عفرین از شهرهای استان حلب در سوریه می‌باشد که دارای ۳۶۶ روستا بوده و حدود ۸۰ هزار نفر جمعیت دارد. عفرین از نظر جغرافیایی در بلندترین نقطه سوریه و با هوایی کوهستانی و سرسبز واقع شده و به همین دلیل قطب تولید زیتون و فراورده های آن در سوریه گردیده است. عفرین پل ارتباطی مرتفع به دریای مدیترانه و الحاق کردستان سوریه به جنوب ترکیه شناخته می شود. منطقه عفرین در جریان جنگ سوریه به‌طور کامل تحت تسلط کردستان سوریه در آمد و به شکل خود مدیریتی یا همان کانتون ها اداره می شود.
بر اساس گفته منابع خبری، عملیات موسوم به "شاخه زیتون" که روز شنبه ۳۰ دی ماه برابر با ۲۰ ژانویه از سوی ارتش ترکیه آغاز شده، تا کنون باعث آواره شدن پنج هزار نفر از مردم منطقه عفرین در کردستان سوریه شده است. آمار رسمی کشته‌شدگان حمله ترکیه به عفرین در شمال سوریه حکایت از ۲۶۰ کشته دارد. این در حالی است که وزیر امور خارجه ترکیه گفته حملات را گسترش خواهند داد. به گفته او این کشور قصد گسترش نبرد با کردها در عفرین، شمال غربی سوریه را دارد و فعلا هدف اولیه شهر عفرین است، اما هدف بعدی شهر منبیج و کرانه‌های شرقی رود فرات خواهد بود.
در حالی تهاجم گسترده ارتش ترکیه به عفرین وارد پنجمین روز خود شد که گزارش ها حاکی از این است که بسیاری از ساکنین روستاهای این منطقه برای دفاع از خود، در برابر هجوم نظامی ترکیه، سلاح به دست گرفته و مسلح شدە اند. برخی منابع خبری گزارش کردند که ارتش ترکیه در عَفرین و شَهبا ضربات سنگینی را متحمل شده است.
از سویی دیگر همه شواهد و رویدادهای هفته گذشته به ما نشان می دهد که یورش ارتش ترکیه با چراغ سبز و یا سکوت دولت های کوچک و بزرگ سرمایه داری ذینفع در بحران سوریه، انجام می گیرد. امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست که فرمان حمله نظامی به عفرین از سوی آقای اردوغان، تلاشی برای مقابله با بحران هایی متعددی است که حزب حاکم عدالت و توسعه در سال های اخیر با آن دست به گریبان بوده است.
تهاجم نظامی به کردستان سوریه، نمودی عینی از بحران حکومتی در ترکیه و بخشی از خیال پردازی عثمانی گری اردوغان است. بحرانی که نشان از ناتوانی حزب حاکم عدالت و توسعه برای ادامه حاکمیت اش در این کشور است. این حزب بورژوایی اگر چه در دهه گذشته در سایه استثمار طبقه کارگر و مزدبگیران، توانست مدل و الگویی از رشد سرمایه داری در ترکیه را برای صاحبان سرمایه این کشور به ارمغان بیاورد؛ اما در سال های اخیر ناتوانی اش را در اداره امور داخلی ترکیه و حضور پر تنش و متناقض این کشور در منازعه های منطقه ای و بین المللی، نشان داده است. همین امر باعث شده که بسیاری امروز امیدی به ادامه حاکمیت حزب اسلامگرای عدالت و توسعه اردوغان در آینده مناسبات سرمایه داری حاکم بر ترکیه را نداشته باشند.
اینکه آینده سیاسی ترکیه و پروسه کشمکش های اجتماعی و طبقاتی به کجا کشیده شود و نقش اکثریت فرودست و طبقه کارگر مزدبگیر در این بحران سیاسی چیست، بحث جداگانه ای می طلبد و لازم است که آن را از زاویه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، منطقه ای و بین المللی مورد تحلیل و بررسی قرار داد. اما آنچه امروز و در شرایط کنونی مهم و ضروری است پشتیانی از مردم کردستان سوریه و به طور مشخص، منطقه عفرین در مقابل تجاوزهای نظامی ارتش ترکیه است. مقاومت برای این مردم خود زندگی است و رویدادهای چند روز اخیر حکایت از این دارد که عفرین می رود که به کوبانی دیگری تبدیل شود. حمایت آزادیخواهان جهان از جنبش مقاومت در کردستان سوریه و محکوم کردن تهاجم دولت ترکیه، امری عاجل است.
خسرو غلامی - ششم بهمن ١٣٩٦