ابراهیم مددی در گفت و گو با دویچه وله :
به رانندگان گفته شده که افراد سندیکای را حتی سوار اتوبوس هم نکنند !
اكنون ماه‌ها از اعتصاب كارگران شركت واحد اتوبوسرانى تهران كه در اعتراض به وضعيت بد رفاهى و دستمزد پايين صورت گرفت می‌گذرد. اين اعتصاب با خشونت درهم شكست و تعداد زيادى از كارگران دستگير شدند. از دستگير شدگان هنوز رئيس هيات مديره سنديكا، منصور اسانلو در زندان بسر می‌برد و وضع جسمى او بشدت وخيم است. اما وضعيت آزادشده‌ها نيز چندان بهتر نيست، آنها از محل كار خود اخراج شده‌اند و درخواست‌هاى مكرر آنها از اداره كار براى بازگشت به كار بى‌نتيجه مانده. اين كارگران و خانواده‌هايشان در شرايط معيشتى بدى بسر می‌برند و كسى حاضر به پاسخگويى به آنها نيست. دويچه وله در همين زمينه گفتگويى داشته با ابراهيم مددى نايب رئيس سنديكاى كارگران شركت واحد.
گفتگو : مریم انصاری
آقای مددی، شما و چند تن از همکارانتان امروز در اداره کار بودید. می توانید بگویید آیا نتیجه ای هم گرفتید؟ پاسخ مسئولان به شما چه بود؟
متعاقب دستگیری گسترده کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در نیمه اول بهمن‌ماه سال ۱۳۸۴ که به دستور دادستانی تهران انجام شد و آنها بعدا به فواصل یکهفته تا دوماه از زندان آزاد شدند، متوجه شدند که بوسیله کارفرما، یعنی شرکت واحد اتوبوسرانی از حق اشتغال ادامه به کار خود محروم شده‌اند. بعد از این موضوع کارگران طبق قانون کار برای ارائه شکایت خودشان به اداره کار شرق تهران مراجعه کردند. رییس اداره کار شرق تهران، آقای محمود صفری بصورت ويژه مسئول رسیدگی به پرونده این دسته از کارگران که بصورت غیرمجاز اخراج شده بودند، شده بود. با مراجعات مکرر ما از سال گذشته و امسال ایشان به ما گفته بود که در تاریخ ۳۱/۳/ ۱۳۸۵ پاسخ قطعی و نهایی را به ما اعلام خواهد کرد. البته لازم به تذکر است که مسئولین ادارات کار می‌باید ظرف ۳۰ الی ۴۰ روز جواب شکایت کارگران را نفیا یا اثباتا اعلام کنند که متاسفانه درباره این کارگران این اقدام انجام نگرفت. مع‌الوصف کارگران با تحمل سختی‌ها و مشکلات بسیار تا ۳۱/ ۳ تحمل کردند و در آن تاریخ مراجعه کردند برای انجام قول و قرارهایی که صورت گرفت بود. اما متاسفانه باز مواجه شدند که آنها را به تاریخ آینده احاله می‌دهند. بر همین اساس هم از ابتدای هفته جاری کارگران اخراجی مرتبا از اول وقت اداری تا ساعات آخر وقت اداری در اداره کار شرق تهران جهت پاسخگویی از طرف مسئولین اداره کار به آنجا مراجعه کرده‌اند که امروز هم باز متعاقب قول و قرارهای روز گذشته به اداره کار مراجعه کردند که امروز متوجه شدیم که شخصی بنام آقای صادقی که کارمند حراست اداره کل کار استان تهران است بصورت ويژه از طرف مدیر کل کار استان تهران تعیین شده تا به پرونده‌ی کارگران اخراجی رسیدگی نمایند.
تعداد کارگران اخراجی چند نفر است و پاسخ روشن اداره کار به شما چی بود؟
لیستی که ما داریم از این کارگران اخراجی در حدود ۱۸۰ نفر می‌باشد. امروز هم متاسفانه مسئولین اداره کار پاسخ روشنی به ما ندادند. چون بصورت شفاهی به ما اعلام شده است که بدلیل ويژگی کار این کارگران اخراجی، پرونده‌های ما در شورای تامین استان در حال بررسی‌ست و آنها باید یک موافقتی را اعلام بکنند تا اداره کار نسبت به بازگشت افراد اخراجی احکام لازم را صادر بکند. اما ما در مقابل اعلام کردیم که در متن قانون کار جمهوری اسلامی ایران هیچگونه نقشی برای شورای تامین استان قائل نشده‌اند. دعواهای کارگری- کارفرمایی را در هیات‌های تشخیص و هیات‌های حل اختلاف و نهایتا در دیوان عدالت اداری باید پاسخ بدهند که متاسفانه بدلیل عدم رعایت این سلسله مراتب رسیدگی کارگران بیشتر از ۵ ماه است که در واقع دچار سرگردانی هستند.
وضعیت خانواده‌های این کارگران چگونه است و معاش‌شان در حال حاضر چگونه می‌گذرد؟
همانطور که می‌دانید، کارگران از طبقات اجتماعی‌ای هستند که در ایران در شرایط بسیار سختی بسر می‌برند، بخصوص کارگران زحمتکش شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که اکثرشان مستاجر هستند و به دلیل عدم پرداخت حق بیمه از طرف کارفرما دفترچه‌های بیمه‌های درمان تامین اجتماعی نامبردگان هم از اعتبار ساقط شده و علاوه بر تامین مخارج روزانه آنها باید پرداخت مخارج درمان و بهداشت و مداوای خودشان را هم تامین بکنند که البته اینکار برای آنها بسیار سخت است و ما هرچه برای مسئولین نامه نوشتیم، تقاضا کردیم و خواستار پیگیری شدیم، پاسخی به ما داده نشده است. نزدیک به ۲ماه قبل نامه‌هایی برای آقای رییس جمهور و آقای دکتر قالیباف که شهردار تهران و ریاست عالیه شرکت واحد را به عهده دارند ارسال شده و شرایط سخت اقتصادی به آنها گزارش شده است، اما متاسفانه تا به امروز پاسخ مثبتی ما دریافت نکرده‌ایم. حتا آقایان از دادن شماره ثبت پرونده‌های شکایتی مطروحه در اداره کار به کارگران اخراجی خودداری می‌کنند که این کاملا مخالف نص صریح قانون کار می‌باشد.
آنطور که خبر رسیده وکلای آقای اسانلو بالاخره موفق شده‌اند با ایشان ملاقات داشته باشند. آخرین خبری که شما از ایشان دارید چه هست؟
طبق اطلاعات واصله از طریق خانواده آقای اسانلو و وکلای ایشان، بالاخره بعد از گذشت ۶ماه اولین ملاقات حضوری بین وکلای آقای اسانلو، جناب آقای پرویز خورشید و دکتر یوسف مولایی در شنبه گذشته انجام شده است و این ملاقات بمدت ۳۰ الی ۴۰ دقیقه طول کشیده و اقدامات اولیه در جهت مقررات دفاع حقوقی بین وکلا و آقای اسانلو انجام شده است. نامبرده به لحاظ جسمی شدیدا نیاز به مداوا و درمان دارد. ایشان از ناحیه چشم و قلب و پوست و اخیرا دیسک کمر دچار ناراحتی و مشکل هستند. همسر ایشان در مراجعات مکرری که به مقامات مسئول داشته‌اند تقاضا کرده‌اند که آقای اسانلو در خارج از زندان مورد مداوا قرار بگیرد، اما متاسفانه اینکار صورت نگرفته است. تا آنجا که از طریق وکلای نامبرده من آگاهی دارم تقاضای قرار بازداشت آقای اسانلو با قرار وثیقه طی یک نامه‌ای انجام شده است که هنوز بوسیله رییس دادگاه شعبه ۱۴ دادگاه انقلاب پاسخی به این درخواست داده نشده است.
آقای مددی برمی‌گردم به وضعیت سندیکا و خواست‌هایی که کارگران طرح کردند و برخورد خیلی شدیدی که با اعتراض و اعتصاب آنها شد. خوب، الان پیگیری این خواسته‌ها چگونه میسر است و واقعا سندیکا هنوز به فعالیت خودش می‌تواند ادامه بدهد یا خیر؟
متاسفانه حقوق سندیکایی کارگران ایران از سالهای اولیه انقلاب تا به امروز رعایت نشده است. در نتیجه جامعه کارگری ایران طی این سالیان دچار مشکلات عدیده و آسیب‌های اجتماعی مختلف شده است. ما مطابق بر اصل ۲۶ قانون اساسی و اعلامیه جهانی حقوق بشر و عرفی که در روابط کارگری‌ـ کارفرمایی در سطح جهان وجود دارد و مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی آنها را تایید می‌کند اقدام به بازگشایی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در اردیبهشت ماه سال ۸۴ نمودیم که این اقدام ما متاسفانه با موانع و مشکلات بسیاری روبرو گردید. آنچنان که در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۴ از سوی عوامل حزب خانه کارگر و عوامل شوراهای اسلامی کار بسردگی اکبر عیوضی که هم‌اکنون خود را نماینده کارگران می‌داند، مورد ضرب و شتم واقع شدیم و مرتبا هم تحت فشار بودیم و سال گذشته ما تعداد زیادی از فعالان کارگری سندیکایی را داشتیم که اخراج و بازداشت شده بودند، مورد تعقیب قرار گرفته بودند و بسیاری از حقوق آنها پایمال شده بود. در تاریخ ۱/۱۰/ ۱۳۸۴ هم آقای اسانلو رییس هیات مدیره سندیکا بهمراه ۹ نفر دیگر از اعضای هیات مدیره بازداشت شدند که بعدها بجز آقای اسانلو که تا به امروز هم در بازداشت هستند، بقیه افراد آزاد شدند، اما مجددا در بهمن‌ماه تعداد کثیری از کارگران سندیکایی بازداشت شدند، از جمله اعضای هیات مدیره، و از طرف کارفرما هم غیابا آنها را اخراج از کار اعلام کردند و دفتر سندیکایی هم که از طریق کارگران خباز در اختیار ما گذاشته شده بود و ما جلسات سندیکایی‌مان را در آن ساختمان برگزار می‌کردیم از تاریخ ۱/۱۰/ ۱۳۸۴ بدستور آقای دادستان تهران پلمپ شده است و اعضای هیات مدیره سندیکا برای پیگیری کارهای خودشان، جلسات هفتگی خودشان را به نوبت در منازل اعضای هیات مدیره برگزار می‌کنند و با تحمل تمام سختی‌ها و محرومیت‌ها از حقوق سندیکایی خودشان دفاع می‌کنند.
در حال حاضر سندیکا در میان کارگران همچنان حرفش و سیاست‌اش برد دارد یا خیر، به چه اقداماتی می‌تواند دست بزند و چکار می‌تواند بکند برای کارگران؟
از دوران سرکوب و دستگیری وسیع کارگران یک جو رعب و وحشت بسیار زیادی در میان کارگران علیه سندیکا بوسیله حراست ایجاد شده است و حتا به رانندگان گفته شده است که افراد سندیکایی را در مسیرهای شهری سوار نکنند و اگر احیانا موردی پیدا بکنند، آنها را به حراست شرکت واحد فرامی‌خوانند و از آنها توضیحات می‌خواهند و آنها را مورد تنبیه قرار می‌دهند.
واکنش کارگرها در مقابل یک چنین دستورالعملی چی بوده؟
ما خوشبختانه بهنگام ارائه اطلاعیه‌ها و نامه‌ها و مطالبی که از طرف سندیکا منتشر می‌شود که به همکارانمان ارائه می‌کنیم با آغوش باز آنها مواجه هستیم. اما شما می‌دانید که بخاطر شرایط خاص اجتماعی خیلی از کارگران از حقوق اولیه خودشان محروم هستند و بخاطر اینکه شغل خودشان را از دست ندهند بعضا به رفتارهای غیرقانونی کارفرما تسلیم می‌شوند. اما ما به آقایان در زندان اوین اعلام کرده‌ایم که اگر شرایط غیرارعاب و غیروحشت‌آور حاکم بشود، اکثریت کارگران شرکت واحد که حدود ۱۷ هزار نفر هستند به سندیکا رای مثبت خواهند داد و با سندیکا همراه خواهند بود. ما این شرایط رعب و وحشت را شرایطی موقتی می‌دانیم و بسرعت در حال برطرف کردن این شرایط رعب و وحشت هستیم.
http://www2.dw-world.de/persian/gesellschaft/1.187427.1.html
© Deutsche Welle