هشت مارس، روز جهانی زن را گرامی می داریم

۱۰۵ سال از تثبیت روز جهانی زن می گذرد، اما در تقویم رسمی ایران هنوز جایی برای آن در نظر گرفته نشده است. ۸ مارس یاد آور روزی است که زنان کارگر کارخانه های نساجی شهرهای نیویورک وسپس شیکاگو، با خواست هایی چون "کاهش ساعات کار" ، " برخورداری از حق رأی" ، "ممنوعیت کار کودکان" ، " آموزش های حرفه ای برای زنان" و مبارزه برای تحقق آن ها به خیابان آمدند و با برخورد خشونت آمیز پلیس آمریکا و حمله وحشیانه آن ها مواجه شدند. تعدادی از زنان کشته و تعدادی دیگر زخمی و دستگیر شدند.
عده ای نیز بعد از این وقایع از کار اخراج شدند. این اعتراضات در سالهای بعد نیز علیرغم سرکوب های خونین ادامه یافته و زنان در اقصی نقاط جهان، اعتراضات خود را به اشکال مختلف ادامه دادند و پی گیرانه برای تحقق و به کرسی نشاندن آن ها تلاش و مبارزه کردند تا این که سرانجام توانستند در سال ١٩١١ این روز را به عنوان روز جهانی زن در تاریخ جوامع بشری به ثبت رسانده، جاودانه کنند .
به این اعتبار، ۸ مارس روایتی است گلگون، که با خون زنان کارگر بر سنگ فرش خیابان های شهرهای نیویورک و شیکاگو نوشته شده و مهر خود را به عنوان یکی از روزهای تاریخ ساز بشر، بر پرچم مبارزات طبقه کارگر و همه ی انسان های آزادی خواه و عدالت طلب جامعه حک کرده است. این روز در واقع نمادی از پیکار مستمر و خستگی ناپذیر زنان کارگر، علیه همه ی اشکال ستم و بهره کشی طبقاتی در جوامع سرمایه داری است.
۸ مارس با نام کارگر و آرمان های رهایی بخش و انسانی این طبقه ، برای از میان برداشتن ستم، بیدادگری و استثمار سرمایه پیوند خورده است. این روز روز بیداری و کیفر خواست زنان، علیه ستم و بهره کشی طبقاتی، نابرابری و تبعیض ِ جنسی و انواع محرومیت ها و بی حقوقی تحمیل شده از جانب سرمایه، به خیل عظیمی از انسان های روی زمین می باشد.
جنبش آگاه و بیدار زنان در هشت مارس و سنت انقلابی و رادیکال آن ، با تکیه بر جنبش کارگری و مبارزات توده های کارگر و مردم تحت ستم و استثمار، مبارزه برای کسب آزادی های دموکراتیک و مدنی را از رو در رویی با استثمار و ستمگری طبقاتی سرمایه جدا ندانسته و ضمن پذیرش تنوع در اشکال مبارزه، رهایی از ستم و نابرابری سرمایه را تنها راه نجات از مصائب و نابسامانی های مبتلا به زنان می داند و این دو شکل تلاش و مبارزه را تحت هیچ عنوانی از هم جدا نمی کند. این بخش از جنبش با مبارزات و آرمان های رهایی بخش طبقه کارگر پیوندی ناگسستنی دارد و همواره خود را بخشی از این تلاش و مبارزه دانسته است.
زنان کارگر در یک چنین نظامی ( نظام سرمایه داری ) به مثابۀ بردگان مزدی سرمایه ، از یک سو در کارخانه ها و مراکز کار و تولید، به شکل بی رحمانه ای استثمار شده، به فقر و تهیدستی کشانده می شوند و از سوی دیگر در زیر سلطۀ قوانین و فرهنگ مرد سالار و عقب مانده ، انواع ستم و محرومیت را تحمل می نمایند. از سویی با ارائه کار خانگی رایگان ، شرایط باز تولید نیروی کار را با کمترین هزینه فراهم می نمایند واز دیگر سو، به اجبار درهمان خانه مجبور به تحمل انواع خشونت ها و توهین و تحقیرها می شوند. هم به عنوان بخش وسیعی از ارتش ذخیره کار به حساب آمده و در پشت در کارخانه ها و مراکز کار و تولید به صف می شوند تا هر زمان که سرمایه اراده کند آن ها را به بازار کار فرا بخواند و با پایین ترین میزان دستمزد به خدمت بگیرد و به شدید ترین شکل ممکن استثمار کند و هم مسئولیت سنگین و پرمشقت کار خانگی را با همۀ زیر و بم ها و پیچیدگی هایش بر دوش می کشند و بی وقفه به پیش برد و . . . چرا که سرمایه داری هم به کار رایگان زنان و بیگاری آنان در خانه برای بازتولید هرچه ارزان تر نیروی کار و پایین نگه داشتن سطح دستمزدها نیاز دارد وهم آنان را در مراکز کار و تولید به شدید ترین شکلی استثمار می کند؛ هم فریاد تقدس خانواده سر می دهد و هم زن را همچون کالا در معرض خرید و فروش می گذارد و به عناوین مختلف زمینه های سوء استفاده های جنسی از آنان را فراهم می نماید؛ هم به اصطلاح از حقوق و کرامت انسانی زن در طی اعصار و قرون سخن به میان می آورد و هم شرایط را برای تحمیل انواع بی حقوقی و بی حرمتی علیه زنان مهیا می سازد؛ هم از جایگاه رفیع زنان در جامعه صحبت می کند و هم آنان را تا آن جا که ممکن است به حقارت و فرودستی سوق می دهد.
سرمایه ی بحران زده و هار، با جنگ افروزی وفروش اسلحه و به بیراهه کشاندن مبارزه طبقاتی، سعی در حفظ و تداوم خود دارد و دست خون آلود خود را از آستین گروههای ارتجاعی و واپسگرایی چون داعش و بوکوحرام بیرون می آورد. آری سرمایه عنان گسیخته به هرسو می تازد و از هر حربه ای استفاده می کند تا مگر بتواند چند صباحی بیشتر به عمر سرتا پا چرک و خون خود بیفزاید. اگر می بینیم که دختران و زنان ایزدی به عنوان غنیمت جنگی در بازارها خرید وفروش می شوند؛ اگرتجارت سکس در بسیاری از کشورها عمومیت دارد و به رسمیت شناخته می شود و دولت های سرمایه داری و گماشتگان آن ها از آن درآمدهای سرشاری کسب می کنند؛ اگر در پیشرفته ترین کشورها هم هنوز شکاف و نابرابری میان دستمزدهای زنان و مردان وجود دارد؛ اگر بر چهره زنان اسید پاشیده می شود؛ اگر زنان در همه جا جنس دوم تلقی می شوند ودر ارث و دیه و شهادت نصف مرد به حساب می آیند؛ اگرحق ندارند بدون اجازه همسر سفر کنند و یا به شغل دلخواه خود مشغول شوند و . . . این ها را تماماً باید ارمغان دنیای نابرابر و وارونه سرمایه داری به حساب آورد.
زنان تنها با درک هر چه گسترده تر و عمیق تر علل و ریشه های این مصیبت ها، فقر و نابرابری است که قادر خواهند بود برای بهبود وضعیت خود گام های اساسی بردارند. آزادی و رهایی زنان در گرو متشکل شدن و اتحاد آنان با طبقه ای است که رگ و پی جامعه در دستان او قرار دارد. ۸ مارس روز جهانی زنانی است که هر روز بیش از روز پیش آگاه و بیدار می شوند و پی به علل و اسباب ضعف و فرودستی خویش در جوامع عمیقاً نابرابر، طبقاتی و مرد سالار می برند. زنانی که دیگر نمی خواهند تن به انواع بی حقوقی و توهین و تحقیر بدهند. زنانی که حقوق انسانی خود را طلب می کنند و بر آن پای می فشارند. آری ۸ مارس در واقع نماد اعتراض و مبارزۀ گسترده و جهانی زنان، علیه ستم و بهره کشی اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی ، جنسیتی و مردسالارانه موجود در جامعه است که زنان کارگر، آن را با رنج و خون خود بنیان گذاشته و با مبارزه ای پیگیر به کرسی نشانده اند .
پس از گذشت بیش از یک قرن از به رسمیت شناخته شدن روز جهانی زن، زنان ایران به عنوان کارگر، معلم، پرستار و خانه دار، خواسته های خود را با بانگی رسا فریاد می زنند و برای به دست آوردن آنها پی گیرانه تلاش و مبارزه می کنند:
١- به رسمیت شناخته شدن روز جهانی زن در تقویم رسمی ایران.
٢- برخورداری از امنیت شغلی و لغو قراردادهای موقت وسفید امضای کار.
٣- برخورداری از دستمزد برابر در قبال کار برابر با مردان و ازجمله برخورداری بازماندگان زن کارگر در صورت فوت از حقوق و مستمری وی.
۴- برخورداری از بیمه تامین اجتماعی و حقوق دوران بیکاری تا هنگام اشتغال به کار مناسب وهمچنین استفاده از آموزش های رایگان جهت آمادگی برای اشتغال زنان خانه دار.
۵- استفاده از حقوق ازکارافتادگی و حقوق بازنشستگی مکفی برای زنان خانه دار.
٦- برخورداری از حق طلاق، قیمومیت و حضانت فرزندان.
٧- حق استفاده از مهد کودک های رایگان برای همه زنان اعم اززنان شاغل وخانه دار.
٨- رفع محدودیت های اشتغال زنان در جامعه.
٩- برخورداری از امنیت تردد در خیابان ها و اماکن عمومی و همچنین حق انتخاب آزادانه پوشش، سفر، تحصیل، محل زندگی و ورود به ورزشگاه ها.
١٠- لغو سهمیه بندی جنسیتی دانشگاه ها.
١١- توقف ازدواج کودکان.
١٢- توقف زندان و شکنجه و سنگسار.
١٣- ایجاد خانه های امن برای زنان آسیب دیده.
١۴- حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری در محل کار و زندگی.