داوود رضوی در گفتگو با سایت اتحاد:
در صورت تداوم رویکرد حال حاضر وزارت کار نسبت به حداقل مزد، کارگران دست روی دست نخواهند گذاشت
عدم پاسخگوئی وزارت کار به مطالبات کارگران و نبود هیچ نشانه ای از تغییر در رویکردهای وزارت کار نسبت به مطالبات کارگری، مسئله ای است که اینروزها کارگران بیش از پیش آنرا با پوست و گوشت خود لمس میکنند. البته بطور واقعی و تا آنجا که به نگاه کارگران به وزارت کار بر میگردد آنان هیچ توهمی به سیاستهای ضد کارگری وزارت کار نداشته اند اما از آنجا که آقای روحانی در دوران تبلیغات انتخابات ریاست جهموری صحبتهایی را در مورد افزایش حداقل مزد کارگران به میان کشید و سپس آقای ربیعی قبل از نشستن بر کرسی صدرات، با گرفتن ژست یک کارشناس اقدام به انتشار برنامه ها و نقطه نظرات خود کرد به هر حال به نظر میامد تغییراتی هر چند کوچک در رویکردهای وزارت کار نسبت به مسائل و مشکلات حاد کارگری پیش بیاید اما با گذشت زمان و هم اکنون کاملا روشن است که آش همان است و کاسه همان و چه بسا که بدتر. در این زمینه داوود رضوی عضو سابق هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه و از همکاران طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران به سایت اتحاد اظهار داشت:
بی توجهی وزارت کار به خواست کارگران نشانگر این است که نه تنها وزارت کار هیچیک از تشکلهای مستقل کارگری موجود و یا اعتراضات کارگری مستقل را قبول ندارد و به رسمیت نمی شناسد بلکه عملا هیچ اعتقادی هم به حق آزادی تشکلهای کارگری مستقل ندارد و اساسا دارد همان خط مشی استاد شاگردی را دنبال میکند و تنها تشکلهایی را برسمیت می شناسد که همسو با اهداف وزارت کار حرکت میکنند و خوب برای ما کارگران نیز روشن است که این تشکلها هیچ ربطی به خواستها و مطالبات ما کارگران ندارند.
وی در مورد نقش شورایعالی کار در مورد حداقل مزد اظهار داشت: شورایعالی کار غلام حلقه به گوش وزارت کار می باشد به همین دلیل علیرغم ادعای وجود سه جانبه گرائی در این شورا که به نظر من یک دروغ بزرگ است شورایعالی کار تماما از سیاستهای دولت و وزرات کار تابعیت میکند لذا در این بی قانونی فقط و فقط منافع دولت و کارفرمایان دنبال می شود و اگر کسی بخواهد پاسخگو باشد همان کسی است که قانون را نقض کرده، پس در واقع شکایت قاضی به قاضی بردن بی فایده است مگر با فشار کارگران و افکار عمومی
داوود رضوی با اشاره به شرایط بسیار سخت معیشتی کارگران افزود: فاصله های هزینه زندگی با حداقل مزد به هیچ عنوان با واقعیت موجود همخوانی ندارد. هزینه های یک زندگی حداقلی در حال حاضر بیش از دو میلیون تومان است در حالی که مزد کارگر نزدیک به پانصد هزارتومان می باشد و این فاصله هرگز با ١٢ساعت کار و یا کوچک کردن سفره های خالی کارگران پر نخواهد شد و چنین وضعیتی در دراز مدت کل جامعه را به قهقرا خواهد برد.
وی در ادامه این مصاحبه با اشاره به افزایش جرم و جنایت در ١٨ ماه گذشته و افزایش میزان طلاق و فساد و پردامنه شدن کار کودکان به ضرورت افزایش فوری حداقل مزد کارگران به مثابه یک اقدام برای حفظ بنیانهای زندگی اجتماعی اشاره کرد و در مورد تبعات بی توجهی وزارت کار نسبت به افزایش فوری حداقل مزد اظهار داشت: امروز دیگر شرایط بگونه ای است که با حداقل مزد کنونی ١٢ ساعت و یا ١٦ ساعت کار و یا حتی زدن از هزینه های مسکن و پوشاک و بهداشت و آموزش و پرورش، پاسخگوی یک زندگی بسیار سطح پایین برای نفس کشیدن و بقا نیز نیست به همین دلیل در صورت تداوم رویکرد حال حاضر وزارت کار نسبت به حداقل مزد، بدون تردید کارگران ایران دست روی دست نخواهند گذاشت و قطعا ما شاهد اعتراضات وسیع کارگری به وضعیت موجود خواهیم بود.
پایان
اتحادیه آزاد کارگران ایران