طبقات حاکم در بیش از صدسال سعی در تخطئه این روز و یا تقلیل مطالبات آن در چهارچوب چانه زنی های درون طبقه حاکمه داشته اند. از اینروستکه مروری بر تاریخچه پیدایش این روز در هر گرامیداشت و برای نیروهای جوانتر جنبش رهائی زن مفید میباشد.
در هشت مارس سال ١٨٧۵ زنان کارگر در کارخانجات نساجی نیویورک دست به اعتصاب زدند. و با اینکه راهپیمائی آنان صرفا اعتراض به شرایط غیرانسانی کار و پائین بودن دستمزدها بود، پلیس به آنان حمله و متفرقشان کرد. در دومین سالگرد آنروز تاریخی همین زنان مبارز اولین اتحادیه خود را برای دفاع از منافعشان و مبارزه برای بهبود محیط کار تشکیل دادند. در هشت مارس ١٩٠٨ در شهر نیویورک پانزده هزار زن دست به راهپیمائی زده و خواستار کاهش ساعات کار روزانه، دستمزد بهتر، حق رای و ممنوعیت کار کودکان شدند. این زنان شعارشان "نان و رز" بود، نان سمبلی برای تامین اقتصادی و گل رز برای بهبود کیفیت زندگی تعیین شده بود. در ماه مه همانسال حزب سوسیالیست آمریکا آخرین یکشنبه فوریه هر سال را بعنوان روز ملی زنان تعیین نمود. و تا سال ١٩١٣ این روز در آمریکا جشن گرفته میشد.
در سال ١٩١٠ در نشست سازمانهای سوسیالیستی از سراسر جهان در کپنهاگ دانمارک با پیشنهاد کلارا زتکین سوسیالیست آلمانی و با اتفاق آرا سالگرد اعتصاب زنان کارگر نساجی آمریکا، را بعنوان روز جهانی زن تعیین کردند. این روز را به بزرگداشت حقوق زنان از جمله برخورداری از حق رای اختصاص دادند. و از آنزمان روز جهانی زن در اکثر کشورها گرامی داشته میشود.
نقل قولی از کلارا زتکین میتواند تفاوتهای جنبش ما را با فمنیسم بورژوائی عصر ما یادآور شود:
"ما میدانیم که رهائی کامل زنان، نه صرفا با به دست آوردن حق اشتغال میسر است و نه با داشتن حق تحصیل، اگر چه این ها نیز حقوق طبیعی و مسلم ما و حتی مقدم بر حقوق سیاسی ما هستند. گواه ما، تجربه کشورهائی است که در آنان زنان حق شرکت در انتخابات باصطلاح همگانی، آزاد و مستقیم را دارند. در این کشورها، حق رای بدون داشتن استقلال اقتصادی زنان، تفاوتی واقعی در وضعیت آنان به بوجود نیآورده است. اگر رهائی اجتماعی تنها با رهائی سیاسی میسر بود، رهائی زن تنها با رهائی انسان و در بیان اقتصادی آن با رهائی کار از سرمایه میسر است... اگر همین امروز تمام قوانین موجود نیز تغییر کرده و زنان نیز همان حقوقی را که مردان دارا هستند، بیابند، باز این به معنای رهائی از استثمار اقتصادی زنان و پایان یافتن برگی نیست."
کلارا زتکین عمرش کفاف نداد تا پژواک قوانین قرون وسطائی را در اربده کشیهای ارتجاع اسلامی حاکم بر ایران و دیگر کشورهای اسلامزده را مشاهده کند و همراه ما بگوید:
" لغو قوانین زن ستیز، اولین گام رهائی زن است!"
زنده باد هشت مارس روز جهانی زن
سازمان رهائی زن - ۲۰۱٦ مارس