افزایش ناچیز دستمزدها در آخرین روزهای سال باز هم دیوار کارگران کوتاهترین دیوار است. در جریان افزایش دستمزدها، کارشناسان و اقتصاددانان ریز ودرشت وفادار این نظام سرمایه داری ، کارفرمایان و دولتمردان، مسئولان همه و همه در جهت جریان آب شنا می کنند. صداها به هم می آمیزد ، بلندگوهای رسانه های جمعی ، روزنامه ها اعلام می کنند " ای هوار" " دست نگه دارید " که : " افزایش دستمزدها، باعث افزایش تورم می شود." !!!؟؟
اولین سوال این است که چرا قبل از افزایش دستمزدها دولت با اعلام قبلی بهای سوخت و حامل انرژی را تا ٤٠% افزایش میدهد؟ هنوز که دستمزدها افزایش نیافته است . هنوز هزاران کارگر ، دستمزد اسفند ماه را دریافت نکرده اند . هنوز هزاران نفر از ما کارگران دستمزد ماههای پیش عقب افتاده را نگرفته ایم. هنوز به نیمه اول ماه نرسیده ، حقوق های دریافتی ما کارگران به پایان می رسد . ما کارگران دستمزد خود را دریافت نکرده ،درفکر پرداخت قبض های آب و برق و گاز هستیم که ناگهان در روزهای پایانی سال بهای قبض ها درسکوتی موذیانه افزایش بها می یابد.
اظهارنظرهای این کارشناسان باتوجه به اطلاعات موثق از آمار و ارقام گرانی و افزایش تورم ، با افزایش ناچیز دستمزد ما کارگران همچنان به یاوه گویی می پردازند.
باید از این عالیجنابان قسم خورده وفادار پرسید آیا تاکنون با دستمزد ناچیز که پنج برابر زیر خط فقر باشد زندگی کرده اند؟
افزایش ناچیز دستمزدها برای آن است که ازسودهای افسانه ای سرمایه داران ، کارفرمایان کاسته نشود. برای آن است که انباشت سرمایه سرمایه داران همچنان تداوم داشته باشد. افزایش ناچیز دستمزدها برای آن است که هزینه بحران اقتصادیشان را به زندگی ما کارگران تحمیل کنند. برای آن است که کیسه های رانت خواران ، چپاولگران و دزدان رنگارنگ خالی نماند.
باید سفره نان ما زحمتکشان جامعه هر چه بیشتر جمع و جورگردد. باید برای ارزان خریدن نیروی کارمان سیل بیکاران انبوه تر گردد. در این دنیای وارونه قیمت کالاهای تولید شده توسط ما کارگران هرماه و هر فصل و هر روز دائما" درحال افزایش
است . ولی سالی یکبار که قرار است دستمزدها ازافزایش ناچیزی برخوردارگردد ، وفاداران به سرمایه داری همه باهم به صدا در می آیند که " افزایش دستمزدها باعث افزایش تورم می گردد."
محصول کار ما کارگران ، هزاران کالای تولید شده همیشه در حال افزایش قیمت است ، اما از اقتصاددانان و کارشناسان وفادار به این نظام صدایی در نمی آید.
ما کارگران ، معترض به عقب افتادن دستمزدهایمان هر روز تحت فشار پلیسی به سر می بریم . سخنگویان ما کارگران دستگیر و روانه زندان می شوند. درعوض دزدان و غارتگران حاصل زحمات ما کارگران روز به روز رنگ عوض می کنند ، فربه تر می شوند و هر روز با شگردهای نوین به چپاولشان ادامه می دهند . اندسته از چپاولگران وغارتگران که درمقابل دوربین خبرنگاران قرار میگیرند.با چهره ای پیروزمند و اراسته اما مضحک همه ما زحمتکشان رابه تمسخر میگیرند.
افزایش تورم سالهاست که بی وقفه ادامه دارد. اما افزایش دستمزدها هیچگاه حتی به سایه تورم هم نرسیده است . شورای عالی کار و کانون افزایش دستمزد که حداقل دستمزد سالانه را تصویب می کنند و آن را به مثابه قانون قابل اجرا می دانند، خودشان به همین قانون افزایش دستمزدها مقید و پای بند نیستند .زیرا که ماده ٤١ ،افزایش دستمزد را مطابق بانرخ تورم میداند.مجلس نرخ تورم را در ٦ ماه اول سال ٩٢ ، را ٤٠/ درصد اعلام میکند.هر چند که امار وارقام قیمتها وتورم واقعی خیلی بیشتر از اعلامی مجلس است.اگر این افزایش دستمزد هر سال مطابق با تورم واقعی محاسبه می شد،اکنون این فاصله چشمگیرو غیر قابل قیاس بین دستمزد ها وتورم وگرانی پیش نمی امد . اکنون اجاره بهای مسکن درمنطقه متوسط متری٨٠٠٠٠٠ تومان است. اجاره بهای یک اپارتمان٧٠ متری ، یک میلیونوشش صد پنجاه هزار تومان است .این مبلغ برای چند درصد از ما کارگران قابل پرداخت است؟ حتی اگر این مبلغ را در مناطق کارگر نشین نیز در نظر بگیریم.حداقل ١٠٠٠٠٠٠ میلیون میشود. ایا این مبلغ با دستمزدهای کنونی قابل مقایسه است. دستمزدهای بخش بزرگی از ما کارگران بر اساس مصوبه حداقل دستمزد محاسبه میگردد. ایا با این دستمرد اعلامی میتوان زندگی کرد؟
(قانون کار ماده ٤١ افزایش دستمزد) ایا تصویب ناچیز ومسخره آمیز افزایش دستمزدها قانونی است ؟ تورم بالای ٤١ درصدی هر ساله کجا، و زندگی ما کارگران که خالی ازتأمین رفاه و آسایش است کجا ؟ زندگی ما کارگران که روزبه روز بی آبروتر می شود. آیا با افزایش ناچیز دستمزدها قابل جبران است؟
زندگی خانواده ما کارگران که ساعت به ساعت با افزایش تورم و گرانی تهدید می شود، و خانواده به مفهوم مدنی جامعه هر روز سست تر می گردد، آیا صدای این اقتصاددانان و کارشناسان در می آید؟ تنها چیزی که توسط دولت و دیگر مسئولان مورد توجه نیست زندگی ما کارگران است.
قانون اساسی و منشور حقوق بشرسازمان بین الملل بر حقوق اجتماعی شهروندان تأکید دارد، و توجه دولتها را بر امنیت و آرامش این نظام سرمایه داری جلب می کند. زیرا که تداوم زندگیشان به سبب وجود حفظ و انباشت سرمایه سرمایه داران است. حفظ زندگی ما کارگران سوپاپ اطمینان پابرجایی و برقراری جامعه سرمایه داری بشمار می رود.
آیت نیافر
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری
١٣٩٣/١/۵