در کشورهای نفتی خاورمیانه ٧٠ درصد نیروی کار را، کارگران خارجی تشکیل می دهد، که از مصر یا سایر کشورهای آسیایی و آفریقائی آمده اند. بخش بزرگی از کارگران مهاجر به خاورمیانه را زنان کارگر تشکیل می دهند. به طور مثال در سال ٢٠١۵ ، شش میلیون کارگر مهاجر اندونزیایی وجود داشت که ٧٠ درصد شان زنان کارگر بودند اکثریت این کارگران در کشورهای خاورمیانه مثل اردن، قطر و عربستان کار می کردند. بسیاری از این کارگران نه به صورت قانونی بلکه توسط شبکه های تجارت انسان با وعده ی کار به طور غیر قانونی به این کشورها وارد می شوند. زنان کارگر در این کشورها به عنوان کارگران خانگی جهت انجام کارهای خانه اعم از آشپزی، نظافت و غیره به خانه ها فرستاده می شوند. در وهله اول پاسپورت آن ها گرفته می شود تا راهی برای برگشت و اعتراض نداشته باشند. هم چنین آن ها را به عنوان کار در سالن آرایشگاه، ماساژ، دوزندگی و غیره می فریبند و سپس در این کشورها به عنوان برده جنسی مورد سوء استفاده قرار می دهند. وقتی برای کار به خانه ای فرستاده می شوند، در آن جا برای سال ها زندانی می شوند. اجازه ی خروج از خانه را ندارند. توسط مردان خانواده به عنوان برده جنسی بدون مزد و مواجب مورد سوء استفاده قرار می گیرند. گاه مردان خانواده با دعوت از دوستان خود این زنان کارگر را به زور در اختیار آن ها قرار می دهند. کتک زده می شوند، مورد تجاوز قرار می گیرند، زندانی می شوند و کشته می شوند. یک دختر جوان هندی که برای کار در یک آرایشگاه توسط یک شرکت کاریابی به عربستان برده شده بود، به عنوان خدمتکار به خانه ای فرستاده شد. مدت سه سال در خانه ای محبوس شده بود. در آن جا بارها مورد تجاوز قرار گرفت تا بالاخره موفق به فرار شد و خود را به سفارت هند در ریاض رساند و مساله در مطبوعات هند مطرح شد.
وقتی این مساله افشار شد اعلام شد که کارگران غیرقانونی ٩٠ روز وقت دارند تا خود را معرفی کنند تا بتوانند کشور را ترک گویند. ١٠ زن اندنزیایی که به کشور خود برگشتند افشا کردند که اکنون ٣٠٠ زن کارگر اندونزیایی هنوز در حبس خانگی هستند و نتوانستند خود را نجات دهند. با افشای این مطلب اندونزی کار زنان در ٢١ کشور عربی را ممنوع کرد. بعد از این ممنوع کردن ها، تجارت زنان به سمت کشورهای آفریقایی متمایل شد به نحوی که اکنون ١٠.٠٠٠ کارگر زن از کشورسومالی، کشوری که به دلیل عوارض استعمار، سونامی، بلایای طبیعی، حکومت نظامیان و جنگ داخلی، گروه های اسلامی گرای فوندامنتالیست زندگی برای مردم زحمتکش و کارگر که به این نیروها وابسته نیستند به ویژه زنان تنگ شده است، برای کار به عنوان کمک به کار خانگی به این کشورها از جمله عربستان، دوبی، قطر، کویت و ... فرستاده شده اند. علاوه بر این زنان هنوز زنان زیادی از بنگلادش، سری لانکا، فیلیپین، نپال و اندونزی در این کشورها به کاری که شرحش آمد مشغولند. از ایران نیز راه تجارت انسان و بردن زنان و دختران خیابانی برای کار بردگی مزدی توسط برادران سپاه آغاز شد و کماکان به هر طریق ادامه دارد.
فریده ثابتی - مارس ٢٠١٨