« فائو» ( سازمان خواروبار جهانی) در آخرین گزارش خود اعلام داشته است که بیش از یک میلیارد انسان هر شب با شکم خالی و بدون اینکه توانسته باشند هیچ غذائی برای رفع گرسنگی مرگبار و مزمن خود به دست آرند در کومه های تیره و تار و بدون هیچ امکانات معیشتی به خواب می روند. فائو در زمره نهادهای پدیده موسوم « به سازمان ملل» است. نهادی است که عهده دار پرده اندازی بر ابعاد واقعی تعرض نظام سرمایه داری به سطح معیشت و امکانات زیستی توده های کارگر جهان است. این نهاد بسان هر سازمان و دستگاه دیگر نظم سرمایه، در راستای ایفای نقش خود مجبور است که ماسک و پوشش لازم را نیز بر تن کند، از جمله اینکه هر از چند گاهی گزارشی منتشر سازد، آمار و ارقامی از گرسنگی روز مردم دنیا ارائه نماید و با دنیائی از دروغ و ترفند وانمود کند که گویا نظام بردگی مزدی و طبقه سرمایه دار دنیا یا دولت ها و مراجع بین المللی این نظام راستی راستی برای گرسنگان دنیا دل می سوزانند و خواهان رفع و دفع معضل گرسنه بودن انسان ها هستند!!!! فائو چنین نهادی است و اسرار واقعی انتشار گزارش هایش این است اما با همه این ها، همین نهاد تحریف و دروغ و وارونه پردازی و عوافریبی سرمایه اعتراف می کند که همین الان هر شب یک میلیارد کودک و جوان و پیر سکنه کره زمین با شکم خالی و با نالیدن از درد گرسنگی مرگبار به خواب می روند. « نمک آن قدر شور است که خان هم فهمیده است» !!! گزارش فائو با تمامی ظرفیت عوامفریبی و تحریفش یک واقعیت کریه را فریاد می زند. اگر یک میلیارد انسان، غذائی برای قوت لایموت خود به دست نمی آورند پس حداقل چند میلیارد انسان حتی با فرض آنکه نانی به شکم گرسنه خود برسانند باز هم از فقر غذائی، از بی لباسی، بی مسکنی، نداشتن دکتر و دارو و درمان، عدم دسترسی به آب آشامیدنی، محرومیت از آموزش و همه مایحتاج دیگر معیشتی به شدت رنج می برند و درد می کشند. شمار این بخش از جمعیت کره زمین یا این تعداد از نفوس طبقه کارگر دنیا هم امروز از ٣ میلیارد نفر افزون است. فائو به عنوان نهاد استتار استثمار بربرمنشانه طبقه کارگر توسط سرمایه، در دل چنین وضعی در باره مشکل « احتمال عدم تحقق اهداف توسعه هزاره» سرمایه داران و دولت های آن ها ابراز شک می کند!!! و از مالکان دوزخ جهانی سرمایه می خواهد که یادشان باشد و حل این معضل عظیم بشری را مورد غفلت قرار ندهند!!! ماحصل گزارش این است که گویا صاحبان سرمایه و دولت های سرمایه داری دنیا با تمامی مساعی شبانه روزی تلاش دارند تا هر چه زودتر بر گرسنه بودن انسان ها نقطه پایان گذارند و دنیای انسان های سیر را جایگزین بیافراها، اتیوپی ها، سودان ها و کل جهنم گرسنگی موجود کنند!!! فائو نمی گوید چرا بیش از 3 میلیارد آدم سکنه کره زمین در برهوت گرسنگی منتظر فرارسیدن لحظات مرگ هستند، نمی گوید چرا یک میلیارد و نیم آدم کره خاکی اصلاً آب آشامیدنی بهداشتی ندارند. چرا یک میلیارد و نیم دیگر از دسترسی به حداقل امکانات دارو و درمان محروم می باشند، نمی گوید چرا از هر سه نفر که در دنیا تسلیم مرگ می شوند حداقل یکی از آن ها در چنگال دیو مهیب گرسنگی جان می دهد. فائو هیچ کلمه ای بر زبان نمی راند که تمامی این فجایع، کل این جنایت ها، توحش ها، درندگی ها و بربریت ها توسط نظام سرمایه داری بر چند میلیارد کارگر دنیا، بر جمعیت عظیم بردگان مزدی سکنه کره زمین تحمیل گردیده است. رؤسای فائو به جای همه این ها با زشت ترین عوامفریبی ها در ذهن مردم دنیا القاء می کنند که گویا سرمایه داران، دولت های سرمایه داری و مالکان دوزخ بردگی مزدی نه فقط مسبب و موجد کل گرسنگی و فقر و فلاکت و سیه روزی های بشر نیستند که تازه از غم گرسنگی و نداری و شکم خالی ساکنان کره زمین هم برای هیچ لحظه ای احساس آرامش نمی کنند!!! گویا شب و روز کارشان این است که چگونه ریشه گرسنگی را از جهان براندازند.
فائو آنچنان که نقش و رسالت اوست این چنین می کند اما مشکل فقط به فائو ختم نمی شود. روزنامه ها نوشته اند که جمعیت قابل توجهی از هنرمندان، بازیگران سینما، ستارگان فوتبال و سایر عناصر مدعی مبارزه با گرسنگی با ارسال نامه ای برای سران کشورهای دنیا از آنان خواسته اند که برای مقابله با گرسنگی گام های اساسی تری بردارند!!!! بازار فریب و توهم پردازی همه جا داغ است. گویا قرار است زیر نام جنبش ضد گرسنگی بزرگترین کارها، انداختن ضخیم ترین پرده ها بر روی ریشه های واقعی گرسنگی باشد. گویا بناست که از پیکار علیه فقر سخن گفت تا از این طریق چشم توده های کارگر فقر زده و گرسنه جهان را بر روی سرچشمه های واقعی فقر و گرسنگی بربست. زیر نام مبارزه علیه تبعیضات جنسی حتماً کاری کرد که هیچ کارگری و هیچ برده مزدی زن اصلاً قادر به رؤیت شالوده های واقعی آپارتاید جنسی نشود، زیر نام دفاع از حقوق کودکان دست به کارهائی برد که هیچ انسان کارگری فکر کندوکاو ریشه های اصلی کار کودک و دنیای جنایت علیه کودکان را در سر نپرورد. در زیر بیرق مبارزه برای بهبود محیط زیست، سرچشمه واقعی تمامی اشکال آلودگی محیط زندگی انسان ها را از انظار دور کرد. این ها کارهائی است که محافل و جریانات بسیار متنوع رفرمیستی در سطحی وسیع در جهان دنبال می کنند. تمام این کارها انجام می گیرد تا تنها منشأ و سرچشمه و موجود واقعی گرسنگی، فقر و بی حقوقی و ستمکشی و همه سیه روزی های دیگر یعنی سرمایه و نظام سرمایه داری از خطر تعرض مبارزات کارگران دنیا در امان ماند.
مبارزه علیه گرسنگی فقط یک راه واقعی و موفق دارد. باید علیه سرمایه جنگید. باید همه جا فریاد سر داد که چند میلیارد کارگر دنیا با کار روزمره خود چندین برابر مایحتاج معیشتی و رفاهی و آموزشی و بهداشتی و دکتر و دارو و همه نیازهای زندگی آزاد انسانی را تولید کرده و تولید می کنند اما عظیم ترین بخش این تولیدات و حاصل کار فقط به سرمایه و سرمایه تبدیل می شود. باید توضیح داد که ریشه گرسنگی و ریشه همه مصائب زندگی انسان در اینجاست. برای ریشه کن ساختن گرسنگی و برای هر اندازه کم کردن گرسنگی در دنیا فقط یک راه موجود است. راه مبارزه علیه سرمایه، مبارزه متحد و سازمان یافته طبقه کارگر بین المللی علیه استثمار سرمایه داری، این راه بسیار روشن است. باید به سرمایه، به شیرازه حیات سرمایه، به رابطه تولید اضافه ارزش حمله برد. باید علیه این رابطه، علیه رابطه تبدیل کار انسان ها به سرمایه پیکار کرد. باید قدرت متحد و متشکل طبقاتی و شورائی توده های وسیع طبقه خود را علیه سرمایه شدن کار و محصول کار خود اعمال کنیم. باید شورائی و ضد کار مزدی متشکل شویم و قدرت متشکل خود را در میدان مصاف علیه سرمایه به صف کنیم. باید رابطه تولید سرمایه و اضافه ارزش را زیر فشار این قدرت مختل گردانیم و از تریبون قدرت شورائی ضد کار مزدی بر سر سرمایه و سرمایه داران و دولت های سرمایه داری و کل نظام بردگی مزدی فریاد زنیم که حاصل کار ما به جای سرمایه، خورد و خوراک و پوشاک و مسکن و مدرسه و بیمارستان و دانشگاه و کل مایحتاج رفاهی و امکانات رشد ما گردد. این تنها راه است و این راهی کاملاً روشن، رفتنی و پیمودنی است. در این راه است که ما به قدرت تبدیل می گردیم، قدرتی شورائی متشکل از آحاد طبقه مان که به هیچ نیروی ماروراء خود تمکین نمی کنیم. در این میدان است که هستی آگاه ضد سرمایه داری خود را احراز می کنیم، قدرت متشکل طبقاتی خویش را در همه عرصه های حیات انسانی علیه سرمایه به کار می گیریم و سرانجام نظام سرمایه داری را برای همیشه نابود می سازیم. باید مبارزه علیه گرسنگی را به سنگری از سنگرهای توفنده پیکار ضد کار مزدی تبدیل کرد.
سیمای سوسیالیسم
ژوئن ٢٠١٠