بازداشت‌شدگان روز کارگر: انتقال امیری به زندان و فشار بر خانواده اسداللهی
به گفته خانواده مرضیه امیری، روزنامه‌نگار بازداشتی در روز جهانی کارگر، او از بیمارستان به زندان بازگردانده شده است. خانواده آنیشا اسداللهی، از دیگر دستگیرشدگان روز کارگر هم از فشار بر پدر و مادر او برای وادار کردن آنیشا اسداللهی به «همکاری» خبر دادند.
سمیرا امیری، خواهر مرضیه امیری، روزنامه نگار و از بازداشت شدگان روز کارگر که از روز دوشنبه هفته گذشته جهت آزمایشات گوارشی از زندان اوین به بیمارستان طالقانی منتقل شده بود، یکشنبه ۳۰ تیرماه خبر از انتقال مجدد او به زندان داد. سمیرا امیری در حساب توئیتر خود نوشت:
«مرضیه را از بیمارستان مرخص کردند و به زندان بازگرداندند».
گفته می شود خانواده امیری در زمانی که فرزندشان در بیمارستان تحت مراقبت های پزشکی قرار داشته، اجازه ملاقات با او و پزشک معالجش را نداشته‌اند و از وضعیت جسمانی فرزند خود بی خبر بوده‌اند.
مرضیه امیری چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۹۸، در تجمع اعتراضی روز جهانی کارگر در مقابل ساختمان مجلس بازداشت شد. او پس از یک هفته بازجویی در بند ۲-الف سپاه به سلول های انفرادی بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ و نهایتا در تاریخ ۱۸ خردادماه به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
فشار بازجویان وزارت اطلاعات بر خانواده اسداللهی
مریم (آنیشا) اسدالهی، یکی دیگر از دستگیرشدگان مراسم روز جهانی کارگر در تهران نیز در بازداشت ماموارن وزارت اطلاعات است. او چندی پیش به قید کفالت آزاد شد اما شبانگاه سه‌شنبه ۲۸ خرداد مجددا بازداشت شد و از آن‌زمان تاکنون در انفرادی و تحت بازجویی است. علی اسداللهی، برادر او از آزار و تهدید پدر و مادرش توسط وزارت اطلاعات خبر داده است. او در توییتر نوشت:
«به مادر و پدر من مدام زنگ می‌زنند و آنها را تهدید میکنند که آنیشا “همکاری” نمی‌کند. چه کسی به یک بازجو این اختیارات را داده؟ این کار غیرقانونی‌ست. مادر من در این چند وقت فقط سه بار صدای دخترش را شنیده (روی هم ده دقیقه!) یک‌بار هم هفته‌ی پیش مادرم را در اوین به دیدار آنیشا بردند. البته نه در روزهای ملاقات، بلکه خیلی ناگهانی، تا به آنیشا بگوید که همکاری کند. او هم این را بهانه کرد تا چند دقیقه‌ی کوتاه دخترش را ببیند. ببینید کار ما به کجا رسیده است که مادر برای دیدار دخترش باید به آب و آتش بزند».
به گفته علی اسداللهی به‌رغم پایان سی‌روز بازداشت موقت، ماموران وزارت اطلاعات آنیشا اسداللهی را تهدید به تمدید این زمان کرده و گفته‌اند اگر همکاری نکند همچنان در بازداشت خواهد ماند: «آنیشا هم می‌گوید من همکاری‌ای ندارم چرا که بی‌دلیل بازداشت موقت شده‌ام و جرمی مرتکب نشده‌ام. ما هم این را می دانیم. ین حفظ کرامت انسانی‌ست؟ بازداشت موقت می‌کنید که جرم بتراشید؟ ما باید پیش چه کسی شکایت ببریم؟»
ندا ناجی و عاطفه رنگریز، دو فعال دیگری که در جریان تجمع کارگران در یک مه بازداشت شدند نیز در زندان قرچک ورامین هستند و امنیت جانی آنها در خطر است. سازمان دیده‌بان حقوق بشر از قوه قضائیه ایران خواسته است این چهار زن را فورا آزاد کند.
---------------
ندا ناجی و عاطفه رنگریز در زندان امنیت جانی ندارند
مسئولان زندان قرچک ورامین شنبه ۱۵ تیر ندا ناجی و عاطفه رنگریز را به دلیل نپوشیدن چادر مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند. در اثر این برخورد خشونت آمیز به غیر از ضربه‌ای که به سر ندا ناجی خورده، کتف و پای عاطفه رنگریز دچار آسیب دیدگی شده است. هردوی آنها دراین‌باره به معاونت زندان قرچک شکایت کرده‌اند. سپیده قلیان، از متهمان پرونده اعتراضات هفت‌تپه نیز در اعتراض به این وقایع دست به تحصن زده است.
ابتدا روز شنبه ۱۵ تیر نزدیکان ندا ناجی، از فعالانی که در تجمع روز جهانی کارگر در تهران بازداشت شد، اعلام کردند که ندا ناجی در طی ۲۴ ساعت دوبار مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. به گفته آنها ابتدا شب ۱۴ تیر، یک زندانی عادی، ندا ناجی را هنگامی که قصد میانجیگری در درگیری میان زندانیان داشته مورد حمله قرار داده و سپس یکی از پرسنل زندان صبح ۱۵ تیر او را به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار داده است. شدت ضربات به حدی بوده که او به بهداری منتقل شده است و به گفته نزدیکانش ضربه‌ای که به سرش وارد کرده‌اند بینایی او را با مشکل (تاری دید) مواجه کرده است.
براساس اعلام نزدیکان ندا ناجی، او در تماس تلفنی با خانواده اش اعلام کرده که شکایتی علیه زندانیان عادی ندارد اما به زودی شکایتی را علیه پرسنل زندان تنظیم خواهد کرد.
مهرانه قاسمی، مادر ندا ناجی از بازداشت شدگان تجمع روز کارگر در تهران در باره ممانعت مسئولان قوه قضاییه از آزادی دخترش توضیح داده است.
ساعاتی بعد کانال تلگرامی «اردوی کار» و «کمپین پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان روز کارگر» نیز گزارش کردند؛ علاوه بر ندا ناجی، عاطفه رنگریز هم شنبه در زندان قرچک مورد ضرب و شتم مسئولین زندان قرار گرفته و از ناحیه پا و کتف آسیب دیده است.
گفته می‌شود هر دوی آنها در راه مراجعه به بهداری زندان، به بهانه نداشتن چادر توسط پرسنل زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. حمله به این دو فعال زندانی به بهانه نپوشیدن چادر خلاف اظهارات رئیس زندان قرچک است که اعلام کرده بود پوشیدن چادر در محوطه زندان اجباری نیست.
براساس گزارش‌ها هر دوی آنها پس از این اتفاق شکایت خود را در این رابطه به معاونت زندان تسلیم کرده اند.
جمال عاملی همسر ندا ناجی که ابتدا خبر مورد ضرب و شتم قرار گرفتن او را منتشر کرده بود، در صفحه توییتر خود اعلام کرد مسئولان دادسرای اوین در مقابل پیگیریهای خانواده ندا ناجی در مورد وضعیت سلامت او، پاسخگو نیستند. او همچنین نوشت: «جان ندا و عاطفه در زندان قرچک در خطر است و هیچ کس صدای مارو نمیشنود».
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سپیده قلیان، از متهمان پرونده اعتراضات هفت تپه از ظهر یکشنبه ۱۶ تیرماه نیز به‌دنبال حمله به فعالان کارگری در مقابل دفتر مدیریت زندان قرچک ورامین دست به تحصن زده است. تحصن سپیده قلیان در اعتراض به ضرب و شتم زندانیان سیاسی، فضای ملتهب زندان، قطعی آب و نبود کولر در زندان قرچک ورامین انجام شده است.
ندا ناجی و عاطفه رنگریز به همراه مرضیه امیری از فعالانی هستند که در جریان تجمع کارگران در یک می بازداشت شدند و همچنان در زندان نگهداری می‌شوند. آنیشا اسداللهی یکی دیگر از بازداشتی‌های روز کارگر که به صورت موقت آزاد شده بود، از ۲۸ خرداد باردیگر دستگیر و به زندان منتقل شد. سازمان دیده‌بان حقوق بشر از قوه قضائیه ایران خواسته است این چهار زن را فورا آزاد کند.
علاوه بر این چهار تن، امیر امیرقلی، امیرحسین محمدی‌فر و ساناز ساناز الله‌یاری سه عضو هیت تحریریه نشریه گام نیز به دلیل پوشش خبری اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز از آذر و دی سال گذشته در زندان نگهداری می‌شوند.
محمدی‌فر و اله‌بهداشتی پنجشنبه سیزدهم تیر در اعتراض به عدم رسیدگی به پرونده‌شان اعتصاب غذا کردند.
---------------
ماموریت ویژه «پلیس امنیت اقتصادی»: سرکوب اعتراضات کارگری
همزمان با برگزاری دادگاه ۹ متهم به اخلال اقتصادی، جانشین فرمانده نیروی انتظامی ایران از تشکیل «پلیس امنیت اقتصادی»با ماموریت «امنیت فضای کسب و کار» خبر داد.
ایوب سلیمانی فرمانده نیروی انتظامی ایران یکشنبه ۹ تیر بدون بیان جزییات گفت که «پلیس امنیت اقتصادی» در استان‌هایی که به گفته او «نقش مهمی در چرخه اقتصادی کشور داشتند»، تشکیل شده است.
او هدف از تشکیل پلیس امنیت اقتصادی را برخورد با کسانی دانست که «خواسته یا ناخواسته به عنوان پیاده نظام دشمن قصد داشتند اقتصاد کشور را دچار اختلال کنند»، عنوان کرد.
سلیمانی بدون بیان جزئیات مدعی شد که از زمان تشکیل پلیس امنیت اقتصادی، آمار قاچاق دام زنده و سوخت کاهش یافته است.
او همچنین در بخش دیگری از اظهاراتش یکی از کارویژه‌های پلیس را مقابله با آنچه که « ایجاد مشکل در چرخه تولید» خواند، عنوان کرد و گفت که امنیت کسب و کار افرادی که در عرصه‌های اقتصادی فعالیت میکنند، در دستور کار پلیس است.
همزمان با سخنان سلیمانی در همدان، در تهران دادگاه رسیدگی به اتهامات ۹ تن از متهمان به اخلال در نظام اقتصادی برگزار شد.
قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران از تابستان سال گذشته پس از افشاگری در باره فهرست دریافت کنندگان ارز به نرخ دولتی، شعبه ویژه رسیدگی به جرایم متهمان به اختلال در نظام اقتصادی ایجاد کرد.
در جریان این برنامه تا به حال شمار زیادی از مدیران بخش خصوصی و برخی مدیران دولتی محاکمه و به اعدام و یا حبس طولانی مدت محکوم شده‌اند.
با وجود مطرح شدن نام برخی از مدیران و سیاستمداران ارشد در جریان رسیدگی به پرونده مفاسد اقتصادی، تا به حال هیچ یک از آنان محاکمه نشده‌اند.
تنها در رسیدگی به پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه، وزیر رفاه دولت احمدی‌نژاد و داماد محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی محاکمه شدند اما محمدباقر قالیباف، شهردار سابق تهران به دادگاه نیز احضار نشد.
پیام تهدید به کارگران
در چنین شرایطی، سخنان جانشین فرمانده نیروی انتظامی مبنی بر اولویت پلیس امنیت اقتصادی در تامین امنیت «صاحبان کسب و کار» و «مقابله با عوامل ایجاد مشکل در تولید»، می‌تواند تهدید کارگران به شمار بیاید.
پیش از این فرمانده پلیس اراک به صراحت گفته بود که پلیس اجازه نمی‌دهد اعتراض‌های کارگری به بیرون از محیط کار بیاید.
مقام‌های نظامی و سیاسی در ایران، اعتراض‌های کارگران به تاخیر در پرداخت دستمزدها، اخراج از کار و خصوصی‌سازی که از نیمه دوم سال ۱۳۹۶ افزایش چشمگیری داشت را به آنچه که «دشمنان نظام» می‌خوانند، ربط می‌دهند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی سال گذشته از مسئولان خواست تا نسبت به آنچه که «فتنه اقتصادی» نامید، هوشیار باشند.
او اردیبهشت امسال نیز در دیدار با «جمعی از کارگران» این اظهارات را تکرار کرد و این بار از کارگران خواست که هوشیار باشند تا مورد سوء استفاده قرار نگیرند.
همزمان با این اظهارات، نهادهای امنیتی و قضایی فعالان کارگری را دستگیر و برای بسیاری از آنان پرونده قضایی تشکیل داده‌اند.
اسماعیل بخشی، کارگر نیشکر هفت‌تپه، جعفر عظیم‌زاده و دبیر اتحاد آزاد کارگران ایران همچنان در زندان نگهداری می‌شوند. علاوه بر آنها، ده‌ها تن از کارگران به مراجع قضایی احضار شده‌اند.
همچنین سپیده قلیان، فعال اجتماعی نیز به دلیل حضور در تجمع کارگران نیشکر هفت‌تپه از شش ماه قبل در زندان نگهداری می‌شود.
ساناز الهیاری، امیرحسین محمدی، و امیر امیرقلی اعضای هیئت تحریریه نشریه الکترونیکی گام نیز به علت همراهی با اعتراضات کارگران همچنان در بازداشت هستند.
مرضیه امیری، ندا ناجی و عاطفه رنگریز که در جریان تجمع کارگران در یک می بازداشت شدند، نیز همچنان در زندان نگهداری می‌شوند. آنیشا اسداللهی یکی دیگر از بازداشتی‌های روز کارگر که به صورت موقت آزاد شده بود، از ۲۸ خرداد باردیگر دستگیر و به زندان منتقل شد.
---------------
هفتمین روز حضور رانندگان اخراجی شرکت واحد مقابل وزارت کار
فرحناز شیری، رضا شهابی و حسن سعیدی، سه تن از پنج راننده شرکت واحد اتوبوسرانی تهران که در ارتباط با فعالیت در سندیکای کارگران و رانندگان شرکت واحد از کار اخراج شده‌اند، چهارشنبه ۲۶ تیر نیز مقابل وزارت کار تجمع کردند و خواستار بازگشت به کار شدند. این هفتمین روز از تجمع رانندگان اخراجی شرکت واحد مقابل وزارت کار است. بر روی پلاکارد این رانندگان معترض نوشته شده بود: «شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و وزارت کار با پرونده‌سازی ما را از کار اخراج کرده‌اند. علیرغم سال‌ها پیگیری هیچ مسئولی پاسخگو نیست. ما خواهان بازگشت به کاریم.» رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم‌زاده، حسین کریمی سبزوار و فرحناز شیری، پنج تن از رانندگان شرکت واحد به دلیل شرکت در مبارزات صنفی و عضویت در سندیکای شرکت واحد اخراج شده‌اند. آنها خواستار بازگشت به کارند. به نوشته سندیکای شرکت واحد، «نامه نگاری و دخالت نهادهای امنیتی در رسیدگی به پرونده‌های آنان، سوء استفاده مدیریت شرکت واحد از فساد اداری موجود در مراجع رسیدگی همچنین همراهی وزارت کار با اعمال فشار صورت گرفته از جانب نهادهای امنیتی برای ادامه اخراج این رانندگان» مانع از بازگشت این رانندگان به کار بوده است.
---------------
علائم حیاتی ساناز الهیاری در یازدهمین روز اعتصاب غذا در زندان اوین به حداقل رسیده است
به گزارش کانال تلگرامی پیگیری بازداشت شدگان هفت‌تپه، ساناز الهیاری، عضو هیئت تحریریه نشریه اینترنتی گام ۲۳ تیر در یازدهمین روز اعتصاب غذا دچار افت فشار، کم‌آبی و ضعف جسمانی شده است. بر اساس این گزارش پزشک بهداری زندان اوین پس از معاینه الهیاری وضعیت جسمانی او را «وخیم» اعلام کرده و گفته است که شدن علائم حیاتی الهیاری به حداقل رسیده است و احتمال اخلال در تنفس او بسیار بالا خواهد بود. ساناز الهیاری که همراه همسرش، امیرحسین محمدی‌فر، زمستان سال گذشته بازداشت شد، از پنجشنبه ۱۳ تیر اعتصاب غذا کرده است. محمدی‌فر نیز از همان روز در اعتراض به بلاتکلیفی‌اش در زندان و عدم رسیدگی پزشکی اعتصاب غذا را آغاز کرده است. ماموران زندان از یک روز قبل (شنبه ۲۲ تیر) باردیگر به این دو زندانی اجازه تماس تلفنی با خانواده‌شان را نمی‌دهند. علاوه بر این دو، امیر امیرقلی، یکی دیگر از اعضای هیئت تحریریه نشریه گام در زندان است.
---------------
اعتراض کارگران پیمانی پتروشیمی تندگویان و نفت آغاجاری به دائمی‌نشدن قراردادهای کاری
خواست تبدیل قرارداد موقت به قرارداد دائم و استخدام مستقیم خواست عمومی کارگران پیمانی است. کارگران پیمانی صنعت نفت نیز از این قاعده مستثنی نیستند. چهارشنبه ۱۹ تیر در دو اقدام جداگانه در خوزستان، کارگران پیمانی پتروشیمی تندگویان و کارگران پیمانی سایت دو آغاجاری خواستار تبدیل وضعیت خود به استخدامی شدند. گروهی از کارگران پیمانی بندر ماهشهر (پتروشیمی تندگویان) روز چهارشنبه ۱۹ تیر با خواست استخدام در پتروشیمی دست از کار کشیدند و در محل شرکت تجمع کردند. کارگران خواستار آن هستند که مشابه برخی پتروشیمی‌های منطقه طرح طبقه‌بندی مشاغل در مورد آنان نیز اجرا شود. آنها گفته‌اند که اگر قرار است کارگران پیمانکاری، همیشه پیمانکاری باقی بمانند، باید حداقل در زمینه مزایای رفاهی میان آنها با کارگران دائم برابری باشد. کارگران پیمانی بهره‌برداری نفت شماره دو آغاجاری در استان خوزستان نیز با نوشتن نامه از مسئولان خواسته‌اند به وضعیت شغلی آنان رسیدگی کنند. این نامه در کانال تلگرامی نیروهای پیمانکاری نفت منتشر شده است. کارگران در این نامه به وعده‌های زنگنه وزیر نفت اشاره کرده اند که اردیبهشت سال جاری وعده اجرایی شدن طرح طبقه‌بندی تا شهریور امسال را داد. آنها از وزیر نفت خواسته‌اند که به وعده خود عمل کند.
---------------
شماری از کارگران پتروشیمی اروند هنوز مطالبات سال گذشته را دریافت نکرده اند
گروهی از کارگران طرف قرارداد شرکت پیمانکاری رامپکو در پتروشیمی اروند، به تعویق پرداخت مطالبات‌شان از سوی شرکت پیمانکاری قبلی خود در پتروشیمی اروند اعتراض دارند. این کارگران که اغلب آنان بیش از ۱۰ سال سابقه کار دارند، تا پایان سال ۹۷ طرف قرارداد شرکت اَکشن در پتروشیمی اروند بودند اما با گذشت پنج ماه از پایان قرارداد هنوز حق مرخصی، سنوات و عیدی آنان پرداخت نشده است. یکی از کارگران گفته است پیگیریهای آنها تا کنون نتیجه‌ای در بر نداشته است. کارگران از اداره کار منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی و شرکت پتروشیمی اروند خواسته اند که پیمانکار را وادار به پرداخت مطالبات کارگران کنند. شرکت پتروشیمی اروند زیرمجموعه هولدینگ خلیج فارس در دهه ۸۰ تاسیس شده و تولیدکننده PVC است.
---------------
تجمع اعتراضی کارگران کنتورسازی قزوین مقابل استانداری
کارگران کنتورسازی قزوین چهارشنبه ۱۹ تیر با خواست پرداخت حقوق معوقه و در اعتراض به عدم امنیت شغلی مقابل استانداری قزوین تجمع کردند. یکی از کارگران در توضیح وضعیت بی‌ثبات تولید در این کارخانه گفته است: «هر دفعه با تزریق تعدادی مواد اولیه خط‌های تولید شرکت راه اندازی می‌شود و مجدداً تولید متوقف می‌شود، این درحالی است که مطالبات حق عیدی کارگران پرداخت نشده و شرکت در وضعیت بلاتکلیفی قرار دارد.» خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) تعداد کارگران مقابل استانداری را ۵۰ تن اعلام، و گزارش کرده است که حمیده زرآبادی نماینده قزوین در مجلس با کارگران گفتگو کرده و نماینده کارگران برای طرح اعتراضات کارگران به درون استانداری رفته است. شرکت کنتورسازی قزوین یکی از بزرگترین شرکت‌های تولیدکننده تجهیزات مورد نیاز وزارت نیرو به شمار می‌رود اما طی سال‌های گذشته به بهانه آنچه که «کاهش تولید» اعلام شده، مدیریت این واحد تولیدی نزدیک به ۳۰۰ کارگر از مجموع ۵۰۰ کارگر آن را اخراج کرده است. با بازگشت تحریم‌ها، کاهش ارزش پول ملی و دشوارترشدن واردات مواد خام، خط تولید بسیاری از کارخانه‌ها با مشکل مواجه شده است.
---------------
در پی سه روز اعتصاب، یک ماه از حقوق معوقه کارگران کارخانه آذرآب پرداخت شد
اعتصاب کارگران کارخانه آذرآب اراک در اعتراض به تعویق دستمزدها باعث شد که کارفرمایان این کارخانه وادار به پرداخت یک ماه از حقوق پرداخت‌نشده کارگران شوند. هرچند مشکلات کارگران، از جمله برخوردارنبودن از امنیت شغلی و پرداخت‌نشدن مرتب مزدها هنوز به قوت خود باقی است.
کارگران کارخانه آذرآب اراک از شنبه ۱۵ تیر در اعتراض به تعویق دو ماه حقوق و عدم امنیت شغلی دست به اعتصاب زدند. دوشنبه ۱۷ تیر در سومین روز اعتصاب، حقوق اردیبهشت‌ماه کارگران پرداخت شد.
کارخانه آذر آب اراک دوباره با مشکل ادامه‌کاری روبروست. وعده‌های مسئولان استانی برای تضمین ادامه‌کاری کارخانه در حد حرف باقی مانده است. حقوق کارگران نیز به تعویق افتاده است.
بیش از ۶۰۰ کارگر کارخانه آذر آب حقوق اردیبهشت و خرداد خود را دریافت نکرده‌اند و از آن جا که ادامه‌کاری کارخانه به خطر افتاده، نگران آینده شغلی خود هستند.
به گفته کارگران، مدیر عامل کارخانه نسبت به ادامه‌کاری شرکت ابراز نگرانی کرده است. روز دوشنبه همزمان با پرداخت بخشی از مطالبات معوقه کارگران جلسه‌ای متشکل از مسئولین استانی، مسئولان کارخانه و مدیرعامل بانک کشاورزی در محل بانک کشاورزی در تهران برگزار و درباره مشکلات این واحد تولیدی برگزار شد. خبری در باره نتایج این جلسه منتشر نشده است.
خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) به نقل از یکی از کارگران آذر آب نوشته است: «ما انتظار داریم که برای مشکلات آذرآب به صورت ریشه‌ای چاره اندیشیده شود. از وقتی که آذراب به بخش خصوصی واگذار شده در یافتن پروژه دچار مشکل شده لذا ما می‌گوییم اگر بخش خصوصی توان اداره این شرکت مادر صنعتی را ندارد، خصوصی‌سازی شرکت را لغو کنید.»
آنها در اواخر اردیبهشت نیز برای دریافت حقوق اسفند خود دست به اعتصاب زده بودند.
---------------
رانندگان اخراجی شرکت واحد برای بازگشت به کار در برابر وزارت کار تحصن کردند
سه تن از رانندگان اخراجی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران دوشنبه ۱۷ تیر مقابل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تحصن کردند. کارفرمای شرکت واحد این رانندگان را اخراج کرده و وزارت کار بر آن مهر تائید کوبیده و رای دیوان عدالت اداری مبنی بر بازگشت به کار رانندگان را نقض کرده است.
فرحناز شیری، حسین کریمی سبزوار و ناصر محرم‌زاده نسبت به روند رسیدگی به پرونده خود در هیات‌های حل اختلاف وزارت کار و همچنین «روابط ویژه بین مدیران اداره کل کار استان تهران و مدیریت شرکت واحد اتوبوسرانی» معترضند.
به گزارش کانال تلگرامی سندیکای کارگران شرکت واحد، تحصن‌کنندگان به شیوه‌های گوناگون پیگیر وضعیت شغلی خود بوده اند و در مواردی دیوان عدالت اداری رای اداره کار را نقض و حکم به بازگشت به کار رانندگان داده است. وزارت کار اما در بررسی مجدد پرونده باز رای به اخراج رانندگان دادند.
سندیکای شرکت واحد در گزارشی درباره پیگیری پرونده پنج راننده اخراجی نوشته است که کارفرمای شرکت واحد با اتکا به امکانات و روابط خود با نهادهای قدرت مانع بازگشت به کار رانندگان اخراجی شده است. سندیکای شرکت واحد در مورد پرونده فرحناز شیری زن راننده اتوبوس در تهران نوشته است:
«در یکی از پیگیریهای اخیر، خانم فرحناز شیری به وزارت کار مراجعه و به روند غیر قانونی جلوگیری از بازگشت به کار خود اعتراض می‌کند. با بالا گرفتن صدای اعتراض ایشان، وقت ملاقاتی با آقای شاکرمی معاون روبط کارِ وزارت کار به وی داده شد. در دیدار با معاون روابط کار خانم شیری و آقای شهابی نسبت به کارشکنی اداره کار در مورد بازگشت به کار اعضای اخراجی سندیکا اعتراض شد و رای قطعی دیوان عدالت اداری در مورد بازگشت به کار خانم فرحناز شیری ارائه شد و نیز در مورد سوء عملکرد اداره کار استان و مدیریت شرکت واحد (پیمان سنندجی)، توضیح داده شد. یاوری یکی از مسولان اداره کار استان تهران در اظهاراتی وقیحانه به خانم شیری گفته: اگر من به جای مدیر عامل شرکت واحد بودم می‌دانستم با شما چکار بکنم و از آنجا که شما سندیکایی هستید هر رایی که دیوان عدالت اداری صادر بکند من و اداره کار استان مجددا رای به اخراج شما خواهیم داد».
رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم‌زاده، حسین کریمی سبزوار و فرحناز شیری پنج تن ازرانندگان شرکت واحد به دلیل شرکت در مبارزات صنفی و عضویت در سندیکای شرکت واحد اخراج شده‌اند. آنها خواستار بازگشت به کارند.
---------------
بلاتکلیفی ۶۰ کارگر پس از قطع برق کارخانه ریخته‌گری آذرین نام قزوین
حدود ۶۰ کارگر کارخانه ریخته‌گری «آذرین نام» قزوین از یکشنبه ۱۶ تیر بیکار شده‌اند. برق کارخانه به‌دلیل بدهی ۱۱۰ میلیون تومانی کارخانه به اداره برق قطع شده است و کارفرما می‌گوید که با قطع برق کارگران کاری برای انجام دادن ندارند. اداره ماموران اداره برق یکشنبه ۱۶ تیر، برق کارخانه ریخته‌گری «آذرین نام» را قطع کردند. علت قطع برق بدهی انباشته‌شده این کارخانه به اداره برق عنوان شده است. به گفته حمیدرضا ملکی مدیرعامل صنایع ریخته‌گری آذری، بدهی ۱۱۰ میلیون تومانی کارخانه به اداره برق مربوط به سال‌های گذشته است اما مساله در تماس با استانداری و شرکت توزیع برق استان در حال پیگیری است. او اما هشدار داده است که مسأله فراتر از بدهی کارخانه به اداره برق است و کارخانه با بحران نقدینگی روبروست.
---------------
«کمتر از چهار درصد کارگران ایران قرارداد دائم دارند»
علی خدایی، نماینده تشکل‌های کارگری وابسته به دولت در شورای عالی کار تائید کرده که اکثریت مطلق کارگران ایران فاقد امنیت شغلی هستند. به گفته‌ی او تنها کمتر از چهار درصد کارگران ایران امنیت شغلی دارند.
بیش از ۹۰ درصد کارگران ایران با قراردادهای موقت، قرارداد سفید و یا بدون قرارداد کار میکنند. این کارگران هر لحظه با خطر عدم تمدید قرارداد و اخراج مواجهند و با گسترش رکود و بارز شدن آثار تحریم‌ها بیشتر در معرض بیکاری قرار دارند.
علی خدایی، رئیس هیأت مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار، تشکل مورد تائید وزارت کار هم می‌گوید که امنیت شغلی در حال حاضر مهمترین مساله کارگران است؛ او اما به زمینه و دلایل رواج و گسترش قراردادهای موقت اشاره‌ای نمی‌کند.
قراردادهای موقت کار از پایان جنگ ایران و عراق و اوایل دهه هفتاد در راستای سیاست آزادسازی اقتصادی باب شد و گسترش یافت. این نوع از قرارداد به لحاظ قانونی به دو تبصره ماده هفت قانون کار که به تعریف قرارداد کار و مشاغل مستمر و غیرمستمر اختصاص دارد متکی است.
تبصره یک این ماده دولت را مکلف کرده است فهرستی از مشاغل موقت و غیرموقت تهیه و حداکثر زمان انعقاد قرارداد در مشاغل موقت را تعیین کند. طبق تبصره دو این ماده، در کارهای مستمر در صورتی که مدتی در قرارداد آنها ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می‌شود.
دولت تا کنون از تعریف مشاغلی که «ماهیت مستمر دارند» سر باز زده و این خلاء قانونی راه را به لحاظ اجرایی بر کارفرمایان گشوده تا کارگران را سال‌ها در شغل واحدی اما با قراردادهای موقت یک تا سه ماه به کار گیرند.
مطابق آمار اعلام شده توسط نهادهای جمهوری اسلامی رقمی معادل ۱۳ و نیم میلیون کارگر بیمه شده در ایران وجود داشته‌اند. به گفته حمید حاج‌اسماعیلی، کارشناس بازار کار این رقم در دو سال اخیر به زیر ۱۰ میلیون کاهش یافته و سه و نیم میلیون کارگر به بخش غیر رسمی اقتصاد سرازیر شده‌اند.
علاوه بر کارگاه‌های کوچک که از شمول قانون کار خارج‌اند در واحدهای بزرگ دولتی و خصوصی نیز با برون‌سپاری خدمات، راه بر بکار گرفتن کارگران با قراردادهای موقت حتی بیست روزه گشوده شده است.
دولت که خود بزرگترین کارفرمای کشور است، همچنین بزرگترین استفاده کننده از این خلاء قانونی نیز هست.
اکنون سال‌هاست در موسسات دولتی قراردادهای موقت و به کارگیری نیروی کار از طریق پیمانکاران به رویه معمول تبدیل شده است. ده‌ها هزار کارگر شهرداری‌ها، هزاران معلم و پرستار، بیش از ۲۰ هزار تن از کارکنان شرکت مخابرات، کارگران پروژه‌های عمرانی و نفت و گاز با سال‌ها سابقه کار و قراردادهای موقت از نتایج اجرای این سیاست هستند.
این سیاست عملی به لحاظ نظری نیز توسط مسئولان جمهوری اسلامی مورد دفاع قرار گرفته است. علی ربیعی، وزیر کار سابق دولت حسن روحانی در کابینه اول و نیمی از کابینه دوم او، به صراحت در یک برنامه تلویزیونی پایان دوران قراردادهای دائم را اعلام کرد.
او در زمان تصدی وزارت کار در کابینه دوم روحانی در پاسخ انتقادات به گسترش قراردادهای موقت و قراردادهای سفید گفت: ««یک عده‌ای همچنان فکر میکنند شغل یعنی استخدام اما دیگر آن دوره تمام شده است».
در حالی که حکومت از ایجاد و فعالیت تشکل‌های مستقل کارگری ممانعت و فعالان مستقل را تعقیب و زندانی می‌کند، شوراهای اسلامی کار نیز در عمل یار دولت‌اند و تنها در حرف از آن انتقاد میکنند.
علی خدایی، رئیس هیأت مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار، رواج قراردادهای کار را از زاویه بهره‌وری مورد سوال قرار داده و پرسیده است «من تعجب می‌کنم موضوع به این بدیهی را برخی نمی‌خواهند بپذیرند و چگونه از کارگری که قرارداد یک ماهه دارد انتظار بهره‌وری ۱۰۰ درصدی دارند؟»
علی خدایی همچنین گفته است «ریشه‌یابی عوامل از دست رفتن امنیت شغلی اولین اقدام برای احیای آن است و برای اینکه امنیت شغلی را در بین جامعه کارگری افزایش دهیم باید ریشه‌یابی کنیم که از کجا ضربه خورده است.» او سپس با اشاره به یک مصوبه دیوان عدالت اداری مرتبط با تبصره دو ماده هفت قانون کار خواستار گفت‌و‌گوی میان این نهاد با شوراهای اسلامی کار شده است.
از خواست‌های ثابت کارگران در اعتراضات و اعتصابات کارگری که به طور روزمره جریان دارد، لغو قراردادهای موقت و خواست امنیت شغلی است. خواستی که دست‌یابی به آن در گرو فعالیت تشکل‌های مستقل کارگری است. تشکل‌هایی که قادر باشند بطور واقعی منافع کارگران را نمایندگی کنند.
---------------
درخواست اقدام فوری عفو بین‌الملل برای آزادی
سه خبرنگار بازداشت شده به دلیل پوشش خبری اعتراضات کارگران
سه خبرنگار ایرانی به نامهای امیر امیرقلی، ساناز الله‌یاری و امیرحسین محمدی‌فر از دی ماه سال ۱۳۹۷ به طور خودسرانه بازداشت شده و بدون دسترسی به وکیل در زندان نگه داشته شده‌اند. این سه نفر تنها به دلیل خبررسانی درباره اعتراضات کارگران در استان خوزستان به اتکای اتهامات ساختگی در معرض محاکمه به جرم اقدام علیه امنیت ملی قرار دارند. امیر امیرقلی و ساناز الله‌یاری از مراقبت‌های پزشکی مناسب محروم شده‌اند. هر سه خبرنگار زندانی باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.
اقدام شما موثر است؛ به زبان و قلم خودتان نامه بنویسید یا از متن زیر الگوبرداری کنید.
دادستان کل تهران، علی القاصی مهر
– دفتر دادستانی، نبش میدان ۱۵ خرداد تهران، ایران
جناب آقای علی القاصی مهر، دادستان محترم تهران
سه خبرنگار ایرانی به نامهای امیر امیرقلی، ساناز الله‌یاری و امیرحسین محمدی‌فر از دی ماه ۱۳۹۷، بدون دسترسی به وکیلان خود، در زندان اوین تهران در بازداشت به سر می‌برند. این سه خبرنگار، به اتهامات ساختگی امنیتی متهم شده‌اند و در معرض محاکمه قرار دارند، تنها به این دلیل که درباره تجمعات کارگران در کارخانه نیشکر هفت‌تپه در استان خوزستان، در اعتراض به عدم پرداخت حقوقشان و شرایط کاری نامناسب، خبررسانی کرده‌اند.
هر سه خبرنگار از اعضای تحریریه یک نشریه اینترنتی با عنوان «گام» هستند که در خصوص مسائل مربوط به عدالت اجتماعی، از جمله حقوق کارگران، خبررسانی می‌کند.
ساناز الله‌یاری و امیر امیرقلی از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب محروم شده‌اند. دست‌کم دو ماه است که ساناز الله‌یاری دچار کاهش وزن و لرزش شدید دست و پا شده است و از درد معده مزمن رنج می‌برد و به درمان فوری نیاز دارد. امیر امیرقلی مبتلا به بیماری دیابت است و دستگاه لازم برای اندازه‌گیری روزانه قند خون در اختیار وی قرار نگرفته است.
دی ماه ۱۳۹۷، مأموران وزارت اطلاعات این خبرنگاران را دستگیر کرده و به بند ۲۰۹ زندان اوین انتقال دادند؛ این خبرنگاران به مدت طولانی در حبس انفرادی به سر برده و بدون حضور وکیل مورد بازجویی قرار گرفتند. آنها ۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ جهت تفهیم اتهام به دادسرای واقع در زندان اوین احضار شدند. اتهامات آنها به قرار زیر است:
«اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «نشر اکاذیب»، و «تشکیل گروه با هدف بر هم زدن امنیت ملی».
این سه خبرنگار زندانی در حال حاضر در انتظار محاکمه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به سر می‌برند.
اینجانب مصرانه از شما درخواست می‌کنم که امیر امیرقلی، ساناز الله‌یاری و امیرحسین محمدی‌فر را فورا و بدون قید و شرط آزاد کرده و اتهامات وارد شده به این افراد و سایر فعالان حقوق کارگران در رابطه با اعتراضات مسالمت‌آمیز کارگران در کارخانه نیشکر هفت‌تپه در استان خوزستان را لغو کنید.
خواهشمندم کسب اطمینان کنید که این افراد تا زمان آزادیشان از حق ملاقات مستمر با وکلا و خانواده‌های خود، و همچنین مراقبت‌های پزشکی فوری و مورد نیازشان، برخوردار می‌شوند.
با احترام
اطلاعات تکمیلی
ساناز الله‌یاری و همسرش امیرحسین محمدی‌فر، ۱۹ دی ۱۳۹۷ در تهران دستگیر شده و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند که زیر نظر وزارت اطلاعات قرار دارد. بعد از گذراندن یک دوره حبس انفرادی، ساناز الله‌یاری به بند زنان زندان اوین منتقل شد و امیرحسین محمدی‌فر به بند چهار همین زندان انتقال یافت. در طول این دوره، این دو زندانی بدون حضور وکیل مورد بازجویی قرار گرفتند. همچنین، به خانواده‌های آنان گفته شد که وکیلی از بین وکلای مورد تأیید رئیس قوه قضاییه انتخاب کنند، اما این خانواده‌ها از پذیرش این محدودیت امتناع کردند.
بنا به اطلاعاتی که سازمان عفو بین‌الملل به دست آورده، ساناز الله‌یاری در سلول تاریکی نگهداری شده، از دسترسی به نور طبیعی محروم بوده و مجبور بوده روی زمین بخوابد. همچنین، با وجود این که عینک این زندانی – به دلایل نامعلوم بر عفو بین‌الملل – شکسته است، مسئولان برای مدت طولانی از فراهم کردن عینک دیگری برای او خودداری کرده‌اند.
نخستین ملاقات ساناز الله‌یاری با خانواده‌اش ۲۰ روز بعد از دستگیری او و از پشت شیشه انجام شد. در ملاقات بعدی در اسفند ۱۳۹۷، خانواده‌اش متوجه شدند که چشم‌های او به شدت ورم کرده است. از آن زمان، ساناز الله‌یاری به مشکلات جسمی دیگری، از جمله درد معده مزمن و لرزش شدید دست و پا متبلا شده و حدود ۱۰ کیلو از وزن خود را هم از دست داده است. خانواده ساناز الله‌یاری پیوسته از مقام‌های دادستانی و مسئولان زندان تقاضا کرده‌اند که او را برای آزمایش‌های پزشکی به درمانگاهی در بیرون زندان منتقل کنند و دو نامه نیز در همین رابطه به دادستان تهران، علی القاصی مهر و دادستان کل کشور، محمدجعفر منتظری، نوشته‌اند.
درخواست‌های این خانواده بی‌جواب مانده است.
۲۴ دی ۱۳۹۷، امیر امیرقلی هم به همین نحو به دست مأموران وزارت اطلاعات در شهر بابلسر در استان مازندران بازداشت شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین انتقال یافت. این زندانی به مدت ۴۰ روز در سلول انفرادی نگهداری شده و متعاقباً به زندان شیبان در اهواز، منتقل شد. این انتقال ظاهراً به درخواست مسئولان وزارت اطلاعات و مقام‌های دادستانی شوش، در استان خوزستان، انجام گرفت که از اواسط پاییز ۱۳۹۷ چندین فعال حقوق کارگران را در رابطه با اعتراضات صلح‌آمیز کارگران کارخانه نیشکر هفت‌تپه بازداشت کرده‌اند.
امیر امیرقلی، ۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ به زندان اوین بازگردانده شد.
۹ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساناز الله‌یاری، امیرحسین محمدی‌فر و امیر امیرقلی جداگانه جهت تفهیم اتهام به دادسرای واقع در زندان اوین احضار شدند. اتهامات آنها به قرار زیر است: «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «نشر اکاذیب» و «تشکیل گروه با هدف بر هم زدن امنیت ملی».
این اتهامات علنا به این دلیل علیه این خبرنگاران مطرح شده است که به صورت مسالمت‌آمیز از حق آزادی بیان خود و حق تجمع و اجتماع آزادانه استفاده کرده‌اند تا در مورد تجمعات کارگران در کارخانه نیشکر هفت‌تپه، در اعتراض به عدم پرداخت حقوقشان و شرایط کاری نامناسب، خبررسانی کنند.
این سه زندانی در حال حاضر در انتظار محاکمه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به سر می‌برند.
دست‌کم سه نفر دیگر از فعالان حقوق کارگران به نامهای اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و علی نجاتی و همچنین یک خبرنگار دیگر به نام عسل محمدی، در ارتباطات با اعتراضات صلح‌آمیز در کارخانه نیشکر هفت‌تپه در معرض تعقیب کیفری قرار گرفته‌اند.
اسماعیل بخشی و سپیده قلیان از ۳۰ دی ۱۳۹۷ در بازداشت به سر می‌برند. دستگیری این دو بعد از آن صورت گرفت که درباره شکنجه‌هایی که به گفته‌شان در طول دوره بازداشت قبلیشان از اواسط تا آخر پاییز ۱۳۹۷ متحمل شده بودند، سخن گفتند.
علی نجاتی، رئیس پیشین و از اعضای فعلی سندیکای کارگران هفت‌تپه، ۸ آذر ۱۳۹۷ بازداشت شده و ۸ بهمن به قید وثیقه، تا زمان برگزاری محاکمه، آزاد شد.
عسل محمدی، یکی دیگر از اعضای تحریریه نشریه «گام»، ۱۷ آذر ۱۳۹۷ بازداشت شده و ۱۵ دی به قید وثیقه، تا زمان برگزاری محاکمه، آزاد شد.
بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل، مسئولان دادستانی یک پرونده مشترک برای اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، علی نجاتی، ساناز الهیاری، امیرحسین محمدی‌فر و امیر امیرقلی تشکیل داده‌اند، و همگی احتمالاً به اتفاق هم محاکمه خواهند شد.
---------------
دو عضو زندانی نشریه گام اعتصاب غذا کردند
امیرحسین محمدی‌فر و ساناز الله‌یاری، دو تن از اعضای بازداشت‌شده تحریریه نشریه «گام» در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان به درخواست‌هایشان و ادامه بازداشت از صبح پنجشنبه ۱۳ تیر دست به اعتصاب غذا زدند.
این، دومین اعتصاب غذای این زوج زندانی طی دوران بازداشت است و دو روز پس از آن صورت می‌گیرد که امیرحسین محمدی‌فر در نامهای به قاضی مقیسه اعلام کرده بود چنانچه او و همسرش ساناز الله‌یاری و سایر متهمان هفت‌تپه آزاد نشوند، روز ۱۳ تیر اعتصاب غذای خود را آغاز خواهد کرد.
مأموران امنیتی شامگاه ۱۹ دی ساناز الله‌یاری و همسرش امیرحسین محمدی‌فر را بازداشت و پس از چند ماه به زندان اوین منتقل کردند. مراحل بازجویی و تحقیق درباره پرونده این دو از پنج ماه پیش پایان یافته اما به رغم صدور قرار وثیقه، بازداشت موقت آنها تا کنون ادامه یافته است.
امیرحسین محمدی‌فر در نامه دو روز پیش خود به قاضی مقیسه بر حقانیت مبارزات کارگران نیشکر هفت‌تپه تاکید کرده و افزوده است: «حمایت از کارگرانی که به رانت و فساد و تضییع حقوق خود اعتراض کردند مطابق هیچ قانونی مصداق عمل مجرمانه نیست و نیز این اتهامات منتسب‌شده هنوز در هیچ دادگاهی اثبات نشده.»
محمدی‌فر نوشته است که او و ساناز الله‌یاری هنوز از عوارض جسمی حاصل از اعتصاب غذا رنج می‌برند. او خواستار آن شده است که تا زمان قطعی شدن حکم برای پیگیری درمان آزاد شوند.
امیر امیرقلی یکی دیگر از اعضای تحریریه نشریه گام و از متهمان این پرونده در زندان به سر می‌برد. سپیده قلیان، شهروند خبرنگار و فعال مدنی نیز در ارتباط با حمایت از اعتراضات نیشکر هفت‌تپه و افشاگری علیه شکنجه همچون اسماعیل بخشی محبوس است.
روز گذشته اعلام شد که اسماعیل بخشی، نماینده کارگران نیشکر هفت‌تپه در پی اعمال فشار دستگاه‌های امنیتی توسط کارفرمای نیشکر هفت‌تپه اخراج شده و حقوق‌اش نیز قطع شده است.
عسل محمدی، دیگر عضو تحریریه نشریه گام و از مدافعان حقوق کارگران هفت‌تپه که با قرار وثیقه آزاد شده، به تازگی در گفت‌و‌گویی با رادیو زمانه گفته است:
«برای آزادی زندانیان هفت‌تپه همه مسیرهای قانونی را طی کردیم. در نهایت قرار وثیقه توسط بازپرس پرونده صادر شده اما سرپرست دادسرای اوین، ناصری، از قبول وثیقه و آزادی موقت این زندانیان جلوگیری کرده است. برای آزادی دوستانمان به دادسرای کل و به مجلس نیز مراجعه کردیم اما هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد. در مجلس وقتی شنیدند برای پیگیری آزادی کارگران زندانی هفت‌تپه و اعضای نشریه گام آمده‌ایم، حتی حاضر نشدند نامه‌های ما را از ما تحویل بگیرند.»
عسل محمدی و امیر امیرقلی به ترتیب ۱۳ آذر و ۲۴ دی بازداشت شدند.
عسل محمدی به بازداشتگاه اداراه اطلاعات اهواز انتقال یافت. او ۱۵ دی با قرار وثیقه تا پایان مراحل دادرسی آزاد شد.
نشریه گام در شماره‌های اخیرش مطالبی را به اعتراضات اخیر و حقوق کارگران اختصاص داده بود.
---------------
پروین محمدی، نایب‌رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران به دادگاه انقلاب احضار شد
پروین محمدی، نایب‌رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران به شعبه یک دادگاه انقلاب کرج احضار شد. پروین محمدی ۶ اردیبهشت به همراه ۱۱ تن از فعالان کارگری در در پارک جهان‌نما واقع در اتوبان تهران-کرج بازداشت شد. او ۲۱ اردیبهشت با قرار کفالت آزاد شد. شعبه ۲ بازپرسی دادسرای ناحیه ۱ کرج در تاریخ ۱۹ خرداد پروین محمدی و دو تن دیگر از بازداشت‌شدگان پارک جهان‌نما هاله صفری و علیرضا ثقفی را به «تبلیغ علیه نظام» متهم کرده بود. به نوشته اتحادیه آزاد کارگران ایران، پروین محمدی باید روز دوم شهریور در شعبه اول دادگاه انقلاب کرج حضور یابد. اتحادیه آزاد کارگران ایران ادامه روند قضایی برای پروین محمدی را محکوم و خواستار لغو پیگرد قضایی علیه او و دیگر کارگران زندانی شده است.
---------------
رانندگان نیشکر هفت‌تپه اعتصاب کردند
بیش از ۵۰ تن رانندگان ماشین‌های استیجاری شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه صبح چهارشنبه ۱۲ تیر در اعتراض به تعویق چهار ماه مزد دست از کار کشیدند و مقابل ساختمان اداره کشاورزی این شرکت تجمع کردند. این رانندگان که مسئول حمل و نقل کارگران و مدیران شرکت بین مزارع کشاورزی هستند به‌طور مستقیم با کارفرما قرارداد دارند. طبق قرارداد، شرکت باید ماهانه مزد رانندگان به اضافه اجاره‌بهای خودروها را به آنها پرداخت کند. خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) به نقل از یکی از رانندگان نوشته است: «رانندگان ماشین‌های استیجاری که غالبا وانت بار هستند روزانه ۸ تا ۱۲ ساعت در شرایط سخت در مزارع به ازای دریافت ۸۵۰۰ تومان در هر ساعت کار میکنند. این در حالیست که راننده‌های این خودروها فاقد دستمزد هستند و آنچه کارفرما پرداخت می‌کند فقط اجاره بهای خودروهاست که آن هم با تاخیر و به صورت حداقلی پرداخت می‌شود.» مجتمع نیشکر هفت‌تپه از چند سال پیش شاهد اعتراضات کارگران و کارکنان بخش‌های مختلف آن بوده است.
---------------
تجمع بازنشستگان مقابل ساختمان صندوق بازنشستگی در تهران
گروهی از بازنشستگان کشوری چهارشنبه ۱۲ تیر با فراخوان قبلی مقابل صندوق بازنشستگی در تهران تجمع کردند و خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند. ارتقای معیشت، اجرای قانون همسان‌سازی، بیمه کارآمد و رسیدگی به وضعیت صندوق بازنشستگی از جمله مطالبات بازنشستگان است. در فراخوان تجمع، سه محور اعتراض بازنشستگان چنین عنوان شده بود: اقدامات بی‌اساس و هزینه‌گری نظیر برگزاری همایش به جای احیا و پرداخت مطالبات و حقوق پایمال‌شده پیشکسوتان عضو صندوق بازنشستگی؛ بیمه ناکارآمد؛ و بی‌تفاوتی و عدم تلاش برای باز‌گرداندن اموال و ذخایر به‌غارت‌رفته سهامداران صندوق بازنشستگی. بازنشستگان شعار می‌دادند: «فریاد، فریاد از این همه بیداد». بازنشستگان تا کنون بارها با خواست‌های مشابهی مقابل صندوق بازنشستگی و مجلس تجمع کرده‌اند.
---------------
اخراج دسته‌جمعی کارگران در پتروشیمی بندر امام
دست‌کم ۲۰ تن از کارگران پتروشیمی بندر امام اخراج شده‌اند و حق ورود به شرکت را ندارند. «عصر جنوب» در این باره نوشته است که از ۲۰ روز پیش از ورود دست‌کم ۲۰ کارگر به واحد پتروشیمی جلوگیری شده است. به کارگران گفته اند که مجوز ورود آنها از سوی مدیریت تائید نشده است. کارگران می‌گویند که از نیروهای بومی شرکت هستند و در شرایط دشوار اقتصادی کنونی توان اداره زندگی را ندارند. پتروشیمی بندر امام در منطقه ویژه اقتصادی ماهشهر قرار دارد و از ابتدای سال جاری چندین بار دست به اخراج دسته‌جمعی کارگران زده است. در اردیبهشت امسال اعلام شد که طی مدت طی کمتر از یک ماه حدود ۱۴۰ کارگر پتروشیمی بندر امام از کار بیکار شده‌اند.
---------------
عسل محمدی: خانواده‌های زندانیان هفت‌تپه تاکنون چند بار احضار و بازجویی شده‌اند
در طول چهار دهه حیات جمهوری اسلامی، تشکل‌های مستقل کارگری به عنوان یکی از جدی‌ترین تهدیدها علیه حاکمیت به حساب آمده‌اند و به همین دلیل کارگران ایران معمولا از حق داشتن سندیکاهای غیر وابسته به «نظام» محروم مانده‌اند. فعالان کارگری‌ای هم که برای احقاق حقوق صنفی کارگران تلاش میکنند، پیوسته تحت پیگرد و آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه اما از آن دست تشکل‌های مستقلی است که در آبان ماه سال ۱۳۷۸ و در پی چندین سال اعتراضات کارگری توسط کارگران این کارخانه تاسیس شده است. از ابتدای شکل‌گیری این سندیکا اما برخورد نهادهای امنیتی و دستگاه‌های قضایی با فعالان کارگری حاضر در آن، به منظور سرکوب و به تعطیلی کشاندن این تشکل مستقل کارگری بوده است.
از سال ۱۳۹۴ به این سو و در پی خصوصی شدن شرکت نیشکر هفت‌تپه، پرداخت دستمزد کارگران بیش از گذشته به تعویق افتاد. تخلفات مالی مدیران شرکت و همین‌طور عدم تخصص کافی مدیران در حوزه نیشکر نیز موجب شد تولید محصول شرکت تا یک سوم کاهش یافته و به دنبال آن تعداد زیادی از کارگران از سوی کارفرمای جدید اخراج و خانه‌نشین شوند.
در سال‌های پس از خصوصی سازی و بالا گرفتن اعتراض‌ها و اعتصاب‌های کارگری در شرکت نیشکر هفت‌تپه خوزستان، نهادهای امنیتی تعداد زیادی از کارگران و فعالان کارگری را دستگیر و روانه زندان کردند.
در این میان تعدادی از مدافعان حقوق کارگران نیز تحت پیگرد قرار گرفته و هم اکنون در بازداشت و زندان به سر می‌برند.
عسل محمدی، از اعضای تحریریه نشریه گام و از مدافعان حقوق کارگران هفت‌تپه، در حال حاضر تنها عضو این نشریه است که با قرار وثیقه آزاد شده و بیرون از زندان به سر می‌برد.
او در گفت‌و‌گو با زمانه در باره فشارهایی که به زندانیان مرتبط با هفت‌تپه وارد می‌شود، می‌گوید:
«برای آزادی زندانیان هفت‌تپه همه مسیرهای قانونی را طی کردیم. در نهایت قرار وثیقه توسط بازپرس پرونده صادر شده اما سرپرست دادسرای اوین، ناصری، از قبول وثیقه و آزادی موقت این زندانیان جلوگیری کرده است. برای آزادی دوستانمان به دادسرای کل و به مجلس نیز مراجعه کردیم اما هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد.»
محمدی با اشاره به بی‌نتیجه ماندن پیگیریهای قضایی برای آزادی اعضای تحریریه نشریه گام می‌گوید:
«در مجلس وقتی شنیدند برای پیگیری آزادی کارگران زندانی هفت‌تپه و اعضای نشریه گام آمده‌ایم، حتی حاضر نشدند نامه‌های ما را از ما تحویل بگیرند.»
آزار و اذیت خانواده زندانیان در راستای فشار بر فعالین کارگری
یکی از مصادیق آزار و شکنجه متهمان سیاسی در ایران تحت فشار قرار دادن خانواده‌های آنان است. با وجود اینکه اصل شخصی بودن جرم در قانون مجازات ایران لحاظ شده است، حاکمیت از تحمیل فشارهای روانی و در مواردی تحت تعقیب قرار دادن خانواده‌ها به عنوان ابزاری برای سرکوب هر چه بیشتر زندانیان سیاسی استفاده می‌کند.
عسل محمدی در همین رابطه به زمانه می‌گوید:
«ابعاد دستگیری و زندانی کردن فعالان کارگری در هفت‌تپه تا آنجاست که همه زندگی ما را در بر گرفته است. خانواده‌های زندانیان هفت‌تپه تاکنون در چند نوبت از طرف وزارت اطلاعات احضار و بازجویی شده‌اند.»
او در ادامه در مورد وضعیت ساناز الله‌یاری و همسرش امیرحسین محمدی‌فر می‌گوید ملاقات‌های میان آنها که هر دو زندانی هستند از طرف مسئولان زندان لغو شده است:
«همین مساله سبب شد که آنها در اعتراض به شرایط خود دست به اعتصاب غذا بزنند. این اعتصاب غذا بیش از یک ماه طول کشیده و اکنون سلامتی ساناز و امیرحسین با خطر جدی مواجه است. با وجود اینکه آنها اعتصاب غذای خود را شکسته‌اند، مسئولان زندان مانع رسیدگی پزشکی می‌شوند.»
به گفته عسل محمدی اکنون سلامت ساناز الله‌یاری در خطر است و و روز به روز وضعیت بیماری‌هایی که به آنها مبتلا شده، وخیم‌تر می‌شود. او در یک ماه گذشته ۱۰ کیلوگرم کاهش وزن داشته است
عسل محمدی همچنین در مورد تحت تاثیر قرار گرفتن زندگی شخصی فعالان کارگری هفت‌تپه در مدت حبسشان می‌گوید خانه اجاره‌ای امیرحسین محمدی‌فر و ساناز الله‌یاری به دلیل معوق ماندن پرداخت اجاره ماهانه، از سوی صاحب‌خانه توقیف شده است:
«از طرف دیگر به دلیل پرداخت نشدن چند ماهه اقساط وام خودروی این زوج زندانی، ماشین شخصی آنها هم از طرف فروشنده مصادره شده است. این مسائل باعث شده که این فعالان زندانی در وضعیت بد کنونی همه اندوخته مالی خود را از دست بدهند.»
محمدی در پایان در اعتراض به برخورد دستگاه‌های امنیتی با زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان به زمانه می‌گوید:
«ما هیچ‌وقت متوهم به استقلال قوه قضاییه نبوده و نیستیم اما تا این حد بر مسند خدایی نشستن و نادیده گرفتن قوه قضاییه را نیز بر نمی‌تابیم. به همین منظور کمپینی در حمایت از زندانیان هفت‌تپه و دیگر زندانیان ترقی‌خواه راه‌اندازی کردیم و از همه فعالان مدنی و فعالان حقوق بشر و تشکل‌های مستقل کارگری می‌خواهیم برای آزادی دوستانمان به ما ملحق شوند.»
---------------
تجمع کارکنان راه‌آهن در اندیمشک در اعتراض به اخراج دسته‌جمعی
شرکت «مهتاب سیر جم»، یکی از شرکت‌های خدماتی راه‌آهن، شش تن از مهمانداران و ماموران فنی را اخراج کرده است و ۵۱ مهماندار دیگر نیز در لیست اخراج قرار دارند. مهمانداران و کارکنان فنی این شرکت دوشنبه ۱۰ تیر در اعتراض به اخراج همکاران‌شان دست از کار کشیدند و مقابل ایستگاه قطار اندیمشک تجمع کردند.
به نوشته بیانیه کانون صنفی مهمانداران و مامورین فنی و پشتیبانی، دو تن از مهمانداران اخراج شده وحید منجزی و مهدی پورادیب نام دارند. چهار تن از کارکنان بخش فنی و پشتیبانی نیز اخراج شده‌اند. تجمع‌کنندگان، علاوه بر اخراج، به طرح انتقال میهمانداران به تهران با هزینه شخصی نیز معترض‌اند.
بر اساس بیانیه کانون صنفی مهمانداران و ماموران فنی و پشتیبانی، مدیریت یک شرکت خدماتی راه‌آهن قصد اخراج ۵۷ مهماندار و مامور فنی را دارد. آنها هر کدام ۱۵ تا ۲۰ سال سابقه کار دارند.
طرح خارج شدن ۴۰۰ واگن فرسوده قطار سال ۹۷ از ناوگان راه‌آهن اعلام شد و روشن شد که قرار نیست این واگن‌ها با واگن‌های جدید جایگزین شوند و کارکنان آنها اخراج خواهند شد. مهمانداران و کارکنان فنی و کارگران قطارها بارها دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند.
بیانیه کانون صنفی مهمانداران نوشته است دو قطار از خط اندیمشک خارج شده‌اند و کارکنان بیشتری در معرض اخراج قرار دارند.
---------------
کارگران کارخانه «ابرصنعتی ایران»: ۱۰ سال بلاتکلیفی و مطالبات معوقه
فعالیت کارخانه «ابرصنعتی ایران»، تولیدکننده انواع محصولات پلاستیکی در استان قزوین از سال ۸۹ متوقف شده است. کارگران آن که یک دهه مطالبات مزدی، بیمه و بازنشستگی دارند، در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
بر اساس گزارشی که خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) دوشنبه ۱۰ تیر منتشر کرد، بدهی کارخانه ابر صنعتی ایران به کارگران بالغ بر دو میلیارد تومان است. کارفرما به دلیل کمبود نقدینگی از پرداخت مطالبات کارگران خودداری کرده است و ماهانه مبلغی حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان به کارگران پرداخت می‌کند.
کارگران گفته‌اند برای تامین زندگی خود به کارهای «کاذب» از قبیل دستفروشی و فروش ضایعات روی آورده‌اند.
برخی کارگران گفته‌اند که تعویق مطالبات و بیکاری سبب از هم پاشیدن خانواده‌هایشان شده است.
مدیران کارخانه در سال‌های اخیر بارها وعده حل مشکلات کارگران را داده‌اند اما این وعده در حد حرف باقی مانده است.
گروهی از کارگران این کارخانه که بیش از ۲۳ سال سابقه کار دارند، مشمول بازنشستگی‌اند اما به دلیل نپرداختن حق بیمه از سوی کارفرما کارگران بلاتکلیف مانده‌اند.
یکی از کارگران گفته است که علاوه بر مطالبات و بازنشستگی، مهمترین مشکل کارگران در حال حاضر بیکاری است اما نه کارفرما و نه مسئولان عزمی برای برطرف کردن مشکل کارگران ندارند.
خبرگزاری دولتی ایلنا نوشته است مدیر عامل شرکت ابرصنعتی حاضر به توضیح درباره مشکلات کارگران نشده است.
---------------
تجمع اعتراضی کارگران قند فسا علیه پرداخت‌نشدن دستمزدها
کارگران شرکتی و فصلی کارخانه قند فسا در استان فارس چندماه گذشته حقوق نگرفته اند و دست به اعتراض زده اند. آنها سال گذشته نیز نتوانستند به طور مداوم کار کنند.
شهر فسا یکشنبه ۹ تیر شاهد تجمع و راهپیمایی کارگران کارخانه قند فسا بود. بیش از ۲۰۰ کارگر کارخانه قند که چهار ماه است حقوق نگرفته‌اند. آنها پس از راهپیمایی در شهر مقابل فرمانداری تجمع کردند و خواستار پاسخگویی به مطالبات خود و امینت شغلی شدند.
به گفته کارگران، آنان هر یک ۱۳ تا ۲۰ میلیون از کارخانه طلبکارند. کارگران این کارخانه چند ماه است برای تحقق مطالبات معوقه، پرداخت حق بیمه و امنیت شغلی بارها در کارخانه اعتراض و به فرمانداری مراجعه کرده‌اند، در پی عملی نشدن وعده‌های مدیران روز ۲۸ فروردین دست به اعتصاب زدند. این بار مسئولان محلی وعده پرداخت مطالبات معوقه کارگران را دادند اما این وعده نیز عملی نشده است.
یکی از کارگران گفته است: «کارگران شرکتی این کارخانه چهار و کارگران فصلی نیز پنج ماه است که حقوق و بیمه خود را دریافت نکرده‌اند، حتی کارخانه قبل از این هم، بیمه ۱۲ ساعته ما را ۸ساعت پرداخت می‌کرد.»
کارگران گفته‌اند کارخانه سود دارد اما سود آن برای پرداخت دستمزد کارگران و تداوم تولید استفاده نمی‌شود. کارگران سال ۹۷ یک ماه کامل کار نکرده‌اند و از ابتدای سال جاری نیز بیش از پنج بار تولید متوقف شده و کارگران به خانه فرستاده شده‌اند.
به گفته یکی از کارگران کارفرما در حال فروش وسایل کارخانه است.
کارد به استخوان رسیده است
کارگران که بسیاری از آنان بیش از ۲۰ سال سابقه کار در کارخانه را دارند، گفته‌اند زندگی آنان به روال فعلی نمی‌چرخد.
بیمه برخی از کارگران قطع شده است. کارگری می‌گوید که به‌دلیل نپرداختن قبض، برق خانه‌شان قطع شده است. کارگر دیگری شکایت می‌کند که به دلیل نپرداختن قسط خانه‌‌اش، بانک در حال مصادره آن است.
یکی از کارگران از هزینه‌های تحصیل فرزندانش گفته است. او برای پرداخت شهریه هشت میلیونی دخترش که در دانشگاه آزاد تحصیل می‌کند، ناگزیر شده موتور سیکلت خود را بفروشد و از آشنایانش پول قرض کند.
کارگر دیگری گفته است توان تامین ۵۰ هزار تومان هزینه مدرسه فرزندش را نداشته است.
کارخانه قند فسا که در پی یک دوره توقف تولید، سال ۹۶ به بخش خصوصی واگذار شد، اکنون نیز با رکود تولید روبروست.
---------------
دو کارگر در آتش‌سوزی یک واحد پالایشگاهی در کرمانشاه کشته و زخمی شدند
آتش‌سوزی در واحد فرآوری مشتقات نفتی در کرمانشاه جان یک کارگر را گرفت و یک کارگر را مصدوم کرد. بامداد دوشنبه ۱۰ تیر یک واحد پالایشگاهی میعانات گازی در شهرک صنعتی فرامان کرمانشاه در پی یک انفجار دچار آتش‌سوزی شد. جلیل بالایی مدیر بحران استانداری کرمانشاه در توضیح علت و چگونگی آتش‌سوزی گفته است که آتش‌سوزی احتمالاً در اثر عمل نکردن «ارت» [کابل زمین] برق متصل به مخازن رخ داده که منجر به انباشت گاز و انفجار شده است. در ایران حوادث کار به دلیل عدم رعایت شرایط ایمنی نرخ بالایی دارد.