بیش از یک قرن است که از شروع مبارزات خونین زنان برای از هم گسستن زنجیرهای اسارت شان می گذرد. مبارزاتی که در اشکال گوناگون، همچنان در گوشه و کنار جهان پایه ای ترین حقوق فردی را طلب می کند: حق انسان بودن، حق فرودست و برده نبودن، حق زیستن و چگونه زیستن، انتخاب کردن و عشق ورزیدن. حق خواستن یا نخواستن...
بیش از یک قرن می گذرد و زنان همچنان اسیر مناسبات عقب مانده ی نظامی هستند که فرودستی آنان را در اشکال مختلف رقم می زند. از پوشش اجباری، سنگسار، قتل ناموسی و ناقص سازی جنسی گرفته تا تجاوز، خشونت، توهین و تحقیر از سوی جامعه و خانواده و نابرابری های حقوقی. در این نظام زن کالای جنسی است، زن برده ی بردگان است. زن تنها ابزاری است برای تولید مثل و سرویس جنسی چه به برادران "مبارزش" و چه به مردان "متمدن دمکراسی خواه". زن دیگری است!
وضعیت ما زنان در عرصه جهانی نتیجه کارکرد یک نظام مرد سالار سرمایه داری که موجودیت اش از سویی ناگزیر به اعمال زور و اشاعه افکار و ارزش های نژادپرستانه، فرد گرایانه و در راس آن افکار و عقاید ضد زن به روش "دموکراتیک و مدرن" در کشورهای غربی است. و از سوی دیگر نیز ناگزیر به فوق استثمار ملل تحت ستم، گماشتن ارتجاعی ترین دست نشانده ها و اشاعه ی فقر و فلاکت و جهل و عقب ماندگی و خرافات و مذهب در بین آنان است و در اولین گام تثبیت حیاتش ناگزیر به اعمال مناسباتی است که کنترل، اسارت و سرکوب افسار گسیخته زنان را بیش از پیش و وحشیانه تر از قبل تولید و باز تولید و تضمین کند. بدین گونه می توانند بیشترین استفاده را به منظور استحکام و گسترش پایه های قدرت شان نمایند. تجربه درد ناک زنان ایران پس از روی کار آمدن رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی وضوح این فاجعه را به روشنی نشان می دهد. تجربه زنان مصر و تونس و لیبی نیز نشان داد که چگونه موقعیت زنان در اولین گام پس از روی کار آمدن رژیم های وا پس گرای اسلامی بیش از گذشته مورد حمله قرار گرفت. آری! این نظام برای بقای خود ناگزیر به فرودست کردن نیمی از جهان در جهت به انقیاد کشاندن تمام جهان است.
ستم بر زنان جهانی است و مبارزه برای دریدن زنجیرهای این ستم نیز جهانی است. ما نیز برای رهایی خود ناگزیر به مبارزه ایم. ما نیروی عظیمی هستیم که پتانسیلی بس عظیم تر را در جهت فروپاشی این نظام کهنه زن ستیز در خود پرورانده ایم. ما با متشکل و متحد شدن مان در پرتو نگرشی انقلابی به پا می خیزیم و با سرنگون کردن این دو نیروی واپس گرا و انتخاب آلترناتیوی انقلابی نظمی نوین خواهیم ساخت. نظمی نوینی که عاری از هر گونه مناسبات نابرابر و استثمارگرانه بوده و پایه های جهانی بدون ستم و استثمار را پایه ریزی خواهد کرد.
در این راستا، سازمان زنان ٨ مارس همه زنان مبارز و معترض را فرا می خواند تا در راه پیمایی انترناسیونالیستی در لندن به مناسبت ٨ مارس روز مبارزات زنان جهان، شرکت جویند و ضرورت تغییر شرایط موجود را در جهت پایان دادن به سرکوب زنان و بشریت هر چه صریح تر فریاد زنند. دوران اسارت دیگر بس است! زمان دریدن بند های اسارت مان فرا رسیده است! نه به پدرسالاران امپریالیستی ونه به بنیادگرایان مذهبی!

زمان: شنبه ٨ مارس ٢٠١۴، ساعت ١٢ ظهر

مکان: Duke street (next to Selfridges on oxford street) central London

( Tubes: Bond street, Oxford street, Marble arch )

این راه پیمایی از ساعت ١ بعد از ظهر به راه افتاده و در میدان ترافالگار لندن پس از سخن رانی ها از جانب زنان از ملیت های گوناگون و برنامه های هنری، خاتمه خواهد یافت.

سازمان زنان ٨ مارس (ایران- افغانستان) - انگلستان