمی، نه گدایی از دولت برای تشکیل دوباره نهاد محترمی به نام «انجمن صنفی روزنامه نگاران»، که برپاداشتن نهادهای کوچک صنفی در هر رسانه است. در این صورت و در مرحله بعدی، با ایجاد پیوستگی میان این انجمن ها به سادگی می توان «کانون عالی انجمن های صنفی روزنامه نگاران» را تشکیل داد و اطمینان داشت هیچ دولتی قادر نخواهد بود این نهاد عالی، اما دارای اساس و پایه در بدنه جامعه صنفی ما را فرو بریزد.
وزارت کار
برای ما که در انتخابات ریاست جمهوری به آقای روحانی رای دادیم واضح بود که تنها راه پاسداری از رای مان، نظارت دائمی و نقد بی تعارف، شفاف و مسئولانه عملکرد دولت است. ما در آخرین سال دولت احمدی نژاد با همراهی تشکل های رسمی کارگری موج شکایت از رقم تعیین شده برای حداقل دستمزد سال ٩٢ را (به اتهام تعیین مزد کارگران، ٧ درصد کمتر از نرخ تورم رسمی) به راه انداختیم و پس از انتخاب حسن روحانی در دو نوبت، یکی مصاحبه مطبوعاتی او در جایگاه رئیس جمهور منتخب و سپس اولین مصاحبه مطبوعاتی اش در جایگاه رئیس جمهور، از او درباره برنامه دولت برای تعیین مزد کارگران پرسیدیم. هر دوبار پاسخ گرفتیم دولت به قانون پایبند است و طبق قانون (ماده ۴١ قانون کار) دستمزد کارگران را بر اساس نرخ تورم تعیین می کند. اولین جدال جدی ما با وزارت کار دولت حسن روحانی، پس از تعیین مزد سال ٩٣ در اسفندماه سال ٩٢ اتفاق افتاد؛ چرا که رقم تعیین شده برای مزد کارگران حدود ١١ درصد کمتر از نرخ رسمی تورم تعیین شده بود و علاوه بر آن، تغییراتی که دولت احمدی نژاد برای سلطه مطلق بر شورای عالی کار (مهمترین رکن سه جانبه گرایی در روابط کار) در ترکیب این شورا اعمال کرده بود حفظ شده بود. در آن تاریخ، گروه کارگری ایلنا سندی را منتشر کرد که در آن به نظر میرسید نمایندگانی که از جانب کارگران برای مذاکره و چانه زنی راجع به دستمزد در شورای عالی کار منصوب شده بودند، در جلسه پایانی این شورا بین خود، بر افزایش ٢٨ درصدی توافق کرده بودند، اما ظاهرا رقم ٢٨ پس از افزایش ٢۵ درصدی مزد، به ٢۵ تبدیل شده بود. ما به عنوان خبرنگار کارگری وظیفه داشتیم این سند را منتشر کنیم. این سند چهار ساعت پس از انتشار توسط مدیرعامل وقت از ایلنا حذف شد و با دستوری اداری، دبیر گروه کارگری به مدت ٣ ماه به گروه اجتماعی منتقل شد.
خانه کارگر
در طول پنج سال گذشته که از فرصت رسانه خانه کارگر برای رساندن صدای کارگران به جامعه و نهاد قدرت استفاده می کردیم، دبیرکل خانه کارگر تنها در یک نوبت به صورت رودررو و صریح، دبیر کارگری ایلنا را به دلیل انتشار اخبار کارگران سندیکای شرکت واحد مورد توبیخ قرار داد. پس از آن نیز لیستی از ممنوع المصاحبه ها، افردای از سندیکالیست ها و فعالان مستقل صنفی شفاها به گروه کارگری ابلاغ شد که البته مورد توجه ما قرار نگرفت. هرچند از آن پس کمتر با این افراد گفتگو می کردیم، اما می توان گفت که پس از انتشار گفتگو با ممنوع المصاحبه ها نیز برخوردی با ما انجام نمی شد.
خانه کارگر صراحتا واکنشی به عملکرد گروه کارگری نشان نمی داد، اما در بسیاری مواقع که درخواست سانسور خبری از جانب مدیران وقت و فعلی ایلنا مطرح می شد، اگر موضوع به سانسور اخبار سندیکاها و نهادهای مستقل صنفی مربوط نمی شد (که واضح بود خواسته خانه کارگر است)، تلویحا گفته می شد که این سیاست خانه کارگر است، یا دبیرکل خانه کارگر اینطور خواسته است. هرچند ما با شناختی که به دست آورده بودیم فکر می کردیم خواسته خودشان را به نام خواسته خانه کارگر جا می زنند.
در این پنج سال، حتی یک مورد تشویق که نه، حتی توجه به کارمان را از طرف نهادی که در زیرمجموعه اش کار می کردیم دریافت نکردیم. اگر چه از ابتدا نیز به چنین امری چشم ندوخته بودیم، از آن رو که حضورمان در ایلنا را فرصتی برای رساندن صدای کارگران به ستوه آمده از شرایط اقتصادی به گوش مردم، دولتمردان و سایر مسئولان، و البته عمق بخشیدن به جنبش جامعه مدنی در چارچوب قوانین حاکم بر کشور می دانستیم، با وجود آنکه آگاه بودیم توان و قدرت تاثیرگذاری‌مان محدود است.
حتی در بعضی موارد که به واسطه اخبار ما چنان جریانی به راه افتاد که مدیران خانه کارگر در جایگاه یک نهاد صنفی چاره ای جز واکنش نشان دادن به آن موضوع نداشتند، آن واکنش در کمال ناباوری منفی بود.
به طور مثال پس از انتشار خبر قتل علی چراغی، کارگری که توسط ماموران سد معبر شهرداری تهران کشته شد، دبیرکل خانه کارگر در گفتگو با رسانه ای دیگر، انتشار این خبر را دیرهنگام توصیف کرده بود و سپس درباره اصل خبر واکنش نشان داده بود.
در موردی دیگر، پس از به راه افتادن موج شکایت از مزد سال ٩٢ در دیوان عدالت اداری که توسط خبرنگاران فعال حوزه کار در خبرگزاری های مهر، ایسنا، فارس و روزنامه های اعتماد، همشهری، شرق و... همراهی شد و بر خلاف تمامی سنوات گذشته و پس از آن، بیش از یک سال موضوع اعتراض کارگران به رقم ناعادلانه مزد را در رسانه ها زنده نگه داشت و دولت احمدی نژاد را بارها وادار به پاسخگویی کرد، یکی از مقامات عالی رتبه خانه کارگر گفته بود: «چه فایده ای دارد؟»
و توضیح آخر
با درخواست مدیران ایلنا، ممکن است در روزهای آینده دو نفر از خبرنگاران گروه کارگری به کار بازگردند. برای آنها آرزوی موفقیت می کنیم، چرا که معتقدیم گروه کارگری بر اساس اصولی بنا شده است که تا وقتی به آنها پایبند باشیم، هیچ فرد یا نهادی قدرت سواستفاده از ما را نخواهد داشت.
اسماعیل محمدولی با مشورت مرتضی مدنی و لیلا رزاقی/ خبرنگاران اخراجی گروه کارگری ایلنا
-------------------------
اخراج روزنامه نگاران ایلنا؛ نتیجه بالا گرفتن اعتراضات کارگری
فرشته قاضی: اسماعیل محمدولی، پانیذ فاضلیان، مرتضی مدنی، لیلا رزاقی و موسوی، ۵ خبرنگار حوزه کارگری خبرگزاری ایلنا به صورت دسته جمعی از این خبرگزاری اخراج شده اند. خبرگزاری ایلنا تاکنون توضیحی رسمی دراین باره ارائه نداده اما پوشش اخبار تجمع اعتراضی کارگران کارخانه فارسیت دورود به عنوان علت اخراج دسته جمعی خبرنگاران گروه کارگری خبرگزاری ایلنا عنوان می شود؛ کارخانه ای که گفته می شود یکی از مدیران و مالکان آن از اعضای خانه کارگر است و اعمال نفوذ او و فشارهای خانه کارگر بر مدیران خبرگزاری و مقاومت خبرنگاران این خبرگزاری در مقابل سانسور اخبار تجمع کارگران کارخانه فارسیت، به اخراج خبرنگاران انجامیده. هرچند مسعود حیدری، مدیرعامل ایلنا توضیحی در این زمینه نداده و خبرنگاران اخراج شده هم حاضر به مصاحبه نیستند اما یک منبع موثق با تایید این مساله می گوید: "به طور مشخص مساله تجمع کارگران فارسیت بود اما رویه موجود در سرویس کارگری ایلنا مورد حمایت مدیریت و مجموعه خانه کارگر نبوده و به هر حال زاویه هایی وجود داشت. برای مثال در مورد پوشش تجمعات و اعتراضات کارگری گروههای مختلف،از کارگران کارخانه ها و هلدینگ های بزرگ بگیرید تا معلمان و پرستاران و فعالین کارگری، همیشه مشکلاتی وجود داشت. البته در سایر رسانه ها هم چنین مشکلات و فشارهایی وجود دارد ولی خبرنگاران ایلنا به عنوان مهم ترین منبع خبری درباره کارگران فشارهای بیشتری متحمل می شدند و در مورد برخی تجمعات و مصاحبه با برخی فعالین کارگری کاملا تحت فشار بودند.
مدیریت ایلنا هم از جانب کارفرماهای صاحب قدرت یا مجموعه خانه کارگر تحت فشار است که بعضی خبرها کار نشود. در نهایت بعد از قضیه فارسیت درورد، آقای حیدری، مدیرعامل این خبرگزاری ترجیح داد همه اعضای گروه کارگری اش را اخراج کند تا خیال اش از بابت تغییر رویه در این گروه که خواسته خانه کارگر و وزارت کار بوده راحت شود".
پس از اخراج این افراد،خبرگزاری ایلنا، بخش مربوط به اخبار کارگری خود را از صفحه اش برداشت.تنها جایی هم که می شد به اخبار کارگری ایلنا دسترسی داشت، در پایین صفحه نخست این خبرگزاری بود که با کلیک روی این بخش هم مخاطبان متوجه می شدند اخبار بخش کارگری به روز نمی شود. پس از دو روز اما این وضعیت به رویه سابق خود بازگشت با این تفاوت که اخبار تجمعات و اعتراضات کارگری در این خبرگزاری جایی برای پوشش نیافت. هنوز مشخص نیست وضعیت این خبرگزاری و سیاست های مدیران آن درباره نحوه پوشش اخبار کارگری چه شکلی به خود خواهد گرفت.گفته می شود دو تن از خبرنگاران اخراج شده هم قرار است سر کار خود بازگردند، اما یک روزنامه نگار می گوید: "مساله خبرگزاری ایلنا صرفا به بحث کارخانه فارسیت برنمی گردد بلکه اگر توجه کنیم انتشار اخبار رو به گسترش اعتراض ها و اعتصاب های کارگران توسط تیم کارگری ایلنا و بخصوص در این اواخر، انتشار انتقادها از باز پس گرفته شدن دستورالعمل دولت پس از یک هفته در مورد ممنوعیت امضای قرارداد کمتر از یک سال با کارگران مشاغل دائمی، در خبرگزاری ایلنا فشارهای زیادی را متوجه آنها کرده بود. در واقع بحث کارخانه فارسیت تیر آخر بود".
او می افزاید: "مورد دیگر که باعث افزایش فشارها و اخراج خبرنگاران این خبرگزاری شد خبرهای مربوط به بازداشت فعالان کارگری و همچنین اعتراضات کارگری بود که ایلنا پوشش میداد و در آنها میزان انتقاد از دولت بالا بود. بخصوص یک خبر هم کار شد که کارگران شرکت معدنجو در زرند کرمان دست به اعتصاب زده بودند که نیروهای انتظامی گاز اشک آور زد و یک کارگر مرد در جریان این تجمع کشته شد. ایلنا شجاعانه گزارش نوشت که مرگ محمدعلی میرزایی، کارگر همین شرکت در ارتباط با شلیک گاز اشک آور از سوی ماموران نیروی انتظامی بوده. در واقع تیم کارگری خبرگزاری ایلنا در پوشش اخبار کارگری خیلی خوب کار میکرد و در کنار کارگران بود. چنین رفتار و برخوردی با چنین تیمی واقعا جای تاسف دارد".
اشاره این روزنامه نگار به تجمع کارگران شرکت معدنجو در زرند است که خبرگزاری ایلنا در مورد آن چنین گزارش داده بود: "۶۰ کارگر در اعتراض به بلاتکلیف بودن خود س از گذشت سه ماه از تعطیلی این معدن، در ابتدای جاده پابدانا در زرند تجمع و بستن جاده کردند اما ماموران به قصد متفرق کردن کارگران و باز شدن جاده برای عبور کامیون‌ها از گاز اشک‌آور استفاده کردند و محمدعلی میرزایی که از ناحیه چشم آسیب دیده بود و دید خوبی نداشت، ناگهان با تریلر حامل زغال که قصد عبور از بین تجمع کنندگان را داشت برخورد کرد و کشته شد".
تشکل های کارگری اما نسبت به اخراج گروه کارگری خبرگزاری ایلنا بی تفاوت نبوده اند.
خبرگزاری ایلنا مهم ترین منبع خبری درباره اخبار کارگران در ایران است.
-------------------------
اخراج دسته جمعی خبرنگاران بخش کارگری ایلنا
رضا حاجی‌حسینی - رادیو زمانه ـ خبرگزاری کار ایران (ایلنا) که به عنوان منبع طرح و پیگیری اخبار کارگری شناخته می‌شود، خبرنگاران بخش کارگری خود را به شکل دسته جمعی اخراج کرده است.
خبرگزاری کار ایران. این خبرگزاری امروز برای مدتی بخش کارگری نداشت
سایت میدان، امروز (شنبه ۳۰ خرداد ماه)، با انتشار خبر کوتاهی در این‌باره نوشته است: «ایلنا، تنها خبرگزاری رسمی ایران که اخبار کارگران را پوشش میداد، حالا خود دست به اخراج دسته جمعی خبرنگارانش زده است. اخراج دسته جمعی، قراردادهای موقت و یک‌طرفه و نبود امنیت شغلی، یکی از موضوعاتی است که ایلنا بارها درباره آنها خبررسانی کرده است.»
خبر اخراج دسته‌جمعی خبرنگاران بخش کارگری ایلنا در حالی منتشر شده است که خبرهای این گروه در طول دو روز گذشته به روز نشده بود. امروز نیز برای ساعاتی آیکون بخش کارگری از میان بخش‌های این خبرگزاری حذف شده بود اما با بازگشت این آیکون و انتشار خبر جدید در بخش کارگری ایلنا، به نظر می‌رسد که فرد یا گروه تازه‌ای کار در این گروه را آغاز کرده است.
برای هر کسی که با اخبار کارگری سر و کار داشته باشد، خبرگزاری ایلنا به عنوان تنها خبرگزاری رسمی داخل ایران یک منبع مهم است. در واقع با توجه به محدودیت‌های رسانه‌های در پوشش اخبار کارگری، این رسانه تنها رسانه‌ای است که می‌تواند اخبار نسبتا جامعی درباره آنچه در جامعه کارگری ایران می‌گذرد، داشته باشد.
یک روزنامه‌نگار از تهران درباره گروه کارگری ایلنا به رادیو زمانه می‌گوید: «دقت و استمرار گروه کارگری اخراج شده این رسانه در پوشش اعتصاب‌ها، پیگیری موضوعات روز و حتی انعکاس اخبار جزیی کارگری که معمولا در رسانه‌های دیگر نمی‌شد آنها را پیدا کرد، باعث شده بود که این بخش از خبرگزاری ایلنا، مرجع اخبار کارگران باشد. این گروه در ایجاد موج خبری درباره موضوعات کارگری بسیار موفق بود و گزارش‌های جاندار و مستندی از وضعیت معیشتی و حقوقی کارگران منتشر میکرد که غیبت آن به هر شکل، نشانه حساسیت حاکمیت به مساله کارگران و نفوذ و تاثیر این رسانه است و جای خالی آن در رسانه‌های ایران به وضوح احساس خواهد شد.»
اسماعیل محمدولی، دبیر اخراج شده بخش کارگری ایلنا اما در پاسخ به سوال توییتری میدان درباره صحت و سقم این موضوع و در واکنش به این ماجرا، در توییتر خود نوشته است: «گروه کارگری ایلنا به طور دسته جمعی اخراج شده‌اند. دلایلش قابل حدس است اما به زودی توضیحاتی منتشر میکنیم.»
او روز شنبه در صفحه فیسبوک خود نیز نوشت: «برای آنها که پرسیده‌اند فعلا همین قدر بگویم که تیم پنج نفره کارگری ایلنا امروز اخراج شدند. هر چند سمت اداری من دبیر گروه کارگری بود اما همه اهالی ایلنا میدانستند گروه ما شورایی اداره می‌شود. این شد که همگی ما را اخراج کردند. دلایلش برای کسانی که پیگیر اخبار کارگری بودند واضح است اما به زودی، بعد از فروکش کردن عصبانیت و با تصمیم جمعی، توضیحاتی منتشر خواهیم کرد.»
آیا وزارت کار عامل اخراج خبرنگاران است؟
گرچه دبیر گروه کارگری ایلنا معتقد است دلایل اخراج‌شان برای کسانی که پیگیر اخبار کارگری بوده‌اند واضح است، اما ضرورت طرح این پرسش که این دلایل چه بوده‌اند، از بین نمی‌رود.
کامبیز غفوری، روزنامه‌نگار مقیم فنلاند، در پاسخ به این سوال به رادیو زمانه می‌گوید: «به عقیده من، این مساله به یک اصل کلی در ماهیت سایت‌ها و خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی باز‌می‌گردد که به مثابه یک حزب سیاسی عمل می‌کنند.»
این روزنامه‌نگار می‌گوید: «همان‌گونه که می‌توان خبرگزاری‌های تسنیم و فارس را وابسته به یک جناح خاص در جمهوری اسلامی دانست، ایلنا هم در قامت رسانه حامی دولت ظاهر شده و گردانندگان ارشد آن که نزدیک به علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی هستند، انتقاد از دولت را برنمی‌تابند.»
سایت میدان نیز این خبرگزاری را نزدیک به هاشمی رفسنجانی می‌داند: «به نظر می‌رسد این خبرگزاری از نظر سیاسی به هاشمی رفسنجانی نزدیک است. به عنوان نمونه در سرویس عکس ایلنا، هاشمی رفسنجانی و نزدیکان او در حدود یک چهارم گزارش‌های تصویری حضور دارند.
غفوری اما در توضیح برخورد صورت گرفته با خبرنگاران بخش کارگری ایلنا می‌گوید: «در تاریخ ۲۶ خرداد ماه، تیم کارگری ایلنا خبری را منتشر کرد که نشان میداد وزارت کار یک دستورالعمل مهم را پس گرفته و آن را کان لم یکن اعلام کرده است. بر اساس این دستورالعمل، قراردادهای کمتر از یک سال در مشاغلی که ماهیت دائمی دارند، بی‌اعتبار می‌شدند. این دستورالعمل با فشار کارفرمایان و با نامه‌ای که حسن خلیلی عراقی، رییس انجمن صنفی کارفرمایان ایران، خطاب به حسن هفده‌تن، معاون روابط کار وزارت کار نوشته شده بود، لغو شد. تصویر این نامه هم روز ۲۷ خرداد توسط خبرنگاران بخش کارگری منتشر شد که انتقاد جدی فعالان کارگری را به همراه داشت.»
این روزنامه‌نگار مقیم فنلاند که اخبار کارگری ایران را پیگیری می‌کند، معتقد است که به نظر می‌رسد حامیان علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی تحمل کوچک‌ترین انتقادی را نسبت به دولت و وزارتخانه مذکور ندارند: «آقای ربیعی خود یک چهره امنیتی است و از نخستین ماه‌های بعد از انقلاب که نقش سرکوبگر خود را با حمله به خانه کارگر در سال ۵۸ و مصادره آن آغاز کرد، تا دوران خدمتش در وزارت اطلاعات و نهادهای دیگر امنیتی و اکنون وزارت کار، همواره استراتژی مشت آهنین را دنبال کرده است. اکنون هم سیاست اقتصادی نولیبرالی دولت روحانی از جمله خطوط قرمزی است که می‌خواهند اعمال کنند و با هر صدایی که از این سیاست‌ها انتقاد کند، برخورد می‌شود.»
غفوری امیدوار است روزنامه‌نگارانی که در ایران تلاش می‌کنند تا با چنین اعمال نظرها و سرکوب‌هایی مقابله کنند، دست‌کم با مسائل و مشکلاتی چون بازداشت و زندان روبه‌رو نشوند.
باید دید توضیحی که اسماعیل محمدولی، دبیر اخراج شده بخش کارگری ایلنا و گروهش وعده انتشار آن را داده‌اند چه زمانی منتشر می‌شود و در صورت انتشار احتمالی این توضیحات، مسائلی که مطرح خواهد شد تا چه اندازه به گمانه‌زنی‌هایی که کامبیز غفوری مطرح کرده است، نزدیک خواهد بود.
-------------------------
انتقاد سندیکاها و اتحادیه های کارگری از اخراج اعضای سرویس کارگری خبرگزاری ایلنا
خبرگزاری هرانا ـ انتقاد “سندیکای کارگران فلزکار مکانیک” و “اتحادیه آزاد کارگران ایران”، در پی اخراج اعضای سرویس کارگری “ایلنا” خبرگزاری کار ایران.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از سندیکای کارگران فلزکار مکانیک و اتحادیه آزاد کارگران ایران، آقای اسماعیل محمدولی، دبیر گروه کارگری این خبرگزاری نسب به اخراج اعضای سرویس کارگری ایلنا، گفت: “هرچند سمت اداری من دبیر گروه کارگری بود اما همه اهالی ایلنا می دانستند گروه ما شورایی اداره می شود، این شد که ما را اخراج کردند”.
سندیکای کارگران فلزکار مکانیک، اخراج این خبرنگاران را محکوم کرد و چنین برخوردهایی را غیر حرفه‌ای و امنیتی دانست.
اتحادیه آزاد کارگران ایران نیز اشاره کرد که سرویس کارگری خبرگزاری “ایلنا” به رغم اعمال محدودیت ها و فشار از بالا، توجه ویژه ای به موضوع عدم امنیت شغلی و اخراج دسته جمعی کارگران وانعکاس بخشی از مبارزه ها واعتراض های کارگران نشان داده بود، اما سیاستگذاران خبرگزاری ایلنا این وضع را نمی‌پسندیدند.
لازم به ذکر می باشد، بخش کارگری خبرگزاری “ایلنا”، اخیرآ توجه ویژه ای به موضوع عدم امنیت شغلی و اخراج دسته جمعی کارگران نشان داده و اخبار و گزارش هایی را در این باره منتشر می کرد.
-------------------------
اخراج دسته جمعی اعضای بخش کارگری ایلنا
خبرگزاری ایلنا پس ازغیرفعال کردن بخش کارگریش طی ۲ روزگذشته،امروز دست به اخراج دسته جمعی اعضای بخش کارگریش زد. بنا به توضیحات مسئول بخش کارگری ایلنا درصفحه توئیترش تمامی اعضای بخش کارگری این خبرگزاری بطوردسته جمعی اخراج شدند. وی درباره این اخراج دسته توضیح داد،در پنج سال گذشته سمت اداری ام "دبیر گروه کارگری" بود اما همه اهالی ایلنا میدانستند گروه ما شورایی اداره می شود. این شد گروهی اخراج مان کردند وی افزود، دلایلش قابل حدس است اما به زودی توضیحاتی منتشر میکنیم.
-------------------------
تیم پنج نفره بخش کارگری ایلنا (خبرگزاری کار ایران)، بصورت گروهی اخراج شدند!!!
اتحادیه آزاد کارگران ایران: دیروز شنبه ۳۰ خرداد تمامی اعضای گروه کارگری خبرگزاری کار ایران (ایلنا) دریک تصمیم غیرمنتظره و ناگهانی یکجا اخراج شدند. طبق خبر منتشر شده در فیس بوک آقای اسماعیل محمد ولی دبیر گروه کارگری ایلنا، هر پنج عضو این گروه کارگری دیروز اخراج شدند.
در فیس بوک ایشان آمده است: برای آنها که پرسیده اند فعلا همینقدر بگویم که تیم پنج نفره کارگری ایلنا امروز اخراج شدند. هرچند سمت اداری من دبیر گروه کارگری بود اما همه اهالی ایلنا می دانستند گروه ما شورایی اداره می شود. این شد که همگی ما را اخراج کردند. دلایلش برای کسانی که پیگیر اخبار کارگری بودند واضح است اما به زودی بعد از فروکش کردن عصبانیت و با تصمیم جمعی توضیحاتی منتشر خواهیم کرد.
لازم به ذکر است که بخش کارگری ایلنا علیرغم اعمال محدودیتها وفشار از بالا در این مدت توجه ویژه ای به موضوع عدم امنیت شغلی و اخراج دسته جمعی کارگران وانعکاس بخشی از مبارزات واعتراضات کارگران نشان داده و اخبار و گزارش هایی را بدون تحلیل خاص وصرفا" درچارچوب وظایف خبرنگاری منتشر کرده است که ظاهرا" این مقدارانعکاس خبری را هم سیاستگذاران ایلنا نمی پسندند.
-------------------------
اخراج دسته جمعی تیم بخش کارگری خبرگزاری ایلنا
سندیکای کارگران شرکت واحد: شنبه ۳۰ خرداد اعضای گروه کارگری خبرگزاری کار ایران دسته جمعی اخراج شدند
مطابق خبر منتشره از فیسبوک اسماعیل محمد ولی دبیر گروه کارگری ایلنا هر پنج عضو این گروه کارگری شنبه اخراج شدند و ایشان نوشته دلایلش برای کسانی که پیگیر اخبار کارگری بودند واضح است.
-------------------------
حمایت از اعضای سرویس کارگری ایلنا و کارگران فارسیت دورود
پیام سندیکا: بنابر اخبار واصله، اعضای سرویس کارگری خبرگزاری ایلنا بصورت یکجا در تاریخ ۲۸خرداد، اخراج شدند. ایلنا تنها خبرگزاری رسمی ایران که اخبار کارگران را پوشش میداد، حالا خود دست به اخراج دست‌جمعی خبرنگارانش زده است. اخراج دسته‌جمعی، قراردادهای موقت و یک‌طرفه و نبود امنیت شغلی یکی از موضوعاتی است که ایلنا بارها درباره آنها خبررسانی کرده است..پس از توقف دو روزه انتشار خبر در بخش کارگری خبرگزاری کار ایران، دبیر این بخش در اکانت توئیتر خود نوشت:« اعضای سرویس کارگری این خبرگزاری بطور دسته جمعی اخراج شده اند. دلایل این کار برای ما قابل حدس است اما به زودی توضیحاتی را به صورت رسمی منتشر خواهیم کرد». گفتنی است که پس از ۲ روز از غیر فعال ماندن بخش کارگری این خبرگزاری، این بخش با اخباری مربوط به مسائل عادی تامین اجتماعی و اخباری کاملا مدیریت شده به فعالیت خود ادامه داده است. در روزهای اخیر حمله و تهدید فعالین کارگری حتا فعالین خانه پرستار مدتی است در دستور کار قرار گرفته و امروز می بینیم که حتا اخبار سانسور شده کارگری که توسط خبرنگاران زحمتکش ایلنا منتشر می شود هم قابل تحمل برای مجموعه ای با دید امنیتی نیست. ما ضمن حمایت از کارگران فارسیت دورود که ۵ روز در خبابان های تهران آواره اند از خبرنگاران زحمتکش ایلنا نیز حمایت کرده و این برخوردهای غیر حرفه ای و امنیتی را محکوم می کنیم .
-------------------------
اعضای تیم کارگری خبرگزاری ایلنا "اخراج شدند"
دویچه وله: یکی از مسئولان بخش کارگری خبرگزاری کار ایران (ایلنا) از اخراج تیم کارگری این خبرگزاری خبر داده است. ایلنا از معدود رسانه‌ی خبری در ایران است که به‌طور پیگیر خبرهای مربوط کارگران ایران را پوشش می‌دهد.
اسماعیل محمدولی، دبیر بخش کارگری خبرگزاری کار ایران "ایلنا" روز شنبه (۳۰ خرداد/ ۲۰ ژوئن) در صفحه خود در شبکه اجتماعی فیسبوک نوشت: «تیم پنج نفره کارگری ایلنا امروز [شنبه] اخراج شدند.»
آقای محمدولی افزوده است: «هرچند سمت اداری من دبیر گروه کارگری بود اما همه اهالی ایلنا میدانستند گروه ما شورایی اداره می‌شود، این شد که ما را اخراج کردند.»
او در مورد علت اخراج خود و همکارانش نیز نوشت: «دلایلش برای کسانی که پیگیر اخبار کارگری بودند واضح است اما به زودی بعد از فروکش کردن عصبانیت و با تصمیم جمعی توضیحاتی منتشر خواهیم کرد.»
برخی وبسایت‌های خبری غیررسمی نوشته‌اند که فعالیت بخش کارگری خبرگزاری ایلنا از روز جمعه متوقف و یا کند شده است. با این حال اخبار کارگری این خبرگزاری از روز یکشنبه (۳۱ خرداد) بار دیگر فعال شده است.
دو خبرگزاری "غیردولتی"
خبرگزاری کار ایران (ایلنا) یکی از خبرگزاری‌های غیردولتی در ایران است که فعالیت خود را اواخر سال ۱۳۸۱ و کمی پس از شروع فعالیت خبرگزاری دانشجویان ایران "ایسنا" آغاز کرد. ایسنا از سوی "جهاد دانشگاهی" حمایت می‌شد و ارتباط تنگاتنگی با دانشگاه‌ها و محافل دانشجویی داشت. ایلنا اما مورد حمایت "خانه کارگر" بود و خبرهای محیط‌های کارگری و زندگی کارگران را بیشتر مورد توجه قرار میداد.
این دو خبرگزاری محصول تحرکی بودند که در نخستین دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی در جامعه مدنی ایران به وجود آمده بود.
با پایان ریاست جمهوری خاتمی، "دوران خوش" هر دوی این خبرگزاری‌های نوپا نیز به پایان رسید. با آغاز دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، سیاست‌های هر دو خبرگزاری تغییر کرد و شمار زیادی از نیروهای شاغل در آنها اخراج شدند و پوشش خبری فعالیت بخش‌های غیرحکومتی و جامعه مدنی توسط این خبرگزاری‌ها به شدت رو به افول گذاشت.
توقیف ۱۴ ماهه
فشارها به خبرگزاری ایلنا برای تغییر کامل رویه آن ادامه یافت تا جایی که در اوایل تابستان ۱۳۸۶ مسعود حیدری، مدیرعامل ایلنا، پس از ۴ سال فعالیت ناگزیر به کناره‌گیری شد. تقریبا یک هفته پس از کناره‌گیری حیدری، خود خبرگزاری ایلنا نیز توقیف شد.
توقیف ایلنا تقریبا ۱۴ ماه طول کشید. این خبرگزاری هر چند بر اثر فشار تشکل‌های کارگری و روزنامه‌نگاران فعالیت مجدد خود را از سر گرفت، اما دیگر نتوانست به خط مشی پیشین خود در پوشش خبری کار و زندگی کارگران و قشرهای فرودست جامعه ادامه دهد.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ ایلنا فعالیت چشمگیری داشت، اما پس از این انتخابات و فرجام حوادث تابستان سال ۸۸ بار دیگر از تب و تاب افتاد.
آغاز ریاست جمهوری حسن روحانی را باید دوره جدید فعالیت ایلنا نامید. در ماه‌های اخیر این خبرگزاری علاوه بر پوشش خبری مسائل کارگری، نقش مهمی در طرح و تحلیل مشکلات و مطالبات کارگران ایران داشت.
احتمال داده می‌شود که "اخراج" خبرنگاران بخش کارگری ایلنا نیز بی‌ارتباط با سیاست و رویه‌ی کاری این خبرگزاری در پوشش دادن به مسائل کارگری نباشد. با تشدید مشکلات اقتصادی در دو سال اخیر، محیط‌های کارگری در ایران با ناآرامی‌های بی‌سابقه‌ای روبه‌رو هستند؛ ناآرامی‌های ناشی از تعدیل نیرو و اخراج، پایین بودن دستمزدها، عدم پرداخت به‌موقع دستمزدها و...
پوشش خبری این مسائل از سوی ایلنا ظاهرا خوشایند نهادهای امنیتی و قضایی ایران نیست. خبر کوتاه اسماعیل محمدولی، دبیر بخش کارگری ایلنا در فیسبوک نشان می‌دهد که مشکل بر سر "سیاست" و "خط مشی" بخش کارگری بوده که در درجه نخست متوجه دبیر بخش می‌شود. اما به گفته آقای محمدولی، چون گروه کارگری ایلنا "شورایی" اداره می‌شده، همه اعضای بخش "اخراج" شده‌اند. خبرگزاری کار ایران هنوز در این باره واکنشی نشان نداده است.