چهار دهه از نخستين تعرض وسيع ارتجاع اسلامی به حقوق زنان ميگذرد. حاکمان تازه بدوران رسيده با شعار يا رو سری يا توسری سودای بردگی ابدی زنان در نظام سرا پا تبعيض اسلامی را در سر ميپروراندند.
از همان ابتدا با تظاهرات وسيع زنان در اولين هشت مارس، جنبش رهائی زن در ايران اسلام زده کليد خورد. ارتجاع اسلامی اوباش و تحصيلکرده هايش را بسيج کرد تا اين جنبش را در خيابان و در انديشه سرکوب کند. سعی کردند با روز فاطمه زهرا و زينب اين روز و آرمانهايش را بفراموشی بسپارند. غافل از آنکه جنبشی که با عزم جزم زنان سوسياليست کليد خورد با صغرا و کبرا به خانه نميرود بلکه در هر شکل ممکن به حيات خود ادامه ميدهد و با انتقال تجربيات و سنت مبارزاتی خود به نسلهای بعدی مبارزه برای تحقق آزادی و برابری را بسرانجام ميرساند.
توده های تحت ستم و استثمار در خيزش ديماه ٩٦ و آبان ٩٨ در رفراندمی مردم خيز رای خود را به خاکسپاری اين نظام گنديده و متعفن داده اند. مشارکت گسترده زنان دراين مصاف نشان از پايان تحمل کردن نظام و قوانين زن ستيز و ضد انسانسی حاکميت اسلام ميباشد.
جرقه ای که دختران خيابان انقلاب به عبای پوسيده نظام زن ستيز زدند، حجاب، اين سمبل يوغ بردگی زن و ستون اصلی تبعيض جنسی و تحقير زن را نشانه گرفت و اين آتش خاموش شدنی نيست.
ما شاهد حضور نسلی از زنان و مردان آزاديخواه و برابری طلب در صحنه مبارزه برای احقاق حقوق زن هستيم که تازه نفس و مصمم در هر مکان و زمان ممکن نظام متحجر و پوسيده حاکم را به چالش ميکشد.
واقعيت امروزی حکايت از برهم خوردن توازن قوای اجتماعی دارد. دو بال اصلاح طلب و محافظه کار خفاش حاکم در ديماه شکسته شد و ديگر قابل ترميم نيست. نمايش آخرين رای گيری نظام با عدم حضور اکثريت قاطع مردم به شکست کشيده شد. تحت حاکميت ويروس اسلامی، ويروس کرونا نيز زندگی و سلامت مردم را بخطر انداخته است، مردم با يد خود با اين هر دو ويروس کشنده مبارزه کنند. جنبش ميليونی رهائی زن در همبستگی با جنبش دانشجوئی و جنبش کارگری و ديگر اقشار تحت ستم فرياد ميزند به کمتر از آزادی و برابری و يک زندگی شايسته انسان امروز رضايت نميدهيم.

نه گفتن به حجاب حق مسلم ماست

بتاريخ سپردن حاکميت اسلام زن ستيز حق مسلم ماست

زنده باد آزادی و برابری