مصاحبه با شریف ساعد پناه از نماینده های کارگران پرریس

توضیح: کارگران پرریس در تاریخ ٣١/٦/٨٧ با حکم هیئت تشخیص اداره کار سنندج از کار خود اخراج شدند اما با اعتراض و پیگیری این کارگران هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج به اتفاق آرا رای به ابقا بکار آنان با حذف قید موقت از قرار دادهایشان داد و دیوان عدالت اداری هم این رای را تایید کرد.
با این حال تا کنون این کارگران بر سرکارهای خود باز نگشته اند و کارفرمای پرریس با اعمال نفوذ در ادارات دولتی سنندج ١٠ ماه است دستمزدهای این کارگران را نداده است و آنان به لحاظ اشتغال و اجرای رای دیوان عدالت همچنان در بلاتکلیفی بسر می برند. در این رابطه و مسائلی که برای کارگران پرریس پیش آمده است مصاحبه ای را با شریف ساعد پناه یکی از نماینده های کارگران پرریس و از اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران انجام داده ایم که ذیلا از نظر خوانندگان گرامی میگذرد. ٣٠/۵/١٣٨٨

آقای ساعد پناه کمی در مورد زمینه ها و شرایطی که امروز کارگران شرکت ریسندگی پرریس با آن مواجه هستند، توضیح دهید.
شرکت ریسندگی پرریس سنندج در کمربندی بهشت محمدی از سا ل ١٣٨٠با هدف تولید نخ طبیعی ومصنوعی با تعداد ٧٠ نفر پرسنل شروع بکار نمود و در حال حاضر تعداد پرسنل این شرکت به ٤٠ نفر کاهش پیدا کرده است. در سال ٨۵ کارفرمای پرریس شروع به عدم پرداخت بموقع دستمزدهای کارگران کرد و قراردادهای کار را از یک سال به سه ماه کاهش داد و همین امر باعث شد آنزمان دست به اعتصاب بزنیم که با خشونت توسط نیروهای انتظامی مورد سرکوب قرار گرفتیم.
بدنبال سرکوب اعتصاب، کارفرما با قرار گرفتن در موقعیت قوی تری اقدام به تغییر مدیریت شرکت کرد و به فشارهای خود بر کارگران افزود تا جایی که هر روز با بهانه های مختلف کارگران را جریمه و در مواردی اقدام به اخراج آنان میکرد. از آن تاریخ کارفرما قراردادهای کار را نیز از یک سال به دو ماه و یک ماه تقلیل داد و هر زمان که میخواست کارگران را به مرخصی های اجباری می فرستاد و دستمزدها را نیز با تعویق تا چهار ماه پرداخت میکرد.
ادامه این وضعیت برای ما خیلی سخت بود و بویژه بدلیل عدم پرداخت بموقع دستمزدها خانواده های ما تحت فشارهای شدید مالی قرار داشتند. به همین دلیل ما شهریور ماه سال گذشته بار دیگر دست به اعتراض زدیم. بدنبال این اعتراض هیئت تشخیص اداره کار سنندج حکم به اخراج ٣۵ نفر از ما داد که با اعتراض ما در هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج مواجه شد. در حال حاضر علیرغم صدور رای بازگشت بکار با حذف قید موقت از قراردادهایمان توسط هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج در اواخر مهر ماه سال گذشته و تایید آن از سوی دیوان عدالت اداری، کارفرما با استفاده از نفوذ خود در اداره کار سنندج و دادگاهها شرایطی را ایجاد کرده است که ما همچنان بلاتکلیف هستیم و نزدیک یکسال است هیچگونه دستمزدی نگرفته ایم.

آقای ساعدپناه همچنان که اشاره کردید علیرغم صدور رای هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج مبنی بر بازگشت بکار شما و تائید آن از سوی دیوان عدالت اداری، این رای هنوز اجرا نشده و اداره کار سنندج بجای اجرای این آرا، رای دیگری را به ضرر شما بر روی رای دیوان عدالت صادر کرده و شما همچنان در بلاتکلیفی بسر می برید کمی بیشتر در مورد روندی که از شهریور ماه سال گذشته تا به امروز طی کرده اید، برایمان توضیح دهید.
ببینید پس از اعتراض ما در اواخر شهریور ماه سال گذشته به شرایط موجود در کارخانه و عدم پرداخت دستمزدهایمان، در تاریخ ٣١/٦/ ٨٧ کارفرما با دستکاری و جعل قرارداد هایمان، رای اخراج ٣۵ نفر از ما را از هیئت تشخیص اداره کار سنندج گرفت.
ما نیز با برگزاری ده ها تجمع اعتراضی وطرح شکایت مبنی بر جعل قراردادهایمان از سوی کارفرما، مسئله را پیگیری کردیم و از طریق سپردن وکالتمان به مسئولین اتحادیه آزاد کارگران ایران در هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج، دادنامه ای را در اعتراض به رای هیئت تشخیص به هیئت حل اختلاف تسلیم کردیم و نهایتا توانستیم در جلسه مورخه ٢٨/٧/٨٧ هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج، رای بازگشت بکار با حذف قید موقت از قراردادهایمان را بگیریم.
بدنبال صدور این رای در هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج که به اتفاق آرا صادر شده بود کارفرما با مراجعه به دیوان عدالت دستور توقیف اجرای رای را گرفت و با اعتراض ما به این مسئله در دیوان عدالت که با وکالت آقای دکتر بهرامیان آنرا پیگیری کردیم، دیوان عدالت در مورخه ٢٦/ ١١/ ٨٧ رای هیئت حل اختلاف اداره کار سنندج را تایید کرد. با صدور این رای از سوی دیوان، ما جهت اجرای رای به کارخانه مراجعه کردیم و کارفرما با بهانه روزهای پایان سال و تعطیلات نوروزی به ما اعلام کرد پس از تعطیلات عید مراجعه کنید.
از آن تاریخ تاکنون بیش از پنج ماه میگذرد اما متاسفانه رای اجرا نشده است و دلیل اصلی آن عدم تمکین کارفرما به رای دیوان عدالت و اعمال نفوذش در اداره کار سنندج و دیگر ارگانهای مسئول اجرای رای می باشد.

کمی بیشتر در این مورد توضیح دهید؟
همانطور که در پاسخ سوال قبلی گفتم کارفرما پس از صدور رای دیوان عدالت از ما خواست تا پس از تعطیلات سال نو بر سر کارهایمان مراجعه کنیم به همین دلیل ما در تاریخ ١٦/١/ ٨٨ به همراه مامور اجرای احکام جهت ابقا بکار اولیه به شرکت مراجع نمودیم و طی صورت جلسه ای با کارفرما مقرر گردید وی در اسرع وقت نسبت به کارگیری ما اقدام کند همچنین مقرر شد ما در این مدت هر روز در محوطه کارخانه حضور پیدا کنیم تا بتدریج در کارهای اولیه خود مشغول بکار شویم.
پس از گذشت سه روز از حضور ما در محوطه کارخانه، کارفرما قرارداد جدیدی را که خود تنظیم کرده بود جلوی ما گذاشت تا آنرا امضا کنیم اما ما آنرا قبول نکرده و اعلام کردیم ما فقط خواهان اجرای رای دیوان عدالت هستیم و طبق رای دیوان ما کارگران دائمی محسوب می شویم و فقط باید به کار خود در این کارخانه ادامه دهیم نه اینکه قرار داد جدیدی آنهم به دلخواه کارفرما با وی ببندیم.
بدنبال این مقاومت از سوی ما که فقط خواهان اجرای رای بالاترین مرجع قانونی کشور بودیم کارفرما شکایتی را به اداره کار سنندج تسلیم کرد و سه روز پس از شکایت نیز اقدام به راه انداختن دعوا با کارگران و در گیری با آنان در محوطه کارخانه نمود و در این رابطه نیز شکایتی را از کارگران به دادگاه برد. اداره کار سنندج نیز پس از شکایت کارفرما اقدام به صدور رای دیگری بر علیه ما کرد و با نقض رای دیوان عدالت که کاری مطلقا غیر قانونی است حکم به موقتی کردن قراردادهای ما داد. اما کارفرما حتی از رای نقض شده دیوان توسط اداره کار سنندج نیز تبعیت نمیکند و با اعمال نفوذ در ادارات دولتی سنندج نه ما را سر کار بر میگرداند و نه دستمزدهای معوقه ما را پرداخت میکند.
ما در رابطه با دستمزدهایمان حکم توقیف دو تن نخ تولیدی کارخانه را گرفتیم و قرار بود شنبه گذشته این نخها برای پرداخت دستمزدهایمان توقیف شود که کارفرما با اعمال نفوذ در دادگاه از طریق سند سازی مبنی بر اینکه این نخها مال کس دیگری است جلو آنرا گرفت.

سوال: آقای ساعدپناه اشاره به ایجاد دعوا از سوی کارفرما با کارگران کردید در این مورد اگر ممکن است بیشتر توضیح دهید؟
منظور من از کارفرمای شرکت، آقای امیر اسفند یاری میباشد که در سال های قبل سالی دو بار به سنندج می آمد ولی حالا در هفته دو بار به اینجا می آید.
ما از مورخه ١٦/١/٨٨ بر اساس صورتجلسه مامور اجرای احکام هر روز ساعت ٦ صبح الی ١٤ ظهردرمحوطه کارخانه بسر میبردیم. اما روز ٢٣/١/٨٨ آقای اسفندیاری درساعت شش صبح به طرز توهین آمیزی تلاش کرد مانع حضور کارگران در محوطه کارخانه شود و با اعلام اینکه من کاراته باز هستم و اگر در محوطه کارخانه حضور پیدا کنید همه تان را می کشم سعی در ایجاد رعب در میان ما کرد و بلافاصله اقدام به کتک کاری من و یکی دیگر از کارگران نمود ما نیز با حفظ هوشیاری از برخورد فیزیکی با او پرهیز کرده و اقدام به شکایت از وی کردیم. متقابلا آقای اسفندیاری نیز در جهت اجرای کامل سناریوی خود، بطور مصنوعی و با ایجاد ظاهری کتک خورده از خود، اقدام به شکایت از ما کرد و کار به پزشکی قانونی کشیده شد. در دادگاه چون مسئله جزئی بود قاضی پرونده به هر دو طرف پیشنهاد سازش داد که با مخا لفت اسفندیاری روبرو شد تا اینکه هفته گذشته دادگاه بطور ناباورانه ای رای به نفع اسفندیاری داد و قاضی دستور بازداشت ١٨ نفر از کارگران را صادر نمود که با مخالفت کارگران روبرو شد و آنان بطور یکصدا اعلام کردند همگی آماده رفتن به زندان هستند. بدنبال این عکس العمل از سوی کارگران، قاضی ناچار گردید برای تمامی آنان 3 نفر کارمند بعنوان کفالت تا صدور رای نهایی قبول کند .

آقای ساعدپناه بیش از ده ماه است کارگران پرریس هیچ حقوقی دریافت نکرده اند. شما علیرغم هزینه های شکایات وگرانی سرسام آور مایحتاج زندگی، چگونه در این مدت گذران زندگی خود و خانواده هایتان را تامین کرده اید؟
کارگری که ده ماه در بلاتکلیفی وبدنبال شکایات و ..... بوده است، نمی توان گفت زندگی کرده، کدام زندگی ؟ زندگی ایی که در طول یکسال نه خبری از پوشاک نو، نه خوراکی و نه تامین دوا ودرمان اش بوده، نباید اسم آن را زندگی گذاشت . ما در طول این ایام تنها به خود و هم طبقه هایمان متکی بوده وهستیم. در این ایام کارفرما با انواع ترفند ها و با زیر فشار بردن کارگران از نظر مالی، تلاش کرده آنان را خسته کرده و اتحاد وهمبستگی آنان را از هم بپاشد که خوشبختانه موفق نشده است. در این مدت هر کدام از کارگران مبلغی را که از اقوام یا دوستان خود میتوانسته اند قرض بگیرند، قرض گرفته اند و بلافاصله آن را بین همکارانشان که احتیاجات مبرم داشته اند تقسیم نموده اند.
در این میان مهمتر از همه، خانواده هایمان و احساس همدردی و همبستگی آنان با ما در پشت سر گذاشتن مشکلات کمر شکنی بوده که کارفرما و ارگانهای دولتی برایمان ایجاد کرده اند. خانواده های ما در این مدت به هر نوع بخور و نمیری قناعت کرده و ساخته اند و همین خود عامل مهمی در ایستادگی ما بوده است. ما درهمان اوایل یک فراخوان کمک مالی دادیم هر چند آنچنان که انتطار داشتیم این مسئله پیش نرفت اما بهرحا ل مبلغی که کفاف دو بار هزینه رفت و برگشت کارگران را (جهت تجمع در مقابل دیوان) به تهران میداد از طرف اتحادیه آزاد و دیگر هم طبقه ای هایمان کمک شد. ما و خانواده هایمان در این مدت روزهای بسیار سختی را سپری کرده ایم که بی اغراق از توان انسان خارج است و من قادر به تصویر کشیدن آن با قلم و کاغذ نیستم. اما با این حال ما ایستاده ایم و تا رسیدن به حق مان خواهیم ایستاد.

آقای ساعدپناه کارگران پرریس برای رسیدن به خواست هایشان در مورخه ١٤/۵/٨٨ در مقابل استانداری دست به تجمع زدند این تجمع چه نتایجی را در بر داشت و در هفته ها و روزهای اینده کارگران برای رسیدن به خواست هایشان چه اقداماتی را در دستور خود قرار داده اند؟
این تجمع منجر به برگزاری جلسه ای با شرکت کارفرما در استانداری کردستان شد و توافقاتی نیز در آن بعمل آمد که همانند سایر توافقات و آرا صادر شده کارفرما با گردن کلفتی از اجرای آنها سرباز زده است.
این شرایط و تداوم آن، وضعیت ما کارگران را در موقعیت بسیار غیر قابل تحملی قرار داده است بطوریکه هر لحظه احتمال انجام اقدامات غیر قابل پیش بینی و غیر قابل جبران از سوی کارگران وجود دارد. به عنوان مثال هفته گذشته یکی از کارگران با تهیه یک گالن 4 لیتری بنزین در پی به آتش کشیدن خود در مقابل استانداری کردستان بود که با هوشیاری سایر همکاران جلوی این اقدام وی گرفته شد.
من در حال حاضر نمیتوانم پیش بینی کنم کارگران بطور انفرادی چه اقداماتی ممکن است انجام بدهند اما بحث چادر زدن کارگران به مدت نامحدود به همراه خانواده هایشان در مقابل استانداری در میان آنان مطرح است و اگر وضعیت موجود تداوم پیدا کند ما شاهد اقدامات شدید اعتراضی از سوی کارگران پرریس خواهیم بود.
ما دو راه بیشتر نداریم یکی تا جایی که ممکن است و بتوانیم جواب بگیریم از راه های قانونی پیگیر مطالبات و خواسته هایمان خواهیم بود و در غیر اینصورت از راه اتحاد وهمبستگی کارگران که بارها آن را محک زده ایم و جواب هم داده است دست به اقدامات اعتراضی شدیدتری خواهیم زد. در این اواخر ما به هر دری زده ایم اما متاسفانه جوابی نگرفته ایم به همین دلیل ناچاریم به همراه خانواده ها یمان در جلو ادارات مربوطه و استانداری دست به تجمع اعتراصی بزنیم .
اجرای یک رای به نظر من چیز زیادی نیست و من بعنوان یک هم طبقه ای از تمامی کارگران و همنوعان خود خواهش می کنم امروز بیشتر از دیروز به کمک هم بشتابند، درد امروز من کارگر پرریس، درد فردای کارگر ایران خودرو است، اگر فراخوان یک تعداد کارگر را دیدیم از آن غا فل نشویم، احساس وطیفه کنیم وخود را با او یک تن واحد بدانیم.

آقای ساعد پناه با تشکر از شرکت شما در این مصاحبه، ما نیز امیداواریم هر چه زودتر به شرایط بشدت غیر انسانی که کارفرمای پرریس با همدستی اداره کار سنندج و سایر نهادهای مسئول اجرای رای دیوان عدالت، بر شما و خانواده هایتان تحمیل کرده اند، پایان داده شود. بی تردید همانطور که خودتان نیز اشاره کردید این امر فقط از طریق تشدید اعتراضات از سوی کارگران پرریس و با حمایت سایر کارگران پیش خواهد رفت. اتحادیه آزاد کارگران ایران نیز همچنان و بیش از پیش در مبارزات پیش روی کارگران پرریس دوشادوش آنان خواهد بود و با تمامی امکانات خود به به تلاش خستگی ناپذیر شما برای رسیدن به خواست هایتان یاری خواهد رساند.
شریف ساعد پناه: من هم از همه زحمات شما در سایت اتحاد تشکر میکنم .

www.ettehadeh.com
ایمیل: k.ekhraji@gmail.com
فاکس: ٠٢١٤٤۵١٤٧٩٠۵