روز سه شنبه ۱۹مرداد، اسد صولت راننده ماشین های سنگین و از کارگران سد آزاد نگل، خود را در آب های رودخانۀ زیر سد غرق کرد. به گفته شاهدین حادثه، او تحت فشارهای کشنده اقتصادی و اجتماعی به این کار دست زد. اسد متولد تبریز و از کارگران شریف و خوش نام در بین توده های کارگر بوده است. اشکال کشتار کارگران توسط سرمایه بیش از حد گوناگون است. از هر ٣ کارگر یا کارگرزاده ای که در جهان می میرند یک نفر آن ها با تازیانه های قهر گرسنگی ناشی از شدت سهمگین استثمار سرمایه تسلیم مرگ می گردند. سرمایه هر سال ده ها میلیون کارگر را با سلاح کشتار جمعی بی داروئی و بی دکتری کشتار می کند، ده ها میلیون را در لجنزار بی آبی و محرومیت از هر نوع بهداشت خفه می سازد، ده ها میلیون را در چنگال اختاپوسی ساده ترین بیماری ها از پا می انداز، ده ها میلیون را در شعله های همیشه مشتعل جنگ های « ملی»، « قومی»، «نژادی»، توسعه طلبانه و سودجویانه خاکستر می کند. میلیون، میلیون کارگران را در اعماق معدن ها، دریاها، جنگل ها، در لا به لای تیغ ماشین ها، در عمق چاه های عفونی، در میان موج انفجارها زیر نام سوانح محیط کار از هستی ساقط می سازد. این ها آمارهائی است که سازمان ملل، نهاد همبستگی دولت های سرمایه داری دنیا و معبد تطهیر و غسل تعمید جرثومه توحش و درندگی و کشتار سرمایه جهانی هر سال منتشر می سازد. واقعیت ها بسیار شنیع تر و فاجعه بارتر از این ها هستند. کشتار اسد ها نیز شکلی از حمام خون سراسری سرمایه در دنیاست. شکلی که در آن آدم ها هیچ راهی برای ادامه حیات در پیش پای خود و افراد خانواده خود نمی بینند و در چنین وضعی با پای خویش راهی کشتارگاه می شوند. دیوان داوری سرمایه این نوع کشتار کارگران را « خودکشی» نام نهاده است.
کارگر کار می کند و کارگران دنیا با کار خویش کل سرمایه ها و ثروت های موجود جهان را تولید کرده اند و هر روز تولید می کنند. سهم آنان از این همه تولید، فقط بهای نازل نیروی کار است و این بها یا دستمزد در غالب اوقات تا آنجا نازل و ناچیز است که کفاف نان خالی روزمره کارگر را نمی دهد. از این هم موحش تر حتی حق فروش نیروی کار را از وی می گیرد، او را بیکار می سازد، امکان پرداخت اجاره بهای آلونک مسکونی را از وی سلب می کند. خودش و فرزندانش را به ورطه گرسنگی می اندازد، تحقیر می کند، شرافت و حیثیت و اعتبار انسانی آن ها را به شنیع ترین شکل ممکن آماج یورش قرار می دهد. کارگران را اسیر فحشاء و اعتیاد می کند، به انزوای محض مرگبار می اندازد، بدون هیچ نان و دکتر و دارو می گرداند، از زمین و آسمان سنگ توهین و تحقیر و گرسنگی و فلاکت و نفرین شدگی بر سر آن ها فرو می بارد. هیچ راهی به زندگی در پیش پایشان باقی نمی گذارد. آن ها را مجبور می کند که به مرگ روی نهند و سرمایه در منتهای درندگی و سفاکی نام مرگ آن ها را خودکشی اعلام می دارد. اسد صولت اینسان توسط سرمایه به قتل رسید. او عمری کار کرد و دنیائی سرمایه برای سرمایه داران تولید کرد و خود نهایتاً با تیغ فقر و فاقه و گرسنگی و سیه روزی نظام سرمایه داری به قتل رسید.
توضیح: (سد آزاد در نزدیکی روستای نگل در ۷۵ کیلومتری جاده ی سنندج- مریوان قرار گرفته است)
سیمای سوسیالیسم
منبع: خبرنامۀ کارگری ندای سرخ
اوت ٢٠١٠