امروز (٧/١١/١٣٨٩) جواد نجم الدین، مدیر عامل ایران خودرو، در محل حادثه جنایت باری که منجر به کشتار و مصدومیت بیش از ٢٠ کارگر شد برای کارگران شیفت صبح سخن رانی کرد. هدف نجم الدین از این سخن رانی آن بود که کارگران را راضی کند به سر کارهایشان بازگردند و روند تولید را از سر گیرند. او در پاسخ به خواست کارگران معترض مبنی بر معرفی عوامل حادثه، آنان را به نتیجه تحقیقات تیمی که خود مامور این کار کرده است حواله داد و به طور کلی کوشید دست های خونین خود را از چشم کارگران پنهان کند و اذهان آنان را متوجه مسائلی غیر از حادثه فوق کند. در جواب اعتراض کارگران در مورد جمعه کاری و به طور کلی کار در روزهای تعطیل مدعی شد که تا کنون از این مسئله خبر نداشته است!! کارگران او را هو کردند و گفتند مگر ممکن است مدیرعامل از کار اجباری کارگران در روزهای تعطیل خبر نداشته باشد. نجم الدین مدعی شد که سطح دستمزد کارگران ایران خودرو از دستمزد کارگران سایپا و پارس خودرو بالاتر است. کارگران در اینجا نیز او را هو کردند و گفتند چنین نیست. این مزدور سرمایه در این مورد نیز خود را به نفهمی زد و گفت خبر ندارد که حقوق کارگران سایپا و پارس خودرو از کارگران ایران خودرو بیشتر است!! نجم الدین در حالی چنین ادعایی را مطرح می کند که خودش قبلا از مدیران ارشد سایپا بوده است و به خوبی از میزان دستمزد کارگران سایپا خبر دارد. در عین حال، فحوای کلام او بدین معناست که گویا اگر دستمزد کارگران ایران خودرو از دستمزد کارگران سایپا و پارس خودرو بیشتر باشد کارگران این کارخانه دیگر به حق خود رسیده اند و نباید درخواست افزایش دستمزد داشته باشند. نجم الدین ضمن این که به کارگران وعده داد که بعد از این تا پایان سال جمعه کاری نخواهند داشت، از کارگران خواست تولید را افزایش دهند و رکورد تولید را بشکنند تا سطح دریافتی هایشان بالا رود. چند سال پیش، آن زمان که به جای نجم الدین مزدور دیگری به نام منطقی مدیرعامل سرمایه در ایران خودرو بود، همین وعده ها به کارگران داده شد. اما منطقی به وعده هایش عمل نکرد و مبلغی بسیار کمتر از آنچه وعده داده بود به کارگران پرداخت. از همین رو، کارگران در اسفند سال ١٣٨۴ اعتصاب کردند و خواهان پرداخت رکورد بر اساس وعده های مدیرعامل شدند. هم اینک نیز کارگران ایران خودرو با همان مسائل و مشکلات رو به رویند. افزایش اجباری و وحشیانه ساعات کار، تشدید دم افزون استثمار کارگران، سوانح جنایت بار ناشی از ناامنی محیط کار و خستگی بیش از حد کارگران است که امروز باعث قلع و قمع کارگران و به عزا نشستن خانواده های آنان شده است. کارگران نباید از مبارزه برای حقوق خود دست بکشند و با وعده های توخالی نجم الدین به سر کار برگردند. نباید بگذارند خون همزنجیرانشان هدر رود. باید در مقابل این وعده وعیدها و ترفندهای سرمایه دارانه اولا خواستار شناسایی و محاکمه و مجازات عاملان کشتار کارگران و تضمین کافی برای جلوگیری از تکرار چنین سوانحی شوند و، ثانیا، دست به کار ایجاد تشکل شورایی خود با مشارکت آحاد کارگران برای مقابله هرچه نیرومندتر با سرمایه داران و دولت آن ها و پیگیری مطالبات پایه ای خود گردند و تا رسیدن به این مطالبات به مبارزه خود به شکل اعتصاب و شکل های موثر دیگر ادامه دهند.
ما در اسفند ١٣٨٦ در مطلبی تحت عنوان «در سالگرد اعتصاب کارگران ایران خودرو، جمع بندی تجارب و درس های مبارزه برای آینده» توضیح دادیم که تلاش کارگران ایران خودرو برای افزایش دریافتی هایشان از طریق بالابردن تولید و شکستن رکورد تولید کاملا به سود سرمایه داران و به زیان کارگران است و کارگران نباید افزایش دستمزد را از طریق افزایش تولید پیش ببرند. به علت ربط این نوشته با اوضاع و احوال کنونی کارگران ایران خودرو و این که کارگران نباید از یک سوراخ دوبار گزیده شوند، آن را در اینجا تجدید چاپ می کنیم.
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری
٧/١١/١٣٨٩
برای مطالعه روی تیتر زیر کلیک کنید:
در سالگرد اعتصاب کارگران ايران خودرو
جمع بندی تجارب و درس های مبارزه برای آينده