رفقا!
برگزاری نشست مشترک برای اتحاد عمل را به شما شاد باش می گوییم و از آن حمایت می کنیم . اتحاد عمل نیروهای چپ و کمونیست گر چه خواست و امال دیر پای کمونیست ها و کارگران مبارز داخل کشور بوده است اما در شرایط کنونی و با توجه به شرایط جهانی سرمایه داری و وضعیت جامعه ایران بسیار مبرم و ضروری شده است.
از یک سو بحران گسترده ،طولانی وعمیق سرمایه داری جهانی ،تشدید اختلاف طبقاتی ناشی از آن در اروپا و آمریکا ،بیکار سازی های گسترده و گسترش فقر و بی عدالتی در جهان ،خیزش های توده ای کارگران وزحمتکشان در جهان تحت عنوان جنبش ٩٩ درصدی را دامن زده است این موضوع ایجاب می کند کمونیست ها و نیروهای چپ ایران برای تحقق بخشیدن به شعار "کارگران جهان متحد شوید" نارضایتی کارگران ایران را کاتالیزه نموده واعتصابات و مبارزات پراکنده را به جنبش همچون جنبش ٩٩ درصدی ها تبدیل نمایند از سوی دیگر با توجه به نارضایتی گسترده کارگران و زحمتکشان ایران از عملکرد حاکمیت منزوی و مطرود شدن این حکومت در جهان وتحرکات گسترده لیبرال ها و اصلاح طلبان حکومتی بنیان گذاشتن ظرفی برای اتحاد عمل نیروهای چپ و کمونیست بسیار ضروری شده است. این اتحاد عمل باید بتواند از یک سو مبارزات کارگران و زحمتکشان داخل کشور را حمایت های مادی و معنوی کند و نیروهای پراکنده در داخل و خارج از کشور را همسو و هم راستا نماید و به افشای همه جانبه رژیم اقدام نموده و حمایت کارگران و تشکل های کارگری سایر کشور ها را از کارگران ایران تامین نماید .
از سوی دیگر در برابر دو قطب" لیبرال " و اصلاح طلبان حکومتی قطب دیگری را مطرح نماید که شعار ها و اهداف آن از نوع دیگری باشد و جهانی نوین و بهتر ،جهانی بدون فقر واستثمار و ستم طبقاتی را پیش روی انسانها بگذارد. مقصد آن نه بازگشت به گذشته و ابقا بهره کشی انسان از انسان، بلکه جهانی عاری از بهره کشی باشد. جهانی که در آن مذهب از دولت و آموزش و عرصه عمومی رانده شود و به یک امر خصوصی تبدیل گردد.
رفقا،کارگران و زحمتکشان ایران در یک قرن گذشته و از زمان مشروطیت تاکنون برای آزادی و عدالت مبارزه ها کرده و جنگیده اند . اما هیچ گاه طعم آزادی و برابری انسانها رانچشیده اند زیرا هر بار جناحی از بورژازی جای جناح دیگر را گرفت و استثمار و سرکوب را تشدید کرد. نمونه کامل آن حکومت سیاسی است که چنان فقر و بی عدالتی و سرکوب و حمام خونی را بر مردم ایران تحمیل نمود که در تاریخ سابقه نداشته است. و این درس بزرگی برای مردم ایران است که جناه های مختلف بورژوازی در بهره کشی و سرکوب طبقه کارگر متفق القولند.
حاصل سال ها مبارزات پراکنده و عمومی کارگران وضعیت کنونی است که شاهد آن هستیم . فقدان تشکل های کارگری واقعی و صفوف پراکنده و متفرق کارگران . این واقعیت های اسفبار باید انگیزه تشکل های کمونیستی و چپ برای اتحاد عمل را صد چندان سازند.
اما رفقا استقبال و خوشامد گویی برای این اتحاد عمل کافی نیست و باید علل شکست و ناکامی اتحاد عمل ها ریشه یابی و شناسانده شود. ایجاد چارچوبی برای اتحاد عمل و اعلام آن امید ها و توقعاتی را در میان کارگران پدید می آورد . چنانچه این اتحاد عمل با درایت و واقع بینانه هدایت نگردد و غیر مسئولانه از هم بپاشد بی اعتمادی و ناامیدی شدیدی در میان کارگران به وجود می اورد. بنابراین در کنار تلاش برای اتحاد عمل بسیار به جا خواهد بود که علل شکست اتحاد عمل قبلی که برخی از نیروهای شرکت کننده در این اتحاد عمل در آن اتحادعمل قبلی نیز حضور داشتند ریشه یابی گردد. امیدواریم با درس گرفتن از شکست های قبلی این اتحاد عمل بتواند ماندگارباشد وادامه کاری آن دستاورد بزرگی برای طبقه کارگر ایران در بر داشته باشد.
جمعی از کارگران کمونیست