بیش از دو قرن است که زنان به شکل منسجم و هدفمند وارد عرصه مبارزه علیه تبعیض شده اند.
این جنبش علیرغم فراز و نشیب و آزمون و خطایش و اصطکاک با گرایشات متفاوت، اما با نگاه به عرصه های حضور تعیین کننده زنان در همه مبارزات اجتماعی جهان، میتوان مدعی شد که دیگر این جنبش را نه تنها نمیتوان نادیده گرفت ، بلکه یک رویکرد تاریخی-اجتماعی مهم در تغییرات جهان پیش روی بشرست.
اینک در سایه مبارزات مستمر زنان ،ساختار سود محور سرمایه داری نمیتواند زنان را به راحتی به کالای نیروی ارزان کار در خانه و بیرون از آن تبدیل کند و با واکنش جنبش زنان مواجه نگردد.
اینک نمیتوان زیر لوای مذهب ؛ حجاب اجباری بر سر زنان ایران کرد و واکنش دختران انقلاب را ندید. نمیتوان بر قوانین ضد زن در عرصه خانواده و دانشگاه و سیستم آموزشی معترض نبود! نمیتوان بر فقر زنان کارگر و استثمار وحشیانه در کارگاه ها ی فاقد هر گونه استاندارد سرپوش گذاشت! نمیتوان عشق ،موسیقی،رقص و شادی را برزنان منع کرد و صدای اعتراض و ساختارشکنی را نشنید!

دیگر نمیتوان جنبش زنان را در عرصه مبارزات جاری ندید!
امسال۸ مارس ، روزجهانی زن را درحالی گرامی میداریم که جامعه ی ملتهب ،زخم خورده و التیام نیافته ایران در ماههای اخیر، اکنون با گسترش ویروسی مرگبار، در حالت غیرنرمال ، مشقت بار، همراه با دغدغه و نگرانی قرار دارد.
تا همینجا هم عده زیادی از مردم در شرایط اطلاع رسانی غیر شفاف، قربانی این اپیدمی شدند و شبح آن بر فراز جامعه درچرخش ست.
مردم بیدفاع که از کمترین امکانات مراقبتی، پیشگیرانه و کنترلی برخوردارند، جز محصورشدن و پناه بردن به کنج خانه ها راهی نمیابند. بقیه مزدبگیران عرصه های مختلف در ادامه تامین معیشت خود، با نگرانی و اضطراب همچنان به فروش نیروی کارشان ادامه میدهند.
در این میان میلیونها زن این جامعه با نگرانی بیشتر، بدون برخورداری از امکانات مناسب و ظرفیتهائی که حسب معمول در این شرایط از طرف دولت ها در اختیار شهروندان قرارمیگیرد، با تکیه برآنچه درون خانه ها دارند و ندارند در وضعیت جدید، وظایف سنگینتری توام با ترس و نگرانی بر دوششان تحمیل شده ست. در هر شرایط غیرنرمال و بحرانی جامعه، اعم از جنگ و ویرانی، سیل و زلزله، بیماریهای واگیر و بحرانهای اقتصادی و اجتماعی، بطور اجتناب ناپذیر، تبعات آن بیشترین تاثیر ، صدمه و قربانی را از آسیب پذیرترین انسانها خواهد گرفت.
درنتیجه، موقعیت پائین دست و نابرابر زنان مزدبگیر ، زحمتکشان و تهیدستان این جامعه ، فشارهای خردکننده ای را متحمل خواهند شد که اثرات تخریبی درازمدت بر زندگی عمومی خواهد داشت.
دولت و همه نهادهای حکومت موظفند با عنایت به بحرانی که خود با غفلت و پنهانکاری در اشاعه آن نقش داشته اند، به فوریت نیازهای روزمره زندگی را برای آحاد مردم تامین کرده و ملزومات و کالاهای بهداشتی و درمانی پیشگیرانه و کنترلی را با فراخوان و بکارگیری همه ظرفیتهای این مملکت و سازمانهای جهانی مرتبط، به رایگان دراختیار عموم قرار دهند.
شرایط مشقت بار زنان را جدا از مطالبات اساسی که ۴ دهه برای آن در حال مبارزه اند، در شرایط کنونی باید بیشتر درک و تمهیدات لازم برای مقابله با آسیبهای جسمی و روانی بر آنان را در اولویت قرار داد.