هشت مارس روز جهانی زن

آيا صدای خرد شدن استخوان‌های زنان زير چرخ‌های استثمار در مزرعه، كارخانه، كارگاه و در كار طاقت فرسا، خرد کننده و يك نواخت خانه را می‌شنوی؟
آيا فريادهای نهفته در نگاه دختری كه صاحب كار در پستوی كارگاه به او تجاوز می‌كند را می‌بینی؟
آيا ديده‌ای بغض و اشك دختری را كه به زور سر سفره‌ی عقد نشانده‌اند تا روانه‌ی جهنم‌اش كنند؟
آيا از فروش دختران خردسال در دهات و آينده‌ی شومی كه انتظارشان را می‌كشد با خبر هستی؟ آيا جيغ دل خراش نوعروس ۹ ساله‌ی روستایی كه در حجله شكنجه می‌شود، پشتت را لرزانده است؟
آيا از توپ و تشرها و كتك‌های شبانه خبر داری؟ آيا می‌دانی هيچ شمرده شدن، چقدر سنگين است؟ آيا می‌دانی توهين و تمسخر از جانب شریک زندگی در حضور ديگران چه دردی دارد؟
آيا خشم فروخورده‌ی زنی كه به خيانت شوهرش پی برده را حس می‌کنی؟ آيا با شنيدن اين كه زنی، شوهر متجاوز و سركوب‌گر خود را مجازات كرده احساس رضايت و همبستگی كرده‌ای؟
آيا آن هنگام كه می‌شنوی زنِ جوانی فقط به خاطر آن كه قصد طلاق داشته به دست شوهرش روزِ روشن، در خيابان، به قتل رسيده، قلبت به درد می‌آید؟
آیا حس دختر بچه‌ای ترسان و شرمگین که بدن ظریفش به تصرف «محارمش» در آمده و اولین تصویر وحشیانه از «سکس» را تجربه می‌کند و انسانیت، سلامت روان، روحیه و ... آینده‌ی خود را در ازای یک ارضای چند دقیقه‌ای می‌بازد، را فقط می‌توانی برای یک لحظه تصور کنی؟
آيا چهره‌ی بی‌رنگ دختری كه بخاطر «حفظ ناموس» به دست برادرش به خون در غلتيد را هنوز به یاد می‌آوری؟
آيا می‌توانی مانند آن زن زحمتكشِ افغانی، معنایِ زندگیِ ناپايدار، بی‌سرپناهی، تبعيض، اشغال، تجاوز، جنگ و موقعيت ستمديده‌ترين ستمديدگان را بفهمی؟
آیا تحمل شنیدن این که صدها زن در سال گذشته در کردستان، ایران، افغانستان، هند، پاکستان و ... به خاطر فرودستی مطلق‌شان مجبور به خودسوزی و خودکشی شده‌اند، را داری؟
آيا می‌توانی خودت را جای زنی بگذاری كه هيولای فقر او را به تن‌ فروشی وا می‌دارد؛ زنی كه مجبورست روح و غرورش را در هم بشکند تا شايد امشب فرزندان‌اش گرسنه نخوابند؟
آیا از دیدن تصاویر پورنوگرافیک که زنان را چون هرزگان فرومایه که ارزشی جز سرویس دهی جنسی به مردان ندارند، می نمایاند ، احساس تنفر و انزجار از خودت کرده‌ای؟
آیا می‌توانی حس پوچی و به حساب نیامدن زنی را که با زور از جانب «شریک» زندگی‌اش وادار به رابطه‌ی جنسی می‌شود را درک کنی؟
آیا احساس بی‌پناهی، بی‌امنیتی، ترس و درماندگی زنی که در کوچه‌ای تاریک از سایه‌های مردانه می‌گریزد را می‌فهمی؟
آيا با اين الفاظ «زنک! ضعيفه! مادر بچه‌ها! بتمرگ! اوهوی! با توام! خفه شو! خودتو بپوشون! تو هيچی نيستی!» آشنایی؟
آيا از خود پرسيده‌ای بر آن مادر چه می‌گذشت كه برای خلاص شدن از این زندگی پر از ستم و استثمار، به زندگی کودکانش خاتمه داد و سپس خود را آتش زد؟ پرسيده‌ای كه چه چيزی را می‌خواستند بر آن دختر جوان تحميل كنند كه در لباس مدرسه خود را حلق آويز كرد و از آينده گريخت؟
آیا احساس رضایتِ «کاذب» و از خود بیگانگی زنی که خود را به دست تیغ جراحان می‌سپارد تا «زیباتر» و «مقبول‌تر» شود تو را خشمگین نکرده است؟
آیا می‌دانی زنانی که علیه سنت‌های پوسیده و کهنه به پا خواستند و شورش کردند، یا در خیابان توسط اوباشان پدرسالار و جلوی چشم مردمِ نظاره‌گر و نیروهای «انتظامی» وحشیانه در زیر مشت و لگد به قتل رسیدند و یا توسط حاکمان شریعت اسلامی به مرگ محکوم شدند؟
آيا صدای خفه‌ی نخستين سنگی كه به جمجمه‌ی زنی که در چاله دفن شده، اصابت می‌كند و خونی كه فواره می‌زند را احساس می‌كنی؟ آيا تصور باران سنگ و پيكرهای در هم شكسته، هر بار ذهنت را سنگسار كرده است؟
آيا می‌توانی ناباورانه‌ احساس كنی كه اسید و یا تیغ، پوست و گوشت صورتت را تا اعماق می‌سوزاند و می‌شكافد فقط برای آن كه «بدحجابی» كرده‌ای؟
حجاب اجباری فرهنگ ما نیست! سنگسار سنت ما نیست! قتل «ناموسی» فرهنگ ما نیست! ناقص‌سازی جنسی فرهنگ ما نیست! ازدواج اجباری فرهنگ ما نیست! این‌ها بر زنان ایران، افغانستان و ... با دین و خرافه، فرهنگ و سنت پدرسالارانه، با زور سرنیزه و تفنگ و زندان، حفظ وتداوم استثمار، از جانب دولت های زن ستیزاعمال می‌شود!
چگونه می‌توان به میلیون‌ها زنی که هر لحظه‌ی زندگی‌شان در معرض این همه ستم‌گری رو به گسترش قرار دارد، «رهنمود» داد که برای تعدیل شدن فرودستی‌تان با عاملین و مسببین اصلی این خشونت افسار گسیخته چانه زنی کنید؟! و برای گرفتن خرده ریزی از آنان گدایی کنید!؟
از آنانی که زنان و دختران جوان را به خاطر چند تار موی بیرون از روسری دستگیر می‌کنند و شلاق می‌زنند؟
از آنانی که که خواهران ما را به دلیل رابطه‌ی جنسی خارج از ازدواج سنگسار می‌کنند؟
از آنانی که زنان را فقط وسیله‌ی لذت‌جویی مردان می‌دانند و در صورت سرپیچی توسط قوانین پدر/مردسالارانه‌شان مجازات می‌کنند؟
از آنانی که در قوانین رسمی‌شان اجازه‌ی خرید و فروش دختران نه ساله را به پدران و پدر بزرگ‌های‌شان می‌دهند؟
از آنانی که برای زنان حق طلاق قائل نیستند، اما به مردان اجازه می‌دهند تا هم‌زمان چندین زن رسمی و ده‌ها زن غیررسمی اختیار کنند؟
از آنانی که در قوانین‌شان هم‌جنس‌گرایی مجازات مرگ دارد؟ و در این میان بسیاری از هم‌جنس‌گرایان ناچارند از اولیه‌ترین حق انسانی خود محروم شوند و یا مجازات مرگ را بپذیرند؟
از آنانی که ...

به ایران نگاه کنیم:

زنان ایران برای رهایی خود در حال مبارزه با یکی از زن ستیزترین رژیم‌های جهان هستند. از ٨ مارس ١٣۵٧ که در برابر فرمان حجاب اجباری خمینی ایستادند، جنبش نوین زنان را پایه‌گذاری کردند که تا به امروز ادامه دارد. زنان ایران بیش از ٣٧ سال است که در جنگی نابرابر با رژیم ضد زن جمهوری اسلامی هستند. بیش از ٣٧ سال است که در برابر قوانین و مجازات‌های قرون وسطایی مبتنی بر شریعت اسلامی، بر علیه خشونت در خانه، خیابان و محل کار، مبارزه و مقاومت می‌کنند. ما می‌خواهیم که شما صدای مبارزات‌مان را بشنوید. مبارزه‌ی زنان ایران در جهت برابری و رهایی، بخشی از مبارزات زنان جهان علیه کلیت نظام سرمایه‌داری پدر/مردسالار حاکم بر جهان است. می‌خواهیم به شما بگوییم که پشتبانی و همراهی شما از مبارزات زنان ایران به تقویت هر چه بیشتر جنبش انقلابی زنان در منطقه‌ی خاورمیانه و الهام بخشیدن به همه‌ی زنان برای رهایی از ستم جنسیتی در سطح جهان یاری خواهد رساند.
قدرت‌های مردسالار سرمایه‌داری امپریالیستی با برافروختن جنگ‌های تجاوزگرانه در خاورمیانه نیروهای بنیادگرای اسلامی را به جان مردم می‌اندازند و در غرب نیروهای نژادپرست و فاشیست را به جان مردم مهاجر و مسلمان. ما زنان آگاه باید در مقابل این همه ستم و جنایت و خشونت صف آرایی کنیم. جبهه‌ی مبارزاتی خود را به وجود آورده و بگسترانیم. جبهه‌ی زنان آگاه و متشکل، جبهه‌ی مبارزه علیه هر شکلی از خشونت علیه زنان، جبهه‌ی مبارزه علیه نیروهای واپس‌گرا در خاورمیانه و نیروهای نژادپرست در غرب، جبهه‌ی مبارزه علیه جنگ طلبی و تجاوزهای نظامی و اشغال‌گری، جبهه‌ی مبارزه علیه همه‌ی قدرت‌های سرمایه‌داری امپریالیستی مردسالار که با هم‌دستی زن‌ستیزان اسلامی و غیراسلامی، نظم جهنمی خود را در جهان گسترده‌اند و میلیون‌ها انسان را درکام مرگ، فقر و فلاکت و آواره‌گی فرو برده‌اند.

به یک کلام:

جبهه‌ی مبارزه علیه بنیادگرایان مذهبی و قدرت‌های امپریالیستی پدر/مردسالار. با این مرزبندی است که می‌توانیم برپایه‌ی آن به اتحاد و همبستگی بین‌المللی با دیگر نیروهای انقلابی، مبارز، آزادی‌خواه و مترقی جهان اتکا کنیم و برای پیش‌روی به سوی جهانی که در آن اثری نه از حجاب اجباری، نه تن فروشی، نه تجاوزو آزار جنسی، نه خشونت خانگی و اجتماعی، نه ناقص‌سازی جنسی، نه تجارت سکس، نه فقر، نه جنگ، نه آوارگی، نه برده‌گی برای سرمایه‌داری، نه دین و خرافه، نه مالکیت مرد بر زن و نه هیچ شکلی از ستم و استثمار، صف مبارزاتی خود را سازمان‌دهی کنیم.