گرامی بداریم یاد و خاطره زنان کارگر و زحمتکش نساجی های شهر نیویورک را که با مبارزه بی امان طبقاتی خود به شرایط دهشتناک کاری شان در روزهشت مارس به سرمایه داری هستی گیر که هر روز جان های شیرین کودکان و زنان را پشت چرخ دندانه هایش زیر ستم مضاعف طبقاتی له میکرد اعلان نبرد دادند. و نیز گرامی بداریم خاطره زنان و مردان روشنفکر و مترقی که دوش به دوش زنان کارگر از حقوق بر حق آنان دفاع میکردند زیرا بدرستی آگاه بودند که زنان به حقوق حقه خود دست نمیابند مگر با خُرد کردن تمامی مناسبات ظالمانه ماشین سرمایه داری و در راس آن هرم مالکیت خصوصی هستی گیر آن.
امسال در ایران زنان در حالی به استقبال روز جهانی هشت مارس میروند که خیزش تا کنونی کارگران،گرسنگان و محرومان و بیکاران منبر قدر قدرتی حاکمان ظالم را به لرزه در آورده است. حیزش تاکنونی زنانی که در دانشگاه تهران همراه مردان همرزمشان به رژیم اعلان جنگ دادند: اصلاح طلب اصولگرا / دیگه تمومه ماجرا / ما تماشاگر نمیخواهیم / به ما محلق شوید/
لازم است که بخاطر بیاوریم اعتراضات و شورش های سال ۸۸ را، که اسناد و شاهدان آن زمان گواه بر این دارند که این زنان و دختران بودند که مشوق معترضان بودند، آنان در صف مقدم، سنگ در دست به مصاف با نیروهای سرکوبگر میرفتند و از جان های شیرین خود مایه میگذاشتند زیرا بخوبی میدانستند که بدون به گور سپردن رژیم هار و هستی گیر سرمایه داری اسلامی در ایران رهایی از قید و بند ارتجاع و استثمار در هر شکل آن امکان ندارد. اما فعالان اصلاح طلب چه میکردند؟ کجای صف مبارزه قرار داشتند؟ در کنار آنان بودند یا در برابر هستی رادیکال این زنان؟
فعالان اصلاح طلب مانند سالهای قبل تر - با گریه و التماس به "سردار طلایی" شان میگفتند: "سردار طلایی بخدا ما حتی یک شیشه هم نشکستیم"! باز هم امسال به میدان آمدند و باز هم بر طبل "نفی خشونت" ، " مبارزه مدنی و مسالمت آمیز" کوبیدند و با مجمسه های بی حجابی یی که بر بالای سکوها از خود ساختند در برابر مبارزات زنان و مردانی قرار گرفتند که ستم طبقاتی تمام هستی شان را بی وقفه شلاق مرگ میزند، زنان و مردانی که خواهان به گور سپردن رژیم اسلامی با تمام جناح و دسته های ان بوده و هستند، رژیمی که نه تنها برای خود نمیخواهند بلکه برای هیچ قشر و گروه دیگری نیز نمیخواهند!
آری فعالان اصلاح طلب با علم کردن مجمسه های چوب بر سر حجاب اجباری مبارزه زنان و مردانی که از جانشان در رویارویی با سرکوبگران دشمن طبقاتی شان مایه میگذاشتند را مذموم دانسته و سعی داشتند که آنرا بار دیگر در جهت منافع اصلاح طلبان کانالیزه کنند، اما از خیزش تا به امروز سیلی سختی خورده و تنها بر بی اعتباری آن اضافه شد زیرا این حرکت انحرافی فعالان اصلاح طلب ثابت کرد که آنان نه تنها نماینده توده زنان، بلکه سخنگوی قشر خاصی از زنان مرفه و طرفدار جناحی از حکومت هستند. قشری که در برابر مبارزات رادیکال زنان و هر گروه اجتماعی دیگری می ایستد، خشونت دولتی را توجیه میکند و مردمی را که از حق حیات و حقوق اجتماعی، سیاسی و اقتصادی خود دفاع میکنند "خشونت گرا" معرفی میکند. مشکلات و معضلات مردمی که برای نان و کار و آزادی به میدان آمده اند را به ابزار چانه زنی با حاکمان تنزل میدهد.
انتخاب پوشش از جمله حقوق بر حقه زنان در هر کجای دنیا میباشد. برای رسیدن به آزادی واقعی و رهاشدن از هر قید و بندی باید با چنگ و دندان جنگید، و کسب این حقوق بدون پیوند مبارزات جنش زنان با سایر مبارزات اجتماعی امکان پذیر نمی باشد . همانطور که سالهاست شاهد آن هستیم که فعالان اصلاح طلب با تلاش های مذبوحانه خود از این پیوند جلوگیری کردند. امسال جنبش های اجتماعی که تا همین امروز خیابانهای ایران را در نوردیده است وقعی به این "ترمز" نگذاشته و با پوست و خون خود برای سرنگون کردن رژیم هار حاکم به میدان آمده است یکی از وظایف نیروهای چپ به ویژه زنان، تلاش دو چندان برای افشا و انزوای تفکری است که تاکنون توانسته بر برخی جنبشهای اجتماعی از جمله زنان سایه اندازد و معضلات و مشکلات آنان را به ابزار چانه‌زنی با حاکمان تنزل دهد نه آنکه گفته این یا آن " آل هاشم" را ملاک "درست بودن حرکت مجسمه های بی حجابی" جلوه دهند.
به عبارت واضح تر هر حرکت انحرافی، مانند "مجسمه های بی حجابی" که در برابر خیزش های گرسنگان و محرومان قد علم میکند و متعلق به جناح اصلاح طلب رژیم است نه تنها قابل دفاع و حمایت نیست بلکه برای پیشبرد بهتر جنبش باید آنرا افشا کرد و به انزوا کشاند.
پیروز باد مبارزات زنان کارگر و زحمتکش دوشادوش و همراه با مردان هم طبقه خود و نیروهای مترقی و روشنفکر در جهت نابودی کامل رژیم هستی گیر حاکم در ایران.
در خاتمه مایلم توجه شما را به ویدئو کلیپی که فعالین چریکهای فدایی خلق در رابطه با خیزش های تا کنونی تحت عنوان "بگذار برخیزد مردم بی لبخند" ساخته اند جلب کنم کلیپی که نگاهی بسیار درست و عمیق بر روی خیزش های تا کنونی داشته است. به این کلیپ نگاه کنیم و این گفته درست را در نظر داشته باشیم که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد، و از خود بپرسیم به راستی جای سخن این مجسمه های بی حجابی و مکان آن کجا بود؟ در کنار و پیوند با خیرش گرسنگان و محرومان و بیکاران و کارگران؟ یا در مقابل آن؟!!
ویدئو کلیپ" بگذار برخیزد مردم بی لبخند"
https://www.youtube.com/watch?v=i4nZWe1OcUY
هفتم مارس دوهزار و هیجده - شانزده اسفند دوهزار و سیصد و نود و شش
در همین رابطه:
فریب مجسمه های بی حجابی "کاری" از اصلاح طلبان جانی
(در حاشیه نقاشی "زهرا خانم" رهنورد)
https://neweshtejat.blogspot.com/2018/02/blog-post_98.html
مجسمه بی حجابی تلاشی مذبوحانه در تقابل با خروش مبارزات اخیر
https://neweshtejat.blogspot.com/2018/02/blog-post.html
برای مقابله با سانسور سایت های مدعی "ازادی بیان و عقیده" که نوشته های این قلم را به بهانه های مختلف زیر تیغ تیز سانسورشان میبرند این نوشته را به هر شکلی که امکان آنرا دارید تکثیر نمایید.
با سپاس فراوان از نظرات رفیق آذر که در این نوشته نیز از آن استفاده شد.
صبا راهی - چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۶