تلاش شما در سال گذشته در ایران، پایه‌های مبارزه‌هایِ جهانی علیهِ ستم و سلطه، برای رهایی زنان البتّه در بعضی زمینه‌های محدود توانست در یکی دو مورد از شکل‌های حادِّ سرکوب و تبعیض علیه زنان به‌ظاهر تخفیف دهد. با این وصف جنبه‌های دیگری از رنج و بی‌عدالتیِ پُرآزارتر سر بر آورده‌اند.
بهبودهای محدود و صوری در حقوق زنان که حاصل فشار خواست‌های شما هست، برای شما حتّی به جنبه‌های ماندگار و مهم‌تر آزادی و برابری تبدیل نمی‌شوند. این تغییرات ظاهری نمی‌توانند نابرابری و نبودِ آزادی بنیادین در مناسبات اقتصادی و در ستم‌های نهادینه‌شده‌ی مضاعف علیه زنان را که در روابط کار جامعه و سیاست نهفته است از دید شما بپوشانند. در سال گذشته آثار بحران و تحریم، بیشترین تخریب را در زندگی کارگران طبقات متوسّطِ کم‌بنیه و بخش‌های گسترده‌ی روستا‌نشینان کم‌درآمد به‌بار آورد. در تکانه‌های اقتصادی که موجب افزایش شمار بیکاران به بالای مرز ۵ میلیون نفر، در حدود دو برابر شدن متوسّط قیمتِ کالاهای مصرفی مردم عادی و افزایش فقر و بی‌سرپناهی و انواع محرومیت‌ها شد، زنان، به‌ویژه زنان کارگر، زنانِ بیکار و زنان خانواده‌های آسیب‌دیده بیشترین رنج را دیده‌اند و بیشترین هزینه را پرداخت کرده‌اند. می‌دانم که شما بار این مصیبت‌ها را مستقیم و نامستقیم بیشتر از دیگران درک کرده‌اید. این را پایداریتان برای استقلال همه‌جانبه‌ی زنان در متن مبارزه‌ی کامل برای رهایی همگانی از همه‌ی شکل‌های ستم و بهره‌کشی نشان داده است.
حضور مقاوم زنان زندانی سیاسی آزادی‌خواه و برابری‌طلب در همسایگی ما در این زندان، در تلاش بی‌وقفه‌ی شما در عرصه‌های سخت زندگی برای یاری‌رساندن به ما، به خانواده‌‌های‌مان، به دوستان و آزادی‌خواهان، بی‌اغراق اصلی‌ترین نیروبخش ما بوده است. حضور سرزنده‌ی شما نشان می‌دهد که نه تنها حذفِ سرکوب و تبعیض جنسیتی، بلکه ریشه‌کنیِ بهره‌کشی و سلطه‌ی طبقاتی، انواع ستم، خودکامه‌گی، جهل و خرافه‌پرستی را در کنار ستیز علیه سیطره‌ی امپریالیستی و جنگ افروزی قدرت‌ها در همه‌ی جهان، در وجهه‌ی همّت خود دارید. تعمّق در این دوران باز به من ثابت کرد که رهایی قطعی همه‌ی ما جز با به‌کارافتادنِ نیروی جمعی و آگاهانه‌ی بخش وسیعی از شما میسّر نیست. پیشتر این آموزه‌ی فشرده را مبارزاتِ انسانیِ عصر ما به ما نشان داده بود.

همّت‌تان پایدار و پیروز روزتان گرامی باد