فرهنگ، عادی سازی جنایت را به اعتراض و کمپین مبارزه خیابانی تبدیل کنیم ...
عکسی جمعی زنان زندانی و زنده یاد مادر سلاحی و همراهان در فیس بوکم قرار دادم که در مجموع ١٢٠ سال حکم و زندانی کشیدند...

تجربه ایی از روزهای دهه ٦٠ و مقاومت در مقابل صحنه های شلاق، شکنجه اکثر این زنان در این عکس ٨ الی ۹ سال زندانهای ایران را تجربه کردند ..اعدامی دادند ،در بدترین شرایط تنبهی بودند .اما در زندان هیچگاه تن به دیدن بدن شکنجه رفیق اش که روی تخت در ٢٠٩ می بستند و زندانبان وادار میکرد که زندانیان زن به صحنه نگاه کنند .. همه رو برمی گرداندند ... الان دوستان و مبارزین و فیس بوکی ها مدام صحنه و بدنهای شکنجه را برای بالا بردن روحیه دست بدست نشان میدهند .. نمونه اش در دیوار من کسی یک مطلب گذاشته و نمی توانم هم رومو کنم .. دوستان فیس بوکی این چرخه خشونت را عادی نکنیم !!!!!!!!
بایستی مجازات اعدام ونقض حقوق انسانی از قوانین تمامی "دولت ها " برداشته شود و برای پایان بخشیدن و رهائی از قصاص و سنگسار، قتل و اعدام دهها و صدها زندانی محکوم به مرگ به هر دلیل.... سیاسی و غیر سیاسی، جنسی، ملی ،مذهبی، روابط هم جنس گرایانه، رابطه جنسى خارج از ازدواج و روابط طبیعی جنسی، حریم های شخصی و اقشار نابود شده اجتماعی همچون معتادین وقتل عمدی( زن ومرد کشی) مبارزه کنیم. ضرورت طرح خواست لغو مجازات اعدام نه تنها در امروز ایران حیاتی و مهم است بلکه برای آینده جامعه ایران که بدور از قتل و جنایت، سرکوب و اختناق، زندان و شکنجه و ناهنجاریهای اجتماعی، امری حیاتی و تعیین کننده است!
صحنه های اعدام را بایکوت کنیم و فرهنگ عادی سازی جنایت را به مبارزه خیابانی تبدیل کنیم ..عکس زن لختی را در دیوار فیس من گذاشته شده و بعنوان اعتراض بارها تذکر دادم ولی این جماعت عکس سکسی زنی را پست کرده و من بلند فریاد میزنم از پست این بدنهای شکنجه شده و له و لورده خون الود را شرنکنیم ..این از مدار حشونت و عادی کردن جنایت می گذرد .. چرا عکسهای اویزان شده دارزده گان را لایک می زنید .. به نوشته زیر توجه کنید ...
بایستی در درجة نخست فرهنگ خشونت‌ زدايي ( منظور در اینجا خشونت دولتی است که رژیم جمهوری اسلامی صحنه های سنگسار واعدام...را همچون سیرک و تئاتر وسینما تبلیغ وترویج می کند) را در افکار عمومی و عرصه‌های مختلف جامعه‌ مطرح ساخت وعلیه نابودی انسانی و یک فرهنگ سازی عمیق انسانی کنش و تلاش آگاهانه ایی را برنامه ریزی کرد که این بر دوش همه کسانی که با توحش و زدودن بی‌عدالتيهای بيشمار اجتماعی، طبقاتی، اقتصادی، فرهنگی، سياسی و غيره‌ از چهره .جامعه‌ مبارزه می کنند، سنگینی می کند!! من و ما در زندان ٢٠٩ وقتی که بچه ها را به تخت می بستند ودر بند مخوف تمامی زندانیان زن را به دور تخت جمع میکردند زنان چه کردند .در ان زندان رویشان را برگرداندند و تحقیر و عادی سازی نگاه به یک مجرم یا خطاکار را باطلاح نگاه کنیم ما نه تنها نگاه نمی کردیم بلکه ان را به یک اعتراض تبدیل می کردیم ... این عادی سازی خشونت و جنایت است و بجز ترساندن و مرعوب کردن ثمری ندارد ...اگر دقت کنیم صحنه های اعدام فقط ١ یا ٢ تایشان دارند به جنایت کار لبخند میزنند اما بقیه اش طرف بسیار زجر و گریه می کند انسانی که تا چند لحظه قبل زنده بود الان پاهایش اویزان است و همه ان را یا لایک میزنند یا شر می کنند من بارها پرسیدم ایا می شود برای صحنه اعدام و جون کندن لایک زد ...لایک یعنی چی ....اگر قرار است اینجا خبر رسانی کنیم و در خیابان مبارز ...پس دوست من با عکس های زجر دهنده راه مبارزه را منحرف نفرمایید ...
! گل یکی از زنان زندانی می گوید عزیز دقیقا اینجوری بود.. شلاق زدن هم بندیها در محوطه هواخوری و به اجبار بیرون بردن ما از اردیبهشت سال ٦۴ شروع شد تا آخر آبان ٦۴ که توی زیرزمین ٢٠٩ انجام شد. اونروز یکی از همبندیها به جرم حرف زدن در مورد رژیم توی ملاقات به ۵٠ ضربه شلاق محکوم شد. اونروز ما همه طبق معمول همیشه روی خود رو برگرداندیم ولی مجبتی جلاد و فکور رئیس زندان همون کابل به سرماها میزد. و ما که رو به دیوار ایستاده بودم کابل سر یازده نفر رو شکافت و بی اغراق خون به دیوار پاشیده میشد. هرگز اون روز رو فراموش نمیکنم. در حالیکه خون به دیوار می پاشید کسی که به شلاق محکوم شده بود روی تخت کذائی رو به شکم خوابیده بود و شاهد این صحنه بود. بعد از شکستن سر یازده نفر به او ۵٠ ضربه کابل زدن که بدلیل وحشی تر شدن جلادان بنظر میرسید که ضربه ها مرگبارتر فرود میامد. در طول اردیبهشت یک مادر هم به شلاق محکوم شد. (مادر طلعت). ولی حرکت خودبخودی نگاه نکردن هرچند دردناک تمام شد ولی بالاخره رژیم عقب نشست و هرگز ما رو دیگه برای دیدن شلاق زدن نبردند!!
دقیقا مقاومت زنان باعث عقب نشینی رژیم وحشی فکور و مجتبی زندانبان شد و دیگر برای شلاق نگاه کردن ما را نبردند!!!!
پس لطفا صحنه های سنگسار واعدام...را همچون سیرک و تئاتر وسینما تبلیغ وترویج در اینترنت نکنید و بجای آن سازماندهی خیابانی را سازماندهی دهید ! گوی و میدانتان را نشان دهید ....