اخبار، گزارش، مصاحبه و مطالب کارگری

در تاریخ ۱۴ آبان اعضای سندیکا حسن سعیدی و رضا شهابی که در ۱۱ شهریور از زندان آزاد شدند همراه با خانواده هایشان با تعدادی از معلمان شاغل و بازنشسته پیش از اجرای مراسمی در تالار ‌وحدت تهران دیداری دوستانه و مسرت آمیز داشتند.

به امید موفقیت معلمان عزیز و‌ حق طلب و شادی همه عزیزان و خانواده های گرامی.

چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.

تجمع اعتراضی کارگران بازنشسته اهواز روبروی درب سازمان تامین اجتماعی خوزستان اهواز میدان کارگر ساعت ۹ صبح مورخ ۱۳ آبان ۱۴۰۳
بازنشستگان ضمن اعلام خواست های خود، آزادی کارگر زندانی و معلم زندانی را شعار می دادند.

مردم ستم دیده خاورمیانه نیاز فوری به آتش بس دائمی و پایدار دارند. جنگ‌ ویرانگر در غزه، که تا کنون به کشتار بیش از ۴۳ هزار نفر، عمدتا کودک، زن و ‌مرد غیر نظامی، انجامیده‌ است، و‌ جنگ خانمان برانداز در لبنان که تا کنون به کشتار حدود ۳ هزار نفر و آوارگی بیش از یک‌میلیون و سیصد هزار نفر منجر شده است باید فوری خاتمه یابند.
سندیکای‌کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه همصدا با تشکل ‌های کارگری و انساندوست جهان خواهان آتش بس فوری و پایان دادن به جنگ و محاصره غزه و خروج ارتش اسرائیل از کلیه مناطق اشغالی در فلسطین و لبنان و ‌‌پایان مناقشات نظامی و اقدامات تلافی جویانه بین دولتهای ایران و ‌اسراییل می باشد.
طبقه کارگر، جنبش کارگری و‌ مردم محروم همواره گوشت دم توپ جنگهای منطقه ای و ‌یا نزاعهای قدرتهای جهانی بوده اند و بیشترین هزینه های انسانی، اقتصادی و سیاسی را داده اند. در چنین بستری، جنگ و فضای جنگی هیچگونه منفعت کوتاه مدت و یا بلندمدتی برای ما کارگران ندارد و نه تنها باز هم از خانواده های کارگری و ‌زحمتکش قربانیان بیشتری خواهد گرفت بلکه وضعیت معیشت مان و فقر و غارت اموال عمومی را بمراتب بدتر خواهد کرد‌ و سرکوب و بی حقوقی هر چه بیشتری نیز به بهانه وضعیت جنگی به ما تحمیل خواهد گردید و‌ در عین حال بودجه و هزینه های نظامی و تسلیحاتی صد چندان خواهد شد.
خاطره تلخ جنگ ایران و عراق کماکان در خاطره جمعی ما کارگران باقی مانده است. یادمان نرفته است که در دوران جنگ چگونه تمامی تشکلات مستقل کارگری توسط حاکمیت متلاشی شدند، کارگران فعال متعلق به سندیکاها و شوراهای مستقل کارگری اخراج، بازداشت و روانه زندانها شدند و‌ هزاران هزار جوان عمدتا از خانواده‌های کارگری بدون هرگونه وجاهت قانونی و انسانی اعدام شدند، یادمان نرفته است که کارگران و فرزندان خانواده های کارگری در جبهه های جنگ جان باختند و‌ همزمان کارگران‌ کشور شرایط بی حقوقی تحمیلی را به اجبار پذیرفتند و‌ هر گونه اعتراضشان با سرکوب و‌ بگیر و ببند روبرو شد. همچنین بادمان نرفته است که پس از جنگ، «دوران سازندگی» با حمایت بانک جهانی‌ و صندوق بین المللی پول بر دوش ما کارگران و با تهاجم گسترده دولت و ‌سرمایه داران به طبقه کارگر آغاز و‌ ادامه یافت.
ما بعنوان بخشی از جنبش مستقل کارگری در ایران‌ همانطور که همواره مورد حمایت های بین‌المللی توسط کارگران کشورهای دیگر بوده‌ایم، وظیفه داریم که از کارگران‌ و‌ مردم زحمتکش و تحت ستم در منطقه و سراسر جهان نیز حمایت کنیم. هر درجه از اعتراض برحق و انزجار ما کارگران و ‌مردم تحت ستم نسبت به اقدامات سرکوبگرانه داخلی حاکمیت در ایران ‌و یا سیاستهای بین المللی آن توجیه‌گر اقدامات و سیاستهای میلیتاریستی حکومت اسراییل و بی تفاوتی نسبت به بیش از ۷۵ سال ظلم و‌ ستم نسبت به مردم فلسطین و‌ قتل عام‌ و نسل کشی یک سال اخیر آنان نمی باشد. واقعیت این است که حل عادلانه مسئله فلسطین عملا تبدیل به یکی از مبرمتربن چالشهای کلیت خاورمیانه و جهان شده است.
به جنگ نه بگوییم، سیاست‌های جنگ‌طلبانه و میلیتاریستی را محکوم‌ کنیم، و‌ برای برقراری عدالت، آزادی، برابری و صلحی پایدار و‌ کلیه ملزومات آن بکوشیم.

نه به جنگ

به امید برقراری عدالت و صلح در سراسر جهان

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

*ما بازنشستگانیم!*
*خواهان حقمانیم!*
*سازمان تامین اجتماعی. این شعار کار خود را شروع کرد*
*پس انداز امـــروز. پشتوانه فـــردا*
*مسئولین یکی بعد از دیگری می آیند و می‌روند بدون پاسخگویی واقعی به مطالبات بازنشستگان.*
*سازمان تامین اجتماعی یک نهاد بین النسلی است سرمایه اولیه آن شاغلین و بازنشستگان هستند. در دوران اشتغال بکار هرماهه ۳۰ درصد از حقوق-شان را طی ۳۰ الی ۳۵ سال در صندوق پس انداز سازمان تامین اجتماعی واریز میکردند*
*لذا بدیهی است بدون چون وچرا سرمایه-داران اصلی سازمان تامین اجتماعی ما بازنشستگان هستیم*
*دولت. اَبَر بدهکار سازمان تامین اجتماعی میباشد*
*بازنشستگان بدون اتحاد همدلی، همت و همبستگی. نبودآنها در صحنه مطالبه گرانه قطعاً به کندی پیش خواهد رفت. ولی حق گرفتنی است*
*تا حقمان را نگیریم از پای نمی نشینیم*

*اهم خواسته ها*
((*منشور یازده ماده ای بازنشستگان عبارتند:))*
۱- اجرای ماده ۹۶،۱۱۱ و تعیین سبد معیشتی برای افزایش دستمزد سالیانه برمبنای سه جانبه گرائی ( شورای عالی کار) باتعیین حضور نماینده بازنشستگان در جلسات دستمزدی
۲- اجرای الزام درمان رایگان بر مبنای ماده ۵۴ و طبق اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی .
۳- اجرای متناسب سازی بدون حقه بازی بطور صحیح بدون فرمول من درآوردی درسال جاری
۴- پرداخت ۲۵٪ باقی مانده و معوقات آن بطور یکجا از سال های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ متناسب سازی برنامه توسعه ۵ ساله ششم پرداخت شود
۵- عدم تاخیر در پرداخت حقوق ماهیانه بدون فوت وقت حتی در روزهای تعطیلی.
۶- کوتاه شدن دست دولت ها از سازمان تامین اجتماعی (آزاد شدن سازمان از انحصار دولت)
۷- باز پس گرفتن بدهی های دولت به سازمان ت.ا. دولت اَبَر بدهکار به سازمان. ت. ا. میباشد
۸- پرداخت عیدی بازنشستگان تامین اجتماعی مانند شاغلین طبق ماده ۹۶
۹- پرداخت حق جنگی، بدی آب و هوای دوران اشتغال بکار بازنشستگان در مناطق جنگی ،طبق ماده ۱۱۲ برنامه ششم. با گذشت بیش از ۱۰ سال که از تصویب آن میگذرد
۱٠- حذف کسر ۲ درصد از فیش های حقوقی بازنشستگان
۱۱- رفع تبعیض بین همکار وغیر همکار برمبنای ماده ۶۹ درون سازمانی

*معیشت، منزلت، درمان رایگان حق مسلم ماست*

با ورود مسئولین و مدیران وارداتی به شرکت واحد یکبار دیگر مزایای نقدی و غیرنقدی رانندگان و سایر کارگران شرکت واحد به معوقه مبدل گشت و ‌صدای رانندگان را برای پرداخت این مزایا که عدم شارژ کردن بن کارت ها، عدم برقراری ماندگاری شغل، عدم خدمات مطلوب بیمه تکمیلی دانا و عدم سایز گیری کت و شلوارها، و‌ همچنین مسکن و سایر مطالبات معوق میباشد به عنوان اعتراض بلند کرده است.
هر ساله در ابتدای مهرماه هزینه ی لوازم التحریر مدارس و همچنین سایزگیری کت و شلوارها پرداخت و انجام می‌شد ولی امسال به خاطر ناکارآمدی و بی مسئولیتی مدیریت و هئیت مدیره شرکت واحد تاکنون این مزایا پرداخت نشده و اگر پرداخت شده با تاخیر یک ماهه مثل واریزی لوازم تحریر.
شورای فرمایشی اسلامی کار در کنار این عدم پرداختی ها شریک دزد و رفیق قافله میباشد و مدیریت را در این عدم پرداخت مزایا به صورت کاملا حرفه ای و سازمانیافته همراهی می‌کند و با برگزاری جلسات صوری و نمایشی در سامانه ها سعی در خاموش کردن صدای رانندگان و به بیراهه کشانیدن اعتراضات رانندگان و کارگران دارند.

همکاران گرامی رسمی و قراردادی،
لازم است برای وصول کلیه مطالبات به اطلاع رسانی و اعتراض به اشکال گوناگون ادامه دهیم. جهت دستیابی به نتایج مطلوب پیشنهادات و راهکارهای خود را با سندیکا طرح‌ نمایید.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

دیوان عالی کشور بعد از رسیدگی، حکم ظالمانه و بی پایه و اساس علیه فعال کارگری و‌ مدافع حقوق زنان شریفه محمدی را نقض و پرونده ی ایشان را برای رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع داده است.
شریفه محمدی در تاریخ ۱۴ آذر ۱۴۰۲ بازداشت و مدتها در انفرادی و تحت بازجویی بسر میبرد و در حال حاضر در زندان لاکان رشت محبوس می باشد. ایشان در تیر ماه ۱۴۰۳ برای اتهام واهی «بغی» مجرم شناخته شده و به اعدام محکوم شده بود.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، که بارها به بازداشت و حکم بیشرمانه اعدام علیه شریفه محمدی اعتراض خود را اعلام و برای آزادی ایشان در سطح تشکلات بین المللی کارگری تلاش نموده بود، از خبر نقض حکم اعدام شریفه محمدی استقبال نموده، و در عین حال تاکید میکند که شریفه محمدی هیچ جرمی مرتکب نشده است و باید فوری و بدون قید و شرط آزاد و به آغوش خانواده و دوستانش برگردد.
بیشک ایستادگی شریفه محمدی با وجود تمامی اذیت و آزارهای بازجوها و‌ مقامات امنیتی و قضایی، تلاشهای خانواده گرامی و کمپین دفاع از شریفه محمدی، پیگیریهای وکلا و همچنین کارزارهای داخلی و بین المللی و حمایت جنبشهای کارگری و آزادیخواه عوامل اصلی در لغو‌ حکم اعدام شریفه محمدی بوده اند.
بارها کفته ایم و‌ تکرار میکنیم که اعدام حکمی ضدانسانی و مغایر با ارزشهای جهانشمول انسانی است و باید بطور کلی لغو‌گردد. احکام دیگر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام از جمله پخشان عزیزی باید فوری نقض و ملغی گردند. کلیه فعالین‌ کارگری و‌ مدنی و زندانیان سیاسی در سراسر کشور آزاد باید گردند.

به امید برقراری عدالت در ایران و‌ جهان.

در ۲۲ سپتامبر، انفجار گار متان در عمق ۷۰۰ متری در معدن زغال سنگ طبس دستکم ۵۲ نفر را کشت و ۲۰ نفر را هم زخمی کرد.
قبل از وقوع فاجعه، کارگران مدیریت را از وجود بوی متان در فضای معدن مطلع کرده بودند، اما با این حال کارگران را مجبور کردند سر کار بروند. بنابراین مرگ این کارگران کاملا قابل پیشگیری بود.
ما این قتل عام واقعی را به شدت محکوم می کنیم.
ما به معدنچیان و خانواده های آن ها تسلیت گفته و همبستگی خود را ابراز می داریم.
این فاجعه معدن یک رویداد منفرد نیست:
- در سال ۲۰۰۹ ، ۲۰ معدنچی در چندین حادثه کشته شدند،
- در سال ۲۰۱۳، در دو حادثه جداگانه ۱۱ نفر جان خود را از دست دادند،
- در سال ۲۰۱۷، در جریان یک انفجار در معدن آزادشهر حداقل ۴‍۲ نفر حان باختند.
- در ماه مه ۲۰۲۱ در دامغان، دو معدنچی در یک انفجار جان خود را از دست دادند و هم چنین شش معدنچی دیگر در سال ۲۰۲۳ در یک انفجار کشته شدند. تکرار این حوادث مرگبار در معادن به وضوح نشان می دهد که ما با یک مسأله سیستماتیک و فقدان اراده سیاسی برای رسیدگی به آن روبرو هستیم:
- از یک سو، عدم رعایت استانداردهای ایمنی برای تضمین ایمنی کارگران؛
- از سوی دیگر، ناکافی بودن خدمات اضطراری در مناطق معدنی.
وجود اتحادیه های کارگری مستقل نیز نظارت بر شرایط ایمنی را تا حد زیادی تسهیل می کند. احتمال چنین حوادثی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. مسئولیت دولت کاملاً آشکار است. آمارهای رسمی منتشر شده در سال ۲۰۲۳ نشان می دهند که در سال ۲۰۲۳ بیش از ۲۱۱۵ نفر در حوادث کار کشته و۲۷۰۰۰ نفر زخمی شدند.
بر طبق معائدات بین المللی کار، دولت و کارفرمایان بخش خصوصی موظف به تأمین ایمنی و حفاظت از جان کارگران در محل کار هستند.
ما از رژیم ایران می خواهیم اقداماتی را برای محافظت از جان معدنچیان انجام دهد، از جمله بازرسی های لازم. سلامت و ایمنی معدنچیان را نمی توان به اختیار کارفرمایان واگذار کرد.

پاریس، ۱۰ اکتبر ۲۰۲۴
کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (س. اف. د. ت.) : CFDT
کنفدراسیون عمومی کار (س. ژ. ت.) : CGT
کنفدراسیون متحده سندیکایی (اف. اس. او) : FSU
اتحاد سندیکایی همبستگی (سولیدر) : Solidaires
اتحاد ملی سندیکاهای مستقل (او. ان. اس. آ) : UNSA

اعاده دادرسی کارکر زندانی ریحانه انصاری نژاد پذیرفته نشده است، و از یکم تیر ماه ملاقات حضوری ایشان را نیز قطع کرده اند و بیش از دو ماه است که از دیدن تنها دخترش محروم است.
پزشک متخصص جراح مغز و اعصاب بیمارستان طالقانی به دلیل آسیب دیدن ربات زانو و شانه و دیسک کمر و گردن ۲۰ جلسه فیزیوتراپی برای ریحانه انصاری نژاد نوشته است ولی مسئولان زندان مانع اعزام او به فیزیوتراپی شده اند و هر دفعه پیگیری نموده است مسئولان زندان اعلام کرده اند که مامور برای اعزام به فیزیوتراپی ندارند.
به دلیل عدم اعزام به موقع به پزشک و فیزیوتراپی درد شدید در ناحیه گردن و شانه و کمر و زانو های این‌کارگر بازنشسته خیلی بیشتر شده است، طوریکه نشستن و برخواستن و انجام کارهای روزمره برایش با مشکلات فراوانی مواجه شده است.
ریحانه انصاری نژاد با توجه به درد شدید در ناحیه گردن و کمر و درد در زانو درخواست مرخصی پزشکی برای درمان در خارج از زندان داده است، اما تاکنون هیچ پاسخی به ایشان داده نشده است.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ضمن محکوم کردن رد اعاده دادرسی حکم ناعادلانه ۴ سال زندان برای ریحانه انصاری نژاد و ممنوع کردن ملاقات حضوری با تنها فرزندش خواستار رسیدگی به وضعیت پزشکی وی در خارج از زندان می باشد.

کارگر زندانی آزاد باید گردد!

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

۵۰ کارگر معدن ذغال سنگ معدنجوی طبس در ۳۱ شهریور بر اثر انفجار گاز متان کشته شدند. این‌ گونه فجایع بارها و بارها اتفاق افتاده است:
معدن باب نیروی کرمان، ۱۳۸۸/۱/۳۱ - ۱۲ کارگر کشته
معدن زمستان یورت ۱۳۹۶/۲/۱۱ - ۴۳ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ معدنجو، ۱۴۴/۶/۲ - ۱ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ طزره،۱۴۰۲/۲/۱۱- ۲ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ طزره، ۱۴۰۲/۶/۱۲- ۶‌کارگر کشته
معدن شازند اراک، ۱۴۰۳/۳/۲۷- ۴ کارگر کشته
معدن ذغال سنگ معدنجو، ۱۴۰۳/۶/۳۱- ۵۰ کارگر

این کشتارها تمامی ندارند …
در این موارد دستورهای قضایی با شور و حرارت برای پیگیری صادر میشود؛ عده ای از مسئولین تسلیت می گویند؛ احتمالا چند تن از وزرا به محل حادثه می روند؛ عزای عمومی اعلام میشود؛ بعضی از مسئولین به ملاقات خانواده های کارگران جانباخته میروند و دستی بر سر فرزندان آنان میکشند و عکس یادگاری میگیرند. اما نتیجه؟ هیچ!
باز هم این حوادث تکرار میشود چرا که سود کارفرمایان مهم تر از جان‌کارگران است. ولع آنان تمامی ندارد. باز هم‌کارگران را بدون اینکه استانداردهای ایمنی رعایت شوند برای استخراج به معدن می فرستند.
کارگرانی که بدون امنیت شغلی و با حداقل دستمزد در معادن مشغول به کار هستند چگونه میتوانند به نبود ایمنی در محیط کار اعتراض نمایند؟
هنوز فاجعه معدن زمستان یورت را فراموش نکرده ایم. در آن زمان، شاهد صدور دستورات پیگیری قضایی، تسلیت ها و … بودیم. اما همه اش تبلیغات بود و هیچ مانعی برای جلوگیری از وقوع مجدد چنین فجایع دلخراشی نشد.
واقعیت این است که بر روی کاغذ قوانین ایمنی و آئین نامه های بسیاری داریم اما فقط روی کاغذ!!
آنچه در عمل وجود دارد عدم رعایت استانداردهای ایمنی در محیطهای کار به خصوص معادن است. هیچوقت مسببین اصلی چنین فجایعی بازخواست و‌ مجازات‌ نمیشوند. نهایتا مسئولین می گویند «حادثه بود و غیر قابل پیش بینی».
پیامهای تسلیت و‌ عکس های یادگاری مسئولین باعث حفظ جان و‌ امنیت همکاران ما نمی شود. تجربه نشان داده است هر زمان که ما کارگران متحد و‌ متشکل بر سر مطالباتمان از جمله ایمنی محیط کار مبارزه کرده ایم، توانسته ایم گامی صاحبان سرمایه را به عقب برانیم.
چاره پیشگیری از وقوع چنین فجایع دلخراشی در محیطهای کار، نظارت تشکل های مستقل کارگری بر لزوم رعایت قوانین و آیین‌نامه‌های ایمنی ممانعت از کار در محیطهای ناایمن می باشد.

سندیکاها و دیگر تشکل های مستقل کارگری را به نیروی خود ایجاد‌کنیم!

داود رضوی، عضو هیئت مدیره‌ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، ۵ مهر ماه ۱۴۰۱، با هجوم ماموران امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. کمی قبل‌تر در اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ و در آستانه‌ی روز جهانی کارگر ماموران امنیتی به منزل ایشان هجوم برده و با شکستن درب منزل و رفتار خشونت‌بار شروع به تفتیش منزل و ضبط وسایل شخصی از جمله تلفن همراه دختر ایشان می‌کنند. این در حالی بود که خود شخص داود رضوی در منزل حضور نداشت.
پس از گذارندن ۲۱ روز انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین، داود رضوی به بند ۲۴۰ زندان اوین منتقل شد‌. در تاریخ ۲۷ آذر ۱۴۰۱ به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی به اندرزگاه ۶ زندان تهران بزرگ منتقل شد. در طی این مدت به صورت بلاتکلیف و با تمدید قرار بازداشت موقت زندانی بود. دادگاه وی در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۱ و از پس گذراندن ۵ ماه بلاتکلیفی در شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی برگزارشد. اتهام داود رضوی اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی به ایشان اعلام شد.
۲۰ فروردین ۱۴۰۲ داود رضوی از زندان تهران بزرگ به بند ۶ زندان اوین و سپس به بند ۴ منتقل شد و در حال گذراندن دوران حبس خود در همین بند می باشد. ۱۷ خرداد ۱۴۰۲ در شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب حکم ایشان توسط دفتر قاضی صلواتی به وی اعلام شد. بر اساس حکم اعلامی، داود رضوی به ۵ سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و فعالیت در گروه‌های سیاسی و احزاب محکوم گردیده است. به دنبال اعتراض به حکم و ارائه لایحه به دادگاه تجدید نظر در تاریخ ۱۱ تیرماه ۱۴۰۲ حکم ۵ سال حبس تعزیری وی عینا در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تایید شد. از آنزمان تاکنون، دو بار اعاده دادرسی داود رضوی رد شده است و اخیرا درخواست مرخصی اش برای دومین بار از سوی بازجو نیز مورد مخالفت قرار گرفته است.
داود رضوی شصت وچهار ساله با وجود بیماری گوارش و مشکلات جسمی متعدد و علیرغم تاکید پزشکان برای ادامه درمان، حتی از مرخصی درمانی در طی این دوسال بازداشت بی بهره بوده است.
داود رضوی کارگر سندیکایی تنها پیگیر مطالبات خود و همکارانش بوده است. مطالباتی که طبق قوانین رسمی کشور و مقاوله‌ نامه‌های سازمان جهانی کار، که ایران عضو رسمی آن است، از ایتدایی‌ترین حقوق همه‌ی کارگران می‌باشد.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط داود رضوی، و‌ همچنین آقای ابراهیم مددی از اعضای هیئت مؤسس سندیکا، و نیز سایر کارگران، معلمان، زنان و فعالین مدنی زندانی می‌باشد.

کارگر زندانی آزاد باید گردد!

به امید برقراری عدالت در ایران و سراسر جهان.

طبق گزارش های ارسالی همکاران به سندیکا، مدیر ناکارآمد سامانه ۳ آقای لطفی زاده اضافه کاری رانندگان را از مورخه ۲۹ شهریور، روزانه به مقدار نیم الی چهل دقیقه کاهش داده و دوباره این مدیران نالایق دست تو جیب رانندگان کرده اند. البته رانندگانی که در سال های آخر خدمت می باشند به دلیل تاثیر میزان پرداخت حق بیمه در حقوق بازنشستگی بیشتر متضرر می شوند. ولی متاسفانه مدیریت سامانه با بی توجهی به معیشت رانندگان، آنان‌ را دچار ناراحتی و نارضایتی در محیط کار نموده است. در عین حال، مدیریت، با وجود کاهش اضافه کاری رانندگان، با کمال پررویی از آنان می‌خواهد با ترافیک سرسام آوری که در سطح شهر وجود دارد، نیم راه‌های بیشتری در خط مسافر جابجا کنند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به مدیر سامانه هشدار می‌دهد که دست از تصمیماتی که معیشت رانندگان را محدود و شرایط کاری‌شان را سخت تر می‌کند بردارد و اضافه کاری آنان را طبق روال قبلی اعمال و پرداخت نماید.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

نمایندگان کارفرما در سامانه ها به خاطر ناکارآمدی و بی لیاقتی مرخصی سالیانه ی رانندگان و دیگر کارگران را در سامانه ها از مورخه ۲۴ شهریور تا مورخه ی ۱۵ مهرماه به صورت یکطرفه لغو و از صادر کردن برگه ی مرخصی برای رانندگان خود داری می‌کنند، در صورتیکه طبق قوانین کار موجود کارفرما حق لغو کردن مرخصی به صورت یکطرفه را ندارد. راننده ای که برای ایشان کار ضروری پیش می آید و یا اینکه در پایان فصل تابستان می‌خواهد به مسافرت چند روزه برود به خاطر افکار بی خردانه ی و عدم برنامه ریزی اصولی مسئولین به ناچار مجبور است خانواده خود را در پایان فصل تابستان از مسافرت های چند روزه بی بهره و بی نصیب بکند.
مسئولین شرکت واحد میخواهند نه تنها بی مسئولیتی خودشان بلکه کارگر ستیزی و رفتار دیکتاتور منشانه اشان را با این نوع کارهای خارج از همین قوانین ابتدایی موجود بیش از پیش نشان دهند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به مدیریت هشدار می‌دهد که همه آنها از جمله مدیران سامانه ها در قبال رفتارشان باید ‌پاسخگو باشند. رفتار غیرمسئولانه با کارگران شرکت را محکوم میکنیم. اجرای قوانین من درآوردی و خارج از قوانین حمایتی کار در سامانه ها باید فوری متوقف گردد.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

با توجه به خرابی اکثریت اتوبوس های دو کابین در سامانه یک و از رده خارج بودن اتوبوس ها که اصلا قابل کارکرد در خطوط بی آر تی نیستند، این اتوبوس ها میبایستی سال ها پیش از خطوط خارج و اسقاط می‌شدند ولی متاسفانه به علت ناکارآمدی مسئولین شهرداری و شرکت واحد همچنان این اتوبوس ها با صد تا ایراد فنی در خط تندرو برای برداشت مسافر تردد میکنند و شهروندان به ناچار مجبورا از این اتوبوس های بی کیفیت در حمل نقل عمومی استفاده کنند.
طبق گزارشارات ارسالی از طرف رانندگان سامانه یک به سندیکا جدیدا به خاطر اینکه بتوانند این اتوبوس ها را در خط نگه دارند معاونت فنی و رئیس بی کفایت و ناکارآمد تعمیرگاه سامانه یک به عوامل زیر مجموع خود اعم از بکسل و سیار دستور دادند که اگر اتوبوسی در مسیر و یا در پایانه آزادی ایراد فنی پیدا کرد به هیچ عنوان برای اعزام به تعمیرگاه کارت صادر نکنند و راننده ها را مجبور کنند تا با ماشین خراب و دارای ایراد فنی همچنان به برداشت مسافر خود ادامه بدهند و اتوبوس را در پایانه تهرانپارس به سیار اعزام کنند و سپس از آنجا جهت اعزام به تعمیرگاه کارت بگیرند. یعنی راننده با این افکار غیرمسئولانه ی معاونت فنی و رئیس تعمیرگاه میبایستی اتوبوس خراب را همراه با مسافر و با چنگ و دندان به سیار دپوی شرق بکشاند و اگر هر اتفاقی هم در مسیر افتاد باید راننده پاسخگو باشد و هیچ مسئولی زیر بار نخواهد رفت و تمام آوارها را بر سر راننده خراب کنند.
واقعا چقدر بی مسئولیتی و بی کفایتی در شرکت واحد بیداد می‌کند، این مسئولین به خاطراینکه جایگاه خودشان را برای مفت خوری و مفتبری حفظ کنند حاضرند برای حفط این جایگاه به هر کاری به جز صداقت کاری که آنهم در این آقایون پیدا نمی‌شود دست بزنند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به مدیریت شرکت واحد هشدار می‌دهد تا به عملکرد مدیران زیرمجموع خود نظارت کافی را داشته باشد تا با این عملکرد و رفتارهای غیرمسولانه و بی خردانه باعث بروز اتفاقات ناگوار در محیط کار برای رانندگان و همچنین شهروندان نگردند.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.

بنا به آخرین اخبار موجود، بدنبال انفجار در معدن زغال سنگ معدنجو در استان خراسان جنوبی ایران تا این لخظه حداقل ۵۲ نفر کشته و بیش از ۲۰ نفر مجروح شده اند.
آنچه مسلم است تحقیقات کامل و‌ مستقل برای محرز شدن از دلایل این انفجار (که نشت گاز در یکی از کارگاه‌های شرکت زغال‌سنگ معدنجوی طبس اعلام شده است) بطور دو‌ فوریتی باید صورت بگیرد. اما شکی نداریم که عدم‌ رعایت‌ استانداردها و‌ مقررات ضروری در مورد ایمنی محیطهای کار و حوادث‌ ناشی از کار و بطور مشخص در مورد کار در معادن از عوامل اصلی این انفجار فاجعه بار و‌ خون آلود بوده است. ‌
کارفرما، شرکت های سرمایه داری و دیگر افراد و‌ نهادها و مقامات مربوطه در این‌کشتار جمعی کارگران مسئولیت مستقیم و‌ کامل دارند و نه‌ تنها باید پاسخگو باشند بلکه خانواده های تمامی قربانیان این حادثه تاسفبار باید بطور کامل و‌همه‌ جانبه خسارت دریافت‌ نموده و تا بررسی و‌‌ تضمین ایمنی این‌معدن هیچ‌ کارگری نباید مجبور به کار در آن شده و در این فاصله‌کلیه‌حقوق و‌ مزایای کارگران باید بطور تمام پرداخت‌گردد.
سندیکای کارگران شرکت واحد ضمن عرض تسلیت به خانواده های جانباختگان این فاجعه انسانی، علاوه بر کارفرما، کلیه مقامات ذیربط از جمله وزارت کار و اداره کار استان را به دلیل عدم بازرسی دقیق محیط کار به لحاظ ایمنی محکوم می کند و خواستار محاکمه عاملان این فاجعه جبران ناپذیر و پرداخت غرامت و حقوق و مزایا به خانواده های این عزیزان می باشد.

صدمه به یک کارگر در هر جا، صدمه به همه ماست.

چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.