زنان پس از نُه ماه مشارکت مستقیم و حضور پُر شور در صف مقدم پیکارهای همه گانی سال هشتاد و هشت، بخوبی نشان دادند که رهایی همه گان را شرط رهایی خود می دانند. اکنون زنان انتظار دارند که توده ی معترض نیز با حضور و مشارکت فعال خود در گرامی داشت روز جهانی پیکار زنان، نشان دهند که رهایی زنان را جزء جدایی ناپذیر رهایی همه گان می دانند. به عبارت دیگرمعنای مشخص گرامی داشت هشت مارس امسال چیزی جز برجسته و آشکار کردن این حقیقت نیست که رهایی همه گان شرط رهایی زنان و رهایی زنان جزء جدایی ناپذیر رهایی همه گان است. اگر بتوان این حقیقت را در هر کوی و برزن فریاد زد می توان هشت مارس امسال را به نقطه عطفی در تاریخ پیکار دموکراتیک همه گانی و هم چنین به نقطه عطفی در تاریخ رویارویی جنبش زنان و حکومت اسلامی سرمایه تبدیل کرد. هشت مارس امسال نه فقط روز پیکار زنان، بل روز پیوند جنبش زنان و جنبش های دموکراتیک و طبقاتی است. زنان، نه فقط به مثابه زن، بل به مثابه سوژه های انقلابی به میدان خواهند آمد. در هشت مارس امسال باید بتوان نشان داد که هم گرایی جنبش ها در پیکار سیاسی به معنای انحلال هیچ یک از جنبش ها نیست. باید بتوان نشان داد که هر جزیی می تواند خود را در امرکلی بازیابد و با تحقق خواست کلی به خواست جزیی خود برسد.
هم چنان که در نُه ماه گذشته شاهد آن بوده ایم، مردم پیش از این با مصادره ی هر روز و مناسبت حکومتی و تبدیل کردن آن به سپر حضور اعتراضی خود توانسته اند خیابان ها را به اشغال خود درآورند. در نتیجه از این زاویه نیز می توان گفت حضور گسترده در هشت مارس می تواند واجد معنا و اهمیتی ویژه باشد. در حقیقت هشت مارس نخستین مناسبت ضد حکومتی است، که می توان با هر چه گسترده تر برگزار کردن آن، بند ناف جنبش کنونی را از تقویم حکومتی جدا کرد. مهم تر آن که با توجه به این واقعیت که در تدارک و برگزاری گرامی داشت چنین روزی، سبزها نمی توانند و نمی خواهند نقش چندانی داشته باشند؛ در نتیجه هر چه گسترده تر برگزار کردن هشت مارس می تواند بار دیگر بر شکاف عمیق خواست توده ی معترض و اصلاح طلبان حکومتی و گرایش های بورژوایی مُهر تایید بزند. با برگزاری هر چه گسترده تر هشت مارس می توان آرایش و توازن نیروهای سیاسی را دگرگون، راه انقلاب را هموار و ارداه ی معطوف به آزادی و دگرگونی را از بند اصلاح طلبی رها کرد. بکوشیم که چنین بکنیم.
پارسا نیک جو
http://agahbash.blogfa.com