از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (۱٨۵٧) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از ستم، نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال جنگ و حملات مرگبار اشغالگران در غزه فلسطین و دیگر جنگ های نیابتی در جهان، ۹۰۰۰ زن را تاکنون تنها در غزه قربانی ساخته است و موجی فاجعه بار از کشتار، خشونت، آوارگی، عدم دسترسی به امکانات بهداشتی درمانی، آب، غذا و گرسنگی مفرط را به ویژه دامنگیر زنان و کودکانشان نموده است. همچنین امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران با قتل فجیع و ظالمانه آرمیتا گراوند نوجوان دانش آموز و پیش از آن مهسا امینی و صدها زن دیگر، تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی همچنان می خروشند و شجاعانه مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت حتی جان، تحمل زندان و شکنجه، عقب ننشستند. زنان و دختران معترض، آگاه و آزاده ای که همچون نیکاها، ساریناها و حدیث ها بر حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان ایستادگی می نمایند.
زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند و پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره به شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم «نه» گفته اند:
فقر زنانه و بیکارسازی ها، تبعیض در دسترسی به حق تحصیل و مشاغل، تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج اجباری کودکان و پدیده «کودک همسری» - «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه و اجرای احکام قرون وسطایی اعدام، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، فعالیت های هنری و ورزشی و غیره و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که سرمایه داری و دولت ها با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه های خدمات رسانی، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت فزاینده حاکم بر خانوارهای زحمتکش، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی» همچنان تکان دهنده و فاجعه بار است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن و حق انتخاب سبک زندگی دلخواه را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد...
اما واقعیت این است که زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش سرکوبگرانه حکومت ها و مرتجعان، نیرویی تاثیرگذار در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند. این نیروی عظیم چه در پیکره جهانی و چه در ایران تا تعیین تکلیف نهایی سرنوشت و ابعاد همه جانبه زندگی خود و سایر مردم ستمدیده، از مبارزه مستمر و خیابان ها پا پس نخواهند کشید!
گرامی باد ۸ مارس (۱۸ اسفند) روز جهانی زن!
۱۷ اسفند ۱۴۰۲
گروه اتحاد بازنشستگان