پیام نامۀ سرگشاده اسماعیل بخشی

به دنبال اعتصابات و تظاهرات چند هفته ای کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکرهفت تپه که علیه خصوصی سازی و برای احقاق حقوق از دست رفته خود مبارزه می کردند، اسماعیل بخشی و همۀ اعضاء مجمع نمایندگان کارگران و پس از آن علی نجاتی عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به شیوه ای خشن توسط نیروهای امنیتی دستگیر و در سلول های مخوف زندان های اهواز، شوش و اندیمشک زیر شدید ترین شکنجۀ بازجوهای ادارۀ اطلاعات و امنیت جمهوری اسلامی قرار گرفتند. اسماعیل بخشی پس از٢۵ روز شکنجه های طاقت فرسا با مقاومت خود و حمایت کارگران، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان و همۀ اقشار زحمتکش جامعه با قرار وثیقه آزاد شد. اسماعیل بخشی پس از آزادی در اقدامی جسورانه با نگارش نامه ای سرگشاده به وزیر اطلاعات و دعوت از وی به مناظره پرده از درنده خویی بازجویانی برداشت که در این نظام اسلامی با پشتوانه قوانین شرع و با اتکا به دستورات مذهب به طور مستمر شکنجه های جسمی و روحی شدید و مرگبار نسبت به معترضان و مخالفان و حق طلبان اعمال کرده اند و می کنند. این نامه از این جهت که به افشای سیاست های سرکوبگرانه رژیم اسلامی پرداخته است و شکنجه گران نظام سرمایه داری را به جامعه معرفی کرده است، اقدامی قابل تقدیر و شایستۀ پشتیانی و پیگیری بی دریغ است. اقدام اسماعیل بخشی به افشای شکنجه جسمی و روحی و فشارهای امنیتی بر فعالان کارگری و سیاسی، در همان حال بیانگر ضرورت مبارزۀ سیاسی کارگران و موضع گیری این طبقه در مقابل دستگاه سیاسی قدرت حاکم است. هر کارگر پیشرو و حق طلب و همۀ عناصر پیشرو کارگری که پرچم مبارزۀ طبقاتی را برافراشته اند باید به این امر واقف باشند و بیاموزند که طبقۀ کارگر از مبارزۀ سیاسی گریزی نمی تواند داشته باشد. کارگران در روند مبارزۀ اقتصادی و معیشتی ِ خود نمی توانند بدون به چالش کشیدن قدرت سیاسی حاکم که حافظ منافع سرمایه داران است به پیش روند و به منافع و حقوق خود دست پیدا کنند. مبارزۀ سیاسی و به زیر سؤال کشیدن مقامات حاکم، بویژه مقامات امنیتی، انتظامی، نظامی و قضائی و منصوب کنندگانشان در بالاترین سطوح که مسئول اصلی تبهکاری ها، فساد و اختناق حاکم بر جامعه هستند باید جزء جدائی ناپذیر و گسترش یابنده ای از مبارزات کارگران باشد. یکی از نقاط قوت نامۀ سرگشادۀ اسماعیل بخشی به وزیر اطلاعات نه تنها افشای تبهکاری بازجویان شکنجه گر بلکه افزون بر آن خواست پاسخگو بودن مقامات بالای امنیتی است. پیام نامۀ سرگشادۀ اسماعیل بخشی به مبارزان و به همۀ مردم، ساکت نماندن در برابر سفاکی های نظام حاکم و اعتراض بی با کانه به آن است.
مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه دستاورد های مثبت مهمی داشت که مهم ترین آنها نشان دادن قدرت همبستگی کارگران، اعتماد و تکیۀ کارگران به نیروی خود و اهمیت استقلال جنبش کارگری است. خواست های کارگران هفت تپه عبارت بودند از: پرداخت فوری و یکجای مزدهای عقب افتادۀ کارگران که کارفرمایان از انجام آن سرپیچی می کنند، خاتمه دادن به خصوصی سازی، آزادی کارگران و معلمان زندانی، به رسمیت شناختن تشکل های مستقل کارگری و همبستگی با دیگر حرکات کارگری. این خواست ها هم محتوای اقتصادی و هم محتوای سیاسی دارند. درک ضرورت مبارزه هم در عرصۀ اقتصادی - اجتماعی و رفاهی و هم در عرصۀ سیاسی یک شرط مهم بارور شدن و تأثیرگذاری این مبارزات و تداوم آنهاست.
انتشار نامۀ سرگشادۀ اسماعیل بخشی تأثیر قابل ملاحظه ای بر جامعه نهاده است. بسیاری از شکنجه شدگان و ستمدیدگان ماشین سرکوب و شکنجه حاکم با این نامه احساس همدردی و همزبانی کرده اند. این نامه همچنین ولوله ای در درون محافل مختلف حکومتی ایجاد کرده است. از یک سو فشارهائی برای تکذیب مفاد آن یعنی تکذیب شکنجه از سوی مأموران امنیتی به اسماعیل بخشی و خانواده اش وارد می شود، از سوی دیگر وزیر اطلاعات در شورای امنیت ملی وجود شکنجه در سازمان اطلاعات رژیم را به طور کلی منکر می گردد و در همان زمان یک پادوی گوش به فرمان مجلسی حکومت از «درگیری» اسماعیل بخشی به هنگام دستگیری با مأموران حرف می زند تا ضرب و شتم و شکنجه را توجیه کند. برای پایدار شدن اثر این نامه نه تنها حمایت پیگیر و بی دریغ از آن ضرورت دارد، بلکه باید به طور صریح بر ضرورت مبارزۀ سیاسی در حرف و در عمل تأکید شود زیرا که افشاگری دولت سرمایه داری در تمام وجوه آن و از جمله افشای دستگاه های سرکوب، شکنجه و ارعاب جزء مهمی از مبارزۀ سیاسی طبقۀ کارگر است.

شکوفا باد مبارزۀ سیاسی کارگران علیه حاکمیت سرمایه داری!