هشتم مارس روز همبستگی بین المللی زنان بر تمامی زنان و مردان آزادیخواه ، برابری طلب و به ویژه مردمان کار و زحمت مبارک باد.
بنیانگذاری چنین روزی امسال مصادف است با صدمین سالروزی که نیمی از بشریت جهان همراه با برادران کار و زحمت خود بپا خاسته و فریاد رهائی اشان در سراسر جهان طنین می اندازد.
در يک چنين روزی يعنی روز ۸ مارس ۱۸۷۵ زنان كارگر كارخانجات نساجی در شهر نیویورك برای بهبود شرایط كار و در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد، دست به تظاهرات زدند. این حركت به درگیری قهر آمیز با پلیس آمريکا انجامید و پلیس بطور وحشیانه به تطاهرات حمله کرد و آنرا سركوب نمود. در کنگره ی بین المللی سوسیالیستها كه در سال ۱۹۱۰ در كپنهاگ دانمارك برگزار گردید. كلارا زتكین زن سوسیالیست از حزب سوسیال دموكرات آلمان ۸ مارس را بعنوان روز جهانی مبارزه زنان پیشنهاد می كند. کنگره این پیشنهاد را تصویب میكند. یك میلیون زن سوسیالیست و كارگر و دیگر اقشار اجتماعی همراه مردان خواهان حقوق سیاسی ـ اجتماعی برابر برای همه زنان و مردان شدند . آنها در ۸ مارس سا ل ۱۹۱۱ در كشورهای آلمان ، دانمارك ، سویس و استرا لیا تظاهراتی بر پا می کنند . در همین سال در روسیه و چین هم تظاهراتی به مناسبت ۸ مارس بر گزار شد در مدتی كمتر از یك هفته از ۸ مارس در آتش سوزی " تریانكل" در شهر نیویورك به خاطر نبود دستگاههای امنیتی و بدی شرایط كار، ۱۴۹ زن كارگر جان باختند. همين موضوع باعث شد که تظاهرات ۸ مارس سال بعد به طور وسیعی در سراسر دنیای متمدن برگزار شود و بدی شرايط کار، مورد اعتراض قرار گيرد و محكوم گردد.
ظهور نظام طبقاتی با به بند کشیدن زنان توسط مردان همراه بود و هزاران سال است که در اشکال مختلف برده داری ، فئودالی و سرمایه داری ، استثمار و ستم مضاعف بر زنان اعمال می شود. بر کسی پوشیده نیست که در نظام های سرمایه داری پیشرفته غرب زنان کماکان در موقعیت فروتری نسبت به مردان قرار دارند . نظام سرمایه داری امپریالیستی ، در نتیجه خصوصی سازی ها، فقر و محنت بیشتری در کشور های پیرامونی به وجود آورده که در این میان زنان و کودکان بزرگترین قربانیان آن می باشند . این وضع نشان می دهد که نه تنها در نظام سرمایه داری رهائی زنان کارگر و زحمتکش ممکن نیست، بلکه رهائی کل بشریت با رهائی زنان گره خورده و زنان نیروی مبارز سنگرهای پیشرفته بشریت انقلابی و آزادیخواه هستند.
زنان بویژه دختران جوان در ایران همواره با فداکاری و جانبازی در مبارزه علیه جمهوری زن ستیز اسلامی در صف مقدم قرار داشته اند و با حضوری چشمگیر در میدان مبارزه، نقش خود را بر جنبش آزادیخواهانه مردم ایران حک کرده اند. بدون شک زنان ایران در انقلاب آینده و سرنگونی جمهوری اسلامی نقش عظیم و تعیین کننده ایفا خواهند کرد.
این حضوربه واسطه بیش از سه دهه سرکوب سیستماتیک زنان کشور توسط استبداد مردانه ودین سالاران حاکم برسرنوشت ایران وخواست زنان برسهیم بودن شان درساخت فردایی آزاد وبرابردرجغرافیای ایران،نمود عینی یافته است. طی بیش ازسه دهه حاکمیت جمهوری سرمایه و زن ستیزاسلامی، با توجه به عمق سرکوب وستم مضاعف و شماربالای جانباختگان و زندانیان زن،این امر از یکسو مشارکت گسترده وعمیق زنان درحیات کشوررا نشان می دهد، وازدیگرسو پدیده هایی چون بهره گیری ازتجاوز به زنان و دختران قبل از اعدام دراوین ،قزل حصارو بعدتردرکهریزک به عنوان ابزاراعمال سلطه، بیش ازهرچیزنماد فمینیستی ونقد بنیادین زنانه ازاین وضعیت را به نمایش گذاشته است.
در طول سال ها مبارزه، فعالان حقوق زنان با اتکا به تجربه انقلاب ۵۷ دریافتند که تعطیل مطالبات زنانه به بهانه مصالح بالاتر به تعطیل دائمی آن ها و بازتولید فرودستی زنان خواهد انجامید. متاسفانه باید بگوییم ؛افق جنبش زنان برپای فشاری صرف برتغییر قوانین محدود شده است. دراین میان جای نقدی زنانه ازماهیت استبداد حاکم خالی است. نه تنها خواسته های زنان با دیگر نیروهای تحول خواه ایران هم پوشانی هایی دارد، بلکه نقد بنیادین زنان از وضعیت می تواند نوری به زوایای تاریک آن بتاباند. سیاست زنانه تنها در تاکید و توجه به مرزها و تبعیض های جنسیتی نیست، الغای این مرزها هم هست. وقتی که فرصتی برای فرا رفتن از این مرزها فراهم آمده، ایستادن پشت مرز و اصرار بر گلایه از آن لزوما پیشرو نیست.
ما فعالان "اتحاد چپ ایرانیان - درخارج ازکشور"، آنگونه که در قطعنامه پایانی اجلاس دوم خود د رشیکاگو درتاریخ یکم اسفند ۱۳۸۹ بیستم فوریه ۲۰۱۱ آورده ایم ؛ با افتخاروبا آگاهی به رسالت تاریخی دوران کنونی درسمت جنبش برای بدیل سوسیالیستی ایستاده ایم و برای پیشبرد همکاریهای خود دررابطه با زنان اعلام داشته ایم : ما " دفاع از مبارزات زنان ایران علیه نا برابری اجتماعی ،اقتصادی و جنسی " را از رئوس مشخص باورهای خود می دانیم. ازاینرو ما فعالان "اتحاد چپ ایرانیان - درخارج ازکشور"،درآستانه هشت مارس ۲۰۱۱ برآنیم که پیروزی نزدیک احتمالی، بی بهره از رنگ زنانه اگرباشد، پیروزی شکست خورده ای است.
باردیگرازفرصت استفاده می کنیم وفرارسیدن این روزرا به تمامی زنان جهان وایران و، به همه مادران اعدامی ، به ماران پارک لاله ، به همه آزاد زنان کشورمان مبارک باد می گوییم.
اتحاد چپ ایرانیان - درخارج ازکشور
iranleftalliance@gmail.com
۱۵ اسفند ۱۳۸۹ برابر ۶ مارس ۲۰۱۱