پیروزی اعتصاب غذا

همه شیوه های مبارزه برای رهایی از ظلم وستم سرمایه داری و دست یافتن به عدالت هزینه های بسیار سنگینی برای مبارزان در جهان دارد. در سراسر دنیا مبارزان زیادی در زندانها و تبعیدگاهها در حال گذراندن دوران محکومیت شان می باشند، مبارزانی که خواسته ای جز رهایی، عدالت، برابری و آزادی همه مردم ندارند. زندانی در زندان از بسیاری امکانات محروم است و عملا شیوههای مبارزه در زندان متفاوت از شیوه های مبارزه در بیرون است و اعتصاب غذا یکی از این شیوه هاست. زندانیان بی شماری از از این شیوه استفاده کرده و حتا جان خود را بر سر آن نهاده اند. از جمله می توان به مبارزان ایرلندی وبیش از ۸۰ زندانی سیاسی اشاره کرده که جانشان را در زندانهای ترکیه از دست دادند. در ۱۷ آپریل ۲۰۱۷ در اعتراض به شرایط ناعادلانه و تحقیرآمیز در زندان اسرائیل ۱۵۰۰ تن از زندانیان فلسطینی به رهبری مروان برغوتی یکی از رهبران فتح دست به اعتصاب غذا زدند و مردم فلسطین و بسیاری از مبارزان در سراسر جهان از آن حمایت کردند. بالاخره بعد از ۴۰ روز اعتصاب غذا، کمیته بین المللی صلیب سرخ و دولت خودگران به مذاکره پرداختند. روز چهارشنبه، کمیساریای عالی سازمان ملل برای حقوق بشر از اسرائیل خواست به بهبود شرایط فلسطینی های در بازداشت اقدام کند. جمال میسن (Mheysen)،عضو کمیته مرکزی جنبش فتح و از نزدیکان رئیس جمهور محمود عباس، در رام الله گفت:
“پس از مذاکرات جدی، فقط برای برخی خواسته های زندانیان از جمله حق ملاقات منظم به توافق رسیدیم و بر اساس این توافق، که جزئیات آن بعدا اعلام خواهد شد، اعتصاب به پایان رسیده است… امروز، ما پیروزی زندانیان و مردم فلسطین را اعلام می کنیم . پیروزی زندانیان در مبارزه حماسی شان و مبارزه برای آزادی و کرامت را ما اعلام می کنیم .”
در ۲۷ مه ۲۰۱۷ اعتصاب به پایان رسید.
گری آدامز یکی از مبارزان سابق ارتش رهایی بخش ایرلند است، حمایت و همبستگی خود را از مبارزان فلسطینی که در اعتصاب غذا به سر می بردند، با بیان بخشی از تجربیات مبارزان ایرلندی بیان کرده است. ایرلند نیز یکی از کشورهایی است که مبارزه علیه ستم استعمار و اشغال بخش بزرگی از تاریخ این کشور است. مبارزان ایرلندی زیادی برای رهایی از این ستم به شیوه های مختلف مبارزه کرده و جان باخته اند.

هفته گذشته، ما با غرور و افتخار، بابی ساندز و فرانسیس هیوز را به یاد آوردیم ، کسانی که در اعتصاب غذا در سال ۱۹۸۱ در زندان اچ بلاک (H-Blocks ) جان باختند. در تعطیلات آخر هفته، سالگرد در گذشت ریموند مک کریش و پتسی اوهارا را گرامی خواهیم داشت و در ژوئیه و اوت ، فداکاری و شجاعت شش اعتصاب غذا کننده را تجلیل می کنیم که ۳۶ سال پیش جان خود را از دست دادند؛ جو مک دانل، مارتین هورسون، کوین لینچ، کیه دوهرتی، تام مک ایلویی و میکی دوین.
من نشریه An Phoblacht/Republican ، ۱۸ ژوئیه ۱۹۸۱ را به یاد می آورم. این مجموعه که برای این منتشر شده بودکه به شکل مخفی به زندان های H-Blocks و Armagh و زندان های دیگر فرستاده شود، شامل عکس های کوچک چهاردر شش اینچ بودند و بر روی کاغذ نازکی چاپ شده بودند که مناسب برای مخفی کردن بود. در نسخه ۱۸ ژوئیه سه عکس بود که بالای آن یک کلمه نوشته شده بود: «غم و اندوه »(سوگ). یکی از عکس ها از مراسم تشییع جنازه مارتین هورسون بود و دو عکس دیگر مارتین و جو مک دانل بودند. در این شماره مراسم خاکسپاری آنها گزارش شده بود. انتشار این گزارش توسط کوین لینچ ، سه هفته بعد به مرگش منجر شد.
در سال ۱۹۹۵، در اولین سفر من به آفریقای جنوبی، من با زندانیان سابق کنگره ملی آفریقا ملاقات کردم که از تجربه خود ازاعتصاب غذا و تحسین خود برای بابی ساندز و رفقای خود میگفتند. اعتصاب غذا به عنوان ابزاری برای اعتراض دارای یک سنت طولانی در ایرلند و به ویژه در میان زندانیان سیاسی ایرلندی در زندان های انگلیس است. اما در آفریقای جنوبی و نیز در جاهای دیگر از آن استفاده می شود.
دو و نیم هزار مایل دورتر، بیش از یک هزار زندانی سیاسی فلسطینی در زندان اسرائیل در هفته پنجم اعتصاب غذایشان می باشند. این اعتصاب غذا با عنوان «آزادی و وقار» شبیه به اعتصاب غذای ۱۹۸۱ است، به خصوص این که هر دو عکس العملی به رفتارهای دولتهای بریتانیا و اسرائیل است. مروان برغوثی، رهبر فلسطینی زندانی که رهبری اعتصاب غذا را به عهده دارد، در نامه ای چنین می گوید: “زندانیان فلسطینی همواره از بی عدالتی و نقض حقوق شان رنج می برند. اما در سال های اخیر مقامات اشغالگر اسرائیلی ما را از حقوقی محروم کرده اند که قبلا از طریق اعتصاب غذا به دست آوردیم. ” اعتصاب غذای فلسطینی ها علیه رفتار غیرانسانی و شرایط فیزیکی هولناک کنونی تحمیل شده بر زندانیان سیاسی فلسطینی در زندانهای اسرائیل است. این نیز ریشه در ظلم و ستم دولت اسرائیل برهمه مردم فلسطین دارد: فقر و محرومیتی که تجربه روزمره فلسطینی هاست؛ حملات نظامی؛ سرقت از سرزمین فلسطین و آب؛ لایحه قانون انفصال و شهرک سازی غیر قانونی و… .
من در بازدیدهایم از کرانه باختری و غزه در سال های اخیر، دریافته ام که حس عمیقی از یاس وناامیدی، درماندگی در برابر دولت اسرائیل به وجود آمده است، دولتی که توسط اروپا و آمریکا به طور غیرقانونی برپا شده و با قوانین بین المللی می خواهند نگه اش دارند. در نتیجه، فقدان امید، خشم زیاد به ویژه در میان جوانان و ناکامی بزرگ در اردوگاه های پناهندگان فلسطینی در نوار غزه و کرانه باختری وجود دارد.
در حال حاضر شش هزار و پانصد فلسطینی در زندانهای اسرائیل نگهداری می شوند. حدود ۳۰۰ نفر از این زندانیان کودکان هستند. ۵۳ نفر زن می باشند و حدود ۵۵۰ نفر تحت هر اتهامی که اسرائیل دوست دارد در بازداشت می باشند (توقیف بدون محاکمه). با توجه به گزارش سازمان پشتیبانی زندانیان و انجمن حقوق بشر (Addameer) در ۵۰ سال گذشته، بیش از ۸۰۰هزار فلسطینی توسط اسرائیل به زندان افتاده یا بازداشت شده اند.
شرایطی که تحت آن زندانیان نگهداری می شوند اسفناک است. شکنجه گزارش شده است. سازمان پشتیبانی زندانیان و انجمن حقوق بشر در گزارشی در مورد عرفات جرادات که در سال ۲۰۱۳ ، شش روز پس از دستگیری توسط پلیس اسرائیل فوت کرد، اعلام کرد در جسد او شش شکستگی استخوان در ستون فقرات، گردن، بازوها و پاهای او مشاهده شده اما اعلام شده بود که او از ایست قلبی درگذشته است.
اعتصاب غذا در میان زندانیان و همچنین برخی از زندانیان سابق در خارج از زندان، اخیرا دیده می شود . مازن المغربی، یکی از اعتصاب غذا کنندگان فلسطینی، در جریان اعتصاب غذا جان باخت. زندانیان در اعتراض به حبس همگانی مردم فلسطین توسط مقامات اسرائیلی و همچنین وخامت جدی شرایط زندان اعتصاب غذا کردند. زندانیان به دنبال خواسته های ابتدایی از جمله دسترسی به کتاب، روزنامه و لباس و از سرگیری ملاقات ماهانه با خانواده هایشان هستند. آنها همچنین خواهان نصب و راه اندازی تهویه مطبوع در زندانند (درجه حرارت سلولها در تابستان بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد می شود)، آنها خواهان پایان دادن به استفاده گسترده ازمجازات های کیفری مانند سلول انفرادی می باشند و دسترسی به مطالعه و امکانات آموزشی از جمله امتحانات از جمله خواسته های آنان است.
چند ماه پیش از بدتر شدن بحران در منطقه، شاهد ارائه یک گزارش در سازمان ملل متحد تحت عنوان: اقدامات اسرائیل نسبت به مردم فلسطین و مسئله آپارتاید بودیم، گزارشی که پس از فقط دو روز کنارگذاشته شد. این گزارش در ماه مارس به وسیله کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای غرب آسیا (ESCWA) منتشر شد. این گزارش شیوه ها و سیاست های اسرائیل را با مردم فلسطین در کل بررسی میکرد. این گزارش چنین نتیجه گرفته بود: «اسرائیل یک رژیم آپارتاید ایجاد کرده است که برمردم فلسطین به عنوان یک کل چیره شده است. نویسندگان این گزارش با آگاهی از جدی بودن این اتهام، نتیجه گیری کردند که شواهد موجود فراتر از حرکت معمولی است و اسرائیل برای سیاست ها و شیوه هایش گناهکار است و آپارتاید را قانونی میداند و آن را به عنوان ابزاری از قوانین بین المللی تعریف می کند.
این گزارش به شدت قوانین بین المللی را طرح می کند و به طور خاص اشاره به تعریف آپارتاید در ماده دوم کنوانسیون بین المللی و مجازات جنایت آپارتاید دارد . تعریف آپارتاید به شرح زیر است: …ارتکاب اقدامات غیرانسانی به منظور ایجاد و حفظ سلطه یک گروه نژادی از افراد بریک گروه نژادی دیگر از افراد و سرکوب سیستماتیک آنها . سخنگوی اسرائیل آن را “مطرود و به منزله یک دروغ آشکار” توصیف کرد، در حالی که وزارت خارجه اسرائیل این گزارش را به تبلیغات نازی ها تشبیه کرد. رئیس ESCWA، ریما خلف، پس از کنار گذاشتن گزارش سریعا استعفا داد.
این بخشی از بحران فزاینده در منطقه است که تا حدودی شناخته شده است. برخی رهبران فلسطینی از موضع اسرائیل ، برافروخته و خشمگین می شوند و در مورد امکان انتفاضه صحبت می کنند، می گویند که یک تعهد در سازمان ملل وجود دارد و همه کسانی که واقعا علاقه مند به صلح در منطقه می باشند، باید در برابر تجاوز اسرائیل سکوت نکنند.
بیش از دو سال پیش، جنبش شین فین از دولت ایرلند درخواست کرد به طور رسمی کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد. دولت ایرلند از برداشتن این قدم دیپلماتیک ضروری خودداری کرد. شین فین این موضوع را این هفته مطرح میکند . در این میان، تعداد فزاینده ای از معترضان در حمایت از اعتصاب غذا کنندگان فلسطینی در سراسر جزیره وجود دارند. اگر می توانید از آنها پشتیبانی کنید. اگر امکان دارید تظاهرات سازماندهی کنید و اخبار این اعتصاب را با سخنان طنین انداز بابی ساندز منتشر کنید. مروان در نامه خود می نویسد: “برخی معتقدند که این پایان داستان است، یا این که در سلول انفرادی هلاک خواهند شد، اما من می دانم، حتی در این تنهایی اجباری، ما تنها نیستیم. من می دانم که میلیون ها فلسطینی و بسیاری دیگر در سراسر جهان با ما ایستاده اند.”