اخیرا درکارخانه آریان فولاد واقع در پنج کیلومتری جاده بوئین زهرا دراستان قزوین کارگران این کارخانه با اقدامی از طرف کارفرما مواجه شده اند که بی شباهت به رفتار برده دار با برده های خود نیست .
قضیه از این قراراست که سال گذشته بدلیل «یخبندان و برودت بیش از حد هوا » *کارخانه به مدت ١۵ روز ازطرف کارفرما تعطیل اعلام میشود واکنون بعد از یکسال مدیریت کارخانه برآن است که این ١۵ روز را که بنا به صلاحدید خود کارخانه را تعطیل نموده است از حقوق کارگران کسر کند. تردیدی نیست که هیچ کارگری راضی به این نیست که ١۵ روز حقوق مسلم وی به بهانه تعطیلی کارخانه قطع شود مخصوصا درزمانی که گرانی وتورم دمار ازروزگار حقوق بگیران مخصوصا کارگران درآورده است وبا این هزینه های زیاد وحقوق ماهانه اندک که کفاف قوت لایموت کارگران را نمیدهد وسرماه نرسیده حقوق ماه گذشته تمام شده است هزینه این پانزده روز را ازکجا باید تامین کند؟
بنابراین طبیعی است که این یک نوع زور گوئی و زیاده خو.اهی کارفرما ازحقوق حقه کارگران است که بدرستی مورد اعتراض کارگران قرارگرفته است .
اما کارفرما ها که اساسا به جز سود به هیچ چیز دیگری نمی اندیشند کاری به این ندارند که کارگر وزن و بچه او با کسر حقوق این پانزده روز چه سختی را از لحاظ تامین معیشت خود تقبل خواهند کرد . از این رو مدیران کارخانه آریان فولاد نیزبه جای پاسخگوئی به اعتراض کارگران آنها را تهدید کرده اند و هنگام بستن قرارداد جدید با معترضین قراردادهای یک ماه میبندد تا خطر اخراج آنها را همچون شمشیر داموکلس بالای سرشان نگهدارند وبقیه کارگران را از پیوستن به اعتراض برحذردارند.
بدینوسیله بار دیگر خصلت کاملا برده ساز شیوه کارقرارداد موقت که بمثابه ابزاری برای سرکوب و تشدید استثمار کارگران توسط سرمایه داران به کارگرفته میشود خود را در کار وزندگی روزمره و مبارزه کارگران با کارفرماها نشان میدهد. کارقراردادموقت که یکی از تبعات سیاست موسوم به نئولیبیرالی سرمایه جهانی است، از دوره رفسنجانی درایران بمثابه ابزاری برای تشدید استثمار و تعدیل نیروی کار ( بخوان اخراجهای دسته جمعی ) تنزل حقوق کارگران ، حذف سوابق و سنوات ، عدم پرداخت حقوق ومزایا، همچون سلاحی برنده بدست سرمایه داران داده شد تا هر آنچه که میخواهند بر سرنیروی کار که سازندگان اصلی جامعه وتولید کنندگان اصلی نعم مادی هستند، بیاورند . آنها با محروم کردن کارگران از ابتدائی ترین حقوق خود ، هروقت که سود ومنافع شان ایجاب میکند کارگر را با قراردادهای کوتاه مدت و اغلب با سفته های سفید امضا به کار میگیرند ودرمواردی ماه ها از پرداخت دستمزد اندک آنها خود داری میکنند ومجموعه چند ماه حقوق پرداخت نشده کارگران را در خرید و فروش زمین و تجارت به کار میاندازند و قتی هم که کارگران دست به اعتراض میزنند فورا سفته های آنها را به رخ شان میکشند و تهدید به سرکوب و اخراج میکنند و یا ازتجدید قرارداد کار خودداری مینمایند. چنین است نقش قراردادهای موقت کار که امروزه همچون مناسبات برده داری نوین اختاپوس سرمایه را بیش از بیش بر جان وزندگی کارگران حاکم گردانیده است. اما روشن است که چنین قوانین برده سازی تنها درشرایط فقدان تشکل و تحزب کارگری به کارگران تحمیل میشود وگرنه اگر کارگران از حد اقل تشکل برخورداربودند از آنچنان قدرتی برخوردار میبودند که نه دولت ونه سرمایه داران جرات اعمال چنین قوانین ضدکارگری وضد انسانی را نمیداشتند.
اکنون کارگران آریان فولاد نیز برای احقاق حقوق شان باید دست به مبارزه ومقاومت بزنند . درغیر اینصورت کارفرما نه تنها حقوق این پانزده روز را پرداخت نخواهد کرد بلکه مترصد آن خواهد بود تا دراینده همچون کارخانه های دیگر از پرداخت بموقع حقوق ومزایا هم سرباززند. دراین مبارزه اتحاد کارگران ضروری است نباید پشت کارگران مبارز ومعترض را خالی کرد تا کارفرما بخود اجازه دهد که ازتجدید قرارداد آنها خودداری بکند ویا با بستن قراردادهای یک ماهه به خیال خود آنهارا تنبیه کرده ووادار به سکوت کند .چرا که خواست کارگران معترض خواست ومنافع همه کارگران این کارخانه را دربرمیگیرد . اتحاد کارگران باعث عقب نشینی کارفرما خواهد شد واین واقعیت را هم باید درنظرگرفت که مبارزه کارگران با سرمایه داران و مدیران و کارگزاران آنها چه دولتی بوده باشند وچه خصوصی ، کار امروز وفردا و یا این مورد و آن مورد نیست بلکه مبارزه بین کار وسرمایه یک امر مداوم وهمیشگی هست که تا قدرت گیری طبقه کارگر و محو نظام طبقاتی این مبارزه ادامه خواهد داشت.
بنابراین کارگران باید به ابزار های لازمه مبارزه خود دست یابد تا بتواند دراین مبارزه بررقیب خود پیروز شود . دراین نبرد سرمایه داران به کمک دولت سعی میکنند کارگران را از دست یابی به ابزارهای مبارزه نظیر تشکیلات های صنفی و سیاسی جلوگیری کنند و آنها را درانفراد نکهداشته ودرپراکندگی سرکوب نمایند .درمقابل کارگران باید به هرطریق ممکن ودرهرسطحی که میتوانند متشکل و متحد شوند ودراین زمینه هم هیچ دستی از غیب و هیچ پیامبری از اسمان به کمک کارگران نخواهد آمد .کارگران هرکارخانه ای باید خود دست به کار ایجاد تشکل خود باشند تا بتوانند دراتحاد باهم تشکلهای فراگیرتر و سراسری تری را نیز ایجاد کنند . دراین زمینه وظیفه کارگران پیشرو صد بار بیشتر از دیگران است ، کارگران پیشرو با ایجاد کمیته های کارخانه و هسته های کوچکتر مخفی باید بتوانند نیروی خود را درجهت ارتقای سطح آگاهی کارگران وکمک به سازمانیابی آنها درتشکلهای توده ای یاری رسانند و به کارگران کمک کنند تا با کسب پیروزی درمبارزات روزمره به قدرت وتوانائی خود پی ببرند به پیروزیهای بیشتر ودرسطحی وسیعتر امیدوار شوند .
ما ضمن محکوم کردن تصمیم مدیران شرکت آریان فولاد مبنی برکسر١۵ روز ازحقوق کارگران ، همه کارگران این کارخانه را به اعتراض یک پارچه علیه این اقدام مدیریت ونیز مبارزه برای لغو قانون قرارداد های موقت، فرامیخوانیم . با اتحاد خود پیروزی را تضمین کنید.
زنده باد اتحاد وهمبستگی کارگران آریان فولاد
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
١١دی ماه ١٣٨٨
* (البته موارد زیادی دیده شده است که کارفرماها صرفا به خاطر سبک کردن بار انبارها و یا تجدید سازماندهی و.. کارخانه را تعطیل میکنند و سعی میکنند رفاه حال کارگران را دلیل این تعطیلی وانمود بکنند تا بعد بتوانند دستمزد روزهای تعطیلی را از حقوق کارگران کسر کنند)