سحرگاه ١٩ اردیبهشت ماه، فرزاد كمانگر همراه با چهار زندانی سیاسی دیگر در زندان اوین توسط جنایتكاران جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند.
اعدام این پنج فعال سیاسی، موجی از خشم و نفرت را در میان مردم ایران، به خصوص مردم كردستان به وجودآورد. به طوری كه سران جمهوری اسلامی از خشم توده های مردم به هراس افتاده بودند و یك روز بعد از پخش خبر اعدام این پنج فعال سیاسی، شهرهای سنندج، كامیاران و سقز با حضور گسترده نیروهای سركوب گر رژیم، اشغال و حكومت نظامی اعلام نشده ای در این شهر ها برقرار شد.
به دنبال این حركت ضد انسانی و وحشیانه جمهوری اسلامی،كمیته مركزی كومه له سازمان كردستان حزب كمونیست ایران، در مقابل و در اعتراض به این عمل جنایتكارانه از سوی جمهوری اسلامی فراخوان اعتصاب عمومی داد و از مردم كردستان خواست تا در روز پنج شنبه ٢٣ اردیبهشت ماه در خانه های خود بمانند و در اعتراض به اعدام این فعالان سیاسی بر سركار خود نروند و سراسر كردستان را به تعطیلی بكشانند.
به دنبال فراخوان كمیته مركزی كومه له برای اعتصاب عمومی در سراسر كردستان، تعداد زیادی از جریانات چپ و سوسیالیست، تشكل های مستقل در داخل و خارج و برخی منفردین كمونیست از آن پشتیبانی كردند و هر كدام به سهم خود از مردم مبارز كردستان خواستند تا در این روز بر سر كارهایشان نروند و در خانه های خود بمانند.
حمایت و پشتیبانی جریانات چپ از این اعتصاب عمومی، حركتی بی نظیر در طول چند دهه حاكمیت سیاه رژیم اسلامی بود. این اولین باری بود كه جریانات چپ و سوسیالیست در یك اتحاد عمل كاملا آگاهانه و رادیكال در یك صف قرار گرفتند و برای به پیروزی رساندن این اعتصاب عمومی سراسری سهیم و دخالت كردند.
خوشبختانه روز پنج شنبه ٢٣ اردیبهشت ماه،كارگران، دانش اموزان، دانشجویان، معلمین، بازاریان،كارمندان ادارات دولتی و كسبه ها در یك حركت بی نظیر و با ارزش، از رفتن به محل كارهایشان خود داری كردند و سراسر كردستان را به تعطیلی كشاندند.
٢٣ اردیبهشت ماه، برگ زرین دیگری را در صفحات مبارزات جنبش انقلابی كردستان رقم زد و یك بار دیگر متحدانه و یكپارچه صدای آزادی خواهی و انقلاب را به سراسر دنیا رساند و اعلام نمود كه جنبش انقلابی كردستان هیچ وقت زیر بار جنایات جمهوری اسلامی نخواهد رفت و در مقابل آن سكوت نخواهد كرد.
مردم كردستان با این اعتصاب عمومی یكپارچه و متحدانه، به رژیم اسلامی نشان دادند كه به راحتی نمی تواند فرزندان آنان را پای جوخه های دار بكشاند و آنان را به زندان بیاندازد. مردم كردستان در این روز علاوه بر اعتراض به اعدام پنج فعال سیاسی، خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی و لغو حكم اعدام، شكنجه و شلاق و زندان شدند.
مردم مبارز كردستان با این حركت قاطعانه و آگاهانه خود، جنبش انقلابی كردستان را وارد فاز جدیدی از مبارزات بر حق خود نمودند و با این حركت اعلام نمودند كه برای تحقق خواست و مطالبات بر حق خود باید تنها به نیرو و اراده متحدانه خود متكی باشند و از ظرفیت ها و توانایی های خود برای رسیدن به اهدافشان و رویارویی با رژیم هار و جنایتكار اسلامی استفاده كنند.
مردم انقلابی كردستان با رهبری مسئولانه تشكیلات كومه له و با تكیه بر تجارب سه دهه مبارزه قاطعانه خود بر علیه رژیم اسلامی، سیاست ایجاد رعب و وحشت رژیم اسلامی را در هم شكستند و پاسخ دندان شكنی به سران رژیم جنایتكار اسلامی دادند. مردم مبارز و انقلابی كردستان با این حركت پیروزمندانه خود نشان دادند که نه اعدام، نه زندان، نه شلاق و نه سركوب، هیچ كدام نمی تواند مردم انقلابی كردستان را مرعوب كند، بلكه با چنین سیاست هایی بیش از گذشته نفرت و بیزاری را در دل مردم كردستان تقویت می کند و توازن قوا را به نفع تداوم مبارزات این جنبش برهم می زند.
اعتصاب عمومی ٢٣ اردیبهشت ماه از سوی دیگر، فضا را در كردستان به نفع گرایش چپ و سوسیالیست جامعه تغییر داد. حمایت و پشتیبانی جریانات چپ ایران از فراخوان كومه له و از اعتصاب سراسری مردم كردستان، یك بار دیگر این را نشان داد كه كماكان نفوذ چپ در جامعه كردستان یك واقعیت انكار ناپذیر است. این اعتصاب به جریانات چپ و سوسیالیست درس داد كه جدا از هر اختلاف سیاسی و استراتژی كه با یکدیگر دارند، باید در مقابل وحشی گری های رژیم اسلامی و افشای ماهیت ضد انسانی این دیكتاتوری بایستند و می توانند اتحاد عملی آگاهانه و رادیكال داشته باشند و می توانند به عنوان گرایش چپ در هر شرایطی حضور خود را نشان دهند و زمینه های گسترده تر این اتحاد عمل را فراهم آورند.
هم چنین اتحاد عمل جریانات چپ و پشتیبانی آن ها از اعتصاب عمومی مردم كردستان، یك بار دیگر ماهیت سازشكارانه و معامله گرایانه جریانات ناسیونالیسم كرد را افشا نمود. توازن قوایی كه چپ در این اعتصاب از آن برخور دار بود، نگذاشت جریانات ناسیونالیست كُرد كه سیاست و استراتژی شان بر اساس حفظ وضع موجود و به اصلاح و بقای رژیم گره خورده است، با احساسات مردم بازی كنند و با سیاست های غیر مسئولانه خود مبارزات آگاهانه و رادیكال مردم را به بیراهه ببرند.
هر چند برخی از جریانات ناسیونالیستی كُرد بعد از فراخوان كمیته مركزی كومه له، فراخوان اعتصاب دادند، اما این فراخوان نیز از اپورتونیسم سیاسی شان سرچشمه می گیرد. حتی برخی از جریانات ناسیونالیستی كُرد تا قبل از برگزاری اعتصاب عمومی سكوت پیشه كردند و این فراخوان را زود رس و غیر عملی می دانستند و جالب این كه برخی از آنان بیان می كردند كه چرا روز جمعه را برای فراخوان اعتصاب عمومی تعیین نكنیم!
اعتصاب عمومی مردم كردستان و اتحاد عمل بی نظیر جریانات چپ و سوسیالیست، ناسیونالیسم كُرد را بیش از هر زمان دیگری منزوی ساخت. دست بالا داشتن گرایش سوسیالیستی در این اعتصاب، به مردم نشان داد كه تنها با در پیش گرفتن یك استراتژی سوسیالیستی و رادیكال است كه جنبش انقلابی كردستان می تواند به پیروزی نهایی خود برسد. حركت آگاهانه مردم كردستان در این اعتصاب با شكوه، هر گونه گرایش مخرب و ناسیونالیستی را از میان توده های مردم كنار زد و مردم كردستان با این حركت پرشور، پیوند خود را با مبارزات سراسری جنبش های كارگری، زنان، دانشجویی، معلمان و همه مردم آزادی خواه ایران محكم تر نمودند و با این حركت ثابت كردند كه پیروزی جنبش انقلابی كردستان و رسیدن به خواست و مطالبات برحق این جنبش، در گرو همبستگی و اتحاد و هم سرنوشتی با دیگر مبارزات توده های مردم در سراسر ایران است.
هژمونی رادیكالیسم سوسیالیستی بر این اعتصاب عمومی بی نظیر، به روند شكل گیری یك رهبری رادیكال و انقلابی بر جنبش آزادی خواهانه یك سال اخیر یاری رساند و این را تثبیت نمود كه مبارزه یك سال اخیر توده های به جان آمده مردم ایران، به همبستگی و اتحاد با جنبش انقلابی كردستان نیاز مبرم و ضروری دارد.
مهم ترین درس اعتصاب سراسری مردم كردستان همانا ضرورت اتحاد عمل جریانات چپ و سوسیالیست بود، اما این اعتصاب دستاورد دیگری هم داشت، و آن برگزاری ده ها اكسیون اعتراضی و متحدانه در برابر سفارتخانه های جمهوری اسلامی در خارج كشور در روز ٢٣ اردیبهشت ماه بود. این اعتصاب عمومی، شكافی كه در میان فعالین خارج و داخل به وجود آمده بود را از میان برداشت و رابطه این دو را تنگاتنگ كرد. فعالین خارج كشور و جریانات سیاسی با برگزاری اكسیون های متعدد در این روز، نقش مهمی را در انعكاس و افشا ماهیت ضد انسانی و جنایتكارانه جمهوری اسلامی در حق توده های مردم به جان آمده ایران ایفا نمودند و ٢٣ اردیبهشت ماه به تاریخ پر افتخار جنبش انقلابی كردستان پیوست. این اعتصاب پیروز برای ما و كل جریانات چپ و سوسیالیست، برای مبارزات آزادی خواهانه مردم ایران سرشار از درس و آزمون بود، ضرورت اتحاد عمل جریانات چپ به عنوان تنها آلترناتیو رادیكالِ پیشاروی مردم، برای رسیدن به خواست و مطالباتشان یكی از این درس ها بود كه بایدجریانات چپ و سوسیالیست از این به بعد آن را در دستور كار سیاسی و تشكیلاتی خود قرار دهند.
اگر می خواهیم از گذشته درس بگیریم، اگر می خواهیم گرایش سوسیالیستی را در ایران تقویت نماییم، اگر می خواهیم استراتژی رادیكال و سوسیالیستی را به مردم نشان دهیم و رمز پیروزی مبارزاتشان را در گرو متشكل شدن دور این استراتژی مشخص سازیم، باید اتحاد عمل آگاهانه و یكپارچه ای مثل اتحاد عمل اعتصاب عمومی ٢٣ اردیبهشت را در پیش روی فعالیت آتی خود قرار دهیم.
جریانات چپ و سوسیالیست با هر اختلاف سیاسی و استراتژی كه با هم داریم،می توانیم متحدانه و در یك صف در مقابل جمهوری اسلامی بیاستیم و می توانیم رهبری رادیكال و سوسیالیستی مبارزات جاری را در دست بگیریم. منزوی كردن و افشای هر گونه گرایش ناسیونالیستی و مخرب در این جنبش،كه می خواهند خاك به چشم مردم بریزند، در گرو اتحاد عمل جریانات چپ و سوسیالیست است. پس همه با هم درس های اعتصاب عمومی با شكوه مردم كردستان در ٢٣ اردیبهشت ماه را سر مشق فعالیت و سیاست های خود بدل سازیم.
سیروان پرتونوری