خانه کارگر» و پیشنهاد تعیین حداقل دستمزد کارگران»

می گویند در زمان های قدیم حاکم خودکامه و جباری زندگی می کرده که چنان بلایی بر سر مردم آورده بود و چنان فضایی از فشار اقتصادی و بگیر و ببند و بکش ایجاد کرده بود که مردم باید ساعت ها و چه بسا روزها در صف می ایستادند تا تازه بتوانند به حکومت خدمت کنند و مثلا باج و خراج خود را تحویل ماموران این حاکم مستبد و خونخوار دهند!! البته اکثر این فلک زدگان درصف ایستاده ضمن تحمل این وضعیت خفت بار به آن اعتراض هم می کردند و خواهان پایان دادن آن بودند. اما در میان صف کسانی هم بودند که از این که گرفتن باج و خراج به سرعت و به خوبی پیش نمی رود ناراحت بودند و به حکومت پیشنهاد می کردند که برای کاستن از طول صف ها تعداد مامورانش را بیشتر کند تا بهتر بتواند باج و خراج را جمع آوری کند!!
پیشنهاد «خانه کارگر» جمهوری اسلامی در مورد تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال آینده از جمله این گونه پیشنهاد ها است. فلاکت و سیه روزی و فشار کمرشکن جهنم سرمایه داری ایران کارگران را به چنان حدی از مظلومیت و استیصال کشانده است که مزدوران ضدکارگر مستقر در «خانه کارگر» بر بستر درماندگی خفت بار طبقه کارگر و درواقع برای خوش رقصی در پیشگاه سرمایه به دولت سرمایه داری پیشنهاد می کنند که حداقل دستمزد کارگران را طوری تعیین کند که کارگران فقط و فقط بتوانند زنده بمانند تا همچون سابق و برای همیشه و الی الابد مثل چهارپایان بارکش برای سرمایه داران کارکنند و دم برنیاورند. درست از این زاویه و دقیقا با این هدف است که کمیته دستمزد «خانه کارگر» پس از جلسات متعدد بحث و بررسی طی نامه ای سرگشاده پیشنهاد خود را برای حداقل دستمزد کارگران در سال آینده به شورای عالی کار و مسئولان کشور اعلام کرده است.
«خانه کارگر» بر اساس ماده ٤١ قانون کار جمهوری اسلامی دو شاخص را برای تعیین حداقل دستمزد کارگران در نظر گرفته است : تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی و تامین حداقل نیازهای زندگی یک خانواده ۴ نفری. خانه کارگر در نامه خود به مسئولان کشور توضیح داده است که تا چه حد تلاش کرده است حداقل تمام حداقل ها را در مورد تامین یک زندگی کاملا حداقلی برای کارگران در نظر بگیرد. از این رو "در تعیین اقلام تعیین کننده سبد خوراکی ها از جدول حداقل کالری مورد نیاز برای یک خانواده 4 نفره که توسط وزارت رفاه تایید شده استفاده کرده و قیمت اقلام در پایان دی ماه ٨٨ از میادین تره بار شهرداری که حداقل قیمت های مصوب می باشد گرفته شده و سعی شده که قیمت های حداقلی در نظر قرار داده شود."
" خانواده ۴ نفره مورد نظر شامل پدر و مادر و کودکانی است که سن آن ها بین ٢ تا ٦ سال است." یعنی فرض خانه کارگر این است که فرزند کارگر مدرسه یا دانشگاه نمی رود و خرج تحصیل ندارد واین خود به معنی پیش فرض گرفتن محرومیت از تحصیل و امکانات آموزشی برای فرزندان کارگران در این محاسبه دستمزد است. "کالری مورد نیاز والدین در یک روز ٢٠٠٠ کالری و کودکان ١٨٠٠ کالری در نظر گرفته شده است." این مقدار کالری معمولا برای کسانی در نظر گرفته می شود که کمترین فعالیت را در طول روز می کنند یا می خواهند رژیم بگیرند تا لاغر شوند نه برای کارگری که از صبح تا شب حداقل ١٢ تا ١٦ ساعت کار سخت و طاقت فرسا می کند.
با این مقدمات، خانه کارگر برای تعیین دستمزد کارگران و جایگاه خانواده های کارگری از نظر رفاه اجتماعی، یکراست سراغ خط فقر می رود. اما نه برای این که بگوید دستمزد کارگران باید در حدی باشد که که کارگران و خانواده های کارگری، که تمام ثروت جامعه را تولید می کنند، در رفاه و آسایش زندگی کنند، بلکه از این رو که بگوید کارگر را تا چه حد می توان فقیر نگاه داشت، به طوری که فقط از گرسنگی نمیرد تا بتواند کار کند و برای سرمایه داران مفت خوری که خانه کارگر از آن ها دفاع می کند ثروت بیشتر و بیشتر و بازهم بیشتر تولید کند.
بر این اساس، خانه کارگر در نامه خود ٣ خط فقر را معرفی و بررسی می کند تا کارگر را که در هر صورت باید در فقر زندگی کند در جایی قرار دهد که به نظر خانه کارگر برای حفظ این نظام بردگی مزدی بهترین جای ممکن است. این سه خط فقر از نظر خانه کارگر چنین است :
" ١- خط فقر شدید یا خط گرسنگی مجموع درآمدی است که باید توسط خانوار هزینه شود تا افراد خانواده از خطر سوء تغذیه دور شوند و حداقل کالای مورد نیاز را برای حیات کسب کنند. خط فقر شدید یا گرسنگی به دست آمده در این گزارش١۴٩٦٦٧٠ ریال است.
٢ - بر اساس مستندات مراجع رسمی خط گرسنگی تقریبا ۴٠ درصد خط فقر مطلق را به خود اختصاص می دهد. به عبارت دیگر، عدد ٣٧۴١٦٧۵ ریال میزان خط فقر مطلقی است که دربرگیرنده حداقل نیازهای یک خانواده برای تضمین سلامت غذا و نیازهای اجتماعی در سال ٨٨ است.
عدد مذکورخط فقر مطلق رابه ما معرفی می کند. البته این رقم میانگین کشوری است، ولی همواره تهران وشهرهای بزرگ به عنوان کلان شهرها تا سقف ٢٠ درصد به لحاظ افزایش برخی هزینه ها مثل هزینه مسکن، ایاب و ذهاب و ...بیشتر خواهد بود. لذا این سبد برای شهرهای بزرگ ٤١٦٦٠١٠ ریال است.
٣- درآمد متوسط خانوار شهری بر اساس تعدیل نرخ تورم سال ١٣٨٧ (٨٦٨٧۵٠٠ ریال) درنظر گرفته شده است. با توجه به این که خط فقر نسبی ۵٠ تا ٦٦ درصد میانگین درآمد شهری است، خط فقرنسبی بین ۴٣۴٣٧۵٠ ریال تا ۵٧٣٣٧۵٠ در سال ٨٨ است. لذا به نظر می رسد مصوبات شورای عالی کاربر اساس اطلاعات موجود باید بتواند عددی بین ٣٧۴١٦٧۵ ریال تا ۴٣۴٣٧۵٠ ریال را پوشش دهد، یعنی عددی که حداقل فقر مطلق تا حداقل فقر نسبی را در برگیرد.
محاسبات مذکور فارغ از اتفاقاتی است که در سال آینده به دنبال اجرای قانون هدفمند کردن یارانه ها و آزاد سازی قیمت ها اتفاق خواهد افتاد."
بنابراین، همان طور که می بینیم، پیشنهاد «سخاوتمندانه» خانه کارگر برای دستمزد کارگران عبارت است از نگه داشتن کارگران و خانواده های کارگری در فقر مطلق . البته همان طور که در پایین خواهیم دید خانه کارگر در واقع رقم مشخصی را پیشنهاد نمی کند. بلکه می گوید حد اقل دستمزد طوری در نطر گرفته شود که با بن کارگری و کمک هزینه مسکن در نهایت به رقم تقریبی ٣٧۴٠٠٠ تومان نزدیک شود . و در واقع طبق محاسبات خودش برای کارگرانی که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند همین هم زیر خط فقر مطلق است. خانه ضدکارگر تمام این محاسبات را انجام داده تا نشان دهد کارگرچه قدر باید مزد بگیرد که فقط از گرسنگی نمیرد و آن قدر جان در بدن داشته باشد تا بتواند برای سرمایه دار کار کند، سود تولید کند و بر کوه ثروت های او بیفزاید. اما طبق همین محاسبه خانه کارگر، سرمایه دار صاحب کار باید حداقل ماهی صد هزار تومان به دستمزد کارگر اضافه کند. برای سرمایه داری که همین دستمزد فعلی کارگر را هم ماه ها عقب می اندازد و پرداخت نمی کند، پرداخت این صدهزارتومان فا جعه است . اما سرمایه داران نباید نگران باشند. خانه کارگر همه جوره منافع سرمایه داران را در نظر گرفته و فکر اینجا را هم کرده است که مبادا این صد هزار تومان بر روی پایه حقوق کارگر برود و به قول خودش اثرات مزدی مثل افزایش حق سنوات و مانند آن ها در پی داشته باشد. بنابراین، پیشنهادات زیر را مطرح می کند برای آن که حداقل ممکن به حقوق ثابت کارگران اضافه شود و این افزایش حقوق اثرات مزدی کمتری برای سرمایه داران داشته باشد :
"١- حداقل دستمزد به علاوه کمک هزینه بن و مسکن تا به رقم تقریبی ٣٧۴٠٠٠٠ ریال نزدیک شود.
٢- افزایش کمک هزینه مسکن و بن کارگری همزمان بدون آن که اثرات مزدی داشته باشد، می تواند به میزان مؤثر در درآمد کارگران تأثیر بگذارد. البته تشخیص آن بر عهده شورای عالی کار است.
٣- میزان پایه سنوات به مأخذ ۵/٢ درصد مزد روزانه به عنوان جبران یک سال سابقه را می توان به دستمزد کارگران سابقه دار اضافه کرد."
خانه کارگر در پایان نامه خود اظهار امیدواری کرده است که "شورای عالی کار بتواند مزد واقعی کارگر را که در برگیرنده عدالت اقتصادی و اجتماعی است به تصویب برساند."
می بینیم که از نظر این خانه ضدکارگر عدالت اجتماعی و اقتصادی عبارت است از نگه داشتن کارگران در فقر مطلق. عدالت اجتماعی و اقتصادی این است که یک اقلیت سرمایه دار در بهترین شرایط و با بهترین و مدرن ترین امکانات زندگی کند و از رفاه و آسایش و همه لذت ها برخوردار باشند و میلیون ها کارگر و خانواده کارگری در فقر وفلاکت و گرسنگی مطلق زندگی کنند و از همه امکانات محروم باشند و آن قدر مزد بگیرند تا تنها نیمه جانی در بدن داشته باشند تا بتوانند همچنان چرخ تولید را بگردانند. بالاخره کارگر مرده که نمی تواند کار کند و سود تولید کند. اگر کارگر نباشد سرمایه ای هم نخواهد بود.
با این همه، همان طور که در تمام این سال ها دیده ایم معمولا آنچه در نهایت در شورای عالی کاربه تصویب می رسد بسیار کمتر از همین پیشنهاد فلاکت زده خانه کارگر است و امسال از همین الان پیداست که دولت سرمایه برای پیشنهادات خانه کارگر تره هم خرد نمی کند. زیرا همین چند روز پیش بود که دولت رسما اعلام کرد که حقوق کارگران در سال آینده اضافه نخواهد شد(روزنامه آرمان ۴/١٢/٨٨ به نقل از سخنگوی طرح تحول اقتصادی).
پس کارگران! ما دو راه بیشتر در پیش رو نداریم : یا تحمل بردگی مطلق و مرگ ناشی از فقرمطلق و گرسنگی مفرط یا مبارزه متشکل و سراسری علیه نظام بردگی مزدی برای برخورداری از یک زندگی انسانی همراه با رفاه، آسایش، شادی و آزادی. اگر می خواهیم راه دوم را انتخاب کنیم، باید از همین الان از دولت و وزارت کارش بخواهیم که حداقل دستمزد را بر اساس ثروتی که ما کارگران تولید کرده ایم و اختصاص سهم هرچه بیشتری از این ثروت («تولید ناخالص داخلی») به معیشت و رفاه شهروندان تعیین کند. بر چنین اساسی، چنان که ما قبلا محاسبه کرده ایم، حداقل دستمزد برای یک خانواده چهارنفره کارگری نباید از یک میلیون و پانصد هزار تومان کمتر باشد. تعیین حداقل دستمزد بر اساس تورم و نیازهای حداقل یک خانواده کارگری همان چیزی است که خود دولت سرمایه داری در قانون کارش آورده است. این گونه تعیین حداقل دستمزد و ارقامی که خانه کارگر و امثالهم پیشنهاد می کنند فقط و فقط به سود سرمایه داران و دولت آن ها است و هیچ دردی را از دردهای بی شمار ما کارگران دوا نمی کند. اگر می خواهیم از شر این زندگی خفت بار راحت شویم یا دست کم فشار آن را کمتر کنیم راهش فقط و فقط مبارزه متحد و متشکل و شورایی با سرمایه و متمرکز کردن حمله بر کوه سودهای سرمایه داران و دولت آن ها با هدف بازگرداندن آن ها به جامعه است. برای زندگی بهتر هیچ راه دیگری وجود ندارد.

کارگران علیه سرمایه متشکل شویم!

www.hamaahangi.com
khbitkzs@gmail.com