افق روشن
www.ofros.com

ابراز نگرانی كارفرمایان و سرمایه داران از بیكاری كارگران را باور نكنیم

رامین كوهیاری                                                                                                    یکشنبه ٢ اسفند ۱٣٨٨

در چند روز گذشته خبری در ارتباط با تهدید به اخراج ٩٠٠ هزار نفر از كارگران شاغل در صنعت برق در خبرگزاری ها و روزنامه ها به نقل از آقای پارسا دبیر سندیكای تولید كنندگان برق منتشر شده است. این خبر دردل خبری دررابطه با بدهی های دولت به تولید كنندگان آمده بود.
اخراج كارگران و بیكار سازی ها موضوع جدیدی نیست، اخراج كارگران پیمانی و قراردادی ایران خودرو و یا ذوب آهن، اخراج كارگران ساسان و صدها كارخانه دیگر كه در شرف تغییر كاربری و یا انتقال سرمایه به بخش های سودآورتر ودر مواردی تغییر سرمایه دار شركت است، نتیجه اش اخراج كارگران است.
اوایل بهمن ماه صاحبان جدید شركت گنج صفه درعسلویه كه به تازگی شركت را دراختیار گرفته اند درصدد اخراج ١٣٠ نفر از كارگران برآمده بودند. كارگران اما با ایستادگی دو هفته ای توانستند كارفرما را وادار به تسلیم كنند.
اخراج و به تعویق انداختن دستمزد كارگران از موضوعاتی هستند كه كارگران با آن دست به گریبان هستند. عدم امنیت شغلی بیش از ٧٠ در صد كارگران شاغل را شامل می شود. داستان كارگران ساختمانی و كارگران پروژه ای خود داستان غم انگیز دیگری است، ده ها هزار نفر از آنان با راكد شدن پروژه ها بیكار شده اند و بدون اینكه از بیمه بیكاری برخوردار باشند به جرگه خیل عظیم كارگران بیكار پیوستند.
اما خبر- دبیر سندیكای تولید كنندگان و كارفرمایان برق كه به گفته خودش ٩٠ درصد تولیداتشان به وسیله دولت خریداری می شود در مصاحبه با ایلنا اعلام داشته است كه اگر ۵ هزار میلیارد تومان بدهی دولت به تولید كنندگان پرداخت نشود، ٩٠٠ هزار كارگر از كار بیكار می شوند. در واقع دبیر سندیكای تولیدكنندگان می گوید، اگر طلب های ما وصول نشود، كارگران را اخراج می كنیم. هدف پارسا از طرح احتمال اخراج كارگران برق در راستای مطالبات صاحبان سرمایه دربخش برق مطرح می شود و نگران این است كه دولت می خواهد برای تولید برق با شركت های هندی و چینی وارد معامله شود و اگر خبرگزاری ها و روزنامه ها هم این گزارش را منتشر می كنند به خاطر عقب افتادن مطالبات صاحبان سرمایه (‌در بخش برق ) از دولت می باشد. و گرنه ماههاست كارگران آونگان به همراه كارگران چهار شركت دیگر به انحای مختلف اعتراض خود را اعلام كرده اند. اما خبر اعتراضات كارگری به ندرت به روزنامه ها كشیده می شود چرا كه یكی از خطوط قرمز روزنامه ها و خبرگزاری ها نوشتن و درج اخبار كارگری است.
این در حالی است در سال های اخیر و به ویژه از چند ماه گذشته روزی نیست كارگران معترض اعتصاب یا راه پیمایی یا تحصن نكرده باشند. در رابطه با صنایع برق اخبار كارگری كم نبوده اند ، به عنوام مثال اعتصاب غذای توربین شهریار، اما چنان جو خفقان و سركوب را در حوزه كارگری ایجاد كرده اند كه بسیاری از كارگران بخش برق هم از این حركت اعتراضی بی اطلاع هستند.
اما سندیكای تولید كنندگان برق كه شاید با بخش دیگری از سرمایه و دولت بر سر سهم بری از ارزش اضافی ایجاد شده توسط كارگران اختلاف داشته باشند، اما سرمایه داران متشكل در سندیكا و دیگر سرمایه داران به اتكای سرمایه شان با وجود دراقلیت بودن نسبت به كارگران، از روزنامه ها و خبرگزاری های مختلف برای اعلام خواسته های خود استفاده می كنند. و آنجا هم كه از وضعیت كارگرمی نویسند به دولت هشدار میدهند كه اگر دولت بدهی هایشان را نپردازد، كارگران بیكار میشوند.
طبیعی است كه این دبیر سندیكا درغم بیكار شدن كارگران نیست بلكه نگران گرفتن طلب هایشان می باشند. در وضعیتی كه میلیون ها كارگر بیكار هستند، بیكاری كارگران فرصت مغتنمی برای سرمایه داران و كارفرمایان است تا نیروی كارارزانتر و مطیع تری را به كاربگیرند.
ایشان همچنین از حضور هندی ها و چینی ها در بازار برق و نیروگاه سازی ابراز نگرانی می كند، در واقع نگرانی وی از این زاویه است كه منافع و سود خود و دوستانش پایین می آید، پس به دولت هشدار میدهد كه "بحران خاموشی در راه است".
اما مشكل اصلی كجاست؟ چرا هرروز ده ها خبر ازاعتراضات كارگری می شنویم، ٢٩ بهمن كارگران كرمانی دست به راهپیمایی زدند و جاده را بستند، ٣٠ بهمن برای چندمین بار خبر نپرداختن حقوق و مزایای كارگران لاستیك البرز و تجمع آنان را داشتیم. در واقع مشكل اصلی تعمیق بحران سرمایه است.

چاره چیست؟

ما كارگران برخلاف پارساها، تنها نیرویی كه در تقابل با سرمایه داریم تعداد انبوه و اكثریت بودنمان است. اما نیروی عظیم و قدرتمان، پراكنده و نامنسجم است. اتحاد و همبستگی بین كارگران معترض وجود ندارد. بنابراین جز اتحاد و همبستگی و متشكل شدن در شورا هایمان و ایجاد شوراهای سراسری كارگران از شر سرمایه خلاص نمی شویم . شورایی كه بخش های مختلف كارگران اعم از بیكار و اخراجی، حقوق معوقه ، قراردادی، رسمی، همه و همه كارگران را در برگیرد. در روزهای اخیر نقطه جوش هایی از این همبستگی و اتحاد جنبش كارگری علیه سرمایه در اراك دیده شد ، كارگران شركت های آونگان ، آلومنیوم سازی ، آذرآب و واگن سازی پارس در اراك دست به تجمع و راهپیمایی متحدانه زدند.

رامین كوهیاری - ٠٢/١٢/١٣٨٨

* فایل خبر ایلنا: " محمد پارسا: با بحران‌های كارگری مواجه ایم، نهصد هزار نفر از كارگران صنعت برق در آستانه بیكاری" www.ofros.com/khabar/ilna_bohranhak.htm (افق روشن)