ده‌ها سندیکای کارگری جهان: فعالان کارگری زندانی در ایران را آزاد کنید
نمایندگان ده‌ها تشکل کارگری جهان با صدور بیانیه مشترکی حمایت خود را از جنبش و فعالان کارگری ایران اعلام کرده و خواستار آزادی فوری بازداشت شدگان ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر، در تهران شدند.
نمایندگانی که برای شرکت در پنجاه و دومین کنگره کنفدراسیون عمومی کار، ث ژ ت در فرانسه به سر می‌برند در بیانیه مشترک خود با اشاره به اعمال خشونت نسبت به تجمع‌کنندگان در ایران و دستگیری حدود چهل تن از آنان در روز جهانی کارگر امسال، نوشته‌اند:
«ما این اعمال خودکامه علیه کارگران در راه اعاده حقوق اولیه و مطالبات عادلانه‌شان را محکوم می‌کنیم. ما خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان یادشده در بالا و احترام به حقوق مردم بوده و از فعالیت سندیکائی آزاد در ایران حمایت می‌کنیم.»
امضاء کنندگان در ادامه با اشاره به تحریم‌های اقتصادی و خطر بروز جنگ تاکید کرده‌اند «دخالت خارجی، به هر توجیهی که صورت گیرد، در درجه نخست مردم کشور و به ویژه اقشار فقیر و زحمتکش جامعه ایران را هدف قرار می‌دهد.»
بیانیه توسط نمایندگان سندیکاهای کارگری ده‌ها کشور در چهار گوشه جهان امضاء شده است.
-------------------
سرکوب و دستگیری فعالان کارگری ادامه دارد
موج تازه احضار، پیگرد و دستگیری فعالان کارگری در ایران که قبل از ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر آغاز شده بود، کماکان ادامه دارد. هنوز برخی از بازداشت‌شدگان مراسم اول ماه مه در زندان به‌سر می‌برند و «دیده‌بان حقوق بشر» با هشدار نسبت به وضعیت آنها در زندان خواهان آزادی فوری‌شان شده است. کارگران نیشکر هفت‌تپه هم بار دیگر با موجی از احضار و دستگیری روبرو شده‌اند.
نیشکر هفت تپه: تاوان اعتصاب
به گزارش کانال تلگرامی سندیکای نیشکر هفت‌تپه سه‌شنبه ۲۴ اردیبهشت شش تن دیگر از کارگران این کارخانه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. سندیکای نیشکر هفت‌تپه اسامی پنج تن از آنان را حسین انصاری، فیصل تعالبی، سید اسماعیل جعاوله، عادل سماعی و رستم عبدالله‌زاده اعلام کرده است. دستگیر شدگان به دستور دادستانی به به زندان فجر دزفول انتقال داده شده‌اند.
آخرین اعتصاب در مجتمع نیشکر هفت‌تپه ۱۹ اردیبهشت در اعتراض به عملکرد مدیریت، کارشکنی شورای اسلامی کار در اعتراضات کارگری و نپرداختن حقوق معوقه کارگران برپا شد. کارگران همچنین خواهان لغو خصوصی‌سازی و بازگرداندن یک مدیر برکنارشده به مجتمع بودند و مطالبه آزادی اسماعیل بخشی از زندان را فریاد می‌زدند.
همین اعتصاب به موج دوباره دستگیری و احضار کارگران انجامیده است. همان روز ۱۹ اردیبهشت نیز پنج تن از کارگران دستگیر و ۱۵ تن احضار شدند.
حکومت به جای پاسخگویی به مطالبات کارگران با ایجاد رعب و وحشت تلاش دارد آنها را به سکوت وادار کند. هنوز اسماعیل بخشی نماینده کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه در زندان اوین بسر می‌برد.
کارگران بازداشت شده در نهایت عصر روز ۲۳ اردیبهشت به قید وثیقه آزاد شدند. اما روز سه‌شنبه ۲۴ اردیبهشت شش تن دیگر از کارگران دستگیر شدند. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه نوشته است که دستگیر شدگان به دستور دادستانی به زندان فجر دزفول انتقال داده شده‌اند.
این سندیکا دستگیری کارگران را بشدت محکوم و خواستار ازادی آنها شده است و خطاب به مقامات امنیتی و مسئولن کارخانه نوشته است: «به جای زندانی کردن و ایجاد رعب و وحشت بهتر است جوابگوی خواست و مطالبه کارگران باشید. جای کارگر در زندان نیست!». اما اعتصاب قبلی نیشکر هفت‌تپه نیز با زندان و سرکوب کارگران پاسخ گرفت.
اعتصاب قبلی کارگران نیشکر هفت‌تپه در ۹۷ به مدت ۲۸ روز ادامه یافت، اما به دستگیری تعدادی از کارگران مجتمع از جمله اسماعیل بخشی انجامید. کارگران دستگیر شده چند روز بعد به قید وثیقه آزاد شدند.
اسماعیل بخشی که در دوران بازداشت شکنجه شده بود، در پی افشاگری درباره شکنجه مجدداً دستگیر شد و هم‌اکنون به همراه سپیده قلیان روزنامه‌نگار و فعال کارگری در زندان اوین به‌سر می‌برد. به رغم این که روز دوشنبه ۲۳ اردیبهشت قرار وثیقه این دو تن صادر شده اما معاونت دادستانی اوین مانع از آزادی آنان شده است.
بازداشت شدگان روز جهانی کارگر
دستگیری‌های روز جهانی کارگر از دو هفته پیش از ۱۱ اردیبهشت آغاز شد و در مراسم اول ماه مه تهران مقابل مجلس هم ده‌ها تن بازداشت شدند. هنوز چند تن از بازداشت‌شدگان از جمله حسن سعیدی از سندیکای شرکت واحد، ناهید خداجو و نسرین جوادی از اتحادیه آزاد کارگران ایران، مرضیه امیری، خبرنگار روزنامه شرق، و کیوان صمیمی، سردبیر ایران‌فردا در زندان به سر می‌برند.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر روز چهارشنبه ۱۵ مه/ ۲۶ اردیبهشت با صدور بیانیه‌ای از حکومت ایران خواسته است به تعهدات بین‌المللی خود مبنی بر احترام به حق تجمع و اعتراض احترام بگذارد و فعالان دستگیر شده در روز جهانی کارگر را فورا آزاد کند.
دیده‌بان حقوق بشر به نقل از یکی از دستگیرشدگان روز ۱۱ اردیبهشت مقابل مجلس نوشته است که نیروهای امنیتی ۱۰ دقیقه بعد از جمع‌شدن معترضان به آنها حمله کردند، بعضی از آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و حدود ۵۰ زن و مرد را دستگیر کردند.
آنها به «اخلال در نظم عمومی» و «شرکت در تظاهرات غیرقانونی» و برخی نیز به «اقدام علیه امنیت ملی» متهم شده‌اند.
فرد مزبور روز ۱۳ مه/ ۲۴ اردیبهشت به دیده‌بان حقوق بشر گفته است مقامات برای امیری، رنگریز، و ناجی قرار بازداشت موقت صادر و برای خداجو و جوادی وثیقه‌های سنگین تعیین کرده‌اند.
-------------------
چهار کارگر بازداشتی نیشکر هفت‌تپه آزاد شدند
به گزارش کانال تلگرامی سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، صاحب ظهیری، ناصر نعامی، امید آزادی و کیانی نژاد چهار کارگر زندانی مجتمع نیشکر هفت‌تپه بعد از ظهر دوشنبه ۲۳ اردیبهشت با قرار وثیقه از زندان آزاد شدند. این کارگران روز ۱۹ اردیبهشت پس از اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه احضار و بازداشت شده بودند. محمد خنیفر، فیصل ثعالبی، عادل سماعی و رستم کثیر چهار تن دیگر از بازداشت‌شدگان از مراجعه به دادگاه خودداری کرده بودند. دور تازه اعتراضات کارگران پس از تاخیر دو ماهه در پرداخت دستمزد و همچنین بازگشت برخی از مدیران کارخانه است که در جریان اعتراضات سال گذشته برکنار شدند. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه با اعلام خبر آزادی چهار کارگر زندانی خواستار آزادی بدون قید و شرط اسماعیل بخشی نماینده کارگران و سپیده قلیان فعال کارگری شده است که سال گذشته در جریان اعتراضات در نیشکر هفت‌تپه دستگیر و شکنجه شدند. این دو تن پس از افشای خبر شکنجه در زندان مجددا دستگیر شدند و هم اکنون در زندان اوین بسر می‌برند. گفته می‌شود روز دوشنبه ۲۳ اردیبهشت بازپرس شعبه هفت اوین، با صدور قرار وثیقه، رای به آزادی اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و سه زندانی سیاسی دیگر امیرحسین محمدی فر، ساناز الله یاری، و امیر امیرقلی داده اما معاونت دادستانی اوین مانع از آزادی آنان شده است.
-------------------
هشت کارگر نیشکر هفت‌تپه احضار و یا بازداشت شدند
کانال تلگرامیسندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه از بازداشت و احضار هشت تن از کارگران این کارخانه طی روزهای گذشته خبر داد. براساس این گزارش؛ امید آزادی، صاحب ظهیری، ناصر نعامی و کیانی نژاد طی روزهای گذشته و پس از اعتصاب کارگران دستگیر و زندانی شدند. همچنین محمد خنیفر، فیصل ثعالبی، عادل سماعی و رستم کثیر نیز به مراجه امنیتی و قضایی احضار شدند اما هنوز خود به این نهادها مراجعه نکرده‌اند. به گزارش سندیکا، دور تازه اعتراضات کارگران پس از تاخیر دو ماهه در پرداخت دستمزد و همچنین بازگشت برخی از مدیران کارخانه که در جریان اعتراضات سال گذشته برکنار شدند، به محل کار است. در جریان اعتراضات سال گذشته کارگران این مجتمع تولیدی، اسماعیل بخشی دستگیر و شکنجه شد. او پس از آزادی موقت از زندان جزئیات شکنجه شدنش را افشاء کرد. به دنبال این افشاگری ماموران امنیتی بهمن ماه باردیگر او را به همراه سپیده قلیان، خبرنگار و فعال اجتماعی در استان خوزستان دستگیر کردند. این دو از زمان بازداشت در زندان نگهداری می‌شوند و در آستانه روز جهانی کارگر به زندان اوین منتقل شدند.
-------------------
۴۲۳ کارگر طی یکسال گذشته در تهران بر اثر حوادث کاری جان باختند
خبرگزاری رسمی دولت جمهوری اسلامی (ایرنا)، صبح یکشنبه ۲۲ مرداد به نقل از سازمان پزشکی قانونی، از افزایش ۵ درصدی شمار کارگران قربانی حوادث کار در تهران طی سال گذشته خبر داد. این سازمان شمار کارگران فوت شده بر اثر حوادث کار در سال ۱۳۹۷ که به پزشکی قانونی گزارش را ۴۲۳ تن اعلام کرد. ۴۱۹ تن از کارگران فوت شده مرد و ۵ تن نیز زن بودند. براساس گزارش‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کارگران ساختمانی بیشترین آمار حوادث کاری و جان باختن در محل کار را دارند. این وزارتخانه پیشتر مدعی شده بود که آمار تلفات ناشی از حوادث کار کاهش یافته است.
*****************
تجمع پرستاران دانشگاه علوم پزشکی مشهد در اعتراض به تعویق مطالبات
گروهی از پرستاران موسوم به «شرکتی» دانشگاه علوم پزشکی مشهد صبح روز پنجشنبه ۱۹ اردیبهشت در ساختمان اداری علوم پزشکی تجمع کرده و خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند. تجمع‌کنندگان که خبرگزاری دولتی ایلنا تعداد آنها را حدود ۲۰ تن اعلام کرده است گفته‌اند به نمایندگی از صدها تن همکارانشان در ساختمان اداری علوم پزشکی واقع در شهرک دانش و سلامت مشهد حاضر شده‌اند تا نسبت به عدم رسیدگی به مطالباتشان از جمله پرداخت حقوق فروردین ماه و کارانه معوقه، بی‌توجهی به عدم رضایت آنها از پیمانکار و عدم امنیت شغلی اعتراض کنند. یکی از مطالبات پرستاران نظرخواهی از آنان در باره به مناقصه گذاشتن خدمات دانشگاه است. آنها گفته‌اند شرکت «پیشگامان سلامت» که برنده مناقصه امسال است سال گذشته برخورد مناسبی با پرستاران نداشته اما دانشگاه علوم پزشکی توجهی به عدم رضایت پرسنل ندارد. حدود ۴۵۰ پرستار شرکتی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار دارند.
*****************
پنج سندیکای کارگری فرانسه در نامه به روحانی: بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر را آزاد کنید
پنج سندیکای کارگری فرانسه در نامهای خطاب به حسن روحانی رئیس جمهور حمله ماموران به شرکت کنندگان در تظاهرات ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر مقابل مجلس و دستگیری فعالان کارگری را محکوم کردند و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط دستگیرشدگان شدند.
کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیکِ کار (س اف دِ تِ)، کنفدراسیون عمومی کار (س ژِ تِ)، فدراسیون سندیکائی متحد (اِف اِس او – فرهنگیان)، اتحادیه سندیکائی برای همبستگی (سولیدر) و اتحادیه ملی سندیکاهای مستقل (اونسا) هفتم مه/ ۱۷ اردیبهشت با اشاره به بازداشت فعالان کارگری از جمله هفت اعضای سندیکای شرکت واحد و معلمان و نویسندگان خطاب به حسن روحانی نوشته‌اند:
«آقای رئیس جمهور، کشورشما کنوانسیون‌های بین‌المللی، از جمله کنوانسیون‌های سازمان جهانی کار مبنی بر احترام بر حقوق افراد را امضا کرده است. مزدبگیران ایران با بزرگداشت اول ماه مه، بهبود شرایط اقتصادی خود را که اخیرا وخیم تر شده است، در چارچوب یادشده، مطالبه می‌کنند. ما سازمان‌های سندیکائی فرانسه، با محکوم کردن قاطعانه اقدامات سرکوب، خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تظاهرکنندگان دستگیرشده هستیم. باید آزادی تردد آنها تضمین شود.»
اعضای سندیکای شرکت واحد روز ۱۱ اردیبهشت به همراه ده‌ها فعال کارگری و دانشجویی مقابل مجلس همراه با خشونت دستگیر و به زندان اوین منتقل شدند. از میان بیش از ۳۰ تن دستگیر شدگان آن تجمع تعدادی آزاد شده‌اند و تعدادی از جمله دو عضو سندیکای شرکت واحد، چند دانشجو و چهار عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران هنوز در زندان بسر می‌برند.
سه فعال کارگری دیگر پروین محمدی، هاله صفرزاده و علیرضا ثقفی نیز که روز ششم اردیبهشت در پارک جهان‌نما دستگیر شده بودند هنوز زندانی‌اند.
محد تقی فلاحی دبیر کل شورای هماهنگی کانون‌های صنفی معلمان هم که روز ۱۲ اردیبهشت در جریان تجمع معلمان به مناسبت روز معلم دستگیر شد، هنوز در بازداشت است.
*****************
چهار کارگر در دو حادثه جداگانه مصدوم شدند
دو کارگر نقاش در کاشان و دو کارگر نیشکر هفت تپه در حوادثی جداگانه مصدوم شدند. نقاشان کاشانی برای شهرداری کار می‌کردند و حین رنگ‌آمیزی یک مخزن آب به درون آن سقوط کرده و مصدوم شده‌اند. آتش نشانی کاشان اعلام کرده است روز سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت «دو کارگر ۲۲ و ۲۴ ساله در حال رنگ آمیزی داخل مخزن آب در ارتفاع ۴۴ متری زمین بودند که به علت بخار حلال تینر در محیط بسته دچار بیهوشی شدند.» این دو کارگر به بیمارستان منتقل شده‌اند. دو کارگر نیشکر هفت‌تپه هم در اثر انفجار دیگ بخار در کارخانه مصدوم شده‌اند. کانال‌های اطلاع‌رسانی کارگران نیشکر هفت تپه نوشته‌اند حادثه ساعت ۱۰ سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت روی داده است. کارگران ابتدا به درمانگاه هفت‌تپه منتقل، اما به‌علت کمبود امکانات پذیرش نشدند و با اتومبیل شخصی به بیمارستانی در اهواز منتقل شده‌اند.
*****************
رضا شهابی با قرار کفالت آزاد شد
رضا شهابی عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد بعد از ظهر روز سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت با قرار کفالت آزاد شد. او ۱۱ اردیبهشت در تجمع روز جهانی کارگر مقابل مجلس دستگیر شده بود، سندیکای کارگران شرکت واحد با اعلام خبر آزادی رضا شهابی افزوده است حسن سعیدی و سیدرسول طالب مقدم دو تن دیگر از اعضای این سندیکا همچنان دربند ۲۰۹ زندان اوین زندانی هستند. ناصر محرم‌زاده عضو دیگر سندیکای شرکت واحد روز گذشته آزاد شده بود. رضا شهابی و سه عضو دیگر سندیکای شرکت واحد به همراه ده‌ها فعال کارگری و دانشجویی دیگر روز ۱۱ اردیبهشت مقابل مجلس همراه با خشونت دستگیر شدند و به زندان اوین منتقل شدند. بسیاری از بازداشت شدگان آن تجمع از جمله چند دانشجو و چهار عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران هنوز در زندان بسر می‌برند.
*****************
اعتراض کارگران روغن‌نباتی قو به ادامه تعطیلی کارخانه
کارگران کارخانه قو دو ماه است که حقوقی نگرفته‌اند. آنها خواستار پرداخت حقوق معوقه خود و بازگشایی کارخانه هستند.
کارخانه روغن قو در سال ۹۶ که ۳۰۰ کارگر داشت، به دلیل مشکلات زیست‌محیطی تعطیل شد. قرار بود کارخانه به محل دیگری منتقل شود اما بخشی از کارگران بازنشسته و بخشی نیز اخراج شدند. کارگران باقیمانده بلاتکلیف به حال خود رها شده‌اند.
در آستانه دوسالگی توقف تولید در این کارخانه حدود ۹۰ کارگر آن به عدم بازگشایی آن اعتراض کرده‌اند.
کارگران گفته‌اند هنگام تعطیلی کارخانه به آنها گفته شده است که کارخانه با تمام تجهیزاتش به نقطه‌ی دیگری منتقل خواهد شد. اما در این میان به بهانه نوسازی تمام تجهیزات خطوط تولیدی فروخته شده و تنها سوله‌های خالی آن در جنوب تهران باقی مانده است.
ایلنا به نقل از کارگران روغن قو نوشته است آنها به نهاهای صنفی و دولتی استان تهران مراجعه کرده‌اند اما تا کنون نتیجه‌ای نگرفته‌اند.
کارگران گفته‌اند خود و همکاران بیکار‌شده‌شان در وضعیت معیشتی نامناسبی به سر می‌برند و خواستار دخالت دولت برای بازگشایی کارخانه شده‌اند.
*****************
شش تن از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر در تهران به صورت موقت از زندان آزاد شدند
به گزارش منابع خبری شامگاه یکشنبه ۱۵ اردیبهشت پنج تن دیگر از بازداشت شدگان تجمع روز جهانی کارگر در تهران با قرار کفالت و به صورت موقت از زندان آزاد شدند. هادی سلیمانی عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران، وحید فریدونی، نیما ویژه، ناصر محرم‌زاده و قاسم خالویی که ۱۱ اردیبهشت در تجمع مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی به همراه شمار دیگری از فعالان کارگری و دانشجویی دستگیر شده بودند، شامگاه امروز به صورت موقت از زندان آزاد شدند. علاوه بر این، مرضیه امیری، روزنامه‌نگار و دانشجوی دانشکده علوم اجتماعی تهران هم که در همان روز پس از پیگیری وضعیت بازداشت شدگان دستگیر شده بود، به صورت موقت و به قید وثیقه از زندان آزاد شد. شنبه ۱۴ اردیبهشت نیز ۱۴ تن دیگر از بازداشت شدگان تجمع روز جهانی کارگر به صورت موقت آزاد شده بودند. شمار دقیق بازداشت شدگان آن روز تا به حال مشخص نشده است اما منابع خبری از بازداشت ۳۵ تن از فعالان کارگری خبر داده‌اند.
*****************
کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن تهران در اعتراض اعتصاب کردند
به گزارش کانال تلگرامی «کارگران و کارکنان نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن»، کارگران ناحیه تهران شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی صبح یکشنبه ۱۵ اردیبهشت دست از کار کشیدند. این کارگران در ایستگاه‌های اسلامشهر، رباط کریم و فرودگاه تهران در اعتراض به دو ماه دستمزد معوق در محل کار تحصن کردند. پیش از این هم کارگران راه‌آهن در استان سمنان در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزدهایشان اعتصاب کردند. کارگران ایستگاه شاهرود گفته‌اند که هنوز دستمزد اسفند ماه سال گذشته را دریافت نکرده‌اند و کارفرما حق بیمه دو ماه سال گذشته و دو ماه نخست امسال را واریز نکرده است. کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن تحت قرارداد شرکت پیمانکاری ایران تراورس با قراردادهای موقت اشتغال دارند.
*****************
موج دوم اخراج گروهی کارگران از شرکت لوله سازی ماهشهر
شرکت لوله‌سازی ماهشهر (سدید)، واقع در سایت یک منطقه ویژه پتروشیمی این شهرستان، ۸۷ تن از کارگران این مجتمع را بدون هیچ توضیحی اخراج کرد. پایگاه خبری «عصر جنوب» نوشته است که در اطلاعیه شرکت درباره علت بیکارسازی این کارگران علتی ذکر نشده بلکه تنها اسامی آنان برای تصفیه حساب منتشر شده است. اخراج ۸۷ تن از شرکت لوله سازی ماهشهر (سدید) در حالی صورت می‌گیرد که این شرکت زمستان سال گذشته ۱۰۸ تن از کارگران را اخراج کرده بود و با پادرمیانی فرماندار ماهشهر ناگزیر شد آنان را به کار بازگرداند. از قرار معلوم، این شرکت با مشکلاتی روبروست. ستاد ملی تسهیل صنعت در دیماه گذشته در جلسه‌ای تصمیم گرفت که مشکلات این واحد با همکاری وزارت صنعت، بانک مرکزی و بانک تجارت حل شود. در همین جلسه تصویب شده بود که این شرکت حق «تعدیل نیرو» ندارد.
*****************
انتقال همه بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر به زندان اوین
برپایه اخبار منتشر شده از سوی سندیکای شرکت واحد، تمامی بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر از جمله رضا شهابی و حسن سعیدی از اعضای هیأت مدیره این سندیکا، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت از وزرا به دادسرای زندان اوین منتقل شده‌اند. برخی از گزارش‌های تاییدنشده از آزادی چهارنفر از دستگیرشدگان و صدور قرار کفالت در مورد سه تن از آنها خبر داده‌اند.
خبر انتقال بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر به زندان اوین براساس گزارش خانواده‌های کارگران و دانشجویان بازداشتی منتشر شده است. به گفته آنها، مسئولان دادسرا تاکنون پاسخی به خانواده‌های بازداشت‌شدگان نداده‌اند. آنها همچنان مقابل زندان اوین منتظر پاسخی از سوی دادسرای اوین هستند. این تجمع امروز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت هم ادامه یافته است.
مقامات امنیتی از اطلاع‌رسانی به خانواده‌ها در مورد وضعیت بازداشتی‌ها خودداری می‌کنند و این به نگرانی خانواده‌ها دامن زده است.
شماری از بازداشت‌شدگان به مصرف داروهای ویژه نیاز دارند، برخی دچار بیماری‌های خاص هستند اما مسئولان دادسرا پاسخگو نیستند و گزارشها حاکی از آن است که جو متشنجی در برابر زندان اوین ایجاد شده است.
تجمع روز جهانی کارگر صبح چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت مقابل مجلس شورای اسلامی با فراخوان قبلی تشکلهای مستقل کارگری و اعلام پشتیبانی تشکلهای دانشجویی و بازنشستگان برگزار شد. به همین مناسبت صدها تن از کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار مردم مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تجمع کردند. به گزارش سندیکای شرکت واحد، نیروهای امنیتی و انتظامی کمی پس از آغاز تجمع با خشونت زیادی به شرکت‌کنندگان هجوم برده و شماری از فعالان کارگری و دانشجویی را دستگیر کردند. براساس گزارشها رضا شهابی، حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصرمحرمزاده، محمدعلی اصلاغی، سید رسول طالب مقدم، اسدلله سلیمانی، خانم شیری که از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، کیوان صمیمی از اعضای کانون نویسندگان و کامیار فکور، مرداس طاهری، سلیمانی‌نژاد، عباس شمس، هادی سلیمانی، سیدمهدی عظیمی ، ماهان صالحی، قاسم خالویی ، داودرفیعی و اسدلله سلیمانی، از جمله بازداشت‌شدگان هستند.
برخی از گزارشها از آزادی چهار نفر از دستگیرشدگان خبر داده‌اند که اسامی آنها هنوز اعلام نشده است.
تظاهرات روز جهانی کارگر در اعتراض به تعیین دستمزد زیر خط فقر، گرانی و تورم افسارگسیخته، ممانعت از ایجاد سندیکا و دیگر تشکلهای مستقل کارگری، خصوصی‌سازی و پولی‌سازی آموزش و پرورش، قراردادهای سفید امضاء، تبعیض و نابرابری حقوق زن و مرد، افزایش بی‌رویه کودکان کار، بازداشت یا زندانی کردن کارگران و معلمان و دیگر فعالان صنفی برگزار شده بود.
مقامات و مسئولان جمهوری اسلامی با بی‌اعتنایی به مطالبات فوق، به جای پاسخگویی به اعتراضات کارگران در روزهای گذشته به مناسبت هفته موسوم به «هفته کارگر» از یک سو با وعده و وعید و از سوی دیگر با ابراز نگرانی از گسترش اعتراضات خیابانی کارگران آنها را تهدید کرده‌اند. روز سه‌شنبه دهم اردیبهشت نیز حسن روحانی رئیس‌جمهور از کارگران خواست بیشتر کار کنند.
*****************
تجمع سراسری معلمان ایران: بازداشت چندین معلم در تهران
در روز معلم، در چندین شهر ایران معلمان در مقابل ادارات آموزش و پرورش دست به تجمع اعتراضی زدند. آنها همچنان پیگیر خواسته‌های خود هستند. مأموران امنیتی در تهران چند نفر از فعالان فرهنگی را بازداشت کردند.
تجمع معلمان شاغل و بازنشسته مقابل ادارات آموزش و پرورش، با فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، همزمان ساعت ۱۰ صبح پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت، مصادف با روز معلم، آغاز شد.
معلمان و فرهنگیان بازنشسته در استان‌های یزد، تهران، همدان، مازندران، خراسان رضوی، خراسان جنوبی، کرمانشاه، اصفهان، کردستان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، البرز، گیلان و… در شهرهایی همچون تبریز، ارومیه، کرمانشاه، مشهد، سنندج، اردبیل، قزوین، همدان، ساری، دیواندره، کرج، مریوان، جوانرود، مهاباد، کامیاران، کوهدشت لرستان، ملارد، اسلام‌آباد، نورآباد ممسنی، بوکان، الیگودرز و… دست به تجمع اعتراضی زدند.
در تهران حضور پررنگ نیروهای لباس شخصی محسوس بود. مأموران ضمن عکس‌گرفتن از تجمع کنندگان، مانع عکسبرداری از تجمع می‌شدند.
براساس خبرهایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، رسول بداقی، محمد فلاحی و مجتبی قریشیان، سه نفر از معلمان پس از پایان تجمع معلمان در تهران بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
گفته می‌شود که شمار بازداشت‌شدگان بیشتر است. شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران اعلام کرده که سه نفر از زنان بازنشسته فرهنگی که بازداشت شده بودند آزاد شده‌اند و از وضعیت بقیه خبری در دست نیست.
روز گذشته، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت نیز نیروهای امنیتی و انتظامی به صدها تن از کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار مردم که به مناسبت روز جهانی کارگر مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تجمع کرده بودند هجوم بردند و بیش از ۳۰ نفر از شرکت‌کنندگان در این گردهمایی را دستگیر کردند.
معلمان روز پنجشنبه با در دست داشتن پلاکاردهایی، خواسته‌ها و مطالبات خود را مطرح کردند. مهمترین این خواسته‌ها، بهبود سطح معیشت معلمان شاغل و بازنشسته، لغو خصوصی‌سازی و ارائه آموزش رایگان کیفی به همه دانش‌آموزان، اجرای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، پرداخت مطالبات آموزش و پرورش توسط دولت، اصلاح وضعیت بیمه خدمات درمانی فرهنگیان، آزادی تشکل‌یابی و آزادی معلمان زندانی بود.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران تاکید کرده است که «در صورتی که مطالبات فرهنگیان مورد توجه نهادهای مرتبط قرار نگیرد حق اعتراض برای فرهنگیان محفوظ است و شورا در راستای تحقق مطالبات کاملاً قانونی و طبیعی به تلاش‌های خود ادامه خواهد داد».
این نخستین بار نیست که معلمان ایران دست به تجمع اعتراضی می‌زنند. آنها برای دستیابی به خواسته‌های خود در سال گذشته سه دور دست به اعتصاب زدند. آخرین و سومین دور اعتصاب معلمان از صبح ۱۲ اسفند تا بعد از ظهر ۱۴ اسفند ۹۷ برگزار شد. معلمان پیش از آن نیز در مهر و آبان در محل کار تحصن کرده بودند.
معلمان مدارس خارج از کشور نیز که در سال گذشته سه بار دست به تجمع اعتراضی زده بودند، در ادامه اعتراض‌ها نسبت به تعویق مطالباتشان، دوم اردیبهشت جاری در تهران تجمع کردند و خواستار استعفای وزیر آموزش و پرورش شدند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی روز گذشته، چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت در دیدار با جمعی از معلمان اشاره کوتاه و تلویحی به اعتراضات ماه‌های اخیر معلمان کرد و گفت: «برخی عناصر سیاسی یا بیگانگان از مسائل معیشتی معلمان سوء استفاده می‌کنند.» او سپس به‌شکل کلی راه حل مشکلات معلمان را چنین بیان کرد: «قطع نظر از این سوءاستفاده، باید درباره درآمد معلمان به‌گونه‌ای عمل کرد که عزت نفس آنان حفظ شود.»
محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش ایران در آبان‌ماه گذشته درباره اعتصاب سراسری معلمان ایران گفته بود: «اینکه همکاران ما به دلیل اعتراض به وضع موجود در کلاس‌های درس حاضر نشوند و کلاس‌ها تشکیل نشود، کار درست و پسندیده‌ای نیست، زیرا بالاخره در این میان حق و حقوق دانش‌آموزان از بین می‌رود.»
*****************
دورنماهای جنبش کارگری در ایران ــ فعالان چه می‌گویند؟
یکم ماه مه در حالی فرا رسیده که اعتراض‌های کارگران و کارمندان و بازنشستگان در دو سال اخیر شدت و بروز بیشتری یافته است. اعتصاب‌های فراگیر معلمان و رانندگان خودروهای سنگین در مقیاسی کشوری سازماندهی شد. کارگران صنایع مختلف در سرتاسر کشور اعتصاب‌ها و اعتراض‌های محلی برپا کردند. زنان و دانشجویان، بیکاران و کارگران غیرثابت و فری‌لنس‌ها همگی به این مجموعه کثیر و گوناگون اعتراض‌ها افزوده شدند. به علاوه، فرم‌های جدیدی از بیان اعتراض و سازماندهی مبارزه شکل گرفت: از پرفورمنس‌های اعتراضی تا سندیکاهای مستقل دموکراتیک.
به همین دلیل، به مناسبت روز جهانی کارگر به سراغ فعالان و ناظران چپ‌گرا رفتیم و از آنها پرسیدیم: «آیا جنبش کارگری _ اگر با وجود چنین چیزی در اکنون ایران موافق هستید _ می‌تواند تغییری در افق سیاسی آینده ایران ایجاد کند و تاثیری ملموس و واقعی بر جای بگذارد؟ اگر آری، چرا؟ و اگر نه، چه مشکلات و موانعی بر سر راه آن قرار دارد؟»
برای مطالعه متن کامل
اینجا کلیک کنید.
دو تن از اعضای خانواده‌های بازداشت‌شدگان تظاهرات روز جهانی کارگر دستگیر شدند
دو تن از اعضای خانواده‌های بازداشت‌شدگان تظاهرات روز جهانی کارگر دستگیر شدند. در تظاهرات صبح چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت مقابل مجلس شورای اسلامی که با فراخوان تشکلهای مستقل کارگری، بازنشستگان و دانشجویان برگزار شده بود، نیروهای امنیتی و انتظامی بیش از ۲۰ تن را دستگیر، و به بازداشتگاه ارگ منتقل کردند. تعداد زیادی از کارگران و خانواده بازداشتی‌ها به مقابل بازداشتگاه ارگ مراجعه کرده‌اند. به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، نیروهای امنیتی به خانواده‌های دستگیرشدگان یورش بردند و دو تن از آنها به نامهای مرضیه امیری و سمیرا امیری بازداشت شده‌اند. به گزارش «کانال خبری سندیکای مستقل شرکت واحد اتوبوس‌رانی»، اسامی بازداشت شدگان صبح امروز در تظاهرات مقابل مجلس از این قرار است: رضا شهابی، حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصرمحرمزاده، محمدعلی اصلاغی، سید رسول طالب مقدم، اسدلله سلیمانی، خانم شیری از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، کیوان صمیمی از اعضای کانون نویسندگان، کامیار فکور، مرداس طاهری، سلیمانی نژاد، عباس شمس، هادی سلیمانی، سیدمهدی عظیمی ، ماهان صالحی، قاسم خالویی، داود رفیعی و اسدلله سلیمانی.
*****************
یورش نیروهای امنیتی و انتظامی به تجمع روز جهانی کارگر مقابل مجلس
نیروهای امنیتی و انتظامی صبح چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت به صدها تن از کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار مردم که به مناسبت روز جهانی کارگر مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تجمع کرده بودند هجوم بردند و تعدادی از شرکت‌کنندگان در این گردهمایی را دستگیر کردند. بازداشتی‌ها به مقر دادستانی در میدان ارک منتقل شده‌اند.
تجمع روز جهانی کارگر مقابل مجلس شورای اسلامی با فراخوان قبلی تشکلهای مستقل کارگری و اعلام پشتیبانی تشکلهای دانشجویی و بازنشستگان برگزار شد. به گزارش سندیکای شرکت واحد نیروهای امنیتی و انتظامی کمی پس از آغاز تجمع به شرکت‌کنندگان هجوم برده و تعدادی از فعالان کارگری و دانشجویی را دستگیر کرده‌اند. اسامی رضا شهابی و حسن سعیدی از اعضای هیأت مدیره سندیکای شرکت واحد در میان دستگیرشدگان است.
بنا بر گزارشها، نیروهای امنیتی و انتظامی با خشونت زیادی به تظاهرکنندگان حمله کرده‌اند. جمعیت با سر دادن شعار “ولش کن ولش کن” تلاش کردند مانع دستگیری فعالان شوند. در مرحله بعدی دوباره مأموران لباس شخصی و نیروی انتظامی با حمله به دختران و پسران دانشجو سعی در بر هم زدن تجمع داشتند.
جمعیت با شعار «اعتصاب، تجمع، تشکل حق مسلم ماست» مقاومت کردند اما مأموران مجدداً به آنها هجوم بردند و کارگران و دانشجویان و بازنشستگان را کتک زدند. گفته می شود تاکنون حدود ۲۰ نفر از کارگران شرکت واحد، بازنشستگان و دانشجوبان دستگیر شده‌اند.
اسامی بازداشت شدگان به شرح زیر است:
رضا شهابی، حسن سعیدی، وحید فریدونی، ناصرمحرمزاده، محمدعلی اصلاغی، سید رسول طالب مقدم، اسدلله سلیمانی، خانم شیری که از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، کیوان صمیمی از اعضای کانون نویسندگان و کامیار فکور، مرداس طاهری، سلیمانی نژاد، عباس شمس، هادی سلیمانی، سیدمهدی عظیمی ، ماهان صالحی، قاسم خالویی ، داودرفیعی و اسدلله سلیمانی،
تظاهرکنندگان پارچه‌نوشته‌هایی حاوی مطالباتشان در دست داشتند و شعار می‌دادند:
کارگر معلم دانشجو، اتحاد اتحاد آغاز شد.
درد ما درد شماست، مردم به ما ملحق شوید
گرانی تورم، بلای جان مردم
دولت خیانت می‌کند، مجلس حمایت می‌کند
نان، کار، آزادی، حق مسلم ماست
دزدی‌های نجومی، فلاکت عمومی
امروز شوراهای اسلامی کار تشکلهای مورد تائید دولت نیز تجمعی مقابل خانه کارگر برگزار کردند.
گزارشی نیز حاکی از برگزاری یک مراسم از سوی توسط انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان است.
در شوش، کارگران نیشکر هفت‌تپه مقابل اداره فرمانداری این شهر تجمع کرده‌اند.
تظاهرات امروز مقابل مجلس در گرامیداشت روز جهانی کارگر (۱۱ اردیبهشت ۹۸) و در اعتراض به تعیین دستمزد زیر خط فقر، گرانی و تورم افسارگسیخته، ممانعت از ایجاد سندیکا و دیگر تشکلهای مستقل کارگری، خصوصی سازی و پولی سازی آموزش و پرورش، قراردادهای سفید امضاء، تبعیض و نابرابری حقوق زن و مرد، افزایش بی‌رویه کودکان کار، بازداشت یا زندانی کردن کارگران و معلمان و دیگر فعالین صنفی برگزار شد.
در مقابل این مطالبات، مسئولان جمهوری اسلامی به جای پاسخگویی به اعتراضات کارگران در روزهای گذشته به مناسبت هفته موسوم به «هفته کارگر» از یک سو با وعده و وعید و از سوی دیگر با ابراز نگرانی از گسترش اعتراضات خیابانی کارگران به تهدید آنها پرداخته‌اند. روز سه‌شنبه دهم اردیبهشت هم حسن روحانی رئیس‌جمهور از کارگران خواست بیشتر کار کنند.
گزارشی نیز حاکی از برگزاری یک مراسم از سوی توسط انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان است.
در شوش، کارگران نیشکر هفت‌تپه مقابل اداره فرمانداری این شهر تجمع کرده‌اند.
تظاهرات امروز مقابل مجلس در گرامیداشت روز جهانی کارگر (۱۱ اردیبهشت ۹۸) و در اعتراض به تعیین دستمزد زیر خط فقر، گرانی و تورم افسارگسیخته، ممانعت از ایجاد سندیکا و دیگر تشکلهای مستقل کارگری، خصوصی سازی و پولی سازی آموزش و پرورش، قراردادهای سفید امضاء، تبعیض و نابرابری حقوق زن و مرد، افزایش بی‌رویه کودکان کار، بازداشت یا زندانی کردن کارگران و معلمان و دیگر فعالین صنفی برگزار شد.
در مقابل این مطالبات، مسئولان جمهوری اسلامی به جای پاسخگویی به اعتراضات کارگران در روزهای گذشته به مناسبت هفته موسوم به «هفته کارگر» از یک سو با وعده و وعید و از سوی دیگر با ابراز نگرانی از گسترش اعتراضات خیابانی کارگران به تهدید آنها پرداخته‌اند. روز سه‌شنبه دهم اردیبهشت هم حسن روحانی رئیس‌جمهور از کارگران خواست بیشتر کار کنند.
*****************
نعیمه دوستدار: رنج مضاعف زن کارگر بودن
بر اساس گزارش خبرگزاری رسمی ایرنا در روز ۸ اردیبهشت ۹۸، ۶۵.۹ درصد از کل جمعیت بیکاران کشور را زنان تشکیل می‌دهند و بنا به تحقیقات منتشر شده از سوی ارگان‌های رسمی دولت در سال ۱۳۹۶، زنان ۸۰ درصد شاغلان بدون بیمه را به خود اختصاص داده‌اند. خلاصه مساله این است: زنان یا بیکارند، یا بدون بیمه شاغل‌اند.
در سال ۷۵، ۵۷.۹ درصد زنان شاغل در بخش خصوصی و ۴۱.۸ درصد در بخش عمومی مشغول به کار بوده‌اند، اما در سال ۹۴، ۷۴.۲ درصد زنان شاغل در بخش خصوصی و ۲۵.۸ درصد در بخش عمومی فعالیت داشته‌اند، این یعنی سهم مشاغل عمومی و دولتی در بازار کار به کمتر از ۱۷ درصد کاهش یافته و حضور زنان در مشاغل عمومی و دولتی روندی رو به کاهش داشته است. براساس آمارها نیروی کار در سال ۹۷، سهم بیکاری زنان جوان ۱۵-۲۹ ساله ۴۰.۴ درصد یعنی دوبرابر مردان بوده است.
در میان آمار کوچک زنان شاغل، بخشی کارگر هستند. پنج درصد از کل کارگران ایران زن هستند اما واقعیت این است که تعداد کارگران زن بسیار بیشتر از این است. آنها در آمارهای رسمی جایی ندارند چون اغلب در بخش‌های غیر رسمی کار می‌کنند و شمرده نمی‌شوند. آنها بدون هیچگونه نظارت و حمایتی در مشاغل خانگی به تولید یا امور بسته‌بندی مشغول هستند.
بر اساس قانون کار، کارگاه‌های کوچک با کارگران کمتر از ده نفر، از مقرارات قانون کار مسثتنی هستند و چنان که گزارش‌های موجود نشان می‌دهند اغلب شاغلان این کارگاه‌ها زن هستند.
این زنان بدون هیچگونه حق بیمه درمانی، بیمه بازنشستگی، مرخصی سالانه، مرخصی زایمان، با کار طاقت فرسا و ساعات کار طولانی و دستمزد اندک و بدون هیچ نظارتی در رعایت ایمنی کار و بهداشت محیط، مشغول به کارند.
اما آن پنج درصدی که در آمارهای رسمی آمده‌اند هم از حقوق اولیه قانونی خود بهره‌مند نیستند. قانون کار به باور خود امتیازاتی برای آنها در نظر گرفته که در عمل کارفرماها را از استخدام آنها منصرف می‌کند. زنان اولین قربانیان هر بحران اقتصادی هستند و هرگاه برنامه اخراج یا تعدیل نیرو پیاده سازی می شود، زنان در صف اول قرار دارند و بسیاری از کارفرمایان معتقدند که زنان در صورت ازدواج و بارداری بهره وری کمتری دارند و با وجود تجربه و مهارت لازم، کنار گذاشته می شوند.
قانون مرخصی زایمان، حق شیردهی، و قانون ایجاد شیرخوارگاه و مهدکودک در محیط‌های کاری، باعث شده که کارفرماها از اساس قید استخدام زنان را بزنند. ترجیح آنها این است که زن استخدام نشود تا مجبور به دادان مرخصی زایمان و تاسیس مهدکودک نشوند. اگر کارفرمایی استخدام زنان را بپذیرد، ممکن است از آنها بخواهد که قراردادی را امضا کنند که تا پایان آن زن حق باردار شدن نداشته باشد.
کاهش اجباری ساعات کار، بازنشستگی پیش از موعد و دورکاری هم از قوانین دیگری است که جلوی استخدام زنان را می‌گیرد و آنها را در شرایط نابرابری قرار می‌دهد که بر اساس آن، مردان امکان رشد و پیشرفت بیشتری در محل کار پیدا می‌کنند.
به همه اینها حقوق و و دستمزد پایین‌تر را هم باید افزود؛ آنها نسبت به مردان حقوق و مزایای کمتری می‌گیرند. بر اساس گزارش‌هایی که از ایران می‌رسد، زنان حتی مجبورند با حقوق‌های ۵۰۰ هزار تومانی بدون بیمه و قرارداد کار کنند.
بند ۹ اصل سوم قانون اساسی بر تساوی حقوق زنان و مردان تاکید دارد و دولت موظف به رفع این تبعیض‌هاست، اما برخی کارفرماها برای اینکه زیر بار تعهدات قانون کار، حقوق زنان متاهل همچون حق عائله مندی و دیگر موارد نروند، تنها زنان مجرد را استخدام می‌کنند.
دستمزد به مراتب ناچیز آنها نسبت به همتایان مرد با وجود کار یکسان حتی بیشتر، رده های پایین شغلی با وجود داشتن شایستگی، دانش و تخصص‌های لازم و نبود امنیت شغلی، از مهمترین معضلات زنان کارگر است.
در همین زمینه، سمیه گلپور، رئیس کمیته زنان کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران اعلام کرده: «اخذ چک و سفته در کارگاه‌های غیررسمی توسط کارفرما و ترس ازبین رفتن فرصت‌های شغلی یکی از دغدغه‌های زنان کارگر است. مزد پایین، ساعت کار طولانی در واحدهای کوچک و برخی واحدهای بزرگ از مشکلات زنان کارگر است و زنان با وجود اطلاع در برابر این موارد کوتاه می‌آیند.»
سمیه گلپور همچنین گفته زنان در روستاها و شهرهای کوچک به عنوان نیروی کار ارزان و بدون قرارداد حقوقی در خیلی از جاها دیده نمی‌شوند.
او گفته: «باید نظارت کار بر محیط‌های کارگری زنان بیشتر شود تا در نتیجه آن برخی شیوه‌های غلط در این حوزه اصلاح شود.»
حق تشکل کارگری مستقل
تشکلهای مستقل زنان کارگر در جنبش زنان و کارگری می‌تواند باعث تعمیق و پیگیری مستمرتر خواست‌های مبتنی بر جنسیت زمینه را برای تداوم و تعمیق و همه جانبه کردن مبارزه زنان کارگر برای حقوق برابر فراهم کند. تشکل‌هایی مستقل زنان کارگر باید خودجوش و غیر دولتی باشد؛امری که تاکنون اتفاق نبفتاده است.
٧٠٠ تا ٨٠٠ انجمن صنفی کارگری با بیش از ۶ تا ٧ میلیون عضو در ایران فعالیت دارند که نیمی از آنها را زنان کارگر تشکیل می‌دهد. ضمن اینکه در استقلال این تشکل‌ها تردید وجود دارد، هیچ تشکلی نیست که به طور خاص به مسایل زنان کارگر بپردازد. ئیس کمیته زنان کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران، هدف انجمن‌های صنفی را افزایش رویه مطالبه‌گری برای احقاق حقوق، اصلاح قانون کار، گسترش حوزه مالی کارگران و بهبود معیشت زنان عنوان کرد.ه است.
ضعف آگاهی کارگران از حقوقی خود و اینکه حتی اگر حقوق خود را بشناسند، پیگیر آن نیستند، باعث می‌شود که به سادگی از حقوق خود بگزدند.
کارفرمایان هم شناخت درستی از فعالیت زنان کارگر و تاثیر آنها در رشد بهره وری ندارند و مدیریت منابع را به سمتی نمی‌برند که ارزش این کارگران لحاظ شود.
سمیه گلپور، مشکلات کارگران زن را پایین بودن سواد حقوق اجتماعی در احقاق حقوق حقه خود در تنظیم قراردادها می‌داند و این در حاالی است که ایجاد و حمایت از تشکلهای کارگری زنان از سوی دولت حمایت نمی‌شود و در کانون عالی انجمن های صنفی کارگری که یک دهه از عمر آن می‌گذرد، تشکل زنان کارگر وجود ندارد.
پیشنهاد او، ارائه تسهیلات به کارفرمایان مانند پرداخت یارانه و معافیت مالیاتی است تا جاذبه ای برای استخدام زنان ایجاد شود.
تبعیض مضاعف، رنج مضاعف
خانواده‌های کارگری اغلب همه کارگرند و اگر مردی فعال کارگری باشد زندگی کارگری آنها به مر اتب دشوارتر از زندگی کارگران دیگر است. همسران فعالان کارگری که زیر فشارهای امنیتی قرار دارند و در زندانند یا پس از زندان با حکم اخراج مواجه شده‌اند، شرایط بسیار دشواری را از نظر معیشتی تحمل می‌کنند و علاوه بر اینکه مسئولیت تامین مخارج زندگی به تنهایی بر دوش آنهاست، باید فشارهای ناشی از پیگیری پرونده‌های قضایی را هم تحمل کنند.
غیر از این گروه‌ها، کارگران زن دیگری هم هستند که حتی شرایط حداقلی کارگران کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر را هم ندارند. آنها زنانی هستند که در خانه‌های خود با کارهای خانگی مانند قالی‌بافی یا تهیه مواد غذایی و … امرار معاش می‌کنند یا برای خدمات نظافتی و خدمتکاری در خانه‌های دیگران به کارگری مشغول‌اند. برای این زنان هیچ گونه امکان بیمه، مرخصی یا مزایا وجود ندارد و با کمترین دستمزد باید سنگین‌ترین کارها را انجام دهند. رنج مضاعف زن کارگر بودن.
*****************
بزرگترین اتحادیه کارگری هلند خواستار آزادی اسماعیل بخشی و سپیده قلیان شد
بزرگترین اتحادیه کارگری هلند اِف اِن ف (FNV) در نامهای خطاب به حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط اسماعیل بخشی و سپیده قلیان شد.
هان بوسکِر دبیر کل اِف اِن ف در نامهای به تاریخ ۳۰ آوریل / ۱۰ اردیبهشت خطاب به روحانی نوشته است: «به نمایندگی ازبزرگترین تشکل کارگری هلند با یک میلیون عضو نگرانی خود را از نقض حقوق کار در ایران بطور خاص پرونده اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دو فعال کارگری اعلام می‌کند. آنها ۲۰ ژانویه / ۳۰ دی با خشونت بسیار از سوی مقام‌های امنیتی خوزستان مجدداً دستگیر شده‌اند، چرا که از اعمال شکنجه در طول بازداشت خود در زندان سخن گفته بودند و از زمان دستگیری بدون امکان دسترسی به وکیلشان در بازداشت به سر می‌برند.»
دبیر کل اِف اِن ف خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط اسماعیل بخشی و سپیده قلیان، رسیدگی به مساله شکنجه آنان در زندان، تضمین حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و عضویت در آنها شده است که جزو معیارهای سازمان جهانی کار است و دولت ایران نیز ملزم به اجرای آن.
او همچنین از دولت ایران خواسته است معاهده‌های ۹۸ و ۸۷ سازمان جهانی کار مربوط به آزادی تشکل و قراردادهای دسته جمعی کار را به تصویب برساند.
اسماعیل بخشی و سپیده قلیان در روزهای اخیر به همراه چند فعال کارگری دیگر از زندان اهواز به زندان اوین منتقل شده‌اند تا بدون حضور وکلای‌شان محاکمه شوند.
*****************
انتقال بخشی، قلیان و امیرقلی به زندان اوین - دادگاه آنها بدون حضور وکیل برگزار می‌شود
اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و امیر امیرقلی از زندان شیبان اهواز به زندان اوین در تهران منتقل شده‌اند. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه با اعلام این خبر افزوده که انتقال آنها به منظور برگزاری جلسه دادسرای متهمان صورت گرفته است. این جلسه قرار است در شعبه ۷ بازپرسی دادگاه اوین بدون حضور وکیل برگزار شود. اسماعیل بخشی نماینده کارگران نیشکر هفت‌تپه، و سپیده قلیان دانشجو و فعال کارگری ابتدا ۲۷ آبان همزمان با چهاردهمین روز اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه بازداشت و چند روز بعد آزاد شدند. در پی افشای شکنجه اسماعیل بخشی این دو در چهارم دی و ۳۰ دی سال گذشته مجددا دستگیر و به زندان شیبان اهواز منتقل شدند. امیر امیرقلی نویسنده و فعال سیاسی عضو تحریریه نشریه چپ‌گرای «گام» است که ۲۴ دی در بابلسر بازداشت شد. امیرحسین محمدی‌فر و ساناز الله‌یاری اعضای دیگر تحریریه این نشریه ۱۹ دی ماه دستگیر شده بودند. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه نوشته است بازپرسی شعبه ۷ با حضور وکیلان اسماعیل بخشی و سپیده قلیان مخالفت کرده است.
*****************
پرونده ویژه
از رنج و رزم کارگران ایران
دوسیه‌ای به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر: حاوی مصاحبه، تحلیل، خبرنامه
کارگران سال سختی را پشت سر نهاده‌اند و سال سخت‌تری را پیش رو دارند. دوره اخیر دوره مبارزه بوده است برای گرفتن همان مزد ناچیزی که پرداختش ماه‌ها به تعویق می‌افتد و برای حفظ فرصت شغلی، و برای تشکل‌یابی تا مبارزه متحدانه میسر شود. هر چه پیش می‌آییم فشار فلاکت عمومی، فشاری که عمدتا بر زحمتکشان و محرومان وارد می‌شود، بیشتر و بیشتر می‌شود. دیگر حتا احیا کردن نیروی کار، آن هم با حداقل کیفیت، مشکل شده است. سفره‌ها تهی می‌شوند.
حکومت در ماه‌های اخیر پیگرد و سرکوب فعالان کارگری را شدت بخشیده است. هدف آن به کنترل درآوردن حرکت‌های اعتراضی در میان بخشی از محرومان است که از توان و امکان تشکل‌یابی بیشتری برخوردارند.
از یک طرف فشار پلیسی از طرف دیگر تشدید فلاکت عمومی: اینها در ترکیب با هم در برابر جنبش کارگری قرار گرفته‌اند. پرسش ماه‌های پیش رو شیوه رویارویی با این فشار دوگانه است.
بازخوانی خبرها
اینجا کلیک کنید.
*****************
در آستانه روز کارگر و روز معلم، دو فعال کارگری و یک فعال صنفی معلمان احضار شدند
در آستانه ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر و ۱۲ اردیبهشت روز معلم، غالب حسینی و مظفر صالح‌نیا دو فعال کارگری در سنندج و اصغر امیرزادگانی فعال صنفی معلمان در فیروزاباد توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی احضار شدند. تشکلهای صنفی معلمان برای برگزاری تجمع سراسری در روز معلم فراخوان داده‌اند. بنا بر این فراخوان، فرهنگیان در روز معلم برای طرح مطالبات خود مقابل ادارات آموزش و پرورش تجمع خواهند کرد. اصغر امیرزادگانی فعال صنفی معلمان فیروز آباد با دریافت ابلاغیه دادستانی این شهر مجددا احضار و از او خواسته شده است در محل دادسرا خود را به پلیس اطلاعات و امنیت معرفی کند. بنا بر اطلاع کانال تلگرامی معلمان عدالت‌خواه، امیرزادگانی پیشتر با شکایت دادستانی مبنی بر «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب با مصداق حمایت از معلمان بازداشت‌شده در فضای مجازی» به دادستانی دادسرای عمومی و انقلاب فیروزآباد احضار شده بود. او پس از حضور در دادسرای عمومی با قرار کفالت آزاد شده بود. او مهر سال گذشته نیز به اتهام «ارسال عکس و ویدئو به رسانه‌های خارج از کشور» به مدت دو روز بازداشت و سپس آزاد شده بود. به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، غالب حسینی از اعضای کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری و مظفر صالح نیا عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران نیز از طریق تلفن به حراست سپاه پاسداران و اطلاعات نیروی انتظامی سنندج احضار شده‌اند.
*****************
۱۱ کارگر معدن زغال‌سنگ سوادکود به علت آتش‌سوزی مسموم شدند
به گفته زکریا اشک‌پور، رئیس مرکز فوریت‌های پزشکی مازنداران آتش‌سوزی در معدن زغال سنگ کارسنگ سوادکوه واقع در استان مازنداران موجب مسمومیت ۱۱ کارگر شد. او به خبرگزاری دولت جمهوری اسلامی (ایرنا) گفت که این حادثه شامگاه شنبه ۳۱ فروردین رخ داد. اشک‌پور، «اتصالی کابل های داخل تونل» علت آتش‌سوزی را علت وقوع حادثه اعلام کرد و گفت که« دود ناشی از این آتش‌سوزی باعث مسمومیت کارگران شد». به گفته او تمامی کارگران به بیمارستان منتقل شدند و تحت درمان قرار گرفتند. او گفت که «در این حادثه انفجار و ریزش آوار اتفاق نیفتاد ، حال مصدومان این حادثه وخیم گزارش نشده است»
*****************
جنبش کارگری ایران و آینده آن
گفتوگو با بهروز فراهانی، عضو همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران - فرانسه
اعتصاب‌ها و اعتراضات کارگری در چند سال اخیر روندی فزاینده داشته و سال ۹۷ به نسبت سالهای قبل از گستردگی و عمق بیشتری برخوردار شده است. کارگران در سال ۹۷ با اشکال گوناگون مقاومت و مبارزه از جمله برپایی اعتصاب‌های طولانی‌مدت (نمونه مجتمع نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز)، اعتصاب‌های سراسری (نمونه اعتصاب‌های سراسری معلمان و بازنشستگان)، و اعتصاب کارگران در یک رشته کاری (کارگران ابنیه راه‌آهن) سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی را به نمایش گذاشتند.
«زمانه» در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر، پرسش‌هایی درباره جنبش کارگری ایران و چشم‌انداز آن را با چند فعال کارگری در میان گذاشته است. در گفتوگوی زیر بهروز فراهانی عضو «همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه» به زمانه می‌گوید که جنبش کارگری ایران باید خواست‌های جنبش مدنی و عمومی را هم مطرح کند.
تشکلهای مستقل کارگری در اول ماه مه امسال باید چه خواست‌هایی را طرح کنند؟ بهروز فراهانی می‌گوید: «جنبش کارگری ایران هم‌اکنون پرچمدار مبارزه علیه حاکمیت است و می‌بایست فراتر از خواست‌های بخش‌ها و گروه‌ها خواست‌های جنبش مدنی و عمومی را هم مطرح کند. چند سال پیش این اتفاق افتاد و اطلاعیه مشترکی منتشر شد که در آن خواست‌های مهمی مثل برابری زن و مرد، حق تشکل برای همه، دفاع از حقوق سیاسی برای همه مطرح شده بود. امسال بخصوص با دستاوردی که از دیماه ۹۶ به اینطرف داریم و اعتلا و آگاهی که در مبارزات خود کارگران در سال ۹۷ دیدیم، زمینه برای دادن اطلاعیه مشترکی روز مسایلی مانند برابری زن و مرد، حقوق حداقل شرافتمندانه، حق تشکل مستقل برای همه کارگران و حقوقبگیران و خواست‌های عمومی فراهم است.» گفتوگو با این عضو «همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه» را در زیر بشنوید.
به گفته بهروز فراهانی سال‌هاست که شاهد اعتراضات و مطالبات کارگران و حقوقبگیران دیگر هستیم که دلیل‌اش سیاستهای اقتصادی کلان دولت‌های متفاوت بوده است. این سیاست‌ها برای دستیابی به نیروی کار ارزان، با حمله به سطح زندگی کارگران تلاش کرده‌اند هزینه کار را پائین بیاورند. اما همگرایی سال ۹۷ بین بخش‌های متفاوت جنبش کارگری و حمایت اینان از همدیگر، به باور فراهانی، در تاریخ معاصر ما بی‌سابقه بود.
به گفته بهروز فراهانی، با توجه به آن چه در سال ۹۷ گذشت، چشم‌انداز سال جاری نمی‌تواند چیز دیگری به جز ادامه مبارزه‌ها باشد. هیچ کدام از جناح‌های حکومت، چه اصلاح‌طلب، چه اصولگرا و چه اصولگرای معتدل، هیچ پاسخی برای خواست‌های کارگران ندارند. به باور او، سال ۹۸ می‌تواند سال مبارزات کارگران و سال رادیکال‌ترشدن شعارها باشد.
آیا جنبش کارگری با موانعی هم روبروست؟ بهروز فراهانی یکی از موانع جنبش کارگری را سرکوب سیستماتیک و گسترده می‌بیند. سیاست ایذایی، دستگیری و اخراج در تمام دوره‌ها از دوران رفسنجانی تا امروز در دستور کار هیات حاکمه بوده. از اواخر دوره احمدی‌نژاد پیگرد تمام کسانی که در اعتصابات و اعتراضات شرکت می‌کردند مطرح شد و دستگیری‌ها از دستگیری فعالان شناخته شده جنبش کارگری فراتر رفت. اکنون جرم خرابکاری اقتصادی را به میان کشیده و آن را مصداق «به خطر انداختن امنیت کشور» قلمداد کرده‌اند. در یک کلام فشار را روی دست‌اندرکاران جنبش کارگری به شدت بالا می‌برند.
اما این تنها مانع نیست. اولین دلیل سرکوب است اما نوع اقتصاد ایران و فراوانی شرکت‌های کوچک زیر ۱۰ نفر در ایران سازماندهی را مشکل‌تر می‌کند و این وظایف کارگران موسسات بزرگ را سنگین‌تر می‌کند. آنها هستند که می‌توانند در شرایط ایران محور اتحاد شوند.
به باور فراهانی، مانع دیگری که مانع پیشرفت مبارزات کارگران شده است، فقدان یک تشکل سراسری است؛ سازمانی که بتواند مبارزات را به هم پیوند بدهد.
او معتقد است که تجربیات جنبش کارگری در سایر کشورها نشان می‌دهد صِرف سرکوب مانع از تشکیل اتحادیه‌ها و سایر تشکل‌ها نمی‌شود. شیلی دوران پینوشه، اسپانیای دوران فرانکو، یا آفریقای جنوبی دوران آپارتاید و کره جنوبی دوران دیکتاتوری نظامی، به باور فراهانی، گواه این مساله‌اند.
برای شنیدن گفتگو
اینجا کلیک کنید.
سپیده قلیان و بهارانه‌ای از زندان: وقتی دانه خشکیده جوانه زد
…
خورشید در سپیدار می‌درخشد …
واژه‌ها نارسایند. نمی‌دانستم چه‌طور و چگونه از زحماتتان قدردانی کنم. دانه لوبیایی از خوراک لوبیای پنجشنبه شب‌های انفرادی -بازداشتگاه اطلاعات- در جیب لباسم نگه داشته بودم. دانه پخته شده پس از مدتی خشک شد، به یاد هم طبقه‌ای‌هایم این یادگار را چند روزی در پارچه خیس نگهداری کردم، ناباورانه جوانه زد. دانه جوانه‌زده را در گلدان کوچکم کاشتم، سبز شد. تقدیم به همه‌تان. تابنده باد سرنوشت‌تان
بهار ۹۸
سپیده/ گلی از سپیدار
*****************
نامه سپیده قلیان از زندان: دلم از شعله‌های نور فروزان شد
سپیده قلیان، فعال مدنی بازداشت شده به همراه اسماعیل بخشی، فعال کارگری که در روز ۳۰ دی ماه در شهر اهواز برای بار دوم و پس از پخش اعترافات تلویزیونی‌شان به شکلی خشونت‌آمیز به دست ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شدند، در آخرین روزهای اسفند ۹۷ نامهای نوشته و آن را همراه با نقاشی‌‌ای از خود به بیرون از زندان فرستاده است.
متن این نامه از این قرار است:
دلم از مشعل‌های نور فروزان شد
شماره‌ام را به دیوارها نوشتند
دیوارها به چمنزارهای سبز بدل شد
سلام،
حس می‌کنم یک لایه از قلبم را برداشته‌ام. امروز آفتاب به صورت عمود به چشمانم تابید و یک آن همه چیز سیاه شد. من از دنیای صداها به سپیدار آمدم …
صدای تق تق دمپایی و باز شدن در سلول و کسی که می‌گوید: «ببین! کُلمنت رو به حال خودش نذار. دو سه روزی یه بار بشورش …»
حالا تمام این صداها جای خودشان را به تصاویر داده‌اند. دلتنگ می‌شوم اما به هیچ عنوان اندوهگین نیستم؛ البته نه به این معنی که شادمانم. بیش از هر چیز واهمه دارم. ترسی عین بختک به جانم افتاده است که مبادا به واسطه اتهام یا مسائلی از این دست خود را تافته‌ای جدا بافته بدانم و مرزی بین خود و خواهران گرفتار در بندم ایجاد کنم. تمام تلاشم این است که در رنج‌شان سهیم باشم و برای همین نه دیگر آزادی به قید وثیقه برایم اهمیت دارد نه اصلا به این مسئله فکر می‌کنم.
فرصت گریستن ندارم. با تمام توانم سعی می‌کنم برخیزم. البته که در این مدت ننشسته‌ام اما انتظارم از خودم بیشتر از این حرف‌هاست. حالا دیگر یقین دارم که زندگی ابدا در دل خانه و دانشگاه جریان ندارد. زندگی همین سفره‌ی شام با سه متهمی است که برای هیچ‌کداممان اهمیت ندارد به چه جرم و اتهامی در سپیدار شب را به صبح می‌رسانیم. زندگی دقیقا در راهروی زندانی جاری‌ست که زنی با شکم برآمده از آن خندان و آرام عبور می‌کند (مبادا لیز بخورد) یکهو قهقهه‌اش بلند می‌شود و زیر لب می‌گوید: «لگد می‌زند …»
من درست در قلب زندگی در بندی که نامش نرگس است شعری از محمود درویش را برای هم‌بندی‌ام می‌خوانم. سپس برای نوزادی لالایی می‌خوانم که چند ماه پیش همین جا به دنیا آمده است.
ای بهترین رنگ در سیاهی ممتد، اینها را نوشتم تا بدانی حالم بد نیست. به زودی بهار از راه می‌رسد. همه‌تان را به طبیعت و گل‌های لاله و بنفشه می‌سپارم.
سپیده از سپیدار
۹۷/۱۲/۲۰ - بند گل نرگس
*****************
جنبش کارگری ایران و آینده آن
گفتوگو با جوانمیر مرادی عضو انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه
اعتصاب‌ها و اعتراضات کارگری در چند سال اخیر روندی فزاینده داشته و سال ۹۷ به نسبت سالهای قبل از گستردگی و عمق بیشتری برخوردار شده است. کارگران در سال ۹۷ با اشکال گوناگون مقاومت و مبارزه از جمله برپایی اعتصاب‌های طولانی‌مدت (نمونه مجتمع نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز)، اعتصاب‌های سراسری (نمونه اعتصاب‌های سراسری معلمان و بازنشستگان)، و اعتصاب کارگران در یک رشته کاری (کارگران ابنیه راه‌آهن) سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی را به نمایش گذاشتند.
«زمانه» در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر پرسش‌هایی درباره جنبش کارگری ایران و چشم‌انداز آن را با چند فعال کارگری در میان گذاشته است. در گفتوگوی زیر جوانمیر مرادی عضو «انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه» به زمانه می‌گوید: «سال ۹۸ اعتراضات کارگری خیلی وسیع‌تر خواهد بود.» این گفتوگو را در ادامه بخوانید.
سال گذشته کارگران و سایر مزدبگیران نمونه‌های درخشانی از اعتراض و اعتصاب را سازماندهی کردند. نمونه‌وار می‌توان از سه اعتصاب سراسری معلمان، اعتصاب در نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز نام برد. از یک منظر کلی مبارزات کارگران در سال ۹۷ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سال ۹۷ برای اولین بار بعد از در هم شکسته‌شدن شوراهای کارگری در سالهای اول بعد از انقلاب ۵۷ توسط نیروهای کمیته و سپاه، ضرورت ایجاد شوراهای کارگری و مردمی در جریان اعتصاب ۲۸ روزه کارگران هفت تپه توسط رهبر محبوب‌شان اسماعیل بخشی مطرح شد و خیلی سریع تبدیل به گفتمان و شعار و مطالبه‌ای جدی در میان کارگران و دانشجویان گردید و امروز می‌بینیم که در جریان سیل، ستادها، گروه‌ها و کمیته‌های کمک رسانی توسط خود مردم ایجاد شده‌اند و خود این جمع‌ها نمودهایی از شوراهای مردمی هستند که ابتکار عمل را در این شرایط بحرانی به دست گرفته و علی‌رغم مانع تراشی‌ها و حتی حملات نیروهای نظامی و انتظامی به این جمع‌های متشکل مردمی، همچنان به کار کمک رسانی مشغول هستند.
با آن که روند تعیین حداقل دستمزد در شورای عالی کار شبیه سالهای قبل بود اما برخلاف سالهای گذشته ما شاهد اعتراضات متمرکز با خواست مزد عادلانه نبودیم. چه توضیحی برای این مساله وجود دارد؟
به طور کلی شکل اعتراضات کارگری در سال ۹۷ تغییر پیدا کرده و شیوه تعرضی‌تری نسبت به گذشته به خودش گرفته. اتفاقا سال ۹۷ تمرکز بر افزایش دستمزد و مبارزه برای تحقق آن بیشتر و جدی‌تر از سالهای قبل بوده. سال گذشته بارها کارگران مراکز کارگری از جمله همان سه مرکز مذکور بر برخورداری کارگران از زندگی در حد رفاه تاکید داشته‌اند و علاوه بر آن بازنشستگان هم چندین بار در مقابل مجلس و نهادها دیگر دولتی علیه حقوق‌های زیر خط فقر تجمع کردند و اگر الان می‌بینیم که شورای عالی کار به ۳۷ درصد افزایش حداقل حقوق تن داده، نتیجه فشارهایی بوده که طی سال ۹۷ از طرف کارگران و بازنشستگان وارد آمده است.
هر چند ۳۷ درصد افزایش حداقل دستمزد، یک دهم تورم ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصدی در سال گذشته است، اما تمرکز اعتراضات کارگری بر حقوق‌های چندین برابر زیر خط فقر و به قول خود مقامات دولتی و حکومتی خطر تشدید این اعتراضات و ایجاد چالش‌های عظیم‌تر و خطرناکتر برای حاکمیت بود که به این میزان تن دادند.
سال ۹۷ پایان یافت اما مطالبات کارگران به جای خود باقی است. در آخرین روزهای سال ۹۷ شورای عالی کار هم دستمزد حقیرانه‌ای که برای کارگران تعیین کرد. چشم‌انداز مبارزات کارگری سال ۹۸ چگونه است؟
طبیعی است که سال ۹۸ اعتراضات کارگری خیلی وسیع‌تر خواهد بود. این را نه من به عنوان یک کارگر معترض، بلکه خود مسولین دولتی و حکومتی هم بهش اذعان دارند. شرایط زندگی نه تنها برای کارگران، که برای اکثریت مردم در سال ۹۸ غیر قابل تحمل‌تر خواهد بود و معلوم است که گرانی هر روزه در حال افزایش و تشدید فشار معیشتی، کارگران را در ابعادی وسیع‌تر به میدان خواهد کشید و حتی دور از انتظار نیست که به شکل هماهنگ، کارگران مراکز مختلف دست به اعتصاب و تظاهرات‌های خیابانی بزنند.
مهمترین مانع ارتقاء جنبش کارگری ایران چیست؟
من مانعی مقابل ارتقاء جنبش کارگری نمی‌بینم. اعتراضات سال ۹۷ و مورد حمایت قرار گرفتن کارگران اعتصابی توسط کارگران مراکز دیگر و دانشجویان و بازنشستگان و زنان، نشان داد که مانعی برای ارتقاء جنبش کارگری وجود ندارد و اتفاقا شرایط کاملا مهیاست که طبقه کارگر خود را مجهزتر بکند و مبارزات متحدانه‌تری را در دستور کار بگذارد.
باید با تشکیل شوراهای خود در همه مراکز کارگری و به هم وصل کردن آنها، یک شبکه هماهنگی کننده سراسری را بوجود بیاید که نه تنها علیه حقوق‌های زیر خط فقر، بلکه علیه فقر، بیکاری و گرانی که خواست اکثریت مردم است، مبارزه‌ای اساسی تر از آنچه که تا امروز انجام داده است را سازمان دهد و یقینا اکثریت مردمی که کمرشان زیر بار فقر، بیکاری و گرانی خم شده است، به دورش حلقه خواهند زد و نیرویش را بیشتر خواهند کرد.
تشکلهای مستقل کارگری در اول ماه مه امسال باید چه خواست‌هایی را طرح کنند؟
تشکلهای کارگری ضمن تاکید بر افزایش فوری حداقل حقوق به میزان ۷ میلیون تومان، باید همانند خود کارگرانی که در جریان اعتصابات و اعتراضات سال گذشته گفتمان جدیدی را جاری کردند، آن گفتمان یعنی ایجاد شوراهای کارگری را با جدیت تبلیغ و تشویق کنند.
تشویق کارگران به ایجاد شوراها به معنی ساختن بدیل تشکل های موجود نیست، بلکه گام جدید و موثری هم برای تقویت تشکل های موجود و هم برای ایجاد همبستگی در میان کارگران هر مرکز کارگری و وصل کردن مبارزات کارگران بخش ها و مراکز مختلف به همدیگر است تا امکان یک مبارزه سازمان‌یافته تر و قدرتمندتر میسر شود.
مبارزه به سیاق گذشته ممکن است هر ساله دولت را مجبور کند که به ظاهر چندرغاز بیشتری نسبت به سال قبل افزایش دهد، اما اتفاق اساسی ای نخواهد افتاد. بدون فراخوان به تشکیل شوراهای کارگری و بدون ایجاد این شوراها نه برای تشکلهای موجود امکان دخالتگری بیشتر و سازماندهی درخور در میان کارگران وجود دارد و نه برای کارگران فرصت رسیدن به یک زندگی انسانی و مدرن دست خواهد یافت.
*****************
در اعتراض به عدم تمدید قرارداد: تجمع صدها کارگر نکاچوب در جاده
بیش از ۶۰۰ کارگر کارخانه نکاچوب، واقع در شهرستان میاندورود استان مازندران، از اول اردیبهشت بیکار می‌شوند. روز دوشنبه ۲۶ فرودین / ۱۵ آپریل کارگران در اعتراض به خطر عدم تمدید قراردادشان مقابل کارخانه تجمع کردند.
خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) در گزارشی از این تجمع نوشته است: «جمعیت کارگران رو به فزونی است و احتمال مسدود شدن جاده وجود دارد.» بنا بر همین خبر فرماندار میانرود، رئیس اداره کار و سایر مسئولان شهر در محل حاضر شده‌اند.
عکس‌هایی که از این تجمع در رسانه‌ها منتشر شده، نشان دهنده حضور وسیع نیروهای انتظامی در محل تجمع است.
مدیریت شرکت به کارگران اعلام کرده است از ابتدای اردیبهشت سر کار نیایند، زیرا سازمان جنگل‌های کشور قرارداد خود را با کارخانه تمدید نکرده است. به گفته مدیریت کارخانه «نه چوبی برای شرکت می‌آید و نه قرارداد حفاظتی تمدید شده است و درآمدهای شرکت قطع می‌شود. بنابراین، شرکت به طور کامل تعطیل می‌شود.»
در مجموع حدود دو هزار تن بطور مستقیم و غیرمستقیم درآمدشان وابسته به وجود این کارخانه است. تعداد کارگران نکاچوب بیش از ۶۰۰ تن است که حدود ۵۰۰ تن از کارگران نکاچوب بطور مستقیم در جنگل به کار حفاظت از درختان اشتغال دارند، بیش از ۱۰۰ تن در کارخانه فعالیت دارند. یکی از کارگران کارخانه گفته است در صورت عدم تمدید قرارداد، «نه فقط کارگران این شرکت بلکه کارگران شرکت‌های دیگری که فعالیت مشابه دارند و جمعیت آنها به چندین هزار نفر می‌رسد، از کار بیکار می‌شوند.»
ایلنا به نقل از فردین فردوسی‌پور، مدیرعامل شرکت نکاچوب، ضمن تائید عدم تمدید قرارداد سازمان حفاظت از جنگل‌ها با کارخانه گفته است که «از نکا چوب خواسته شده تا ۳۱ فروردین جنگل را تخلیه کنند و طرف جدید قرارداد از طریق آگهی یافته خواهد شد.»
شرکت نکاچوب زیرمجموعه وزارت جهاد سازندگی، سال ۹۲ بدلیل تراکم بدهی‌های این کارخانه به بانک ملی ایران واگذار شد و تعداد پرسنل آن از سه هزار به ۶۰۰ تن کاهش یافت.
*****************
هپکو اراک برای سومین بار به حراج گذاشته شد
کارگران هپکو اراک زمستان ۱۳۹۶ و بهار ۱۳۹۷ را در اعتراض به خصوصی‌سازی کارخانه و وضعیت شغلی خود بارها تجمع و راهپیمایی کردند. دادگستری اراک شماری از کارگران معترض را به زندان و شلاق محکوم کرد. پس از این اعتراض‌ها، علی ربیعی وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی راهی اراک شد و به کارگران معترض قول داد که مشکل آنان برطرف شود. حال در آستانه سالروز اعتراضات کارگران، سازمان خصوصی‌سازی اطلاعیه واگذاری مجدد این شرکت را منتشر کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان خصوصی‌سازی ایران با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرده که ۶۰,۷۲ درصد سهام شرکت هپکو را واگذار می‌کند. در اطلاعیه سازمان خصوصی‌سازی حتی قیمت پایه سهام نیز منتشر نشده و از متقاضیان درخواست شده تا قیمت پیشنهادی خود را به صورت کتبی اعلام کنند.
هپکو پیش از این نیز در دوره‌های مختلف به بخش خصوصی واگذار شد. اما این واگذاری‌ها و حضور بخش خصوصی در بزرگترین تولید کننده ماشین‌آلات و تجهیزات راهسازی ایران وضعیت این مجموعه را روز به روز بحرانی‌تر کرد.
احمد علیرضا بیگی نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی، سال گذشته هنگامی که افشاگری در باره فساد در سازمان خصوصی‌سازی شدت گرفت، گفت که هپکو نخستین بار در سال ۱۳۸۳ به یکی از نزدیکان یکی از وزیران واگذار شد. او نام آن وزیر را فاش نکرد اما گفت که آن وزیر به عنوان عضو هیئت مدیره منصوب شد. آدرسی که علیرضابیگی داده به بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت جمهوری اسلامی منتهی می‌شود.
با این حال به گفته نماینده تبریز واردات ماشین‌آلات راهسازی در سالهای بعد هپکو را «از حیز انتفاع ساقط کرد» و در نهایت «این صنعت منحصر به فرد با قیمت ۱۰ میلیون تومان به یک شکلات فروش فروخته و واگذار می‌شود».
در میان مالکان هپکو در یک دهه اخیر یک نام به عنوان منشاء نخست بحران به چشم می‌خورد: مالک شرکت واگن‌سازی کوثر که در سال ۱۳۸۵ بیش از ۶۰ درصد سهام هپکو را صاحب شد و پنج سال بعد سازمان خصوصی‌سازی به دلیل آنچه که ناتوانی سهامدار وقت در پرداخت اقساط، باردیگر سهام این شرکت را به حراج گذاشت.
عطاریان، مالک واگن‌سازی کوثر و چند شرکت دیگر اما پیش از آنکه سازمان خصوصی‌سازی هپکو را از او پس بگیرد، بخشی از بدهی به این سازمان را پرداخت تا برای یک دوره پنج ساله دیگر همچنان مالک شرکتی باشد که می‌گفت: زیان ده شده و هزینه‌های آن بیشتر از درآمدش است.
ناتوانی عطاریان که به لطف دوستانش در دولت مالک هپکو شده بود در سال ۱۳۹۵ باردیگر بحران‌ساز شد. اعتراضات کارگران هپکو و بلند شدن صدای شخصیت‌های مذهبی و نمایندگان استان مرکزی در مجلس شورای اسلامی در حالی که هپکو با زیان انباشته دست به گریبان بود و برای تامین نقدینگی و نجات از «ورشکستگی» بخشی از زمین‌های متعلق به شرکت را تهاتر کرد، سازمان خصوصی را بر آن داشت تا باردیگر سهام «هپکو» را به «خریدار دارای اهلیت» واگذار کند.
این‌بار شرکت هیدرو اطلس و برادران احمدپور توانستند بیش از ۶۰ درصد سهام هپکو را که فقط ۲۱۶ میلیارد تومان قیمت‌گذاری شده بود، به چنگ بیاورند.
مالکیت احمدپورها هم نتوانست گرهی از مشکل انباشت شده در هپکو باز کند و رنج کارگران را بیشتر کرد. کارگرانی که یک به یک شغل خود را از دست دادند، از کار اخراج شدند، حق بیمه‌شان واریز نشد و زندگی هایشان به گفته خودشان «از هم پاشید و نابود شد».
کارگران حقوق نمی‌گیرند، شلاق می‌خورند
آنها همه سال ۱۳۹۶ را در خیابان بودند. پیش از آن هم در سالهای ۱۳۹۵ و ۱۳۹۴ در اعتراض به تاخیر در پرداخت نشدن حقوق‌هایشان، اخراج و از همه مهمتر ناتوانی مالکان تجمع و راهپیمایی کردند. در یکی از همین اعتراض‌ها ماموران امنیتی با گاز اشک‌آور به کارگران معترض حمله ور شدند.
اعتراضات کارگران اما شدت گرفت؛ آنها روزانه جاده ارتباطی تهران – اراک را مسدود کردند و بر ریل قطار نشستند. علی ربیعی، وزیر سابق کار برای حل مشکل راهی اراک شد تا با کارگران معترض دیدار کند. شورای تامین استان مرکزی در همان روزها یک جلسه فوق‌العاده تشکیل داد و در پایان آن اعضای هیئت مدیره هپکو تغییر کردند. نتیجه تمام این اقدامات اما برای کارگران همچنان هیچ بود.
دادگاه اراک ۱۵ تن از کارگران معترض را به زندان و شلاق محکوم کرد و شرکت هپکو به نماد خصوصی‌سازی تبدیل شد. کارگران دیگر واحدهای تولیدی در اعتراض‌های بعدی، سرنوشت هپکو را برای نتیجه نهایی خصوصی‌سازی شاهد گرفتند و به مسئولان دولتی هشدار دادند: ادامه خصوصی‌سازی نتیجه‌ای غیر از آنچه که در اراک حاصل شد، ندارد.
مسئولان دولتی که باردیگر برای یک دوره زمانی کوتاه مالکیت سهام هپکو را در اختیار داشتند، قول دادند که وضعیت شرکت را بهبود بدهند و نگرانی کارگران را برطرف کنند.
تصمیم سازمان خصوصی‌سازی اما در نهایت صدای استاندار استان مرکزی را هم درآورد. آنطور که او در اسفند سال گذشته گفت که این سازمان زیر همه قول‌ها زد و بدون توجه به نظرات مخالفان سرمایه شرکت هپکو را افزایش دادند.
حالا اطلاعیه واگذاری مجدد هپکو اراک می‌تواند از اصرار سازمان خصوصی‌سازی برای افزایش سرمایه این شرکت رمزگشایی کند. آنهم در شرایطی که این شرکت به گواه صورت وضعیت سالانه با زیان روبرو است و وعده وزارت راه و شهرسازی مبنی بر خرید تجهیزات راهسازی از آن تحقق نیافته است.
خصوصی‌سازی تا آخرین سهم دولت
یکی از محورهای اصلی اعتراضات کارگران ایران در دو سال گذشته توقف خصوصی‌سازی و واگذاری شرکت‌های دولتی بود. ماجرا آنقدر بالا گرفت که مجلس شورای اسلامی نیز به بررسی روند واگذاری شرکت‌های دولتی در سالهای گذشته پرداخت و از فساد و یا به زبان نمایندگان مجلس «تخلف در روند واگذاری‌ها» پرده برداشت.
این ها اما هیچ یک دلیلی برای توقف سیاستهای اجرایی اصل ۴۴ قانون اساسی که بر خصوصی‌سازی تاکید دارد، نیست. آنطور که سازمان خصوصی‌سازی فهرستی از شرکت‌های دارای اولویت برای واگذاری تدوین کرده، مجلس در قانون بودجه صندوق‌های بازنشستگی و تامین اجتماعی را به واگذاری اموال و خروج از بنگاه‌داری مکلف کرده است و خود دولت به واگذاری سریعتر سهام و بنگاه‌ها موظف شده است.
اسحاق جهانگیری معاون رئیس دولت ایران هم در گرماگرم اعتراضات کارگران در اهواز و شوش ، خصوصی‌سازی را هدف اصلی دولت اعلام کرده و گفته بود که هیچگاه این روند متوقف نخواهد شد.
*****************
جنبش کارگری ایران و آینده آن - گفتوگو با یک عضو اتحادیه آزاد کارگران
اعتصاب‌ها و اعتراضات کارگری در چند سال اخیر روندی رشد یابنده داشته و سال ۹۷ به نسبت سالهای قبل از گستردگی و عمق بیشتری برخوردار شده است. کارگران در سال ۹۷ با اشکال گوناگون مقاومت و مبارزه از جمله برپایی اعتصاب‌های طولانی‌مدت (نمونه مجتمع نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز)، اعتصاب‌های سراسری (نمونه اعتصاب‌های سراسری معلمان و بازنشستگان)، و اعتصاب کارگران در یک رشته کاری (کارگران ابنیه راه‌آهن) سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی را به نمایش گذاشتند.
«زمانه» در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر پرسش‌هایی درباره جنبش کارگری ایران و چشم‌انداز آن را با چند فعال کارگری در میان گذاشته است.
شاپور احسانی راد فعال کارگری و عضو «اتحادیه آزاد کارگران ایران» در گفتوگو با «زمانه» در پاسخ به این پرسش که «مبارزات کارگران در سال ۹۷ را چگونه ارزیابی می‌کنید» نکاتی را برشمرده و در ادامه می‌گوید: «از یک منظر کلی ارزیابی نمونه‌هایی از قبیل تحصن سراسری معلمان، اعتصاب کارگران هپکو، هفت تپه و فولاد اهواز و حتی قبل تر از آن اعتصاب کامیونداران در سال گذشته نشان می‌دهد که طیف‌های مختلف طبقه کارگر وارد فاز جدید و جدی‌تری نسبت به سالهای گذشته شدند.»
پاسخ‌های شاپور احسانی راد فعال کارگری و عضو «اتحادیه آزاد کارگران ایران» به پرسش‌های زمانه را بخوانید.
سال گذشته کارگران و سایر مزدبگیران نمونه‌های درخشانی از اعتراض و اعتصاب را سازماندهی کردند. نمونه‌وار می‌توان از سه اعتصاب سراسری معلمان، اعتصاب در نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز نام برد. از یک منظر کلی مبارزات کارگران در سال ۹۷ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سال ۹۷ تجمع، اعتصاب و اعتراضات کارگری و صنفی، هم از نظر کمی و هم کیفی رشد قابل ملاحظه‌ای داشتند. به غیر از افزایش اعتراضات در مراکز صنعتی، تولیدی، و نیز افزایش تعداد افراد دخیل در اعتصابات و تجمعات اعتراضی، خواست‌ها و مطالبات با تداوم، حدت و شدت بیشتر نسبت به سالهای پیش، در یک زمان طولانی‌تر و با بیان و شعارهای مشخص‌تر، نه تنها کارفرمای مستقیم بلکه نهادهای سیاسی مرتبط و حاکم بر سرنوشت کارگران را به چالش کشیدند، از یک منظر کلی ارزیابی نمونه‌هایی از قبیل تحصن سراسری معلمان، اعتصاب کارگران هپکو، هفت تپه و فولاد اهواز و حتی قبل تر از آن اعتصاب کامیونداران در سال گذشته نشان می‌دهد که طیف‌های مختلف طبقه کارگر وارد فاز جدید و جدی‌تری نسبت به سالهای گذشته شدند.
با آن که سال ۹۷ روند تعیین حداقل دستمزد در شورای عالی کار شبیه سالهای قبل بود اما برخلاف سالهای گذشته ما شاهد اعتراضات متمرکز با خواست مزد عادلانه نبودیم. چه توضیحی برای این مساله وجود دارد؟
راستش در این چهل سال هیچگاه اعتراض متمرکز و سازماندهی شده که بتوان بخش قابل ملاحظه‌ای از طبقه کارگر را درگیر مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد عادلانه نماید، نشده است؛ شاید به جز طومار چهل هزار امضاء که به ابتکار اتحادیه آزاد کارگران ایران انجام شد، و توانست چندین سال بخشی از کارگران را از نظر ذهنی و عینی و حتی عملی حول محور آن درگیر مبارزه کند و اعتراضاتی را سازمان دهد و بالطبع توجه بقیه تشکل‌ها و نیروهای کارگری را نسبت به این مسئله جلب و درگیر کند، چیز دندان گیر دیگری رخ نداده است
به نظر می‌رسد عدم مشارکت کارگران در این چالش که به حیات و ممات آنها بسته است به دو دلیل عمده بوده است؛ دو دلیل که در درون خود متناقض و متضادند.
دلیل اول اینکه طیف‌های مختلف طبقه کارگر با گوشت و پوست خود لمس کرده‌اند که «حداقل دستمزد» را نه قانون کار (اصل ۴۱ و سه جانبه‌گرایی شورایی عالی کار) و نه ویڑگی‌های اقتصادی کشور (تورم و گرانی و سهم مزد در قیمت تمام شده کالا) بلکه توسط دولت به عنوان کارفرمای بزرگ، و در سیاست کلان تعیین می‌شود.
دلیل دوم، بر اساس دلیل اول، نگاه دولت و حکومت به مسئله دستمزد سیاسی است و هر فعالیت صنفی در این مورد را با اَنگ و برچسب سیاسی و امنیتی بشدت سرکوب می‌کند. و حتی پیشاپیش مانع از هرگونه تشکل‌یابی در محیط کار و حتی خارج از محیط کار می‌شود و عملا گونه قدرت چانه‌زنی کارگران برای فروش نیروی کار را از آنان سلب می‌کند.
این، دو رویکرد در مقابل مدافعان و فعالین کارگری قرار می‌دهد: مبارزه مستقیم سیاسی با طبقه حاکم، یا مبارزه صنفی برای حق اعتراض، اعتصاب، تشکل، دستمزد و غیره.
بخشی از فعالین کارگری بر این باورند که کارگران باید با سازمانیابی، به حقوق بنیادی خود دست بیابند و به یک نیروی قدرتمند اجتماعی تبدیل شوند. زیرا بدون این نقطه عزیمت و رویکرد هرگز نخواهند توانست مستقلا در سرنوشت خود دخیل و حاکم شوند.
ضمن اینکه چانه‌زنی برای دستمزد، نیاز به تشکل اتحادیه‌ای و سندیکایی دارد که این نیز منوط به امنیت شغلی است که جدا از هزینه‌های اخراج و سرکوب، با وجود قراردادهای موقت، سفید امضا و پیمانکاری‌ها، انگیزه‌ای برای مشارکت کارگران برای این امر نمی‌گذارد، که جزیی از تناقض و تضاد حاکم بر مبارزه طبقاتی کارگران در کشور ماست
سال ۹۷ پایان یافت اما مطالبات کارگران به جای خود باقی است. در آخرین روزهای سال ۹۷ شورای عالی کار هم دستمزد حقیرانه‌ای که برای کارگران تعیین کرد. چشم‌انداز شما از مبارزات کارگری سال ۹۸ چگونه است؟
به نظر می‌رسد مبارزات کارگران در این سال‌ها ضمن اینکه دلایل معیشتی و اقتصادی داشته است منبعث از اوضاع مافیایی سیاسی حاکم بر کشور بوده است، راستش طبقه کارگر با توجه با مافیای سیاسی در کشور با یک تناقض و پارادوکس نیز در حال مبارزه است. وقتی کارگران در هر واحد صنعتی و تولیدی برای احقاق حقوق و مطالبات صنفی خود تلاش و مبارزه می‌کنند، دست به اعتراض و اعتصاب می‌زنند، تولید را متوقف می‌کنند، مافیاهای چندگانه اقتصادی حاکم برای آن واحد تولیدی و صنعتی در هر دو حالت اعتصاب و تداوم تولید، سود می‌برند. اگر اعتصاب منجر به توقف تولید شود تا جایی که شرکت دچار بحران و ورشکستگی شود از فروش زمین تا تغییر کاربری و… سود سرشار می‌بزند. و اگر تولید تداوم و استمرار یابد با وجود نیروی کار ارزان، سودهای نجومی می‌برند این مسئله را در سالهای اخیر در کارخانه‌ها، معادن و واحدهای متعدد صنعتی شاهد بودیم و این مسئله کار را برای احقاق حقوق کارگران بشدت سخت کرده است. اما با وجود دستمزد حقیرانه‌ای که امسال به طبقه کارگر تحمیل شده است و موج کمرشکن گرانی و تورم افسار گسیخته که هیچگونه سنخیتی با امرار معاش و حفظ کرامت انسانی کارگران ندارد، بدون شک کارگران از فاز اعتراضات محلی عبور کرده و به اعتراضات گسترده و سراسری روی خواهند آورد
مهمترین مانع ارتقاء جنبش کارگری ایران چیست؟
جنبش کارگری یک جنبش اجتماعی اعتراضی در یک کلیت عمومی جامعه است که به‌نظر می‌رسد در این چهل سال سرمایه‌داری حاکم با همه اخراج‌ها، بگیر و ببندها و سرکوب‌ها نتوانسته است مانعی جدی در ارتقای این جنبش اصیل و قائم به ذات ایجاد کند. این جنبش در عین حال که تدافعی و مطالباتی است خصلت و جوهر طبقاتی خود را با تعرض و تهاجم به بنیادهای سرمایه نشان داده است. اعتصاب به سنت کارگری تبدیل شده است. تشکل‌خواهی در میان کارگران نهادینه شده است. کارگران به نظرات، تفکرات، ابزار و اهرم و آموزه‌های علمی تغییر شرایط خود مجهز شده‌اند. از این رو مانع جدی در ارتقای جنبش کارگری نمی‌بینیم
به اعتقاد شما تشکلهای مستقل کارگری در اول ماه مه امسال باید چه خواست‌هایی را طرح کنند؟
به نظر می‌رسد بر افزایش فوری حقوق و دستمزد، پرداخت حقوق‌های معوقه، و بویڑه بر حق تشکل یابی، حق اعتصاب و اعتراض و آزادی فوری رهبران، فعالین کارگری و دیگر نیروهای اجتماعی تاکید بیشتری شود و حول و محور این خواست‌های بنیادی، اتحاد عملی مستحکم‌تر و فعالتری در بین طبقه کارگر ایجاد شود.
*****************
کارگران نیشکر هفت‌تپه صندوق همیاری با سیل‌زدگان ایجاد کرده‌اند
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه با صدور یک فراخوان از کارگران واحدهای تولیدی و صنعتی استان خوزستان خواسته است به یاری سیل‌زدگان بشتابند. کارکنان این مجتمع خود صندوق همیاری با سیل‌زدگان تشکیل داده و در کنار کمک‌های غیرنقدی به سیل‌زدگان، مبالغی از دستمزد ناچیز خود را نیز به آنان اختصاص داده‌اند.
در فراخوان سندیکا با نقد نحوه کمک‌رسانی نهادهای حکومتی آمده است:
«با وجود تلفات جانی و مالی فراوان و بسیار نگران کننده، مردم فلک زده، کارگران و زحمتکشان، هیج امیدی به دریافت کمک های واقعی و مورد نیاز، از طرف دولت و نهاد های وابسته را ندارند. این عدم اعتماد، نه بر اثر حدس و گمان و بدبینی، بلکه بر اساس تمامی شواهد قابل درک می‌باشد و احدی نمی تواند منکر آن بشود.»
سندیکای نیشکر هفت‌تپه افزوده است: «گرچه کارگران و خانواده های کارگری خود با فقر و نداری دست و پنجه نرم می‌کنند ،اما واقعیت این است که ما کارگران و مردم زحمتکش دادرسی نداریم. پس باید با اتکاه به خانواده بزرگ کارگری در بعد سراسری، کمک حال خود باشیم و با همت و فداکاری بیشتر از گذشته هر آنچه را که در توان داریم در اختیار سیل زده گان بگذاریم.»
کارگران نیشکر هفت‌تپه خود از مدت‌ها پیش در اعتراض به پرداخت‌نشدن دستمزدها، خصوصی‌سازی و مشکلات دیگر دست به تجمع و اعتصاب می‌زنند. در این ارتباط هم‌اکنون اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان کارگران همراه با سپیده قلیان فعال مدنی پس از اعتراض به شکنجه در جریان بازداشت پیشین‌شان، در زندان هستند.
*****************
#اعتراضات: دستمزد کارگران قطار شهری اهواز پرداخت نشد، شش کارگر اخراج شدند
پایان تعطیلات نوروزی با اعتراضات کارگران همراه شد. کارگران قطار شهری اهواز و خانه‌سازی ایرداک در اعتراض به معوقات مزدی و اخراج کارگران تجمع کردند. کارگران متالوژی پودر هم گفتند که همچنان پنج ماه دستمزد معوق طلب دارند.
کارگران قطار شهری اهواز یکشنبه ۱۸ فروردین برای دومین روز پیاپی مقابل ساختمان کارگاه این شرکت تجمع کردند.
شمار کارگران معترض حدود ۲۰۰ تن گزارش شده است. این کارگران نزدیک به ۱۲ ماه دستمزد و عیدی و سنوات سال ۱۳۹۷ را دریافت نکرده‌اند.
کارگران معترض همچنین گفته‌اند که شش تن از همکارانشان در آغاز سال جدید از کار اخراج شده‌اند.
معترضان خواستار بازگشت به کار همکاران اخراجی خود شدند.
کارگران قطار شهری اهواز سال گذشته نیز بارها مقابل ساختمان شهرداری و ساختمان شرکت پیمانکاری کیسون تجمع کردند و خواستار پرداخت مطالبات مزدی معوق خود شدند. مدیران دولتی در خوزستان شرکت پیمانکاری کیسون را مسئول پرداخت نشدن دستمزد کارگران می‌دانند.
کارگران شرکت خانه‌سازی ایرداک تبریز در اعتراض به تعدیل نیرو تجمع کردند
در یک خبر دیگر بهروز مهدوی، فرماندار تبریز به خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا) گفت که کارگران شرکت «خانه‌سازی ایرداک» در اعتراض به تعدیل نیرو و اخراج کارگران مقابل ساختمان فرمانداری تجمع کردند.
این کارگران شنبه ۱۷ فروردین با تجمع مقابل ساختمان فرمانداری خواستار توقف دستور تعدیل نیرو و اخراج کارگران شدند.
به گفته مهدوی، مالک این کارخانه به کارگران گفته « این کارخانه را خریده و هیچ مسئولیتی در قبال کارگران ندارد و می‌خواهد تعدیل نیرو انجام دهد».
او گفت که موضوع اعتراض کارگران این شرکت به اداره کار ارجاع و به ۷۰کارگر قول مساعد داده شده است.
کارگران خانه‌سازی ایرداک در حالیکه بخشی از دستمزد و مزایای مزدی سال گذشته را دریافت نکرده‌اند، در آغاز سال جدید از سوی کارفرما به اخراج تهدید شده‌اند.
کارگران متالوژی پودر ایران ۵ ماه دستمزد معوق طلب دارند
در قزوین هم کارگران «متالوژی پودر ایران» گفته‌اند که پنج ماه دستمزد معوق طلب دارند.
به گفته یکی از کارگران این کارخانه که نامش فاش نشده، این کارگران سه ماه دستمزد از سال ۱۳۹۶، دو ماه دستمزد سال ۱۳۹۷ و عیدی و سنوات پایان سال گذشته را هنوز دریافت نکرده‌اند.
به گزارش ایلنا، مدیریت این کارخانه در قزوین از آغاز سال جدید تغییر کرده است.
*****************
جمعی از معلمان قزوین از حضور در کلاس‌های درس خودداری کردند
جمعی از معلمان در قزوین هفدهم فروردین همزمان با بازگشایی مدارس پس از تعطیلات نوروزی در سال ۱۳۹۸ از حضور در کلاس‌های درس خودداری کردند.
به گزارش کانون صنفی معلمان استان قزوین این اقدام در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق معلمان حق‌التدریس صورت گرفت.
این تشکل صنفی اعلام کرده که حق تدریس معلمان از مهر امسال تا به حال پرداخت نشده است. معلمان علاوه بر این سه ماه نیز بابت حق تدریس در سال تحصیلی گذشته (۱۳۹۷- ۱۳۹۶) طلب دارند
الهیار ترکمن، معاون پشتیانی وزارت آموزش و پرورش پیش از این گفته بود که اعتبار مورد نیاز برای پرداخت حق الزحمه معلمان حق تدریسی تامین شده و تا ۵ فروردین امسال به حساب بانکی آنها واریز می‌شود.
به رغم این وعده اما با گذشت ۱۸ روز از آغاز سال جدید معلمان هنوز حق تدریس سال گذشته خود را دریافت نکرده‌اند.
معلمان ایران اسفند سال گذشته نیز در اعتراض به وضعیت معیشتی و خصوصی‌سازی آموزش و پرورش و سرکوب معلمان معترض سه روز پیاپی از حضور در کلاس‌های درس خودداری کردند.
اعتصاب اسفند، سومین اعتصاب معلمان از آغاز سال تحصیلی جدید بود. آنها پیش این در مهر و آبان نیز در محل کار تحصن کردند.
شورای هماهنگی کانون صنفی معلمان ایران در بیانیه‌ای که اسفند سال گذشته منتشر شد، اعلام کرد: در صورتی که مطالبات معلمان برآورده نشود، اعتراضات گسترده‌تر خواهد شد.
*****************
گفتوگو با بهروز نوایی از اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران
چشم‌انداز مبارزات کارگری سال ۹۸، در پرتو اعتراضات سال گذشته
بنا بر آمار «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران» در سال ۹۷ بیش از ۱۷۰۰ اعتراض کارگری در ایران صورت گرفته است. این آمار نسبت به سال ۹۶ افزایش ۲۷ درصدی اعتراضات کارگری را نشان می‌دهد. رشد اعتراضات اما تنها کمی نیست. اکنون نسل جدیدی از پیشروان کارگری در صحنه اعتراضات ظاهر شده‌اند.
کارگران در سال ۹۷ با برپایی اعتصاب‌های طولانی‌مدت، و همزمان (نمونه مجتمع نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز)، اعتصاب‌های سراسری (نمونه اعتصاب‌های سراسری معلمان و بازنشستگان)، اعتصاب کارگران یک رشته (کارگران ابنیه راه‌آهن) سطح نوینی از همبستگی مبارزاتی را به نمایش گذاشتند.
همزمان همبستگی اجتماعی با کارگران و مبارزاتشان نیز افزایش یافت و توجه رسانه‌ها به مطالبات و مبارزات کارگران افزایش یافت.
بهروز نوایی، فعال کارگری و عضو «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران» با برشمردن نکات مثبت اعتراضات کارگری در سال ۹۷، کاستی‌ها و عوامل منفی را نیز مورد تاکید قرار داده و به زمانه می‌گوید: «توجه جامعه و رسانه‌ها به مسائل کارگری بیشتر بود. نیروهای حامی طبقه کارگر هم بیشتر از گذشته روی اعتراضات کارگری متمرکز شدند. اما یک نکته منفی این بود که در رابطه با نهادها و تشکلهای مستقل کارگری کماکان اختلافات روند تشدید را طی می‌کند و آنچنان که باید شاهد گفتگوها و همکاری‌ها و هماهنگی‌ها نبودیم.»
بهروز نوایی در صحبت‌های خود به نکات دیگری از جمله «جلب شدن نظر نیروهای ارتجاعی به اعتراضات کارگری» اشاره کرده و از جمله تلاش بسیج دانشجویی برای زدن «ماسک هواداری» از کارگران و مخدوش کردن مرز اخبار واقعی و جعلی اعتراضات کارگری از سوی «اپوزیسیون ارتجاعی» را مثال می‌زند. او همچنین در ارتباط با چشم‌انداز اعتراضات کارگری در سال جدید می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهد اعتراضات کارگری سال آینده با کمیت و کیفیت بالاتری ادامه خواهد یافت و همچنین با توجه به بحران ساختاری حکومت، بروز اعتراضاتی مانند دیماه ۹۶ دور از انتظار نیست.»
گفتوگوی زمانه با بهروز نوایی، فعال کارگری و عضو «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران ایران» را در ادامه بشنوید:
اینجا کلیک کنید.
*****************
کارگران نیشکر هفت‌تپه به عدم پرداخت حق بیمه و مطالبات معوقه معترض‌اند
کارفرمای مجتمع نیشکر هفت‌تپه به وعده خود مبنی بر پرداخت مطالبات کارگران تا پنج فروردین ۹۸ عمل نکرده و حق بیمه کارگران را نیز نپرداخته است. کارگران دستمزد اسفند ۹۷ را دریافت نکرده‌اند. بخشی از عیدی آنان پرداخت نشده و عدم پرداخت حق بیمه سبب شده کارگران قادر به استفاده از دفترچه بیمه درمانی نباشند.
درپی اعتصاب طولانی مدت کارگران که به دستگیری اسماعیل بخشی نماینده کارگران منجر شد. اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان کارگران، یکشنبه ۲۷ آبان همزمان با چهاردهمین روز اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه همراه با سپیده قلیان، فعال مدنی بازداشت شده و هنوز در زندان بسر می‌برد.
کارفرما وعده داد مطالبات معوقه کارگران را تا پایان سال ۹۷ و در نهایت پنجم فروردین پرداخت کند. اما تنها بخشی از مطالبات کارگران را پرداخته است.
خبرگزاری کار ایران (ایلنا) به نقل از کارگران نوشته است از مجموع دو هزار و پانصد کارگر این مجتمع، کارگران دائمی بخشی از عیدی خود را دریافت کرده‌اند اما هر یک از کارگران حدود دو میلیون تومان دیگر بایت عیدی از کارفرما طلبکار است.
آنها همچنین از عدم پرداخت دو ماه مزایای مربوط به طرح طبقه‌بندی مشاغل، هشت ماه حق بُن کارگران روزمزد و مزایای دیگر خبر داده‌اند.
در «کانال رسمی کارگران هفت تپه» نیز کارگران به بدعهدی کارفرما اعتراض کرده و از جمله نوشته‌اند پرداخت نشدن حق بیمه کارگران را با مشکلات زیادی روبرو کرده است.
یکی از کارگران نوشته است: «لطفا اطلاع بدید به نماینده‌ها که باقیمانده عیدی و پاداش چی شد؟ چندروز دیگه باید صبر کنیم؟ مدیرعامل به وعده‌هایی که داده بودن عمل نکردن. چقدر دیگه باید بی پولی بکشیم؟؟ اینجور قول دادن‌ها فایده نداره».
کارگر دیگری که حین کار دچار سانحه شده و به دلیل عدم تمدید دفترچه بیمه درمانی‌اش از معالجه بازمانده نوشته است: «من از کارگران کارخانه هستم که در حین کار افتادم و از ناحیه مچ دست دچار آسیب شدم و با مراجعه به بیمارستان آزاد دستم را گچ گرفتند. به خاطر تمدید نکردن دفترچه و واریز نکردن حق بیمه‌ای که از حقوق ما ماهیانه کسر می‌شود و من الان تو این بی پولی مبلغ ۲۰۰هزارتومن هزینه گرفتم».
*****************
حداقل مزد سال ۹۸ کارگران ابلاغ شد: روزی ۵۰ هزار و ۵۶۲ تومان
محمد شریعتمداری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بخشنامه دستمزد سال ۹۸ را برای اجرا ابلاغ کرد. طبق بخشنامه، حداقل دستمزد روزانه کارگران مشمول قانون کار (اعم از قرارداد دائم یا موقت) ۵۰ هزار و ۵۶۲ تومان است. دستمزد پایه کارگران سایر سطوح مزدی نیز ۱۳ درصد افزایش می‌یابد. و کمک‌هزینه ماهانه اقلام مصرفی ۱۹۰ هزار تومان تعیین شده است.
تصمیم شورای عالی کار که سه‌شنبه ۶ فروردین ابلاغ شد، با اجماع طرفین (نمایندگان دولت، نمایندگان کارفرمایان بخش خصوصی و نمایندگان تشکلهای اسلامی کار) گرفته شده و قرار است نقطه پایانی بر بحث حداقل دستمزد و زندگی زیر خط فقر کارگران باشد.
کاهش ارزش ریال و افزایش قیمت کالاهای اساسی مورد نیاز کارگران در ماه‌های پایانی سال ۹۷ دستمزد واقعی کارگران را به‌شدت کاهش داد و پیش‌بینی‌ها برای سال جاری باز هم افزایش بیشتر قیمت کالاهای اساسی مورد نیاز کارگران و کاهش بیشتر مزد واقعی کارگران است.
گرچه مذاکرات شورای عالی کار «سه‌جانبه» خوانده می‌شود، و دولت تلاش می‌کند نقش میانجی به خود بگیرد، اما نقش دولت بعنوان بزرگترین کارفرمای کشور در این مذاکرات تعیین‌کننده است و افرادی که بعنوان نمایندگان کارگران در این نشست‌ها شرکت می‌کنند، نقشی فرمایشی دارند. تجربه نشان داده است به‌رغم انتقادات رسانه‌ای نسبت به وضعیت معیشت کارگران، در جلسات شورای عالی کار در نهایت با نظر نمایندگان دولت و کارفرمایان موافقت می‌کنند.
کمیته مزد شورای عالی کار هزینه سبد معیشت خانوار کارگری را سه میلیون و ۷۵۹ هزار تومان تعیین کرده و نمایندگان به‌اصطلاح کارگری این شورا، پیشنهاد کرده بودند برای جبران عقب‌ماندگی مزد کارگران، سال آینده یک میلیون و ۸۹ هزار تومان به مزد کارگران افزوده شود، هر چند که تاکید کرده بودند «به این معنا نیست که ما می‌خواهیم این رقم را روی دستمزد بگذاریم، بلکه انتظار داریم این رقم در سرجمع دریافتی کارگران لحاظ شود». این در حالی است که تشکلهای مستقل کارگری برای سال ۱۳۹۸ خواستار حداقل دستمزد به میزان هفت میلیون تومان شده‌اند.
کمیته مزد شورای عالی کار مبلغی زیر خط فقر را را به عنوان سبد معیشت تعیین می‌کند اما وقتی به تعیین حداقل دستمزد می‌رسد، مبلغ باز هم کمتری را بعنوان حداقل مزد به تصویب می‌رساند. این یک بام و دو هوا برای چیست؟ حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، یکشنبه ۲۶ اسفند اذعان کرده بود که نرخ تورم بیش از ۲۰ درصد بوده اما توان دولت برای افزایش حقوق بیش از این نبوده است.
برخی نمایندگان تشکلهای اسلامی کار در اظهارنظرهایی به تمجید از مزد تعیینشده پرداخته‌اند؛ از جمله علی اولیابیگی دبیر اجرایی خانه کارگر استان کرمانشاه که از اعضای شورای عالی کار بابت تعیین حداقل دستمزد تشکر کرد و مدعی شد دستمزد تعیینشده سبب رونق تولید می‌شود. او به کسانی که به دستمزد تعیینشده انتقاد دارند، تاخت زیرا به گفته‌ی او «غالب کارگران» از میزان دستمزد راضی هستند: «خودم در یک کارگاه کار می‌کنم و رابطه مستقیم با کارگران دارم. غالب کارگران هم از میزان دستمزد معین شده، راضی هستند. متاسفانه گویا برخی در کارگاه‌ها حضور ندارند و وضعیت تولید را نمی‌بینند که انتقاداتی می‌کنند.»
فتح‌الله بیات رئیس تشکل دست‌ساز «اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی» هم گفته است گرچه دستمزد تعیین شده با سبد معیشت خانوار کارگری فاصله دارد اما «در شرایط کنونی اقتصاد ایران دستمزد نسبتاً مناسبی» است. زیرا تعیین دستمزد سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومانی «شوک زیادی» به اقتصاد وارد می‌کرد. بیات از دولت خواسته است با توزیع بن کالاهای اساسی سبد معیشت کارگران را پوشش دهد.
تشکلهای مستقل کارگری مذاکرات شورای عالی کار را که هر سال در آخرین روزهای اسفند بدون حضور نمایندگان واقعی کارگران برگزار می‌شود را به «خیمه‌شب بازی» تشبیه می‌کنند که این تشکل‌ها هزینه سبد معیشت تعیین شده توسط شورای عالی کار را غیر واقعی می‌دانند و معتقدند که حداقل دستمزد سال ۹۸ با توجه به نرخ تورم کالاهای اساسی مورد نیاز کارگران به هفت میلیون تومان برسد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران تعیین حداقل مزد یک میلیون و پانصد و ۱۶ هزار تومانی سال ۹۸ را «تحمیل چند برابری فقر و فلاکت به میلیون‌ها خانواده کارگری» قلمداد کرده و افزوده است:
«امسال درحالیکه تورم واقعی کالاهای اساسی به بیش از دویست درصد رسیده و با سقوط چند برابری ارزش ریال درمقابل دلار، نرخ مایحتاج ضروری خانوار به شکل روزانه درحال صعود است که به اذعان برخی منابع رسمی تامین هزینه سبد خانوار به بیش از شش میلیون تومان رسیده است، تعیین این میزان از دستمزد یعنی تعرض وحشیانه به سفره کارگران و تعمیق هرچه بیشتر سیاستهای ریاضتی بر گرده طبقه کارگر در ایران.»