٨ مارس در دنیا بویژه ایران آغشته به

خون زنان با مناسبات سرمایه داری و دشنه مردسالارانه!

از نامگذاری این روز به نام زنان کارگر که در آن زنان خواهان حق رأی برابر با مردان وساعات کار کمتر وافزایش حقوق خود بودند بیش از یک قرن می‌گذرد.زنان برای دستیابی به رفاه و استقلال اقتصادی در مقابل کارفرما و حکومتهای حامی آنان به پا خواسته ودر تمامی این سالها یک لحظه از مبارزه با نظم سرمایه داری و مناسبات مردسالارانه باز نایستاده اند .
اما با وجود مبارزۀ مداوم زنان و زدودن بخشهایی از روابط نابرابر جنسیتی ، در هیچ‌نقطه ای از جهان ، ستم علیه زنان پایان نیافته است.
در ایران نیز علیرغم مبارزات مستمر زنان که از همان فردای انقلاب علیه ” حجاب اجباری” بشکل جانانه ای خود را نشان داد، فشار و سرکوب حاکمیت نه تنها کمتر نشده بلکه بسیار افزایش یافته ودر تریبونهای رسمی و غیر رسمیشان برای مقابله با آزادی زنان و توهین و تحقیرآنان بسیار نیرو گذاشته ، چرا‌ که‌ منافعشان با رهایی زنان و آزادی جامعه به مخاطره خواهد افتاد!
در اکثر نقاط جهان ، بحران اقتصادی ، اجتماعی نظام سرمایه داری که تحت تأثیر پاندومی کرونا عمق بیشتری یافته ، منجر به نادیده گرفتن هرچه وسیعتر وهمه جانبه تر حقوق زنان شده ونابرابریهای اقتصادی، اجتماعی وحقوقی افزونتری را بر آنان تحمیل نموده است.
درخاورمیانه اما وضعیت زندگی برای زنان به مراتب اسفناکتر از دیگر نقاط جهان است .
در افغانستان همانند ۴٣ سال پیش در ایران، به لطف سرمایه داری وامپریالیسم جهانی ، ارتجاع مذهبی از قعر تاریخ بیرون کشیده و بر سرنوشت همۀ زحمتکشان وبخصوص زنان حاکم گردید .فقر وفلاکت عمومی وسیطرۀ ارتجاع مذهبی طالبانی، زندگی را بر زنان افغانستان به جهنم واقعی تبدیل نموده است .
اما زنان بدفاع از منافع خود در حال پیشروی اند و جنبش زنان در حال شکل گیری و انسجام بیشتر است و از راس هرم قدرت تا پایین رده های آنرا به مصاف می طلبد.
در ایران ، در سایه مبارزات بی وقفه و پرهزینه ، خیابان رنگ دیگری یافته ، حجاب اجباری به تمسخر گرفته شده و سبک انتخاب زندگی زنان به آنچه که‌ تمایل خودشان است، نزدیکتر میشود.
ماموران ارشاد دیگر براحتی همچون دهه های قبل جرئت نزدیک شدن به ” دختران بی حجاب” را ندارند چون می بینند که بدلیل خشم و انزجار زنان از این همه تبعیض ، عمامه شان زیر پا لگد مال میشود!
شاید در هیچ نقطه ای از جهان، اینهمه زندانی زن نداشته باشیم که در حوزه های گوناگون تبعیض و بهره کشی از انسان و طبیعت به مبارزه برخاسته اند، اینها نشانه جدال است ، نشانه ” نه” گفتن های مکرر است. اینها نشانه شکست ارتجاعِ ضد زن است!
جامعه به قتل ناموسی و عمدی زنانی همچون رومینا و مونا که بشکل فاجعه باری در این سرزمین در حال تکرار ست، خشمگینانه معترض است و میداند چه‌کسی خنجر و داس را بدست ” پدران و شوهران و برادران ” داده است.
جامعه مترقی و هوشیار میداند ” ناموس” یعنی حفظ قدرت حاکم تا فرصت بیشتری برای بهره کشی از نیروی مفت و مجانی زنان‌ داشته باشد!
سال گذشته فقر و فلاکت بخصوص برای زنان در لایه های پایین اجتماع به حد انفجار رسید و بی جهت نیست که خیابان و مناسبتهای اعتراضی از حضور بیشتر زنان پرشورتر و رادیکالتر گشته است.
در ایران تحت استیلای سرمایه داری و قوانین و سنن مذهبی‌، نابرابری همه جانبۀ حقوقی ، اقتصادی واجتماعی و بیکاری مزمن وفراگیر که با کرونا تشدیدشده ، باعث فزونی فقرو سیه روزی ونابسامانی اجتماعی واعتیاد و تن فروشی بخشهایی از زنان فرودست شده که خود هیچ نقشی در ایجاد اینهمه فلاکت نداشته اند.
باید از این ورطۀ هولناک گذشت . باید به سامان دیگری از سیاست و ادارۀ جامعه اندیشید که همۀ انسانهای تحت ستم واستثمار ، جدای از جنسیت و زبان وملیتشان در برابری کامل زندگی کنندو این میسر نیست مگر اینکه زنان به تمام حقوق خود در زمینه های اقتصادی،اجتماعی و سیاسی دست یابند.
ما زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب ضمن محکوم کردن قوانین ضد زن ونابرابر ،خواستار برچیده شدن این قوانین که دست مردان را برای تعرض وکشتار زنان باز گذاشته وخود را مالک جان زنان وفرزندان میدانند ،همچنین منع حجاب اجباری ، و در مجموع حقی برابر با مردان از هر لحاظ (مزد برابر ، درحد رفاه کامل و تامین همه نیازهای انسانی ، حق طلاق ،حق حضانت فرزند ، رهایی از کارخانگی و همه عرصه های نابرابری) را مجدانه خواستاریم وذره ای تا دستیابی به تمامی حقوق حقه خود پا پس نمیکشیم!

خشونت برنامه ریزی شده علیه زنان برچیده باد

٨ مارس” روز جهانی زن” نماد مبارزه ی پیگیر جنبش زنان علیه همه مناسبات تبعیض آمیز!