مبارزات عملی پیش روی کارگران

ارمغان کرونا برای طبقه کارگر به جز مرگ و بیماری، افزایش فزاینده ارتش بیکاران بود. این ارتش نان میخواهد و کار، واقعیت این است که همین ارتش پرچمدار مبارزات کارگری در شرایط کنونی است، نه نگران از دست دادن کارش است و نه ازبین رفتن پس اندازش در بانکها، انتخابی به جز مرگ و یا زندگی ندارد آبان ٩٨ گواه این ادعاست. سوال اینجاست چطور میتوان از مبارزت این بخش از طبقه دفاع کرد؟
شکل دادن کمیته های کارگری، کمیته های اعتصاب وصندوق های اعتصاب، بستر سازی و سازماندهی و آمادگی برای اعتصاب های سراسری، ایجاد ارتباطات کارگری با واحدهای کارگری منطقه، شکل دادن کمیته های محلی و پیوند آنها با کمیته های کارگری.
سرنوشت کارگران بیکار و شاغل به هم گره خورده است تعداد کثیری از شاغلان سال ٩٨ بیکاران سال ٩٩ هستند.
امنیت شغلی بدون مشارکت فعال در مبارزات کارگران بیکار برقرار نخواهد شد.
و اعلام اعتصاب و اقدام عملی بزرگترین کمک به پیشبرد مبارزت کارگران بیکار و شاغل است.
برای رسیدن به دستمزد واقعی کارگران نه طومار نه امضا و نه درخواست کارآیی ندارد. فقط و فقط تغییر توازن قوا به نفع کارگران است که دستمزد واقعی را تضمین میکند و توازن قوا بدون مبارزات سراسری با ابزار اعتصاب و اعتراض و خیزش های خیابانی تغییر نخواهد کرد.
مبارزه برای دستمزدهای عقب افتاده، مقابله با خصوصی سازی و غیره با سبک کار کهنه و تکراری نه تنها به سرانجام نخواهد رسید بلکه هر روز واحد های تولیدی دیگری دچار این سرنوشت خواهند شد. برای برون رفت از این بحران ها راهی جز اعتراض و اعتصاب منطقه ای و در ادامه سراسری وجود ندارد.
مبارزه بازنشستگان سراسر کشور جدا از کارگران شاغل و بیکار نیست. پیوند نخوردن مبارزات کارگران، معلمان و پرستاران و بازنشستگان با یکدیگر امکان پیروزی برای هر کدام را کم رنگتر میکند و تلاش برای پیوستگی این مبارزات ضرورت اساسی طبقه کارگر است.
ضرورت فعلی طبقه کارگر نه ایجاد تشکلهای کوچک و حتی مستقل که در شرایط کنونی اجازه شکل گیری را به آنها نخواهد داد و اگر اینچنین نیز شود این تشکلها منافع اقتصادی و رفاهی خود را به منافع طبقاتی ترجیح میدهند و در کوران مبارزات سراسری کارگران را تنها خواهند گذاشت. تقویت ایجاد جنبش کارگری و سازماندهی جنبشی طبقه کارگر باید جایگزین خرده کاری ها شود. در یک کلام مبارزه برای مطالبات در محیط های کار و مبارزه جنبشی و سراسری برای مطالبات سراسری کلان طبقه کارگر.
نداشتن افق ضد سرمایه داری مبارزات کارگران یعنی پذیرفتن حداقل ها ومماشات بر سر منافع طبقاتی کارگران خواهد بود.